장음표시 사용
191쪽
1 6 DIssERT. V. PROOEMIA LIs, ' L. x. Ep. innocentius tertius: Cum Abbasem viatrum contingit de nos in fide col- 43- locari, Archi-Diaconim Tarisiensis pro instantione sim centum sebias monetae Pinisinsis a vobis extorquere nititur , huju-οψ exactionem in jus amnuum convertendo. Esse dicit exactionem rationi Ac Patrum institutionbbus adversam. Et apud Gregorium nonum scribit ad Archiepiscopum L. Cantuariensem: Pra misi consenu em de tua Provincia studeas ab 3-ς δ si lere , per quam pro Ecclesiarum investitura Archi-Diaconi marcam ingenti . minores vero Decari vaaecam albam ibi dari psulant, vel certam semipera Cap. r. nia quantitatem. Loquitur ex Alexandri tertii Synodo Latermissu Hore bile nimis es. quod in quibusdam Eccusis locum venalitas perhibetur habere,
ira ut pro Disivis vel Abbaribus , seu quibusiumque persenis Ecclesiastixupomnis in sede, seu introducendis Presbyteris in Eccisam , aluuid exigasur.
Esse dicit Simoniam , additque adversus longam , qua quidam te eXc sabant, consuetudinem: Tutant plures ex hobi licere, quia legem mortis de longa in iluisse censiuetuaene arbitrantur , non sinu , quia cuti ditare caecini. sunt, artendentes , quod tanto gramina sunt crimina , quanto diutius an Ep. xx. 'nam infabcem tenuerant alligatam. Apud laudatum Franciscum du Chec
ne exstat insignis Epistola, qua Simonem Ecclesiae Parisiensis Archi-Di . conum, quod pro installando sancti Victoris Abbate centum solidos ex isset, notat de Simonia idem Pontifex , adfirmans non minus imstallationem , quam electionem isse gratis faciendam. Nec solus Episcopus aut Archi-Diaconus instillator , sed & t lavariarum Ecclesiarum Capitula seu Collegia olim exigebant jura in- 'L.s6. . stallationis. de quibus ad Memnam Patriarcham Constantinopolitanum scribit in Novellis truibus Justinianus Imperator: Qui ordinantur ara Reverentia Clerici in sinissimis Euissis , absque tamen sanctissima maiori . Ecclesia, omnium patiuntur crudelissima, non suseipientibus eos illic Ecclesis,
antequam quantum voluerint accipiant aurum. Eancimus igitur Teatifudianem tuam hoc via di e cisiarure , visiquidem fit consuetudo dine eos qui ordinantur in Aia sima masori Ecclesia , hoc eos praebere. Nihil enim de iis , qua dantur in sanctisma majori Ecclesia, novamus. Praeterea ven in aliis omnibus nussi Clericorum luentiam esse penisus pro iis, quae vocamur Insisu
tisa, aliquid ferre. Quidam existimant legem loqui pro selis Constant,nopolitanorum Oratoriorum , seu secundariarum iactesiarum Cleris Lisi. Et favent Juliani Antecessoris vem : Si quis in Conriantinuoluanus cimitate Clericus fuerit factus, si quidem magnae Ecclesia Clericus D, Enph mstica seu Insinuativa prolet quae ex consueti nepra uri oportet; sin autem
Clericus Oratoris alterius fuerit, nihil ab eo Enphan ficorum nomine exigatur.
