장음표시 사용
21쪽
et Hyperidis cadauera eandem subiisse poenam, tradit PLUTAR csivs ). Quid, quod Themistoclis quoque, proditionis caussa profugi, ossa ex Magnesia pestis arcendae caussa accersita non pa- qam, sed surtim humi sunt condita ')λ Tantum autem suit proditorum apud Athenienses odium, ut vel corum ossa, qui post mortem aut sepulturam demum huius criminis ossent clamnati, effossa extra Atticae fines portarentur. Sumtum quidem cst hoc supplicium de Phrynichi reliquiis, auctore LYCURGO , qui hunc
τος. Haec de Atheniensibus. Lacedaemonios autem eandem obse vasse consuetudinem circa proditorum cadauera, docet exemplum Pausaniae, qui teste AELIANO R), hostilis aduersus suos animi convictus ci ad mortem cruciatus, inhumatus iacuit; neque Arcades
ab hac lege recessisse discimus e PAusANIA' , qui eos Aristocratem, proditionis conuictum, inhumatum extra confinia sua abiecisse tradit. Tandem etiam Urannorum hanc poenam fuisse, probari potest exemplo Alexandri, Pheraeorum tyranni, ab uxore sua evivis
k in viris X. Oratorum Vol. VIIII.
P g. 37S. ed. R IN S K. I Narrant rem THvCYDIDES Lib. I. c. I 38. et eORNELIVS NEPos in vita Tiami stoelix, c. vlt. m in Or. contra Leocratem inter orati. gr. ex edit. R ISKII VOl. IIII. pag. II 8. Simile exemplum narrat PLvTAR.cMus in Solone c. I a. Vol. I. P. 33 .edit. RE SK.n Var. His . Lib. IIII. e. r. Λακε- λιμοειοι γοῖν IIαυσανίαν Mηδισαντα αὐ μοvρν λιμῶ ἀπέκτειναν, αλ.λα γάρ τον νεκρον ἐξεβαλον αυ- εκτος των ο . cf. ad A. I. SeHκν ERus et xvHMus. Nec Obllat Iocus DIODORIRI via Lib. XI. pag. 3 e. qui eorpus Pausaniae eognatis concessum fuisse refert, ut terra obrueretur; partim, quia poena lege statuta in gratiam amicorum Deile mitigari potuit, salua ipsa legis sanctione, partim etiam, quia nihilominus ex opinione illius aetatis eum istaeo orum humatione magna coniuncta fuit ignominia, quippe quae non terra condi, sed igne absumi tune temporis
consueuerunt: RIRCHΜANNUA L e. p. m.
22쪽
inuis sublati, cuius cadauer a Pheraeis magna cum contumelia proiectum est et conculcatum R, Iam, si in caussas huius co suetudinis sere ab uniuetia Graecia receptae inquiramus, inuenieismus eas tum in extremo odio, quo persequuti sunt Graeci omnes, qui aduersus patriam quidquam molirentur, ita ut ne vestigia quidem eorum aut indicia vlla superesse voluerint' ; tum in opinione illius aetatis, qua animae insepultorum misere vagari et errare putabantur P. Accedit, Ruod ex vulgari hominum superustitione nullum supplici genus ad absterrenduin eos ab atrocissimis facinoribus cfficacius visum est, quam quod vel post obitum
ad manes et corpora mortuorum pertineret, eorumque mem riam in contumeliam verteret ).
