장음표시 사용
101쪽
Eliberini. Spurios in Romano Imperio fateor suisse infames & viles:
Attamen qui bonis moribus purgare possent vitium, atque ita & ad Reipublicae, &ad Ecclesiae dignitates adspirare. Constat enim etiam Constantinum magnum fuisse Bastardum. Addomis Toletanus Canon , non quosvis, sed ibi os Clericorum Bastardos facit Ecclesiae servos, nullo tamen modo irregulares. Quis enim nesciat ex Ecclesiarum familiis semper potuisse Clericos ordinari λ Guibertus Abbas & Daimbertus Leg tus nuperum tunc Urbani Canonem conati sunt qualicumque exemplo roborare. De solis Clericorum Bastardis agit etiam Ratherius: Nec ediatum laudat Canonem . sed optat edendum. Luceteκ sancti Adelber nis, coetanaei Metensis Episcopi, opposita Sententia, de qua apud Philippum Labbaeum antiqua ejus atque authentica vita : Disivi sui temporis, superbiae, aequi A brietate corias , flos Surristum ia
ros Ordines a mittere ded gnabamuγ, nec ad Clericvium eos recipere lentes. Hic Hr beatus neminem defficiens, neminem spernens, passim c-ctos recipiebas, neque personam, neque genu eligens, aut praejuduam , sedia mente fixa retinens, quia non es person rum acceptor Deus, sed in omni geme, qua timet Deum'ope Iurjunitiam, acceptus est ictu. Tanta Epis.
Copalium opinionum sine mutuo praejudicio discordia lucidh alth cI mat nullum tunc fixum ac universalem fuisse in Ecclesia Canonem. Sancti Anselmi relatio agit de Bastardis novissimh ante Urbani secundi Decreta ad sacrum ordinem promotis, supponit ipses tunc fuisse regulares, reclamasse adversum novos Canones, praetendisse se ipsis non comprehendi, ideoque ascendere voluisse ad omnia superiora, etiam Episcopatum. Et hinc non iblius Urbani, sed & anteriorum Pontificum Sanctiones eis objecit Paschalis secundus. Quod eadem de causa Gualo Belluacensis Episcopus graves a suis Clericis persecutiones susti-L. x. Ep. nuerit, scribit laudatus adhuc Beccensis Abbas Anselmus ad Urbanum33. secundum. Nempe penitus nova tunc erant Decrcta ista, ideoque adversus ipserum executionem multi hinc inde reclamabant. Permaneat ergo Bastardorum ad Episcopatum irrepularitatem, licet praecisum ignoremus exordium, esse antiquam , & ad sacros inferiores Ordines evitensam ab Urbano secundo. Quis ad minores & primam tonsuram extenderit , item ignoro.
102쪽
De Simoniae crimine, & variis ad ipsum spectantibus. CAPUT PRIMUM.
Simonia crimen exponitur. IM O N I s Magi, a quo Simonia m Novo Testamento nomen accepit & originem , crimen eleganter exponit sanctus Irenaeus Episcopus Lugdunensis: Simon, qui fiamID Lib. t. c. mulavit, putans inpostolos , ipsas sanitates per Magiam ,-zo. non virtute Dei perscere, per impossionem mouum Spiritusncto adimplere credentes Deo per eum, quisu ipsis Evangeli π- J Es UsCHRIsTUs, per maiorem quemdam Magicam scientiam est hoc suspie rus fieri, est offerens pecunias Apostolis, ut acciperet Sipse hanc potestatem, quibuscumque velit dandi Spiritum sanctum, audivis a Petro : Pecunia tua recum fit in perdisionem, quoniam donum Dei existim i pecunia possideri. Et cum adhuc magis non creditasset Deo, or cupi m intendit contendere adversm Apostolos, ut ipse glorioseia videretur esse, cr universam Magiam αι huc a Mus inscrutans, va ut instuporem cogeret multos hominum, docuit se esse sublimis am virtutem. Ipsum utique in carnis specie Deum. Simon
de Apostolis istud ipsum, quod de Domino Jesu Christo impii Judaei,
opinatus est: Quod non in Dei digito, sed in Daemoniorum principe ejicerent daemonia. Proindὲ nequaquam Spiritum sanctum , sed potentissimae Magiae principem Diabolum voluit pecunia comparare. Ex quo vides Spiritus sancti, sacri ordinis, aut similis divini muneris emendi
opinionem, aut cupiditatem ad Simoniae etiam plenissimum crimen non requiri.