Existimo tamen loqui praesertim pro Clericis aliarum Parochiarum seu Dioeceston. Etenim Patriarchali suae potestati per rapinas exstendendae semper
192쪽
DE SIMONIAE CRIMINE.semper intentus Constantinopolitanus Episcopus, spectantium ad tres autocephalas Dioeceses Metropolitarum primo, deinde & Provinci lium istic Episcoporum consecrationes invasit, tandemque etiam qu rumvis Clericorum ordinationes , de qua ejus potestate Theodorus Bal. on varia hinc inde nugatur. Et quidem etiam ab hisce extorquebat ordinationis jura, quae non in suo cursu permittere debuerat Iustini nus, sta omnino damnare. Rapina ista pessimh habuit aliarum Ecclesiarum Episcopos, ideoque quod palam non auderent violentiae resea-gari, suos instigarunt Clericos ad ordinatos Constantinopoli Collegas Mon admittendos in possissionem , nisi Elutis grandibus Insinuativis, de quibus recth Dionysius Gotosredus: Insinuatita sunt, quamdi Clericidant veterom pro su introitu. Seu pro sui nominis in Clericorum Catal gum inscriptione aut insinuatione. Ea ergo ad Mennae Patriarchae preces sustulit magnus Constantinopolitanae Ecclesiae exaltator Justinianus. Sustulit quoad lblos Constantinopoli ordinatos Clericos: Quare aliarum Eccleuarum Clerici a novis per proprios Episcopos ordinatis Collegis. Omnino poterant consueta Enphanistica postulare. Et hinc Blos Constantinopolitanae Ecclesiae Defensores ad legis hujus executi linvigilandum hortatus fuit Justinianus. Ab ipsis exemit selos Constantinopoli ordinatos , ne quis eorum metu deinceps illic ordinari refugeret: Hoc enim fine ipse alii Episcopi induxerant, aut permiserant. Haec pecuniaria Insinuativa reperimus etiam apud Ecclesias Latinas. νQuaedam insuper Capitula primi , secundi, quandoque & tertii anni
Ductus dividunt inter veteres Canonicos, & novum cogunt jejunare. Aliam adhuc speciem memorat apud Gratianum,& damnat Paschalis secundus : Num emas Eaecksam vel Traebendam, nec pasectam nec p . fruat mirea ve postea pro hujusmodi. Et per ejus Card inales LegatosJoannem ac Benediistum celebrata secunda Synodus Pictaviensis: Ut Priam Cap r.
δε non ematur aut vendinur, neque pastiti inde exigatur, sub excommunicatione tuterdui . Et Innocentii secundi Synodus Lateranensis: δὴ p. a.
pro pastu, necsub obtentu al cuius consuetudinis olea velpost a quoquam aliquid exigatur , aut ipse Provisus dare semin, quia Simoniacum es. Et adversum Canonicos Aprutinenses, qui novum coli m Jacobum n lebant admittere ad plenam fructuum perceptionem, quamdam consim rudinem praetendentes quod pranaeum habere deberent a Canonico recepto de novo, ad sancti Thomae Esculanensis Priorem scribit Gregorius nonus:
Codamm quatenus dactos Canonicos, ut tali consuetudine non obstante, isti L. f. tit. μι um ex aliis in proventibus Ur praebendis praetitant, appellatione remota 3 ς ΑΦ
compel2-. Quod Episcopus aut quivis Clericus in suae consecrationis aut ad beneficium promotionis die exhibeat confratribus dc amicis Christia-
193쪽
s 8 DIs snRT. II. PROOEMIALIS, Rum convivium, est consuetudo antiquissima, & laudabilis: At spoli taneum id esse debet, ejus exactionem uti Simoniacam merito proscripsit a Romana Ecclesia magnus Gregorius, meritis posteriores Canones
Decretum istud ad omnes generatim Episcopos, Clericos, di Mon
Exponuntur exactis o oblatio pro Misse ise Orationiblu.
