장음표시 사용
71쪽
DissERT. I. PROOEMIA I Is, Prerus insuper proprietatem ab Aqui ranensi Regula permissam exstiria pavit, & omnes ubique Canonicos deduxit ad Regulam sancti Augustini. Etenim Rhemensem Synodum mandantem omnes Canonicas mulieres vivere secundum lancti Augustini Regulam, quam Severinus Binius fastim existimat sub Eugenio lecundo,marginalis Scoliastes recte adscribit Eugenio tertio. d cunctus olim Italiae Clerus vitam communem ex Caroli Madini jussu egerit, lucet ex Romana Synodo laudati Ioeundi Eugenii nuper publicam per illustrissimum Dominum Lucam Holstentum: Necesssaria res ex stit, ut juxta Ecclesiam claustra constituantur, in quibi Clerici disciplous Eccles icis vacent. Itaque -mbiti sit unum refectorium ae mitorium , ceu caetera ofinae ad Uti Clericorum necessariae. Ministri verbpοιξ Disivum tales seuper res eluantur, quorum vita inque doctrina Hos potius exornent, quam aehonestent. Et iterum : Sacerdotes con ut non oportet, nisi in Ecclesis aut steriali Asin Ieris deputentur, ne necessitas in s euiaribus domibus habitandi illis occurrat. Alioquin a propriis Episivis aut in Episiopia aut in Asinasteria habitanssi conversandi pro exercendo cis constituantur, in quibus muberes conversara nulla ratio permittit. LM.que eos ibi conversiri ist enutriri oportet. Hanc ergo lapsam disciplinam revocavit Petrus Damiani, atque confirmari & jubeti impetravit a sancto Papa Leone nono, de quo in historiali Epitome Sis ridus Presbyter Miseensis: Leo Papa constituit, ut fia,t clauHra juxta Ecelsas ad Asi plinam servandam. Quod ipsum ei idem verbis ad eundem annum teli tur incogniti auctoris Chronologica compilatio. Etiam a Romana Nicolai secundi Pontificis Synodo impetravit Petrus hunc Canonem rPraecipientes Italuimus , ut si majorum ordinum Clerici, qui Leoni nono Praedere ri κοHro obedientes castitatem servaverint, juxta Ecclesias, quibus ordinati sunt, Acut oportet Religiosos Clericos , uI maud Ment ετ dormiant, Ur quidquid eis ab Ecclesiis venit communiter habeant. Et rogantes monemus, ut ad Apostolicam, communem scilicet , vitam summopere pervenire smdeant. Quem Canonem innovavit in sua Romana Synodo Alexander
secundus, persuasus ab eodem Petro Damiani. Etiam a Gregorio istimo Decreta illa fuisse firmata scribit magnum Belgii Chronicum, &addit: Multa tunc magnas ubique terrarum fundata sint A sinasteria, ct maximis aevitiis a Principibus, Praelatis, ac divitibus siemniter dotata. Etenim Hugo primus cognomento Salmensis ceu Salmanus, Vesentionensis Archiepiscopus, qirituor erexit claustra Clericalia, primum pro se, secundum pro Clericis ad Ecclcsiam Cathedralem, tertium sanistae Mariae Magdalenae, quartum ad sancti Laurentii Basilicam , de quibus laudatus Petrus Damiani: Ibi candidi cstricorum tuorum catus
72쪽
DE LATINI CLERI CONTINENTIA. 7Lamquam Chorus nitet vigesem. Ita erum velut in caelesia Athenae Din-m Osacrarum Scriptistarum erudiuntur eloquiis , Hae verae Piu sophiae Alerier incumbunt studiis, se ili sub retularibus exercent quoliboe silisnu. Multa item in Gallia &extruxit & reformavit sanctus Ivo Carnutensis Episcopus, & post illum Stephanus Episcopus Tornacensis. Etiam Lu- Addo tholius Tullensis Ecclesiae Presbyter, laudatus a Berthoido Constantiensi. Hi omnes propagavere Canonicos sub Regula lancti Augustini. Opus bonum etiam in Germania plures Episcopi promoverunt: Sanctus Anno Coloniensis , Herimannus Bambergentis, Willigisus Mogontinus, Alimannus Pataviensis, Waeto Leodiensis , Bruno Augustanus, Con-rardus Salisburgensis , laudati a Lamberto Scbanaburgensi, Mariano Annti Scoto, Abbate Dodechino, Magno Belgii Chronico & Chronico Au. gustano. Himburgensem & Lu canam Lesesias esse ex ipsa fundati
ne regulares , omnemque per Sclaviam multas fuisse eis a Godescalco Duce adjcctas testatur Presbyter I cm idus. In Hibernia eandem san- Lib. i. e.
