장음표시 사용
221쪽
xo 6 Diss r u T. II. PROOEMIALIS, Symbolorum in Annassit ru Gel siti pirari, aut in honore vici Huruulusurpa- νι contra consuetudnem veterem. In suis ad pi aediistam laudati Lanseanc
Epti olam Si holiis Lucas l .icherius publicavit insignt m Epistolam, qua
Archi. Diaconorum a suo satam Petri Monalterio eκactiones compesci
per Paschalem secundum rogat sanctus Ivo Episcopus Carnutensis. Et Εp. αν. ad Joannis Carnutensis Episcopi ossicialem scribit Petrus Blesensis: Seio quia munerum cupiaetas subvertit cor tuum, ut feres officialis Disivi. T. in Officiala intentio eri, ut ad opus Epimpi sua juris ori commissas m
serrimas mes quasi vice illius tondeat, emungat, excoriet. Isti sunt Di 'rum friuoga, evomentes Menum sanguinem, quem inberunt. Grassi ira tunc in iliis hominibus facinora atque flagitia describit insigniter redamnat. ipsum secerunt in Scironensi Synodo Aresaiepiscopus ibi. em Tralitandus de Salsetur, &in litteris ad Adrianum sextum Pontiis
L ς' 'ticem Germanorum Procerum Conventus Nurenburgensis. Est vitium Hiia 'maro longe antiquius. Etenim apud Monachum Marculsum extat uctuIta Gallicanae Ecclisiae formula, q a xlonasterii Fundator removet & circumlcribit Pontilicum dc Ecclesi illicorum Ossic talium exactiones, exquisita & lauta convivia, gratiosa vel insidiosa munuscula, . caballorum praelius, paravereda, & quasvis angarias & functiones. Quin Lib. t. imo Jc Lucium Pelusii Archi. Diaconum , quod divinum sic rium per
EP 9- avarulam contaminaret, per nummariam manuum impositionem sibi aggregaret opes, atque ita columbas in Ecclesia venderet, graviter amuit Isse Ep. 3 o. clorus Pelusi ιta. AEqtie damnat Eu sebium Episcopum, quod ista per-Ep. i 7. mitterct: Eadom notiat in Parilophio Archi. Dracono, it Marone Oec t nomo. Eodem lcmpore Provinciae Praeses Cyrenius vendebat omnia civilia judicia atque ossicia , dc ita vendebantur sacra dc profanar Hinc Rempublicam in ruinam currere laudat s Isidorus non fuit vanE uni
Exponitur varia Episcoporum exactio.QVol Epis opi Clero& populo suo collcctas 3c exactiones indican
cis Apotholica institurio , ut liquet ex variis locis Apostolicarum Epistol irum. Ita sestertia centum millia nummum h Cleri δέ populisei collatione collegit, & rudimendis h Barbarorum captivitate fidelibus Ep. co. Numidiae fratribus ad ipsbrum Episcopos misit S. Cyprianus, addens in sinites, quos Deus avertar, casus similia subsidia omnino non defutura. Earundem exactionum meminit in libro de fuga in persecutione, dein Diqitiroc by COOste
222쪽
in libro de jrjuniis Tertullianus , adjungens eam Conserendarum Cap. 33. pium Mus,iam esse capturam mstrorum Episcoporum, ut ueno suo scurbora possent sub obtentu yrocuranda. Quod nempe ultra ncccssi ratem inigeretit, ac inde luxuriarentur. Lapius ad Montanum Tertullianus loquitur in orthodoxos Episcopos, id 5ue forsan calumniatur. Nam &S Athanasium , quod subjectas sibi rici si is exactionibus vexarct, apud Constantium Augustum acriter & falso accusavit factio Eusebiana. Quidquid sit, abusus Ecclesias tandem omnino occupavit. Denim Hispani rum Episcopoa, quod non selum Parochias, sed ipsarum insuper Cle- .ricos servili more premerent, adeoque in Clero suo contra Apostoli mandatum dominarentur, notat secunda Synodus Bracharens . Quod Can. a. per Parochias suas non Sacerdotaliter desaevirent, & Exactoris potiusquam Episcopi nomen mererentur, affirmat tertia Toletana. Quod i se Capsum repetunt septima,&decima sexta. Idem vitium, praesertim quod ad consignandos insanias egress Clerum ad sumptuosa sibi paranda con vivia compellerent, damnat in Siculorum Episcopis, Fc certa Concordata inter partes stabilit Pelagius si)cundus , quae rigide servari jussit etiam proximus eius succcssor Gregorius magos. Abusum in Orientali Cap. O, Ecclesia grassin tem damnavit etiam quartus Canon septimae Synodi. Et ξp
