장음표시 사용
141쪽
exegerat, statuit sibi dcinceps pendi tria dumtaxat solidorum millia: Idque computatis etiam juribus chartarum, seu Regii Chartularii, de
aliorum ad datae confirmationis conficiendum instrumentum concurrenistium Ministrorum. Et ad hujus exactionis contributionem concurrere
voluit Iblos idos eos, id est, selos opulentos. Etenim per nas idoneas esse cives, lichi plebejos, agro uci pecunia divites, ideoque ad curialia& alia Reipublicae onera idoneos, docent leges variae in Theodosano praesertim Codice. Quare in Athalarici Edicto textus est vitiatus: Omnes Moneos removemus. Legendum est, Intiioneos. Hinc enim sequitur: Quia de Ecclesiassico munere pauperibitis potius sub ensendum. Hoc est, ab ipsis nihil exigere debet Ecclesia , sed potitis donare. Εκ eadem benevolentia subdit: In cimi alibi syis tenusinia plebi non a tuis quis mos solidos sed inributuros esse cognosiant. Avita Romani Pontificis aut aliorum Patriarcharum in Clerum & populum dona per Regiam exactioncm vult deinceps non abibrberi, sm dumtaxat contrahi ad pauperes, ideoque sibi a Pontifice quidem tria, ab aliis Patriarchis duo dumtaxat pendi solid rum millia. Haec ad Patriarchas verba, Dignos Majestati Pontifices
rant , ostendunt omnium etiam Provincialium Episcoporum confirmationem fuisse Regi reservatam , liberam tamen ab exactione: Quod namque Episcopales Italorum C thedrae tunc passim essent paupere iu-cet ex Ammiano Marcellino, agente de electione sancti Damasi, ex variis sancti Gregorii Epistolis, de ex Cleri Italici literis ad Francorum Legatos, proficiscentes Constantinopolim ad Iustinianum Augustum. In Athalarici Regno nulli praeter Romanum erant Patriarchae, idemque quaeritur, quomodb hoc suum Edictum velit non silum modo ad Romanum, sed omnino ad universes Patriarchas atque Metropolitanas Ecclesias pertinere λ Dominus Cardinalis Caesar Baronius per Patriarchas vult intelligi Metropolitas, utique Mediolanensem ac Aquileiensem, bc Ravennatem. Quod enim tunc nec Calabria, nec Apulia, nec Campania, nec ipsa Sicilia aut Thulcia haberent Metropolitas, sed suffraganeo jure sp rent ad Romanam Metropolim, in Graecarum SP nodorum scholiis est ostensum. Ast Edictum lucita distanguit inter Patriarchas & Ecclesias Metropolitanas. Quare malim utramque vocem in consueta significatione supponi. Gothorum Reges censeri noluerunt Romani Imperii hostes aut laceratores, sed Augusti Gil Reditaresque . Imperii Occidentalis. Romanis vixἴre legibus: Hinc & Augusto more Edicta sua, Leges, Sanctiones pragmaticas. Senatus-Consulta, non ad selos siti Regni, sed ad omnes totius Romanae Reipublicae homines sabpserunt, & volucrunt pertinere.
Et quidem in barbaris Regibus tolerari poterat ista exactio. Atquis
142쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. Icrederet ipsam ab illorum expulibre Iustiniano Augusto fuisse continua.
