장음표시 사용
81쪽
mentio fit apud Zosimum i his verbis:
Nicomedis consilium, uti et id, quod Andronicus fecerat, Attalo admodum gratum fuit. Itaque juvenem laetus excepit, Prusiamque commonuit, ut filio civitates aliquot et agros ad victum daret. Ad quae Prusias superbe respondit, se mox univorsum Attali regnum filio daturum; quin et Romam legatos misit, qui Nicomedem et Attalum accusarent. Interim Attalus Bilhrniam invasit, cumque Bithyni paulatim ad Nicomedem deficerent, Prusias, nemini fidens, nec nisi a Romanorum auxilio salutem sperans, cum quingentis militibus, quos a Dica Lib. II. e. a T. p 600.
82쪽
- γ gyle Tliraee, socero suo, Impetraverat, ita arcem Nicaeae se
inclusit. Romae quoque Attali amicitia praevaluit. Nam cum praetor urbanus, diu moratus, Prusiae legatos tandem in Senatum introduxisset, essetque jussus legatos eligere, qui Asiae
bellum componerent, tres viros elegit, neque cor re, neque mente conspicuos. Nam unus eorum cicatricibus in capite d
formis erat, alter pedibus aeger, tertius stultitia et simplicitate insignis. Id quod Catoni adeo ridiculum videbatur, ut neque mentcm ei legationi, nequc pedes, ncque caput esse diceret . Τalem igitur legationem irritam fore facito praevideri poterat. Simularunt quidem Attalus et Nicomedes, se Senatus auctoritati cedere, sed horum instigatione clamantibus Bithynis , Prusiae immanitatem se haud amplius passuros, legati hanc querelam
ad Senatum ut ferrent, Romam redierunt. Tum vero Prusias, hoc auxilio destitulus, Nicomediam migravit, ut ex hac munita urbe hostes aggrederetur. Incolae vero urbis, regem ex iri usque filio favontes, Nicomedi portas aperuerunt, a quo Prinstas in fano Iovis per satellitos immissos occisus esso dicitur
Etiam cum Di Dic, qui Caenis, Thraciae populo, imperabat,
Attalus bellum gessit. Hujus enim filiam Prusias uxorem dux rat, quae, tulersecto conjuge, patrem exhortata est, ut de Attalo ultionem caperet. Itaque Lysimachiam , Thraciae urbem, quae post Autiochi cludem Pergameno regno addita fuerat, obsidet ct expugnat. Incolas vero dirissimo et inhumano more vexavit. Attalus contra clementia et benignitate Cacuorum animos sibi conciliavit et regnum sibi subjecit
Appisti. Mithfid. e. s. a Appian. e. 7, Justin. XXXIV. 4. priuiam vero non a Nicomede, sed ab Attalo interseetum ait Strab. XIII. p. 624. Credibile est Attalum in intersciendo patre Ieomedem adjuvisse, quod diserte tradit Liv. Epit. Lib. L. Vid observ. eliron. XVIII. a Vil. BIM. Ex. p. 154, Strab. XIII. p. 624, cujus verba haec sunt: ἐχειρώσατο δὲ καὶ τον ἐκείνων βασιλέα orea τε toac Reete autem
83쪽
In Milo, quod Romani contra Andriscit in sive Pseudo hilippum gesserunt, Attalus eos adjuvit. Cum enim Andriscus Q. Caecilio Metello in Macedoniam advenienti Occurrere statuisset. Attali metu prohibitus est, quo minus id faceret. Is
enim Romanis cum classe in auxilium venit. Itaque Andriscus, ut oram maritimam i geret, castra non longo a PTdna communiit. Verosimile est in duobus Proeliis, quae commissa sunt, Pergamenorum quoque auxilia Romanis affuisse. Andriscum autem
a Metello captum fuisse Olymp. CLVIII. 2, A. U. C. 607, notum est ex Romanorum historia LEodem modo in bello contra Achaeos Attali auxilia, duce Philopoemene, L. Mummio consuli praesto fuere Idque Romanis gratum fuisse inde conjici licet, quod Mummius, eversa
