장음표시 사용
71쪽
qui de regum consiliis clam inquirerent Eumenis fratres eodem tempore, quo Ariarathis legati, Romam venerunt anno U. C. 694, A. C. N. 160 LNon immerito Antiochus et Eumenes Romanis suspecti habebantur. Utrumque enim Senatus offenderat; tum quoque jam antea, foedere inito, amicitiam firmaverant, quin et Antiochus ab Eumene et Attalo in possessionem regni deductus fuerat, Heliodoro, Seleuci interfectoro, ab his expulso Attamen ex iis, quae supra diximus, apparet Senatum, propter insignes
honores, quos antea Eumeni tribuissent, non aperte, sed O culte contra hunc agere voluisse. Itaque neque prudenter,
neque ex Patrum sententia egit Sulpicius, qui, postquam in Asiam pervenit, per celeberrimas civitates edicta proposuit, quibus jubebat, ut quicunque Eumenem regem accusare vellet,
ad diem certum Sardibus praesto esset. Ab eo inde tempore Eumenes, infirma valetudine, noumulta notatu digna egisse videtur. Nam de posterioris vitae
annis prorsus silent historici, nisi quod PolFbius refert, eum denuo fratrem Attalum Romam misisse, qui Prusiae et Gali
graecorum accusationibus responderet: hunc autem a Senatu summa humanitate exceptum ac dimissum Magna vero cum
gloria Eumenes per triginta novem annos regnavit, Pacis quoque artes et literas amans. Bibliothecam Pergamenam valde auxit,
eruditos et philosophos in honore habens. Ceterum magnanimi regis laudes Polybius his verbis extollit: η Eumenes, Pergami Drex, corpore quidem erat infirmo atque imbecilli, sed animis vigore infirmitatem corporis compensabat: vir, in plerisque
Polyb. XXXI. s. Vid. Obru chron. Aui. a Vid. Bisely disp. de biit. Cappad. p. I76.3 Appian. Sytiae. 45. CL Sevin. p. 286. Lib. XXX ll. 3, 5.
72쪽
n rebus nulli aetatis suae regum secundus, in rebus autem η gravissimis ac pulcerrimis Omnium maximus ac splendidis ηsimus. Qui primum quidem , cum regnum paucis ac tenuibus η oppidulis coarctatum a patre accepisset, amplissimis temporisnsui imperiis parem dominationem suam pracstitit; non tam n fortunae auxilio et casu quodam, quam solertia et industrianatque etiam rebus gestis suis. Deinde prae ceteris aetatis suaen regibus gloriae cupidissimus fuit, atque unus plurimas Grae-nciae civitates ac plurimos sigillatim homines beneficiis suis vlocupletavit. Denique fratres cum haberet tres, et actato et η industria ad res gerendas pollentes, eos in officio omnes con-ntinuit et morigeros custodesquo regni ac dignitatis suaen habuit satellites; quod raro admodum contigisse reperias
Livio quoque dicitur fuisse npius erga propinquos, justus in
neives, munificus erga omnes homines V
Reliquerat Eumenes filium infantem, ex Stratonice, Ariarathis regis filia, susceptum. Nihilominus Attalum fratrem
73쪽
regni successorem declaravit. Qua in re prudentissime egit, imo labantem Attalicorum regum domum ab interitu servavit. Scilicet Romanis Pergamenorum causam deserentibus, Syriae et Bithyniae regibus multisque aliis Asiae populis bellum contra Eumcuom medita utibus, non nisi Attalus periculum regno
immineus avertere poterat, qui ut Romanorum benevolentiam atque favorem ex Pertus erat, et finitimos reges virtute et belli gloria superabat.
