장음표시 사용
111쪽
i06 tiolio tributi futuros pronunciarunt; Clazomeniis super immis nitatem etiam Drymussam insulam dono dederunt; Milesiis sacrum agrum, quo propter hostes Prius cesserant, restituerunt;
Chios, Smyrnaeos, Erythraeos, pro singulari fide erga populum Romanum, quam in bello praestiterant, et in omni prae
cipuo honore habuerunt, et Praeterea agro donarunt, quem quique illorum cupiebant et ad se pertinere autumabant; Phocaeensibus et pristinae leges restitutae, et ager, quem autehabuerant, redditus. Secundum haec cum Rhodiis est actum; Lycia et Caria datae usque ad Maeandrum amnem, Praeter Telmessum. Regis Eumenis fratrumque ejus et in pace cum Antiocho rationem habuerunt, quantum fieri poterat, et tum
in Europa Chersonesum et Lysimachiam finitimaque castella iet agrum, quibus finibus tenuerat Antiochus, adjecerunt. In Asia Phrrgiam utramque, salteram ad Hellespontum, Majorem alteram x auq MIsos, quos prius ipse subegerat, Lycaoniam, Milyada, isdiam, Tralles, Ephesum, Telmessum, has regiones et urbes decem legati Eumeni donaverunt. De Pamphylia, quam Eumenes citra Taurum csse dicebat, legati Antiochi
Bine orta est Eumeuis querela de urbibus Aeno et Maronea a Macedonibus oecu. patἰs. qua de re ita legati ab eo ad Senatum missi: Si liberas esse Aenum et Maroneam velint Romani, nihil sui pudoris esse ultra dicere, quam ut admoneat, re, a non verbo, eos liberos relinquant, nec suum munus intercipi ab alio patIantur. Sin xautem minor cura sit civitatum in Thracia positarum, multo verius esse, quae sub
a Antiocho fuerint, praemia belli, Eumenem quam Philippum habere; vel pro patriss Attali meritIs bello, quod adversus Philippum ipsum gesserit populus Romanus; velamis, quod Antiochi hello terra marique laboribusque periculisque omnibus interfuerit. v flabere eum praeterea decem legatorum in eam rem praeiudicium: qui eum chers snesum Lysimachiamque dederint, Maroneam quoqne atque Aenum profecto dedisse:
γquae ipsa propinquitate regionis vellit appendices mMoris muneris essem. Vid. .iv. XXXIX. 27. Non nisi septennio post a Senatu derretu in est, eas urbes li-
112쪽
- 107 ultra Taurum, disceptatum. cum esset, integra res ad Seuatum
reiecta Haec, quae Polybius Eumeni tradita reseri, Cicero λ et Valerius Maximus 3 a Roma uis regi Attalo data memorian prodiderunt, quos recte reiallit Sevinus A. Livius Polybio in sentiens, de summa rerum Senatum ita constituisse ait: v vcaoniam omnem et Phr7giam utramque et Mysiam, regiasnsylvas, et Lydiae Ioniaeque, extra ea oppida, quae liberan fuissent quo die cum rege Antiocho pugnatum est, et nomi natim Magnesiam ad Siprium, et Cariam, quae Hydrela sappellatur, agrumque 'drelatanum ad Phrygiam vergontem, set castella vicosque ad Maeandrum amnem et oppida, nisi
113쪽
quae libera ante bellum fuissent. Telmessum item nominatim, net castra Telmessium, praeter agrum qui Ptolemaei Telmessii. fuisset: haec omnia, quae supra scripta sunt, regi Eumeninjussa dari. Secundum lianc accuratam Livii et Polybii deseriptionem tabulam geographicam conficiendam curavi, qua Pergameni regni fines indicantur. Ad quam tamen haec animadvertenda habeo: Urbes, quibus Senatus libertatem dedit, viridi colore notatae sunt. Dubitari tamen potest, an aliae quoque urbes praeter cas, quae in labula significantur, post pacem cum Antiocho laetam libertate donatae sint. Quae omnia recte discernere satis difficile est. Aeque difficile est dijudicare, quaenam urbes Attalo, quaenam Antiocho ante bellum stipendium dederint, uti et quaenam a Romanis in bello defecerint. Cum vero omnes Eumeni stipendium dare jussae sint, regis fuisse censendae sunt. Non satis constat, quaenam Cariae pars Hydrela appellata sit. Cum vero, Polybio teste, caria ad Maeandrum amnem