Est crimen longὶ gravissimum, de quo ad Adrianum primum Pomtificem in litteris post septimam Synodum exstantibus recte scripsit sanctus Τharasius Patriarcha Constantinopolitanus : Tolerabisior est Mac dorii Ur eorum qui circa ipsum Iuni Spiritus sancti impugnatorum impia b
103쪽
88 Diss En T. II PROOEMIA LIs, resis. Illi enim crearinam, or servum Dei ac Parris Spiritum delire farmur, isti sin ipsius , ut autumant, eum firmum effriunt. Omnis enim Dominus , quod habuerit, si voluerit, venumdat, sie servum, sime Hiud quid eorum
quae possidet. Similiter qui emit, Dominus volens esse ellus quod emerat, per pri Dum pecuniae isiud acquirit. Ita 2 qui hanc iniquam actionem operano tur, detrahunt Spiritui saxeio, aequaliter peccantes his, qui blasphranor, dicentes in Aeetiabud ellicere daemonia ChriLZum. Atque ut verius dicamuι, Iuda compa intur traditori, qua Dei occisoribus Iudaeu pretio argenti Christum venumdedi. inas litteras in suis ad sanisti Gennadii Patriarchae Constantinopolitani Epistolam Commentariis laudat Theodorus Bais 1. q. I. e. mon , ac suo Decreto inseruit Monachus Gratianus. Inseruit & hocce Paschalis, nescio an primi aut secundi, Pontificis Decretum : Omnia criamina ad Simoniacae hemesis comparationem quasi pro nihilo reputantur. Similia Sanctiorum Patrum testimonia possitit plurima adduci. Et hinc L. i. tit. in lege ad Armasium Praetorii Praesectum exstante in Iustiniani codice, 3 c. 31. & a stivam & passivam, pretio factam , Episcopi electionem aut consecrationem Leo Imperator merito refert inter crimina laesae majestatis. Nam crimen, quo horrendh adeo offenditur divina clementia, laedi om ninb oportet etiam humanam majestatem. Dum Subdiaconus Hildebrandus, Victoris secundi Pontificis in Gallia Legatus, varios per Simoniam promotos Episcopos Synodaliter castis iret, quidam ita aerend, arte casisit, ut omnes illuderet. Hinc alia via conveniendum hominem videns Legatus edixit: Cesset hominis eloquium , in medium producatur divinum oraculum. Scimus profecto, quod Disivalis ratia est munus Spiritus sancti, or qui quis Epistopatum mercatur, sandri Spiritud donum posse pecunia comparari opinatur. Coram nobis ergo , qui Spiritus sancti rudicio congregati sumus, dicat iste, Gloria Patri, cr Fibo, er Spiritui sancto: Quod A expresse 2 sine titubantia dixerit, apud me constabιt illum non venatiter ,
sed legitime Praesulatu functum. Libras hanc conditioncm iEe accepit, nihil minus quam horum verborum de ultatem ratus. Et vere, Uloria Patri, chFilio , integre protulit, sed in , Et Spiritui sancto, hast. Susiuato cunctorum strepitu, nullo conatu vel tunc , vel in reliquo vitae statio potuit nominine.