chitatem plantavit sanctu Malachias Dunensis Episcopus, in Anglia xo. Henricus secundus Rex, ejusque mater Imperatrix Mathildis laudata a Roberto Montensi. Omnibus diam non' Monachalibus Cathedralibus Anno Ecclesiis imposuerunt. Sanctus Malachias prosecutus eii ac restauravit
sancti Patricii, non Apostolide Episcopi, scd qui circa Domini annum octingentesimum quinquagesimum floruit , Abbatis opus r Ab ipis
enim Hibernis esse & r ularcs Clericos, & admirabile illud purgato- 4--ririum testatur Joannes Bromptonus Abbas Jornalensis. Etiam de God G 1i t. de Dido Hierosolymorum m mm sicundum sirili a in Templo Domini Cano/m n Monachus Dunei mensis. Circa haec tempora, quod omnes ubique Canonici ad vitam communem reduci non possent, Coepit vocab tum , Canonicvi Regulam, distinctioque inter r ulares Canonicos & s culares. Regularis & Canonicus sunt penitus idem : Carolus Magnus, dum omnes sui Imperii Clericos ad clanonum in Claustro de communi vita observantiam coegit, alterutro etiam nomine secit appellari. Et
Graecum praelatino, quia jam dudum magis inoleverat, fuit retentum. Retentum sitit etiam post excussam sanctam istam vitam : Hinc illius hoc tempore restauratores, quo ab illius excutaribus discernerentur , sese vocaverunt Canonicos regulares. Non est frivola aut inutilis repetitio. Est similis huic: Abba pater. Communem Cloicorum vitam etiam Innocentius tertius dilexit, & admodum promovit. Etenim de ejus apud nos Legato scribit magnum Chronicon: Uuido quondum Abia
icos instituit requiares. .iod ipsum testatur Si
73쪽
eum stas scariis, praecepit ut in dormitorio dormirent, Ur Eccis nocte didie frequentarent , ct ut Decan; ac Praeposisi, qui curam eorum gerum, delinquentes graviter punirent. Ordinsuit, cr maxime in majori Ecclesia , ut residentes simul in refectorio comedant, oe in dormitorio iaceant, er numquam extra , ni de iscentia Decani. Rebelles vero ut suo stipendio preventur. Lapis
istic disciplinae origo fuit sub Innocentio secundo Albueto Episcopus, der ibo, quo Chronicum : ruere disciplisa Clericalis. Per clauserum equi, s mullares in domibus habitabant. Cives silvu seras ne discretionegraduum Clericis est laticis dabant uxores. Accessit & aliud m F. io93. tum sub Pontificatu Alexandri tertii: Ecclesia sancti Lamberti conflagra .vit ab igne prosiliente e domo cujusdam , ct comburente totum clauobum, πomnes ejus osticinas. Patracensi etiam in Achaia Ecclesiae regulares sancti Rufi Canonicos imposuit laudatus Innocentius tertius, volens institutum istud per omnes, quae cum Flandrensi jugo Latinum ritum susciperent, Graecorum Ecclesias propagari. Tunc item Osmensis apud Hispanos, ad sancti Dominici, sui tunc Canonici, postea Fratrum Praedicatorum fundatoris consilia, necnon&apud Septemtrionem Livoniensis, plures.
