장음표시 사용
151쪽
I 36 Diss En T. II. PROOEMIALIS, pulum, mitem reddidis, reb osse pro conserpamiampuboca, tuendis Ecclesiastica disiipi na Sare amentis adstrinxit. A quo postea loco Patris colebatur, ut cum ille caeseris imperaret, ab eo imperari sibi aquanimiser pareretur. Regiam conlecrationem, quam uti tyranno, regni invaseri, ac viro sanguinum noluit impendere Stigandus Primas Cantuariensis,Guillelmo uti legitimo Principi dedit laudatus Alredus, ideoque omnia apud illum potuit. Tantum potuit, ut ejus iram ac maledictionem homreret Rex barbarus, procideret in genua , veniam peteret, stranderet satissectionem. A circumstantibus Palatinis quadam vice rogatus Epi Gcopus, ut prostratum Regem erigeret, reposuit: Sinite illum jacere iapedes sancti Petri. Bonum opus adjuvit degradati Stigandi successer sanctus Lanseancus, qui ut hominem avarum & durum a Simoniacis Ecclesiae rapinis retraheret, a delinquentibus passim exegit multas pecuniarias ad commodum Regis. Ita scribit HenricusCnyghtonus. At verb de ejus filio & succctare Guillelmo Ruso pergit laudatus Neu-brigensis: Homo vecors, crinconnans in omnibus inusiis, Dra indevotus,E cles gravis,nuptiarum spernenseassim laseiviens, opes regri vanissima es sione exhauriens, ct eisdem de Pientibus subditorum fortunas in hoc sym corradens. Homo turgidus typho immanissimaesuperbiae,st usiue ad nos ram velis Anem etiam dos trinae Evangelicae, temporalis gloriae foedissima voluptate abserptus. Haec ejus originalia vitia adjuvit Ranulphus Clericus Palatinus, ex infima plebis tace per loquacis linguae ossicia promotus, de quo Guillelmus Malmesberientur Hoc auctore , sacri Ecclesiinum honores, mortuis 'Horibus, venum locari. Auaera rami morte cujuslibet Episcopi vel Abbatis, confestim Regis Clericus admittebatur, qui omnia inventa seripto exciperet, omnia, in postorum reditus Regis Asio instrere. Interia quaerebarin, quis iis
neus in loco defuncti sub titueretur, non pro mσrum, sed pro nummorum ex perimento, dabaetura tandem honor, ut ita dicam , mos , magno tamen
emptus. Ab isto igitur Ranulis seductus Guillelmus Rex invasit tres E clcsiasticae substantiae si rectis : Episcoporum & Abbatum spolia, pr Ventus Ecclesiarum vacantium, & mercatum Praelaturarum. Hinc dici tur nudos vendidissi: honores. Quod eos plus danti quasi sub hasta vendi derit, testantur Gervasius Monachus Cantuariensis, Guillelmus Tho ne, Henricus Cnyghtonus, Matthaeus Paris, aliique Anglicarum rorum Scriptores. Addunt quod etiam Dioecesion terminos vendiderit, ac Ecclesiarum consecrationes. Etenim Remigio Lincolniensi & Dorch strensi Episcopo, suam Lincolniensem Ecclcsiam consecrare paranti, opposuit se Archiepiscopus Eboracensis, adseverans se illic Metropol, tam , ideoque sua auctoritate esse opus. Periculosh aeger, ideoque vici
num Dei judicium metuens Rex, sancto Anselmo Cantuariensem, dicto Remigio
152쪽
DE SIMONIAE CRIΜINE. δ 37 Remigio Lincolnicnsem Episcopatum gratis dederat, ideoque corpore,
non mente sanatus ab utroque violenter exegit doni istius pretium, pendere nolentem Remigium subjecit Mctropolitae Eboracensi, atque ita per multas vexationes tandem comit ad solutionem. Eum Guillelmus
Neubrisiensis verε scribit fuisse in omnibus suis viis inconstantem. Nam ficti s heciem , in qua duos Monachos de majori pretio contendentes exclulat, & tertio nihil spondere volenti Abbatiam cum elosio dedit, refert Henricus Cnyotonus. In elicissim h desunctus est in hisce crimi- L.a. ea. nibus, quae trilignitee correxit atque eliminavit ejus frater& successor
