장음표시 사용
41쪽
obtinuit, descripsit ANDOCIDEs 0, quam quin hoc loco appon remus, impetrare a nobis non potuimus, ut intelligant lectores, quantum fuerit Atheniensibus libertatis studium et proditorum odium:
omnis itaque homo apud Athenienses in tyrannos et patriae proditores miles erat, in quo quidem eo usque sunt progressi, ut vel praemia proponerent iis, qui talia molientem occidissent. Manifeste hoc intelligimus non solum e verbis iurisiurandi, quibus, praeter dimidiam partem bonorum occisi, maximi etiam honores decreti sunt iis, qui hollem patriae neeassent, eorumque posteris, s sorte pro libertate pugnantes ipsi periissent; sed etiam ex aliis aliorum scriptorum locis, qui, quales suerint illi honores, diserte. commemorarunt s). Ac
milem rurisiurandi formulam auert LY-cvncius in Leocrarem p. 223. S 22s. s. PETITUS I. e. Lib. VI. tit. a. p. 3I6.
) Legem suisse, ut praemiis ornarentur tyrannicidae , in uniuersum tradit xYRiANus in Hermogenem: ἀννυλγε τις επὶ την οὐκοπων, ως αποκτενων τον τυραπον, 'ν εδιωξερο ετερος εσυχων. εφονευσε. leuae cuτος, τον τυζal ωιτο νον λαμβαlειν δωρεαv, αμφισβητουωνα κλοις περι τῖς es. ARISTO TELO Polit. Lib. II. e. r. Non poterat autem, certe Solonis aetate, ut supra vidimus, eiusmodi homo patriae infestus aquolibet necari ante, quam vere tyranni.
dem assectasset: quod ipsum per legem
42쪽
XXXVIIIci cxxo quidem diuinor iis honores exhibitos fuisse tradit
Graeci homines deorum honores tribuunt iis viris, qui tyrannos necauerunt. Quae ego vidi Athenis st quae aliis in urbibus Graecim quas res diuinas talibus insilutas virisy quos cantus p quae carmina νprope ad immortalitatis et religionem et memoriam consecrantur. Et
alio loco D eadem praemia, quae tribuerentur victoribus ini ludis Olympiacis, ac praeterea quidquid a magistratu depoposcerint, consequutos esse narrat eos, qui tyrannos trucidassent. Hinc, si qumcTIDANO fidem habemus, erigebantur tyrannicidis apud Graecos statuae in gymnasiis, et, si xENopso NTI , in ipsis templis. Verum noli existimare, unumquemque, qui legibus maiestatis, quales supra recensuimus, etiam leuiorem ob caussam o noxius essetΔchus, a quolibet impune occidi fas suisse: imo hoc tantum aduersus atrocissima facinora et scelestissimos homines, qui vere patriae exitum intentarent, in primis autem in tyrannos licuisse statuimus. Alii, quorum crimina non ita manifesta aut periculosi essent, ut in ipso facinore deprehensi tuto necari potuerint, per εἰςαγγελίου vel aliam accusetionem publicam deserebantur. Et tunc quidem consuetus suppliciorum modus hic suit