que in aliis gentibus Ecclesiae ipsum susceperunt. Quaestio est, An ista vitae tinctitas sit apud nos revera sancti Rigo-berti institutum, ab Europae Ecclesiis antea ignoratum p Dico , Ecclesis Europa: Quod enim Africanae Ecclesiae ipsam sanctus Augustinus imposuerit, atque ita illam ex foedissima florentissimam reddiderit, lucet ex variis ejus scriptis, atque vita per Possidium Episeopum Cal mensem. Porro negativam propositae quaestionis partem suadet saneti Pane & Martyris Urbani primi Decretalis Epistola, affirmans vitam istam ex A' stolica traditione vigere in omnibus Cathedralibus rici sis. Et de saneto Eusebio Uercellens Episcopo scribit sanctus Ambro-
,r. Hac duo in attentiore Christianorum Motione praestantiora esse quis ambigat, Clericorum o cur est A sonachorum instituta ' Hac promus in Occide
tis partibus diversa inter se Eusebius coniunxit. Hinc in istius Ecclesiae etiagendo Episcomi asserit requiri duo: Monasterii continentiam, ct E clesiae disciplinam. Quod ipsum repetit in quinto decimo Sermone de Sanistis. Et Ecclesiasticum Augustense Chronicon ait Cathedralem olim, postea Monachalem istic sandiae Martyris Afrae Ecclesiam fuisse aedifi- L. i. e. s. catam sub Constintino Augusto, & adjungit: Ibidem deniqu/ Clerici in tutis2nt sub Apostolica restis in communi viventes, ae Deo iuge scrificium laudum salutis horis p mentes, qui processu temporis canonici regularet nuncupati sunt. Quod item Cathedralis ad sanctam Mariam Atrebatensem Ecclesia dudum ante sanctum Rivbertum fuerit Regularis, liquet
ex litteris Vindiciam Cameracensis Epistopi ad Ioannem quintum
74쪽
nt LATINI C L E R I Co N TI N E N T I A. Pontificem, existentibus apud Baldricum Tornacensem Episcopum in . Ecclesiae Cameracenss Chronico, laudatamque Atrebatensima Eccle stam vocantibus Arim Ierium Canonis rum, Eandem Vitam in Ecclesia Lib. i. e.
Metropolitana Veibntionensi plantatam a lancto Lino primo istius civi. talis Archiepiscopo, ac primo dein post sanctum Petrum Apostolum Romano Pontifice, viguisse usque ad Felicem& Tetradum Episcopos, per ipserum incuriam periisse, ac tandem per Sanctum Martyrem di Apostolum Bonifacium denuo revixisse scribit in ejusdem Ecclesiae historia Joannes Jacobus Chaeetius. Respondeo tamen sanctum Rigobertum , ex Sacro sancti Isenedicti Ordine Rhemensem Archiepiscopum, omnim, iuisse primum sancti in
stituti in Europa auctorem. Adversa argumenta aliud non evincunt.
Etenim adducta sancti Urbani Epistola est ex spuriis Isidori negotiatori,
Hispani mercibus, a Ricut o tertio post sanctum Bonifacium Mogon tinensi Episcopo sparsis in omnem Franciam , ideoque posterioribus sancto Rigoberis. Ipsarum auctor fuit magis pius quam doctus, conatus affictae tunc Ecclesiae tradere aut reddere variam necessariam dist,plinam, cujus non infima portio fuit communis vita Clericorum. Sanctus Eusebius Vercellensis Episcopus Cathedrali suae Ecclesiae non regulares Clericos, sed Antonianos Monachos imposuit, uti palam lucet ex adductis locis sancti Ambrosii. Ita cunctis Anglorum Ecclesiis sanctus Gregorius Magnus impositos voluit Monachos Benedictinos. Augustensis Chronici A uctor est Othone Frisingens Episcopo posterior, ideoque dicit ibidem tandem Clericos institutos in communi riventes: Utique non sub Constantino. sed sub Pippino aut Carolo Magno. Sancti Vindiciani Epistola videtur habere aliquid dissicultatis. Exponit eam Geor.
