장음표시 사용
161쪽
k6 Diss LRT. II. PROOEMIALIS, Marcus Ephesius meminit, ncque odiava Synodus , aut Florentina.
Quidquid sit, exiustiones has Romana Ecclesia semper rigidissimε damnavit. Etenim ad ipsas singulariter ejerandas adegit Widonem Mediolanensem Archiepiscopum , dum ab omni Simonia istam purgavit Ecclesiam, Nicolai secundi Pontificis Legatus lanctus Petrus Damiani.
Quod eas in Placentina, Turonensi, & Claromontana Synodo damn A. t. y .rit Urbanus secundus, testatur Bertholdus Presbyter Constantiensis. Est , in Placentina , per Lucam Holstentum publicata , Synodo Canon te tius decimus. Et in Remens apud Rogerum Hovedensim Synodo stis tuit Calixtus sesundus: Pro Chrsemvis sacri olei receptisne nutam protium exigatur. Quod ipsum eisdem verbis in Lateranens Synodo statuit Innocentius secundus, Eugenius tertius in Remensi , Alexando tertius in Turonensi, ac Lateranensi. Et ad Abbatissim & Conventum Aur 1. 2. v. gniacen scin scribit Innocentius tertius: Pro oleo san is , vel alio quobbra elisiastico Sacramento Episcopus, vel Arch Diaconm jub obtenetu consuetu-ἀnu, vel quoubet alio modo quiaquam exigere vel extorquere non praesumat.
Loquitur cx laudata Alexandri tertii Synodo Turonensi: Fec sub obtemtu consuetuo u reatum suum aliquis tu Iur. Quia durumum temporis non minuit peccata, sed ariet. Et ex laudata nusdem Lateranens Syniao: Pm tam plures ex hoc licere , quia legem mortis longa consiue tuaene invaluisse a L. πο- , non arrendentes quod ranto graviora sunt crimina , quanto diutins infoeluem animam tenuerint alligatam. Quem utrumque Canonem seis ad Cap. 8 9..titulum de Simonia Decretalibus inseruit Gregorius nonus. Apud eundem idem Alexander scribit ad nescio quem Episcopum: Audivimm
p. 36. quod nummos pro Chrismate ab Ecclesii extorquetis, quos nunc Carhedraricum , aluuando Pasichalem praestationem, interdum Epycopalem consuet ἀ-m appellaris. Exactionem damnat de Simonia. Et ad Cantuariensem p. 36. Archiepiscopum Innocentius tertius: Pervenit ad audientiam ninam quod cum obm quidam Susaganei tui pro Chrismate certam coaesierim accipere pscunia quantuarem, non metuentes poenam Canonicam ,'comestionem tuam
eluaere cupientes , tempus faciendae solutionis anticipant, recipientes in media ad gesima quod recipere consuevere post Tascha , cst ut causam recipiend. dismulent , nomen Pnariorum variant , denarios , quos prius Chri ales , secundo Pasitates dicebant, GUuetudinem media Quad arasma nuncupantes. Eam adfirmat nequissimam, utpote quae fiat anticipato pretio , venditionem ac Simoniam, mandatque funditus eradicari. Ex quibus omnibus
vides vitium suisse dudum grassatum in Ecclesiis, & ab ipse semper alienissimam fuisse Ecclesiam Romanam. d etiam in ipsa Confirmatione quidam olim Episcopi exegerint , lucet ex sancti Gelasi Pontificis decretalibus litterii ad Lucaniae Epist
162쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. r Ipos': Consignandis Melditi pretia nulla Emopi pr. mi. Et undecima Toletana Synodus, non pro Chrismate, sed pro cons andis fidelibus vetat liquid accipi. nisi spontaneh oblatum. Nempe post damnatum a Barchinonensi de iecunda Bracarensi Synodo, qui pro Chrismate exigo. batur per Episcopos ab Ecclesiis Parochialibus , tremissem caeperant ab ipsis consignandis aliquid exigere Hispani Episcopi: Et istud damnat laudata Synodus Toletana. Alibi grassatum suisse hunc abusum non lego. Tertium Sacramentum est sacro. surret Eucharistia , de qua etiam . quod olim cum Baptismo daretur, omnino intelligendus eis sanctitamus, supria adduehus , Canon Eliberinus. De adultorum Eucharistia statuit vigesimus tertius Canon Trullanus: et ι -E- , sive Episco G, i
Presfur, sive μα--, immaculatam tribuens communionem , ab eo qui commun/cat, ejus participationisgraia , obuos vel quamlibeι aliam speciem exuat. Exactionem damnat de Simonia, & exactorem mandat ut Sim niacum degradari. Et istum Canonem sic commentatur Theodorus Bal
samon : Cum satis tinto ab hinc tempore in quodam loco , qui salubrem a peliatur ,'in Chersnes regisne postmest, sancta Dominica Pasichae Christi si mediams diuersarer , viae quasdam diuti regionis mulierculas, Ur quosdam homunculos, pon marminam Divinam Psalmiabam ad Catholuae rici Aa templum confluentes, cum ovis gallina panis fermento mixtis , s abis quμbustam sulentis , vel etiam ad athuid aliud aptis, interrogam qua nam ob causam hoc fieret , ex audivi quod unusquisique iis, qui potest , Sacerdorem donis , qui populo Divina Sacramenta porriit , prosequitur. Neque enimal ter cui quam brat Sacerdotem adire, cr Divina ab eo Sacramenta percipere. Et tunc quuiem reprehendi quod flebis. Damnat de Simonia. od iudicium etiam in Latina Ecclesia i per viguisse adversum similes quorumdam Parochialium Presbyterorum abusus. in dita Canonis scholici ostend i. Similis enim oblatio non est spontanea, ted extor Quintum Sacramentum est Extrema Unctio, de quo in RemensISy- .nodo statuit sanctus Papa Leo nondi: m quis pro infirmorum Parioneat quid exigat. Quod ipsum in alia ibidem Synodo sanxisse Calixtum sin A. is i p. cundum res antar Richardus Prior in libro de bello Standard ico , &Simeon Monachus Durael mensis. Et in Londinensi nodo Ioannes CaD A t 1 8. dinadis de Crema: Pro arisne firmorum, Uni Mare pretium non ex, fatur. Et in alia ibidem apird Rogerum Hovedensem Synodo Richard F. F3 3 PrimasCantuariensis: Pro Extrema Unctione Mut exigutin. Confirmant Turonentis ac Lateranensis sub Alexandro tertio Synodorum Decreta, quae in sua Londinensi executus est Primas Hubertus. Et in suo Capitu
Iari ad titulum de Extrema Unctione Odo Parisiensis Epis vi : NAM Uri 'milia exeatur , spe a paupere,fire ad ite, sed se quid Paris ἀπι-
163쪽
uenit accipiant. id ipsum statuisse Turstinum Eboracensem Archiepiscopum laudat Thomas Stubs in Actis Pontificum Eboracensium. Sthac l*e etiam hodie vivimus. Agunt laudati Canones in illos Pra i ros, qui sanctum oleum, quod ab Episcopis emerant, ipsi quoque vendebant.