Ses . s. π Oannis V icit m vigesimus quintus a Constantiens Synodo damnatus I Articulus est hic : Omnes sunt Oniaci, qui se obligant orsire pro at V, eis in temporalibus subveniemibus. Datos pro Missiis ac Psalteriis denarios nihil prodesse docuit apud Henricum Cnyglitonum etiam insignis Wicle stilia Nicolaus Hereserdensis: Mus Collegae docuerunt in Missi pro descinditis non faciendas oblationes pecuniarias, imo & illos, qui Sacem doti pro quavis dicenda Misa dent denarios, esse cum ipis accipiente A. i 383. maledictos. Et quidem ipsius Wiclem ad dilistum Articulum optimo ' jure damnavit laudata Synodus. Etenim mandat ipse Dominus, ut faciamus nobis amicos de Mammona iniquitatis, qui nos, cum defeceru. mus, recipiant in aeterna tabernacula: Hoc est, ut de nostra temporali
substantia nobis conciliemus Christi pauperes, qui nobis per suas preces impetrent compunctionis spiriium , bene vivendi gratiam , ac remis sonem peccatorum. Quosdam Fideses in die Judicii de sua salute poriclitaturos, & istiusmodi Sanctorum intercessionibus fore prati ε do- nandos a Divina misericordia, docet in libris de Dei Civitate Sanctus Augustinus. Et divitum defunctorum haeredibus nihil frequentius aut
. ardentius inculcat & declamat Sanctus Joannes Chrysostomus , quam ut per largas eleemosinas eis implorent multorum pauperum orationes. Clara nimium est haec Ecclesiastica veritas: Nec ob unum Wiclesium est nobis tempus perdendum. Omittere tamen non possum pauca laud
ti Chrysostomi verba in prioris Apostolicae ad Corinthios Epistolae
Hom, 7 Commentariis : Si Aia aut friaris demo arumoriam ageres , puricreta in conscientia, semorem non implevisis , or pauperes voci . Morem da dae agaris, seu solemnis convivii cunctis civitatis pauperibus, qui defuncto. cujus edebant temporalia, sua spiritualia communicarent, sine conscientiae punitara dicit non posse intermitti. Nec in Ela Antioch na aut Constantinopolitana Ecclesia, sed in nostro etiam Occidente mos iste viguit. Etenim istud, quoniam res sancta a profano hominum abusia rugas contraxerat, convivium est unus ex Africanae Ecclesiae abusibus,
194쪽
nn Si MONIAE CRIMINE. II quos per Aurelon Primatem Carthaginensem purgari ae aboleri suasit Presbyter adhuc Sanctus Augustinus. Eundem morem in litteris ad D. O . Nethium laudat Sanimas Paulinus : Patmin animarum nostrarum pauperes, qui tota Roma sipem meritant, multaudinem in gΜlam Apostoli Ep. 33.
disti miniso equidem tanti opem tui θectaculo res miVidere enim -hi videor tota ilia refigiosa miseranda pista examina , illas pistatis divinae alum nos, tantu infuere penitus agmι-- in amplifinamsaris Petri LGwan ut tota intra basii - pro lanius atrii; ct pro grauiam campi spatia
Wctentur. Video conPregatos ita distincte per accubum ordinari, profuisomnes saturari cibis , ut ante oculos Evangelis benediuionis uberavi, eorumque populorum imago versitiis, quos quinque panibuου duobus msin parisi e verus, Er aqua viva pisiis explevit. Hoc modo A lethius uxoris suae exequias celebranat. Εκ ejusdem moris reliquiis est quod in divitum fiest turriminere pauperibus passim panes distribuantur. Etiam futuros pauperes ad istiusmodi suffragia de preces per haeredit res, te ta, aut donationes obligare est omnino pium. Quidquid cum Wicleiultis etiam Lutherani & Calvinistae exsibilent, est pietas antiquissima omnium Ecclesiarum. Erenim de Belisarii Ducis in Joannem Armenium, strenuum militem, iniquissimε trucidatum, pietate sim ibit in libris de bello Wandalico Procopius Caesaraeensis: Belvam Myoam Lib. 3.nis properans sepulchrum , si sissimis insum magnopere flevis., eis i tumulum Census redditu hanen vis. Hoc est, perpetuas Ecclesiae aut pauperum preces illi per annuumCensum adfixit. Et Remensium Sanctis simus chiepiscopus Remigius suo testamento inseruit hunc ad quosdam pauperes articulum : Matricula Sancta Minis , qua Tenodulaum die 3s , usii duod-- pauperes sipem exspectant, solidus dabitur. Quam matriculam, ubicumque fratribus meis or filiis , Remensis Ecclesiae Clericis, ossa mea ponera placueris, perseverare praesis ut diu noctui no peccatis
arque crimimbus meis Dominum deprecentur,ri proprio haereditatis mea iure
rebus , quas Antecessores mei in eo m stipendia Domino dederunt, serperaddo etiam villam MLaonam'viliam Sincti Stephani, quidquidis vilia HGrimundi mihi per syccessionem evenit. Hunc item articulum ad Lupum Suessionensesn Episcopum, tuum ex fratre Nepotem : Vineam . quam Rebrimo sfaca , tibi erimus dereloquo, ut diabus Festis ct omnibus ae bus Dominicis inde mea sacris Altaribus osse rur oblatis , atque annua comvivia Remen us Presbyteriser Dinonibus praebeantur. Anniversariae Mi Lsse, &conventualis poli illam resemonis fundatio est ad eb antiqua. Hus. dem sermae plura ab hoc Sanino Episcopo lenata resert in Remensis Ecclesiae historia Flodoardus. Et de Sancto Rigoberto ejusdem Ecclesi*L b. ix. iicopo adjungit: Cisricis Romensibus delegava tici AMRHiliarii 33.