Corintho, Olymp. CLVIII. 4, A. U. C. 609 δ, plures tabulas egregie pictas Attalo dono dedit L
Attalum vero postremos Vitae annos in luxuria et ignavia dcgisse refert Plutarchus, omni regni cura Philopoemeni tra-PaImerius pro ἐκείνων legit Thraciae gentem memorat Stoi,hamis de Γrb. In vore. Ptolemaeus quoque Καιπικῆν gentem in Thraeiae tabula poni . Cis. interpp. ad Strab. l. e. et ad Plin. His . Nat. IV. II. SevImis antem l p. 305 sq. haec addit: a Si Pon en emit se traduet eur de Strabon, re Prineo sDIeoli' tomba vis uelitre Ies mains du Roy de Pergame; mais lea paroles de I'eerivain petiverat egalements signifer qulit perdit et Ia bataille et aes ἐtais. It semit mal tu do deeidor IaDelle
ades dent aereptions est la vErilabie: lea nionuments histori ques ou cette revolution se atronvolt d&Hte, ne soni pas venus itisqula nous. Il est tonstant nilant molns que Trognes Pomphe en avoIt transmis a la poster te lea particularitea les plus int4ressantes. Mal-aheii reusement Iustin son abb viateur a est e tenti de notas apprentie qu Attalus avest
subjugue les Canes sita Caenos nominat Sevinus . IIs seeouerent bientot apris te iongade la dominatIon etrangere. ' Verum apud Iust. prol. Lib. XXXVI, quem Ioeum Sevinus ellat, neque usquam alibi apud hune auctorem sive de Caenis, alve de Dienteal Iquid invenire potui. Liv. I. e. CL Sevin. p. 306. a Uv. LII. II. a Vid. Observ. ehron. XIX. Φ Pausan. Achate. e. I6. p. 562.
84쪽
dila ita ut ex Asia rodeuntes legati a Romanis deridentibus rogarentur, numquid adhuc Pergamenorum rex apud Philopoemenem gratia valeret Τ Α fratris filio veneno intersectus est Olymp. CLX. 3, A. U. C. 0lo, post quam XXI annos magna cum laude regnaverat. Discessit autem e vita ipso die natali anni actatis octogesimi secundi λ. Supra jam diximus liunc Attalum propter pictalem in Eumenem ejusque filium cognomen Philadelphi meruisse. Ιmo PIutarchus δ memoriae prodidit eum plures filios ex Stratoni eo suscepisse, sed Omnes interfecisse, ne cum fratris filio de regno contenderent. Sunt tamen qui hoc factum propter cognitam Attali clementiam in dubium vocarint, Ut ut est, constat eum juniorem Λttalum ad extremum vitae halitum dilexisse. In regno administrando et in bellis gerendis prudentem et strenuum se praestitit. Romanis semper fidelis socius fuit; literis et artibus favit; plures urbes condidit; neque ulli dubium est ejus opera Pergamenum regnum ab interitu servatum. Hinc a multis ipso Eumene superior fuisse creditur, quam se tentiam profecto plures secuti fuissent, si senectus culpa vacasset. 1 Plui. Tom. H. p. 702. a Plut. Tom. I. p. III. LucIan. Maor b. si Ia. mi. Il. p. 217. cf. et Sevin. p. 307, ibique laudati.
a De scat. anile. Toin. I. p. 48s ult.' Sevin. p. 290. Si Pon heoute Plutarine, te Ptinee ent pinsienrs ensanta de Stra-atovice, doni Il ne vovi ut Eluver ait uir, par reeonnoissatiee, et par resperi pour la memoire de son prelletes seur. Mais a parier vray, une action si barbare est Peu eruabie de la part dyun Monari ne de tinὶ les Aneiens vanient Ia doticene. Phtimanita et te horia tureI. Fatendum tamen apud veteres eonsuetiidinem insantes reeens natos interficiendi adeo frequentem fuisse, ni ex Attali elementia et liumanitate vῖx argumentum pelitieea , quo minorem Plutareho fidem habeamus.
