장음표시 사용
61쪽
vi quae eX posita sunt: aliam expositioncm non licet seri n. Postea lecta Epistola S.. Leonis eam statim nullo examine institulo susceperunt Patres, eadem reverentia ac si Apostolus Petrus eam scripsisset, dicentes: u Anathema ei qui non ita eredito Petrus per Leonem ita loquutus est . . Ei helione quarta iterum clamaverunt Patres: s Oui non consentis epistolae Sanc issimi Episcopi Leonis, haeretieus est. Tom. cuneil. Εdit. Venel. col. a 207 : col. 12 35; col. 1403 b.). Ε quidem illustriora testimonia his desiderari non possunt. ex quibus luculenter apparet, quo cordis obsequio, atque obedientia dogmaticae Summi Ponti sitis definitiones sint excipiendae, ac nemini licere absque fidei iactura de iis dubitare. Tandem Patres rogantes S. Le0nem, ut concilii aeta auctoritato sua consi mare velit, novum addunt de hac suprema auctoritate testimonium; etenim in relatione Synudi ad S. Leonem ita dicunt: a Rogamus. igitur, ei luis Deerelis nostri honora iudicium, et sicut n0s c u pili in b0nis adiicimus consonantiam, sic ei summitas tua siliis e quod decet, adimpleat v. Attamen ut magis eluceat hac Super relum Occidentalium lum Orientalium Ecclesiarum consensus, liue revocanda est fidei professionis formula, post Aeaeianum schisma a Summo Pontifico IIurmisda, Saeculi sexti initio, proposita, quam
Septimo autem saeculo praeclarissimum argumentum praebent ea quae in sexta oeeumenida Srnodo, ab Agathono Summo Pontifice convocata, ac Constantinopoli celebrata, gesta sunt. In ea lecta est Epistula Summi Pontificis ad Imperatorem Constantinum P0g0Balum, eamque nedum summa veneralione amplexi sunt Patres, sed Sententiis quoque in ea contentis universali consensione adhaeserunt. Scribit itaque Agatho praedecessores suos Summos Ponliseeg, 0bprivilegium Petro, eiusque sueressoribus a Christo tribulum, num quam in errorem adversum sidem indidisse: ac fidei doctrinam ab ipsis traditam sequutam fuisse Catholicam Ecclesiam sive dispe sam, sive in oecumenicis Conciliis congregalam. Ita enim Imperatorem alloquitur: a Porrigere dignemini Clementissimam dexteram t Apostolicae doctrinae, quam cooperator piorum laborum vestrγε riim Malus Petrus Apostolus tradidit; non ut sub modio conda-Di iti su by GOos
62쪽
- 5 et lur, sed luba clarius in toto orbe praedicetur: quia eius Vera cona semio, a Petro de Coelis est revelata, pro qua a Domino omnium a Beatus esse pronunciatus est Petrus, qui et spirituales oves Εωα clesiae ab ipso Redemptore omnium terna commendatione pascen-u das suscepit; cuius almi lente praesidio, haec Apostolica eius Εωu clesia nunquam a via Veritatis, in qualibet erroris parto destexax est; cuius auctoritalem, utpote Αp0stulorum Principis, semper u omnis Catholica Ecclesia, et universales Synodi fideliter ample-a cientes, in cunctis seculae sunt; omnesque venerabiles Fratresa Apostolicam eius doctrinam complexi; per quam ei probatissimau Ecclesiae Christi luminaria et aruerunt; et Sancti quidem Doelo-a res orthodoxi venerati, atque seculi sunt. v I Ioe autem divinum privilegium iugiter in Romanis Pontificibus permanere, ex ipsis Christi verbis demonstrat, ita ut ducti ina ab ipsis tradita fidei regula sit, a cunetis fidelibus seclauda. u Haec est enim, inquit, fidein regula, quam et in prosperis, et in adversis, vivaciter tenuit, adu defendit haec spiritualis ualer vestri tranquillissimi Imperii Ap a stolica Christi Ecclesia, quae per Dei omnipotentis gratiam au tramito Apostolicae traditionis nunquam errasse probabitur, nec . haereticis novitalibus depravata succubuit; sed ut ab exordio si- et dei Christianae pereepil ab auctoribus suis Apostolorum Christi et Principibus, illibala line