Commentatio de regibus et antiquitatibus pergamenis scripsit A. G. Van Cappelle

121쪽

Euiueneni Ιl ruferet uiuiti esse merito censet Osannus, in primis quia regis fratres commemorantur, quod ad priorem Eumenem commode referri nequit. Crato vero, de quo agitur, tu alia inscriptione Cantabrigicnsi, quem idem memorat Osa unus , Vocatur I παμργως, et αυλ ἐς Idem socius adscriptus fuisse dicitur collegio των περἐ τώ --σον υνιτων των Di 'Io νίας καὶ Eun ori . Quod collegium Osannus nillil disseri e consci a sodalitio Attalistarum, cujus mentio fit apud Strabonem λ et in inscriptione apud Chishullum contra Walpolii sententiam, qui Attalista ruin collegium in tres ordines divisum luisse statuit

Iam vero quid ex his inscriptionibus colligi possit, paucis

videamus. Omnino facio clim Osanno το κοινον των 'Auαλαπῶν et των περε τον AEOmσον τεχνετων unum idemque sodalitium ess

consente. Scenicos enim ludos Baccho sacros fuisse, atque adeo e Bacchi cultu originem duxisse, nota res est. Quid igitur obstat, tuo minus idem artificum grex et a Deo, quem colerent, et ab Attalicis regibus, quorum heneficentiam experti essent, nomen

haberent 7 Hodio quoque histriones saepius regii dicuntur. In titulo quidem Cantabrigiensi M. 2 legitur βασιuικει άνου μαντελ sive meo τέλους, duabus literis extremis hodio incerti Q, in Cratonis vero epistolae fragmento, quod in lapido

servatur β, verba leguntur θεου MMνου Ἀρισταίου. De genitivisorma Eus ἐνου pro ους, non est quod moneamus. Haec enim in titulis frequens est. Quapropter Osannus nostri aevi Grammaticos carpit, qui hunc genitivum non agnoscant Sed de

Seri. I. Append. p. 233. a Lib. XIV. 612 3 Antiq. Asiat. p. las.' Vid. Malpole Traxeis inmugh various eo iraea os the rist. Append. l. . Vid. CH, i. Asiat. Ania p. 14o seq. . Suli. Inser. p. 239.

122쪽

l7 ipso Domine quaedam animadvori nila sunt. Egregie enim fallitur Osannus, ubi haec ait: ηGeuitivus duplicem explicandiurationem admittit: oest enim aut nomen patris, aut Eumenis 'cognomen. Si autem patris est, germani debet esse patrisn nomen, atque statuendum, Eumenem alio loco oriundum

η adoptione demum Attali I adscitum fuisse. At haec magnon historiae dissensu sta lueris. Etenim Eumenem Plutarchus indiserto tradit una cum fratrihus Attalo, Philetaero et Alli unam Communem habuisso matrem Apolloniadem , quae Attali in uxor fuit: deinde idem Eumenes in titulo, quem ox Reines iis et Chandi eri syllogis admovi, βασιλέως Ἀττάλου filius appel- η latur. Igitur hac opinione missa, de altera videndum. Cre ndibile quum vix videatur Eumenem, duobus insignitum co-ηgnominibus, mox hoc, mox altero sine ullo appellationisu discrimine nominatum suisse, illud in hac quaestione magninesse videtur momenti, quod Eumenes, dum inter vivos fuit,n κοτέλους, ex quo autem apotheosi concessa θως sive dirusn factus est, ' κααίου nomine auctus sit: quae an vera causansuerit appellationis diversae, ita quidem ut Nicoteles vivus, Aristaeus mortuus appellatus sit, judicent me periliores: hoc nunum addo, neutrum horum cognominum ab alio ullo anti-nquitatis scriptore commemorari. Haec interpretandi ratio, de qua et ipse auctor dubitat, me qui dem judice, minime admittenda est. Imo prorsus aliter rem expediendam esse arbitror. Scilicet in utroque loco ante vocem βασίλέως legitur ἱερέως. Unde suspicor genitivos