tam 3 Certh Romanam Ecclesiam reddere debuerat in avitam liberi tem. Uerlim altera aquam , altera manu portabat ignem : Hodih fovere videbatur, cras Ecclesiastica jura hostiliter tractabar. Se victorem succedere dixit in omnia Gothorum jura, ideoqiae& in istas exactiones. Eodem pede progressi sunt Justinus secundus, Tiberius Constantinus,& Mauritius Augustus, adversus quem scribit in quinti Poenitentialis
Psalmi commentario S. Griportus magnus: Sismnia resis nostris maiaxime temporibm malaias virus exercuit , cst totuu Eccsesiae pacem is - tica nifestatione turbavit. concitavit enim adversus Ecclisam Dei, non filum innumeraAlem populi multitudnem , verum etiam Regum, si faι est duere , potestatem. Nulla enim ratio finit, ut inter Reges habeatur qui defrust potivis,
quam regat Imperium, ct quoscumque habere potes perversitatis sua scio,
eos a Christi conseriis facit alienos. sim turpissmi lucri cupiditate issictus, Spomsa Christi captivam cupis abducere , c, passonis Dominica Sacramentum ausu temremis contendit evacua . Ecclesam quippe, quam si Sanguinis Helio redemptam Salvator noIter voluit esse tiberam, hanc iste potestaris δε- a jura transiendos facere conarin ancillam. Quanto melius foret ι Dominam suam es agnosiere, eis religioserum Principum exemplo devotionis obsequium exLbere , nec contra Deum extendere dominationis fusum, a quo suae dominium accepit Potestatis. IV est enim qui ait: PER ME REGE sREGNANT. Sed immense caecatim cupiditatis cauegine, cst Divino ingratus beneficio, ct contra Deum famosus, terminos quos posuerunt Patres nostri, contempto Divina timore transireditur, cst contra Catholicam veritarem smrome sua Trannidis effertur. In tantum autem sua temeritatem extendit vesania , ut caput omnium Ecclesiarum Romanam Ecclesiam sibi venaecet , cst in
Domina gentium terrena jus potestasis usurpet. Quod omnino ille sol probiabuit, qui hanc beato Petro Alponolo scialiter commsit dicens: TIBI DABO
ECCLEsIAM MEAM. Obseruatur ergo os loquentium iniqua , cst omnis haereticorum acies obmutescat, quia nutas vires habet mendacium, quod ψ-fim ore veritatis reperitur destructum. Exactionem , quam pessime sim niacam, Divinaeque legi atque Ecclesiasticae libertati adversam deci mat tanto impetu, persolvit tamen optimus Gregorius: Quod nempe nec Papatum declinare posset, nec Principis avaritiam modorari. Solus Princeps, non ipse fuit Simoniacus, quia iniquam ac inevitabilem v xam redemit. Joannes Andreas , & quidam alii legum ac recentiorum Canonum periti, Regias istas exactiones a fimonia ac iniquitate purgare conati per varia rationum & consuetudinis pigmenta, foedε hallucinantur. Porro Gregorius non ibium Principem , sed & populi, utique R mani , multitudinem accusat de simonia: inod nempe conluctae, quam
143쪽
t18 DIssERT. II. PROOEMIA LIs, adflictissimae tunc per pi stilentiam & Longobardos Romanae Ecclisiae paupertas ferre non poterat , in sese rogae nollet plebs renuntiare. Eam. non uti spontaneam eleemosynam , sed uti suffragio suo debitum x mum expostulabat, ideoque omnino committebat limoniam. Duravit iniquitas usque ad tempora sancti Agathonis Papae, & Comstantini quarti Imperatoris, vulgb pogonati seu barbati, de quibus in laudati Pontificis vita Anastasius Bibliothecarius : His Pontifex fusi uo lem juglanemsecundi m suam postulationem uisuggessis, perquam rei - vara Hi quansitas , quasluta erat dari prooia uvisne rimisi facinia . tamen ut si contigerit post rim re Uium elemonem fieri, non deberet ordinari elictus fueris, nisi prias Decretum generale introducatur in Regiam urbem secuniam antiquam consuetu em, O cum Imperaro ris confitentiasti sone debeas orianario