Ab haeretica scelerati hominis lingua Spiritus sanctus noluit vel prosem Fol. o8. ri. Ita ex fido Hugonis Abbatis Cluniacensis, qui Synodo ac miraculo interfuit , testimonio resert Guillelmus Monachus Malmesberiensis. Eorum, qui in Judaico Templo vendebant columbas, Dominus evertit Cathedras: Ita & Simoniacorum Episcoporum Cathedras in Ecclesia semper cadere, benedictiones verti in maledictiones, & plura ab ipsis enasci scandalosa facinora, scribit frequenter sanctus Gregorius Masenus. Et hinc facinus istud Cathedrae lapsu, seu degradatione omnis sub coelo
104쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. 89 coelo Ecclesia seni per punivit. Ex ipso post patrata in Formosum Pon- L. 1. e. 6.tificem scandala prodiisse Cleri & populi ruinam, variasque divinae Justitiae plagas, Ecclesiae etiam publicas orationes non fuisse a Deo exauditas, omnes simul cucurisse in Insernum, testatur in historia sua Glaber L. . e. r. Rudolphus. Unde & Patris sui Imperatoris Conrardi Salici, qui illius temporis scelus dissimularat solummodo, nequaquam severat, animae L Dς F etiam timuit filius Se succetar Henricus Nigcr, & pro ipla ab omnibus ubique Ecclesiis de Monasteriis preces efflagitavit. Ex turpi civilium Magistratuum quaestu imminere Romanae Reipublicae lapsum praedixit apud Paulinum Presbyterum lanctus Ambrosius,& Prophetiae veritatem eventus comprobavit. Quid igitur a grassante Simonia non metuamus A tanta pelte tempora nolim & animas divina clementia praetervet. Ad Ponticae suae Dioecesis Episcopos recte scripsit sanctus Basilius: Levitia
delus ruit, quι sacros in es propter inexperientiam emere volebat, quam qui donum Dei vendis. Auritio nami est. Et si quod reatis accepit vena derιs, tamquam Sarhanae venundatus gratia Dei prevaberis. Cauponis enim
ritu quaestum rebus spiritualibus infera Er Ecclesia, ubi Corpus nobis Saramguinem Christi concredatum habemio. Emens enim partim ob IneXperientiam seu ignorantiam, partim ob Praelati exigentis reverentiam , imp stamque ab ejus improba exaestione necessitatem, quoad culpae & poenae aliquid possit revera excusari. Dico, Ouoad aliquid. Nulla enim necessitas, nulla vis, nullus e ror, nulla ignorantia plenh abluit, nisi ablutum velis ipsum etiam SLmonem Magum, unaque illos de quibus in vita sancti Romualdi Abb iis scribit sanistus Petrus Damiani: Romualdim inter caeteros praecipuescu- C-P 3 f. lares Clericos qui per pecuniam ordinati fuerant, duristima severietare corripiebat , cst eos , ns ordinem sponte desererent, omnino damnabiles cst haer ticos asserebat. vii novam rem audientes , occidere illum moliti sint. Per rotam nami illam Monarchiam usique ad Romualla, tempora, vulgara comsuetudine , vix quisquam noverat Simoniacam haeresim esse peccatum. In
libro gratissimo addit: Quis nescias usique ad Hemici tertii Cismevissimi C p I REM imperium , Praestitumi reverenda memoriae Clementis Papa Hunis. Matssimi Leonis noni, quo nunc Prasile sancta se gubernari gratu tur Etalesia, per occidentalia regna vinia Simoniaea hae s lethaliter ebuLest, ita ut quod passim fiebat hcenter admisum, ultoriae ----eolam n - . quaquam duceretur obnoxium, Ur quod eras feme omnibus consentaneum, praregula tenebatur, tamquam legasIMetiora decretum. Quin immo iniquitati non deerant aperti, potentes, ae eruditi desenseres. Etenim de Ioam