usque Rii odiis data sit, hic amnis finis utriusque populi diti
nis fuisse existimandus est, eoque magis quod Livius agrum Hydrelatanum ad Phrygiam vergentem vocet, quin et castella vicosque ad Macandrum amnem et oppida Eumeni data referat. Stratonicea, quae urbs ab Attalo II condita est, in ea
Cariae parte fuit, quae Rhodiis data est. Itaque Attalus hae in regione fines imperii extendisse videtur, forte ad Cadmum litontem. Milyada saliis Irtiada) non urbem, sed parvam regionem fuisse arbitror. Recte igitur in plerisque geographicis tabulis
nomen majusculis literis scribitur. Plerasque urbes, quae lilwrae erant, agri pliam nli inan. linia subjectum si hi habuisso credendum est. Diuitigos by Corale
114쪽
- 109 An Pamphγlia a Senatu, ad quem res integra reiecta est, Eumeni postea data fuerit, noti commemoratur. Cum autem
Attalus II ibi Attaliam condiderit, adeoque, hujus quidem tempore, Pergamenae ditionis fuisse videatur, a Romanis Eumenis regno Pamphyliam quoque adjectam fuisse arbitror. Τium, Paphlagoniae urbem, Philetaeri Patriam, ab Eumene Prusiae dono datam fuisse legimus. Itaque etiam haec urbs aliquando Eumenis fuit. Dubitari potest, an plures Paphlagoniae urbes Pergamenis regibus subjectae fuerint. Adramytteum Stephano ad Caycum amnem fuisse dicitur. Qua in re falli videtur. Ceterum inter fertilissimas et opulentissimas Asiae urbes fuit, quam Antiochus aggredi non
De Pergamenorum regum in literas et artes moritis. Uti in Aegypto Ptolemaei, sic et Pergami reges Attaliciliteris et bonis artibus favebant. Ιmo vix alibi regum seriem invenias, qui omnes tanto literarum studio ducti et libris comparandis et doctis hominibus lavendo posteritati adeo prola rint. Nam illi quoque libri, qui nobis ex Alexandrina bibli theca servati sunt, magnam partem Pergamo illuc translati erant: quin et nisi charta inventa suisset, quae ab urbe Pergamo nomen accepit, vix ulla antiquitatis scripta ad nostram
115쪽
- 110 aetatem pervenissent. Verum de singulis Pergami regibus, quantum ex veteribus scriptoribus et monumentis colligi licet,
Insignes Lysimachi opes, quas Philetaerus possidebat, non tantum ad copias conducendas et urbem muniendam , sed etiam ingratiam literatorum hominum adhibitas, e paucis, quae hac de re memoriae prodita sunt, facile conjici licet. Ipse haud illiberaliter educatus beneficia contulit in eos, qui scientia et doctrina prae ceteris elucebant. In Philolacri honorem mathematici pedem, qui regius dicebatur, etiam Vocarunt. De quo ita Hero Alexandrinus o πους δ ιιώ βασιλιόως
καὶ φuεταίριος λεγομενος εροι παλαιστὰς τέσσαρας, δακτύλους ις. Et alio loco: σαλάνα εχει ποδας φιλεπαιρίους l, ξ ι δακτυλους
Verosimile est eos, qui regis pedi hoc nomen dederunt, Philetaero propter beneficia collata gratum animum significare voluisse. Sin autem mera adulatio fuerit, nihilo minus patet, Philetaerum inter eos principes habitum, qui eruditos honore assicerent. Simili modo etiam botanices studiosis lavisse videtur. Legitur enim apud Plinium n Polemoniam, alii Phi-χletaeriam, a certamine regum inventionis appellant. Cappa η doces autem chiliodynamam, radice crassa, exilibus ramis,nquibus in summis corymbi dependent, nigro semine: ceteron rutae similis, nascitur in montuosis. V Et iisdem sere verbis Dioscorides ita scribit: Πολεμωνιον, οἱ δε σιλεταίριον, Καππά-ὐ- ραν χιλιοδυναμν cet. Quem locum citans Harduinus ad Plin. l. l: addit duos reges, Polemonem et Philetaerum, illum Ponti Polemoniaci, istum cappadociae, inter se certasse, uter priora Isagog. init. Vid. et Salinas. Exere. Plin. I. MI, qua sum de hae men nimqnemve adeant qui plura velint. Male tamen ibi Philetaerus Bithyniae rex voeatur. Similem errorem Justini supra antaindvertimus. 2 AIst. Nat. XXV. G. 3 Lib. IV. e. s.