Postremum Sacramentum est Matrimonium , de quo ad Januarium L. 3. Ep. Calaritanum Episcopum , Sardiniae Metropolitam. sanctus Gregorius
a 4. Magnus: De nuptiu Clericorum , utique minoriam , nusim, ut nunc fieri
dicitur , quidquam praemii accipere praesumat , inqui ruam sua sponte offerre maluerint. Cur de iis Clericorum nuptiis acciperent ac exigerent , ignoro. De omnium generatim nuptiis flatuit in Lateranensi Synodo p. 7. Alexander tertius: Ne pro nubentibuου benedicendis aliquid exigatur, distri. tius inhibemus. Et de celebrata per ejus Cardinales Legatos Theoduinum& Albertum Rhotomagensi Synodo scribit Roger Hovedensis: De nia tionibus fonserum nihil perfectum Z , quia Episcopi Normandia illud
cretum recipere noluerunt. Utique Decretum de non exigendo. Ab illis Episcopis non multum dissentire videtur Capitulare laudati Odonis: Prohibetur dinicte, ne ulti Sacerdos aut Capelganm exstat aliquid ante ben Hectionem nuptialem, sise pro testimoniis ferendo, Fie pro Masrimonio cel Harudo, occasone ferculorum qua debentur pro nuptiis , celebrato autem M
trimonio recipiat fercula , cst exigat , si necesse fuerit , Acuti consuetum MLQuoniam Parochiales Presbyteros nuptiali convivio adesse vetat rigidis, si me antiquus Patrum Canon , eis ex ipso sercula mitti permisit Gallicanae Ecclesiae consuetudo , quae & ista sercula ob varia incommoda commutari induxit in oblationem pecuniariam : Hanc oblationem uti debitam exigi permittit Odo, vertim post celebratum Matrimonium , & impe iam Sacerdotalem benedictionem. Hinc etiam in Oxoniensi Synodo st tuit Stephanus Archiepiscopus Cantuariensis : Dirmiter inhibemus, ne proia pecunia Matrimonium contrahendum impediatur. Quoniam quid pro devotione Delium consueverit eruam , sever hoc postmodum volumuι per ordina, Dum loci Iustitiam exhiberi. Ita nuper statutum esse dicit in Lateranensi
Synodo Innocentii tertii: Gus Decretum supra exposui. Simile sanisti Edmundi Cantuariensis Archiepiscopi Decretum laudat Guillel- A. a 34. mus Thorne. Etiam Joannes Tusculanus Episcopus . Martini quinti per Germaniam Cardinalis Legatus , obscoenam quorumdam , num lem benedictionem vendentium , abominationem damnat in Salisburis gensi Synodo, & adjungit: Per hoc non intendimus quod laudabiles consi tui es instrat debeant, quando psint Restores Ecclesiarum recipere licite , si nubentes post bene ionem aliquid osserre voluerint devotionis intuituWpiet tis. Quae omnia ad puerperarum purificationem extendit laudatus A chie.
164쪽
DE SIMONIAE CRIMINc r 9chiepiscopus Edmundus. Et ista lege etiam nos hodie vivimus. Proinde circa omnia Sacramenta distingui debet triplex Ecclesiae tempus ac discuplina: Prima nequeexegit neque accepit, secunda accepit sponte oblarum , tertia etiam exigit, utique sustentationis titulo , ac post alum
Exponitur oblatio ac exactio in Sare memo Paenitentia. Ε Leemosynas esse ad Deo pro peccatis satisfaciendum longὲ essicacis
simas , clamant omnia Chiistianorum documenta. Et hinc pomquam quatuor famosi antiquae Poenitentiae gradus abire caeperunt in dis. suetudinem , ipsorum in locum principaliter successit eleemosyna, jej niis tamen ac variis mortificationibus ac epitimiis vestita , quousque tandem successit& alia Poenitentialis rigoris relaxatio , de qua ad Alexandrum secundum Pontificem sanctus Petrus Damiani: Sanctivi Rudοι L. r. Ep.
iam Paenitent m requirebat. Lams, inquit, potius erigam, quam ex om dareerom, more comino, pingue m. Et in litteris ad nescio cujus E cel sae Episcopum N Non ignoras , quin cum a Poenisentibus terraδ accipimm, L . Ese juxta mensiram muneris eis de Poenitentiae quantitate relaxamus , Acut fria ι .ptum est ; Dimisia hominis , rerim io ejus. Et in litteris ad Clericos Fl
rentinos : Cum Sacerdotes Eec iis Minosem indicunt quibusdam peccaτoribus L. S. Ep. Paenitentiam , nae vinon aliquatardo certam pecunia prasi unt pro annorem s.