Haec quidem de consuetudine omnibus Graecis communi: iam de peculiaribus nonnullis Athenientium circa maiestatis crimen institutis videamus. Ac primum quidem constat, varias, C a eius
'τον ζου. Eandem rationem assertSYRI AN US l. c.
r Nulla huius opinionis exempla in antiquitate oceurrant. Nota est Patroelioratio, qua Achillem in somnis monuit, ut corpus suum terrae mandare properaret Dad v. 69. sqq): nota Polydori ἀκλαυςου κρη ἄταφου umbra in
mataque turba, quae couum errat annos, volitatque littora circum. es. TERTULLIA
Nus de anima c. 66. Creditum es, inse. ytillos non ante ais inferos redigi, quam iusta perceperint: et I A C. GVTHERIVS de rure manium Lib. I. c. II. et Lib. II. e. 36. s) Quibus modis perduellium memoria apud Graecos et Romanos damnari solita fuerit, erudite pro more suo ostendit vi R ILLUSTRIS, cHPH. FR D. M OLLE, in Dissertati. binis, quas supra iam laudauimus, de damnara memoria, Lips 1776. habitis. Ceterum, quatenus Romani hase Graecorum instituta fuerint unitati, alio lueo docebimus. .
23쪽
XX eius suisse species, et modo leniorem, modo acerbiorem poenam
statu tam reperiri. In proditorum igitur numero habiti sunt maxime ii, qui popularem statum euerterent, aut, euerso eo, magistratum gererent. Verba legis apud ANDOCIDEM in Orat. des ieriis leguntur haec: ἰαν του λυιοκgατιαν καταλυγε τ' Αει σιν,
in hac lege: καταλυειν. την δεμοκρατιαν, de eo quidem ridicula imaxime pugna orta est inter SALMA sivM D et DESIDERIVM HERAL-DvM ), quorum ille putauit esse: concutere imperium populi, hic: dissoluere et evertere democratiae satum; neutro vere ab alterius mente
alieno, si seruorem disputandi veritati postponere voluissent. In utraque enim versione latet etiam notio conatus nondum persedit et perniciosorum consiliorum, quae aduersus popularem statum inita sunt, licet ecthelus plenus nondum responderit. Quod a
tem HERALDus addidit, το καταλυειν τυ λμοκρατιαν inuoluere e
iam vim coecani et clandestinam, quae surtina ad euertendam rempublicam tendat: id sane nescio an non possit aeque sub concutiendi vocabulo intelligi, quum utrumque sit quassare pacem domesticam et democratiae interitum minari. Quidquid sit, manifeste possumus ex loco illo AND octois colligere, suisse Athenis legem latam in eos, qui formam status popularis semel sundatam, siue palam, siue clandestinis artibus euerterint, aut certe evertere ausi sint. Nam conatum soluna, quid, quod meram cogitationem
t in or ait. gr. ex edit. RE ARII Vol. mi. p. 48. Meminit etiam huius legis LYcvncivs in Leocratem ibid. p. 223. . ιη Φίσαιτο γαρ κύ- ώαοσαν, ἐαν τις
24쪽
suffecisse ad poenam huius sanctionis, patet non solum ex ipso
Verbo: καταλυου, quod insectum etiam consilium denotat salias enim reponendum foret κατελυμ, si de solo persecto sermo esset et ex loco LYcvRGI citato; sed etiam in primis e MAXIMO TYRIOD, qui expresse proditionem lege puniri ait, etiamsi effectus nondum sit sequutus. Deinde illud etiam nefas fuisse ex hac lege intelligimus, si quis euersit democratia magistratum gereret: quod quidem eadem poena, qua ipsa democratiae ouersio, est prohibutum. Fuit atatem lex haec inscripta columnae, ante curiam, in qua senatus habebatur, positae: ut ii, pones quos essent summa reipublicae consilia, semper cam ante oculos haberent φ). Alia se nobis offert sanctio aduersus hos, qui concursum in populo
excitassent, aut coetus illicitos et coniurationes aduersus rempublicam agitassent, cuius verba exhibet D EuosTHENES ' , mentem autem clarius exprimit svLPITIvs VICTOR V): Pauper orator et
diues, inimici. Diues fortiter fecit: petiuit pauperis oratoris linguam, praemii nomine accepit posea. Contionante Ego selit in concione pauper
y Disseret. XVIII. vulgo II. sect. 4. gentorum conuenit, qui κατ ἐξοχ
25쪽