et iusiurandum ab ANDOCIDE allatum pro Mil. e. 29. ua immutatum fuisse videtur, ut etiam v is Durare. Rhet. Lib. Π. e. 49. Lex solus inuadendae tyrannidis eonatus ad est, qui tyrannum oeciderit, Olympionica- iustam necem suffecerit, quemadmodum rum praemium capito, et, quam volet, Mie Verbis: ἐαν me τNavi ειν επαvadi, rem a ma straru dePoscito, et magistraruseolligimus. Causta huius seueritatis poli ei concedito. Solonem introductae videtur esse odium κ) Institi. Orat. Lib. VII. e. p. extremum, quo Athenienses inde ab ex- y in Hierone, e. 4. pulsis XXX. tyrannis omnes, qui similia M Multum prolaeto eonfert ad cogno- molirentur, habuerunt: Io. DE MAV- scendum hune suppliciorum ordinem Se- REGNAvLT Diss de flagellationibus, sua natusconsultum illud, euius supra iam cruciatibus ante eviralia supplicia apud mentionem Deimus. e PI.VTARCHI visa veteres Graecor, cap. s. g. s. in GKRH Antimontis Vol. VIIII. p. 3I ed. REI SK. OEr.RICHA Thes msserte. Belgicarum, quodque inter alia haec quoque pra Vol. l I. I om. III. p. a I. Ceterum illu- eipit: τουτοιν ετιμηων τοiς ενδεκα παροstrarunt hoc argumentum MEVRSIVs in aen Ni i, τα ν κατοι δημοσια. Them. Art. Lib. II. c. I s. p. I97 . R. et εἴναι, - Θεοῦ το επιδεκατον, a
43쪽
ut statim post εἰ Lγγελίαν in vincula coniecti, si iudicibus capita
lis poena placuisset, undecimuiris traderentur: quo secto nomen rei ante omnia ex albo ciuium eradebatur' ne de cive Atheniensi ultimum stipplicium sumi videretur. Antequam vero ipse sententiae capitalis exsequutio fieret, mos erat,'ut rei variis tormentorum generibus, in primis flagellationibus, excruciarentur, quod
quia multis ostendit lo ANNES DE MAUREGNAVLT '), nos non am- Φplius vigebimus. Insuper etiam infimos et hostes populi Atheniensis G clarari solebant: quam in rem quum innumera sere scriptorum exstent testimonia, recitandis iis sit persedemun et ad ipsium stipplicium capitale progredimur. Quod quidem quale Athenis in caussis proditionis vel maiestatis imminutae suerit, nobis cum aliqua probabilitate definire haud licet, quia nihil certi hac de re apud veteres proditum obseruauimus. Illud itaque ad veritatem quam proxime accedere nobis videtur, nullam exstitisse legena, qua peculiare esset supplieii genus in haec erimina statutum: imo hoc variis temporibus ipsum quoque varium fuisse; plerumque tamen cicutae potum esse adhibitum S). Qidauera damnatorum insepulta abiecta suisse, supra iani monuimus, quare in his diutius
nem eiusque socios intoronatos Risse, e DIODORI Sicvr.I Lib. XVII l. p. m. 6 I. e stat: ibi τῆe τὼ κωνείου ποσεως κατα το πατριον ἔ3ος τον βίον κατελύσας ες. ibi κατα το παταιον εθος haud frustra nubis adie luin videtur, ut intelligatur, eontactam hane fuisse inter Athenienses Proditorum Poenam. SO cratis mors, qui ii idem proditionis accusatus suerat, notissima est et eleutae usum in his delictis puniendis confirmat. Aliud eontra apud Macedones obtinuit proditorum supplicium, lapidatior cuius exemplum illustre habet cvRTavs Lib. VL ci
44쪽