provenire. Remisit, idque in gratiam per laudari Pontificis Legatos foeliciter direme sextae Synodi, istam pensionem p cuniariam . nequaquam Papalis electionis confirmationem , de qua pergit Anastasius in vita Benedicti secundi: ne Poruscusiepis Dimalis jus=nes clementi uni Constantini, magni Principu , ad venerabilem cierum stpopulum, cst faelicissimum exercuum Romanae civitatis, pre quas concessi, uι persena, qui electus fuerit ad Sedem Apostobeam, e vestigio absim tarduare Pont sex ordimetur. Etiam isti coiifirmationi cessit, ac Pontificum electioni plenam ac avitam libertatem reddidit idem Constantinus, magnus revera ac optimus Princeps, atque proximus Benedicti successor Ioannes quintus omnino fuit ita consecratus. Ioannes quidem Platynus, Justini ni secundi Patricius ac Italiae Exarchus, a Sergio primo extorsit pecunias; verum non titulo electionis. Et haec libertas permansit usque ad Leonem Isaurum. & Carolum Magnum, cujus successeres confirmationis violentiam reduxerunt, atque ita Romanam denub Ecclesiam longa levaria, alibi exponenda, servitute vexarunt. Ab Erulis te Gothis impressam exactionis servitutem Constantinop litant Imperatores, Athalarici Edictum secuti, traduxerunt ad quasvis Patriarchales Ecclesias, ipsam etiam Constantinopolitanam. Etenim de Justino secundo, Iustiniani magni per serorem nepote ac succetare, L.f. i. scribit Evagrius Epiphaniensis : D inin aliena pecuniae adeo fuit appetens,
ut omniat iniqui quaeriingratia divenderet, immὸ ipsa etiam Sacerdotia, Di num numen Minne verisus, plebis hominibus venalia pabsim exponeret. Et
cap. s. insta: Dicietur Iustium An tam , sanctissimo Antiochenorum Patriaris chae, succensisse, quod pos,lanti ei pecuniam, cum Di pus esset d PM
tm, dare noluit. Haec optimo viro fuit causa relegationis. Et in Florem
144쪽
DT SIMONIAE CRIMINE. I 29stireno', ut Patriarchae creentur. Arabum ac Turcorum Tyranni sunt
Justiniani principia ac vestigia secuti: Dixerunt se succedere in omnia Romani, quod eiecerant ex istis regionibus, Imperii jura, adeoque &in istas exactiones. In Turc Graecia Zygomalas adfirmat Patriarchas hodih vexari duplici exactione Turcica: Pescesio , quod pro novi Et ni consecratione, & CharatZio, quod solvitur pro annuo tributo. Priamum suisse mille dumtaxat florenorum audivimus jam a Syropulo, idemque adserit Chronicon Constantinopolitanum; in Patriarcharum Historia Malaxus dicit suisse duorum millium , trium millium jam dictus Zygomatas. Symeon Hieromonachus Trapezuntinus pensionem primus obtulit, silvitque dumtaxat quingentos fio enos. Mahometis Imperatoris, qui caepit Constantinopolim , benignitatem variam in Gennadium secundum Patriarcham memorat Turco-Graecia, ejusque Regias, quibus & ipsum & subjectos ei Episcopos selvit ab omni ex ctione, litteras adducit Georgius Phranges: Uerum barbara suerunt
ponitur filiorum in Europa Regum Simonia. ΡΕssima haec pestis insigniter per Galliam grassata est in Regibus M,
rovingiis. Etenim de Gum tramno Rege, qui Bituricensem Remigii Antistitis morte vacantem Episcopatum gratis dederat sancto Sulpiatio, scribit in Francorum Historia sanctus Gr*orius Turonensis: C- L. 6. αmubi munera offerient, haec Rex Di 'uum quaerentibus res naesse fertur. 39. N es Principatus Min i consuetudo, Sacerdotium venumdare sub pretio , -νestrum pretio illud comparare , --nos turpis lucri cupiditate notemur , vos mago Simoni comparemini. Nempe e sanctioribus Francorum Regubus fuit Gumtramnus, de quo tamen pergit idem Gregorius: -- L. s.ci Helenensis Episcopus hoc anno obiit. Cui derim ex Lais Vcsit. Cum' a za. jurando enam Rex pollicitus fuerat se nunquam Episeopum ex Laicis redorum rum. Sed quid pectora humana non cogit auris a fames λ Eadem via Go degesilus Dodo ex Santonensium Comite in ejusdem civitatis Episcopum subith praefecit. Et rursum in eodem opere: Ragnemodus Parisese civiratis L. Io. α' opus obiit. Mi Germanus νιι δε modi es'terpro Episivaru mcurreret, Eusebius quidam negotiator, genere Syrus, dasis mutuis muneribis in