redemptione mensuram ' Ut nimirum facinora sua inemosenis redimant , qui unga seiunia per borrasium. Sed quia hac pecunia redemptis in antiquis Patrum Canon non reperitur, absurdum esse 2 strvatum uduabitur ἰ Quod Fhoe Laucis indulgetur, ut peccara sua eleemo is redimant, m surripiente mortis aniculo ex hac vita Ane reatus seri, quia absis . absistisne recediain. quid Monacho praecipiendum erit, qui ct longam seris Paenitentiam, peccatis exigentibus , a Fit , Er pecunivi tam, quom redin fur , fundum abiem 'Uti Laicis pecunia, ita Monachis voluntaria flagellatione suadet& pr bat redimere peccata, & hisce iri unctas Canonicas ac Sacramentales sistissamones. Et in litteris ad nescio quem Monachum: Coonica vetar -- L. 6 ctoritas, in Formienti Sacerdos unius dui jejunium non relaxet , nisi au pr m. sns aegrinetis taxatione per eleemo ina- compensit. Et de suis apud Mediolanentem. cuj us dc caput Ac membra de varia Simonia punivit ac purg vit, Ecclesiam Actis scribit: Vinni Archiepsopo centum annorum nitentiam india , redemptionem , eius taxatam per unumquemque annum p
165쪽
cuma quantitate praesivi. Quibusdam istic Clericis quinque, quibusdam
septcm annorum Poenitentiam, & bina aut tema singulis septimanis j junia injunxit, & addidit: Qui Ie unare facile non potes , unam, his --
μου re Mnere beentiam habet, ita ut unum maturium messitetur , aut me mcum quinquagint.ι metaneis, id est, genuflexionibus, aut unum pauperem Pasiat, cr lotis pedibiti nummum porrigat. Ex quo vides redimendae sati
factionis morem fuisse tunc adeo solemnem, ut quomodb singula peccata suam poenitentiam , ejusque qualitatem & tempus, ita& singulae poenitentiae tuam redemptionem, ejusque modum, & pro singulis a nis, mensibius, diebus laxam haberent a Canonibus Poenitentialibus libris pi ae fixam. Poenitentialis Romanae Ecclesiae liber, quem suo tem-L. s. m. pore exstantein de usitatum laudat sancti reonis Carnutensis Episcopi DN *β' cretum , habebat hanc regulam: Centum sotidi dati in euemo 'nam amnum excusant. Gusmodi plures aliarum Ecclesiarum Canones laudatus Ivo istic adducit. ζ. Redie sanctus Petrus Damiani adfirmat redemptionem istam non haberi in antiquis Canonibus. Etenim similem redemptionis Canonem , quem Alexandro primo adscribit in sua Conciliorum collectione Severbnus Binius, certum cst esse suppositum & mul id posteriorem. Rus int
rim meminit sub Benedicti octavi Pontificatu habita Synodus Salegum cap. 1s: si adiensis: Omnes bonitum ieiunium diligentissime observent. Et i quis octo
rerum, tali jejunio interdictarum aliquam reaemere volueris, unum pamperem , prout facultas seuaeru, eodem de reficiat. Et sub Joanne decimo per Sedulfum Metropolitam facta Renaensis Synodus ricernis hane 'en tentiam his , quiis besto Suessonis inter Robertum es Caralmis,de Francorum
regno contendentes , acto intrefuerant, iniungemaam: Via iere ut tribus si is smis per tres annos agam Paenitentiam, tra ut prima Ouia age a sint extra Ecclesiam ,-m Caena Domini reconciliemur. Omnim vero his
ιrom Quadragesimis, secunda, quarta, or sexta Ieria, in pane, sue,
qua seiunent, aut reaemant. Et in suo ad Parochiales Presbyteros Capit L. i. e. r. lari I saac Lingonensis Epi lcopus: Nusim Fresster aut Liuisus Paenitentem cogat vim Hbore , aut carnem manducare , nisiad praesens pro Es unum vel duos d arios juxta qualitatem Taenarentia dedou. Verbum Cogat,idem Cap. 26. vult quod , Permurat. Et Herardus Archiepiscopus Turonensis: Patri tentem num cogat manducare aut bibere , nisi redemptio permissa δεα ,