lenus permanet, secundum ipsius D u mini Salvatoris divinam pollicitationem, quam suorum discipulo-α rum Principi in sacris Evangeliis salus est: Petre, Petre, i a quiens, ecce satanas expetivit vos, si eul qui cribrat triticum: Ego a autem pro te rogavi, ut non desiiciat fides tua. Et tu aliquando et conversus, confirma Fratres luos. Consideret itaque vestra tranai quilla Clementia, quoniam Dominus et Salvator omnium, cuius sic des est, qui fidem Petri non defeeturam promisit, eonfirmare eum et fratres suos admonuit, quod Apostolici Pontifices, meae exiguil si lis praedecessores, considenter secisse semper cunctis est cogubet lum; quorum et pusillitas mea, licet impar et minima, pro suSeeu plo lamen divina dignatione ministerio pedissequa cupit existere. . Apertissimo itaque dueel Agallio, Summum Pontilicem Petri in primatu successorem a Christo Domino supremum fidei magistrum
63쪽
- 58 fuisse constitulum, a quo, in docendo quid sit de fido sentiendum, ex Christi promissione omne abest errandi perieulum. His autem principiis consentanea sunt quae in eadem epistula ab eodem derernuntur. Etenim legatos suos misit ad oecumenicum Concilium, ita
tamen instructos, ut neque minuendo, neque mulando, neque augendo circa ea, quae a se definita sunt in Synodo Romana adversus Monolhelitarum haeresim, appareat varietas; sed ul ab omnibus ea quae iam sunt definita teneantur. α Licentiam, inquit, eis sive au-u elori talem dedimus, apud tranquillissimum vestrum imperium, a dum iusserit eius Clementia simplieiter satisfaciendi, in quantuma eis dumtaxat iniuncium est, ut nihil profecto praesumant augere, a minuere, Tel mutare: sed iraditionem huius Apostolicae Sedis, ut a praedecessoribus Apostolicis Pontificibus iustilula est, simplicia ter enarrare. n Ipse itaque Pontifex Synodo sidem dicioli, declarans se ea polestale uti, cui privilegium non errandi competit, et cui lota Ecclesia, et universae Synodi obsequi tenentur; ac propterea omnes Ecclesias, et Oeeumenica Concilia semper quac ab Apostolica Sede suerant definita, fideliter amplexa esse. Qui aulem in suis litteris suae Sedis insallibilitalem obieeit ac aliorum Conciliorum exempla refert, quae Romanorum Pontificum desinitiones, lamquam si ore Petri prolatae essent, complexa suerant, ac nihil iubet in Suis deerelis immutandum, salis ostendit, se nolle suas desin, times eorrectioni Synodi subditas esse: nemo autem unquam Postum illius Synodi dubitare ausus est, Agathonem, ita legem Oeeu- menteae Synodo praescribendo, Sedis Apostolicae potestatis limiles praetergressum suisso. Ex his itaque palei quam longe a verilato absit, quod a Bossueto De s. p. 2, Lib. 12, Cap. 14ὶ aliisque asser
tum est, hane Synodum Agathonis dogmalicam Epistolam suo ex mino discussisse, ac ita suam auctoritatem do ea iudicandi demon
At quae adduximus clariora evadunt, si cum iis conserantur quae in alia Epistola Agathonis et suae Romanae S3nodi, ad Concilium sextum scripta inveniuntur. In antecessum e ponuni, Apostolicam Sedem erroris labe nunquam laedalam fuisse, ut polo quae inerran-ilae pri ilegio praedita est: a Lumen Apostolicae fidei splendidissse
64쪽
a mum, qu0d ex veri luminis lanio tamquam de radio vivisci sule goris per ministros Beatum Petrum et Paulum Apostolurum Prina cipes eorumque discipul0s, et Λp0sl0lieos successores, gradatima usque ad nostram parvitatem, Dei opitulati0ne, servatum est, nul-e la erroris tetra caligine lenebratam, nec salsi talis nebulis cons a datam . . . Haec est perseela nostra scientia, ut terminos Catholia cae atqu0 Apostolicas sulei, quos usque adhuc Ap0stolica Sedes
et Nobiscum et tenet, et tradit, lota mentis custodia conser emus v.