ne & Τudethchino , Godefridi Lotharingiae Ducis Capellanis, ad Alexandrum secundum Pontificem pergit laudatus Petrus et mm G
105쪽
9o DissERT. II. PROOEMIALIS, Clericorum visam per exterioris habitus 'eciem mentientes, pro Um a Deae fragias, ambitaenu Ecclesiastis facibuι insta missi, hoc pertinaciter dogma- ιμ-t , non ad Simoniacam ha resim pertinere, scruti Disivatum a Rege vel
quoidet munae Principe per interventum emptionis acquiras, si totummodo consecrationem gratis accipiat. Unde cum nuper in Excelliniissimi Ducis Godestias versaremur alloq- , duo quiuam ex Cappellaris ejus, unus, ut eras barbinus, barbarico nomine Tudethchinus, alter vero natione V eius Io.mnes vocabaIur. ra nimirum , tamqu.rm 'menam cst Philetus in praeaec tione Pauli, vel certe tanHuam Pamnes. Vambres tempore Moysis, rosilientes veritari, hane non inabam asisseminare diat, inam, hanc Catholicam atque Canomeam fatebantur esse sententiam. I id licet ut jure rimoniacus non duatur , quissuu ab De manus impositione Di parum comparasse com Lib. I. vincitur. Dicebant enim , qma cum M sis , non aestrahitur Ecclesia , fia . 33. facultas : Nec e-- Sacerdotium , sed possessio pGorum. Sub hac eη-
prasarione Pecunia opes tant m , non hanoris vel Ecclesia redimitur Sare
mentum. Amalia fi uiuem sint , ain aiunt , unde Imr obvius; gratis acc Lib. r. pM m , unde fieri debeamι Sacerdote . Quae omnia repetit in Epig.la ad idi .is. sta Capellanos. Simoniae per Clementem secundum , Leonem nonum, ac Nisa
drum sEundum Pontifices facta damnatio, non solos Episcopos de Cic-ricos, sed etiam RHes ac quosvis laicos Principes multo spoliavit lucro& quinta Uti antea Episcopi & Clerici manus impositiones , consecrationes, omniaque Suramenta & Sacramentalia, ita Reges & Principes Episcopatuum, Abbatiarum, de omnium majorum Beneficiorum
nominationem, collationem, atque investituram palam vendiderant
quasi sub hasta. Nugivendi Theologastri vix ullo unquam tempore Ε clesiam non infestarunt. Hi ergo dixere omnem illam laudatorum Pomtificum damnationem in solos-Episcopos dc Clericos, eis solis interdici mercaturam Sacramentorum & rucramentalium ; R es & Princi- pM manere integros in suo antiquo iure. Ab hisce dixerunt non Ecclesiasticum ordinem, gradum , honorem, aut Iurisdietionem conisti, sed solam agrorum , Decimarum, ac aliarum facultatum possessionem,&jus in ipserum fruchus, quae omnia sint merh temporalia, adeoque possint vendi. Mus opinionis Duces erant jam dita inpellant. Opinio. erat adeo protabilis, ut palam ab ipsis ante stacti Petri Damiani, Cardinalis Episcopi Hostiensis , barbam uti Catholica & Canonica defenderetur. Eodem modo & ratione Ecclesiasticorum Beneficiorum jura temporalia dogmatizarunt posse ab Episcopis & aliis Ecclesiasticis Collat ribus vendi. Quem errorem pro parte resertant quidam hodih Doct res Schoiatici, docentra a Clericis, beneficia permutantibus, lavstuum inaequM
106쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. 'Iinaequalium compensationein posse stipulatione pecuniaria fieri, dummodo prius ipsi tituli gruis commutentur. In braeficio distinguunt ius ministrandi in Ecclesia, & jus fructus percipiendi: Hoc volunt esse temporale, dc obnoxium humanis pinis. Uertim longh aliter sanctus Petrus Damiani: O ainum Schi uicorum νη- , ct ossacrilegum, aeterni silentu censera iamna Miam. Eos C pellanos asseverat esse haereticos , Sathanae praedicatores, Apostolos Antichristi , utpoth qui manifestum errorem procaciter adstruant, & fucatis vanarum rationum versutiis pertinaciter contendant sustinere. Alexam drum Pontificem urget, ut tamquam novus Iosue evonato Canonici vigoris mucrone prosternat istos Amalecitas , tollatque E medio inrtareae amaritudinis aconitum, ne serale venenum faucibus influat parvulorum. Et adjungit suae doctrinae& censurae causas : Cum aequid sub ve Maras sic itur , crisiud procul dubio convamur, quod ex necessitarasubsequitur. Ad hoc enim 'storalis Ecclesia culi commutuur, ut ad ejus regmen obtianendum censecratione firmetur. Et ad hoc Ana dubio eoruω pecuniae comme Gumstediat, ad quod is qui promovendm vi pirat. Et in alia Epistola: Qui uis Eccl am pretis redumit, ui ct co ecrationem compreMe convim citur , ad quam siliscet per e sitim Ecclesiae acceptionem promovetur. In E ci a quippe commercis cst consecrazimum procu dubio comparaι , Ine qua videt ut eidem Ecclesia prae oesiposse non sperat. Rmam nominationem atque investituram cum consecratione, item ministrandi spirituale cum fructuum percipiendorum temporali jure , ait plenὲ atque indivulsh esse connexum , idenue alterum tine altero nec emi posse nec vendi. Quae omnia non in selis pxaelaturis, & in eunctis inferioribus beneficiis obtinere constanter affirmat. Quae nus sanctissima consilia non Blus tunc Alexander secundus , sed Sc hisce diebus secutus est Alexander se timus, damnans hunc nostrorum Theologastrorum articulum: Non eis contra iustitiam, ben a Gil Ginea non emferre gratis, quia collasor con ferens illa beneficia Ecclesii ista pec ma hvervenisme, non exigit illam pro latione beneficu, sed veluti pro emolumemo temporali, quod tibi conferre non
Quod laudati Petri consilium & doctrinam secutus fuerit etiam Alexisander secundus, lucet ex ejus ad Lucensem Eccle iam litteris, exstantibus in Decreto Gratiani, affirmantibusque pestem illam esse nummulariam in templo negotiationem, quam facto de laniculis flagello Dominus eliminavit, atque ita demonstravit, non corripicndam dumtaxat, sed longissime ad Ecclesia projiciendam. Sicut, inquit, per columbarum venaetores illi denotantur,qui Araris manus πnpositonem conantur vendaera, μ πη-- miris itici beneficii vendiores designantur. Eundem ven-
107쪽
91 DissERT. II. PROOEMIALIS, uendorum beneficiorum abusiam damnat in litteris ad Spirensem Epis copum Greportus seotimus, affirmans jam pridςm & in suis, & in sum rum Antecessorum Romanis Synodis damnatum. Et nec ita extinctum fuit malum. Hinc rursus in Placentina, Amalphitana, dc Claromont na Synodis Urbanus secundus damnavit altarium, id est Parochi lium Ecclesiariim & Canonicalium Praebendarum venditionem. Item
ejus successor Pasichalis secundus: S quti objecerit non consecratisius emi, sed res isti qua ex consecravisne proveniunt, penitus desipere probatur. Nam cum corporalis Ecclesia, aut Di pus, aut a M. u , aut tale aliquid fine rebus corporalibus in nulla proficiat, scut nec anima sine corpore corporaluer viavit, quisquis horum alterum venis , e quo nec alterum proremt, neutrum invenitum derelinquit. Qeod apud Gratianum exstans Decretum inn