-- ita tamen ut pro eo prias donet coram ipse redemptionem. Ex quo vides redemptionem non potuisse credito fieri, sed debuisse praemitti: Et ali quando Poenitentis arbitrio permissam a Canone, quandoque opus fuisse auctoritate & gratia Episcopali. Et in suo ad Parochos Capitulari Leo Papa quartus: Num Paenisentem invitet carnem manducare s bibere v
166쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. Is Inum , Ut pro eo ad praesens eliemo namfaciat. Quod ipsum habet antiquus ordo Romanus. Et in litteris ad Augustam tuam uxorem Fustradam C rolus Magnus, laudans Litanias ob suam de Barbaris Avaribus victoriam indictas: Et a vino ct a carne ordinaverant Sacerdotes nsini, pro er m*-tarem , aut senectutem, aut Iuventutem abstinere Poterant, missi ont, qui redimere voluisset, quod vinum licentiam habussit brbenae ipsis tribus Litaniarum diebis, aetiores cst potentiores homines ιn unaquaque die solidum unum dedissent , minus potentes juxta possibilitatem i, rum, qui amplius dare non poteras,'vinum bibere votibat, saltem via unum denarium vinst. Et sanctus Cinbertus, qui ad octavi s Hulim dium floruit Archiepiscopus Cantuariensis , statuit in tha Chovest viensi Synodo: De hoo, utique de divitibus peccatoribus Paenitentias p Cunia redimentibus, pro ius desputandum est, ideo quia nuper quidam H. ves secundum hoc seculum, petens Reconobationem pro magna quodam suo facinore sebi cit jus dari , ad irmans in titteris fiuis idem nefas iuxta mustorum promissa in tantum es expiatum , ut si deinceps vivere possis, trecentorum annorum pro eo plene se uniumsatisfactionum modis, per aliorum scilicet Psatimo dam, cst Iesumum, or eleemost spersolutum est, excepto illiu se uni Urq Nymi e utcumque aut parum Ieiunaret. Ergo si ira per abos placari,
potes Divina Pustitia, cur divites, non stip miseres, qui pro suu sa
riis aliurum innumera possunt praemis jejunia ressimere, disscilius voce verum ris Regnum intrare coelorum, quam per foramen acus Camelum trans e diis cuntur 2 Earumdem redemptionum meminit magnus Theodorus A
chiepiscopus, ipsasque laudat δc probat, uretim Culbertus 'oscribit &damnat. Eis contigit quod sancto Petro Damiani& sancto Rudolis Eu-gubino Episcopo: Hic enim redemptiones istas, quas Petrus omnino probat, esse ait improbitatem corvinam , pinguedinem haustam Ecad veribus. Agit praesertim in Episcopos ac Presbyteros, qui redemptiones fas vertebant in suum lucrum, accipiebant fundos & alias res immobiles, atque ita Ecclesias suas ditabant. Ita enim suo tempore fuisse factit tum edixit supra laudatus Damiani. Et revera omnis ista redemptio habuit ansas, ex quibus probari potuit, & improbari. Adducta interim testimonia evincunt esse antiquam. Nam & in Decrceto suo lanctus Ivo Carnutensis Episcopus adducit illius syeciem & Canonem , quae esse dicit Lin Bonises o Papa, utique tertio aut quarto. Quidquid sit, est vetusta, & oo.
Praeter ipsam fuit olim& alia exactio, fieri consueta in ipsa Conses- sione , aut Reconciliatione. Erat stipendium, Honorarium , aut xenium Ministri injungentis Poenitentiam , Reconciliantis, aut certe ad Reconciliationem adducentis. Olim enim omnes graviorum peccatorum rei
167쪽
131 Dis sin T. IL PROOEMIΛLIs, impositam sibi a Presbyteris satisfactionem adimplere cogebantur ante Reconciliationem , qoae omnibus simul per Parochos adduistis impendebatur ab Episcopo in quinta seria Dominicae Coenae. A paucis saeculis desiit ista conluetudo. Adversus dictam exactionem statuit in suo ad Parochos Capitulari Leo Papa quartus: Nul vestrum pro nisi u reconciatiandu praemium .int muniti exigat. Nulti mnus dune Parmientem cu-- eumque res gratia ad Reconcibaminem adducat , ct et Reconciliauionu testimo.