em tempore etiam in Gallia grassatum suit malum. Etenim de Philippo primo Francorum Rege ad Rodericum Cabilonensem Episcopum scribit Gregorius septimus: Inter meros nostri buseu te πω PrincM L. t. Ep. pes, Ecelisi Dei venum Mis perversa eviditate Hssipaverunt , ct 38. Mutrem 6am , cui ex Domimco Praecepto honorem Er reverentiam debuerax anciliam sufectisne pemtus conculca unt, Philippum Regem Froco rum Gaiaticanaι Eccvῖ- in Iantum oppressisse, certa retiuione didicimus, ut adsummum hullus tam deterianas facinoris cumulum perve se videamn Avitam Francorum Regum in omnes, Romanam praesertim, Ecclesias pieta- item extollit Pontifex, & subdit: Aut Rex ipse repudiato turpi Simoniaca heresis matrimonio, sisnevi ad sacrum re en persena promoveri permutat,aώt Franci pro certo, nisi Mem Cispianam abjicere maluerint, generalis rubematis musone percus , illi uiserins obtempera e recusabunt. Uide
alias ejusdem Pontificis litteras ad ipsum Philippum Regem, ad Hum. s. bertum Archiepiscopum Lugdunensem , & ad omnes generaliter Epis 7 si copos Francorum. In Virdunenti Hugonis Abbatis Flaviniacensis Chro. Lighnico exstat erudita Epistola qua Husto Diensis Episcopus & Romanae s. Sed is per Galliam Legatus, suae Pictaviensis Synodi Acta resercns Gregorio leptimo, adscrit plures per Simoniam a dicto Rege intrusos Antistites fuisse a se extrusos ac degradatos, ac inter ipses suisse Abbatem Bem gensis Ecclesiae in nostra Flandria. Foedissimam ejusdem R is in dandis Episcopalibus Simoniam disces etiam ex variis Epistolis sancti Ivonis Ep. . Episcopi Carnutensis. Haec omnia Historich digesta οπrtuit, quod isto. rum temporum Canones vix possint sne illis intelligi. Et malum non stetit in selis Regibus: Etenim Regis ad exemplum
totus componitur orbis. Serpsit etiam ad inseriorum in Ecclesia graduum Patronos. Illa praesertim Simonia, nata ex vacantis Ecclesiae M proventuum ad ipsam spectantium Regia custodia, quam in Ratherium Ueronensem Episcopum exercuit Hugo Rex Italiae. Adversus eam si tuit tertia Francorum Ualentina Synodus, ut Parochialium Ecclesia- S rum
153쪽
a 38 DissERT. II. PROOEMI ALIS, 9. rum dotes deinceps non vexcntur a Laicis Patronis, ct nun rectibula censim mi exigatur. Et Uiennei sis, cui Formos Pontificis praesedit Legatio, Synodus: Nullice ima Presbyteris, loco muneris ad introitum se ut duunt, Eccisiarum exquirantur , aut vi alarim extoQueantur. Statuli iustitiam atque licccssitatem multis Scripturis di canonibus firmat Syno- 'ap. 6. dus Tosleiana. Pressior apudIaecularem Seniorem, id est, pagi domi-Cap. 36. cellum , nulla precatione vel xemo Ecclesiam seu capellam obtineat , sancit Synodus Nannctensis. Eundem canonem primo tuorum Capitularium 7. libro inseruit Hincmarus Metropolita Remenss. Precationes istas de x
nia esse omnino Simoniaca, 8c digniorum personarum promotioni, ideo-Cap. 8. que & Ecclesiasticae distiplinae capitaliter adversa, adfirmat in quarto libro. inod nec unum obulum a Laico patrono permiserit exigi, istam-L, 3 c, que etiam exactionem de Simonia damnarit, supra audivimus a Flodoardo. Et seb Uictore secundo Pontifice statuit Synodus Tholosana: μ ιclericus, vel Atinae , velatura pro eo Disopatum , vel Abbatia , via Presbyteratum emere praestranar. Sed neque Comes, aut alia ulti Porenas vendere, aut pretium pro eis accipere audeat. Presbyteros, qui Collegas suos
de Ecclesiis extrudi per Laicos Patronos, dc se intrudi impetrabant occunia, damnant plurimi Canones, ostendi inique facinus istud fuisse se quentissimum. Richardus, glorios Martyris Thomae in .Cantuariensi Cathedra proximus successor, apud Rogerum Hovedensem statuit in Fol 1 3. sua Londinens Synodo: Nulli lueat Ecclesia- dotalitri nomine ad ahquem
conserre, vel pro praesentatione alicuius persona pecuniam et aliquod emolumentum panto interveniente accipere. Praevaricantes privat Patronatu. Porrddotalitii nomine conferre Ecclesiam erat eam tradere alicui amico, qui
ista vice praesentaret ad suum emolumentum. Quod ipsum statuit habita. stib Honorio tertio per Stephanum Cantuarientem Archiepiscopum Synodus Oxoniensis. Ecclesiarum possessiones a Laicis Patronis destrui se talliis item &exiationibus gravari queritur, & damnat Lateranensis Synodus Alexandri tertii.