απέλου set 'Aροπαίου non ad Eumenem referendos, sed nomina esse sacerdotum. Itaque ἱερέως βασιλέως Εὐμένου meorελου, et ἱερέως θεου ει ὰνου Ἀρισταίου rocto casu scribendum essethρους βασιλεως Gμενου --ἐλει, Pt Dρεπις θεου ει ι υ 'Αρι-

123쪽

σria ς. Quo magis autem ita statuamus, facit eadem illa Cratonis epistola, i ii ilua paulo ante legitur: ἐπὶ δε τῶν τεχνιτων Eetiris , de quorum verborum significatione nemo dubitabit. De Cratonis aetate probabiliter disputat Osa unus, qui eum sub Attalo It diem supremum obiisse cens t. Pro curto haberi luitest Eumenena II ante Cratonem vita defunctum fuisse, quandoquidem epistola supra memorata itu incipit: βασιλευon Ἀτταλου Φιλαδέλφου α τ. λ. De Cratonis patria non constat. In inscriptionibus allatis Πεπαμονος et Καλχηδονιος vocatur. Utriusque eum civitatis, et Pergami et Chalcedonis, juro fruitum esse, civ m alterutrius earum indigenam, Osannus merito conjicit.

Cum in titulo Cantabrigiensi legatur δεε τῆ βασιλειος Evm--υ ηφρα, OSannus dubitat, utrum natalis ejus dies signifi- Qtur, an is potius, scui opinioni magis saxetὶ quo ipso imporii primum potitus sit. Et sane doctissime agit de iis diebus, qui Graecis ἐπώνυμοι ψώρα vocantur. Ubi vero ait eos non

tuo tutinis, sed redeunte quovis mense, et festis et epulis cele-hrari solitos, id minus ad hanc inscriptionem reserri posse arbitror, quia us. 25 legitur καθ' --ον ετ . In eadem inscriptione us. 59. G0 Crato αυλοτης κυκλιος

vocatur. Quod Walpotius vertit: na player On the flute, Wlion persorins publicly and gives Iessons in his art in disserent, towus. ' Merito Osannus hanc explicationem improbat, annotationem citans ex Museo crit. Cantabr. i, ubi legitur: nTho rcal mea ning is, a flute layer in the Cyclio chorusses. Ex his igitur colligas, Eumenis II et Attali ΙΙ temporibus, in histrionum grege, qui Asiae urbes peragraret, Cratonem quendam tibicinem fuisse, qui, si xc Pergami, sive Chalcedo iact

124쪽

- 119 oriundus, tantam gloriam adeptus fuerit, ut et tituli honore et

aliis multis beneficiis dignus judicaretur. Quin et e titulo

Parisiensi, quem citavimus, manifestum est Cratonis imagines publicis locis collocatas esse, unam in theatro, alteram in Delo insula, tertiam deuique quo Crato cunque loco vellet. Quo insigni honore in tibicinem collato, et de Attalistarum sodalitii dignitate, et de Pergamenorum regum in huuc gregem munificentia conjici potest.

Praeter hoc sodalitium memoratur etiam athletarum μνωνία

ἐν Περγα apud Reinesium Itaque bonas artes, corporis et animi, Pergamenis regibus in honore fuisse omnia testantur. Sub ejusdem regis imperio membranae quoque, quae a Pergamo urbe nomen habent, repertae dicuntur, qua de re infra Videbimus. Etiam Attalum It literis favisse e paucis, quae restant, monumentis satis superque constat. Tradit quippe Athenaeus Attalum et Polemonem philososium epistolas mutuas sibi invicem scripsisse Apollodorus ei chronicon dicavit, ut diserte testatur Somnus Chius in quo Eratosthenis, Alexandrinae bibliothecae praefecti, chronologicas tabulas secutus est. Idem scripsisse videtur κιναιας, quos citat Dio nysius Halicarnassensis et in quibus de vita et scriptis celebrium virorum, qui Pergami floruerant, judicio addito, age batur. Certe Diogenes Lasirtius semper Apollodorum citat, ubido tali re sermo est Bitonis quoque librum de belli machinis sub hujus regis auspiciis editum Athenaeus memoriae

