장음표시 사용
171쪽
tificra accusire. Ad ejusmodi interim partim abusus, partim calumnias sepeliendas , omitem deinceps non tantum absolutionem, & dispensationem dari gratis, rigidissimh simit sic sancti Synodus Tridem
Laudatus Cnyghtonus adducit de hosce Ioannis de Aston damnatos a
ticulos : isteν --e , qua ua ν- --ι, remat satum cruciarama uissimum. Trammentes causam Crucinasinu fures. Fro-vemes cruciauam inducunt Christia- - conferendum bona ad occidendum homisti. Addit idem Scriptor: Nam His temporibus Narii-eM Episio ιν habuit Cruria am concessam a Papa Urbano sexto is Regnum Francia contra Ant. Papam clementem. Nam Hrami eidem Clementi avi rebant. Et du-xu Cruciniam in Flandriam. Quaestuarias Indu entias praedicabat Epis copus, dc praesertim a Flandris nummaria ac militaria subsidia postes bat Urbano , ideoque duo istic culpavit dictus Wiclessista: inod Imdulgentias venderet , de sacro sancto Crucis signo ad fundendum Christianum sanguinem abuteretur. Horrenda filii ista schismatis plaga. Nec enim Catholici dumtaxat schismaticos , sed εc sese mutuo, uti solent rabdi leones, laniabant. Urbano enim fidissimos Frandros, quod eorum Comes Philippus Burgundus cum suo nepote Francorum Rege Carolo sexto adhaereret Clementi , Urbanistae Angli armato vastarunt milite, dc praesertim nostram Iprensem civitatem miserε lacerarunt. Et hinc resterior istius Ioannis accusatio habuit aliquid fundamenti. Ecclesiae enim sthisma non armis de fuse fidelium sanguine, sed rationibus ac fusis ad Deum precibus debet extingui. Aliud tamen accusitionis caput fuit omnino haereticum. Quis enim nesciat quaestuarias Indulgentias dudum vis quisse in Ecclesia, dc dum debito modo de causa fiunt , esse castas dc se ctas λ Aliud non sunt, quam injunetarum seu injungi debitarum sari factionum eleemosynariae redemptiones, quibus praesertim sacrum Terraesen bellum adjuvare per multos annos conati est Apostolica Sedesdcomninbadjuvit. Eas nihilominlis acerrimὲ impinnavit etiam Martinus Lutherus, de in suis ad Adrianum sextum litteris multa in ipsas com gessit jam dictus Germanorum Procerum Conventus. Hic tamen plurumum recessit a Lutheri rabie: Non ipsarum damnavit substantiam , sed Blos corrigi postulavit abusus. Quod abunde fixit tar tam Synodus Tridentina. Alium circa haec abusum, grassantem praesertim in Graeca Ecclesia, edicit 3e damnat septima generalis Synodus: Si quis Episcopuι per auri ctionem vel Derius specisi a - eris arcere invenim 'erit, vel rega re
suo rum Clericorum a uem, vel venerandum templum claudere , ne in eo
mi fiant m steria, ad id quia non es sensis praeditum , Dam in v ν
172쪽
mittens , es revera sine sensu, ct rationis est legi obnoxiis, ct labor sim in
caput i mredibit, ut quifit mandati Dei transgressor. Theodorus Balsi mon ait damnari duplicem Graecorum Episcoporum ex avaritia insolentiam r Prima Clericos degradabat aut suspendebat, Laicos excommunicabat, Ecclesias interdicebat ad extorquendam pecuniam aut alia xenia; Altera legitimas ejusmodi censuras pro pecunia relaxabat. Utramque Divino non solum ac naturali juri, & sacris Ecclesiae Canonibus, sed&variis suorum Principum legibus repugnare, & irritas esse tales censuras ostendit. Utramque insolentilam viguisse etiam in Latinis Ecclesiis, in laudati Canonis Scholio ostendi ex Gregorio septimo Pontifice, sancto Petro Damiani, Hincmaro Remensium Metropolita, aliisque testibus authenticis. Uiguit praesertim sicunda. Etenim quod etiam venerabilis Theobaldus, Ecclesiae Cantuariensis Archiepiscopus, ab excommunicatis Laicis pecuniariam redemptioncm in absolutione exegerit,istumiaque morem damnarit, & ad omnium acceptorum restitutionem coeg rit in Remensi Synodo Eugenius tertius Pontifex , testatur Guillelmus A. is