An in Sacramentorum ad inistratione aliquid aeripere vel GL
Q Uod ex Regiae ad Epistopatum nominationis Simonia natae sint
omnes Clericorum in Sacris funissionibus exaestiones, supra audiavimus a venerabili Gerhoho Praeposito Reichespergens. Demonstrare . id exordiamur de exactionibus in s ramentis, quorum primum est Ba tisinus,
154쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. I 39tismus , de quo Synodus Eliberina : bapti vitin, ut fieri flebat, cap. 4o.
nummos in concham non mittant , ne Sacrandos, quo ratu accepit, pretio istrahere viaeriur. Exposuit & Statuti rationes edixit in Basileenti Synodo Iulianus Cardinalis Caesarinus: Aristolus praecipit abonini specie malia Mendum. Nonnegratis offerre, creteram nam dine E pium s chamitatis opus p Sia quoniam tempore baptismi nummos projicere in concham praetendebat speciem mali, emendari aboleri talem consuetud nem jussit Eessa. Exumia erat illa callitas, sed videtur Hispaniam non excessisse. Etenim in oratione de sancto Baptismate eκclamat ad pauperes Catechumenos sanctus Gregorius Naaiamenus: Turpe est ere, ubi Hr munus quodpropter Baptismum ineram ' Muneris istius consuetudinem vigere supponit, verum non extendi ad pauperes, ideoque ejus musa Biptismum ab illis non differendum. Quod Judaeorum Patriarcha Eliel Tiberiadensi Epis. Cap. .s.copo in Baptismate obtulerit grandem auri sim mam, testatur in Ebi nitarum haeresi sanctus Epiphanius. Et de suo Baptismate scribit ad Sulpitium Severum sanctus Paulinus: Fusi redimens sua crimina nummis. Ep.ra Erat oblatio plenδ gratuita citra omnem exactionem. Uerum ad Lucaniae, Brutii, ac Siciliae Epis remos scribit sanctus Papa Gelasius: Sacerdotes bapti ita presia nusia praefigant , nec Hationi
quibusebet impositis exagitare cupiant renascentes, quoniam quodgratis accepimus , g mitis dare mandamur. Et lueo nihil a prae lis prorsus emere moliantur , quo vel paupertare cogeine deterriti, vel indignatione revocari, redem.
ptionis sua cauos adire de ficiant. Cunctis aliquid deinceps exacturis minatur honoris periculum, seu degradationem. Similem Canonem quasi 'ex nescio qua Carthaginensi Synodo adducit Gratianus: Placuit ut unus-
qui ue Disivus per Eces fias suri Me faciat, ut qui infantes suos ad Baptismum inerunt, siquid voluntar o pro voto suo oferunt, ab eis suscipiatur;
si vero per necessitatem pauperta is ahqui non habeant quod erant. nullum eis pignus violenter absrahatur a Clericis.'Nam multi pauperes hoe timentes, flus suos a Baptismo retrahunt. . Quidam vero , dum disseruntur, I Re V ria Baptiseni de Hae vita recesserint, necesse αξ ut ab illis eorum perduis requiratur, quorum ioba terrimesientes, a Baptismigratia sesubtraxerunt. Quod facinorosa haec avaritia quandoque in Clero grassata sit, docet nos etiam Venerabilis Ruperius Tulliensis Abbas in vita sancti Hereberti Archie. piscopi Coloniensis: Pauperi cuidam infantium natus erar. Is quia pauper Cap. γ 3.
