장음표시 사용
121쪽
ios DissERT. II. PROOEMIALIS, L. ε. Ep. semetipses. omnia docet etiam in litteris ad Alexandrum secun-
Τ, dum Pontificem, & in litteris ad Mi pandum Monachum, & in la datis ad omnes Cardinales Episcopos litteris addit : sium sui asserent
excusationem, qui licet verbis non contraxerint venalis pa ta commercis, op ratione tamen, non uno, sed omnrbus his probantur laqueu irretιtι ρ Merumtamen Dctant se, cst eo glos,antur innoxios , quia nullam talenta Fummam
pros cipunius honoribus se pepigere daturos. Sed de mihi, ὀ Clerice, qusquis es, s redempto quolibet aureo vase vel praedio Urador exigeret, suretentι apud te vice pretii sibi sedulitaris e usinois impendium exlaberes, numquid non postmodum coninanter assereres te, quod acceptum eiu , 1usto pretio
comparasse λ Non viaelicet quia pecuniam persemina, sed quia servitium pra-bui . Diceres enim , sir fortassu non impudenter iam ueres , Camus emidum tanto me labore vexa em, dum toties facultatum meainum sumptus empenderem , quam si semel praefixa quantitatis pecuniam numerinem. Nequmquam σν μι mnocentiam sponaeant, a Simoniaca haeresios maculis se mundos esse considant, qui hcet metalia vibrantia non appendant, pretium
tamen nos ipiendis honoribus per sufestionis Ur obsequis quasi quaedam talenta persinunt. Idem ipse error etiam hodie grassatur. Quidam, quia neque pecuniam dederunt, neque obsequii pacta iniξre. & sese & be neficii Patronum aut Collatorem existimant innoxios. Sed respondendum illis, quod ipse ad Patronum, Collatorem, vel etiam mediatorem obligandum aut inducendum Disto opere sint pacti & stipulati. Nec pocsint diffiteri. Nam in suis ad ipsis precibus omnia suorum oblecauiorum merita loquacissim h exaggerant, & illis in mercedem expostulant E clesiasticam dignitatem. Et hanc Simoniam , non minus quam pecuniariam, Patres olim p niverunt. Etenim Remigium Lincolniensem Episcopum , Qvd pro auxiliis Guibelmo primo Anglorum Regi venienti in Angliam praebuti famuesset D copus , divinum munus risi cosis liaboribus nundinatus, fuisse bacu- l. 113. lo & innulo spoliatum a sancto Lanseanco Cantuariensium Archiepis. copo, & plene degradatum testatur Guillelmus Malmesberiensis. Guillelmus Nori mandiae Dux Angliae regnum per Eduardi Regis mortem An 7 o. vacans, & a quodam Haroldo occupatum, ex Alexandri secundi Pomtificis auctoritate sibi per arma vindicarat, et Remigius Monachus, uti iustam agenti causam faverat, de eκ Norimandia fuerat cum sis a victore Episcopatus consequendi comitatus & obsecutus, uti refert etiam. Joannes Bromptonus Abbas Jornalensis. Hinc degradatum nec ad Rogias preces reparare voluit laudatus Alexander Pontifex, sed tradidit ambitrio Lanseanci. Etiam nescio quem Hispanum Clericum, quod cuia iam , qui manum ei fecit imponi, promiserat cst exhibuerat annuum ex pacto Icm,
122쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. Iorfruitium, quasi non ingratus pratiae, ad degradationem postulavit Toletanus Archiepiscopus, quod munus ab obsequio peraeque ac munus a manu in hocsacro contractu rereobetur. ta limplicitate & ignorantia delique-Ep. xirat, ideoque intercessionis auxilium ipsi detulit Stephanus Episcopus Tornacensis. Divinas in taliter promotum Bononiensem Episcopum plagas refert in litteris ad Bonifacium Cardinalem Episcopum Albanen- .sem sanistus Petrus Damiani. Euphemium item & Tliomam, qui pro deserenda Anastasii Episcopi sui accusatione , munere pravi obsequii, acceperant sacros Ordines , degradavit uti Simoniacos , & etuum L. .Ep. fine reparatione sic manerejussit sanctus Gregorius