195쪽
18o D IssERT. II. PROOEMIΛLIs, cum Suburbis ad eam pertinente , ut in annua tram Pin μή dis finiem ei. resectio inde pararetur. Et nona Toletana Synodus permittit Episcopo, ut saeculari Ecclesiae, quam sua magnificare voluerit Iepultura, dare possit centesimam partem de Ecclesiae suae bonis: Utique ad perpetuum onus suffragiorum. Quod item Dagobertus Francorum Rex Ecclesiis-quotidiani ad tres annos sacrificii onere, &Sanisti Dionysii matriculariis sub
suffragantium animae suae precum lege legarit multa, authentica ejus apud Franciscum dii Chesne vita testatur. Et insignia munera ad omnes Anis glicanas Ecclesias misi Carolus Magnus cum hisce ad Ossam Merciorum Regem litteris, exstantibus apud Guillelmum Malmesberiensem: Direximus in eleemosinam Domni Apostolui Adriani , deprecotes ut pro eo
intercedi iubeatis. Et de sancti Judoci Cella scribit ad Carolum Calvum Francorum Regem sanctus Lupus Abbas Ferrariensis: Intercedente gloriosa Matre vestra , Serenissimus Patre vener Ludovicus Augusem ad remedium anima suae ct salutem p remitatis , supplementum hoc Momserio nostro contulerat. Eam nescio qualiter ereptam supplicat sibi restitui, ex ejus spolio natam grandem Monasterii sui pauperiem amplificat, & adjungit: In tanta calamitate Patri Er Matri vestrae quotidianas preces cst amnuum ossῖium persivimus , quasi quod illi contulise possideamus. Fecerunt enim illi totum quod potuerunt, ct donum suum robussi e firmaverunt. inam regulam notent illi qui cessantibus fundationis proventibus mox etiam Missis dc alia fundata suffragia intermittunt. Etiam sanctus G rardus Constantiensis in Germania Epncopus partim Cathedrali suae Ecclesiae, partim lancti Petri Monasterio varia praedia legavit ea lege, ut Canonii. i ter in anno cum silemniprocessione ipsum Vonasterium adeam Pg . Ut visitas pro ejus anima Afissam calent. ita testatur Chronicon Eccletiae Constantiensis. Et in Minclensis Ecclesiae Chronico exstat Diploma, quoad Milonis Episcopi precem insignes proventus transfundit Imperator
Otto secundus ea ratione , ut perenniter pro norarae Mima remedio Hnua
Tresbyter talim haseat Praebendam, quae hodih apud nos vocatur Praebenda animaruim. Et ad Hugonem Cluniacensis Monasterii Abbatem scribit sanctus Petrus Damiani : Scut ego pro vobis non dubitavi corpiu meum crudelibus offerre periculis, ita per vos supcrna clementia dignetur animam meam ab injernalibus Merare tremenetis. Apostolicae Sedis per Galliam Legatus multa pro isto, in quo defunctorum sustragia singulariter vigebant , Monasterio tulerat: Hinc pro mercede expostulat inscribi in C talogum eorum , quorum animas per sacrificia dc alia pietatis opera se
tres quotidiE apud Deum adjuvabant. Hujusmodi fundationum nec Dux Belitarius, nec sanctus Remigius fuerunt primi auctores: Avitam consuetudinem secuti sunt, atque ita lucet illam esse insigniter anti-
196쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. I 8 Iquam & probatam. Quod & Toletanus Canon evincit, Episcoporum , qui sepulturae suae Monasteriis erant de Ecclesiae suae bonis nimium liberales, priorem morem compescens. Nullum hic est Simoniae periculum aut species : Nisi cum impio Monacho Armido Brixiensi damnare veli- ω mus omnia bona Ecclesiastica, cumstosque ipserum donatores. Etenim Ecclesiasticorum pro anima sua suffragiorum fundator aliud non agit, quam Clericis aut Monachis, ea in perpetuum celebraturis, sustentati nis stipendia assignare. Etiam Missae denarius est longh antiquissimus. Etenim vetustos Africanae Ecclisiae abusus enumerans sanctus Augustinus scribit ad Aurealium Primatem: Oblationes pro spirati dormientium, quaου vere abluid Spis 6 adiuvare credendum es , super Usta memorin non t sumptuosa , arquaommia petentibus Ane Upho ct cum alacritate Fabeantur, neque vendantur.