septimus decimus secun Cabilonensis: Inventum eR . quod m quia busdam locis Treuesteri duodenos vel quaservinos denarιos Episcopis in remskm inmis Angulis iurant, quod penitus abolendum esse decernimus. In Romana sua Syno Jo Sigenius lecundus emilii hunc Canoncm : Nulli Cap. 26. Disivorum liceat a subiecto Saccrdote , vel a quolibet Clerico, ct pira locis datisnes ultra Patrum statuta exigere , aut superpossea in anganis inferre. Clericos alendos dicit ob Epit copo , non expilancos. A duit immobileS C,p. praesertim Parochiali im haec lesiarum res ab ipsis non posse invadi. Mi L sis a se Ecclesiarum Visit toribus , ut in illiis Episcoporum eri actioncs diligenter inquirerent, injungit in tertio suo Capitulari pius Imperator Ludovicus. De mlcm i κcessit, uti vera Simonia, Hinc marum L .audunensem Episcopum dui e perstrinXit in quinquaginta quinque Capitum Epistola Hinc marus i Ictropolita Remensis , & ejus degradati succ esto. rem Heden ut plaum coegit in litteris Canonicis ad sc,lemnem vitii cierationem. Eodem tempore inter quosdam Francorum Episcopos & Clericos natae sunt tantae de hac re contentiones , ut hi ad Regem Carolum Can. r Calvum provocarint, & Rex ediderit famosa Tolosina Capitula, quae parici componerent ad tempus, & malo per interim providerent. Similem tunc adversus Episcopos Canonem edidit & tertia Ualentina Suia dus, asserens ex istis exactionibus nascit murmurationes pesti seras, & de
Episcopis detractiones. Quinta Gregorii septimi Romana Synodus cinia sit
223쪽
sit hunc Cano nem: Nussus Episcopus gramamen, Fusimileservitium exasnnira Ecclesiasticam mirmam Abb auraia seu Clemu suu manat Larci num in Illyrico Archiepiscopum, subditis Episcopis& Monasteriis per indebitas exstiniones molestum atque injuriosum,per Thermopolitanum 8c Sardicensem Episcopos compelci jussit Innocentius tertius. Compes cult& Amadeum Archiepiscopum Byzuntinensem, per cujus ines em
aEtiones adeo Tyresbyteri σε Clerici defatigabantur, in Onere pauperaam de pressi, tanqua- rustici, viliter in ginummam Mnesiam Ecclesiastis morudere compellerentur. Mauritium item Pictaviensem Episcopum . qui in suos Cle icos existebat auctor no rum quotidie exactionum. Exemtus est Lateranensem Canonem, quo indebitas exactiones aut tallias Claricis ac Parochialibus Ecclesiis de novo imponi, aut veteres census augeri
per Episcopos interdixit Alexander tertius. omnia Episcomtis Dioecessis bona olim erant una massa, dividenda apud plerosque in quatuor portiones aequales, quarum quarta una ced . est Episcopo, de qua in Canonicis ad Hedentilphum Laudunensem Episcopum litteris recte Hincmarus Metropolita Remense: Reguώπου,
quae de quarta parte revit m Ecemia, juxta consuetu em aliarum Regio-mιm ita ut est Fripta intelligat Episeopus , cr non proe Ham interpretam , perinde in his Regionibiti quae sint Presbsterorum contra sic ι Regulus dis Lib, 3- piat. Recte in litteris, apud Gregorium nonum exstantibus, ad Caesa