Magnus. si . Huc etiam spectat illa Simonia, quam in litteris ad Hugonem Lug-F. P. Oo. dunensis Ecclesiae Primatem habet sanctus Ivo Episcopus Carnutensis. Lugdunensis provincia in Romano olim Imperio luit vastissima: Comprenendit Lugdunensem , Rothomagensem , Turonen sc m , Senonen sem, ac Parisiensem. Constantinus Magnus divisit in duas, Rothom gum exaltans in Metropolim : Ambas Theodosius Magnus, aut ejusfilius Gratianus rursum divisit, exaltans civitates Turonensem ac Sen nentem. Ita fuerunt quatuor Lugdunenses. Quinta, cujus Metropolis est Parisium , nostro tempore per Romanam Ecclesiam ad preces Regias accessit. Porrb Gebuini Lugdunensis Archiepiscopi merita & labores honorare volens Gregorius scptimus, dictas quatuor provincias ei uti Primati subjecit, usus titulo antiquae unionis. Qua dignitate ac potestate Gebuini successor Hugo potenter est ulus. Etenim Daimbertum, Senonensis Ecclesiae Metropolitanae Electum , non dumtaxat confimmandum ale voluit, sed & in propria persena venire Lugdunum , &sibi tamquam Primati selemniter profiteri. Opposuerunt se Conprinvinciales Episcopi, praesertim sanctus Ivo provinciae Protothronus, asi severans Primatialidignitati non esse istud evocandi ius, & adjungens:
Si his exactionibus Dimbertus cederet, diceretur munere lingi a .vel oscii suam comparasse consecrationem. Evocationem istam dicit esse indebitam servitutem , adeoque sine Simonia nec a Primate posse exigi, nec ab Electo praestari. Omne enim indebitum officium est munus.
Ex eodem principio ad laudatum Ivonem scribit Gos redus Abbas Vindocinensis : Tyrofessum vestrum me voea . Satis melius fuisset, ut a L. . vobis sacrarum dixissetis. Quia etsi pro consecratione professionem Gryro ρομfefmne ab A diario sancti Petri subiectionem vobis vin sis, consecrari
nem utique illa P aris minime impendi M. Non enim pratis impenditur, per
quod homo honori subiectus eoicitur. In professisne siquidem illac sebo v stra nimia Impiaitare acquievi. Ubi si quid aliter actum es, vos scienter f ignoranter peccavi. Sed D nus noster honorabitu memoria PHAE
123쪽
io 8 DIssERT. II. PROOEMIALIS, Urbam secundus, cum per nos transiret, audivit a stafribus, me vota pro sisnemfecisse. Unde columbam seductam cor non habentem me disens ,
' vehementer increpans, illud veraciter mihi pro crimine imputasset, si in rantiae meae ac iuventuti misericorditer non pepercisset. Quae vero super hoc contra vos protulerit, pro reverentia vestri ordinis melius est inde silere, quam loqui. Ilitur quod illicite commiseram, irritum fecit. Et ne deinceps Abia
. onasterii nostri cuiquam Episcopo profiteatur, privilegii sui irretrassitabit,1pH- srmitate prohibuit. Et in alia ad eundem Ivonem scribit Epistola: Quod iterum qiserupis Romanam Ecclesiam a Deo nullam Mustam accepisse potesatem, ita es plane. Cum Ivone fatetur ac profitetur Romanae Ecclesiae
nullam esse potestatem , nisi solvendi solvenda, & ligandi liganda,atque subjungit: Troinde mirandum non est, si illa bene solvis, quod vos male lia gastis. Professo , quam a me adhuc juvene ct novitio extorsipis , regularis minime fuit, eam, fecisse peccatum exstitit, Ur accepisse irreligioseum. Nam spro benedis bone, quam omnino gratis dare debmsIis , usurpastis professionem, ct in profesone ab Allodiario beati Petri exigitissubjectionem, profana fuit illa professo, Grideo non tenenda , quoniam subsequens benedesio, quam
exhibuiis, navicularia potius videtur, quam gratis dura, quandoquidem pro illa temporalem mercedem cum fidei Christianae injuria exigere non erubescitis. Rursum protestatur se peccasse ex ignorantia per Apostolicam