gius Hestandia in vita Roberti Francorum Regis omnes Eccbsim pei fuerint Monachinum, Me saecviaraum aut
fietius : Nihil frequent- in amur οπι - μψω , quam ut Ecclesiam quamlibet Monasterii nomine appellent , Acut O nos Galli quamcum que Basilicam Mounstier appellamus. Ita etiam Philo Judaeus & Eusebius Lib. x .e. Caesariensis Episcopus prima Christianorum apud Alexandriam habit, 23. 'cula vocarunt Monasteria, id est, & situ & singulari sanctimonia ab aliorum habitaculis segregata ad normam Jeroselimitanam, de qua sanctus.
Lucas in actis: Et erant unanimiter omnes inponicu Salomonis, cate rum
Mutem nemo audebat se coniungere istis, sed magnificabat eos populus. Porrblaudatus Chifletius Ecclesiam Uesentionensem assirmans ab Apostolorum tempore suisse Riuularem est omnino lapsus. Adduci nequit firmum istius rei argumentum. H 1 CA.
75쪽
An sacrilega Clericorum er Monachorum conjugia fuerisu olim validast
B Asilius Pontius Legionensis in eruditis de Matrimonii Sacramento
libris existimat sacrorum Clericorum ac Monachorum matrimonia fuisse quidem semper sacrilega ac per Ecclesiam damnata , dudum tamen valuisse, ac prius per Innocentii secundi Lateranensem Synodum fuisse irritata. Probare nititur ex variis Ecclesiae Patribus & antiquis C nonibus, conjugia ista quidem punientibus, palam tamen non exsilia fiantibus: Hinc opinatur l*em ex sussi antem olim non suisse. Ita cespitat in ipso limine. Etenim matrimonio, quod non selum Christianum Sacramentum, sed & civilis contractus sit, dirimentia impedimenta st tuere dudum sibi arrogarunt ac reservarunt Christiani Romanorum Augusti, posterioribus dumtaxat saeculis Ecclesia suit nacta istam potestatem. Hinc antiqui Patres & Canones raro istorum impediment rum , utpote ad suam potestatem. non spectantium, ex proleta memi
Et rei & temporis distinctione est opus. Primo agamus de Monachisti Sane imonialibus. Artentata ab ipsis matrimonia constanter assevero numquam valuisse. Lucet ex lNe Joviniani Augusti extante in Codi-L , ce Theodosano a Secundum Praetorio Praestanum : S quis non aecam,
xs.e.1. rapere , sed vel astentare matrimonii juventa cosa sacrata. vi ines vel invisas ausus fuerit, capitab sententia feriaturia Tindem legem Godici. suo L. i. tit. inseruit Justinianus Augustus, omittitque Voces, I et rostas, quae r 3. r. vera videntur superabundare. Legis causam edidit Hermias ZoZom nus : Iovinianus misit ad Secundum Praesidem generale edictum, quod iubebat, ut qui sacratam Virginem, vel ad nuptias contrahendas ' σε c L,6. e. 3. naremr, vel lasciso solum obIutu astricerer, maxinse omnium Aper vim raporet, capitis supphcio, mulctaretur. Istam legem ideo tulit , quod quidam, . improbi vitri, regnante Iuliano a syasa tales virgines vel vi vel persuasione
ad hanc corruptelam inductas sibi connubio Iunx int, quemadmodum fieri solet, cum rei gionissa tu perturbaro turpia tibido adgenus scelem conficiscendι impunitatem proponit. Quod probrum quia uno ictu exscindi nequiit, legem ad Palladium Praetorio Praesectum iterarunt Honorius & Theodosius Augusti, capitalem tamen sententiam mutantes in publicationem bonorum ac deportationem. Neque Jovinianus suit primus legis auctor:
76쪽
