장음표시 사용
131쪽
H6 Dissa a T. II. PROOEMIALIS, tum est, Tearus qui excutit manus ab omni munere, de illis donis dictum ess, qua accipientis animum asscere vel pervertere flent. Quomam Esa etiam pes Hects offeras in asori suo vel Consecratori electuarium, aut de vimo, sive deae quibus hujusnodi, qua modici pretii fuerint, cor qua votum re iapientis inclinare vel movere non debeant, non tamen Ecclesia Romana intemPinetari consenou, accipientem in his deloquere vel donantem. Munus,
quod Simoniam faciat, debet esse pretium, seu ut supra a Gregorios timo ac Urbano s-ndo audivimus, dari aut accipi debet ea intentione, ut alter ad spirituale retribuendum aut recipiendum inducatur. Et hinc qui tali mente non dat aut accipit, a lepra est 'arus. Hinc item quandoque solus donans , quandoque inlus accipiens possit inquinari de duobus unum actum operantilia verum esse . quod de Lucretia Romana & ejus stupratore dixit in primo de Dei civitate libro sanctus Augustinus: Duo Derunt,inuum adusterium commisit. Exemplum supra audivimus a stacto Petro Damiani. Et lucet in innoxia iniquae vexae redemptione. Porrb parva munuscula liabere non solent generosi anismi movendi virtutem, nec ab eximiis personis ad istum finem dari vel accipi, adeoque nec inducere Simoniam. Aliter data vel accepta foedius Iam grandia maculabunt. Erunt enim haeresis in opere, seu externa dei praevaricatio , quae ob articuli laesi modicitatem non decrescit in culpam Venialim. Quinta quaestio est , An facta etiam per parentes aut alios circa alium Simonia noceat 3 Rationem dubitandi facit sanEbis Dominicus Loric tus, de quoad Alexandrum secundum Pontificem scribit sanctus P L. t. Ep. trus Damianir Domisicus, cum esses in saeculo Clericus, quia tunc Simois s. niaca vigebar tarsi , a parentibus ejus data eLI 0 copo hircisa pellis aluta. Hoc pavore pertemius contem a saeculum , induit Monachum, a seumi mox Eremetica vi arripuisis itutum. Sed quia male promotus es, donec advixit, Sacrosancti Abinis usurpare mi erium non praesumst. Et
de Ma uino Nivernensi Episcopo scribit lanm Leonis noni Pontificis Synodus Remensis: Ni vomensis Disivus surgens, pro Disiopis confessus se plura m pecunia fusa a parentibus darum , se tamen gnorante, eos adepto nonnulla Ecclesagica rellioni contraria admisisse. Viae adserebas se Divina ustionis vindictam pertimefiere. Ideoque A Domino Papa promi. i - con rum dignum viveretur , irim Ocium vella dimittere potius. , quam ιν. . ejus ratenti e ammam suam pessumdare. ubi dixit, Pastorale Ped manete pedes ima a postolici pa r. Pergunt de ipso si fio Pontifice Acta Synodalia : Ne tanti viri Ilixus devotione , foenu SVado , eumam. quod ab que suo cω si eadem pecunia δετε Iucris, Sacrameneto comprobare fecit , EI per a d Pedum m
132쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. IIImsterium Di opale reddis. Notanda sunt verba: Per adiud Pedum. Ostendunt istius Episcopi, quod promotio vitiola fuisset ac irrita , cessionem fuisse ratam ac necessariam. At ejus humilitatem miseratus Pontifex ipsum gratiose restituit, ac per aliud Pedum reinvestivit. Ita nesciocui Per parentum Simoniam promoto puero, qui ad discrctionis annos perductus Praebendam renuntiarat, postea per novam collationem denub acceperat, ressendit apud Gregorium nonum Clemens tertius: L. 3. fit. Im Nigeriue , quam fratres tui Canonici titi fecisse nosiuntur, contentus Fexsas, ratione prima receptionis mhil sedeas in usa Ecclesia visu care. Pr,mam