HIlivit. rapidatione facta, occisus es diues e reus est pauper eoesus aeoncursus facti, secundum legem illam: qui coetum et concursum fecerit, capite puniatur. Simile exemplum attulit soPATER in Hermogenem qui reum huius criminis dixit wνεσ3M λυιοκοπτ-ς ' . PLATO β igitur non fine caussa perduellem et hostem ciuitatis infestissimum
παντων πολεμιιωqαθον ολη τη πολει) Vocat eum, qui factionibus rem publicam opprimit, aut seditiones eXCitat: ος ἐτοGotiGς την
obiicient hoc loco multi, prohibere potuit Solon seditiones do. mesticas et populi secessiones, quas ipse approbasse potius et avi iuvisse videtur lege in eos lata, qui in dissidio ciuium intestino neutri se parti adiunxissent λ Certe pLvTARcuus ' , CICERO et os L Livs g hanc suisse Solonis sanctionem uno omnes ore tradunt. Ac profecto fatemur hoc argumentum esse ita speciosum, ut sapientissimi legislatoris nomen si non obscurare, at certe pia
seeundum HKN R. STEPHANvM is rhe. sauro Linguae Graecae V. D Meκοπος pro prie est nimia popularitas et dicitur de eo, qui Populum veluti concutit, ei Ol repens arte Aliqua , E. g. muneribus gladiatoriis et spectaculis. Cimius et ad nostrum seopum accommodatius B DAEus h. v. qui δκαοκeπον dicit eum
aut artibus istis popularibus populum tibi
eruire perpPllit. Ν utor tamen eoi .eursus excitati notione hoe voeabulum auxit.
, s) ad Att. Lib. X. ep. I. Ego vero Solonis, ularis tui, ut puto, erram mei, legem negligam, qui evire sanxst A qui insecutrone non alterius utrius partis fuisserig Nost. Art. Lib. II. e. II. In legibur Solunij illis antiquissimis, quae Athenis axibus ligneis incisae sunt, qua ue lato ab eo Athenienser, vi se irrenae manerent, potnis et religionibus sanxerant, legem esse Amfloreis refcri scriptam ad hanc sentemtiam: A ob discis tiam dissensionemque sed rio atque discessis populi in duas partes
feret, ex ob causam irritatis animis vrrimisque arma caFeriretur, ruguareturque. rum
qui in eo tempore in eoqtie casu eiullis infenra re non alterutri yarti Iese a Lunxerit, scd solitarius si paratusque a communi mala ciuitatis scesserit, is domo, patria, Ibrru.nisque omuibus careto; exsul extorrisque .
26쪽
suspicione adspergere videatur. Quid enim aliud hae lege intendi
existimemus, quam ut discordiae ciuili et seditionibus fores aps riantur λ Sed salua res est, modo audiamus optimum huius caussae patronum, P Lu TARCHvM ipsit in h), qui hanc rationem assert: βουλεlαι δ ώς εοιαε, μίη παΘῶς, μηδ' πιαααθίτως ἔχειν
quam visum est periculosius Soloni in republica, in primis populari in qua singulorum ciuium et uniuersae ciuitatis commoda plane exaequata sunt et arctissimo inuicem vinculo connexa), quam, ciuibus factione distractis, neutri se parti admiscere; quippe quo facto animum a salute communi alienum ac securum, quem ne publica quidem sertuna afficere posset, putauit declarari. Voluit igitur, ut unusquisque ciuium discrimen, in quod respubliaca adduceretur, sibi ipsi imminere ac suam caussam agi existimaret, eamque, quae iustissima sibi videretur pars, ope et auxilio adiuuaret. Quamobratissam non ad augendam, sed ad desinendam seditionem legem hane fuisse cum GELLao dicemus. Nam I boni omnes, qud in principio coercendae seditioni impares fuerint, populumque
partitum et amentem non deterruerint, ad alterutram partem disse sese adiunxerint e tum eueniet, ut, quum socii partis seorsm utriusque fuerint, eoque partes ab iis, ut maioris auctoritatis viris, temperari ac regi coeperint, concordia per eos potissmum resilui conciliarique possit: dum et suos, apud quos sunt, regunt utque mitiscant, et aduersarios seruatos magis cupiunt, quam perditos . Itaque tantum in auctores seditionum, eos ue
k Eximie hane Solonia sanctionem
inseripsit: Geis der petulichen Geseiae, Tom. II. pag. 2I. sqq. Nee poenitebit huius legis caussa adiisse Io. TAYLORI Lectiones Lysiacas, cap. II. pag. 3as sq,
ed. REI SK. qui simul in eo versatur, ut interpretetur LYMAM, ius istud moribus Potius receptum, quam scriptis uncit uiusuisse, innuentem.