erat, cr quia Nihil quaestus in manu habebat, eontemnebatur a Sacer otibus, per Iotam urbem Coloniam puerulum iEum circumferens, Ur eidem filiolo regenerationis Patiam Ocrri pos tulans. Defessus ergo est contemptus , adHn 'esum recurrit Heribertum Ponsilem, cst quod tali in re contemptim est,
magna ct flebili vota conquestus s. Ru ut vere sapiens, exrrens, inροι, σῶ
155쪽
r o DissERT. IL PROOEMIALIS, fer istam ad me, e eo enim illum habeo baptia re. εγι isse: Susiipe, inquit, ergo eum tu quoque de sacro fonte, ct compater meus esse dignare. Taptivi vit Mi pauperculum , non pro persinu nostra salum appendens Sacramentum et
o nimirumfacto τ' exemplo tanta civisatis tam multos redarguens Pria'teros , quod ausi fuissent sidem Somini nostri Jesu Christi habere in acceptume
Persenarum. Laudatum tamen Canonem , licet adducto Gelasiano utcumque consonet, numqtiam crediderim esse Carthaginensem aut saec
ii quinti. Pauperibus baptizandorum puerorum parentibus violenter pignus abstrahere est ab istius temporis Sanctimonia nimis alienum. Etenim quod in Baptismate convivium , te candidas neqphytorum vestes tunCconsuerint Episcopi donare pauperibus,ostendi pomi vario exemplo.Laudatus ergo Canon est septimus secundae Bracarensis, habitae sub Pontificatu Joannis tertii, & nonus Synodi Emeritensis, celebratae sub Papa Vitaliano. Ex quo vides Hiberini Cmonis castitatem nec in ipsa Hispania dudum perseverasse. Eam tamen res impsisse videtur undecima T leta na Synodus, Simoniae damnans Presbyterum, qui pro baptizandis
proemia acceperit, etiam sponte oblata. Dico, videtur: Utique ex l ctione Garaiae Loayzae. Etenim antiqua temo non habet, Eliam volum raris obluta ; sed, Nisivoluntatae oblata.
Quidquid sit, juxta laudatum sancti Gelasi Canonem omnis dudum ci cita vixit. Hunc enim in sensum intelligo Carolum Magnum in C
Cap. 11. pitubari Episcoporum : Nusius Presbyter Baptisinaris Sacramentum pro alia quo pretio vendere praesumat. Et Heden ulmum Laudunensem Episcopum.
nisi prius profestum quod a baptizandis nihil exigi permitteret in sua
Parochia, consecrare noluit Hinc marus Metropolita Remensis : Eam esse dixit regulam Ecclesiae Romanae. Etenim antiqui Romani ordinis l. 37 . ad Presbyteros admonitio sic habet: Nullas vesbum pro bapti aedis infantibus praemium vel munus exigas. Et in suo Capitulari statuit Herardus Cap. 3 1. Archiepiscopus Turonensis: Ut nullus pretium pro Baptisina accipiar. Et in sua apud Guillelmum Malmesberiensem Synodo sanctus Cut bertusFol 397. Archiepiscopus Cantuariensis: Presbyteri non accipiant pretium no bapi abandis pueris. Et in sua ad omnes Parochos instructione Leo Papa 1U. Nullus vestrum pro bapti nius infantibus praemium vel munus extat. Repetit verba ordinis Romani. Et in Remensi sua Synodo sanctus Leo n . nus: Ne quis suo Baptismo quidquam exigas. inae omnia Decreta sunt Henrico quarto anteriora: Ostendunt exactionis luem frequenter in E
clesia fuisse. Adversus grassantem sub dicto Henrico scabiem statuit varia Gregorius septimus, & in Placentina Synodo singulariter de Baptisino succetar p. 33. ejus Urbanus secundus: Pro Baptismo ni Iunquam exigarum tam nuper
156쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. I Ipublicavit illustrissimus D. Lucas Holitentus adversum illos , qui ejus quidem Decreta norant, sed adscripseram tertiae Romanae jusdem Pontificis Synodo. Et in suis pro Gallicana Ecclesia constitutionibus Gualo Cardinalis. Paschalis secundi Pontificis Legatus: Prohibemus sub excommunicatione, ne Sacerdotes vel Clerici, occasione alicuius consietud nu, pro