116쪽
- lii chiliOdynamam herbam invenerit. Fallitur autem Harduinus. tibi Philetaerum Cappadociae regem vocat. Tum et hujus atque Polemonis tempora non conveniunt. Namque Polemonem, Zenonis rhetoris filium, ad regnum Ponti opera Antonii pervenisse constat; quem filius ejusdem nominis in regno excepit, addita Cilicia a Claudio. Itaque credo illam plantam, de qua agitur, a Pergamenis botanicis sive inventam, sive melius quam antea cultam, Philetaeriam dictam fuisse; postea vero Polemonem , Ponti regem, sive patrem, sive filium, sibi inve tionis honorem vindicasse. Perpauca sunt, quae de Eumene I rege ab historicis traduntur. Attamen haud minus, quam Philetaerus avunculus, literis et doctis hominibus favisse diserte narratur. Arcesilas
philosophus, Polemonis discipulus, hujus principis liberalitatem
Saepius expertus, quaedam suorum operum ei dicavit queritur Pausanias jam suo tempore Attali I rerum gestarum memoriam magna ex parte abolevisse Quae tamen ex veterum scriptis colligere potuimus, supra notavimus. Insignem
ejus in regno administrando prudentiam et rei militaris peritiam fuse exposuimus. Iam vero de eximio hujus regis in literas et artes studio hic agere nobis proposuimus, quoad ex dispersis monumentis fieri licebat; unde tamen apparet vix ullum principem inveniri, cui scientia et artes ingenuae magis cordi fiterint, quam huic Attalo. Philosophi, poetae, artifices, aliique ingenio aut doctrina praeclari ab Attalo beneficiis eumulati sunt. Idem Arcesilas, cui Eumenes laverat, etiam ab ejus successore benevole exceptus est. Legitur epigramma hujus philosophi in Attali regis
Vid. Di s. Laeti. vit. Areea. p. cI. Se in. P. ali. a Litie. e. s.
117쪽
honorem apud Diogeneni Laertium L Lucydes quoque , eodem teste hujus munificentiae particeps fuit. Namque Attalus hortos, in . quibus Lacydis discipuli convenire solebant, huic
philosopho dono dedit Obtulit ei praeterea aedificia splendida
in ipsa urbe Pergamo, quae tamen non accepta, respondente
philosopho: s Regum imagines procul inspiciendas esse ' Eodem quoque tempore floruit Ctesiphon poeta, qui regiis agris in
Aeolide praepositus erat Vivebant etiam alii in aula Attali, quibus mandatum erat regis historiam conscribere, quod tamen turpi adulationi ansam dedit, ut videre est e fragmento Lysimachi de scientia et eruditione Attali, quod nobis servavit Athenaeus LNeque vero tantuni eruditis Attalus favit, sed et ipse libros conscripsit. In primis Historiae Naturali operam dedisse vid tur. Quippe Strabo de arbore quadam picea mirae pulcritu dinis, unde via ad vicum Celaenas ducebat, mentionem iaciens, ita ait: περὶ δε τῆς Καλῆς πευκης, υτταλος ἡ πρωτος βασιλευσας ουτως γράφει κ. M 1. Plinius quoque, ubi de incantandi lar- mulis et deprecationibus agit, Attalum assirmare testatur, scorpione viso, si quis dicat o, cohiberi nec vibraro ictus Quod tamen utrum ad Attalum primum, de quo agimus, an ad Philometorem referendum sit, dubitari potest. Ad nostrumtamen Sevinus ' et IIarduinus ' retulerunt. Pictores aliique artifices, non minus quam poetae et philosophi ab hoc rege in honore sunt habiti. Narrat Plinius Aristidem Thebanum primum omnium animum pinxisse et hominissensus expressisse. Eundem aegros pingendi arto tantum va-
I. c. p. 246. a p. 262. a Bl horii a possessore Lacydium dieti sunt. Athen. XIV. p. 697. β p. 253. 6 Strab. Lib. XIII. p. 603. 7 HIN. Nat. XXVIlI. 5.8 Pag. 236. 9 Ind. Bist. ad Plin. IIIst. Nat. in voce.