125쪽

prodidit Ibi quidem legitur πάλαι μαλευ, sed Bitonis ditor

Gallus in libris manuscriptis Attali nomen invenit, ita ut pro πύλαι, quod vix admittendum, ' Arrαλε scribendum censeat la. Lyconem etiam, e Troade philosophum, apud Attalum, Eumenem et Antiochum in pretio fuisse scribit Diogenes Ladrtius in vita. Quin et societas grammaticorum Pergamonorum memoratur, qui scripta sua publici juris fecerunt in . Artium et in primis picturae non minus studiosus fuit, quam pater fraterque. Pro auxilio, quod Romanis tulit contra Achaeos, a L. Mummio complures tabulas egregio pictas dono accepit, ut supra jam diximus . Imo Attali in artes studio et amor factum est, ut Romani pretium tabularum cognoscere coeperint. Qua de re ita Plinius: nΤabulis externis auctoritatemn Romae pul,lice fecit primus omnium L. Mummius, cui cogno-nmen Achaici victoria dedit. Namque cum in praeda Vendenda, rex Attalus VI mill . sestertium . emisset Aristidis tabulam, o Liberum patrem continentem, pretium miratus suspicatusque Maliquid in ea virtutis quod ipse nesciret, revocavit tabulam,n Attalo multum querente, et in Cereris delubro posuit: quam DPrimam arbitror picturam exici nam Romae publicatam Hanc Liberi patris picturam respicit Strubo quo teste, Polybius ea, quae in Corinthi excidio evenerunt, deplorans, inter alia quoque commiseratione dignissima commemorasse dicitur militarem contemtum artificiosorum operumo e donariorum Ait enim se praesentem vidisse tabulas

3 Pag. 634. a Vid. Bit. p. l. Cf. Sevin. p. 30S. a moti. Hal. l. e. p. I Tu. Pag. 78.d Viseontius non sine veri specie pro Vt Iis legetidiim eenset VI DR. Vid. Ironogr. Gr. T. II. c. s. p. 278 sq. not. I. t Plin. ni,t. Nat. XXXV. S. 7 I.ib. Vil I. p. 381. 3 Iris nil nimius, Vellein Patere ito teste i Lib. I. e. l3ὶ, iam rudis suit, ut, ea Pi

126쪽

- 121 pictas i ii solum projectas. ac milites super iis alea ludentes: nominatque eas Dionysum ub Aristide pictum, et Herculem Deianirae tunica excruciatum. Post hoc Polyhii testimonium, pergit porro Strabo etiam suum adhibero: τουτον μεν Perculis tabulamὶ Ουχ ἔωρα ιυν--ν δε Ἀον- σον ἀνωμίμνον ἐν-οδ ἐν Nμη, πιάλλιστον επον, Γλωρακαρών. 'Eμπροσθμος δε του νεω, συνοφανίσθη καi ai πιιπη

Etiam in Attali ultimi aula poetae vixerunt. De Daphitae grammatici temeritate et poena supra locuti sumus; uti etiam de Nicandro qui, Colophone natus, Damnaei filius fuisse dieitur. Idem Clarii Apollinis sacerdos fuisse, inque eo face

dotio patri et majoribus successisse commemoratur. Etiam modicus et astrologus Vocatur. De tempore, quo vixerit, dubitari nequit, si quidem Nicandri vitae auctor diserte ait eum floruisse κατὰ ωτταλον τον τελευταον αρξαντα Ine μου. Quem regem in opere quodam non commemorato ita alloquitur:

Scripsit autem Nicander praeter alia multa, quorum nihil nisi tragmenta restant, duo carmina, qua Supersunt, alterum Θηρια , alterum 'Aχευ φάρμακα ). Et sano credibile est istiusmodi poemata

Corintho, emit inaximorum artificum perseelas manibus tabulas ae statuas in Italiam poriandas loearet, iuberet praediet eo utentibus, si eas perdidiment, novas esse redditur 1. 3 Polyb. XL. 7., Strat . l. e. Cf. Frane. Iun. de PIN. Ve . Cal. in v-. Aristides