Baptismo , alusii Sacramentis Ecclesias is, aliquia exigere vel extorquere prasiniant, sed ea liberaliser ne aescultare sudeant canonice ministrare.. vomantur tamen Laici diligenter , ne quod pro reverentia Sacramentorum devotio fidelium introduxu, ex avaritia vetat aliquarenus remo uine. Quod
ipsum in sua Lateranensi Synodo llatuit Innocentius secundus, & adjunxit : Nec sub obtentu abcujus consuetudinis ante vel psa quoquavi aliquid Cap. a. exigatur veli e trutilatus dari, utique ad Ministri exactionem , prommat , quoniam Simoniacum es. Joannes de Crema, Honorii secundi per gliani Cardinalis Legatus, in Londinensi, Calix this secundus in Re mensi Synodo , dc alii plures idem tunc confirmarunt. Et in sua apud Rogerum Hovedenum exstante Londinensi Synodo Richardus Primas Cantuariensis: DCum es silere in quibusam locu pro Baptisimo nummos F. s I. duri. Definit esse Simoniam , damnatque anathemate. De omnibus generatim Sacramentis idem in sua Lateranensi Synodo statuit Alexander III. oc addit: Plures putant sibi ex hoc licere,quia nem mortuis longa in
Disse consuetud ne inbitrantur , non satis , quia cutivitate excaecari sunt, attendentes, quod tanto graciora sint crimina , quanto diutius ammam tenuerint
aligas . Circa Leonis i X. tempora haec mortis lex adcb grassabatur, ut de S. Adelberone Metensi Episcopo, tamquam grande miraculum scribat apud Philippum I.abbaeum antiqua ejus vita: ε candiaIum Domiγώ. um , GRATIS ACCEPISTIS , GRATIs DATE , Praesul veneratilis perferiiss/m adimplens , cst dum vixit veres me custoduns, numquam pro Ecclesia is iactis. nunquam pro ordinandis sui claustri Minybis, ne dum
e Giaribus Monasteriorum , quos usque ad quadragenarium fere numerum consecra I, Praemium aut quodpiam munus accepit , smoniacams hoc , ut venenum mortiferum, moraemi venenatam , semper exhorruu er au-s u. Notanda sunt Cardinalis Gualonis verba: Moneantur tamen Laici diligenter , Continent exordia tertiae in Ecclesia disciplinae. Prima quid etiam gratis osscrri aut oblatum accipi, secunda quid exigi vetuit ita in Baptismo , tertia hoc tandem permisit, verum sub certo moderamine, de quo venerabilis Odonis, qui sub Gr oris innavo P.irisi 'nsem rexit Ecclesiam , Capitulare ad titulum de Baptismor Tro Baptismo misi Omnino ante exigat- ,sed post laudabitis consuetudo exigi potes. Et in Oxoniens, sub Honorii tertii Pontificatu celebrata, Synodo Stephanus Primas Can-
157쪽
r εχ DIS 3 ERT. II. PROOEMIA LI s. tuariensis: Hirmiter inhibemus, ne pro aliqua pecunia denegetur Baptismus , vel aliquod Eccbsiasticum Sacramentum. O nuim siquilino devotione MN mconsueverit erogari, super hoc postmodum volumus per ordinarium loci Eccle Iuniuirum exhiberi , Acut in generab Concilio expressi 'HFufius e Πsinutum. Utique in generali Innocentii tertii Pontificis Lateranensi SP nodo , cujus hic est Canon sexagesimus sextus: Ad Ap Iobeam audis tiam sterruenti relatione pervenit, quod quidam Clerici pro exequiis mortuo. um s bened tionibus nubentium, si tibus pecuniam exigunt 2 exto quent , c forte cupiditari eorum non fuerit satisfactum, impedimenta tia fraudulenter opponunt. E contra vero quidam Lauci laudabilem consuetudinem erga sanctam Ecclisiam, pia devotione metroductam, ex fermento hinreticae prosaris nituntur rastingere sub praetextu canonicae pietatis. Qua pter Ur pravas erantiones super lasseri prohibemus , ct pias consuetudine rincipimi obsimari, sinuentes ut ubere conferantur Ecclesiarista Sacramentri , o per Emopum loci, veritate cognita , compescantur qui maluisse nituntur laudabilem consuetud nem immutare. V erba, Ex fermento haereticae pravis