118쪽
- 113 luisse, ut Attalus rex unam tabulam ejus centum talentis omisse seratur Idem Plinius refert Niciam, celebrem Athenien m pictorem, Necromantiam Homeri λ pinxisso, quam tabulam vendere noluerit Attalo regi talentis sexaginta, potiusque patriae suae donaverit, abundans opibus Plutarchus vero, de eadem pictura mentionem faciens, non Attalum, sed Ptolemaeum regem frustra ad Niciam sexaginta talenta misisse
lendida quoque aedificia idem Attalus exstruenda curavit. Regia ejus domus Trallibus fuisse dicitur, quae postea, vitruvio teste, semper ei dabatur habitanda. qui civitatis γλ-bat sacerdotium Florebat in Asia jam antiquissimis temporibus ars vestium subtiliter texendarum, qua in re etiam nostra aetate Asia populi ceteris antecellunt. His vestibus aurum intexere primus invenit Attalus rex, unde et Attalicae dicebantur Proprio nomine arulam Vocabantur, quod primum in aula Attali
regis Asiae, qui populum Romanum scripsit heredom, in venta sunt Erant autem Vela picta, quae in domibus tendebantur, ut imitatio tentoriorum fieret, sub quibus bellantes semper habitabant, unde et in thalamis hoc postea
o Vitruv. II. B, Plin. XXXV. M. . min. sist. Nat. VIII. 74.7 Serv. ad Vieg. Aon. I. 70I, Georg. lil. 25.
119쪽
- 114 fiebat. Silius vero Italicus aulam Attalica non texta, sed acu picta refert:
aquaeque Attalicis variata per artem '
Pulvinaria quoque et tori talibus aulaeis circumdabautur. Ita Catullus describit aulaeum continens historiam Ariadnes a Theseo derelictae Apud Propertium quoque de Attalicis vestibus, Attalicis aulaeis, Attalicis toris saepius mentio fit. Hinc Pergamenorum opes augebantur, florcute mercatura Quae krte causa fuit, cur SmTrnaei, qui non minus quam hodie, tum jam tapetibus
1 Lib. XIV. 'tr. a Catuli. eam. m, quod inseribitur Argonautica, ubi haee leoninr: aliaee vestis prueia homin 1an variata figuris
ι .sseroum mira virtutes indieat arte. v amqne suetitisono prospeelans lIlore Diae Thesea redentem, cet. Talibus amplaeee vestia deeorata fguri sPulvinar complexa suo velabat amietu. '
120쪽
sabricandis valebant, constantissime in Attali fide prae ceteris Populis manserint Praeter aulaea etiam calices potorii Pergami fingebantur, quos laudat Plinius An vero hoc jam ad Attali tempora r ferendum sit, pro certo assirmari non potest. De insigni Attali cura in libris comparandis infra dicemus. ubi de Pergamena bibliotheca sermo erit. Eumenes II, a patro liberaliter educatus, non tantum regni administrandi cura, sed et literarum amore Attali I aemulus mil. Polybius, ut supra jam animadvertimus eum in plerisque rebus nulli aetatis suae regum secundum, in rebus autem gravissimis ac pulcherrimis omnium maximum ac splendidissimum vocat. Idem testatur Eumenem Graeciae civitates ac Plurimos sigillatim homines beneficiis suis locupletasse Quis autem dubitet eruditos ac philosophos prae ceteris ab eo benigne exceptos, cum hic rex fuerit, qui Pergamenam hibliothecam adeo auxit, ut a nonnullis conditor ejus haberetur. Suidas quoque et Diogones Laertius Eumenis tu literas studium celebrant Rusdem quoque regis favor in artifices scenicos colligi potest ex titulo Parisiensi, quem egregie illustravit Osannus β. Est hie titulus in honorem Cratonis, Lotichi filii, cui immunitatis et privilegia permittuntur, cum Ob alia rius merita, tum quoque propter Summam rius betievolentiam εἰς τους βατιλεῖς Mia βασιλισσας - ἀδελφως τω βασιλέως Esμένου. Hoc od
Vῖd. Polyh. V. 77. a Bist. Nat. XXXV. 12. Dubitari potest, ni ui Plinii verba calices tantum, anni in quoque sietilia si ieetetit. dira de re probribiliter disputat Baianimis. Uine Abbas Belleius smale eicit Plinii Lib. XVJ terram eirea Pergamum fictilibus sing ndis idonea nisuism eonjieil. Vid. Mem. do i Ae d. des Inser. et bell. Iett. T. xxx VlII. p. I M. 3 Pag. 67. Polyb. XXXII. 23.1 Vἰδ. Suid. in Eum . . Diog. I aer . p. 303.