127쪽

de votienis et antidotis Attalo placuisse, qui non adeo literarum, quam historiae uaturalis et medicinae studiosus fuit. Rus in re herbaria curanda diligentiam his verbis extollit Plutarchus: Aτταλος ὁ Φιλομ-ωρ ἐκ πευε τας passam δεις βοτανας. Unde tamen fere non minus, quam e Iustini antea citatis verbis colligere

Iκissumus cum hanc scientiam in perniciem suorum convertisse. Librum quoque scripsit de cultura agri, ut diserte testatur Plinius uti et Varro his verbis: n Hi sunt, quos ha-nbere in consilio pol eris, quum quid consulere voles: Hieron Siculus et Attalus Philometor Sic etiam Columella: η Siculinquoque, ' inquit, D non mediocri cura negotium istud stemn rusticamin prosecuti sunt, Hieron et Epicharmus discipulus,n Philometor et Attalus Quo loco perperam nonnulli Phil metorem et Attalum duo diversos esse auctores censent; quippe hoc Varronis testimonio satis liquet ultimum Attalidarum regum significari, qui propter pietatem adversus matrem Philometoris cognomen meruit Neque ab eo diversus videtur Attalus

ille, quem thynni adipe ad oris ulcera usum fuisse Plinius memoriae prodidit Namque Attalum Philometorem omnis generis medicamentorum perquam studiosum fuisse assirmat

a Bist. Nat. XVIII. 5. a De Re Rust. I. I. a De Re Rust. I. I. Verba Columellae, Pliilometor ot Attalus, idem valent ae Philometor etiam Attalus. Plinii quoque loeo citato male legitur Philometor, Attalus . uti nonnullae editiones distingnunt. Sic et in indice libri XVIII omnes sere editi libri Ita habent: Hierone rege, Aιtalo rogo, Philometore item. una de re ita Bardullius sind. auet. in voe. : Importuniam illud glossema rege, quod inventum est post Attali nomen , incautum itas sesellii Fulvium Ursinum, in notis ad Varronem Fg. I 2, ut existimaret duos hie di-

aversos laudari a Plinio reges et scriptores. Verum ex Varrone intelligimus unius ejus sdemque geminum illiid nomen esse atque adeo legendum απλῶς Hierone rego, κιιnto, Philomelore itom. 5 Ilist. Nat. XXX ll. 27.

128쪽

Galenus, qui et ipse Pergami natus erat Idem testatur hunc ipsum Pergamenorum regem de medici uis ex animalibus seripsisse Celsus quoque mentionem lacit emplastri ab hoc rege inventi Eundem .Attalum ceris fingendis et aere fundendo procu dendoque oblectatum Iustinus reseri, uti supra jam animadvertimus

Omnes Pergami reges literarum studio fuisse deditos veterum testimonia, quae collegimus, satis indicant. Quis vero eorum primus celebrem illam bibliothecam condidit, quae, una Alexandrina excepta, ceteris omnibus praeluxit Τ Alii hujus rei laudem ad Attalum Ι, alii ad Eumenem II relarunt. Nobis quidem Pergamena bibliotheca Eumenis temporibus antiquior videtur. Sed res digna est, quam paulo altius repetamus. Narrat Strabo Aristotelem omnium primum libros collegissect Aegyptios reges bibliothecae ordinem docuisse Quanto

129쪽

124 studio Ptolemaeus Lagi ejusque successores huic rei Ol erant d derint, cuivis satis notum est. Qui quum magnam gloriam sibi inde adepti essent, reliquos fere omnes Asiae reges ardor librorum comparandorum invasit. In primis Homeri scripta magni aestimabantur, in quibus et ipse Alexander Magnus criticas facultates exercuerat, exemplari uti solitus ab Aristotele aliisque eruditis castigato. Et hunc imitati, et ipsa Homoricorum carminum dulcedine capti, Aegyptii reges aliique Asiae principes sibi exemplaria quam maxime emendata et illustra lacomparare studebant Ita legimus Aratum, clui Homeri Odysa eam in ordinem redegerat, ab Antiocho Sotero, Syriae rege,

rogatum fuisse, ut Iliadi eandem curam adhiberet Rogibus ita libros colligentibus, inter privatos quoque multi fuerunt, qui inde sibi lucrum peterent Iino Galenus ante id tempus