x L 39 ς AugusLin im Episcopum scribit Innocentius tertius praeter decimarum quartam Episcopo alia insuper iura a Harochialibus Ecclesiis deberi. DOb tur enim eis Cathedatricum , seu Cathedrae honor, de quo secunda Synodus Bracharensis: Nullus Episivorum, eum per Disces μου ambulant, praeter honorem Cathedra Ja, id est, duos solidos, at quid a d per Ecclesias rosiam. Addit ab eis tolli non posse tertiam, quam Ecclesiae P rochialis luminaribus assignat, partem oblationum. Quod ipsum confirmat septima Synodus Toletana. Verba haec, oum per Diaece esse ου--bulant, nequaquam volunt duos istos solidos esse visitationis jura: E enim Cathedrae honorem laudata Toletana Synodus visitationis procuratione palam distinguir. Dumtaxat volunt istos solidos in vi statione consuevisse exigi. Solius Hi spaniae non fuit ist a lex: Duos enim istos B-lidos, uti commvnon Ecclesiae Canonem , Pelagius secundus in litteris Lib. 3. ad Cresconium Siciliae Rectorem probat, itemque magnus Gregorius
in Epistola ad ejusdem Provinciae Episcopos. Etiam Tolosana Caroli
Calvi Francorum Regis adversum nimias Episcoporum exactiones Capitul .i permittunt, ut illi certam frumenti, hordei, & vini mensuram, le cκ denariorum Frishingam accipiant a quavis Parochia, & ac jungunt: S haec non accipiunt, accipiant, s volunt, pro his omnibus duos solidos in
224쪽
tur. Porro haec exactio recth dicitur Cathedrae honore crinium enim Parochialium Ecclesiarum continuam sine cogitationum seriis sellicis tudinem gerit Episcopus, ideoque meretur honorem illum , de quo Apostolus: sim bene praesunt Tresbyteri, duplici honore His sint. Honorem hunc Ilerdensis, quam quidam recentiores Canones imitantur , Synod us vocavi , & ariungit: Ea qua inju-CM, 3. re uom erit de facultaribus offeruntur, in nullo ooecesina sege ab Episcopis contingantur. .m Monasteriorum exemptionem firmat etiam septima Synodus Toletana. Monastico enim statui Clerus His,niarum & popuIus fuit semper addictissimus. Pergit Synodus Ilerdensis: Si ex Laucias quam finam a s Basilicam consecrari desianas , nequaquam eam sub
Monacterii sucis, ubi congregatio non colligitur , vel regula ab Disivo non conmtuitur, a Diomesana lege audeas segregare. Non vanum Monasterii nomen,sed istam rem merito vult esse exemptam. d Monachale privilegium in aliis Regionibus non fuisse, atque ex variis Episcopalium exactionum & vexationum excessibus tandem prodiisse exemptio
nis remedium, suo loco ostendetur. Porro omnes , praeter exemptas aut
Apostolicae Sed is protectioni immediath suppositas, Parochiales Ecclesse debent istam Cathedatricam praestationem. Etiam a Patronatis debe- LB.ri scripsit ad Farsensis Monasterii Abbatem Innocentius tertius. Et ad 3:- Carnutensem Episcopum Alexandertertius: Ecclesia, quas de novo Episcopi de manibus Laicorum eripium, praeter Cathedraricum , ErjWa o Mia, Ut.3 p. quae aliis Ecclesiis imponuntur, exactionemprohibemus imponi. Ecclesias olim, P,
ex inchoata per Carolum Martellum violentia , quasi proprios fundos possidebant Laici milites, & ad ipsas ex istis unguibus liberandas dudum Episcopi laborarunt. Expilatae passim erant, ideoque non graVari qui dem prae caeteris quasi ob liberationis beneficium Pontifex decrevit , sed neque voluit esse a Cathedratico exemptas. Etiam oratoria &Capellae t nebantur ad pendendum aliquid, de quo in Canonicis ad Hesmulphum litteris laudatus Hincmarus: De Capeltas antiquitus subjectis Ecclesiis non aequalem, Aut de principabbus Ecclesiis, collationem exigat Episivus , sed principalis Ecclesia cum Abi subiecta Capestis Abisam cst antiquitus confiseram
Altera Episcopo a subjectis Ecclesiis debita collatio est Synodaticum, seu pro celebrandarum Synodorum impensis aliquod alumentum.