Sed si quis pro Religione abquid pecunia osterre voluerit, in praesenti pauperisbus eroget. Ita nec deserere videbuntur memorias suorum, quod potiar gign re non levem corias dolorem, 2 id celebrabietur in Ecclesia quia pie s se celebratur. Antiquissimis ergo illis temporibus oblationis seu Misiae prodestinctis denarium non selum modo admittebat, sed& exigebat Afric nus Clerus, eamque exactionem venditionis seu Simoniae taxat sanctus Augustinus, nihilominus permittens sponte oblatum accipi, ita tamen ut in Cleri non cedat lucrum, sed mox sub offerentium oculis in paupercs erogetur. Quam regulam fixerunt Patres nostri, fidelis populi ad sacrificium de pane de vino oblationem in denarium mutantes, de quibus
in animae Gemma scribit Honorius Augustodunensis e Stasutum est ut Lib. i. populira de mos erret, qui in usum pauperum cederent, velis aliquia ad cap. 66. Sacrificium pertinens. Et hocce statutum omnino secutus est etiam sanctus Petrus Damiani , qui sibi Missam cel branti oblatos a quadam Ducissa Byzantios noluit accipere . sed post Altare deseruit, adeoque parvi fecit & sprevit, ut etiam surto per nescio quem Palatinum Clericum sublatos, & per Ducisam Beatricem reportari j-s recipere noluerit, licet multis precibus a poenitente fure fatigatus. Clam tamen re- Lib. s.cepit ejus socius Frater Paulus. Et hinc forsan a Godefridi Lotharingiae εμ 33. Ducis Capellanis sumpta est ansa notam ei cupidietatis inurenae. Sane ista, cui operosissimam apologiam opposuit optimus Petrus, calumnia ostendit similem oblatae pecuniae admissionem &in Clerico & in Monachomath tunc oluisse.
Attamen haec stinctitas non est Divini aut Apostolici praecepti. denim Sacerdos possit de Altari , Sacrificio , aut alio quovis Evangelii ministerio vivere, in prima ad Corinthios epistola Apostolus ostendit multis argumentis, de quibus recte S. Ioannes Chrylothomus in ejus-
197쪽
iti DissERT. II. PROOEMIALIS, Ilom. 22 dem epistolae commentario : Mustum ponit sudu ε postilia , ut ostendαι non esse vetitum accipere. Utique. sponte oblatum. Et ad Apostoli verbum , Dominus ordinavit iis , qui Evangelium annuntiant , de Evangelis
vivm e , adjungit : Vivere M non mercaturam facere , nec mare.