Thoriae. Quod Normandiae Episcopi quadraginta octo libras a quovis
excommunicato exegerint, istamque pessimam consuetudinem nec ad
Alexandri tertii, aut ab ipse Legatorum Cardinalium Theoduini ac Alberti Iussum deserere voluerint , in adducto Scholio dixi ex Rogerio Hovedens. Quod ipsum adfirmat Joannes Bromptonus Abbas Jorna- A. airx-lenss. Quin & primam insolentiam in Conventrensis Ecclesiae Archi-Diaconis notat apis Gregorium nonum laudatus AleXander, mandans L.s'. tit. per Cantuariensem Archiepiscopum eliminari. Et in Londinens apud 37. c. S. Matthaeum Ρarisiensem Synodo adversum cunctos Angliae Archi. Diaconos statuit Cardinalis Otto Legatus Gregorii noni: Ne sententiis alia A 3 37- quos involvant insese, quo ab eu pecuniam po sint extorquere. In excomminnicatione pertinaciter dc functos prodatis per eorum consanguineos pecuniis aut praediis olim absolvebant, ac terrae sanctae tradebant etiam Leodienses Archi-Diaconi, adserentes exellusinodi rebus Palatia stare, E et Vi m Taurari. Adversum quos apud Baldricum Tornacensem Epist pum in Cameracensis Ecclesiae Citronico exstat elegantissima ruati Ge- L. 3. e.
rardi Cameracensis Episcopi Epistola, Blidh demonstrans in eiusmodi sordibus Palatia ruere, subverti Ecclesias, scandalisque & calamitatibus impleri.
173쪽
Exponitur exactio or obiatio pro Sacru 9Misauionibus.
Ρ Atriarcharum & Metropolitarum a consecratis Episcopis exactionea
sunt in Graeca Ecclesia abusus admodum antiquus. Stenim in tractatu de Alexandriae Patriarchis Orientale Chronicon habet de Patriarcha, qui decimo iaculo sedit, Ephrem Syro: Optimis mori omina erat huiue Patris visa, qui munora pro Oratinum contione Aruamis. Supponit abulum usque ad nus tempora viguisse. Hinc pergit de ejus proximo succetare Philotheo . Eras Patriarcha isti congregandis opibus dedisss--, nec minus
nodat operam comessatisnibus Ur potui, balnei lavacris apprime delectas rur, nec a muneribus accipiendu pro Oriunum collatismbus abstinebar. Aviatum abusum reduxit. Et de Patriarcha Cyrillo: Ipse munera pro Ora umcollatione a Ihemate prohibuit. Qeomodo Antoninus Ephisiorum Episcopus, Asiaticae Dioecesios Primas, consuetus fuerit a consecratis Epis C. a .rs. copis aurum exigere , multis exponit in Dialogo cum I heodoro Romanae Ecclesiae Diacono Palladius Episcopus Helenopolitanus. Ea de causa a Ciero & populo invitatus sanctus Joannes Chrysbstomus ivit Dphesum , Synoaum fecit, ab Antonino , qui interim defunctus evaserat humanum iudicium, consecrati sunt conscssi facinus ,&pro sua pumgatione addiderunt: Dedimus , hane ese confisetudin m existimantes, ut sitiremur a curia liberari. Omnis iniquitas , Simonia praeter tim , semper est astuta , & vario colore se fucat. Antiqua Constantii Augusti in L. a. tit. Theodosiano Codice est ad Taurum Praetorio Praefictum lex : Llumn δ' ς ' -facultares fias curiae, Acut ante fuerat constitutum, nusim adigas mancipame, sed Antistes maneat, nec faciat substantiae cestonem. Ecclesiae Clerum G sblis pauperibus , ad Reipublicae onera inidoneis, adsumi sanxerat Constantinus Augustus, addens nullum, nis prius de suis s
cultatibus composuisset cum curia, ordinari Curialem, aliter ordin tum retrahi, cogique ad sua onera, aut sane omnes ejus facultates in curiam transcribi: Exceptis tamen Episcopis. Quam legem hic confirmat Constantius, aut certε ipsam declarat deinceps non valere in Episcopos. Haec enim verba , Sicut ante fuerat conuitutum, esse ambigua, & in oppositos sensus versatilia, recth advertit eruditus Iacobus Gothosredus.