ius morari noIumus. Quid vero, si reos ipses in potestate non haberent, sed absentes damnassent λ Tunc certe, uue ad hostes.siue in aliam quamcunque regionem confugissent, una cum liberis exsilio perpetuo mulctabant: quod apparet e MARCELLINO mHermogenem: νομος, τω προδοτη συμφeυρον του παῖδας, et a QVINCTIMANO q) repetitur: proditor eum liberis exfuste. Hae vero poenae plerumque, etiam praeter ultimum supplicium, maiestatis reis infligebantur: bonorum publicatio, aedium euersio et infamia ad posteros continuata. Bonorum quidem publicatio non omnia deli sta capitalia necessario sequebatur, sed tantum ea, de quibus esset εἰς γελία, ceu recte monuit HERALDus ' ; unde etiam factum est, ut senatus libenter εἰς αγγελίας reciperet, in primis quando respublica eiusmodi suppetiis egeret L . Ne tamen populus, lucri spe captus, ad condemnandum esset nimis procliuis, cautum erat, ut decima pars Mineruae sacra esset, et dodrans ei cederet, qui bona publicanda conquiliuisset atque adia tineis : quod suidem praemium non confundendum est cuna. . semisses
ν , e ι e. i.ib. lli. e. II. P. 236. sq. ε αι, τα αεν τρία in εκ των νωs Claris vertiis hae de re loquitur μων - ἰδιωτη τd απογραψαντι LYSIAS contra Meomaehum, Vol. I pag. γεγνεται, τῆ πολει αφιμαι. Videtur 36t. εiδως δὲ, ἐτι κ βουλη ἡ βου--- autem hoe delatorum praemium tum Pro usu ε,in ἰκα- γρονατα εἰς διορ demum locum habuisse, quando quis p λουδεν aξαα gavia' οταν δἐ εἰς varus bona rei publieanda. de quorum ἀποφαν κατα ό, αναγκάφεται εἰς - quantitate aut numero non satis eonsta- γελιας δεχεσθαι, σναευειν τα Φων ret, diligenter undique eo uisiuistet, ποMτων, κm των ρητορων mih ποvπο- et ab iis, qui negarent, se possidere eius. τέα λεγουσι πείγεσθαι. Hine etiam modi bona, vindicasset et populo indiea demagogorum erat, bonorum Publica- set. Haee enim proprie ἀπογραφῆtiones procurare, quos saepe pessimis dicta, cuius eo itio speetiuit ad eloquentiae artibus usos este ad com- συνδικους, diuersos a defensoribus reo- mendandas εἰς γελιας legimus, ut rum, quales supra idimus: CAR. sicio. populi saeuitatibus consulerent. NaVS uis r ubi. Arian. I.th. IlIL e. 3. in. g DκΜOSTHENES ἐν πω προς Nμο- GRONOV. rhes Vol. V. Pag. 6 s. es. o. πατον περι ανΜαλδων α ρογρα*M IAC. R MARII indo Exaeritatis Lysiaeaaν Ἀρεθουσίου, Uol. ll. p. Ia46 se. απο- v. απογμαΦεσθαι α ἀπογραc . Si
γδαψας M. ἐαν viretii , τανδραποδα temere depalistent, mulctabantur et i pii F mille
45쪽
semisse, quem accipiebat ex iureiurando saepius dicto is, qui ty
rannum occidisset. Aedium subuersio hac ex caussa praeter vitimum supplicium decreta videtur, ut ne superesset ullum hominis, patriae sitae infesti, monimentum h); titulum vero condemnationis columnis in areae loco positis quas sub in SCto, cuiusiana ordinem sequimur, intelligere licet) inscripterunt, ut perpetua propagaretur ad posteros poenae memoria. Tandem non ipsis solum perduellionis damnatis, sed omni quoque eorum p steritati, tam legitimae, quam spuriae, infamiae notam interdum inustam fuisse, col ligimus ex his verbis: και απινιον εἶναι 'Αλεμον καὶ 'Αντέωντα καὶ γενος το ἐκ τουτοιν, καὶ νοθους, καὶ γνησίους.