postea sedem remissa. Quod Episcopi & Clerici in Monasteriorum
jura ac privilegia violenter involent, est calamitas antiqua. Hinc nata Monachorum sub immediata Apostolicae Sed is cura & protectione eXemptio, quae amaram istam radicem ubique non evulsit, sed hinc inde firmavit. Inter exempta, & ad sancti Petri ac Romanae Ecclesiae
Allodium spectantia Monasteria fuit in Dioecesi Carnutens etiam Comnobium Vindocinense. Sandes Ivoni id displicuit : Praesertim quod ejus Abbas esset sese major, utpote perpetuus Romanae Ecclesiae Cardinalis Presbyter ad sanistam Priscam. Hinc Gossiedum electum, Iuvenem , similium insidiarum imperitum, nisi sibi obedientiam & subjectionem profiteretur, benedicere noluit, & per nescio quas persuadendi artes ad profitendum seduxit. Varia, quam ab Ivone & ejus Clericis' postmodum pertulit , vexatio illi aperuit oculos, didicit professionem fuisse indebitam, ideoque & Ivonem & sese Simoniacum, utpoth naviculariὲ & pro munere benedictum. Hinc ab Urbano secundo Pontifice culpae&poenae veniam supplicavit ignorantiae suae ac juventuti,& tamquam seducta columba post vehementem increpationem impetravit: Etiam professionis cassationem. At verb Ivonem, uti dolosum hujus criminis operarium, Pontifex notavit adch durh, ut pro ejus ro
124쪽
Episcopus reponere scivit, quam Monasteriorum exemptionem, factarum ab exemptis etiam Monachis in Abbates benedicendis profession unicassationem res iniquas, & Episcopali potestati injuriolas, idcdque Romanae Ecclesiae nullam esse ejusmodi potestatem. Addidit errori emrorem. Utrumque nervose refutavit Goffredus, atque evicit Ivonem Opustul- scienter Giezi, sese ignoranter fuisse Simonem. Hac occasione scripsit ro. eruditum istud opusculum de promissionibus, quas pro consecratione
sub professionis nomine Abbates faciunt Episcopis. Agit de selis Ab
batibus exemptis, istasque professiones assirmat esse execrandas, quae triplici Simoniae genere contra omnem disciplinam maculentur :-- Simonia a singua, Simoma a mariu, Simonia ab obsequio ibι commitiatur. Est a lingua , cum publice recitatur illo promisio. Ru a manu, quam do charta, qua continetur, siripta ponitur super altare. Tu ab obsequio, cum ipsum male promissumsubiectionis obsequium servatur. OuiAc agit, forsia, dicit: Pro benedictione non quaero pecuniam. Imo satis amplius exigit, quo hominis personam. Sicut anima plus est quam corpus , ita corpus simul st an ma , tota videlicet hominis persona , multo prus es quam ellus pecunia. Asubjectis Episcopo Abbatibus potest exigi professio; verum juxta Ca- noncs. Cujuscumque ultra ipsos obligationis exactio aut promissio est leprosa, maculatque secutam benedictionem. Hinc dc Episcopi , qui Regularium , dum ad fidelis populi confessiones excipiendas . aut Dei Verbum praedicandum approbant, litteris ultra Canones & Romanae Ecclesiae Decreta limitationem apponunt, & ejus observantiam sibi sponderi , & praestari compellunt , omnino committunt Simoniam. Etiam regulares ipsi, qui spondentdc praestant: Praestant enim male pro- Ep.. o. missum subjectionis obsequium. Gusmodi promissionem non posse sine crimine adimpleri, tradit insigniter in litteris ad Primatem Tolcianum Stephanus Episcopus Tornacensis. Tamquam seductae columbae sunt ab istis palam nullis & iniquis sponsionibus per Superiores absol vendi. Huc etiam speistat Anglus ille Clericus, quem, quod sub onere cujusdam in Romana curia promovendi negotii accepisset a milite benefi-r fidi cium , Alexander tertius apud Gregorium nonum damnavit de Si 3.