receptionem seu electionem declarat fuisse irritam, istumque uti ultimum Canonicum jubet ultimo ubique loco esse contentum. Proindhtalis Simonia, lices ignorantis conscientiam non maculct, ejus tamen ad nullat Nomotionem et Sed non facit irregularem, ne quidem ad istud ipsum beneficium. Dico, Ignorantis: Etenim conscium esse ple- Simoniacum , & omnibus subgici Canonum ac legum poenis, lucet ibidem ex Rescrip o Lucii tertii. Cap. 1 F. Duo sunt casus, in quibus ista Simonia ignoranti non nocet. Primum edicit Celestinus tertius : Re fondemus, quod nisi constaret idos, qui pro- Cap. 27 missum tale fecerunt, per fraudem in dissendium illius, qui eligendus erat, id malitiose fecis, quamvis etsi pro ioms eonsi ius non fuerit, ejus tamen eLmo, tam7uam Simoniaca prostare praesumpta , en penitus reprobanda. Dicit Simon lam , quam quis inimico in alium animo dolosὶ committit, non nocere. Et merito: M lioquin, inquit in litteris ad Abbatem Gembla- censem Innocentius tertius, contiueret quod alicuius factum, trifidia mi- Cap. 13.amco parantis, ei damnosum exseret, cui penum H Iuccret, o sic a quis de fraude sua commodum reportaret. Iniquitas posset quemvis suppilam . . .
tare. Abbatem Gembi censem a Coloniensi Metropolita, quod Leo, diensis suffraganea Ecclcsia vacaret, confirmatum ac missum in posses.sionem , novus Leodiensis Episcopus extorquendae pecuniat adimo infestabat. postulans ad novam confirmationem , id Medictus Abbas, ne ulla isti offerretur pecunia , cunctis suis Monachis sub anathemate interdixerato Eorum interim quidam , ab Episcopi injuriis volens quietare Monasterium , inconsulto Abbate dedit pecunias. Et hic est secundus noster casus, de quoad laudatum Abbatem scripsit Innocentius III.
Qua mis secundumsacrorum Camnum instituta etiam parvuli, qui cupia, L. f. a. rara parentum Ecclesias per pecuniam sunt adepti, eas dimittere teneantur , 33 quia tamen lano duersum est non praebere consensum , er expresse aliquid prohibere, taliter duximus restondendum, quoniam ex eo, quod contra ' Lbitionem s voluntatem ruam, a qua posmodum minimo recessisti, aliqVisu penum ignorante promisi pecumam sir exesuit, praesertim cum id vulga tibι
133쪽
rt 8 DIssia T. II. PROOEMIA LIs, si consanguinisare comuncti , nihil tibi debet ad poenam vel culpam imput ri , nisipostea consensim , pecuniam sisendo promissam, aut reddendo δε- istam. Abbas ille fuit Guillelmus primus, vir per omnia eximius, de Coloniae Praesul erat sanctus Martyr Engel rius. Tua igitur seria contradictio facit tibi alienam , etiam amici, non nocere simoniam. Et haec quidem de Eccluiasticis beneficiis. Eadem est ratio sacrorum ordinum. Etenim eos, quos per commissam ab aliis simoniam contigerit ignorantes ordinari, non esse simoniacos, ideoque in accepto ordine posse per Episcopalis dispensationis gratiam permanere ac ministrare cap. 12. respondit apud Gregorium nonum Lucius tertius. Quod dispensatione egeant, lucet in Decreti Epigraphe: Cum Amoniace oraenato , δε--niacus non MI , di fensari potest. Utique per Episcopum. Canones enim, quoties dispensandi facultatem faciunt, non Domino Papae, cui ipsiarum auctoritate non est opus, sta Episcopis faciunt. Et hinc per parentum simoniam ignoranter consecratus sanctus Dominicus Loricatus, nunquam ministrare voluit: Ex quo vides Canonem hunc non isse Lucii tertii, sed omnino antiquum. Hircinae pellis aluta erat ris admodum modica: Evincit fimoniam a Prva materia non fieri parvam.