Hinc enim quibusdam ad S. Dionysii Monasterium speetantibus Eces sis Parochialibus , atque ipsarum Clericis hocce privilegium dedit Lan dericus Parisiensis Episcopus: Ut ne liberi ct absisti ab omni debito orredditios Synodorum. Laudatis ad Hedenulphum litteris item indidit D d Metr
225쪽
Metropolita Hincmarus: E vi quidam 'nodos temere frequentam, mfia ne Acim irarum suorum iuvedo modo deminios quasi pro Eulogis aec piant. Et Gothorum Episcopis legem hanc statuunt Tholosana Caroli p. g. Calvi Capitula: Episcopi 8Mdos a Pres'teris , nisi sicut docet authoritas
69anonum, dum scilicet, ct per tempora constituta, non exigant. Sed est in iisdem Synodib non per occasionem, sed per veritarem Ministeriisui , teste Deo, ad quod eo tituti sunt, Tressuros ct tractent, ct teneant , est absolvant. Et ad Britonum Episcopos scribit Leo quartus: De Eulogiis ad sacra Concilia deferendis nihil invenimus a majoribus constitutum, sed P ut unicuisque Tresstero placuerit. Namsi constitutum fuerit illo in tempore benedictio
nes adferri, forsan minus libenter ad 'nodos occurrent , cst magis venise δε-rre labunt: Quae, ut opinor , non sunt rationabiliter requirenda , nec ultro
delata re fuendae. Etiam ad alium Episcopum aut Capitulum spedi antes ss. Ecclesias Dioecesano Episcopo debere Synodum , ad Rogerium Lex viensem Episcopum scribit sanctus Fulbertus Episcopus Carnutensis. Et S. Rudolphum, Eugubinum Episcopum, quod quotannis Synodum ag
Lib. r. ret,& nullum a Presbyteris suis Xenium admitteret, dicens, ut Ρη
Sp. 39- dum vendam, laudat in litteris ad Alexandrum secundum Pontificem S. Petrus Damiani. In litteris ad omnes Romanae Ecclesiae Cardinales Lib. x. Episcopos notat & quemdam Episcopum, Qui csubsultabat atque glisi Ep. a. bat , dum praefixum Synodalis concibi tempus inhibieret, ac stritumae vel vina mialis proventus reticulim immineret. Brdes vult aCardinalibus saltem Episcopis esse remotissimas. Et Gerardum Engolisimcnsem Episcopum, - .: Apostolicae Sedis in Aquitania Legatum, quod exactionum cupiditate frequentaret Synodos , arguit Arnulphus Archi-Diaconus Sagiensis. Etiam de Lateranensi Alexandri tertii Synodo scribit Guillelmus Neu- Lib. 3. brigensis: Quod convocandi Concilii intentio satis sncera non fuit, Romana
p amaritia artificiosa provisis patefecit. Multi enim evocati, quibm iter cundo ad Concilium dissetis vel intolerabile videbatur, intemvotu pecuniae, impuri uim turpissi exadia quam praestitae, relaxari meruerunt. V erum non aVaritia, sed extrema ex longo schismate atque exilio paupertas optimum Pontifi 'cenm ad similes exactiones coegit. Lsdem exactiones Graecorum Metro
politis sub quadrupli restituendi reatu interdixit sextus Canon septimi. Concilii. Quae omnia evincunt Synodaticum olim fuisse oblationem
spontaneam, quam tandem Presbyterorum, nihil offerre volentium , tenacitas compulit transire in certam laxam atque exae ionem.