Id enim non ipso iure obtinuisse, sed in sententia nominatim e primendum suisse, HERALDvM ) auctorem sequimur, qui etiam effectus huius infamiae demonstrauit. Prosertur autem in Senatusconsulto infamiae poena ad eos quoque, qui aliquem ex Antiphontis vel Archeptolemi posteris ad abstergendam ignominiae maculam in fraudem decreti huius adoptauerint. In tyrannorum vero liberis et cognatis haec nondum sussiciebant. Horum enim adeo dura apud omnes sere gentes antiquas fuit conditio, ut merito paterni criminis poena ad eos propagata dici possit. Ac
Graecorum quidem alios resert DIONYSIVS HALICARNAssENSIs h ex tyrannis natos cum patribus necandos censuisse: alios perpetuo eos exsilio mulctasse. De Atheniensibus vero diserte haec tradunt DIO CHRYsos rouus i) et sopATER in Hermogenem, quiemra mille drachmis, quemadmodum PETIT st e. Lib. IIII. tit. 9. P. 466. R. demonstrauit.b Quem quidem morem quarenus imitati sint Romani, doeuit ILLUSTRIA MOLLE in Dii Tettati. saepius laudatarum prima, cap. 4.i l. e. Lib. III. e. II. pan. 238. Simile Arthmii Zelitae, euius posteris itidem infamiae labes est adspersa, exemplum refert PLUTARcuus in vita mistoclis e. 6. Vol. I. p. 4 O. s. DEΜO ATHENIS Philipp. III. Vol. I. pag. III. k Lib. VIII. e. 8o. Vol. lil. pag. I ODed. NE ISK. παρ Ἐλλησι δἐ κτως ἐνιοις ο νοαος erat, αλλὰ -ς εκ τυραν- νων γενοM6ους ei μεν συναποκ-υ Θαιτοῖς πατρaem δικαιοῦσιν, οἱ δ' ἀει*υγίακολαίουσιν. es. ARISTOTELES Rhetor. Lib. I. c. I e. ot Lib. II. e. a I. Rationem huius eonsuetudinis eruentae exposuit HERALDUS I. e. Lib. III. e. II. Pag. 238.
46쪽
tilati scribit, τῆ τυράννω σωαποθνησκειν τα τεκνα ). Quid, quod vel ad quinque proximos tyrannorum cognatos capitis suppli-eium pertinuisse, ex loco aliquo cicERONis nonnulli colligere volunt n.
m) es. Houanus Iliad. v. 138. n da Inuent. riator. Lib. II. e. 49. Es3 sqq. Maeedonum, Persarum aliarumque altera lex: Tyranno Meso, quinque eius gentium hae de re opinionem eollege- Proximos cognatione, magistratus nec rct. Tunt IvG. GROTIus Δ Iure B. et P. Lib. 1l. e. a I. 6 I3. usque ad fin. EM. Mx o v. e. MEvusIus in Them. net. Lib. ni LLIva inseruast. Lib. Illi. e. 3. et xv. It e. II. P. INIOTTo ad F. 3. I. de Pin. iudici. et .
47쪽
Diu in Attico solo commorati, tandem in Latium reduces, huius potissimum instituta contemplabimur. Sequemur a tem in iis explicandis eum ordinem, quem rei Romanae historia suppeditat, ita ut a prima inde populi Romani origine ad extrema usque respublicae Hempora successionem legum maiestatis deducturi simus. Quo quidem negotio ut rite et iusto ordine iungi possimus, omne temporis spatium, quod nobis erit emetiendum, in quatuor periodos dissecabimus, quarum prima comprehendet regum aetatem, altera a regibus exaetis ad leges decemvirales, temtia a duodecim tabulis ad quaestiones perpetuas institutas, quat a denique a quaestionibus institutis ad legem usque Iuliam vicissitudines criminis maiestatis prosequetur. In tanta argumenti ubertate quum vereamur, ne libelli, controuersiis academicis destinati, limitus simus egressuri, placet tantum primam periodum hac dissertatione alabluere, reliquis tribus in aliam opportunitatem
Ante omnia ne frustra videamur de re aliqua disputare, cuius veritas a multis non sine aliqua probobilitatis specie in dubium est vocata: refutanda est opinio quorundam, qui Romulum, primum
48쪽