Vat atque confirmat Gelatius aut Calixtus secundus, & adjungit: D num Dra HI Spiritus sanctus, er donum Dei est res ipsa Ecclesia oblata. Etsi bene animadvertitis, Sunon Magus, qui ia fidem sim accessis, non Spiritum senectum propter Spiritumsanctum , quo irae erat indignus sed ideo , quantum mimo erat , emere voluit , u ex Tenatione Agnorum, quis per eundem flerent,multiplicatam pecunian lucraretur. Hinc concludit non selum illos
qui spiritualia, sed & qui Ecclesiasticorum beneficiorum temporalia vendunt vel emunt , esse germanos fratres Simonis. Scripta est haec Epistola ad Lucium Praepositum Ecclesiae sancti Juventii Ticinensis. Gratianus, ej us corrector Augustinus Caravita, nec non & Dominus Cardinalis Baronius eam adscribunt Urbano secundo. At certum est labi. Epistola enim laudat jam adductum Decretum Antecesibris sui Pauchalis Pontificis, quem ipse idem cum suo correctore Gratianus profitemtur esse Paschalem secundum Urbani secundi proximum successorem. Severinus Binius perperam vult fuisse Paschalem primum. Hujus enim felicior aetas tales Theologastros nec passa est, nec impugnavit. Epistola
ergo est vel Gelasii vel Callati siaundi, qui Paschali secundo succeL
Refutantur varia adpaEramiam Simon m in venta te M. HAE technae nequaquam sunt novae.Etenim de illis queritur in liti ris ad Ponticae suae Dioecesis Episcopos sanctus Basilius, & in SP nodalibus ad sanctum Leonem Magnum Pontificem, ac omnes ubique Metropolitas ianEtiis Gennadius Patriarcha Constantinopolitanus. Primam calditatem dc technam producit Basilius in laudatis litteris: FO
108쪽
DE SPONIAE CRIMINE.runtur quidam ex volns ab ins, qui ordinantur , accipere pecuniam, taque, Epist. 7o. quod peius es, pietatis nomine palliare. Duplo namque puniendus venit, qui praetextu boni, quod malum est facit. Tum quia operatur quod bonum non est, tum quod ad perficiendum peccasum bono uritur cooperario. Exponit & confirmat in litteris ad Syagrium Aligustodumniem Episcopum sanctus G rcgorius Magnus: Adversarius animarum, dum non poteLI in , qua ad facism simi prava surrepere, eat de specie quasi pietatis injecta nititur Iupplantare, suadetque forsitan ab habentibus debere accipi, ut sit quodpossit
non haduntibus erogari, dummodo vel sis venena mortifera, eleemosina celara obumbrariora, transfundas. N m nec venator Ieram, aut avem auceps deci- .perat, vel siens cruor caperit ,s aut illa laqueum in aperto proponeret, IRdictio-arint ille hamum esca absconduum non haberet. . Omnino ergo metuenda cr
venda est homsistia, ne quos aperta nequis tentatione 6 retere, larenti 'telo semim valeat trucidine. Neque enim Hermosyna reputanda est, pauperibus d spensetur, quod ex illicitis rebus accipitur. Quia qui hac intentione mali accipit, ut quasi bene obseenset, gravarur polim quam ' Iur. Elee-- Da redemistoris no ioculis ilia placet, quae non de illicitis Cr iniquitate congeritur, sed quae de rebus concessu or bene acquisitis impuniatur. Unde etiam illud certum est, quia etsi Mon ieria, vel xenodochia, vel quid aliud de pecunia , qua pro sacris ordinibus diarur , construatur , mercedi non pras cit: Quoniam dum perversiti emptor honoris in locum sanctum transmittitur, 9 alus ad se am similitu em syb commodi datione constituit , piara male ordinando destruit, quam ille potest ad cara, qui ab eo pecuniam ordinari nis accepit. Insigniter crimen istud exaggerat, & concludit: Nimis ergo declinandum est ιb obtentu ele