Hoc tist, nihil a quoquam exigere, & nihil accipere E sponte oblatis nisi . necessariam sustentationem. Haec est Evangelica lex : Paulus Apostolus, nihil etiam sponte oblatum admittens, & de suis manibus in Evangelio vivens, sibi fixit perseistiorem regulam , quam & suae Dioeces eos Clero postea laxit Synodus Tiberina. Africanae item Ecclesiae figere conatum est S. Augustinus; at non video obtinuisse. Eamdem Apostolicam salustimoniam sibi dumtaxat soli fixit sanctus Petrus Damiani : Byzantios ipsos admitti Canon illius temporis omnino permittebat. Etenim de laudato Petro adhuc puerulo scribit in ejus vita Joannes
. Monachus et Tetrici quadam δe nummum reperit , ct tamquam subito dives essectin , gratulabundus quid eo mercari aptius posset, Hu mente revoLvere coepit. Diviniim tandem inspirasus ait : Aulimes ut tradam Tresstero
qui Deo Sacrficium sterat pro Patre meo defuncto. Et in tuis ad Desiderium Cassinensem Abbatem litteris oblata Sacerdoti pro defunctis celebraturo Xenia nequaquam improbat Jam vir& Doctor Petrus: Solum
s uadet opulentis, carnaliter viventibus, & avaris Sacerdotibus non f
cith offerenda. Et in litteris ad Damianum Monachum, suum ex sorore Nepotem, scribit de quodam illiterato Comensis Ecclesiae Presbytero:
Lib. 6. Tam par m ικ tensum in litterinum doctriua habet notitiam,ut aperta quoque Ep. λι- scriptionis articulum filabasim vix valeas legere, nimia tamen paupertate co
stricIus , utcumque Missarum selemnia cogitur celebrare. LIt nempe ex Misses denario diaetim vivat. Et ad Petrum Sanctonensem Episcopum scribit GoSedus Abbas Uindocinensis : Oblationem Aharis habet a quo Missa cantatur. Et in Summa Theologicii Robertus Cardinalis Pullus: P-7-ς, Quid esZ ngissurum flemnia contuitu tempora. commodi celebrare , nisi 7' cum da Christon vendere, tanto nequius , quanto resurgendo est subita matus' Utique contuitu commodi. Et in Eboracensi apud Rogerum Hovedensim Synodo statuit Hubertus Archiepiscopus Cantuariensis rFQὶ 7ys- Decrevimus prohibendum , ne Sacerdos aliquis pro celebratisne Missarum pretis constituto pactum meat, sed hoc dumtaxat quod in Assa ostiertur, recipiar. Et in Toletana lub Joannis vigesimi secundi Pontificatu celebrata Synodo graviter queritur Ioannes Archiepiscopus, Quod aliqui 'esbyteri, detestanda er abominasib ambitione caecati, pro Assis per eos celebranta pecu3iam exigunt, cr desiper hoc, acs vellem venacre rem profan. ,
impudenter mercantur. Hanc Ecclesiae maculam acriter exaggerat, & con-
ct udit : Ne aliquis Presbyter 8ro Missis talebrandis Iccuniam exigat, vel
198쪽
BE SI MONIAE CRIMINE.rem Mam temporal- , sed gra/M accipiat, salquid per facisntem GisArari , oblatum sibi char sive fueris, absiue pactione 2 comentione quacumque. Praevaricantem per annum lutpendit a celebratione Missarunt, ac in luper maneat proprii Epilcopi arbitrio puniri. Notanda sunt verba Goffredi Abbatis: Oblationem Altam. Et Huberti Archiepiscopi Cantuariensis: Quod ostretur in Missa. Exponit in
animae Gemma Honorius Aligustodunensis: Fertur quod olim Sacerdotes Iab. r. . singulis domibm velfamissis farinam accipiebant, quod achuc Graci facinni, en inde Dominicum panem faciebant, quem pro populo ostierebant, tae consi arum eis distribuebant. Namsnauli famam ostrentium sisse interfuerunt. π pro his in canone ducebarur: Et omnitim circumniantium, qui tibi offerunt hoc Sacrificium laudis. tquam autem Ecclesia numero quidem augebatur, sed sanctitate minuebatur propter carnales, saluium es ut qui possent Vulis Domnicis, vel terna Dominisa, et I summis festivitatibus, vel ter