Quidquid sit, sese non pro Episcopali consecratione, sed prodicto adversus curiam privilegio dedisse memorati Episcopi allegarunt. Alleg runt 8c consuetudinem : Quam esse Iuda camini Enptusem, reposuit laudatus Ioannes dc omnia Synodus. Allunt enim eum , qui Pare archa
174쪽
apud Pi os falis nomine duitur, ut pecuniau cumulet, annis singulis, is
intra annum quoque sepius Archi Synagogos mutara. Similiter e fis pilarum
Pagriarcham , hunc imitando , peragere. Hoc est istud sancti Joannis Asiaticum iter, in quo plures degradavit Episcopos: Omnes utique istos
Neque tamen malum extinxit. In is iid enim adhuc omninh vivens statuit secundus Canon Chalcedonensis Episcopum, qui non nisi a Patriarcha aut Metropolita poterat, mr pecuniam non ordinari. Et ad versus Patriarcharum Constantinop'litanorum a consecratis Metropolitis extorsiones dixit eadem in Synodo Eusebius Ancyranus Episcopus, Primae Galatiae Metropolita: Rogo ut civitates pro Ordinarionibus non βω-t. m. Ista enim non in civisaribvii is hi, qui eliguntur a civitate, ordinantur, a S mdo Provincia comprobari, fluuntur sub tantiae. Et hoe probatum habeo, qui pro eo , qui ante me fuit , musta reddissidebisa. Ob illas exactiones contentire distulit in vigesimum octavum Canonem , nec consensit quous
que Philippus riclesiae Constantinopolitanae Presbyter responderet: Ex Regula hoc interemptum est. Utique ex secundo Canone jam laudato, qui ejusmodi exaestiones damnavit de Simonia. Ades, nec propriam Ecclesiam laudatus Joannes plenὲ expurgarat. Nec item Patriarcha, de quo sibi multa laudatus Eusebius spondebat, Anatolius. Etenim ad Julianum Coensem Episcopum , suum in Regia civitate Legatum, scribit sanctus Leo: In Episcopo cinnantinopolitano Cartiiscus vigor non es , nec mustum Ep. γε aut pro Sacramento salutis humana, aut pro Da est aestimatione sebcitus. ΕΟ-dem ex tepore solicitus non fuit pro executione laudati Chalcedonensis Canonis, ideoque succetar sanctus Gennadius fuit coaeras ipsum Syn daliter innovare. Exstat ejus Epistola apud Theodorum Balsamonem. Acacianum schisma denub turbavit omnia. Hinc ipse exstincto Ecclesiasticam disciplinam reparaturus Iustinianus Augustiis, in Novella ad L, t 3. Petrum officiorum Magistrum lege permittit Episcopis, ut suis Consta 3 cratoribus dent, & exigantur aliqua jura seu consuetudines, non selum pro Enthronismo, sed etiam pro beneficio consecrationis. Quam legem ponit non solis Episcopis , qui a sitis Patriarchis, Exarchis, aut Metr , .politis consecrantur , sed & hisce ipsis, ellam Romano, qui initiantura subdita sibi Synodo, ideoque rectum Scholiasten hic agit Dionysius
Gotofredus: Res eH notanda , Papam nequidem excipi a consuetudinibara praestandis pro sua consecrarione. Et revera dignum erat, ut Episcopis ac eorum ministris Clericis, ad peragendam novi Episcopi consecrationem ex sita in aliam civitatem venientibus, viaticum & quoddam honorarium offerretur. Consuetudinis quantitatem Iustinianus taxavitjuxta e
jusque Ecclesiae facultates, & adjunxit: Pubemus haec omnibus modis ob-
175쪽