27쪽
eosue, qui, pauciores numero, perniciosis artibus ac clandestinis consiliis vel coniurationibus rempublicam vel partem eius eue tere ausi essent, animaduerti voluit Solon per illas, quas supra commemorauimus, sianctiones si modo omnes sunt Solonis, de quo ob caussas infra adducendus magnopere dubitamus , non in uniuersam multitudinem tunc, quum omnis populus in factiones esset distractus; quas quidem non putauit posse meliore modo exstingui, quam si optimum quemque alterutri factionum addicere se et auctoritate sua plebeculae seruorem temperare iuberet. Nulla itaque prorsus erit pugna inter hoc institutum et leges priores, in primis si illud addas, neutiquam hic sermonem esse de singulis coniurationibus aut etiam seditionibus, quibus pars tantum ciuium tranquillitatem publicam inuaderet, sed de dissensionibus intestinis magis uniuersalibus, ut hoc vocabulo utar, cuiae, quamquam Omnia alia, quam ruinam reipublicae ipsam intenderent, nihilominus omnem multitudinem propter diuersa consilia in duas pluresue partes sibi inuicem contrarias traherent, quaeque Athenis frequentisiunae essent, ut ex historia patet. Sussiciat afferre unum Alcibiadis et Niciae exemplum, unde lectores facile colligent, quales a Solone intelligi mi; existimemus. Ille enim, quemadmodum inter omnes constat, bellum cum
Spartanis ineundum conmaendauit; Nicias contra pacem seniar
dam suasit: populus inter utrumque ab initio diuisus tandem Alcibiadis largitionibus cessit. Nulla hic seditio: neutri patriae
euertendae animus. Vt ad legem ipsam redeamus, diuersias omnino veterum scriptorii in sententias circa eius poenam deprehendimus. AC PLVTARCHus ' quidem tradit, infamia suisse iam talos eos, qui nulli factioni accessissent; GELLI vs autem longe grauiorem legis huius affert poenam, publicationis bonorum et ex illi; cacEsto ' denique vel capite sancitam suisse narrat. In tanto
28쪽
auctorum dissensu quamquam incertum lit, quaenam sententia ad veritatem proxime accedat: tamen cum aliqua probabilitate eLYsIAE oratione, quae est κατα αλι-ς δοκιμασίας, colligi posse videtur, veram huius legis poenam suisse infamiam, et ita pLv-
TARCHI et Io ANNIS CANTACUEENI testimonia confirmari. Ibi
enim LYsIAs totus est in eo, ut Philonem απιμον esse probet propterea, quia non steterit a partibus reipublicae per turbulenta eius tempora, quum iam inquilini, quamquam ad id faciendum nullo pacto obligati fuerint, tamen reipublicae siccUrrissent: τους μετοι-
μψατε αξίως της πόλεως φ). Sed satis de his; iam de aliis proditionis speciebus nonnulla addere liceat. Non solum igitur, qui urbem ipsana hostibus prodidissent, τοῖς προδοταις sunt adnumerati p), sed etiam, qui malis artibus vel ipli, vel per alios rei publicae nocuissent. Sic Atheniensium quisquis munera accepisset ab alio aut ipse alteri dedisset, aut pollicitationibus alios in perniciem populi vel singuli ciuis corrupisset, quocunque modo id fecisset, infamis est declaratus cum liberis et bonis suis i); in primis autem ii, qui ad reni publicam accessissent et corrumpi se passi essent, insuper capitis poena, aut decupli eius, quod accepissent, mulcta iunt affectis. Singularis porro Atheniensibus
eic ERONI eapite sanxisse idem esse vult,
quod PLvTARcHO ατιμον εῖν , quae interpretatio nobis quidem aθmodum dura videtur. Ceterum ad hane Solonis logem commentati sunt PARDvLPuus pnATEius in iurisyrui vet. in Ev. OT. TONIs thes iur. Rom. TDm. IIII. P. 3I. Io. ΜΚvRAIvs in Naemide Attica I.ib. I. e. I a. et in Solone l. c. atque SAM. PETI- Tvs l. c.