Haud igitur felicibus auspiciis Attalus, hujus nominis secundus, qui et propter fraternum amorem Philadelphus cognominatur, Eumenem fratrem in regno excepit Olymp. CLV. 2, sive Α. U. C. t 95 K Sed jam ab initio regia potestate se haud indignum praestitit. Nam cum Ariarathes ab Oropherne, qui
Demetrii, Syriae regis, opibus adjuvabatur, regno expulsus esset, ct frustra Romanorum auxilium implorasset ipse eum restituit r. Demetrius autem Ariarathi insensus erat propter fasti ditas sororis nuptias. Attalus autem recte intelligebat, Cappadociae rebus constitutis, Ariarathis opes Pergameno quoque
74쪽
aggressus est eiusque copias fudit fugavitque. Locus, ubi Pugna commissa est, teste Stephano BFZantino Bucephala dicebatur. Ipsa autem pugna a Polybio descripta est in libro, qui periit. Iam antea Attalus Andronicum legatum Romam miserat, qui de Prusia quereretur; cui Nicomedes, Prusiae filius, et legatus Autipli illis responderunt, quidquam injuriae
a Prusia lactum esse negantes. Senatus incertus, quid rei esset, legatos ad cognoscendum in Asiam misit. Attalus autem, cladem passus, Athenaeum Dalrm cum P. Lentulo, ex Asia redeunte, Romam misit, Senatus Opem quam maxime implorans. Vero Asiaticarum rerum statu cognito, Senatus, Attalo regi favens, legationem mittendam esse decrevit, quae Prusiae bello abstinendum esse nunciaret. Legati igitur, urgente re, cum Athenaeo profecti sunt C. Claudius Cento, L. Hortensius et L. Aurunculeius Prusias, victoria da Attalo reportata, etiam insidias ei struere cupiebat. Itaque legatis bellum vetantibus statim parere noluit, neque tamen colloquium de litibus componendis denegavit. Do-IOso vero animo hac ipsa re opportunam sibi ad insidias oceasionem datam censebat. Nam cum ita inter eos convenisset, ut uterque rex cum millenis equitibus ad fines regnorum veniret, ipse vim totum exercitum adduxit, legatis ad Attalum praemissis, qui adventum regis cum definito numero nunciarent. Attalus legatique Romani, Paene sero admoniti, vix periculum effugerunt, celerrima suga Pergamum contendentes. Prusias autem, qui se nuper libertum populi Romani vocaverat, nunc fortuna sibi savente adeo elatus ac stolidus suit, ut legatorum impedimenta, quac sccum non avexissent, diripuerit,
75쪽
- 70 et, tanquam sibi a Romanis nihil metuondum esset, Pergamum exercitum admoverit. Ibi vero multa stulte egit. Nam postquam in Aesculapii aede ante urbem sacra fecerat, postridie Niceph riuul aggresSus Omnia sacra et profana vastavit et incendio
delevit, quin et Aesculapii signum, Phylomachi nobilis artificis opus, quod pridie adoraverat, abstulit. Ita Nicephorium, quod a Philippo vastatum, ab Eumene restitutum, multisque donis ac sanis ornutum fuerat, iterum Prusiae dementia et impietate deletum est His peractis, Prusias nihil aliud ad Pergamum memorabile gessit. Elaeam aliquamdiu obsedit, quo Attalus Sosandrum cum psaesidio miserat. Paulo post, exercitu domum dimisso, Prusias ipse navibus Thyatira prosectus est. In itinere Dianae sanum ad Hieran Comen spoliavit, Apollinis quoque Cynei aedem in urbe Temo incendit. Ε pedestribus ejus copiis plerique alvi profluvio perierunt; classis quoque Pars subita tem pestate in Propontido cum ipsis hominibus mersa est. Romani vero, ob Prusiae perfidiam graviter indignati, decem ad eum legatos miserunt, qui de injuria sibi et Attalo illata ultionem
pelerent 3. Hi Attalum et bellum quam maxime paratum invenerunt; nam et ipse ingentem exercitum contraxerat, et Demetrius