85쪽
Hujus Attali imperium minime superiorum Pergami regum virtutibus respondit. Ingrato animo patruum claudemque tutorem , qui ipsum filii loco cgregie carum habebat, veneno interfodit Hinc Pergameni sibi crudelem et injustam dominationem futuram auspicabantur. Quae exspectatio eos non fefellit. Namque a patruo δ acceptum regnum caedibus ami- .corum et cognatorum suppliciis foedabat, nunc matrem anum, nunc Beronicen . sponsam maleficiis eorum necatas confingens. Eumque adeo Saevientem non suorum modo, sed etiam vicinorum, ingens Odium excepit
Apud Suidam legitur Attalus Bithyniae regnum sibi sui jecisso, sed Romanorum jussu legitimo regi restituisse . Hanc de Bithrnis victoriam, de qua nullus alius veterum script rum mentionem sagit, ab Attalo juniore fuisse reportatam putat Sevinus. Credit enim Nicomedem, superioris Attali nece graviter ostensum, Pergamenis bellum intulisse, sperantem fore, ut populus , hanc crudelitatem aeque perosus, a rege deficeret. Verum tamen fieri P test, ut Suidae verba de bello ab Attalo II contra Prusiam gesto sint intelligenda, coque magis quod,
Perperam Lueianus Tom. II. p. 285 Attalum a filio vita privatum aeribῖt. cf. Sevin. p. 307. a Apud Iust. l. e. legitur ab Eumene patruo. Sed recte viderunt Inte p. ad h. I. Ibi aut ab Eumene patre , aut ab Attalo patruo legendum 3 Apud Vitruvium IV. I. Arsinoe vocatur. CL SevIn. p. 112. Iustin. XXXI I. 4, Fre Insh. supp. Liv. LIX. I . .s Suid. Tom. I. p. I M.
86쪽
ii ulluui aliud hujus Attalidarum ultimi virtutis specimen a
Inter eos, quos Attalus supplicio assecit, fuit etiam Da pilitas grammaticus, qui in epigrammato regis originem lu
Η Attalus adeo aegre tulit, ut Dapli ita in in summo monte Thorace cruci assigi jusserit Multo melius sibi consuluit Nicander poeta, qui regi sua opera dicaverat, eumque ab
i operae pretium est Sevini verba hie addere, gno melius hae de re iudieari possit. Ait autem: Ie eon iens que les paroles de re Grammatrien peuvent 'eniendre εγle ment de Ponese comme du neveu; je eoiiviens de plus, que la plupari des princesane soni potnt eselaves de la reeonnoi sance, et que de lora it ne seroti pas im- possibie que Nieomiae esit oublio les sermices importanis que tuae avolt rendus Attalus II. uJlauroas nianimoi aueoup de penetiant a eroire que la guerre, qui divisa lesvdeux Noumea, celata Mus te me de son ineeesseur. Il est oti disseile qne le Ru de Bithynie ne ressentit vivenient la perte δ'un Moriarque aliquet is avoIt les plus grandes obligations, et rut-estre se satia-t-il que les Pergameniens, a son approche, briferment les fers mus Ia pinnieur deriveis iis gestiIMOIent. Mais la memoire des Attalides, eneore chἡre avx penples, les rentini dans te devotr. Nieomede essuIas plus ura disgraeea dans le eonis de telis guerre, et Ies BILhyniens, to*onra battus, furent ensin eontrainis da subir Ia tu du vainqueur. Attalus ne iovit pas longiemps,d une si belle eonPεte. Les Romains Ia luy enlevhrent, et te Sinat, torioura attentissa ses initiata, ordonna que Nicomede sut remis en possessIon de sea clats. Attalus aeut beau representer la jnstiee de sa eanse, it saliut obiar. Tonte la question maint,tenant est de s UIr si te sali, doni ii alagit, merite que ue ervante. Suidas est Iasseul des Aneiens, qui se rapporte, et son autoritu n est pas tollioura bien respecta- ble. On ne scauroit nier murtant qu il ne eopte gne'nesnis de tres bons fieri vanas, et tela sana les nommer; c est ee que pinsieura si vanis eriliques orat dria demonire, et He ne vota rien dans Ia narration de re eompilatear, qni dolve notis la rentie su aspecie. ' Reckerehes sue les Rois de Pergame p. 309, 310. a Vid. Strab. XII. p. 57I, XIV. p. 647, Val. Max. p. Il9. CL Sevin p. ait.