mesina precina Simoniacae haereseos perpetrare. Nam aliud est propter peccara eleemo nas facere, aliud propter eleemosinas peccata committere. Orono, Ailae ad rubrum mare urbis primario ac ditissimo, pro sua a pessimo daemonio liberatione pecuniam offerenti, tale de Simonia apud sanctum Hieronymum excusavit etiam sanctus Hialarion , reponentique cum fictu, Accipe Ur dia Pauperibus, respondit: Tu melius potes tua duribuere. Ego, qui mea reliqui, cur abena appetam ZAfultis nomen pauperum eia occasio avaritiae , misericordia vero a tem auon habet. Nec Simonis artem , nec Giezi. Eadem ex regula ad Ecclesiam Lucensem scribit apud Gratianum Alexander secundus: Cons, i. quaest. ruimus 2sumamus', ut nullus cujusiumque gradus Clericus pro Eul sis p 9 beneficio a uia audeat conferre, set fabrica Eccl/siarum vel donariis, suetiam quoapimperitassis tribuendum. Quia, teste scriptura , utique non aliqua canonica , sed jam adducta Gregoriana, qui aliquid male accipit,
ut quasi bene aeserenset, potius gravatur quam juvatur. Qeod Decretum inhabita ad Eugenium quartum Pontificem, de Florentinam Synodum M 3 Or
109쪽
- DissERT. II. PROOEMIΛLIs, oratione laudavit plurimum & ursit Ioannes de Bacchensleyn , Decrestorum Dochor, ac Legatus Consilii Basileensis. Pontica Dioecesis pauperes passim , 6c Episcopali gradui sustinendo' non sufficientes habuit Ecclesias. Hinc ipsarum plures Episcopi, quo levarent miseriam, & iundos paulatim emerent, modicum quid in sacris Ordinibus exigebant. Nihilominus praxim damnat in laudatis litteris lanctu Basilius, ic adjungit: inaratur Idololatria vocativir. Neve-bris igitur modua pecunias ita uola Christo praeferre, neque Pud seMA- res, qu ita Vatia illum secundo prodere, qui semel pro nota cruci est a M.
K:oquin er Usi agri, cst manus eorum, qui ho*fructuι metunt, Melia vocabuntur. Exponit in Epistolae commentario Theotarus Balsamon :Uuemadmodum ager, qu/ emptus en pecAnia, qua venitus es a Pud Dominio, pretium sariumis in appellaruι, itastpecuniae, qua ab in accipiuntur , qui Domini donum vendunt , ct Dioecesis, Er vici in quibus qui dant ordinantur. Quin dc istorum agrorum condivstores, cultores atque
messores sanctus Basilius maledictioni supponit. circa Clerici dc lonachi, quotquot hodih apud laicos aut Ecclesiasticos Principes agunt
proxenetas ac intercessores. impetrare conantes promotionem aut nominationem Praelatorum, qui ipsorum pauperes Ecclesias, Collegia, Monasteria aut Xenodochia posse odum ditare , adjuvare, vel ornare obligentur, committunt plenissimam Simoniam, Bd suis persenis ac rebus evocant divinam maled ustionem. Etiam Antistites, de quivis alii L. - tit, hisce intercessionibus promoti. Hinc quemdam Bethlehemitanae Ecclesiae ' Canonicum, qui quingentorum nummorum promissione corruptus, Regem ad probandam Episcopi electionem mediator indux crat, ab ossicio & beneficio tamquam plenh Simoniacum merith dejecit posterior Lbus etiam taculis Innocentius tertius. Exstat Decretum apud Grego- Extra. l. rium nonum. Etenim etiam a mediatoribus committi plenam Sim ν ς niam, omnesque incurri poenas, sanxit Canon Chalcedonensis, de innovavit Pontifex Paulus secundus. Et hinc vides a Magnatibus quoque, dum quid a nominatis Episcopis vel Abbatibus exigunt quasi ad publicas regni necessitates, Omnind committi Simoniam. Alteram diaboli technam aperit in laudatis litteris idem sanctus B silius: Putant quidam se nihil delinquere, quod non ante, sed post manuum