16o DissERT. II. PROOEMIALIS, servari, in non ex tabbus Occasionibus Ecclesia deisu prae aventur,cerdotia venabasiant. Si quis autem ultra quantitarem a nobis definitam a. sumas accipere , jubemus, quidquid plus acceperit, triplum ex sius rebus Undisini Ecclesia daritis. Exactionem laanc Graeci posteriores vocarunt tria butum seu aurum coronarium, id est, pro Clericali corona exigi consuetum , ejus quantitatem denuo praefixit Imperator Isaacius Comnenus,& a Simonia purgavit adversum insimulatores Nicolaus tertius, cognomento Musilius, Patrarcha Constantinopolitanus , quorum Decreta
suis ad Photii Nomo-canonem Scholiis inseruit Theodorus Baltimon , &nos infra adducemus. Et huc omnino respexit eruditi, in Constantinopolitano Patrum Praedicatorum Conventu reperti, adversum Graecos
1 chismaticos Tractatus Auctor : In serte Simonis Magi de jure ponori sum Graecorum Pontifices, qui nusiis Ecclesia/sne pecunia largiuntur. Uerum idem mos fuit dudum in Latina Ecclesia. Etenim in suo,apud L.9. Ep. Aurelium Cassiodorum exstante, ad Ioannem secundum Pontificem Da 7. dicto statuit olim Gothorum in Italia Rex Athalaricus: ms qui Patriam charum honore rebquis prasidetis Ecclesiis , sine aliquo Ecclesinum dis Misdignos Majestatι Pontifices osse raris. Quibusdam videtur de sela Episcopo. ruin confirmatione loqui: Ego loqui existimem etiam de consecratione. Quidqtiam accipi vetat, & accipientem damnat ad ristitutionem. Ait men abusum nec ab ipsa Romana Ecclesia plenh eliminavit. Mansit illic Pastellaticum , a cons ratis Episcopis exigi consuetum Xenium, contra quod in prima sua Synodo statuit magnus Gregorius: AHquam Parrum Regulam sequens, nihil unquam de Ordinationibus accipiendum esse coesimo,
neque ex datione Paetii, neque ex tria tione chartarum, neque ex ea , quam
nova per ambitionem simulatio invenit, appeltatione Pariel. Pro ordinatione vel Palbo, seu chartis atque Pastello, eundem qui Ordinandus vel Oraenaruse', omnino aliquid dare prohibeo. Quod Decretum uti Simoniae eliminativum laudat in ejusdem Pontificis vita Ioannes Diaconus. Abusiim fuisse a se eradicatum adfirmat ipse in litteris ad Joannem Corinthiorum Epis-L. 4. Ep. copum , Achaiae Metropolitam : Novit Fraternitas vestra, quia prius xx. Mum nisi duro commodo non dabatur. Ouod quoniam incon uum erat, D to Concilio ante corpus beati Petri Apostolorum Principis, tam de hoc quam
de Ordinationibus aliquid accipere sub aestricta interdictione vetuimus, Quod ipsum vetat huic Metropolitae Ioanni, Joanni Archiepiscopo primae Justinianae, Januario Metro litae Calaritano, Virgilio Arelatensi, Eulogio Alexandrino , Anathasio Antiocheno, & He*chio Patriarchete Hierosset ymitano : Atque ita non solam Romanam Ecclesiam ac ejus Dioeceses, sed omnem sub coelo Christianitatem conatus est a lepra purgare. Antiqua, quam in hisce litteris laudat, Patrum Regula est omnino
176쪽
secundus , quem uti omnes ejusdem Synodi alios numquam confirmarat sanctus Leo, Canon Chalcedonensis: Ex Romanis Ponrificibus ipse primus uti coepit hic magnus Pontifex , atque ita illi auctoritatem paulatim obtinuerunt apud omnem Ecclesiam. Et ista castitas dudum duravit in Romana Ecclesia. Etenim Apostolo nostro S. Bonifacio adverslis abusum illum , uti R mae grassantem, expostulanti respondit Zacharias Pontifex: Reperinu n Ep.r.e.