87쪽
Hercule set Hippodamia originem ducere affirmaverat For silan ipsa haec turpis Nicandri adulatio Daphitae mordax ingenium cxcitaverit Multis amicorum cognatorumque interfectis, Attalus ad talem dementiam porvenit, ut occis0rum Manibus pocuas dare visus sit. Squalida veste indutus, Promissa reorum moso barba et capillis, nequc in publicum prodibat, neque popul b se ostendebat, nequo domi opipare opulabatur. Imo omni regni administrationo rolicta, hortos curabat fodiendo et gramina seminando. In primis vcnenatis herbis operam dedit, quas, veluti peculiare munus, amicis mittere solebat. Deinde aerariae artis subri eae se dedidit, cerisque fingendis et acre fundendo procudendoque oblectabatur. Τandem vero in matris sepulcro condendo adeo operi intentus fuit, ut, morbo ex solis fervor contracto, septimo die decesserit, Olymp. CLXI. 4., A. U. C. 621, tostamento relicto his verbis: ηΡopulus Romanus bonorum
Hic Attalus igitur ultimus Pergamenorum regum fuit, quod
3 Aiut. vit. lite. Seviii. I. l. a Daphitae supplicium ait ultimuni Attalum referendum esse merito censet Sevin. P. a II, ita diiserens; AJe remarqueray en PMaiit, est alae maintenant de fixer loviemps aulinet vivest Daphitas. Ce sui un des Attalus vii te sit mourir, a te De dit. Valere-Aaxime; or ly Attalus, dolit it a'agit ita, ne sγnmit est re Attalus premier, vlla pigramme de Daphitas nil me en lauruit la preuve. Le Prinee eontre Iequel Il se dethainoit avee si Peii de menagement, estoit mailredo la Lydie et de la Phrygie, ri res deux provinces ne sirent par te du royaume de Pergame, que sones le regno d Eumenes. It s en suit de la que les traiis piequanis de Daphitas ne Ranmient tomber x quo fur te Meonil, ou sur te trausionae des Attalus. M seeoud est oti tin Monarque vrempli d' humanite, et qui probablement se semit contentε de meprifer Ies outrages
de te matheureux Poete. Son successeur, au Contraire, accoutuma a verser te mi gatis inuoeents mhanes, ta estoἰt inint homme a parilonner une 1 ure, qui te reordo it personnellement.'
88쪽
- 83 jam antea Pythiae oraculo praedictum fuisse Attalo avo Suidas memoriae prodidit, ut supra animadvertimus 3: ceterum propter pietatem in matrem Stratonicen Philometoris cognomen meruit Do ejus studio in herbas et medicinam infra dicemus.
Dis Aristonico. Attali testamentum Eudemus Permamenus Romam pertulit, eamque horeis sitem adiri oportere Senatus censuit. Cum vero dubium esset, quid bonis suis rex significam voluisset, Romani haec verba ita interprolati sunt, quasi non tantum rerum ac lartunarum, sed etiam regni heredes essent scripti . Extemplo
igitur missi sunt, qui Attali regnum ci opes populi Romani
Vid. p. 13. a Vid. Strab. XHI. p. 624. Eundem Attalum Plutarchus In Tib. Graech. p. Sast. λλοπατόρα vocat, sed male, nam et ipso in vila Demetria et Dilae Philometorem dieIt. Cf. Palmo. ad Strab. l. e. 3 in adeunda hae hereditate Romanos doli mali ai misat MithrIdates apud Sall. Lib. IV. Aiat. Nonnulli qnoque hue spectare censent verba noratii Caran. u. IS, G, 6. Neque Attali Ignotus heres regiam occupavi. Alii vero non punium Romanum, sed Aristonieum ibi igmotum heredem voeari a bitrantur. Vid. Intemp. ad. h. l. et ad Iust. et Veli. Patere. l. e. cs. et Sevin. p. 313. . Mi ueherlichias vero memm orationis omatum putat, quem adeant qui plura velint. Cf. et Peerlicampius V. Cl. , qui Plat. Moral. Tom. H. p. 102I elut, ubi Graeens poeta eodem modo dixisse videtur dra oot ενος κληρονόμος.