Tertium Episcopalis cxactionis titulum edicit Alexandri tertii Synodus Lateranen sis: Suctis in pro multis necessiatibus , qua aliquotici s perveniunt , ut si man festa ac rationabilis causa extiterit , cum charitate
moderatum a subditis Presbyteria valeant Episivi auxilium postulare. Esse debet
226쪽
debet gravis necessitas. Etenim sanctum Arctardum Namnetensem tapiscopum a barbaris Norimannis ejectum & sh,liatum neque transferri , neque ex solis populi oblationibus & Presbyterorum collatione vivere, sed insuper propriis manibus laborare voluit, & Synodaliter sanciendum Ep. riduxit Hincmarus Metropolita Remensis. Hinc item addidit Canonicis ad Hedenulphum litteris: Ne mansionaticos suis amicis aut hominibus a Pressteris parari Disium faciat. Ne etiam qu ad receptionem Regis vel Legationum, aut L ornasus Ecclesia suae faciendos adiutoria quasi petendo,
potius autem exigendo , denarios vel caballas , aut verres seu Fres μνου, aut
ad iter aliquod paraveredos aut alia quaelibet accipiat , ides, rapiat. Non statum Domino Regi, sed&rius Legatis hospitium olim debebant Fram corum Episcopi: Illius oneris adjutorium a Presbyteris postulari, longeque magis ipsis Episcopis aut eorum amicis exigi equos vectores, hos
pitia, aut Ecclesiae etiam Cathedralis ornamenta vetat Hincmarus, asfirmans id esse accipitrum, non Episcoporum. Et adjungit: Si qua' .rint gravamina Presbyteris imposita, Disium temperet, quia ct in praesenti,
cst in futura vita sibi proficiet, si eos qui sibi commisi sunt, sise paruamine
conservare studuerit. Sua enim etiam onera habent Parochiales Ecclcsae& Clerici, & passim modicos proventus. Et hinc adversus Episcoporum
suorum rapacitatem clamantes ad se Gothorum Clericos audivit Rex Carolus Calvus, dc usque ad definitivam ab Ecclesiastica potestate sententiam fixit illis per interim certa Capitula Tolosana. Et Antecessores suos, quod quibusdam Ecclesis Synodaticum remiserint in perpetuum , meritd praedicat sanistus Fulbertus Episcopus Carnutensis. Quod item Fa- Ep.s . ventinus Episcopus omnem sibi debitam collationem in annuum trium librarum cereum commutarit cuidam Ecclesiae, testatur & probat in litteris ad sanisti Stephani Priorem Innocentius tertius. Et ita jam Distum Lib. 3. est per omnem ferE Ecclesiam. Q Ud enim plerique Episcopatus sint x x, 39 opulenti, Pagenses Parochiae decimas passim amiserint, vivantque se. 're ex solis oblationibus, dignum & iustum est ipsas ab omni Episcopali
exactione esse immunes. De debitis visitanti Episcopo procurationibus est alibi dicendum . . Restat Monachorum Simonia, quam abundὶ exposui ad Canones septimae Synodi. Hic addo cunista Monachi bona per ipsum prosessionis titulum devolvi lc spectare ad Monasterium, non ex solis Iustiniani Augusti legibus, sed & ex antiquissimo universae Ecclesiae more. De quo in regulis brevioribus Magnus Basilius: Omnino m, qui ad Dominum a p. s 7 cedunt , necessario quae adisses pertinent, reddere illorum propinqui debent, neque prorsuι quidquam Iubtrahere , ne sacrilegii judicium ineum At. Et Monacho ante parentum mortem professe, ut post eorum exitum dis Dd a. ponat -
227쪽
kIL Drs svRT. II. PROOEMIAL Is, ponat de haereditate , mandant in regula sua sanctus Caesarius Arelatemis Episcopus , ejusque Nepos ac Presbyter Tetradius: QMd nempe
sentiant paternae ac maternae haereditatis futurum jus per prosissionem in Monacho non extinguL Atque iri, praesertim in illis, ubi per Regias mortietationis leges extinguitur, Regionibus posse de ipso stipulari , de pro ejus extinctione aliquid exigere Monasterium , non video cur dubitetur. Quae omnia ad quadragesimum Trullanum . ad sistimae SP nodi quintum & decimum nonum , & ad Constantinopolitanae in Ap stolorum Ecclesia Synodi sextum Canonem largilis exponit Theodorus Balsamon , rem tamen addens illos, qui ampli patrimonii siti intuitu ad Monasteria recipi ambiunt Et qui isto titulo admittunt , damnandos de Simonia. Excipit & rem illos, qui jus Fraternitatis , id est, qui suae prosessionis Monasteris migrantes , jus alimentationis ab alio mune Monasterio: Quod jus istud sit omnino temporale. inae omnia non solum in Coenobilis , sed & in Cellulariis seu Anachoretis obtinere idem Scriptor merith Sirmat.