Mum facias. inod ipsum habet antiquus Ordo Romanus. Quisque olim Parochus suo, quem Episcopo reconciliandum adducebat, Parochiano dabat impartitae per Episcopum Reconciliationis testimoniales litteras. Et stib Gr orio quarto facta sexta Parisiensis Synodus Sacerdotes, qui
muneris causa tempora Er modum Poenitentiae ad lubitum Paenitentium inuri cunt, culpat gnavissimE. adterens eos vana loqui, & divinare mendacium. Et in suo Parochorum Capitulari Hincmarus Metropolita Remen-L.i .e.i3. sis: Nemo Presbyterorum a quocumque Tarnitente aut gratiam, aut favorem, aut munm suscipere praesumat, aut minus digne Poenuentem is Reconcitum nem adducat, aut rite mmum Reconciliationis faciaI. Adfirmat esse Deo
de hominibus abominabilem Simoniam. Et in Capitulari ad Arphi Dia
Ly. e.9. conos: Sobcite providete, ne vos vel Presburi negligenter Tanusius proatiquo munere M Poenitentiam adducatis, vel post Reconciliationem eos negi
gatis, quod Simoniacum est. Reconciliati enim per Epilcopum Poenitentes manctant per aliquod tempus sub singulari serula tuorum Paroch rum, a quibus quotidiἡ instruebantur acceptam Reconciliationis gratiam cum multae lollicitudinis cautela custodire. Etiam Heden ullam, Laudunensis Ecclesiae Electum, antequam consecraret, laudatus Hincmarus compulit ad selemnem similium exaestionum ejerationem. In suo item ad C p. 87. P. rochos Capitulari scribit Henardus Archiepit copus Turonensis: Pre
byteri regulariter Poenitentias dent, sin tu ando aequisarem habeant, ct munera inde non exigant. Et Ricultus Episcopus Suessionensis: Mideans ne Simoni Mago Ur Ddae traditori essetantur similes,s pro pretio Parmientes ante tempus ad Lconcibationem adduxerant, ex eis pro Reconciliatrane testimoninmis erant.
Iniquitatem hanc esse longe antiquiorem , lucet ex sancti Hieronymi M. 333. ad Eusebii Caesareensis Chronicon appendice: ε exandria post magnum Athanasium ordinatur Epimpus Petruι, qui post k cntis interitum tam σμbilis in recipiendis horaicis set, ut nonnullis Iu picionem accepta pecunia num L 3. Sp. terit. Quod vitium etiam in Lazymo Peli stolicae Ecclisiae Presbytero notat, ac gravissimEdamnat Ilidorus Pelusiota, demonstrans ejusmodi abGlutionem esse irritam ac nullam. Et hanc solam exactiomm sanctus
168쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. II 3Pessimoriam in grandi hoc Sacramento abusuum originem & cautim fuiLse vides illam exactionem , ideoque meri id damnatam. Laudati tamen Epist opi, juxta istius temporis Canonem in aliis Sacramentis consuetum, permisere spontaneam Poenitentium oblationem , de qua ad Petrum Sania tonensem Episcopum , & Goscelinum eius Archi-Diaconum scribit Goistedus Abbas Uindocinensis: Pervenitis ms, quod oblationes con . Ll Spfessionum in Ecclesia Surge crum nota abitul ΟΡds ira nos aventes
de hoc , quod per triginta annos nullo Episcopo vel Archi-Diacono rectanante tenuimus, atque Romanorum Porusicum bcentia nobis concessum est, eximus , est Presstero noHro , quod MLIDMm erat, nobunolentibus, commii iis , nec dulictionem nobis exhibuistis, nee dilectionis speciem. Multis expostulat adversus istam iniuriam, & adjungit : Si duisis quod isse oblationem confessionis habere debet, cui Foemtens confitetur, simili modo dicere pote iis , ut oblationem Astaris habeat a quo dissa cantatur, ct oblinionem mortui a quo mortum sepelitur, Ursic Min re nosIer totum accipiat, ut nihil oblationum is