Hoc praemisso landamento Legatos suos ad Synodum millero dicunt, ut Apostolicae Sedis fidei desinitionem osserant, et non ut aliquid incertum, sed ut omne certum et immutabile habeatur: Non
tamen tamquam de incertis contendere, sed ut eerta atque immutabilia eo endiosa definitione proferre. Tandem Synodo sua e0nsessione exposita ita concludunt: a Quietumque proinde Sacerdotum K haec, quas in hac nostrae humilitatis consessi0no continentur, a nobiscum sineero praedicare desiderant, ei nostrae Apost0licae fi- a dei concordes, ut consacerdotes ei comministr0s eiusdem fidei, ut e Spirituales Fratres, et Coepiscop0s nostros suscipimus. Qui Ieroa haec consileri noluerunt, ut infestos Catholicao et Ap0stolicas
et e0nsessioni, perpetuae c0ndemnationis reos esse cenSemus. Nega aliquando tales in nostrae humilitatis collegio, nisi correctos sua scipere patimur v.
Bane auctoritatem dogmaticum iudicium insallibilo serendi, divino privilegio landatam, ad Patribus obiectam, quam in Oecumeni eam Synodum Ponti sex exercuit, ab eadem Synodo agnitam suisse ostendimus ex ipsius Concilii Epistola ad Agathonem missa, in qua eadem reverentia eam Patres se recepisse tradunt, ac si a Petro Apostolo dictata suisset. et Lilleras, aiunt, a Vestra Beatitudine ad piissimum
et Imperatorem missas, ut a summo Apustolorum vertico divinosi perscriptas agnoscimus, per quas exortam nuper multiplicis e a roris haereticam sectam depulimus. BIn littera autem ad Leonem Agathonis successorem scripta clarius testantur, huius Ponliseis epistolam veluti a Petro dicialam suscepisse, cui omnimoda subiectio ac
obedientia est ab omnibus praestanda: a Velut ipsum Prinei pem v Apostolici chori, primaeque cathedrae Antistitem Petruin conluili
65쪽
- 60 si sumus, mentium nostrarum oculis lolius dispensationis mysterium si divinitus eloquentem . . . Nam ipsum lotum Christum nobis sati erae eius litterae disserendo exprimebant, quas omnes libentibus si animis sincereque accepimus, et veluti ipsum Petrum ulnis animisi suscepimus v. Tandem in Sermone acclamationis ad Imperatoremita Synodi Patres loquuntur: si Summus nobiseum conterlubal Αp0- et stolorum Princeps; illius enim imitatorem, ei sedis suceess0rema habuimus sauiorem, et dixini sacramenti mysterium illustrantem si per litteras. Consessionem tibi a Deo scriptam illa Romana antie qua Civitas obtulit, et dogmatum diem ex vespertinis partibus et extulit. Charia el atramentum videbatur, et per Agath0nem Pe- si trus loquebatur. D. Mir0r equidem, quomodo ex iis quae circa Agathonis epistolam in sexta Syn0do gesta sunt, argumentum aliquod adversus Xeritatem, quam nos defendimus, depromi possit. Ex his enim palei Concilium les limunia in Agathonis epistola c0nscripta cum aliis Codicibus contulisse, n0n quia licero sibi putaret eam examini subiicere, sed s0lum ui cum testimoniis Patrum in aliis codicibus contensis collata, ductrinao veritas in ea desiuila sub omnium oculis clarius exponeretur; examen igitur ad maiorem intelligentiam diciorum institulum suerat, nun vero quia do his, quae a Pontifico desinita fuerant, dubi inretur. Neque hoc factum singulare esse dicimus in Ecclesiastica Historia; ipsa enim particularia C0nc, lia nedum Summorum Pontificum fidei decreta, sed et concilio-rdm generalium acta ad examen revocarunt, ea cum sacris Scri-
pluris, ac testimoniis Patrum conserendo; uti laclum est ab Episcopis Provinciae Mediolanensis quoad epistolam dogmaticam S. Leo-
Bis, et a Concilio XIV Toletano, in quo Can. 2 et 3ὶ prosilentur
Patres, acta huius sextae Synodi cum praecedentibus comparasse, et ideo suam probationem addidisse. Nemo quidem dicet Episeop0s in Summum P0ulisicem, et Concilium particulare in Oecumenicam Synodum auctoritatem, in hoc instituendo examine, usurpas8e; et 0mBNbus comperium est, id non semel factum fuisse ut d0gmalum veritas.clarius elucescerut, ac faciliori ratione silentium dissidentibus haereticis imponeretur. At B0ssuetus Desens. pari. 2, lib. 12,