in anno communicarent, ct quia populo non commumcante non erat necesse tam magnum panemsuri, statutum est eum in modum denam formari, ut populus pro oblationes arma daenarios osserret, pro quibus traditum Dominum recognserent, qui tamen denam in usum pauperum cederent,ves in at quid quod ad hoc Sacrificium pretici. Fidelis populi ad Sacrificium oblatio est omnino antiquissima, instituta ab ipsis Apostolis. Eana laudant antiquissimi Canones. Etiam Justinus Martyr, Tertullianus, aliique vetustissimi Patres. Et ad suam plebem declamavit olim in Sermone de eleemosyna sanctus Cyprianus : Locuples sir dives es, Gr Dominicum celebrare te credis, quι ιχ Dominιcu ne Sacrificio venis, qui pretem de Sacri cis, quod pauper obtulit, . sumit. Non farinam tunc, sed cinctum domi suae panem dc vinum, quae per Sacerdotem consecrata sumeret in Misa, quisque Fidelis osterebat Quinimo non panem, sed panes plures cum larga vini amphora, quorum solummodo modica P ars consecraretur, di reliqua masa Sacerdoti &Cἰ ero eius cederet, offerebat quisque dives: Etenim massam istam in solos Clericos dividi, atque ab ipsis solis, &qui cum illis sunt fidelibus fratribus, nequaquam a catechumenis sumi posse res,ndit in suo ad Ammonem Lycopoleos Archiepiscopum Canonico Rescripto Theophilus . Patriarcha Alexandrinus. Quin ejusinodi oblata non cum lactricasco,aut piscibus, sed leparatim & per se sumi jussit in Synodicis suis ad Monachos Responsis, exstantibus apud Theodorum Balsamonem, Nicolaustertius Patriarcha Constantinopolitanus. Quam disciplinam dudum vi- iisse in Latinis etiam Ecclesiis, suo loco ollendetur. At vero coctuma quavis Laica manu panem in Domini Corpus consecrare est res incommodis subjecta , ideoque mutavit Ecclesia, & triticeam farinam, ex qua Clerici panca sicerent,jussit a populo offerri. Quam rursus variata tzm-
199쪽
184 DissERT. II. PROOEMIALIS, porum ratio persuasit mutari in denarios, qui partim emendae farinae essent pretium, partim ad fugandam Clericalis avaritiae speciem in pa peres sub osserentium conspectu dividerentur. Quae puritas, quod non esset Apostolicae legis , & quod priorum oblationum emolumentis aut
non polient aut nollent privari Sacerdotes, non diu permansit: Uti antea panis, vinum & farina, ita hi denarii illis pedetentim appropriari coeperunt. Ita suo tempore fuisse consuetum, supra palam dixerunt Gos Dedus Abbas Vindocinmisis, & Hubertus Archiepiscopus Cantuariensis. Et hinc ob avitam populi de Cieri avaritia & nimiis proventibus calumniam defecit paulatim etiam denariorum oblatio, contracta serε ad solam Missam in exequiis defunctorum. Accedens Ecclesiarum, Altarium in eadem etiam Ecclesia, Sacerdotum , plurium quotidie in eodem quo
que Altari Missarum multiplicatio istam contractionem strenuh adjuvit. Exinde ergo Missam sibi celebrari volens, eam oblato denario postulat kSacerdote, & hic est denarius, quem Wiclcssistae, Lutherani, &Calvinissae hostiliter inieruntur. At sine fundamento. Est enim, lichinon in ista specie, tamen in substantia ac valore Institutum Apostolicum. Et iam in propria specie esse antiquum , ostendunt superitis laudata puerilis pietas sancti Petri Damiani, & per ipsum adducta plura exempla. Quis Sacerdos non ab omni fideli panem dc vinum malit accipere ad quamvis Missam, quam ab unico homine paucos asses 3 De varia hujus oblationis mutatione largius est suo loco dicendum. An ad singulas etiam privatas Missas olim ab audientibus vel audiente suerit facta panis, vini, farinae, vel denarii oblatio, possit disputari. Certum est fuisse fustam ad illas, quae pro quopiam seu vivo seu desun- . Eho, vel propriae pietatis motu, vel ad alicujus postulationem suerunt celebratae. Nam in his oportebat fieri istius nominis recitationem , quam sine oblatione fieri non permisit antiqua disciplina. Olim ergo Missam pro se aut amico dicendam postulans a Sacerdote, non praevi. dabat, sed