Romanorum regem, sine legibus et iure certo omnia ex arbitrio filo gubernasse existimant, et propterea in legislatorum numero habendum esse neg*nt ). Prouocant plerumque hac de caussa ad T ciT1 h locum: nobis Romesus, in libitum, imperitaverat, dem Nimia religionibus et diuino iure populum devinxit; quae quidem verba mirifice credunt confirmari auctoritate POMPONII 1 qui initio civitatis populum sine certa lege, Ilae iure certo primum agere insiluisse, omniaque manu a regibus fuisse gubernata scribiti Quae loca quum iam a doenissimis viris satis lucis acceperint, in primis a RVPERTO β
TZENIo ' , aliis, nolumus eorum sententias ad nauseam usque recoquere, et illud saltem monemus, optime nobis placere RVPERTI interpretationem, qui verba POMPONII modo laudata intelligit de primis illis et antiquissimis ciuitatis Romanae temporibus, quibus nondum multitudo audia nec populus in XXX. curias divisus crat, sed Romulus ac Remus simul imperabanti Hos enim sub regibus intelligere poMpo NivM, manifestum putamus esse ex initio 3. II. ubi pergit: Postea aucta ad aliquem modum riuitate, sunt Romulum traditur populum in triginta partes diuisisse; et ita illi tempori, quo initio manu omnia a regibus gubernabantur, Opponit ins quentem aetatem, qua postea, aucta ciuitate, Romulus ipse, i. e. solus summae rerum praesuerat. Nec diuinari possumus, quomodo ARNT ZENIVS, quem inter recentiores aduersarium nactus est Ru-F 3 ' PER Tvs,
a Videtne haee sententia vel ipsiousTIMANO placuisse, qui in praef. ad
Nou. 47. scribit: 'Pωμυλος μεν την πο λιμ οἰκοδο μγας, NEMας δε αυτεν νομοις ποιεοις τε υκ κατακομήσας : aperte utem GRATIANvS ei adstipulatur dist. p. c. I. Numa Pomysiiuri qui Romulo suo. . cessit in regno, primus leges Romanis edi- .dis. Sed optime respondit his GK. SCH BARTus de faris iuν i r. Rom. Ex. L 3 8. unde nobis nulla amplius eurn iis res erit.
49쪽
PER Tvs, Remi imperium possit negare ex hac ratione, quod ipse in primis urbis amplificatae natalibus sit interemtus: quum tantum de tempore, quod urbem amplificatam praecesserat, POMP fvis iverba RVPERTVs intellexerit, et insuper Livius intra hoc spatium utrumque, tam Remum, quam Romulum, a sua multuetudine regem consalutatum fuisse tradat. Quidni igitur POMPONIO licuit reges dicere eos, quos LIvrvs ipse hoc nomine appellauerat Z iContrariam ARN TZENII coniecturam, qua sub regibus intelligit Z tium cum Romulo, haud urgebimus, quia iam ipsis POMPONuverbis satis resutatur. Nobis itaque haec stat sententia, a primor diis quidem gentis Romanae nullas fuisse ab eius regibus leges conditas, sed mox, ubi augeri coeperit ciuitas, harum quoque curam a Romulo esse habitam Et innumera profecto essent
k Lib. I. e. r. verbis et omm Deo infra eommem Iὶ AvRELII enim VICTOR is testimo- rando eoIligi potest , ideoque aecommi nium, qui de Viris illustribus c. I. Romu- dari nequit ad eum populi Romani statutulam urbem prius legoas, quam moenibus antiquissimum, quo regeι illi tribuir .PoΜ- muniuisse scribit, nos non magnopere P0NIvs. Moκ enim interfecto Hem , mouet, modo series ipsa, in qua haec Romulus solus regnauit, qui etiam solus vel ba leguntur. diligenter in spietatur. hoe edixerat. Malct itaque D ECLκRUs Badimus integrum locum : Usi i fratres Commentati. Psiuranarum cap. I . f. 9. in i pastoribus adunatis riviιatem conssiderunt, EIvso. Dis rit. ac.adem. Tom. I. pae. quam Romular, angario victor, quod n se 8I3. ut huic loeo medicinam aikrret, XII. Remus VI. vultures viderat, Romam intellexit νόωους qui, si devocavis. Et, ut eam prius legibus muni pluribus leg bus promulg iis