tuu liuem, nimis animos nos Dos conturbant, quia talia a te nobis refe- x. rantur, nos corruptores Amus Canonum , ctVatrum rescindeo tradi. riones qua mus , ac per hoc, quod abrat, cum minis Clericis in Simoniacam haeresin incidamus, accipientes compellantes, ut hi, quibus Pallia tribunmus , nobis praemia lingiantur, expetentes ab Egis pecunias. Exactiones has
damnat de pessima Simonia , & ab illis Romanam Ecclesiam adfirmat alienissimam. Rescribit de solo Pallio, quod de ipse Blo questus fuisset
Bonifacius; ejus tamen integer contextus Plam laudat sancti Gregorii Decretum, loquiturque omnino etiam de Episcoporum consecrationibus. Et hinc notanda sunt verba, Expetentes compellentes: Non sponte oblatorum acceptionem damnant, sed solam exactionem. Quod namque &ipse magnus Gregorius spontaneas oblationes admiserit, lucet ex ejus ad Joannem primae Justinianae Primatem, qui Pallium postulans Menia ex antiquo more miserat, Response: menia vestrae Sanctitatis IULpere omnino nolueram, quia vestae esset incongruum, ut a praedatis arque as . silitis fratribus munera E cepisse via mur. Sed Restonsales vemi alio me atrigumento vicerunt, ad eum ira deferentes, a quo non possnt oblationes vectra Hazernitaris repet. Xenia ista non tamquam Canoni adversa refutavit
Pontifex, sed quod recenter a Barbaris rasum fuisset omne Illyricum, ideoque ejus Primas & omnes Episcopi accipere potius deberent eleem synas , quam Xenia dare. Arte ic astu usa fuit Joannis Legatio: Xenia sua canisto Petro Apostolo obtulit, atque ita ipsa Gregorius non potuit refutare. Spontaneas oblationes posse a Consecratoribus admitti, dise tὶ adfirmat etiam in litteris ad Januarium Archiepiscopum Calaritanum. L. 3. Ep. Et hinc intelliges Anastasium Bibliothecarium , de Leone secundo Pontifice, cui Ravennatem Ecclesiam , exstincta omni autocephalia, juxta antiquum morem plenε subjecerat, & ejus Eleistum Romae cons crari jusserat Constantinus quartus Immrator, scribentem in libro Pontificali: Hic fecis constitutum, ut qui ordinarus fuerit Archiepiseopus, nulla consuetuaene pro uis Pasib, aut diuersis Ofiis, Ecclesiae Romanae persitivere debeat. Ravennates Episcopi, dum aut ephaliam insanire caeperant, ne sine fundamento delirare viderentur ., Romanam Ecclesiam fuerant Varie calumniati, atque inter caetera de importabilium pro Pallio & con-x secra
177쪽
r 61 DIssERT. II. PROOEMIALIS, secratione examzonum Simonia. Cui calumniae omnem rimam praeclusam volens laudatus Pontifex , dicto Archiepiscopo etiam sponte quid offerri vetuit, desuperque fecit Constitutum, quod ad perpetuam rei memoriam scrvari j ussit in utriusque Eccletiae archivis. Quare vox, Constitutum, nequaquam hic, uti quidam volunt, importat privilegium, sed rigidam legem adversus cavillos Ecclcsiae Ravennatis. Ad illas tamen exactiones postea rediit Romana Ecclesia: Coacta per gravem paupertatcm, inflictam ab Iconoclasticis Graecorum Impcrat ribus, & rapacitate Regum Longobardorum. Exigere aliquid denuo caepit a consecratis aut Pallio donatis Episcopis, non uti mercedem, sed uti stipendia nec stariae suae sustentationis. Hinc profluxit famosa illa, exstans post septimam Synodum, sancti Tharasti Patriarchae Constantinopolitani ad Adrianum primum Pontificem