in ipsa osserebat denarium, quo Blo Sacerdotem oportebat esse contem m. Servatum tamen oportebat etiam laudatum superitis Cardinalis Gualonis Canonem: Moneantur Laisci diligenter , ne quod pro Sacrame torum reverentia devotio Fidelium introduxit, ex amarisia velint aliquarenus remocaire. Devotionem istam paulatim omninb diminuit, ac propem
dum exstinxit olim Laicorum avaritia, atque ita ipsis taxare Misae denarium Episcopi tandem suere compulsi. Ita selita intra Missam oblatio pedetentim etiam desiit, δc jam pridem denarius vel ante vel post ipsam offerri coepit, inamb re exigi. Et hanc consuetudinem uti innoxiam probavit Tridentina Synodus, Misiarum fundationes, quibus adnexi cem
sus tenuitas nequeat competentem suppeditare denarium, permitaens r
200쪽
duci ad minorem numerum. Quam disii plinam esse antiquam , docet fundatio Monasterii sanctae Mariae de Silva Regali in Arelatensi Dice-cesi, cui sub perpetuo variarum Missarum onere fundos quosdam don vit Alphonsus Aragoniae Rex, & adjecit: Si is praedidia doratione Ou- Lib. 3. fragium menerit , ii d solvo ct relaxo. Instrumentum exstat in Spici legio Lucae Dacherii. Q jure selos, quibus competens sustentatio aliunde non suppetit, inopes Sacerdotes & Ecclesias uti posse quidam non sine
fundamento ad severant. Resormata quaedam, omnem etiam sponte oblatum denarium refutantia, Monasteria sunt plurimum laudanda,ic orandus . . est Deus, ut ad omni saltem examoni renunciandum nos permovere, atque ita casta Patrum corda in nos reducere dignetur. Interim penitus necesse est longissimε proscribi iniquissimas Erdes, quas hac in re damnarunt Romani Pontifiitis, Clemens octavus, Urbanus octavus, & novissimh Alexander septimus. Et adversum quas Adriano sexto supplicavit Nurembergensis Germanorum Principum Conventus: Sacerdotes unius diei Missas , ad quas fundationis ,seu annuae recordatioms jure celebram da, obligantur, non semet, sed quater, quinquies, pluriesie venundarit,
unal A fida duobus, tribus , aut pluribuι Ecclesiasticis beneficiis satufacere
. Exponuntur exactio Hr oblatio pro exequiis er se stura.
ANtiquum Constantinopolitanae Ecclesiae morem exponit in Codice Iustinianaeo lex Anastasi Augusti: Constitutio ἀδηα met L . t. Ecclesiae Constantinopolitanae septuaginta bbrarum qi ri redisum, eam ob cau- tit.2.mp. sam, ut scilicet exequiae ne sumptuqnatis fiant in urbe Constantinopolitana, 3 usique ad novos muros,or Blachemas. Est antiqua,per Anastasum dumtaxat innovata, magni Constantini lex, de qua in novellis ad Ioannem . Praetoriorum Praeiactum, & ad Longinum urbis Praefectum legibus Imperator Iustinianus: QEd Constantinus recte cogitam diffosit, oeps Leg. sy. hac Arariasius firmamis, Aiiciens etiam reditus causa, hoc si is, cum cap. I.
periculum satiatur cadere, reparare Ur dare cum omni cautela syr terminis competentibus cogimur, illud facientes manere immortale. Erectam se Constantinopolim Romanae urbis dignitate, dc amplissimis privilegiis donavit Constantinus, ejus Ecclesiae mille & centum tabernas seu ossicinas. locatas in praecipuis civitatis foris, & ab omni Regia exactione ac publico onere liberas adscripsit, ex quarum reditu omncs funerum impensissetverentur. Eximium optimi Principis donum, Clericorum avaritia A a aut