quidem, sed ret, quam moenibus, edixit J ue quis val- in scripturam non redactis, aecipiantur, tam transiliret. Quod Remus irridens, nondum in haee tempora eadere videri. rean ut et a Celere Centurione rutro tur. Erant enim otiam sequento aevo fertur occisus. Loquitur igitur vioTon pleraequo Romuli loges, teste DIONYSIO de solo Romuli edicto, quo valli trans- IsALIC. Lib. I l. e. a . VOl. I. p. 284. greisonem vetuit; hae sunt illae leges, ed. ΗκISK. hoc sensu sitae οι, nee s quae ante moenia exstrum latae fuerant, elle ante Xll. tabulas fuerunt ἐν γρα- quaequo profecto non impediunt, quo Φαῖς απαντα τα δικαιοι τετ με 'minus et tune populum sine certa lege, ut eum codem Lib. X. pr. loquamur. lino iure eerto sui se existimemus. Quid Neque nos propterea moratur quaestiventum murorum sanctitas ad lite. dirimen- illa, quam a nonnullis agitatam essedas Aecedit, quod haec lax a Romulo seimus, utrum leges Romuli ipsis Romuli solo lata est, non adhibito in eonsiliani temporibus litteris fuerint e signatae; hRemo Od quod non obscure e vIcTouis quum vix veritimile sit, per serore illud
50쪽
veterum scriptorum loca, e quibus Romulo hunc legislatoris ho
norem vindicare possemus: quare in paucis tantum acquiescimus. UC DIONYsIUS HALICARNASSENSIs non solum frequentissime R mulum dicit νομοθετην των 'Ρωμαίων, νομβετω, et sanc iones eius νόμους φ); sed etiam diserte cum ait μ) νομους καλus καὶ συμφέροντας, -tαφους μὲν τους πλειος, ε- ους καὶ ἐν γραμμασι κειμένουs κατατη- , σασλι. quocum consentit PLUTARCHUS ': εθηκε δὲ καὶ νομουs τινὰς, ων σφοhος μεν ἐς ν . γυνααι μη διδους απολείπειν αν- et quae sequuntur. Idem narrat etiam Livius P), qui simul ad iudiciariam Romuli potestatem respexisse videtur: rebus diuitiis rite perpetratis, vocataque ad concilium multitudine, quae emissere is populi unius corpus uulga re, praeterquam legibus, poterat, iura dedit: et ipse PoMpoNIus
ita pergit '): Leges quasdam et isse Romulus euriatas ad populum tulit. Tulerunt et sequentes Reges, quae omnes conscriptae exsant in libro Sexti Papirii. Quomodo autem haec cum TACITI loco conciliabimus 3 Nempe sic, ut Romulum pro lubitu imperitasse statuamus, quatenus vel maiestatis iura, quae vulgo vocantur, penes eum solum suerunt quod in successoribus secus suisse ARNT ZENivs probauit vel propter paucitatem legum pleraeque controuersae ex regis arbitrio sunt decisae s). Hinc sacile intelligent lectores, tantum abesse, ut illo aeuo mores et instituta sine scripto prodita prorsus exsulasse censeamus, ut potius his quoque iustum statuamus pretium in illustrandis sequioris aeui consuetudinibus, qu rum origo aliunde certe repeti nequit 9. . . Iain
t rede aeuum adhibitas fuisse in publi- n Lib. II. e. 24. Vol. I. pag. 28 . Od. eis negotiis litteras, quas adime Rib s- nmsκ.nhm quarti ab Urbe eondita seculi raras o) in vita Romuli, e. lla. Vol. I. pag. fuisse ipse ravius Lib. VII. c. 3. tradit: III. M. RRISK. eL GK. ACHVBAROS i. e. M. I. f. 36. R. , p) Lib. I. e. 8. Quibus addere lieeat CHRio. GOnom. qi d. L. g. , 2. D. de a LMors MANNI verba in Hisor. iuri Vola I. r I. e. c. g. pag: 9s'. R. P. I. pag. r. ita scribemis: quum hodis lJ Est haee sententia THROD. RHκ Iliae istae leger verborenus reyerramu , in mimaduersi ad TACITI l. e. pag. m. 68. missa nobis Lare quaestio videtur. t Multa iura sub regibus moribus de. m v. e. Lib. ll. e. 21. 26. 27. et mul. belli ostenditur in TO GOTH Fn. NIcΗ-tis aliis in locis. TAM Dis de moribus maiorum, tamquam