νην ἐν , καra γῆς εκ et πιεν ἐν διώρυγι τινι -καὶ ο των κακωyέντα, δ)νέ ποτε ὰπέδον ro οἱ ἀπογένους 'Aπελλίποντι, T liis πολλῶν τά τε 'Aein rotέλους κci, τὰτos Θεοφρασroti βιβλία. Cfi . VV. DD. ad h. l. De Apellieontis vid. Athen. V. 14. I. 2 et Plut. in vit Syllae. quantopere uomerus, apud Aegrptios terte reges, in lactitore suerit, testatur haee, Zoilo narratio apud Vitruv. VII. praes. Zoilus , qui adoptavit cognomen ut Home- romastis vocitaretur, Alexandriam venit, suaque seripia contra Iliadem et Odysseam remparata regi recitavit. PtoIemaeus vero eum animadvertisset Poetarum parentem phi- IOIosiaeque omnis ducem absentem vexari, et cujus ab eunctis gentibus κripta suspi- eerentur, ab eo vituperari, indignatus nullum ei dedit responsum: Zoilus autem cum adiutius in regno fuisset inopia pressus, summisit ad regem postulans, ut aliquid sibistribueretur. Rex vero respondisse dicitur: nomeriam, qui ante annos mille decessisset saevo perpetuo multa millia hominum paseere; item debere, meliori ingenio seo profiteretur, non modo se nnum, sed etiam plures alere posse. 's Vid. SitId. I. p. 309, Anet. vel . vit. Arati in Petav. Brati. p. 270. CL Bens. Conuant de la Religion Tom. III. Lib. VIII. e. a. p. 351. 3 uae de re ita Vinckelmaimus Geκh. der Κunsi des Allera innas Toni. I l. cap. a. p. 376: a Zii Pergamus lIessen die e Limigo Ailatus nitit Eumen si ei ite grosse Bibli athe, ait legi ii. es Wurden aber aticli xon deii celelirion au dios in II se tu terges hi be i

130쪽

i 25 ii ut m librum salso ii omine suppositum censet. Namque auctoritatem libri Hippocratei ex Platonis testimonio ita firmat: πρὶν me τους ἐν 'Aλῆανδρεία τε καὶ Πεπάμω γενέσθω βασιλεῖς ἐπινα σει παλιαων βιβλίων φιλοτιμηθέντας, ουδέπω φευδῶς δε Hrρω- σπωμμα λαμβάων δ'ἀρξαμένων ρυσθον των me/ζοντων αυτοῖς συγγράμματα παλ-υ τινος ἀνδής, --κῆδη πολλῶ ψευδως ἐπτράφοντες

Neque Galenus tantum, sed et alii veteres scriptores, ubi de bibliothecis sermo est, Aegypti et Pergami reges saepe con junctim nominant. Quin et Vitruvius Pergamenos reges apud Aegyptios bibliothecam instituendi studium excitasse refert. Ait enim: n Reges Attalici magnis philologiae dulcedinibus idcnducti, cum egregiam bibliothecam Pergami ad communemn delectationem instituissent; tune item Ptolemaeus, infinito etelon cupiditatisque incitatus studio, non minoribus industriis ad

Meundem modum contenderat Alexandriae comparare. V 3. Immerito tamen Sevinus e Plinii sententia incertum esse arbitratur, quinam Aegyptiorum vel Attalidarum regum primi bibliothecas instituerint a. Hic enim auctor, ubi de clarorum virorum imaginibus mentionem fecit, ita Pergit: v Non est praetereundumnet novitium inventum. Si quidem non solum ex auro argen-ntove, aut certe ex aere iii bibliothecis dicantur illi, quorum nimmortales animae in locis iisdem loquuntur: quin imo etiam,nquae non sunt, finguntur, pariuntque desideria non traditin vultus, sicut in Homero evenit. Quo majus, ut equidem ar-

라틴어 텍스트