Exponitin origo Simonia , ac decursus. SImoniae facinus esse Simone Mago longh antiquius, docet profanus Giezi, de quibus in literis ad sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales
sanctus Petrus Damiani : Duo Smoniacae haereseos reperiuntur auctores, unus inveteri rassamento, alter in novo , qui etiam duo Simoniacorum genera perfecerunt , vendentium sissicet Ur ementium. Ginci siquidem donum sandi Spiritus vendiau , Simon Magus comparare tentavit. Quod ipsem invita sancti Hilarionis tradit sancius Hieronymus. Vendentium auctorem quidam ponunx profanum Esau, utpote qui Primogeniti jura, inter quae erat & Sacerdotium , pro vili lente distraxiti Hinc enim habebat domi repositas, quas mater Iacob fratri circumposuit, vestes optimas, id est, Sacerdotales. Ast ea via etiam Iacob, qui emit, & m trem Rebeccam, quae mediatrix fuit atque executrix, reddemus sc biolbs. Uti hodie laicus Patronatus, ita olim Sacerdotium adhaesit Primogeniturae ideoque & ad illius instar potuit sine simonia & emi de vendi. Postrema Judaeorum ante Domini Adventum tempora suerunt scabi sissima: Nam & ipse tunc Pontificatus de annuus fuit contra manifestam
Divinae Legis jussionem, dc lucidὶ venalis.
134쪽
In novo Testamento Simon Magus dudum nullos habuit sequaces. Nequidem apud duplicis Divinitatis fabulones Gnosticos, nefandissimos Christianorum morum evertores. Longe minus apud alios haereticos. Ecclesiam Catholicam dudum fuisse purissimam, lucet ex apolo. getico libro Tertulliani: Praesident probari Seniores, honorem sum Cap. 39. non pretio , sed testimonio abisti. Ad Montanum delapsus idem Scriptor nostrorum , quos Psychicos seu animales vocat, vitia undequaque conia gregat, ac invidiosuimὶ improperat: Nullibi tamen improperat Simoniam. Marcionitarum ac reliquorum haereticorum facinora , & multi tam circa sacras etiam Ordinationes indisciplinationem prodit & praescribit in Praescriptionum libro: At nec illic meminit ullius Simoniae. Omnia fidelis suo tempore populi vitia, horrenda peste& gentili pers cutione per Divinam Justitiam insigniter flagellata, resert in sermone de Lapsis sanctus Cyprianus; Felicissimi item sui Diaconi, de quorumdam illi adhaerentium Presbyterorum ac Episcoporum facinora in literis ad sanctum Papam Cornelium , & Basilidis ac Martialis Episcoporum scelera in literis ad Hispaniarum Ecclesias: Uerum nullibi apparet Simonia. De serdida avaritia, ambitu, ac turpi in rebus civilibus quaestu, at non de Simonia accusavit etiam Paulum Samosatenum , Anti chiae Patriarcham , laudata per Eusebium Caesareensem Synodus Antiochena. Et hinc Romanae Reipublicae vitia curaturus apud AElium Lampridium Alexander Augustus, Provinciarum & Civitatum Magistratus deinceps ad eam, qua Christiani Cleri cicctiones fiebant, regulam sanxit creari. Quod nempe tunc electiones nollrae omnem ignorarent maculam ac rugam. Quam immaculati in Sacramentorum administratione fuerint olim nostri parentes, lucet ex canone Eliberino: Emen- Cap. 43.iari placuit, ut hi, bapti itur , uiseri subat , nummos in concham non mittant, ne Sacerdos, quod gratis accepit, pretis vitrabere videatur.