ratu, notant eo tempore grassantes Albigenso, qui adduistis jam pro prima & secunda Ecclesiae priori disciplina Canonibus freti, omncm in Sacramentis. etiam pol ipsa collata& sub consuetudinis obtentu , exactionem damnarunt de Simonia, blaterantes omnem Christianitatem esse lapiam in hanc pcssimam haeresin , & periisse. Ex hac radice natus Joannes de Purniae, apud Anglos homo Niciciuna, omnes generatim, quod pro Ecclesiarum consecrationibus aliquid exigerent , Episcopos A. t 381. blateravit Simoniacos atque haereticos, uti testatur HenricusCnygii tonus. Calumnia quibusdam vitacst habere aliquid standamenti, ideoque dedu- ista suis ad generalis Synodi examen: Eam tamen sprevit laudatus Pon- intifex, statuitque nemini ex quovis titulo negari Sacramenta aut sepult
ram , nihil antea pro ipsis exigi, sed postea postulari posse consuetam eleemosynam , dc ad ejus impartitionem duros fideles per Episcopum cogi. In sua postmodum sub Eugenio quarto habita Synodo Nicodemus de Scala Frisingensis Episcopus addidit: GTB h. praecipiendo interdicimus,
ut qui quu Sacerdotum pro ad viseratione usitus Sacramenti vel Sacrament
Bum pacificatur de sibi danda pecunia, nec AEquo alio aequivalenti pro eadem, sed volumus distositu absque dilutone, tempore 2 loco congruis , administrario exhiberi secun m risum Eccbsiae. Verum quod rationis 2 juris explorati existit, quodsocii passionumsint pariter er scis consolationis, permittimus ex post exigi, etiam cum imploratione oscii Pudicis, quantitatem in talibus com .suetudineaecisum, ad quam Laicos hortamur, ct quantum de jure es distringimus , ct compelli volumus.
Quaellio est, an illam, toties & adeo graviter de Simonia damnatam, scit
158쪽
seu ante seu post exigendi consuetudinem purgare potuerit Innocentii tertii Synodus ac probare Respondeo a cunistis Ecclesi.isticae disciplinae dilectoribus optari, ut Ecclesia in avita castitate & s,nctimonia mansil-set. Cordis nostri duritia extorsit aliud permitti. Duritia illa, adversus quam apud Rogerum Hovedensem dicunt Decreta Abrincentis in Nor- Fol .s 3 i. mandia Synodi, factae per Cardinales Albertum ac Thcod uinum, Legatos Alexandri tertii: De exactioni pro Baptismo nihil perfillum es ,
quia Epsopi mrmandia Secretum illud recipere nolueruntia Uti que D:crciatum, quo quid in Baptismo exigi vetabatur. Latius haec referunt Joan- A. ii 38. nes Bromptonus Abbas Iornalensis, & Gervasius Monachus Cantua- A. ii 1.riensis. Similes in omni Gallia Episcopos reperit Gualo Cardinalis, qui vel ipsi, vel ipse ruin Cathedralia aut Collegiata Capitula possidebant Parochialium Ecclesiarum Decimas, id que volebant de ipsis splendie hvivere , & miseros Parochos esurire, atque ita cogi ad victitandum de solis oblationibus aut exastionibus Sacramentorum. Crevit adsidue malum , & sua e stirpante manu validius reperit laudatus Innocentius : Hinc Episcopos & aliosa arochialium Decimarum possetares ad plenam Par .chorum sustentationem cogere non valens , antiquam spontaneae in BD