us locum Fubrogatus est. IH accepto Di patu, omnem Scholam De Istris sui abjiciens, Syros de genere βο Ecclemineae domui Asrimas posui. Quomodo Regina Brunichildis mendico rustico , a quo in agro errans R fuerat
145쪽
13o t i s s E R T. II PROOEMIA LIs, fuerat reducta in viam , Antisiodorensem Epitcopatum dederit in pro L. 3. c. mium, videre possis apud Monachum Aimoinum. De eadem scribit
in sancti Eligit Tornacensis Episcopi vita antiquus Auctor : Immaniter
L.1. α i. Simoniaca bar sis pullulant m cunctu finibus cir urbibus regni Francorum, mimmei temporibus Trunichi sis Regina. Addit durasse usque ad Dagoberti Regis tempora, & pergit: Isiolabat hoc contagium Catholicam fidem, Alicuὸ tamen pro hoc invigilabant saneti viri Ebgius Andoenus Rothoma-geniis Archiepiscopus,incommuni cum caeteris virv catholicis habito com cibo, sugeserunt Principi eius Optimatibus, ut hoc mortiferum virus ciso
deleretur de corpore chryti, quod eis universilis Ecclis i. Habuit is esse .ctum pia eorum petitio, π tibenter obtinuerunt quod devone rogaverunt. Tunc ergo omnibus placuit uno in Spiritu sucto accepto consilio cum Regis Imperio, At nullus pretio duo is Sacerdotale octium a mitteretur, neque eos qui ut
lupι rapaces munera dando mercanda censebant dona Spiritus soriti, seu hos potius qui essent boni testimona viri, irreprelansititis vitae, ad octium 'u- eatus eligerent. An litius vitae Scriptor fuerit sanctus Andoenus, fateor me haesitare: Quomodo enim is semetipsum titularct virum Sanctum p Consonat in Patrum vitis sanctus Gregorius Turon insis, ads mans Arvernos electi sui Galli confirmationem muneribus imp trasse a Theodorico Rege, & adiungens: Tunc germen Hud iniquum cepit pullulare, ut Sacerdotium aut venderetur a Regibus, aut compararetur a Clemtas. Uti Wandali in Africa, & Gothi in Italia, ita in Gallia Franci R
gcs nullum sine suo placito & confirmatione permittebant consecrari Atlatistitem, atque ita ad vendendas Episcoporum & Abbatum Praefect ras sibi portam aperuerunt. Vendebant etiam Laicis, praesertim Palatianis. Haec est Neophytorum haeresis, quam E Gallia dccit m agnus P pa Gregorius. Primus ergb hanc inferorum portam clausit hic sanctissimus Pontifex, deinde denuo reseratam sancti Eligius ac Andoenus, & Rex Dagobertus. At ecce huius posteri iterum patere fecerunt: Usque ad Merovingiae sty pis exitum mansit apertissima. Regiae domus Praesecti tunc sub ignavis Dominis omnia vendebant. Quin & tandem invaserunt omnia Ecclesi rum bona, in beneficium dedere suis militibus, atque ita ipsum Regnum de omnem Christianam disciplinam & vitam dissiparunt. Medicia. P . ' nam adhibere rursum caepit Pippinus Rex, ac ejus praesertim filius C rolus Magnus. Etenim per ipsum coacta sexta Arelatensis Synodus sta-Cap. s. tuit: Ut Lais omnino non audeant a Prestteris munera exigere propter commendationem Eces G. Quia propter cupia ratem plerumque a Laicis Ecclesiae dantur talibus Presbyteru, qui ad peragendum Lerdotale sectum sunt ime/p p. dunt. Quod ipsum statuunt Moguntina Synodus, ac tertia Turonensis.
146쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. I 3IStatuunt in selos inseriores Patronos, non in Dominum Regem: Quod ipse, harum Synodorum Auctor, & acerrimus lapsae disciplinae reporator, sponte deposuisset vitium, ideoque Canonis fraeno non egeret.