Eccusis , quibuι die is nocte servimin, nobis relisquat. Uigebat tunc mos, quo Altaria, seu Parochiales cum suis Decimis & aliis proventibus, i insisque etiam oblationibus Ecclesias, Monasteriis & Clericorum Collegiis, Uicarium istic cum simplici sustentatione Presbyterum impost, ris, donabant 8c Episcopi de Laic1 Patroni, atque hac ratione Altare Sum geriarum a Romano Pontifice acquisierat Monasterium Uindocinense. Inopiam sorsan patiebatur, aut certhallegabat iste illic Presbyter, atque ita invasit oblationem consessionis, de ipsam illi supra Canonicam po tionem confirmavit Petrus Santonensis Episcopus. Et haec est expostulatio Gogredi Abbatis. Ejusdem oblationis meminit apud Matthaeum Parisensem in sua Londinensi Synodo otio Cardinalis Diaconus sancti Nicolai in Tulliano carcere, Gregorii noni Pontificis ad Henricum tertium Angliae Rogem Legatus: e udisu terribiliam imus ct relatu, quod quidam, sil et A. ix a rmiseri Sacerdotes, dumfo in in beneficium riuaria, vel adfirmam, vel qumcumque alia quae u causa, proventim ex Altari aut ex Tamientia vementes
recipiunt, non abier admittunt ad Poenitentiam co tentes, nisi prini ab usis in nu avaritiae sua at quia reponatur. S faciunt de aliis Sacramentu. Eos
omnes mandat inquiri per Episcopos, ει uti Simoniacos amoveri. Gnis sabatur tunc abusias pessimus, quo apud sitam. Plabem non residebant Parochiales Presbyteri, sed Uicarium Ecclesae suae ministerium dabant . . ad firmam , id est, sub annua pensione elocabant alicui pauperi Presbytero, qui acquirendi victus necessitate cogeretur ad ejusmodi sordes. Et in ipsos statuit Cardinalis Otto. In eosdem videtur olim statuisse in is
Londinensi Synodo Ioannes Cardinalis de Crema, Honorii secundi L V gatus:
169쪽
is4. D I s S E R T. II. Ρ R O OE M I A LI s , gatus: Pro Poenitentia nul- omnino pretium exigatur. In ipsis lucide seriubit in eruditissima, qua ad exstinguendum Clementinum schisma& in ipse grassantes disciplinae lapsus hortatur Carolum sextum Regem suum, Epistola Universitas Parisielisis: I viis Simoniaca haemesi loquamur , qua in Melesie domo e praesidet, ut jam ejus ditioni omnia ni propemodum βλjecta' rata damnazissima corruptela Sacramentomum omnium municas collationes , ct nacipue indunum ac Paenitentiae , rurpi det M quaestu vendit.
Exstat Epistola in Spicilegio Eruditi Lucae Dacherii. se in libro de
corrupto Ecclesiae statu largitis deplorat Nicolaus de Clemangis Archi-Diaconus Bajocensis, & in sua ad Adrianum sextum Pontificem querimonia Nurembergen sis Germanorum Procerum Conventus. Eorum nullusqUntaneam oblationem damnat, sed solam exactionem. In hisce enim cunetis omnino verum est, quod de sancto Paulo Apostolo, apud Melitenses praedicante, & ianitatum gratias operante, ideoque non s lisibi, sed & suis ducentis septuaginta e naufragio sociis , multorum dierum alimenta ac multos insuper honores accipiente, scribit in suis adHomil. Apostolica Acta commentariis sanctus Joannes Chrysestomus: Num
mercedem accipiebant i 'Ab L Sed ut firmum s , operari
Sponte oblatum consessionis nummum , nusque avitam consuetudia nem primus damnare crepit Ioannes Wiese , garriens Poenitentiae . Sacramentum esse Sacerdotum commentum Anti-Christianum, ad populum tenendum sub sua Leonina subjectione, ad noscenda eius tareta omnia, & ad venandas ejus possessiones. At recti illi in libro de Sacramentis respondet Thomas waldensis,Carmelitici ordinis in Anglia eruditissimus Prior Provincialis: Nos eristumiamm, quo carnem pasCa. 