quoque, Ariarathis filius, ei cum Cappadociae Pontique regum copiis in auxilium venerat. Cadis, oppido inter Phrygas Mysosque sito, legati cum rege collocuti sunt. Indo ad Prusiam so contulerunt, qui bellandi cupidus, neque tamen Senatuit Ita Polubilis; alii Phyromachum sive Philomaelium vocant. In iuus Aeseulapii signi meminit vitam Suidas in voe. IIρουσιας, qui illud κατε-οκευασμ ἐν ν ait. Vid. Fr. In n. de P m. V. . in Catal. Artis. p. 163. a Poldib. XXXII. 25. a L v. XLVII. 34, Pol)b. l. e. et xx XlIL P
76쪽
Quod ubi animadvertit Anicius ceterique legati, Bithyno regi
societatem renunciant, et continuo ad Attalum regrediuntur. Frustra Prusias, quem jam sui consilii poenitebat, legatos Placare conuius est, ideo Iue metu Perculsus in regnum se recepit. Pergamenum vero regem legati admouent, ut sua tantum defenderet, neque ultro Prusiae bellum inferret. Ipsi partim Romam redeunt, partim Ioniam, Hellespoutum vicinosque Byzantio populos adeunt, ut horum animos a Prusia averterent Attaloque conciliarent l. Neque tamen Attalus prorsus bello abstinuit. Nam Pater ejus Athonaeus cum classe octoginta navium λ tectarum in Helles ritu ui navigavit multasque Prusiae urbes Vastavit. Sed
Romani mox Appium Claudium, L. Oppium, A. Postumium legatos miserunt, qui belli fluem facerent. Ex qua festinatione satis manifestum est, quantopere Senatus timeret, ne vel Attali, vel Prusiae opes nimis augerentur. Itaque pax composita est ea lege, ut Prusias Attalo regi statim viginti naves tectas, deinde intra proximos viginti annos, quingenta daret talenta. Fines utriusque imperii, sicut ante bellum fuerant, constituti sunt. Praeterea Methγmnaeis, Aegiensibus, Cumaeis, Heracleotis, pro damno allato Prusias centum talenta dare jussus cst. Quo laedere facto Attalus cum exercitu Pergamum rediit '. Dabello finis impositus est Olymp. CLVI. 4, Α. U. C. 601 ε. Verosimile est, neque Prusiae, neque Attalo Senatus arbitrium placuisse. Hic vero, temporibus cedens, Romanorum favorem et gratiam inire studebat. Itaquc Attalum, Eumenis
a Ex his septem et viginti Attali triremes, Rhodiorum quinque , Cymenorem viginti reliquae ab aliis metis submissae fuisse diculitur.3 Liv. XLVII. 42, Polyb. XXXI H, I 0, ii. 4 Via. Obsore. chron. XV .
77쪽
- 72 filium, quem regni successorem declarare cupiebat, cum legationo Romam misit. Tali enim modo societatem cum Romanis et sibi et successori firmissimam fore putabat. Et sane regius Puer honorifice ex coptus, eique omnium primo, quamvis Pluros Romam legati venissent, Senatus datus est. In primis vel eros Eumenis amici eum magii a benevolentia prosecuti sunt. Rc- novata est paterna amicitia hospitiique jus, quod Eumeni cum populo Romano fuerat. Honores quoque, qui aetati conVeniebant, puero dati. Mox domum rediens a Graecis quoque civitati hus summo honore cultus et magnifice exceptus ost. Factum
hoc videtur Olymp. CLVII. I, Α. U. C. 602 i. Eodem sero tempore Attalus et Ariarathes cum Prienensibus I ellum gesseruiit. Scilicet Omphernes, quot eiuliope in Cappadocia
regnabat . quadringenta tulenta opud eos deposuerat; quam pecuniam Ariarathes . in regnum restitutus, a Prienensibus repetiit. Hi autem responderunt: quamdiu Orophernes tu vivis esset futurus, nemini alteri se Pam pecuniam reddituros, nisi ipsi, qui eam deposuerat. Ariarathes, ira incensus, immissis praeduloribus, agrum Prienensem vastare coopit, adjuvante Atlulo. Hunc enim privata quoque cum Priene usibus simultas incitabat. Magna caede hominum facta, Pecore abducto, cum ad ipsas urbis portas nonnulli trucidarentur, Prienenses et ad Rhodios, et deinceps ad Romanos legationes miserunt λ. In Syria quoque res turbari coeperunt. Antiochenses enim
a Demetrio deficiunt, et Balam quendam, obscurae sortis juvenem, Antiochi filium' esse fingunt, eique Alexandri nomen indunt. Qua in re non tantum Ptolemaeus A gypti, et Ariarathes Cappadociae reges Antiochenses adjuvarunt, sed Attalus etiam auxilium iis praestitit, testibus Iustino et Strabone ,