ptismo& quibusvis Sacramentis oblationis consuetudinem admisit in legem ac necessitatem, permisitque exigi, at post datum gratis Sacram e tum. Non sacri ministerii, sed Clericalis alimentationis titulo per debitae eleemosynae medium sit exactio ista, atque ita pura est a lepra Sim nis. Attamen Episcopi, & alii jam dictas Decimas possidentes Praelati, eorumque Capitula ac Monasteria , rigidum coram Deo onus portant dandae Parochis sustentationis integrae, & miseras plebes liberandi ab exactionibus variis, suspectis & offensivis, ad quas isti a paupertate coguntur. De qua re largitis suo loco. Secundum Sacramentum est Christiana Confirmatio, circa quod olim simul cum Baptismo conferri selitum adductos jam Baptismales Canones antiqua servavit Ecclcsia. Elementum ejus est Chrisma, utcumque pretiosum. Hinc variam de illo exactionem posterior vidit aetas, & damn vit. Prima id fecit Bracarensis Synodus secunda: Placuit ut modicum bas Cap. 4.sami, quod pro Baptisini Sacramento Ecclesia datur, quia asingulis tremissis pro ipse exigisset, nihil ulterius exigatur. Exactio fiebat ab Episcopo :Eam Synodus damnat ut tu spectam Simoniae. Quod ipsum facit sub Gre- gorio Magno habita Barchinonensis Synodus: Nihil pro liquoris pretio exigatur. Utique per Episeopum a Presbyteris Parochialibus. Sponte oblatum accipi R. rmittit Synodus Emeritensis. Eadem exactio in G dlia Cap. adcb viguit, ut ad si ptimi laeculi medium Landericus Parisiensis Episco
pus in suo, quod sancti Dionysii Monasterio dedit, Synodali privilegio
159쪽
r 44 DissERΥ. II. PROOEMIALIS, interuerit hunc articulum : pro se tis hi sti Aiari is reverentia conced - , ut sine pretio Chrisma, oliu sipiant. Idem privilegium Corbeiensi Moiialiario dedit clim quindecim Collegis Bertcsridus Episcopus Ambi .incia sis. Et hinc Gallicanae Ecclesiae sub Merovin is Regibus lapsam disciplinam reparans Carolus Magnus, statui voluit a Cap 16. Cabilonenti Synodo : Quidam fratres dixerunt cosuetud nu antiquaefuisse in eorum Ecclesiis , ut pro balsa o emendo ad Chri a faciendum, siue pro imminarabiti Ecclesiae concinno , binos vel quaternos dena os Presbyteri δε-rent. Unde omnes uno consensu suismia , ut scut pro dia candis A fibris Urdania Ordinibus nihil accipiendum est, ita etiam pro balsam De lumina busem His nihil Pressteri mima accepturi dent. Episivi Gai Afacultatibus Ecclesia Bal imum emant, sir lum ria Anguli in suu G. bsem concinnamia provideor. Radicem pessimam ι sub Caroli filio Ludovico repullulan-L. .e.F. tem , cxlcidit denuo lecunda Synodus Aquil granensis: Nullus Epimp rum vel Mimiarorum Usorum pro acceptione sacri Chrsemasu aliquid exigere
praesumat. Et sub Ludovici filio Carolo Calvo Synons Meldensis: cap. 41. Nemo Epscoporum, vel quilibet AE Her Ecclesia bos propter sacrum Chri zma abquia muneris accipiat, neque aenarios , vel qualdet munusiuia, quae per Asinistros Disioporum inordinabiliter exiguntur. Exactionem hanc esse
nefariim scripsit in canonicis ad Laudunensem Ecclesiam litteris Hinc-marus Metropolita Remensis, ideoque ejus Electum Hedenullam consecrare noluit, nisi frusta ejus solemii furatione. Etiam in sui Mid Arch Lx cy. Diaconos Capitulis edixit: Ne apud Pressteros , quando pro om aeteaccipiendo vemrint, Eulogias exigant. Sponth oblatum permittit accipi.