Dn LATIN et CLERI CONTINENTIA. . 6ICodicis titulo, innovavit dumtaxat & capitali supplicio auxit. Executus est antiquam & haud dubih Apostolicam Ecclesiae regulam, de qua primum Concilium Toletanum , devotam carne lapsam mandans poenitere per decem annos, & adjungens : Qua autem maritum C. 36. x acceperit, non ianuitatur ad paenitentiam, nisi adhuc umente ipso viro caste pumere coeperit, aut postquam usi decesrit. Quod nempe irritum sit tale conjugium, & nullus illius liceat usus. Quod ipsum obscurioribus tamen vocibus statuunt Tiberina Synodus, & quarta Carthaginensis, pro sundamento adducens Apostolicum Canonem : Cum luxuriata fuerint, nubere volunt. Non dicit, Nubunt , sed, Nubere quod nempe nuptias nequaquam validas inire, sed irritas dumtaxat possint attentare. Hinc igitur earumdem cum sacra virgine aut Vidua attentatorem captis re plecti Iovinianus, omnibus bonis exutum deportari jusserunt Honorius ac Theodosius, quo seducta mulier posset mox in poenitentiam redigi, & ad veniam adspirare. Uanum sacrilegi conjugii sucum volu runt essicaciter sne quavis standi spe diremptum. Vox Attenta e importat plenam nullitatem. Et hanc legem omninbrespexit in litteris ad Himerium Tarraconenssem Archiepiscopum Stricius Pontifex, det subites Monachorum cum Monialibus nuptias addicens perpetuae usque . ad mortem poenitentiae, personas proscribens h Monasteriis ad ergastula, asserensque& a publicis legibus, & ab Ecclesiasticis regulis condemn ri. In suis ad Gallicanos Episcopos responsis, apud Iacobum Sirmondum in primi tomi calce exstantibus, Innocentius primus assirmat ab ejusmodi seductis virginibus, volentibus crimen defendere, Adultero pom mariti nomen, id est , conjunctionem istam non esse conjugium, sed adulterium atque incaestum.
Lucidissimh istud ipsum tradit in litteris ad sanctum Uictricium
Episcopum Rothomagensem : Quae Christo guritualiter numerem, 20' C. 11. elari a Sacerdote meruerunt, si postea vel publuce nuUrant, vel se clanculo 13. corruperint . admittendas non esse ad poenitentiam, nisi is, cui se iunxerant, is saeculo discesserat. S enim in omnibus haec ratio cum Dur, ut quacumque, vivente viro, altera nupserant, habeatur adultera, nec es agendae poemtentia licentia concedatur, nisi unus ex ipsis defunctusfuerit, quanto mis tenenda 's de ista, qua ante immortali sponse se conjunxeras, ct pestea aὰ humanas
nuptias tra nigravis ρ Hae vero, qua nondum scro velaamne tectae, tamen
in Proposito virginal semper s manere promiserant, licet vetitae non Ant, his enda aliquanto tempore poenitentia est, quia Vsarum sponsio a Domina tenebatur. S, enim inter homines silet bonae ei conaractus nulla rarisne dissolui, quoto magis ista pollicitario, quam cum Deo pepigerunt, semi sne vindi Zamis de ut Nam se e postolus nabu, qua a Proposito viduitaris desiesse
77쪽
ts 1 . DISSE R. T. I. PROOEMIA LIs, rimi, iuxit cas habere condemnatisnem, quia primam Iidem erritam secerunt, quanto magis virgimes quae piabo Juasdem minime Iemaverunt ρ Distinguit intcr votum simplex & lolimne. Scio voti sol cmnitatem esse rem
Ecclesiasticam oc compotitum artificiale ; cit tamen longe antiquissima, traditioq ae veraciter Apoliolica. Etenim Apoliolus Paulus, dum selass exaginta annorum, & quidem istas vere, id est , inopes & desolatas , viduas admitti vult ad contineritiae professionem, mandans juniores nubere dc fieri matres familias, ne in Christo luκuriatae incipiant uri a nimium curatae cutis prurigine, datam Christo fidem praevaricentur. denuo tentent nubere , atque ita retro abeant post Sathanam : Apost ius, inquam, non agit de qualibuscumque viduis, sed de solis ad E cioliae mi iusterium& sportulas eligendis, admittendisque ad honorificum viduitatis velamen , varias Sacerdotalium benedictionum preces, & solemnem prosessionem castitatis. Absit ut omnes iuniores viduas coegerit