66쪽
61 eap. 59) dicit: Patres Contilii Toletani nondum sextam Synodumuli Oecumenicam a Oseebant: ideoque Iuridico examini eius aeri subiecerunt. Sed respondeo : 1. Patres Toletani ignorare n0n poterant sextam Synodum a Leone II figat bonis successuro adproba- iam fuisse, ae propterea ab omnibus uli Oecumenteam habendam esse: etenim Leo lepist. 2 ad Patres scribens, eos de actis, ei definitionibus sextae Synodi edocet; integra quoque ipsius acta semissurum dicit, si ila exoptassent. Sed esto quod oecumenicitatem sextae Synodi ignorassent; optime lamen noverant quae a summo Pontifido definita suerant, quibus Synodus sexta subseripserat. Quis autem dicet particulares Synodus auctoritalem habere ad trutinam revocandi ea quae dogmatico a summis Pontificibus definita sunt, et posse iis refragari, praesertim si sibi consentientes coeleras ha- boant Ecclesias ' Nemo siquidem qui catholieus esse velit, haec
- asserere audebit. Ex hoc igitur exemplo ostenditur ad examen aliquid revocare non semper esse auctoritatis, ae superioritalis indicium.
IIaec aptari quoque p0ssunt iis quae a B0ssueto aliisque obi Neiuntur quoad dogmaticam S. Leonis epistolam, quam dicunt a Chalcedonensi Synodo examini suisse subiectam; ac proinde Patres Chalcedonenses existimasse, Romani pontificis iudicium, ultimum ac irreformabile non esse. Sed ex his quae superius in medium a tulimus, manifeste liquet qua ratione Episeopi, qui post leelam ΕΗ- stolam conclamarunt: et Haec Patrum fides, haec Apostolorum sdes. Omnes ita credimus. Orthodoxi ila eredimus, Anathema ei qui ita non credit, Petrus per Leonem ita locutus est a, eamdem eum do-etrina Patrum ac praecedentium Conciliorum contulerant; nempe non quia de Veritate eorum, quae a Summo Pontifieo desinita suerant, dubitarent, sed ad maiorem diciorum intelligentiam, et nidissentientibus lacilius silentium imponerent.
Quae meeulo octavo in septima Oecumeni ea Synodo, adversus leonomachos gesta sunt, veritatem, quam defendimus, confirmant. In epistola ad imperatorem Constantinum, et Imperatricem Iretiem scripta, exigil Adrianus primus ut in anteeessum quae adversus Saerarum Imaginum euilum a pseud Synodo fuerant deerela, dam Diqitig Corale
67쪽
- 62 nentur: u In primis pseudosill 0gum illud, quod sine Apostolica S e de enormiter, et irrationabiliter, nequiterque contra Sanctorum a venerabilium Patrum traditionem, de Sacris Imaginibus ae lume est, anathematiretur praesentibus missis nostris n. Postea addit, Petrum per su0s successores Eeelesiae principatum adhuc exercere: et cuius sedes in toto orbo terrarum primatu iungens, caput omnia um Dei Ecclesiarum constituta est. Et quemadmodum Beatus Po- η irus Apostolus per Domini praeceptum regens Ecclesiam, nihil a minus subsequenter, ei lenuli semper, et relinei principatum v. Tandem asserit hane Apostolicam Romanam Sedem auctoritate potiri unamquamque Synodum confirmandi: u Quod praereplum unia versalis Leelesiae nullam magis oportet exequi Sedem, quam primam, quae unamquamque Syn0dum et sua auctoritate eonM-α mal, et continua moderatione custodit n. Lecla autem in Acti no secunda dogmatim ad Tharasium Patriarcham Constantinopol,lanum Adriani Epistola. Apostolici Legali aiunt: a Dieat nobis et Sanctissimus Tharasius Patriarcha Regiae civitatis, si consentit. Illeris Sanelissimi Papae Senioris Romae Adriani, an non' a