Quod etiam Thulciae , Pentapolis, ac reliquae Italiae Electos, lepra ista im scabiolos, deinceps in Episcopos non consecrari postularit ab Mdriano primo Pontifice, lucet ex huius ad illum litteris, exstantibus apud Jacobum Sirmondum. Angilberto item Abbati, suo ad Leonem
tertium Pontificem Legato, dedit hoc Commonitorium : m mnia
subvertenda hines diligentis e suadem Ponifici, qua sanctum Eulis diripvi multis male maculat in locu. Hinc merito a sancti Galli Monacho scri hitur mundum fecisse quas novum. Eius item , Aquis ranensia praesertim, Capitularia videantur. Sanctum opus ex sancti Bonifacii Martyris suasu pater Pippinus caeperat, per Varias Synodos ipse persccit. Hus . filius & succetar Ludovicus pius est prosccutus. Verum blanda Patraim segnes facis industentia natos: Hac in re deliquit Ludovicus. Sub ejus filiis malum revixit. Lichtenim Ludovicum Germaniae Regem , quod nullam unquam Ecclesiasticam dignitatem pretio, sed sanistis semper moribus dederit, laudent Annales Franco- An 816. rum Fuldenses, de seniori tamen & Augusto illius fratre Lothario scribit magnum Belgii Chronicon: Illis temporibus viguit Simoniaca haeresis in F. sq. tantum , ut publice venderentur Episcopatus, ct is qui plus dabat, Disio-
parum acciperet. Nec erat aliquis Episcoporum aut Eccle lasticorum virorum. qui abelo uitilia D lim cum Imperatore aut Rege ageret, ut hoc nefas prohiberetur. Quia vero nemo erat Christianorum, per quιm hoc malum corrigeretur , mssit Deus Pilum Paganorum. Nam supervenientes Saraceni innua meros homines interfecerunt , o multas urbes cremarum. Eius filios Lud
vicum secundum im peratorem ac Lotharium Lotharingiae Regem laborasse eadem scabie, possit exemplis demonstrari. Adversus ejus fratrem Carolum Calvum , Galliae Regem, statuit Synodus Meldensis: Cavem Cap. 43. dum est , summopere praecavendum, ac per virtutem Christi Sanguinis interdicendum, UT Episcopis, ct Regibus , er omnibus sublimioribus Potest ribus , ut nemo per Simoniacam hoesta regiminis locum obtineat. Quod ipsum statuit & tertia Valentina. Ejusdem vitii ipsum arguit Remensium Metropolita Hinc marus, & Bertiniani Francorum Annales. Ad malum An sis. h Gallia eradicandum Apostolicas vices Rostagno Arelatensi Archiepiscopo dedit Papa Ioanncs octavUS. .
Accensa rursum fuit pessima , ac vix unquam pleia exstincta pestis post mortem Ludovici tertii Imperatoris, & in Germania exstinctum genus Caroli Magni. Etenim de Adelberti Comitis Hippo-Regiensis,
'Odabici Comitis Palatii, Gileberti Comitis , & Lant berti Mediola
147쪽
DIssrRT. II. PROOEMIALIS, nensis Archiepiscopi adversus Berengarium primum Imperatorem rebeia Lib. x. e. lione scribit Lui prandus Diaconus Ticinensis: mms LMnbertus deo m F- cto Antecesseresis Actaeo ensis Archiepiscopus ord usti debui ct . non par vam ab eo Rex Berengarius , contra saritorum Patrum mLtituta, accepit pecumam ; stipulatus insuper , quantum Cubicularis, quantum Opiaris , quantum Pavonaris , usi etiam altilium Custodes accipere deberent. H. inCexactionem, quam Lambertus, licet invitus, tamen solvit, adeoque& ipse fuit Simoniacus, Luitprandus adfirmat suisse causam conspirationis cum Odatrico Palatii Comite, & apertae tandem rebellionis. Si-C. 13. 3 miles alterius etiam Berengarii simonias reterr in quinto libro. Et de Hugone Italiae R e , Episcopalem suam electionem & consecrationem confirmante, scribit ad Joannem undecimum Pontificem Ratherius hSpist. 3. Lobbiens apud nos Monacho Episcopus Veronensis: Rex inpit mis certam quantitatem stipendii, quod tenerem de rebus Ecclesia, de caesoris exigens jus iurandum , ut diebus Hius, Al sui , amb.s non requirerem.