Exposuit in Basileensi Synodo Julianus Caesarinus, Romanae saeclesiae ad ianctam Sabinam Presbyter Cardinalis: Nonne iraris storre UT eleemo- Epist. s.fnam dare, pium est chainitatis opus ' Sed quomam tempore Baptifim nummos projicere in concham, Jeciem praetendebat mali, aboleri 9 emendari talem consiuetudinem iussu Ecclesia. Canonis, quo Sacerdotem esse turpis lucri cupidum vetat Apollolus, violati nec levissima suspicione voluerunt Patres nostri laborare. Fateor sandiis istis temporibus non defuisse Cleri, Episcopalis praesertim apicis, ambitum. Apostolus scribens, Qui Disopatum de erat, bonum opus desiderat , nequaquam acrem verberavit. Loqui possit adversus Thebutem , Hierosolymitanae Ecclesά Presbyterum, qui istic vacantem ex sanctiJacobi Martyrio Cathedram ambiit ad verius sanctum
135쪽
eeto Dissu RT. II. PROOEMIA LIs, Simeonem, ac repulsiam passiis. erroris labe maculare, &scindere e natus est integram atque indivulsam eb usque Ecclesiam , factus Dux a eLib c. migister Simonis Magi. Ita ex Egesippo refert Eusebius Caesareensis. Et quis Valentini, Montani, Novatiani, Fortunati, Pauli Samosatensis, pluriumque in mediis Gentilium persecutionibus aliorum ambitum. natatque exinde haereses & schismata ignoret 8 Et quod tam ab o sequio quam a lingua munus ambitui tunc servierit, non est ambige dum. Per datam Ecclesiis a Constantino Augusto cem ac opulentiam caepit insigniter crescere virus, ac ex ipso tandem prodiit turbulentia achaeresis Ariana. Quod namque Presbyter Arius Alexandrinae Ecclesiae Episcopatum adversus sanctum Alexandrum praetenderit, ac ob repuli im caeperit doctrinam ejus agitare, & novam ad divertendum ab ipsis populum spargere, constat ex authenticis testimoniis. Malum cum so nore traduxit in suos si quaces, de quibus in Epistola ad Solitarios lancius
Athanasius: Qui tot ct ramirames Hare Episcopos reu runt, in Horum i cum juvenes, libidinosis, Dhnicos, ne cauech o quidem imbutos, nec non
iuganios, Ur de maximis criminibvi male audientes, opum rrinia pecuniae commendarione, moia aurum darent, velut emptores in foro, ad αpisivatum submiserunt. Easdem ab ipsis nundinas addit fuisse persuasas etiam Meletianis. Utraque enim, ad insbir Herodis ac Pilati, colligata factio ad suas in Deum Uerbum blasphemias exequendas nummis indigebat: Ad largitionibus corrumpendum populum. Et haec apud Ecclesiis est prima origo & mentio pecuniariae Simoniae. Scabiem illi non suis sellim, sed & Catholicis adfricuerunt. Praeseratim in Egypto. Etenim sui temporis Episcopos a suis Antecesibribus Apostolis distare plurimum , in literis ad virum clarissimum Dorotheum queritur Alexandrinae Ecclesiae Presbyter Isidorus Pelusiota, &dat cau-L. 3. Ep. s:im : oum A LIob unum, qui Apostolicam dignitatem pecunia se emptu-393 rum speraveras , objurgarint, ac dixerint, Pecunia tua is tecum in perdiationem , isti contra Sacerdotii munus iis praesertim commiserunt, qua tamquam in foro ipsum emerunt. Nec vero hoc adhuc trave est, quamvis ab quin grato, verum etiam hoc nomine magis efferuntur, quam alti ob probaram ct voluntWiam paupertatem. Osque cum a quibusdam videntur conviariis imperi, statim Apostolicam dignitarem proferunt: Non enim nos, imquiunt, sed Disivarum i uria adfecerunt. Promotis ad Episcomtum ob vitae meritum pauperibus valebant haberi digniores. Antiquae adeo sunt hae Ardes, quas postea singulari clinone damnavit secunda Synodus Nicaena. Sui temporis Ecclesiam avita seelicitate excidisse, & ejus sola signa retinere, ideoque mulieri, quae opibus spoliata habeat Blas amis si Fum Ornamentorum thecas & arculas, esse similcm deplorat idem Isidorus