Triplex istud Simoniae munus illustrat in suis ad Ludovicum Gem maniae Regem litteris Synodus Carisiaca: ε unus a lingua es favor Cap. ια munus a manu, donario; munus ab obsequio, indebita subiectio. Re E addit, Indebisa: Non solum enim se exstio, sed & pecunia debita passim possit sine lepra & exigi εc offerri. Dico, Quoniam qui dubii, vel difficilis debiti solutionem pro re sacra offert ves exigit, est omnino leprosus. Istam enim facilitationem quis non videat esse munus λ Gn-
125쪽
IIo D IssERT. II PROOEMIA LIs, sonat in litteris ad Gebuinum Lusdunensem Archiepiscopum G .L. 6. Sp. rius septimus Pontifex : Munus a minis est, ut nultam pretium prorsiss36 a se vel ab aliquo tribuatur. Ab obsequio, ut nihil inis semistis famu , --quuiam intent one E lesia prolationis potentibus personis Iolent deferre. A limgia, ut neque per se, neque per se issam persenam preces essundat. L quitur ex sua quinta Romana Synodo : Oraenatisnes, qua interveniente pretio, vel precibus, vel obsequio alic in persena ea intentione impense fiunt, in=-.--irritaι esse juduamras. Quod in sua Melfitana Synodo Cip. i. firmaVit Urbanus secundus e Ne quis dato vel promo pretio, velserviario ea intentione impense , vel precibus Episivalem nisatur assequi agnis rem. Extendit ad omnem Ecclesiasticam dignitatem atque officium , affirmatque esse doctrinam Sanctorum Patrum. Quare & adulatio, &favoris seu obsequioriim loquax oblatio , & quovis simili peccatoris
oleo perun me preces sunt munus a lingua. Esse non oportet eX num
ro illorum , de quibus ad Richardum Albanensem Episcopum, ac in Gallia Cardinalem Legatum scribit sanctus Ivo Episcopus Carnutensis: Ep. 33, Sunt quidam, qui infamiam suam non aliter se posse velare arbitranetur, infamam banorum laedere , vasa Ancera incructare moliantur, qui alia de causa Simoniam non reprehendunt, nisi quia Simoniaci esse non possunt, cum abi in Ecclesia assequuntur, quod isti praepe ηtibus quibusdam incusoniabus assequi non merentur. Hinc non simplices, sed solas praefato peccatoris oleo perunctas preces quidam volunt esse munus a lingua. Et quod eo perungi soleant preces omnes, generatim omnes a Patribus& Canonibus passim de Simonia notari. Interim etiam simplices, licet sortasse non sint munus , fatentur palam ambitiosas, ideoque graviter culpandas. Quidam tamen volunt & a nostro Gregorio & ab omnibus antiquis Patribus simplices etiam preces de munere damnari. Etenim beneficium quovis modo postulare est libertatem vendere, est subire servitutem , est seipsum obligare, adeoque & munus offerre. Deo
muli munere Gregorius item de Urbanus s-ndus recte dicunt, Eoi fine impensum : Etenim ad Simoniam requiritur explicitum aut implicitum pactum , id est , intentio permovendi ad rem sacram larugiendam. Etiam aliud beneficium , imb 8c aliud Sacramentum , possit esse damnatum Simoniae pretium. Etenim Oxomensem Episcopum , qui Archi- diacono beneficium, & cuidam Clerico Prioratum pro dando sibi suffragio promiserat, ipsosque etiam suffragii venditores, a MNC . 11. tropolita Toletano damnari de Simonia mandat laudatus Pontifex
Alexander. Gusmodi pacta damnat gravissimh, & a Romani praesertim Pontificis elcctione, & eam peragentibus Dominis Cardinalibus
126쪽