Ego intestigens, quanta absurditas hoc consequeretur, non consensi. Ouid magis ' Adhibuu undique persecutores cst M versarin, qui aut deterrerent me ut e gerim, aut irrisarent ut in illum excederem ,'ut me expellandi in miret occasonem. Vacantium Cathedrarum bona erant tunc in Regum
custodia, ideoque novus Episcopus supplicare statim dcbebat levari ab ipsis manum Regiam, antea ipsis non fruiturus. Et quia non per Regiam nominationem, sed ad Papales preces promotus fuerat Ratherius, gravissimh indignatus filii Rex, Pura per Deum , nec est mentirus, quod diebus vitae sta de ipsa ordinatione non esset Pisurus. Simoniaca lucra sibi eripi fuit indignatus. Hinc manum Regiam de Episcopalibus bonis i Vare noluit, sed miserabile dumtaxat pitaciolum dedit Ratherio , tantasque cievit adflictiones , ut calamitatibus ille quam scientia evaserit clarior, meritus tandem hocce Epitaphium : Isimonis Praesul, sed ter notherius exu Exstat Epistola in Spici legio Lucae Dacherii. Res ita cucurrit usque ad Henricum sanctum , de quo SigebertusAn. 912. Genablacensis: Hungaris Franciam, is satiam, Alle maniam, Saxoniam depopulantibus , Henmus Rex juxta urbem Meraburch congressus, vorens Deo pro adViscenda inurias haeresim Simoniacam de suo regno cra inurum inaestimabiti cari eos usique ad internecionem paene delevit. d votum in ejus vita laudat etiam Non nosius Monachus, itemque Luitprandus Di
conus Ticinensis. Uerum de illius succetare Conrardo Llico scribit Belgii Chronicon: Reginardum Archi-Diaconum VPdunensim clerus est populus in Episcopum petivit, sed vacabat tune Leodbensis Ecclesia,
cujus Episcoparum magis illa ambiens, eum a Conraris Imporaro re per pecumam obtinuit. Addit Wippo in vita ejusdem Principis: Besiliam civitatina
148쪽
DE SIMONIU CRIMINE. 333 invenit Rex viduatam Disivo. Ibi Simoniaca haeresissubito apparuit, Urcit. evanuit. Nam dum Rex ct Regina a quodam Clerico, nobili viso, nomine matrico, qui ibi tune Disiopus essestim est, immensam pecuniam pro Episcoparususciperent, pinea Rex in paenitentia motus voto se obligatis pro aliquo Episivaru vel Abbatia nullam pecuniam amplius accipere , m quo voto pane bene permansit. sed ficu ejus tertius Herericus, qui postea Rex Ur Augurius ofectus es, optime π sine omni serupulo Patrium votum expiavit, quia in omni vita sua pro omnibus dignitaribus Eccisiaticis unius obuli pretium non dicitur actuc accepisse. Et in libro gratissimo sinctus Pctrus Damiani: --36 confiderandum magni hujus Henrisi Regis insigne praeconium ammum transferamus. Post Deum scilicet ipse nos ex insatiabilis ore Draconis eripuit, ipsi Simoniaca haereseos, ct multiplicis revera sed a, omnia capita Disinae virtutis mucYone truncavit. Qui videlicet ad Chroigloriam non timerito potes dicere: Quotquot ante me venerunt, fures fuerunt larrones. Nim usique ad Ius
tempus Imperii Sacerdotium inexplebiles falsitatis, ut ita fatear, Bassemco Bel, praebebat impensas , at postquam hic, auctore Deo, paternum obtinuit Principatum , Draconteis mox faucibus ossam pius injecit, est e nmma Aem mam quasi Daniel adter exstinxit. Rei seriem edicit in Virdunensis Ec- A. 03yrclesiae Chronico Hugo Abbas Flaviniacensis. Barbaric a rebellium Hunia garorum irruptione vexatum Principem ait rediisse ad cor, & ad suos Synodaliter congregatos Episcopos haec perorasse: Lugens vobis incipio loqui, qui vice ChriHi in eius Ecclesia constituti estis, quam i de fonsavit,