Nialum etiam in Anglia suille grassatum usque ad tempora sancti tan-Danci Cantuariensis Archiepiscopi, qui illud h multis proscriptum E ' i ixo. clesis reliquit in propria, testatur Guillelmus Thorne. Et huic fundamento nixa luit longa & dura Monasterii Cathedralis cum saneti Augustini coenobio subTheobaldo Archiepiscopo lis de Chrismalibus exalai nibus, quas Augustinenses Monachi Simoniacas, & ὶ variis Roman rum Pontificibus damnatas, cum dicto autem Archiepiscopo Cathedra- . les Monachi adserebant, non pro oleo & baliamo, sed exigi subjectionis titulo, id coque csse immaculatas. Nam quod subj cta clesia imperanti Ecclcitae quid annue pendat in subjectionis id praelationis notam, est antiqu4ssima consuetudo. Hinc Augultinenses Cathedralibus tandem in perpetuum dederunt quamdam possessionem ea lege, ut illis deinceps Archiepiscopus Chrisma, oleum, Sacramenta omnia gratis administra- A i 3. scriem latius refert laudatus Guillelmus. Et hinc Cathedralibus at favens Richardus Prior Hagustaldensis adfirmati quod Anglic. Eccl. sitis
3 3 39. Episcopis oc ipsbrum Arcs-Diaconis debeant pro Chrismate aliquam
160쪽
DE SIMONIAE CRIMINE.consuetudinem. spiam nummos lblere exigi scribit Gervasus Mona L. , echus Cathedralis.Quod Eboracensa Dioeceseos Parochiales Ecclesiae sein A. ii 7xtenos, Capellae quatuor denarios penderent , testatur in opere de Ebor censibus Epilcopis Thomas Stubs, laudans Turstinum Archiepiscopum, qui eos in perpetuum remisit. Eos a Richardo Cantuariensi Archiepilco po , uncti Thomae proximo succi flare, fuisse de Simonia damnatos ad
dit laudatus Gervasius , nusque Londinensem Canonem refert Rog F s 3. rusHovedensis: Dictum est solere in quibusdam locis pro perceptione Chriso Iu nummos Lori. Damnat ut Simoniam lub anathemate. Quod iplum rigidissim h confirmavit Hubertus Archiepiscopus, cujus Canonem vide apud eundem Rogerum. Damnarunt item Joannes de Crema , Cardi F. gog nalis Legatus Honorii secundi in Synodo Londinensi, & in Oxoniensi Cap. x. Stephanus Archiepiscopus Cantuariensis, addens exaestionem hancc sierem ablurdam, di jam toties damnatam. Abusum in Romana etiam Ecclesia fuisse grassatum adfirmant Graeci Schiis itici, de quibus incogniti Auctoris Tractatus rept rius Constantinopoli in onventu Patrum Praediciatorum : Tertia schisinatis occasiose, quam Graeciaturuando nobis in familiari coiloquio adae urrunt, sῖιlicet smperia innis ex tuo Legatreum Papa. Dicebant namque referentes , quod
quarido Legasi Pontificis ab ipsa Sede Apostobca annuatim Chri a d ferebant . nisi octoginta libras auri a Cloo ct urbis populo, praeter alia dona est
munusicula, eisdem impenderentur , non recedebant. Taceo agere, aiebant,
de pompa e superbia, quam is ostentiam. At certum est esse fabulam. Etenim Chri ima per Legatos Apollolica Sedes nunquam misit Constantinopolitanae Ecclisiae, nec ulli Graecae : Nisi Arsan Photianis tempo- i et Uribus Nicolaus primus , aut Adrianus secundus miserit in Bulgariam, dc tunc quid sordidi commiserit Formotus Portuensis Epis opus, de quo actum est abundὰ ad octavam Synodum. Nos Latini ex selo oleo 8c balsamo, Graeci insuper eκ plurimis odoribus Chrisma semper confec
runt: inomoed igitur nos possumus ad ipses transtitisisse λ Ejusmodi
transmissionis nulla exstat authentica memoria. Apud ipses soli Patria chae coniiciunt, &ad omnes suae Diore sis Metropolitas & Episcopos transmittunt: Hinc enim Bulgarorum Archiepiscorra, dum ad Romanam communionem reverto transmittere noluit Patriarcha Constantino
politanus, illius consecrandi potestatem secit Innocentius tertius, uti tradit ejus vita , publicata per Franciscum Bosquetium , Episcopum Montis Pessulani. Hinc forsan sumpta occasio , ut Graeci Schismatici sabularentur illud olim fuisse consi cratum a solo Romano Pontifice, transmissumque ad Onanta ubique Patriarchas. Eit fabula, cujus ncque Photius, neque Michael Cerularius, neque Nicetas Pectorgius, neque T Marcus