Epistola, omnem illum demonstrans Simoniacum, quin dederit aluuanda vel acceperis, Me ante manus impositionem, sive in manara impositione, si epest manus impositionem. Palam est ab illo notari Romanam Cclesiam. At nescio an tuli L Etenim de Italiae ac Thusciae Episcopis, ipseque Ravennatum Metropolita, ad Romani Pontificis consecrationem spectantibus, & suas prom tiones apud Graecos Exarchos aut Longobardos Reges tunc passim eme tibus grandi pretio, scribit ad Carolum Magnum Francorum Rogem
laudatus Papa Adrianus: Ab i a nobis, uisissertales viros, veritate comperta, manus consecrationu imponeremus, elui squalibet Potestis a nobis i us Acanoqio viros poposisset consecrari. Atamer,ctiam in Romana
cicsa fuisse aliquid leprae, evincit Commonitorium, quod Angilberto Abbati, suo ad Leonem tertium L nato, dedit idem Rex Carolus: D minum Apostolicum Itipam nostrum admoneas cst de Simoniaca heresi Abve unda, qua sanritum Eccuia corpus multis male macular in locis. Et ad ejus filium Ludovicum Imperatorem Pium lcribit sexta Synodus Parisiensis: L. r. α Deo odibilis Simoniae peris necesῖ est ut Imperiali auctoritate Ur potestate. cum
consensis venerabilium Sacerdosum, a Roma Ecclisia a uictuin. Quoniβm
si caput languerit, membra incassism vigeant, necesse est. Palam agit in adtiones a consecratis Episcopis, quam ab omni clesia Chalced nensis Synodus, &a Romana ejecit Gregorius Magnus. Et quod Leo quartus, Benedictus tertius, Nicolaus primus, aliique istius aevi Pontifices almam urbem a malo isto plenissim h iterum expurgarint, lucet eπCapitulari laudati Leonis. Recruduit iterum post Formosi Pontificis mortem per intrusos a Laica violentia succetares. Etenim in litteris apud Guillelmum Malmesberiensem exstantibus, qui sua Romae Aeta '
nil, Cnuto Angliae Rex scribit ad omnes sui Regni Episcopos & Proc res: Cmquestus sum coram Damino Papa, Joanne decimo, ct mihi vald
178쪽
d siluere dixi, quod mei Archiepsopi in tantum angariabantur immensitata pecuniarem, dum pro nilio accipiendo , secuniam morem, Apostolicam Sedem expeterent, decretumi eiu ne deinceps fiat. Plenh corretium fuit malum post Gr orii sexti tempora a sancto Leone nono, ejusque successiribus: Neque tantum in Romana Ecclesia, sed & in aliis Metropolitanis. Etenim Nicolai secundi ad expurgandam Mediolanensem Ecclesiam Legatus sanetus Petrus Damiani, Widonem Archiepiscopum compulit ad hoc inter alia juramentum : Inviolabiture promitto, ut neque de Disivis consecrandra vel nos vel nostri familiares atquid omnino tollamus. Et in sua Placentina Synodo statuit Urbanus secundus: Nulsu Pri. matum, Archiepiscoporum . est Disoporum, in ordinatione or consecratio. εω Episcoporum vel Abbarum canas, tapetia, bacinos, ct manulergia qualibet exactione requiras vel suscipiat. Per D. Lucam Holstentum edita Synodus non habet hunc Canonem : Habet tamen antiquus Henniniani inter Duacum & Bassaeam Monasterii Codex, quem quidam volunt fuisse
Lamberti Episcopi Atrebatensis. Et in secunda Pictaviensi Synodo Cardinales Benediistus & Ioannes, Paschalis secundi per Galliam Legati: vi neque Archiepiscopi ab Disivis, neque scopi ab Abbatibus canas, ta