documque fiat. Honore itaque , ut quaestum hunc , imὸ transitum ad gehennaM declinetu, nec manus tali lucro polluentes, indignos vos Vsis ad remctandum sancta isteria con iuuaris.Abusus praesertim in Galatia fuit grasi tus, in quem Synodaliter pollea rursum agere compulsus suit sanctus Gennadius Patriarcha Constitntinopolitanus. Innovavit Canonem Chab
110쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. 9scedonensem, & subjunxit: Nec inite tempus ordimu is, nec post iuri .pectantiu Canon permittit. Et supra memoratus Oronus, cujus muccratamquam Simoiliaca sprevit sanctus Hilarion, nequaquam antea pactiis fuerat, aut promiserat , sed dumtaxat post perceptam gratiam offerebat. Et ad ranctae Romanae Ecclesiae Cardinales Episcopos scripsis sanaus Petrus Damiani: Sunt nonnussi, qui vel antequo consi rarionis exhibeant miniserium, vel ante decisum causa n/gotium, nullum pacti sunt commodum , poHmodum vero tamquam a debitoribus exigunt, ετ exirequendis remunerarionibus vehementer is uni. Hi se Gisia non dubitem crimen in currere , qui postqua- Naat an curatus , jamque revertens , de sandia
Spiritus dono ausus esse pecuniam postulare. Et de sancto Anselmo, per Guillelmum Rufum Anglorum Regem gratis promoto ad Archiepiscopatum Cantuariens in , sci ibit Matthaeus Parisiensis : Rex Anglorum Anno
missi imus Anselmum Cantuariensem Archisysopum circumvenire oy ctans, mille libras argenti sibi dari ab eo vehemenser postulabas. Ad hoc aLIegabat, ut Abi videbatur, causem justissimam , quod gratis Epistopali ejus
promotioni annuisset. Archiepiseopus vero nihil interes duoens, mite promotionem vel post, talem ob causam numera pecuniaran, para poena dignum a strabaIur utrumque. Cum autem saccos Regis, nisi Leia consilentia, im
ple e non poterat , elegit potius Regis isdignationem , quam di pendium famae cr periculum animae in praesens incurrere , ch in posterum confusionem σμndalum in Dei Ecclesia semisine. Ecclesia sua & regno exulare maluit, quam consentire in istam iniquitatem. Sanh si praevium pactum , promissio aut exactio requirantur ad Simoniam , Giezi perperam a lancto Eliseo fuit criminis damnatus. Notanda sunt laudati Damiani verba: Tamquam a debitoribus exigunt. Ostendunt spontante oblatorum recep- L. 2. Ep. tionem hocce vitio carere. Et hinc primos Montanistas, oblationum 3. nomine munera admittentes, gravillime de avaritia culparunt antiqui Ecclesiae Patres apud Eusebium Caesareensem, nullus de Simonia. Hinc L. s. e. item dixi qmntaneh oblatorum receptionem ab hocce selo vitio csse im- 17. munem. Quod frequenter avaritia maculetur . non est ambigendum.
Hinc ejusmodi oblata, vix ullus umquam Sanctus legitur admisisse. Dixi item, Spontanee oblinorum. Qui enim quidquam quasi debitum o fert, tu h laborat Simonia. Qui ipsum ex errore iacit docendus a nobis est&corrigendus, ejusque oblatio respuenda. Et ita Naaman SP rus , ac dives Oronus videntur obtulisse. Huc spectat illa etiam iniquitas, de qua sanctus Petrus Damiani in litteris ad Bonifacium Cardinalem Episcopum Albanensem : Quil bet cumiris Di pus hos muneribus attrahit, sibi beneficia titutiora concedu. Si a quo vi non erat electus eligitur, ct ut fisi de Smone nihil desis Usam et ii