347. cai ct impinguet, non quaris ex confessionibus Ecclesia Sacerdotum , qm Umriunt cr filiunt iustitiam. Amse s tibi dixit: Cibus ct referibo orthodoxorum Sacerdotum est rentissio peccaturum. Tilicibus irie hoc numquamsapuis , ut videtur. Si tibi fuit in Sacerdotio semper talis eskries, non mirors cibus p. rridus coegis ad vomitum. Omnes Sacerdotes ex semetipse judicavit misia, rabilis Hiclessus: Omnes ad sui normam credidit confitentium Poenistentiae & aliis Ecclesiae Sacramentis ex carnali cupidine ministrare. Ex re' castissima serdes quaesierat, de sibi congregarat: Ex ipserum esu foedissi- mam haeresin em avis. . Rus mentem apud Henricum Cnyghtonum i A. 33s x. eidius exposuit Nicola Heresordenss, blaterans consessionis denarium csse maledictum, &tam dantem quam accipientem esse excommunica tos. QTm errorem , uti veram haeresin , ab Anglicanis ibidem Episc pis coactus est abiurare nescio quis Guillelmus Eremita. Similes in istum denarium calumnias vomuerunt nostro sieculo Lut rani etiam & Cal vi-
170쪽
nistae: Hinc ipsimi jam dimiserunt pleraeque& saeculares& Regulares
Ecclesiae, & semetipiti in Eliberini Canonis spontane. im sancti item
reposuerunt. Servanda item est castitas illa , quam apud Rogerum H vedensem sanxit Eboracensis Synodus Huberti Primatis Cantuariensis: Prohibemus ne Sacerdos Laico aci Paenitentiam vementi , obtentu cupiditatis, Fol.7ss., fungar ut A fissas facias celebrari. Et ejusdem Synodus Londinensis: Adjicimus ad Sacerdotum cupiitiem refrenandam , ut A fissa non injungantur P. Sor. su Poemremia his, qui non fuerim Sacerdotes. Et in suo ad Parochos Capitulam Odo Parisientis Epit copus: Nullus Missis , quas injunxerit, celebret.
Uti alia passim omnis. ita de Wiclcssana haeresis in tui exordio habuit callidissimos discipulos & buccinatores, horumque unus filii Ioannes de
Aston, inter cujus ab Anglicana Ecclesii damnatos articulos numerat etiam hunc Henricus Cnyghtonus : Dimpi accipientes pecuniam pro peccm A. t 38 a. tissumsui diaboli. Non Confessionis denarium , sed quasdam rc dimendae pereleel nosynam lati,frunionis i uperstites damnat reliquias, ad ver Sum quas illo etiam tempore statuit in sua Synodo Pil grinus Archiepi LCopus Salisburgensis: Cum interdum tam a Sede postolica, quamos' ciab indulto plerisue oratiose concedatur , ut ιn casibus Superiorιbus reservaris cum sibisubditis pensere, ac eos absolvere, et i yro modo culpae 'Poenite ιιam inIungere valeant competentem. Herum quia nonnulti industo hul mori abutentes, Paenisentias huiusmodi in pecuniarium proprium, salem qua sum vertunt, o . Gul modi ablolutioncs acciri me insequitur, damnat,
reddit irritas, ipsarumque impartitores suspendit a Divinis. ipsum in secunda sua sub Martini quinti Papatu celebrata Synodo fec it ejusdem Sedis Archiepiscopus Eberardiis Quorumdam & saecularium & Regul rium Presbyterorum excissum& lacrilegam cupiditatem damnant jurum eritissimo , quam Erro ille Joannes nequiter in Episcopos transcripsit. Nec ob ipses, lices quidam eodem morbo laborasse queant, omnis ista, quam lucet posse esse legitimam . per eleemosynam redcmptio fuerat damnanda: Eodem spiritu ad Adrianum sextum Pontificem scripsit Nu-
rem reensis Germ.inorum Principum Conventus: Papatis Scin M. caeter Disio', ac Ecclesiae Romanae columnae, casis aluiuolsisa tantum ab solutioni reiquos fecerunt. Quorum si unum aut aistrum commiseris, jam aut numerandum, aut absolutione tibι carencium est. Nempe quι in hoc tantum reservati ni, ut vel inde nummorum aliquid eis adcrescat. Quod ex eo ι onILcere licet, quod in casibus etiam quantumvu pro tempore honestu, auI necess-rtu, numquam tamen , nisi numeretur ahquia, dispensint. At s nihil ait seras , num raveri e , inissensatus perpetuo maneas oportet. Mar tinum
Lutherum insigniter oluit ille Conventus: Hinc de quorumdam excessu non erubuit cunctos generati m Episcopos, immo dc ipsos Summos Pon-