petia, hamos, vel manuic ia in consecratione eorum exigarit, sub excommunicatione interdicimus. Quod ipsum in Remensi Calixtus secundus, dein Londinensi Synodo statuit Cardinalis Ioannes de Crema, apud Anglos Honorii secundi Legatus. Et hinc nescio an verum sit quod de Richardo primo Anglorum Rege , profecto ad sacrum bellum & apud ostia Tiberina morante, nec non& de Clemente tertio Pontifice scribit Apostolicae Sedi palam infensus
Matthaeus Parisiensis: Venit ad Regem Octavianus Osiensis Episcopus, ro- A is gam eum ex prere Domini Papa, ut illum intainet. Quod facere renuens Rex improperois illi turpia de Simonia'concupiscentia Romana, visitans quod acceperat septies centum maincas pro consecratione Episcopi Cenomaniae. Quod i p- sum scribit Joannes Bromptonus Abbas Jornalensis. Omni rerum antiquarum perito ccrtum ac manifestum est, Romanam Ecclesiam pessimis
circa hanc rem calumniis fuisse frequenter gravatam. Quidquid sit, omnino verum est quod de simili suorum Clericorum concupiscentia ac serdidis maistionibus accusatus sanistus Ivo Carnutensis Epilcopus rescripsit
Richardo Albanens Episcopo, Paschalis secundi per Galliam Cardinali
Legato: Quod vobis suggestum ect, Simoniacam harisin me permittente in EP. I 3 3 Ca utrasi Ecclesia publice dominami, omnino veritate caret, quia ab hoc malo . ab initio Clericrum mei semper exhorrui, ct postquam ad Disivatum veni, quantum Deo donante praevalui, insuperficie resecari. Si qua autem adhuc
Dm , et pro consucinam antiqua publice exigant Decam ct Canior, o alu
179쪽
164 DIssERT. II. PROOEMIA LIs, at his qui Canomes fiunt, me contradicente cr persequente, Romanae Ecclesia consuetudoesi defendunt, in qua dicunt cubicularios st Ministrosso, tii multa emere a consecraris Di pis π Abbatdm, quae oblationis
vel benedi Bonis nominepal2antur , cum nec calamus nec charta ιbι, ut aIunt,
gratis habeatur. Et hoc quasi lapide conterunt frontem meam, cum non habeam quid re fondeam, nisi angeluum EDd: QUOD DICUNT SERVATE ET
FACITE, SED SI ID FACIUNT, SECUNDUM OPERA ILLORUM FACERE NOLITE . Si autem hanc pestem radicitus evellare non valeo, non
tantum invaletutam meae hoc imputandum est, quia ad hoc ab ima origine naseentu Ecclesiae Romana Ecclesia laboravit, nec a Premio etiamsio tales Da quae rentes penitus praevaluit eliminare. Nec in diebus malis regnare desinet cupidistas, iam nito mundi ter no pacatum regnum accipiat charitas. Elcgantissima Epiliola est integrh legenda. Hae , inquam, lordidae exactiones, quas nescio quae almae urbis faex committit in icnebris, frequenter imp tatae fuerunt Romanae Ecclesiae Tribunalibus , a quibus tamen vetantur& damnantur rigidissim h , ac insigniter puniuntur. Romanae Ecclisiae innocentiam in sua Lateranensi Synodo demonstravit Innocentius te tius : Sicut pro certo didicimus, in plerissue locis aplerisiue per is, quasi
coiambas in templo vendentibus, fiunt ex limes 2 extorsiones turpes pravae pro consecratiombus Disivorum, bened Ilionibus Abiarum, ct Oriuniabus Clericorum, si laxatum , quantum At isti vel issi, quantum alteri perfluendum. Et ad cumulum damnationis malloris quidam cupiduarem crpravitatem hujusinodi nituntur defenssire per consectu em longo tempore observatam. Consuetudinem hanc proscribit ab omni Ecclesia , damna
que de plena Simonia. Ea Episcopalis consecrationis jura quaedam tacto.