o edit. REISK. Vol. I. pag 887. p Quam legem expresse memorat NEMO HON in Historia Graeca Lib. I. e.
C Discimia integra legis verba e D
Vult quidem v IANvs ad Midianam, in DEMORTHENIS Dd. Basil. Tom. U. p. III. R. poenam etiam huius legis suisse. capitalem, sed manifeste eam eonfundit eum illa, quae sequitur. Y Dissert igitur haec sanctio a priore, quod illa ad omnes omnino elues, haeetantum ad δωροδοκεντας pertinuit. Ita
29쪽
niensibus suit lex, quae iussit eum, qui populo, aut senatui, aut iudicibus pollicitus quidquam fuerit, neque praestiterit, et ita salsa spe rempublicam deceperit, publicis iudiciis institutis capite
lucre. Seruauit nobis hanc sanctionem DEMos TMEMεs D his ves
ratur, qualem finem ante oculos habuerit, qui hanc legem coi derct: respondebimus, nulla profecto re statum popularem veli mentius concuti ac tutius euerti posse, quam illecebris illis, quiabus popului spe rerum nouarum deludatur Quod quum animadverterint sapientissimi legislatores, profecto non posse melius
saluti publicae prospici putauerunt, quam si dissicillimos redderent conatus illos, quibus populus vana lucri aut mutationis alia cuius spe deciperetur. Maxime autem capitale visum est semper delictum eius, qui
tyrannidem affectasset, aut vere iam τυραννος euasisset. In utrum
que enim Solon vltimo supplicio animaduerti voluit v, quod quia
enim DrNAROvs in Demosthenem intor tit. 7. p. 29. Praeter has poenas alter orati. gr. ex ed. RE SK. Vol. IIII. pag. 44. nas videmur nihilominus etiam infamia περὶ των Δεροδοκκροων δυο υρνον τι- notati suisse Oi δωροδοκῶντες : quod quum ιιατα πεποι'κασο, Μ Θ ατα-v, δα dem ex ANDOCIDIs Orat. de Musteriis ταυτης ζζαίας ὁ λαβων, et I.YSIAE extrema sologia Δωροδ. pro- παραθειγμα γένηταus τοῖς αλλοις' η δε- bauit SAΜ. PETITvs l. e. vhi plura de κρισλει τού ις λημματος το τί utraque lege inuenies. μηum τῶν δωρων' ινα ian λυσιτελες ii s) in Leprinea Uol. I. p. 487. ed. REIS . τοiς τουτο τολυωσι ποιειν. EXeiέ- Plura, quae hanc legem exhibent, locarium, quo δωροδοκία capitalis fuit, ex- asseri sΑΜ. PETITvs l. c. Lib. V. tit. p. bibet PLvTARCirus in Artoxerxe, Vol. P. Sag. V. pag. 489. ed. REI SK. Τια κου μὲν t) Notissimae sunt turbae, quas in re-
ουν δια την δωροδοκία 'AΘηναιοι -γα- Publiea Romana excitarunt rogationes τοι τοv κατεγι ρατα '. Eme autem hoc agrariae ae spes nouarum tabularum, qui