136쪽
dorus in literis ad Zenonem Monachum,& causam denub adiungit: Alii vendere, ala emere Sacerdotium audent. Aded grassari lepram istam queritur, ut Christi Domini Divinas in ipsam minas pro sabula ducant impuri ejusmodi Episcopi, & pro cujusdam circulatoris figmento. D pauperatae mulieris comparationem desumpsit ex sancto Ioanne Chrysiastomo. Et in literis ad Herminum Comitem lamentatur, non dumtaxata lingua & obsequio, sed etiam munus a manu grassari pessimh. ac pergit: Quamobrem sermo terra marii spargituae, nemini recte visenti ad Sicerdotiumsem patera adium, non quod aegri tanto defint muneri, sed quod ' 'non modo in multitudine delasant, sed Ur in se sint, or traducantur atera
expellantur, nimirum qui multorum vitam reprehendam. Omittere non
possim haec eius ibidem verba: Et vendentes is ementes Sacerdotium, magnum contra se proferunt argumentum fa, quam de hoc negotio habent, via monis. Alioquin non essent ausi emere or veniare rem Divinam, quae optima debetura immrationi , rem imoribus. Novi Testamenti Sacerdotium
ostendit Iudaico esse longh dignius, ideoque&cum majori crimine deis muci in nundinationem. Et indivula adhaerere haeresin , licet non
Per mentis internam , tamen externam operis. Quomodo Eusebius ,
Pelusii Metropolita, non Ecclesiastica dumtaxat omcia, sed & Scros Ordines venderet, ac a suis Ministris vendi permitteret, atque ideo ducax AEgypti populus publicas in ipsum cantaret contumelias, reserta deflet in pluribus Epistolis. Deflet ex vitio isto plurimas etiam alias divini Sacerdotii maculas promanare.
Quod etiam in Ponticam Dioecesim penetrarit pestis, lucet ex literis v ro. magni Basilii, ibidem Primatis. Item in Dioecesim Asianam. Lucet. ex actis sancti Joannis Chrysostomi, qui istic Antoninum Ephesiorum
Primatem, & plures ab illo confreratos Episcopos ob idem crimen d gradavit. Ea vide apud Hermiam raetomenum, varios laudati Ioannis Encomi astas, praelertim Palladium Helenopolitanum Episcopum in Dialogo cum Theodoro Diacono Ecclesiae Romanae. Cum trium autocephalarum Dioecesion invasone malum occupavit de Constam tinopolitanam Ecclesiam , adversus quam in Chalcedonensi Synodo dixit Eusebius Ancyrae Episcopus, primae Galatiae Metropolita: Rust Aist. i6.
aut civitates pro ordinarionibus non silva t. Si enim non in civitas, ι hi, qui eluuntur a civitate, redinantur , a S nodo Provincia comprobari , s mursvbuantiae. Et hae probatum habeo, qvi pro eo, qui ante me fuit, multa reddidi debila. Agit in morem, quo E consecratis Episcopis grandes pecuniae summas, quasi sidis suae xenia aut Annatas exigebat Constantinop litana Ecclesia , atque ita Cathedrarum silvebat substantiam , ac in
Pauperiem redigebat. Quod exactiones Istas iustonia: arguerit Eusebius, o lucet
137쪽
lucet ex resimnso Philippi Presbyteri Constantinopolitani: Ex reguia
hoc laveremptum est. Hac legibiti es regulu interempta sunt. Abaria mun sent. Ecclesia Constantinopolitana , cui septuaginta auri libras postea fuisse in annuo reditu testatur in Justinianaeo Codice Anastisius Augustus, modicas tunc habebat facultates, idcdque Patriarchalis Mnestatis rapinam cogebatur per simoniacam invaserum Ecclesiarum expilationem sustinere. Hinc Metropolitae suos Provinciales Episcopos. hi Clericos caeperunt tractare eumdem in modum , vendere aut gram resacras ordinationes, nec non & Ecclesiastica officia, sacercque omnia,