ad nuptias. Eis quae de datis sibi a Deo viribus confiderent, simplicem prosessionem non tantum permisit, sed & suasit; solis de incontinentia periclitantibus suasit nuptias: Verum nullius professionem voluit solemniter ab Ecclesia consecrari. Quod talis consecratio dirimeret futuras nuptias, adeoque lapsuras viduas dejiceret quasi in necessitatem perp tuae damnationis. inae regula omnino viguit etiam in sacris Virgini- . bus. Nam virgines etiam ab ipsis Apostolis suisse conlecratas, authenticis exemplis possit offendi. Quo circa & virginalis & vidualis casti- cap. 19. trioniae professio semper per sacri veli, quod mitram vocavit Africana Ecclesia, Blemnem impositionem, Sacerdotales preces, aut aliam cons crationis formulam fuit sigillata, eaque est illius antiqua selemnitas. Et hinc Innocentius Pontifex scripsit velatae virginis nuptias isse adulterinam ac simultaneam polygamiam. dc quidem carnali 'γlygamia &adulterio deteriora. A quibusdam existimatur loqui cum Canone Ancyrano : Quicumque viromtatem profitentes Inrofessionem suam erratam reddunt, ii Ela morum de Donem impli I. Utique Bigamorum simultane rum . Eiusmodi virgines, non nisi soluto per mortem aut aequi Valentem dissectationem contubernio, vetat Pontifex admitti ad poeniten- tiam, simpliciter autem professas non mandat separari, sed dumtaxat
Ca. rex. de laetis bonae fidei seu simplicis voti misto castigari. Lucidissimh dicit
primae esse irritum, secundae conjugium valere. Eadem diltinetibne ac eisdem serὰ verbis utitur in res nsis ad quaestiones Gallorum. Et hinc sortiter suadeor responsa ista ene omnino ipsius. p. o. Uoti solemnitatem in data per mansis impositionem benedietione etiam ponit, ac talium virginum conjugia esse adulteria assirmat U Cap. o. netica Synodus: Esse conjunctiones nefarias ait prima Turonensis. Era
78쪽
DE LATr NI CLERI CONTINENTIA. 63'quae sive in Monasterio, sive in propria domo per vestium commutationem converta fuerant, quinta Aurelianensis mandat non admitti ad communionem , Nisi culpam sequestrinione Aramni. Delapsis in conju- Cap. i'. ia Monachis statuit secunda Turonensis : Pe uxoris maleficiato com Cap. is.
senis etiam Pud cis auxilla siparentur. Id ipsum ex laudata Joviniani Imperatoris lege statuit de sacris virginibus & viduis, atque adjungit:
Excludarur excusetiovis a mentio quam modo aliqua dicera meduamur,
quiaropterea se veste mutarim, ne eas inferiores persenae macularem. Nam cqua se vese mutaverit , abGue dolo in eo Proposito, q-d disposuit, perseverare procuret. Illud vero quod alurui aecunι, idua qua bened Ea non fuit , quare non debet mamum accipere ' cum omnes mant quod numquam in Canonicis litteris legitur bened Ilio vidualis. Non an liceret, sed an v leret istarum per senarum conjugium, erat quaestio: Quis enim fidelis unquam quaesierit, an continentiam prosesiae virgini aut viduae liceat matrimonium p Qv aedam virgines non in professionis illius sigillum, sed dumtaxat adversus Raptorum violentiam aiebant se mutasse vestem , quaedam viduae sese Sacerdotalibus precibus solemniter non benedictas cavillabantur, ide ue a valido conjugio non arceri. Ipsarum nihilomi- Cap. itimis nugas damnat, & attentata conjugia separari mandat Synodus, adeoque palam censet irrita. Illarum nuptias esse potius stuprum quam conjugium definit prima Synodus Matilaonensis. Quousque sese