suo Sanguine redemit. Sicut enim gratuita bonitare desinu Fauris per Irin Lnem ad nos redimendos venire dignatus est, itasuis praecepitcst duit, mittens
eos, GRATIS ACCEPISTIS, GRATIS DATE. As autem amaritia
cupiditate corrupti, qui benedictionem conferre debetis , in hac ira essione dando'accipiendo maled ii estis. Nam Ur Pater meus, de cujus anima periculo value pretimesio, eamdem damnabilem avaritiam in visa sua nimis exercuit. Ilai quicumque vinum hac se macula pollutum agnoveris, oportet
ut a sacro ram eris arceatur. Tropter hanc enim offensam venis super sibos hominum fames, mortaluas, er gladius. Omnes enim Padus Ecclesiastici a maximo Pont sice usque - Ostiarium opprimuntur per ve1hra damnationis praeismium, or in cu los spirituale grassatur latrocinium. Hac voce ad poenia tentiam concutas fuisse omnes Episcopos addit laudatus Hugo, & a P tris sui animam commendante Augusto promulgatum hoc Edictum : -- finiam vel Ecclusiasticum nisterium pretio acquiratur. Et siquis a
temant, omni honore multetur. Sicut Deus coronam Impem gratis mihi dodis, ita ego quod ad rellionem pretinet grasis impendo. His ut Ur vos militer faciatis. Magnum Belgii Chronicon adserit ipsum etiam nocturna malugnorum spirituum apparitione fuisse insulatum, liberatum a sancto Lau-
149쪽
s 34. DIs SERT. II. lato OEMIALIS, rentio , atque ita a leprosa Patris imitatione retractum. Hic est He ricus, cognomento niger, qui & Romanam avitio hoc purgavit Ecclesiam, & Benediisto nono, Silvestro tertio, ac Gregorio sexto eice is sussici curavit Clementem secundum.
At de ejus degenere filio & successere Henrico quarto scribit ad Wal-tramnum Magdeburgensem Archiepiscopum Comes Ludovicus: Omnis qui dignitates spirituales vendit, haereticus es. Dominus autem Henricus, quem Regem dicunt, Epistopatus 9 Abbatias vendis. Etenim Constantis se , Fabmbergensem, A goguntinensem , plures alios pro pecunia tisi ponensem, Augustensim, Strasburgensim pro gladio; Abbatiam Fuldensim pro adulterio, Monanteriensem Epi patum, quod dicere'audire nefas HI, pro Sodomitica immunditia vendit. Quasi impudenter negare volueris, tesse
Caelo, te te terra, omnes etiam a furno redeuntes Scioli concrudent: Ergo Dominus Henricus es haereticus. Exint Epistola apud Abbatem Dodechinum in Supplemento Mariani Scoti. Confirmat in litteris ad sanctum intonem Bimbergensem Episcopum , publicatis per Jacobum GrctZertim,
Fredericus Arctaiepiscopus Coloniensis: Quem non moveat, quod omnis Ecclesiantici vigoris auctoritas Aulicis 2 Palatinis in quaesum versa est y Synodalis conventus Episcoporum, annua Concilia , omnes denique Ecclesiastici ordinis administrationes in Regalem Curiam translata sunt, quae spiritualiter
examinare debuerant. Quid de Episivalibus Cathedris dicemus, quibus RGgales villici praesident , quia ιι Tonunt, ct de domo orationis Speluncam plane latronum Oeiuni ' Et in libro de Bello Saxonico Bruno Mersen burgem sis: Henricus Rex Disopos, non secundum qualitatem meritorum, secuniam Camnum Decreta constituit , se quis majorem pecuniam diau, vesmaserflagitiorum ejus adulator exstitiet, hic quolibet aegnior Episcopasu exstiant. Curi, at cui sic D copatum dedisset, salius plus daret, vel ejus magis facinora laudaret. illum priorem qus Simoniacum fecit deponi, cst istum δε-
cundum quasi se tum in eodem loco oonsecrari, unde contus, ut multae civia rates in illis temporibus duos simul Disopos haberent, quorum neuter Epistopi vocabulo dignus esset. Ecclesiae Bambergeseadeo omnis Romana , non solum