abesse longissim h statuit in Lugdunensi Synodo etiam Gregorius decimus. Longissimh propelli debent a generalibus item ac provincialibus Regularium Capitulis & Elemonibus: Sunt pessima Simonia, ab electis ista via Praelatis abigunt Spiritum sanetum, ipserum benedictiones vertunt in maledictionem, ac non unum dumtaxat aut alterum Monast
rium, sed intNras provincias implent interminabilibus discordiis, omni disciplina spoliant, Ecclesiae ministerio reddunt inutiles, immd de nocivas. Ex eodem principio Clericum eo pacto ab Episcopo ordin tum, supcryrovisione Da non inquietabit eumdem, Simoniacum definit Gregorius nonus. Istius namque inquietationis Clericus habet jus, ideoque ipsi sine Simonia non potest in isto casu renuntiare. Si similia fiant de aliis etiam ultrb citroque dandis ac recipiendis Sacramentis p cha, eadem lepra omninb laborabunt.
astanes aliquot expediuntur. Q Uaestio prima st, An res sacra, quae sit Simoniae materia, debeat
esse Sacramentum, aut aliquid Sacramentale ' Partem assirmativam supra secuti sunt Capellani Godo redi Lotharingiae Ducis, in Epis copalibus ac aliis Ecclesiasticis beneficiis spirituale Sacramentum s Cernentes a iure temporalium , volentesque istud soluin esse Simoniae subjectum. Error est supra abundὲ resutatus. Refutarunt ipsum etiam magna Chalcedonensis & secunda Nicaena Synodus, rigidissiamh vetantes pretio dari non alum i ros Ordines, sed& temporale ossicium Eoclesiastici Dispensatoris, Mansionarii, aut Desenseris, omnemque istam dationem atque acceptionem damnantes de Simonia. Laicus Patronatus tunc necdum erat in Ecclesia: Hinc ejus Canon non meminit. Eum ad istum statim Ecclesia extendit, aut potius declaravit extensum. Et ad sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales scribit salictus Petrus Damiani: Nec Hae filummodo dicendus est Simoniacus, qui das vel accipis de sacris O
dinovi pretium, sed Ur qui vendis S mdum, qui durahis iacerdotale Iudiacium. Ad fortasse aliquii dicat : Dissi ergo, qui pro Synodali sententia albquid tribuit, moniae crimen incurrit. Non hoc iuxerim. Quia neque Nam man deliquis, dum fraudulento servo pro mundasoris sui reverentia munus
obtulis. Ecclesiastici judicis, sive de sacris, sive de civilibus rebus, sententias vendi non possi ostendit eximih : Quod utinam a quibusdam Episcoporum ossicialibus, miseram plebem sub sportularum suco e pilantibus, serio attendatur. Vexam illa redimit, ideoque patitur in
127쪽
ai et D IssERT. II. PROOEMIALIS, quitatem , non facit. Antiqua Patrum Lex Ecclesiis ac Monasteriis, non habentibus aptam Praelato personam , permittit eligere aut potitis p stulare de aliena Ecclesia aut Monasterio: Ejusmodi enim Ele mali na Ecclesia aut Monasterium dare non cogitur , sed gratiose concedit. Nescio quod Sardiniae Monasterium nolebat nisi pretio concedere. Et videtur non caruisse fundamento. Uti enim servus ad Domini, ita ad Monasterii jus ac dominium spectat Monachus. ideoque videtur gratis non esse donandus. Praesertim si fuerit eminens aut insigniter utilis per-ε. q. RA. sona. Oppositum tamen respondit apud Gratianum , & omnem hic ex a. ctionem de Simonia damnavit Bonifacius quartus : Quod nempe M nachus sit res sacra , & ad sacrum dumtaxat servitium Deo consecratus.