78쪽
etsi Iosephus i nullam Attali mentionem facit. Neque ila se gerendo Pergamenus rex, qus Syriae rogis Opes minuere cupiebat, Romanis displicuit. Scilicet Heraclides, aerarii quo dam Babrionii praefectus, sed a Demetrio munere dejectus, Laodicen, Antiochi Epiphanis filiam, et Alexandrum Balam , suppositum ejusdem regis filium, Romam duxerat, et oratione habita Senatum rogaverat, ut his reditus in patriam concederetur. Multi quidem inter Senatores erant, qui commentum probe intelligerent; sed compluribus aliis, quos Heraclides sibi conciliaverat, dolo faventibus, Senatus consultum factum est, quo Alexandro et Laodicae, tanquam legitimae Antiochi proli,' non tantum in patrium regnum velut postliminio redeundi venia data, sed auxilium etiam promissum est. Quo facto Heraclides, Ephesum prosectus, omnia ad bellum sedulo apparavit λ. Merito Sevinus J conjicit Attali auctoritate in primis laetum
esse, ut Senatus Heraclidae votis satisfaceret. Hic enim obscurus homo Vix tantum numerum Senatorum per se sibi conciliare
Potuisset. Quo magis autem hujus sententiae faveamus, id quoque facit, quod Heraclides in curiam admissus est eodem tempore, quo Attalo, Eumenis filio, Senatus est datus. Sane haud ver simile est Attali legatos hanc occasionem regis opprimendi praetermisisse. Ut ut est, ex Strabonis ot Iustini testimonio constat Attalum non minus, quam Cappadociae et Aegypti reges, Alexandro Balac opem tulisse, etsi Iosephus nullam Attali mentionem facit Tali modo Alexander, ex infima sortis
conditione ad summam dignitatem evectus, Demetrium, quam is strenue Pugnantem, superavit, eoque occiso , Syriae regnum adeptus est .
79쪽
- 74 Attalus igitur ex finitimis Asiae regibus neminem nisi Prusiam sibi timendum putavit. Et sane brevi post simultates inter eos orlae sunt. Prusias enim filium suum Nicomedem Romam misit, ut a Senatu remissionem pecuniae Attalo debitae poteret. Aliam quoque legationis causam fuisse tradit Appianus. Quum enim Nicomedes praeclarae indolis juvenis esset, suisque valde dilectus, Prusiae, quem omnes Propter crudelitatem et sa vitiam odio Prosequebantur, Suspectus erat. Hic igitur filio legationis e mitem dedit Monam, cui clam mandavit, ut, si P cunia remit-tcretur, filio quidem parcerct, sin autem Sonatus a litor censeret, in ipsa urbe Nicomodem interficoret. Quam ad rem etiam cercuros aliquot et duo millia militum cum eo misit. Jam vero Attalus Andronicum legatum miserat, qui ostenderet, mulctam multo minorem esse, quam rapinam. Hujus autem verba cum valuissent, Senatus Prusiae nullam pecuniae remissionem dedit. Quo facto Menas, incertus quid ageret, nam noque Nicom dem occidere, neque in Bithyniam reverti audebat, aliquamdiu Romae commoratus est. Nicomedes autem, Ut sagax erat ingenio, Monam aliquid moliri suspicatus ultro compoliavit, eique persuasit, ut Secum contra Prusiam conspiraret. Andronicum
quoque, Attali legatum, in partos suas pertraxit, qui regi suo persuaderet, ut Nicomcdem in expeditione contra patrem adjuvaret. Itaque constituunt, ut ad Bernicen, Epiri oppidum, congrederentur. Ibi Nicomedes, purpura indutus et diademate regio Ornatus, navem ascendit, et ab Andronico, quingentos milites secum adducente, rex appellatus est. Menas quoque militibus, quos secum habebat, Oratiotic habita facile persuasit, ut hoc exemplum sequerentur, et Nicomedem pro patre regem agnoscerent. Hoc Appiani testimonium in dubium vocat
quae verba eitat Athenae Il. Vid. Vales. Ge. ecl. CXXXV l. Soli eigh. xx xl II. 14. Vid. Observ. t tiron. XVII.