disiciplina, seder lingua impertium intri et Episcopum, qui infestivitatis PMsitatis Vigilia eantaret ad omnem Ecclesiam : TERRA AUTEM ERAT INANIS ET VACCA. Nemper e eras vacca biceps-bruta. Et in libro
de Ecclesiae statu sub Henrico IV. Imperatore, de Grmorio VII. Pontifice venerabilis Gerhohus Praepositus Reicherspergcnlis: Non elimo G ri , non consensius Honoratorum, non petitio populi in ordinandis Disiopis querebatur, non se titativita, non scientia ρυι tori delinum erit, sed quicumque volebas , implebat manum suam,infantus est Sacerdas , non jam Domini, sed mammona, ac Trincipis hujus mundi duentis , Hu omnia diabo Diuitiaco by Cooste
150쪽
dabo tibi, si cadens adoraveris me. Ait Epitcopatus & Abbatias passim imperitis ac math moratis juvenibus fuisse venditos , ac pergit: Parum taxi vel ad gratiam , vel ad pecunia obsequii exhibitionem honores Ecclesiasticos Laisa manu fuisse adolescentibus collatos, quia insuper c au impietatis' seriarum augmentum hi facilius eosdem consequebamur honores, qui opinatissmi insultus exstitissent. Qui Regi utriuique sexus scorta adducerenr, aut ipsi essent. Et adjungit: Unde a capite , Imperatore videlicet, non bene fano, est a Ponti*ibus lepra hujus contagio maculatis, per totum fere Clericorpus pestis se in fuderat. Nam dum Episium Episcopatum maincarum alia quot centenariis coemisset, quam non ipse subiecta ibi dignitatem ad resim ciendum damnum suum venderet ' Sic ergo ab eo Abbates , Traeposti, AN chi-Fres'teri, Archia Diacones, ct Presfieri constituti, quid non ipsi Ecclesiasticarum admini'ationum usique ad sipuburae locum cst oscium venale haberent ' Qwenus est i veldivitias cumularent, vel altem marsupia rexinanita replerent. Ex hoc inedissimo fonte natas adfirmat quasvis Cleri pro Sacris functionibus exactiones, clim quarum quibusdam nonnullae
hinc inde Ecclesiae etiamnum hodih conflictantur. Episcopalis apicis
emptores non posse non esse inferiorum graduum venditores ad serit in litteris ad Theodoricum ac Theobertum Francorum Reges sanctus L .r In Gregorius Magnus. Vitii natura sic compellit. Quidquid adversus Si- diet. moniam statuit Gregorius septimus , statuit adversus hunc Henricum &ab ipso investitos Episcopos. 1 3 Etiam in Anglia grassatum est malum. Etenim de laudatissimo Rege
wlphero scribit Guillelmus Malmesberiensis: Ejus bona infecit ac δε- rpressit gramis Smon ia nota, quod primus Regum Anglorum sacrum Londo. nia Episcopatum cuidam ambitiose minae venditarit. Quod ipsum de Rege Hardecnut scribit Simeon Dunelmensis, addens divinitus exindὲ puni- L. 3. e. s. tum. Et hinc posteri Reges fuere correeti. Scabiem resumpsit Guilletimus Conquaestor, cujus manum ob Episcopatus donum adimpleturus Robertus Conventrensis Episcopus suet Ecclesiae ornamenta debuit distrahere. Ita scribit Joannes Bromptonus Abbas Jornalensis, addens adeo A. ior . fuisse Brdidum, ut ejus Iustitiarii essent latronibus pejores. Attamen de eodem Rege ad Hugonein Diensem Episcopum, suum in Gallia Uicarium , scribit Gregorius septimus: Rex Anglorum , licet in qμibviam , non ita religiose, sicut optamin, se habeat, tamen in hoc quod Ecclesias Dei s. non diatruit, neque vendis, ct pacem iustitiam , in siis subditis morirari Irocurat, careris Ruibus suis se probabiliorem,'magis honorandum semius. Mutationem iliam debemus ejus in Regem coniecratori Alredo Eboracensi Archiepiscopo, de quo Guillelmus Ncubrigensis: Alriam L. t e. x.
-i ferocissimum, stitistium minarum oe cadis in subjugatum armis p Iulum ,