Hinc neque quid sacrum, neque quid lacro adnexum posse vendi , --rith tradunt Do stores Scholastici. Nisi sit res plenε temporalis , & se. parabilis: Qualia sunt sacra vasa ac vestimenta, aut insiessiones Ecclesiarum
Altera quaestio est, An Ecclesiasticorum bueficiorum, ac praesertim simplicium ossiciorum nundinatio damnetur isto humano iure, an etiam naturali ac Divino λ Doctores Scholastici passim Divini ac humani juris Simoniam distinguunt, omniaque ista volunt damnari selo humano jure, ideoque ex causis posse per Romanum Pontificem divendi. Cri minis istius suspicione graviter olim laboravit Bonifacius nonus , idem L. .c, siue Palatini Clerici ipsum purgaturi,apud Theodoricum a Niem ex ista Theologia dixerunt Pontificem hac in re non posse esse Simoniacum , sed ipsi ex causis similia licere. Aliud sensit ejus Anti. Papa Clemens septimus, cujus ad urbem Legati Bonifacio multa improperanti reposuerunt: Sastem Do u noster non MI --γώ. Εamque veritatem secuta
est Constantiensis Synodus, damnans ac degradans Joannem visesimum sess i. . tertium , Eccv- ί.αhedrales, e Momiateria , Pr σπιλ conventuales, ct Metera benes a ticis istica pretis appretino Amoris a A et. Sin. ij. Etiam quod Ecclosiae vendidisset ossicia. Lucet ex variis articulis in ipsum processiis. Et ad novi Pontificis electionem processura laudata Synodus, eligendum adstrinxit ad resormandam Ecclesiam in capite Ec membris, ipsamque etiam Romanam Curiam in variis articulis, quorum fuit quartus decimus : De exstirpatiora S Omae. Et haec Decreta
respicit in opusculo de SimoniaJoannes Gersen: THM μυ--- me per sacrum Constantiense Concilium judiciis severi τι damnara est is capri. Utique Joanne vigesimo tertio. Eam damnari dicit jure Divino, idemque nec in Domino Papa ex ulla causa posse purgari. Jus percipiendi temporalia, licEt temporale videatur, en omnino spirituale causa s-nis ac radicis, ideoque Ecclesiasticum beneficium non magis posse vendi
128쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. II 3ossicium, mi intrinsech adnexum est , atque ita eiusdem naturae. quae aliam Divini, aliam Simoniam adstruit esse alius humani
juris, doctrinam affirmat esse commentum Iurisconsultorum, Dei l gem ignorantium. Musdem mentis fuit in tuis Synodis Gregoriiutimus, ex Domini verbo, Gratu accepμ. , P aru dare , ipsb Divini
Juris sonte, definiens, neque Arct, Diaco I s , neque Archi-Presbyterinus, neque at quia, quod a mimalem curam videatur pertinere,seu ita es
connexum, possedari pretio. Esse Divini Praecepti addit in litteris ad Hen. L. r. Q. ricum Epitcopum Spirentem. Et Godoliedi Ducis Capellanos, non ut humani solummodo, sed & ut Divini juris eversores tramuit sanctus Petrus Damiani. Et in litteris ad Lucensem Ecclesiam Alexander secundus, ac in litteris ad Lucium sancti Juventii Ticinensis Praepositum Uriabanus secundus, Praebendarum & Ecclesiasticorum ad temporalia spo tantium officiorum venditionem damnantes de Simonia, totis utuntur Divinis scripturis, & Canone Chalcedonens. A Simone Mago, quem constat impegisse in jus Divinum, aiunt non ipsam virtutum gratiam, sed Bla ejus temporalia emolumenta fuisse postulata ad mercatum. Et ipse, omnium primus in Simoniam, Chalcedonensis Canon jus Divi num ac avitam Ecclesiae pietatem Blumm*db innovat, atquc ita etiam Ecclesiasticorum beneficiorum, & ad temporalia spectantium ossici rum nundinationem , quam damnat ac punit, supponit Divino juri repugnare. Eadem est