Respondii TLarasius: u Apostolus cum Romanis scriberet, ainu probans studium sincerae sidet eorum ait: Fides vestra annum a tiatur in universo mundo. Hoc testimonium sequi necessariuma est, et inconsulio agit qui bule conatur resistere n. Iterum Legati Apostoli et a Synodo quaesiere, an Literas Adriani susciperent' Respondit S. Synodus: et Sequimur, et suscipimus, et admittimus. οHaec testimonia erga Romanae Sedis insallibilitatis privilegium apertissima sunt, nec aliquo indigent commentario. Quid vero di eam do perspicuo illo testimonio ab Oecumenico Comcilio Octavo, Saeculo nono, praestito erga Ponti sitium hoc privilegium' in ipso Synodi exordio singuli Patres fidei formulas a Pontificiis Legalis oblatae subscripserunt, in qua praeter Pholii eo demnationem, ac Ignalii in Sedem Constantinopolitanam restit lionem, huius Pontificum Romanorum privilegii ipsis verbis, quibus in sua formula usus est Hormisdas, enucleata declaratio continebatur. Actione autem tertia ditant Patres, Romanos Pontifices, ex Christi institutione, totius Ecclesiae medicos fuisse eo litulos, ac VI Diuitigod by Corale
68쪽
- sa Christi promissionum nunquam in sidet doctrina tradenda a verilato esse desecturos; atque ila eorum auctoritate omnes haereses fuisse peremptas. En e0rum verba: u Eorum vero, quae in membrisa sunt Christi, et Dei Salvatoris omnium nostrum Capitis, et Sp0 -α me catholicae ei Apostolicae Ecclesiae, unum et singulare praecei e leulem, et catholicissimum Medicum, ipse Princeps summus, et a Drtissimus sermo, ei ordinator et curator, ei solus ex lolo magi- et ster Deus omnium, produxit, videlicet tuam fraternam sanelitatem, η et paternam almicilem, propter quae dixit Petro Magno et summo a Apostolorum: Tu es Petrus ... et ideo ab olim et prisco tempore in a mortis haeresibus, et praevaricationibus eradicatores, et pere et plores malorum Zizaniorum, et labefactorum, et penitus insan et biles aegrotantium membrorum. mulli multoties laeti sunt, eo-e rum qui saneti talem, et summam Palernitatem tuam illic prae- cesserunt, successores scilicet Pringi pis Apostolorum, et illius .i zelum in fide, quae secundum Christum est imitantes, et nunc nox siris temporibus Beatitudo lua digne traetaxit datam sibi a Chi Net sto poleualem v. canono autem secundo decreverunt Patres, Romanum Pontificem tamquam Spiritus Saneli organum habendum esse, ac ideo omnem obedientiam eidem esse praestandam: et ob
si diis praeposilis vestris, et subiaceto illis; ipsi enim pervigilanta pro animabus Vestris, tamquam rationem reddituri: Paulus mair gnus Apostolus praecipit. Itaque Beatissimum Papam Nicolaumatamquam organum Spiritus Sancti habentes, nec non ei Sane elissimum Adrianum Papam Successorem eius, desinimus, alquo u sancimus eliam omnia, quae ab eis synodice per diversa temet pora exposita sunt, et promulgata, tam pro de sensione et statu α Constantinopolitanorum Ecclesiae, ... quam eliam pro Pholii . . . . ex plusione, servari semper et custodiris. Alia quoque ex hac Synodo deprompta allegari possent documenta, quae brevitalis causa Omillimus. Haec quae hue usque adduximus, et alia plura ex historia posteriorum saeculorum quae possent in medium asserri, salis abundo demonstrant, doctrinam de insallibili te Romanorum Pontificum in iis decernendis quae ad sidem ei mores spectaui, non unius aut Diuitiam by Corale
69쪽
- 6 du0rum saeculorum, sed in una serie omnium, semper Ecclesiam n0n solum occidentalem, verum etiam Orientalem tenuisse, seu lo-lam Ecclesiae iraditionem constanter dam proclamasse. Quapropter Teritatem hane lassus est etiam Bessarion Patriarcha Constantin
politanus qui antea sellismali Graecorum erat addictus, et in Florentina Synodo ad Catholicam rediit unitalem in Epistula Encyclica, quam ad omnes Archiepiscopos sui Patriarchalus misit, in qua
ita loquitur: si Si Doelorum nostrorum libros evolverilis, invenietis a Romanam Ecclesiam supra celeras omnes potestatem habero, Me ita universae praeesse Ecelesiae, ut absque eius auctoritate nulla a prorsus Ecclesiastica quaestio solvi, nullum dogma concludi pos- a Sil, aut debeat. . . Haec est, quae fidem Petri tenet, ei praedicat: et baec Sola est, adversus quam p0riae inseri B0n praevalebunt v.