loto δωροδοκyiπας eos potiismum, qui bus homines seditiosi usi sunt ad eaptam rempublicam administrantes dona aece- dam aurum popularem. pissent, ideoque δωροδοκιαν proprie de u) Proposuit hanc legem PLUTAR- magistratibus diei, docuit post HENR. Cuus in Compar. Solonis cum Poplicola hsTEPHANvΜ in thesauro. linguae Graeeae Vol. I. p. 43 a. ed. REI AK. et fuse eam iuv. δωροδοκία SAH. PETITVs t. e. Lib. V. lustrauit SAM. PETITua l. e. Lib. I u. titia. PRI
30쪽
dem, ut insta videbimus, vehementer fuit exacerbatum. Dra nos autem hoc loco intelligimus, qui in democratia, siue sponte, armata manu aut clandestinis artibus, siue populi consensu, d minationem sibi solis asserunt aut in se transferri patiuntur. Tanta igitur severitate quum usae sint Atheniensium leges aduersus proditores et tyrannos ipsos, quomodo eas mitiores fuisse statuamus aduersus hos, qui proditores vel tyrannos ope aut consiliis, aut etiam nudo silentio adiuuarent λ AC LYCURGus certe in Oratione
contra Leocratem pag. 2I9. ed. REIs x. commemorat eiusmodi te gem his verbis: τως λογαι μόνον - πςοδοτη λβ ἡσαντας, ταις
ταις τιμια Γλις μετηλθον. Hinc PLATO ) secundo post perduelles loco censet esse eos, qui in magnis magistratibus constituti, quamvis ipsi coniurationum participes non fuerint, tamen ex ignauia molitionibus contra rempublicam, siue eas sciuerint, siue non, haud obstitissent nec patriae in discrimen deductae subuenta sent. Constat item e xENop MONTE Υ), suisse inter crimina, quae Socrati obiicerentur, etiam illud, quod variis sermonibus incitaverit iuuentutem ad contemnendum praesentem reipublicae sta-
. r. c. . . D et : tum a. pag. 3I3, sqq. Distinguit autem vETITVS. ipsos tyrannos, qui vere iam dominationem in se suffeperunt, ab iis, qui
tyrantadem modo affoetarunt; illos enim impune a quocunque ex Populo, etiam indicta caussa, necari potuissio, docet ex Ioeo cIcERON is pro Milone e. 29. Graeci homiων Gorum honores tribuunt iis virit, ροι rassamtos necauerunt: hos vero domum iiise iudieio comite os eapite plecti solitos existimat propter PLUTARCHI ι. c.
Attiea ab AND cIDE allata et R LYcVRGO in Leocr. repetita, quam supra laudauimus, quaeque inter alia hoe quoque sanxit: εαν τις meaniδι επιλτ- τον αἰσθανο νον καθαρον ε*M α, κτειν-α, videtur ea, inquam, non a Solone, sed sorte post eum esse lata, quemadmodum iam obseruauit HERA Ovs l. e. Lib IlI. e. Ia. P. 239.
κὶ de Du. Lib. VIIII. Tom. II. P. 8 6.
εκοντα αρρον εν τῶν πολει, τε ταυτα αυτον, ἡ μὴ λελη Θοτα, δειλία, δ' u- πατρίδος αυτου μιῆ τιμωρου- μενον, δει δεύτερον an ει-9- τον τοιῶ τον πολσην κακη. es ad h. l. HKRΛLDVS l. c. Lib. I i. e. 9. p. 229. Attulit quidem GVNDLi Naius in Singularibus ad Legem maiesaris c. 3. 6. 4. nonnulla silentii in crimine maiestatis apud Grae- eos puniti exempla, sed PLATONIA lo cum ignorauit.