An dari vel aerepti a Simoniacu Ordines sis valita
A Domino nostro JEsu CHRrs To, qui columbarum venditore
ipsorumque cathedras &mensas dejecit ac ijecit ε templo, etiam Epitcoporum nostrorum, & quorumvis Fidelium Dei dona vendentium aut ementium, Ecclesias & animas, imo Provincias ac regna integra everti aut periclitari, redis ad varios scripsit Gregorius Magnus. Hinnim Longobardorum in Italia robur ac tutelam fuisse Modiciensem saneti Joannis Ecclesiam , le ab ipsa Simoniace ordinata regnum ips Lib. 38. rum fuisse eversum testati ir Eutropius. Eadredum, quod Dunei mensim p y Episcopatum a S e emisset, suisse a Deo per sitim atque oecisum scribit Simeon Dunei mensis. Anescio quo Ecclesae Gallicanae Simoniaco Lib. 3. Episcopo nunquam nominari potuisse Spiritum sanctum, supra nobis
dixit sanetiis Petrus Damiani. Husmodi exempla sunt longε plurima.
Simoniam aliqui olim existimarunt adeo detestabilem , ut omnem a Simoniaco datum vel acceptum Ecclesiasticum ordinem aut quod vis S cramentum judicarint esse irritum ac nullum. Hanc divino Jure censu runt esse poenam Simoniae. Sanctus Augustinus non a solo Baptismate , sed etiam a Confirmatione & Ordine imprimi characterem indelebilem, adeoque etiam ab haereticis data tenere, & exsufilari non posse, docet
Iucidissimh in scriptis suis adveratim mavistis. Etiam a sancto Ambr
228쪽
fio laudata Capuana Synodus non solum rebaptizationes, sed & reordia
nationes damnat, eamque confirmarunt tertia. Carthaginensis, &Tr
cense sub JoanneoEbivo. Martianum, Naxitanae in Illyrico urbis Episcopum, qui ab Gnoso Photiniani erroris Episcopo ante damnationem ordinatos reordinare suadebatur aRustico Pseud Presbytero,compescuit Ep. xo. Innocentius primus. Et ad Joannem Ravennae Metropolitam, qui in Histrio trium Capitulorum schismate ordinatos reordinare volebat ex nescio cujus alterius Episcopi exemplo, scripsit Gregorius Magnus: Lib. MD a vestra Fratemitate sis spera. Sicut enim bapti m semel non debet it
rum bapti ri, ita qui consecratin est semel , in eodem ordine iterum non ribet consecrari. Et Maximum Salonitanum in Dalmatia Metropolitam , de
Simoniaco ingressu ic alia multa praevaricatione foedissimum, non per reordinationem, sed per selam poenitentiam reparavit idem Gregorius. Sanctum item Aristardum , Namnetensem Epitcopurn , qui a Gisardo intruso Britonum Episcopo ordinatos reordinarat, graviter culpavit NL Ep.r colaus Primus. Apertissima sunt haec testimonia. Ita omnes, si sanetum Cyprianum & sanctum Firmilianum cum ipsorum sequacibus excipias, sensisse olim Ecclesiae Doetores, possit facith ollendi. Quia tamen de baptismo praesertim Augustinus loquitur, quidam mediorum saecul rum Episcopi, imb& Romani Pontifices hic haesitarunt. Cuncta ab hecreticis, schismaticis, degradatis aut excommunicatis Ministris data, praeter Chrisna dc Baptismum, Sacramenta crediderunt esse irrita se exsufflanda. Etenim quod Ceddam Eboracentem Archiepiscopum, a Wine Uentanae civitatis Episcopo Simoniaco consecratum, resacrarit Theodo- An. εοα rus Cantuariensis Archiepiscopus, stribit Radulphus de Diceto. Wine Simoniacum .