Idipsum quoquo agnovit Iosephus Episcopus Graecus Methonensis . qui in Responsione ad libellum Marci Ephesini ita eum perstringil:
et A te p0rrro emendari Romanam Ecclesiam nil opus erat. Nam i, e la cunctarum est gubernatrix Ecclesiarum, et aegrotantibus Εωε clesiis peritissime medetur, cum p0lesialem a Christo accepit re-κ gendi alias, et gubernandi, non ul ipsa confirmetur ab aliis. Et tu, et inquit Salvator ad Petrum, aliquando conversus confirma Dalroest luos: n0n dixit, confirmare a fratribus tuis, sed confirma v.
Irgumenta eae ratione theologica petita. Argumentis hactenus a nobis exp0silis hoc quoque addi potest, ex huius veritalis nexu cum aliis revelatis veritalibus desumptum. Ηuiusmodi fidei dogmata sunt: l. una est Christi Ecclesia, in qua honoris ac iurisdictionis Primatum a Christo Domino collatum oblInent Romani Pontifices Petri successores: 2. Ecclesia Christi a vera s de deseere non potest: 3. qui cum Catholica Ecclesia, ac eius capite
Romano Ponlefico non sit communionis vinculo c0pulatus, aeternam salutem non consequitur.
70쪽
- 65 Haec autem fidei dogmala ita cum veritate doctrinae docentis, Petrum eiusque success0res Roman0s Pontifices in fidei ac morum
controversiis definiendis a Christo Domino fuisse insultibilitatis privilegio duualos, connectuntur, ut nisi eadem fidei divinae certit dino hoc p0stremum agn0seatur, illa quoque dogmata sarta leel, quo manere non possint. Profecto Christus Dum inus unam voluit Ecclesiam constituere, in qua eiusdem sidei professione, et charit, lis vinculo omnes copularentur fideles, et ad hanc servandam ascustodiendam unitalem usque ad mundi exilum, Primatum honoris ac iurisdictionis, soli Petro ac Romanis Pontificibus eius successor,bus tradidit, ut in iis tamquam in centro omnes peculiares uni re tur Ecclesiae. Atqui ne dicamus Primatus institutione Christum Dominum non salis unitalis b0no c0nsuluisse, imo gravissimo desse ciendi a vera fide periculo Ecclesiam l0lam obn0xiam secisse, quod Divinae sapientiae ac providentiae repugnaret, dicendum omnino est huc privilegio Primatum ex0rnasse, qu0 Petrus eiusque Suecessores Romani Pontifices ex cathedra definientes in rebus sidei et morum insallibiles esseni, ac eorum d0gmalica decreta essent pro sus irreformabilia. Enimvoro cum ex vi et ratione Divini Primatus ad unitatem fidei et communionis conservandam, Romanus Pon lis omne, fideles cogere possit ad lenendam secum communi0nem et
eamdein fidem, quam ipse et Ecclesia Romana prosiletur, ita ut per haeresim et schisma ab unitalo Ecclesiae Christi, quae ad asse-queBdam aeternam salutem omnino est necessaria, abscissi sint
qui a fido et communione Romanorum P0nlisicum deficiunt; hine est 0mnino profitendum, eorum desinitiones in rebus sidei et morum necessario infallibiles esse, ne si errori possent esse obnoxiae, ad 'assentiendum errori cogerentur omnes sideles; atque ila Ecclesia, praevalentibus p0rtis inseri adversus eam, a vera side deficeret, quod esset contra Christi promissiones. Omnes siquidem Apostolorum successores Episcopi oves eorum curae commissas docere,
ae si aliquod seandalum contra sidei unitalem excitetur, etiam in si- de confirmare tenentur; sed uni Petro, cui iurisdictionis Primatus
luit commissus, et eius in Primatu Successoribus, cuneos oves s-
, mnesque Pastores in side confirmandi est ossicium demandalum, ut