separarint, C p 3. ab Ecclesiastica communione & omnium Christianorum convivio s Parant Lugdunensis tertia, & quinta Parisensis Idem pro Hispaniarum Ecclesiis statuunt Synodus Ilerdensis, Barcinonensis, & suarta Toletana. Santa Bachiarii, a Gennadio Massiliensi in virorum illustrium cathalogo laudati, doctissimam Epistolam non possim praeterire. Cum sacra virgine in fornicationem lapso Monacho ut crimen initis cum ipsa nuptiis emendaret, quibusdam suadentibus insigniter ille respondit: Absi Le a Chispiam oris eloquio, Serpentis istas μsio est, ut illius quem occidit, etiam cadater assumat. Nonne simile ein, si 'q is percussus P aviter extremo anhelet in fine, ct hunc terrenus medicus sis te visita erit, quia non posse visere suspicatur, hortetur occub' Nervoshostendit conjugium esse religiosi nominis vocabulum, in Monacho aut Moniali nec licere nec posse valere, ideoque hisce lapsis nullam nisi a Monasterii carcere tisse spem salutis. Exstat Epistola Tomo tertio Epist. λsacrae Bibliothecae. Etiam in litteris ad Lucaniae, Brutii, ac Siciliae Epis-- copos Gelasus primus,Symmachus in litteris ad Sandum Caesarium Archiepiscopum Arelatensem, ac in litteris variis istud ipsum docet lamctus Gr orius Magnus.
Eadem ibit sententia Ecclesiae Graecae. Etenim in litteris Canonicis
79쪽
p. 6. ad sanctum Amphilochium scribit magnus Basilius r Camnicorum fora
nitauio pro mirimonio non reputetur, sed eorum coniunctis ommno divel
rur. Hoc enim ad Eccuia securitatem est utile, hereticis adversum nos non dabit ansa , quod propter peccandi libertarem ad nos attraham M. Per Canonicos ceu Regulares intelligi majores Clericos, prosetasque M nachos ac Moniales, re id advertit Theodorus Balsamon. Ego existia
mem non de quibuscumque, sed de solis apud haereticos promotis, ac professis Clericis & Monachis retulisse Amphilochium, & Basilium recpondisse, quod facta extra Ecclesiam vota quidam censerent irrita&exsufflanda. Hoc evincit ratio pro res, nis adducta. Ita lucet de attemtati per orthodoxos Clericos aut Monachos connubii invaliditate nec hunc nec illum umquam ambegisse. Ea enim jam pridem irrita edix rat ex Apostolico Canone Synodus Ancyrana. Et ad Theodorum M nachum , in sacrilegas nuptias lapsum, Mopsuestiensem postea cum tot post mortem contentionibus Episcopum, scribit sanctus Joannes Chry- M. a. sostomus: Legitima er iusta res est conjugium ;'ipse fatere. Sed tibi jamst M. non es integrum iura connubii servare. Coelesti enim Mnse femel iunctum,
illum relinquere, ct uxoris laqueis implicari est a beris crimen incurrere. O in is amilies hoc ipsium voces nuptias, ego tamen or adulteris audian pellus afimo, quanto major ac me manalibus Deus. Nervose ostendit
penitus irritum esse istiusmodi coniugium , & subjungit causam: Nihil in te penitus tui Iuris est. Nam si mulier proprii corporis non habet potestatem, sed vir, musto magis hi , qui Chricto potius quam i visunt, ditionem sui corporis habere non possunt. Solemne castitatu votum ponit hominem in statu, & facit esse j uris alieni. Consenat sextus decimus Canon Chalcedonensis : Virginem , quas
Domino Deo dedicavit, similare ct Cis uias, non licere matrimonio jum . Sin autem Mefecisse inventi fuerint, sint excommunicatι. Coniugium Cap. r. declarari irritum affirmant in responsis ad Francorum consulta Steph C. ro8. nus secundus Pontifex, in Canonum Synopsi Arsenius Monachus, ac