ratio plurimorum subsequentium Canonum: Sr tuunt in ambitiolbs, quorum nemo unquam onus seu ossicium , sed Episcopalem dumtaxat honorem ac opulentiam mercari voluit, ipsesque assidue clamant esse Divini juris praevaricatores. Quisquis beneficiorum nundinationem solo positivo jure damnari credit, etiam asserere debet ante Ecclcsiae Canones nullam istic suisse Simoniam : Quod sane horrendum est atque profanum. Etenim ante omnem de hac re Canonem scripsit ex sola Evangelica lege Tertullianus in libro Apol getico : Praesident nobis probrui quique S es, honorem et m. non Pretio , C. 39. sed Iemmonio adepti. Neque erum pretio uilia Sei res co/μι. Qi, praemdendi honor sit non solum regendae Ecclesiae, sed & percipiendi stipem dii jus, lucidh docet Apostolus, de diligentioribus scribens Presbyteris : Duplici honore dum Iunt. Utrumque esse Dei rem asserit Septimius. ideoque non constare pretio, seu citra Simoniam nec vendi posse nec emi. Etiam Ecclesiastici Oeconomi, Defenseris, ac Maesionarii ossicia sunt Dei res, ideoque danda sunt gratis atque accipienda. Quaestio tertia est, An Simoniae crimen semper habeat adnexam het resim, adeoque omnis Simoniacus sit etiam haereticus Partem assi
malivam suadere videtur in litteris ad cives Florentinos sanctus Petrus P Dami
129쪽
haeresis, praesertim in Episivas omaene, duractia convenendum rigida, ut semper promittens, semper de He in dum pro cens, atque in futurum prore inans. Facilius possit Iudaeus ad sidem converti. quam haereticus Latro plene ad poenirentiam provocari. Agit de Epitcopis & Canonicis saecularibus, qui longa pessimae consuetudinis circumscriptione coecati existianiabant Praebendarum nundinationem non esse peccatum. Ait Canoniscos ad communem ac regularem in claustro vitam fuisse inductos, a que ita correctos , Episcoporum verb nec unum potuisse converti. Rusdem Sententiae fuerunt Florentini Monachi, de quibus in laudatis litteris idem Petrus : Dicunt quia a Simoniacis Sacerdoti . nec Chrisma confici, nec Ecclesia dia cari, nec Clericalia iura conferri, nec A fissarum uounquam tempore potuerunt solemnia celebrari. Omnia ab ipsis leu data seu accepta Sacramenta dixerunt irrita, profana, & nulla: Quin&eorum Basilicas noluerunt ingredi, aut silurare. Quod nemph haerericos crederent, quorum omnem benedictionem Divina justitia haberet pro attentato , ac verteret in maledictionem. Etiam ab ipsis sine Simonia ordinatos Clericos censebant haereticos . aut certe haeretica communione pollutos. Loqui videntur ex sancti Gregorii Magni ad Syagrium A gustodunensem Episcopum, ac suum in Gallia Uicarium . litteris :nedictio illi in malia tionem convertitur, qui ad hoc, ut flat haereticus, promovetur. Et in litteris ad Brunichildi m Francorum Reginam laudatus Pontifex dat rationem : Ubi dona Di aliae venaba iudicamur , ad Deiservitium non vita quaeritur , sed magis contra Deum pecuma veneram tur. Absque tali, palam haeretico, iudicio non potest csse Simonia. Respondeo aliam esse mentis , aliam operis idololatriam. Etenim qui tormentorum metu, aut temporalis boni cupiditate adactus idolo contra conscientiam thus adolet, veram quidem , sed iblius operis, patrat idololatriam. Potest&quis mente Orthodoxus voce haeretim profiteri,
potest & opere t Et ita facit, qui de Spiritus sancti dc donatarum ab
Ipso gratiarum dignitate rectum lentit, de tamen humana libidine cor-r tus eadem mercatur. Hoc sensu omnem Simoniam Patres assirmanteue haeresim.