89쪽
nomine possiderent. Neque tamen id sine controversia factum est, Aristonico, haud tardae indolis juvene, Romanis obsistente. Romae quoque de eadem hereditate lites coortae sunt. Nam Τtherius Gracelius. statim te rem promulgavit, qua Attali pecunia civibus divideretur, ut inde agros, quos sortiti ossent, recte colerent: de urbibus vero Pergameni regni non Senatus,
sed populus decerneret. Qua lego tamen nihil aliud essecli,
quam ut Senalus eum majori odio prosequeretur; quin et Pompeius, unus Senatorum, exsurgens se Tiberii vicinum esse diceret, sibi quo constare, Eudemum Pergamenum Tiberio, tanquam Romae regnatum, diadema et purpuram donasse Sed
Hunc ex Eumene, non justo matrimonio, sed ex pellice Ephesia, citharistae cujusdam filia, genitum ait Iustinus. Et iam Livii epitome Aristonicum Eumenis filium vocat. vitropius addit,
eum ex concubina susceptum. Quin et Plutarcho idem citha roedo prognatus dicitur, Straboni δοκων του γένους ευωτου των βασιλέων. Florus quoque eum regii sanguinis juvenem vocat λ. Vix igitur est quod dubitemus, an Aristonicus revera Eumenem patrem habuerit, quamvis Velirius Paterculus eum mentitum
3 Pint . in Graech. p. 830. N. Proseeto Pompeii aeeii tio nil nisi eommentum suit, ni Tiberio noeere . Errant igitur, qui revera purpuram et diadema ad Graeebum de-iata eenseant. Vid. Hist. Liliv. Galliis versione. Tom. VI. p. 84s. An vero ea, quae Piniarebus memoriae prodidit, ad ta Graeehum potius, quam ad Tiberimn reserenda sint, dubitat neeren Gesehielito der Revolution der Graec hen. Κleine IIistoriseheseliri ten I. p. 108. Vid. Just. XXXVI. 4. l.iv. Epit. Lib. LIX, Eutrop. IV. 20, Plut . in T. quinet. Flam. p. 38I., Strab. XIV. p. 646, Flor. II. 20. Iustini verba citans Sevinus p. 3 3 haee addIt: ata texte de ret u storien m avolt nit nai re une pensis; e'est que
90쪽
regiae stirpis originem armis Asium occupasse tradiit i. Ut ut est, Aristonicus se verum regni heredem praedicabat, fretus. it videtur, Romanorum dissensionibus, ideoque Pergami urbes sollicitare coepit. Primam omnium Leucas occupavit, quod oppidum a Taclio, Aegyptiorum rege, conditum, inter Phocaeam in Smyrnam, iii tul e mari immine ille, non adeo magnitudine et opibus, quam situ valebat. Ubi hinc juvenis consilia patefacta erant, multae quidem urbes ei favebant, sed metus eas prohibuit, quo minus Romanis obsisterent. Imo Ephesii iii- primis classem educendam curaucrunt, quae Aristonicum, haud Procul Cyma, navali pugna vicit Leuciisque recuperavit. Attamen hoc infortunium magnum juvenis animum non fregit, sed erexit. Nam cum a mari in mediterraneas Asiues'egiones profectus esset, servos ibi et egenos sollicitans majores quam antea copias hrcvi contraxit, quas vovo nomine Heliopolitas appellavit. Fortuna melius favente, multis pi Oeliis commissis, quamquam Bithyniae et Cappadociae reges Romanis tu auxilium venerant, non tantum fraude Thyatiras et Apollonidem pluresque alias civitates, sed vi et armis otiam Myndum, Samum, Colophonem recepit, atque adeo selicitor r mgessit, ut jam pro justo Asiae rege haberetur λ. Aristonicum jam rebus suis fidentem instigabat otiam C. Blosius, philosophus Cumanus et quondam Ti. Gracchi amicus.
Per hunc certior factus discordiarum, quae Romanos agitabant, Aristonicus iussierium suum mugis magisque nuxit; qua
propter Senatui placuit quinque in Asiam legatos mitti, qui res ibi constituerent. cujus legationis P. Scipio Nasica princeps fuit β. Et quidem duplex causa misso videtur, cur Scipio
, Lib. I. e. 4. a Strabo et ausi. l. l. c. r. Pliit. in Graech. p. 8a ι. Strab. l. r.