siae vocabant Cathedraticum, erantque tanta, ut Hartuicum Bremen-L- - ς Archiepiscopum, deductum ad pauperiem , ex ipsis ac Ecclesiarum dedicationibus victitasse scribat in Sclavorum Chronico Arnoldus Atabas Lubecensis, laudans Theodoricum Lubecensem Episcopum , quod horum nihil unquam acceperit. Laudari supra audivimus & Alberonem Metensem Episcopum. Et venerabilem Hugonem Primalcm Lugdunensem , quod ejusdem Ecclesiae adhuc Canonicus ob has in Gallia grausantes exactiones Sacris initiari noluerit, laudat Hugo Abbas Flavini
A 307s, censis. Ex quibus vides laudatum Papam Innocentium a Matthaeo Pari siensi iniquissimh traduci de commento ac introductione novorum quaestuum ac exactionum. Nequaquam tamen improbanda est consuetudo, L r fit. de qua ad Strigoniensem Arcsiepiscopum scribit apud Gregorium no-3. c. 18. num Alexander tertius: Si ipse etiam Eled, per a erat Ordinatori τιι Consecratori sio Electuarium, aut de vino aut de hujusenodi qua modici prato fuerint, Romana Ecclesia interpretari non consevit acclientem in his deli
180쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. IssBnquere velisnarum. Non tantum quod sit res modica, sed praesertim quod sit ultro oblata. Notandum est quod de Urbano secundo Pontifice, per Schismaticos Wistbertistas eiceto. & latente in domo Joannis Frangi-Pani, scribit ad ejus succi tarem Paschalem secundum Gog edus Abbas Vindocinensis : alter racodemus ad Dominum Papam nocte veni, ubi eum paene L Ep. omnibus temporalibus nudiatum , era eno Me nimis oppresum inveni. In alia
ad eundem Epistola adfirmat quod pro laudato Urbano tunc expenderit plusquam duodecim millia solidorum. Diam de fugato per Petrum Leonis Anti-Papam Innocentio secundo scribit ad Gualterum Archiepiscopum Turonensem: Dominus Papa ad Beneventanam urbem moraetur ed M. L. f. Ep. mam revertendi non habet facultatem. Si vero perfna quaelibet ad eum ream 3.
invenitur, non ei cappa aufertur, sed de vita sinim est membris agitur. Extremam ejus in Schilmate paupertatem videre possis latius apuc alios etiam auctores De Alexandro tertio per Octavianum Anti-Papam ejecto, di per Gallias quasi mendicante, ad Hugonem Suessionensem Episcopum scribit ipse illius durissimus persaeuior Fredericus Augustus: Te
ram Franclenarum intravit, ut quomodocumque corradat viginti mille L
hras, Ur amplius, unde creduo bus suis debila persolvat. Exitat Epistola post Annales Godefridi Monachi Coloniensis ad lanctum Pantaleonem. Nec tantum dim Schismata, sed de sanct i Petri per istorum temporum Principes invasa patrimonia Romanam Ecclisiam miseranda paupertate adflixerunt, coegeruntque ad aliquod gravissimis suis, quae ab omnium Ecclesiarum solicitudine te parari non possunt, oneribus subsidium a comsecratis Episcopis de opulentis Abbatibus accipiendum, immo & exige dum. Romana enim Ecclcsia, quia omnium Magistra dc caput, com- .munibus hac de re regulis non est subdenda, nec sui territorii contcnta esse debet oblationibus ae Decimis, sed per omncm sub coelo Christi nitatem habet ius ad Decimas Decimarum, exponendum largius in m teria de Annatis. Hac interim via purgari possit Clemens ternus, &alii quidam Pontifices, a libertinis hinc inde Scriptoribus de Simonia aut turpi quaestu accusati. Sanctus Ivo & Innocentii tertii Lateranensis Synodus Episcoporum consecrationibus reiste adjungunt benedi mones Abbatum. Nam Sc in hisce aliquid exigi vctat antiqua Ecclesiae disciplina. Hinc IK idonis Mediolanensis Arcsiepiscopi juramento etiam istud inseruit sanEtias Petrus Damiani. Et non talum de Episcopis, sed etiam de Abbatibus statuerunt Placentina Synodus ac Pictavicnss. Quod ipsum a Calixto secundo in Remensi Synodo sancitum adfirmant Simeon Dunrimensis , Richardus 8 si Prior in libro de bello Standardico, di Gerosius Monachus Cantuarien- α 3133,