Quarta quaestio est, An Simonia ob temporalis muneris, seu materiae exiguitatem possit, aliorum criminum more, decrescere in peccatum dumtaxat veniale λ Rationem dubitandi subministrat in litteris ad Strigoniensem Archiepiscopum Innocentius tertius. Et dictum Archiepi Dcopum, &diisti Pontificis Cardinalem Legatum, qui illius et bionem di consecrationem dato Pallio confirmaturus , sine equitatura per mare
130쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. I Isin Hungariam venerat , quod ab Archiepiscopi fiatre, viro nobili ac Potenti. generosum suis portandis sarcinis equum accepissit, quidam accusarunt de Simonia, consultusque Ponti sex respondit apud Gregorium nonum : In accipiendu veIdan muneribm tria sent velmaxime at L. r citendenda. Persena diantis, Ur accipientis qualitas, quantisin muncris, δε- 33 nationis tempus. Qualitas persenarum, ut a quo , ct cui, videscet ari a
paupere, Aue, locuplete darum fuerit ; ominio muneris st donationis tempus, si magni vel minoris pretis res data existat, UT M instante necessiasti su alis tempore conferarur. Si ergo praeductorum Cardinalis 2 fratris tui personam cst qualisatem pensemus , non fuit magnum ab eodem fratre tuo equum unum Cardinali transenitti, quem etiam Poculatori non petenti vis ramus, ct tam abundans forte donaret. Assirmat donum istud in perse
nis istis fuisse modicum, ideoque Archiepiscopum ab omni Simoniae
Partem vero negativam suadet in litteris ad suae Dioecesis Epistopos magnus Basilius : Ne velitis mod cae pecunia gratia idola Christo praeferre, Ep. o.
neque Pudam sectantes, quaestus Paria secundo sitam perdere, qui semel pro nobis cruci es affixus. Episcopos istos, licet ab ordinandis Clericis pauculos ibitina oc minutos denarios acciperent, damnat tamen idololatriar
c venditi Domini, id est, plenae Simoniae. Galliae Episcopos, qui assilis divitibus accipiebant quid modici, eodem rigore perstringit in v riis litteris Magnus Gregorius. Et ad Theodulium Comitem, qui Parochialem sui patronalsis Ecclesiam disponebat pretio dare, scribit apud Flodoardum in Remensis Ecclesiae historia Hincmarus Metropolita: Scias. quia si vel unum denarium tibi aliquis Clericus pro ipsa Ecclesia, vel Lib. c.
pro aliqua alia in mea parochia, per se aut per immissam persenam dedem. per me ordinatus in ea non erit. Etiam in Mediolanensi Ecclesia, ad quam quasi ex ima Simoniae abysse liberandam fuit a Romana Cathedra IN gatus sanctus Petrus Damiani, Archiepiscopus exigebat pauculos denarios. Et plurimos, qui etiam unicum in quovis Sacramento exactum denarium de plena Simonia damnant, Canones insea suo loco add
centur. D Malmesberiensis Coenobii Elcctum, quod una cum suppiucibus pro impetranda confirmatione litteris scyphum misisset, uti Sumoniacum reiecit, & nec ad Mathildis Augussae preces dissimulare voluit sanctus Anselmus , asserens se non videre , quomodo ille a culpa L. 3. .
posset excustri. Etenim uti in re levi merare, ita rem sacram vili verudere est grave peccatum, immd 6c gravius : Quia major Divinae Ma jestatis injuria. Nam flocci fieri Sc vendi est etiam apud leges civiles insigni servo turpis ignominia. Quare haec sententia est omnino vera. Adversum argumentum exponit ipse Pontisnt Innocentius: P x tum