ae damnat secundus Canon Chalcedonensis. Quod etiam Orientalem ioecesim scabies invaserit, lucet ex hocce in Ibam Edes num Epis copum, Osrhoenae Provinciae Metropolitam , accusationis articulo: Adhuc σε de oraenariombm accipit. Quod vitium quia in suis ad Antiochae populum sermonibus nullibi notat sanistus Joannes Chrysestomus , cens D tunc necdum suisse grassatum. Et laudatus Chalcedonensis C non est in ipsum omnino primus. Eum supra laudavit & Philippus Presbyter : Ex regula hoc interemptum est. Hoc est , abusus hic pephanc praesentem Synodum iam abolitus est & circumscriptus. Ex quo
vides istum Canonem etiam adversus Constantinopolitanam Ecclesiam,
δέ natam ex ipsa, sparsamque per alias Ecclesias lepram processisse. Quas adversus simoniam leges laudet Philippus, ignoro. Nam prima in illam lex est in Justiniani Codice lex Leonis Augusti , lepram istam deinceps censeri sanciens inter crimina laesae Majestatis. Ab illo igitur laudari existimo leges, quae vetant solvi Ecclesiarum substantias , id est, distrahi ac dissipari. Et quidem Chalcedonensis Canon non plene profecit. Eum qui inpe per dolosas technas & versutas humanae subtilitatis elusiones imcrustare Zc violare perrexerunt quidam Episcopi, adverstim quos et gantem suam Synodicam emittere , & laudatum Canonem innovare coactus fuit sanctus Gennadius, primus post Chalcedonensem Syn dum Patriarcha Constantinopolitanus. Ab eodem existimo impetratam,
uti suae Synodicae confirmatricem, laudatam legem Augusti Loenis. Adversus idem vitium statuit in literis ad Lucaniae, Brutii, ac Siciliae Epist. s. Episcopos Sanctus Papa Gelasius, in literis ad sancti Caesiarii Arela. tensis Archi-Episcopi querimonias Symmachus successor , secunda Synodus Aurelianensis , secunda Turonensis , Cabilonensis, in literis ad Hispansae Antistites Hormisda Pontifex, Patresque dc Synodi plures. Praesertim sanctus Gregorius Magnus. Gnas iri queritur per Galliam& Germaniam, per Helladen, per Epirum, per Africam , per AEgyptum , per Patriarchatam Antiochenum. Eodem de Gregorio habet
138쪽
de Chrysaphio , Theodosiimo , ejusque in sanctum FDR SIMONIAE CRIMINE.Romanum Breviarium : Sya io Augustodum=si Disivo Pallium Grenotus, nisi Neophrtos horaicos ex seret ex Gasta. Id eiri Episcoporum e Neophytis, Palatinis praesertim, limoniacas promotiones. Dus pro expum gandis a pcssima haeresi Ecclesiis labores variae Epillo lae teliantur. Q mtam puritatem induxerit in Romanam Ecclesiam , suo loco patcbit. Porro etiam Neophytorum haeresis est partus Arianus , invasit &ipsos Augustos Romani Imperii Principes. Etenim a Constantio Augusto ad Eusebianae finionis suasum , dc quidem mediante pecunia , fuisse plurimos h Laicis nominatos atque intrusos Episcopos adfirmat in litteris ad omnes ubique orthodoxos sanctus Athanasius. Et unioris Eunucho , & rectore 'T- avianum Regiae civitatis Episcopum odio scribit Evagrius Epiphaniensis: Flaviamu Chusaphis, aurum pro us au Episcoparum ordinatione postulanti, sacra Eccissia vasa, quo eum confunderet, misit. Ex hac scintilla prodiit flamma Ephesini latrocinii,& omnis violenta tragaedia Dioscori ac Eutycheti. Latissim h grassatum. est virus , postquam Barbarorum Reges Romanum lacerarunt imperium , & in sua quisque abscissa parte nominandorum Antistitum jus, aut similem in Ecclesias violentiam praesumpserunt. Etenim apud A relium Cassiodorum exstat Rescriptum Athalarici Gothorum in Italia Regis ad Joannem Secundum Pontificem : Nuper ad nos Defensor R