80쪽
Sevinus, neque credibile esse ait Prusiam tam dementem fuisse, ut filium suum in ipsa Romanorum urbe interfici jussisset LAd quae tam cia animadvertimus Ρrusiam adeo multa stulto ct in considerato emisse, ut facti temeritas nullam nobis causam praebere videatur, cur Appiani verbis fidem negemus; quem regem Polybius semivirum vocat, aspectu deformem, neque vero ingenio judicioque meliorem *. Sevino autem multo magis assentior, Sibyllae Epiri nomi ue Phaellae oraculum hoc tempore editum censenti. Etenim v crosimile est, Nicomedem deorum
Appian Mithrid. e. 4, si , Seviaia p. 300 sq. Quo melius autem hae de re dijudicetur, ipsa Seviiii verba liic addere operae pretium erit: son ne muroit nier Pi'il tib ait datis cet te circonstance quelque i hose de seri singulier, et je ne doute pas que bien
des gens rie se lassent uti scrupule de Padopter sur te lemoignage sevi de Appiein Un assassiliat commis mus les yeux du Senat ne semiit Iras demeure Impuni; et Prusias spouvoit-il espirer que les Romains, jaloux a l 'exces de leur autorite, Iuy pardonna usent Samais uiae injure, qui blessoti directement la dignit 4 do la Re Miqnep Il estoito et plus sage et plus prudent de rappeller Nieomede, et de te satre perir dans queiquon ville Grecque, ou metite datis ses propres Et ais. Il est Potiriant Vray que les passions,niorsqu'elles soni violentes, repandent d 'epaisses tenebres dans des espriis d'ailleurs solides vel ἔclaireati L histoire nous en a conserve nia exemple mcinorabie dans la person ne de Iugurtha . quuque grand politique, et plus habile, en tout genre, que Prusias, ilaosa immoler Massiva a sa svreur an milieu de Rome, et cela, sans aviar prevu au par. Bavant les embarras oti devolt Ie jetter une entrepesse si peu mesurde. Il Laut mouersque la ressemblance des satis iustitie en quelque maniere la narration d'Appien. a Iais tes particulariteZ que cet aliteur Golue immediate ment apres presentent des di v stulteχ, anxquelles ii n'est pas aIse de ripondre. Si on Pen eroit, Prusias, dans lanulio de metiro PAmbassadcur en elat d executer plus summent ses Intentioris, te sit naeeompagner de quelqnes balimenta et de deux mille soldais. En corthge si nombreuxade volt naturei lement satre naitis dos fouriona. Nicomδde connoimoit les sentiments duηRu a son Egarit, et Ies soldats, doni Mesuis estest enutronne, IV aurolent invere Iesyyeux. It y a plus, c'est que les rigies du hon sens et de la mine politique obligeoienix Priasias de Muver au molns les apparenees. II avolt tout a eratndre des Ronaains, quavsondea fur la muli Iludo inutile que trainoit Menas a pres sy, en aurolent conclu ina vinciblement que Mn mait re estoli Pauteur de Ia mort de Nieoiame.