in adducti Canonis scholio Theodorus Baismon,Mrmans ipsum loqui etiam de consecratis extra Monasterii claust, um in propria domo virgis Lege ε. nibus, probanssue ex Iustiniani Augusti ad Epiphanium Patriarcham
ς. 6. Constantino3κ litanum novella lege, mandante attentatum a Diaconisu
conjugium solvi, non quovis miao , sed utriusque attentantis capitali supplicio. rim scholio quadri simi quarti Trullani Canonis, Mon clium in profanas nuptias Iaprum sila Arnicantium poena serientis, pergit Bali imon: Quia fornicararum serum poenis puriarur qui W- ι
matrimonis scistarem Menaiam , non est, ut exis rimo , ne astinctio,. Vidi enim ιιmpore Patriarcha marim La a Monachum quemdam Leontium
80쪽
DE LATINI CLERI CONTINENTIA. 6s assuetinem nomine, cum veste militari induim Synodice visitisset, misere cum qua vixerat separari non pejuaderetur, ea de causa cum severitare fuisse Agonachalibus venimentis indutum, oecarceri traditum , stativi valde punitum. Mihi ergo videtur, quod praesens Canon illum Mon chum , qui in matrimonio versanti est, fornicatorum paenissubjiciendum dicit,
qui sua sponte ab sidcisis nuptiis sejunctus es ,-ia priorem Monachaismisatum reversus, ac confessus. Qui enim non sua sponte ab illicito marrimonio recedit, propter apertam impudentiam graviter punitur. Et in Scholio decimi noni Canonis Ancyrani distinguit votum simplex & Blemne, pergitque de posteriori : Qui vitam Mon istam elegerint, Iisam Deo pro- sessionem irritam facientes, or se matrimonio conjungentes, Duamosum pae-- non subjicientur, sed divulse M separato matrimonio, ut quod co/sistere non possit, valde punientur , est onocrio, in quo tonsi sum, Iradentur,
Ictu in aliis Carionibus diximus.
Eadem est ratio attentati per Episcopos ac maiores Clericos matrimonii. Dico olim fuisse irritum ex Canone antiquissimo. Etenim cunctis Orientalis etiam Ecclesiae Episcopis,Presbyteris, Diaconis, ac Subdiaconis novas post acceptum ordinem nuptias fuisse ab immemoriali consuetudine, ac ipsis forsan sanctis Apostolis vetitas, selumque prius init rum usum permissum , vario authentico testimonio est supra ostensum. Olfensum est , quod antiquam novarum nuptiarum interdietionem Nicoena Synodus confirmarit. Erat interdictio omninb irritans. Hinc enim Iovinianus 6c Uigilantius, Clericorum incontinentia Latinam E clesiam maculare conati, nequaquam novas illis nuptias: quod ex anti- . 'quissimo atque Nicoeno Canone nossent irritas, sed solum prius initarum
usum permiserunt. QEod Uigilantiani Episcopi ordinandos a se Diac
nos ad prius ineund conjugia eam ob causam cogerent, supra audiV, b mus a sancto Hieronymo. In nulla item Latina Provincia, aut Parin . .chia legimus nova majorum Clericorum conjugia fuisse olim grassata, nullum adversus i lia antiquum Canonem , nisi hunc unicum tertias Sy- tnodi Aurelianensis r Clerici, qui cum uxores non haberent, benia tione suste a conjugia crediderunt eluenda, pti volentes absque ulla reclamationeis asau legitima fuerint ordinum, cum i s mulieribus, quas acceperim, e communicatione percen tur. Quod invitus vel reclamans fueris ordinarus, ab escio quidem daeponatur, sed a communione non pellarum Disium intem.ροι invisum aut reclamantem praesi serit ordinare , annuab paenitentiae
Iubaius Missaι facere non proumas. Similis est Canon octavae Toletanae Synodi : Llarum est nobis, quosdam Subdiaconos, non filum careis -- Cap. 6. munditia seradari, sed etiam, quia dictu nefas es, novis uxoribus copulari,
ascrantes hoc Ibi licere, quia benedictionem a Ponifice se nemunt pera