mana Ecclesia flebiti Metagione pervenit , cum Apostolia sed, peteretur Am y Τp mira , quosam nefaria machinatione necessuriem temporis aucupatos , ita facultares pauperum extortu pro simiam ingrava se , ut , quod dicta nefaι est, etiam sacra vase empitani publicae virimentur exposPa. Hoc quam tum fuit crudele committi, tantum religiosum es a ibita potestate resecari. Atque ita Sanstitas vestra sinuisse nos praesenti definitione cognosiat , q Metiam ad unimersos Patriares as inque Astra litanas Eeclesias volumus pedium e , ut a tempore sancti m Papa Bonifacti , cum de talibus prohibendisse rasis,Patres Consiripti Senaim Consilium, nobilitaIu suae memores, con-d Grunt: Quicum se in Episi paru obtinendo, sive per e, sive per aliam ρομmcumque personam , arsquid promisisse declaratur, ,execrabilis' contractus cunctis viri . Usaretur. Simoniacas Romani Pontificis ac ali rum Episcoporum electiones damnat, casat , punit, ac pergit: Et qma omnia decet skb rasione moderari, nec posunt dicijusta qua nimia sunt, cum de Apostobri consecratione Antistas intentis foretasse pervenerit,' ad T larium no umperducta fuerit altercatio populorum, suggerentes nobis, intra
tria millia solidorum cum collamone chariarum celemus accipere. e cquibus tamen omnes idoneos rei ιυῖ-:considerasisne removemuι. Ouia G
139쪽
DIss En T. II. PROOEMIA LIs, chra , qM do in Comtatu nostro de eorum ordinatione tra Der , in suprad ctis conditionibus Morue persnu irura duo millia solidorum iubemus expendere. In civitati autem suu tenuissimaeplebi non ambus quam quingentos solido se dubibuturos esse cognosiant. Rel quos accipientes Eiati praesentis o Sinuum Consulti nuper habiti pa consi gat. Sed cst dantes Canonum sev ritas persequauur. Vos autem, qui Patriarcharum nomine rebquis praesidetis Eubsis , quoniam constitutis nostra ab issicita pramgsione alterais, restas ut bona imitantes exempla, sine aberuo Ecclesiarum dissenaeo, dignos Ma testari Ponifices Osseratis. Inuruum eia enim, ut locum apud vos habeat ambietus, quem nos Lincis divina consuis sione praeclusi .
Romanam Ecclcsiam cunctis semper pauperibus fuisse horreum cominmune atque asylum , in sancti Gregorii Magni vita advertit Joannes Diaconus , & multo testimonio posset olfendi. Post datam ricli sis ab Augusto Constantino pacem caepit Primatum suum , ide ue& sui Episcopi inthronirationem largius honorare: In illa nummos spargere pauperibus 8c alia xenia, uti faciebat Augustus Princeps in publico gaudio tuae coronationis. Quem morem alii item Patria chae, Primates, Metropolitae, quin & Provinciales Episcopi sunt posta modum aemulati. Ex eodem sonte natum est , quod de Ualentino Pum scribit Anastasius Bibliothecarius : Vadentinus consecratus lauti is dapibus svmptis amant morum multis , ct dinversis munerum donis sacram plebem , cst Senatum, populumi Romanum opime ditatis. Et invita Adriani secundi Guillelmus Bibliothecarius: Adrianus ex saneti Petri , ubi consecratus fuerat , Basilica ad Patriarchium Lateranense reversus est, ct consuetudinem ab qua diversorum xeniorum hinc indacon entium, retentis solam qua usititi mensarum sumerent reliquiis, pretia capi IQ, exclusis, ducem non esse pium, quod raris accipitur pretis v nundine , cst chariores habere rationatibus fratribus irrationales nummos, pra
ui ι Christi pretiosia est cruor e sus. Parvi pendaritur, inquit, obsecro hac pudendia pretiorum commerem, O quod gratis accipimu/, ratis juxta Domini Praeceptum largiamur,'oblationes Grineum 6m boovi cr- opibus parriamur. Propter quos has nobis tribuiri nisusscimus. Romanus populus cons ratum Pontificem largis honorabat oblationibus de veniis, ε quibus ipse Clero εc veneratioribus civibus convivium, aliasque sibi parabat impensas, reliqua erogabat in pauperes, aut quaedam etiam pretio distrahebat. Quae posteriorum dumtaxat Pontificum filii consuetudo. Et haec viares barbariis Italiae invaser Odoacer , Erulorum Rex, avariatia captus filii, ae ista omnia sibi adscripsit. Nec sine tituli suco. Et nim nolens in Pontificem deinceps eligi, nisi persenam sibi ac suae gentifidam ac firmam, electionem sibi confirmandam reservavit, dc Regiam
140쪽
suae confirmationis gratiam omnibus istis xeniis voluit honorari. Didicerat id a Wandalorum in Africa Regibus, qui etiam nullum sne sua licentia Episcopum permiserunt consecrari, ac inter quos plurimum laudatur Hildericus, quod omnibus istis generatim Ecclesiis reddiderit libertatem electionis. Eadem violentia Romanam Ecclesiam, Sancti Fabiani martyrio vacantem, pressit Imperator Decius, de quo in literis ad Antonianum Episcopum sanctus Cyprianus: Ty--s Sacerdoti- Εpsa
bis Dei fanda atque nefanda comminatus, cum musto patientius atque toleia
rabibus audiret levari adversum se aemulum Principem, Gallum ac Volusianum, quin summum Christianorum Pontificem Cornelium Roma constitui aemulum Sacerdotem. Nullum nisi seipsum Augustum Principem censebat in Romano Imperio posse esse summum Pontificem : Hi talem Christianis creari vetarat Edicto, dc cum eius contemptu constacratum Cornelium est horrendὶ persecutus. Ex quo lucet summi Pontificis, cui etiam in libro de pudicitia attestatur Tertullianus, titulum esse Romano Episcopo longε antiquissimum. Odoacri Regis in Romani Pontificis violenta ac simoniaca attentata successores Gothorum Reges sunt etiam prosecuti. Accessit de aliud malum. Ambitiosi quidam Romani Clerici ab avaris δc aurum videre non consuetis Barbarorum Regibus Pontificatum caeperunt etiam mercari.
Hinc similem a Dioscoro Diacono iniquitatem , unaaue suae electionis schisma passus Bonifacius II. ex Vigilii Diaconi conuito statuit a vivo Pontifice deinceps sibi deligendum cum successionis jure Coadjutorem , Hegitque diistum Vigilium. Simoniacum mercatum, vacante sede seri consuetum, ita speravit praepediendum. At etiam Decretum istud erat Apostolicis Canonibus ad versum , ideoque patrabat mala, ut eVenirent bona. Hinc in vita laudati Bonifacii scribit liber Pontificalis: 'Mn facim Papa reumse confessus est, ae ipsum Constitutum in praesentia omnium Cerdotum, est Cleri, o Senatus, incendio consumpsit. Erat enim machina ac dolosa techna ambitiosi Vigilii, qui postea tandem per insigniter pravas artes pervenit ad Pontificatum. Hinc igitur laudatus Pontifex per Romanae Ecclesiae Defenserem supplicavit Athalarico Regi, pessimae istius, quae Romanas Basilicas expilaret usque ad sacrorum vasorum Venundationem,ambitionis atque simoniae pravitates & scandala exposuit, post . Iavitque medelam. Et Rex, lichi Arianus,omninb dedit: Cassavit electi nem istiusmodi, & Palatinos simoniae mediatores damnavit ad plenam omnium receptorum restitutionem. Et quidem per Senatus-Conhiltum: Ad majorem firmitatem. Attamen Regia exareo mansit integra. Hinc ejus diminutionem ab eodem Rege efflagitavit Joannes secundurmatifex, di est aliquid consecutus. Etenim Rex, qui antea ex arbitri