& Ceddam a Theodoro fuisse reconsecratum , licet istam L causam diseris non exprimat, adfirmat in Anglorum Historia etiam ve- L. 3 cis nerabilis Beda. Omnes item per intrusum Pontificem Constantinum ordinatos Episcopos tk Clericos fuisse a Stephano quarto reordinatos, atque exsufflata omnia, praeter Chri imaac Baptismum, ab istis data Sacramenta , multis refert in hujus vita Anastasius Bibliothecarius. inodetiam Formosus Portuensis Episcopus, quia per Ioannem instavum d gradatus, dum in Pontificem elechus fuit, seipsini denuo secrari jusi xit, aliqui affirmant. Omnes item a Leone octavo , quem laica Oti Dis primi Imperatoris violentia intrusum dicebant aliqui, ordinatos fuisse. Per Joannem duodecimum reordinatos, scribit Sigebertus Gemblacen-LD. Et quidem Leonis hujus causa omnino videtur non fuisse aequar Nam sanctum Leonem, quem nos nonum dicimus, in sanisti Lanisancivita Milo Crispinus, & Beccensis Monasterii Chronicon coiistanter v
229쪽
et 34. DI SsERT. II. PROOEMIA IS,mnus perperam nominatur. Quidquid sit, istius ordinatos dictos Ioannes eoegit ad hanc Professionem: Pater mem nihil sibi Libuis, nihil mihi de aer. Stephani quarti in Constantini intrusi ordinatos exemplum se sequi fuit protestatus. Errorem secutus est& Stephanus septimus, omnes ab Antecesbre suo jam dicto Formoso consecratos denub cons aerans: Innt meram Episcoporum, Presbyterorum , ac Diaconorum multitudinem fuisse reordinatam, & omnem ubique Clerum ad idem facinus at uva dum ac propagandum juramentis adstrictum , adfirmat Auxilius Presbyter , qui & ipse ad reordinationem postulatus, insigni volumine oste dit utriusque Stephani factum suisse temerarium , avitique drematis aemoris praevaricatorium, & illius auctricem Stephani septimi Synodum
suisse Lupinam ac latrocinalem. Et ut talem damnavit Ravennae Syn dus, Theodorus secundus, ac Ioannes nonus, reordinationes non miantis quam rebaptizationes detestans ex laudato Canone Africano. Quin& istam Synodum elementa damnarunt: Ad illud enim ex vario capite instelix Decretum terra tremuit, ac Lateranensem Basilicam lacer
Neque haereticus, neque schismaticus fuerat ante Pontificatum Formosus, sed per Ioannem octavum dumtaxat dejectus ab Episcopatu Portuensi, & accusatus de periurio, ideoque a Theodoro &Joanne d tam pro ejus ordinationibus 8c aliis Sacramentis sententiam aliqui, The dori Cantuariensis judicium secuti, noluerunt Simoniacorum aut alio rum haereticorum ordinationibus patrocinari. Hujus sententiae fuit Le thericus Metropolita Senonensis, quem tamen a reordinationis Attent to cohibuit sanctus Fulbertus Carnutensis Episcopus, a sancto Petro D miani exinde laudatus in opusculo de suis Aistis apud Ecclesiam Medies nensem. Post Henrici tertii Imperatoris, grassantem Simoniam ubique eliminantis, tempora reordinationis error adeo invaluit, ut ad Henr, cum Ravennae Archiepiscopum scribat in sexto suo opusculo laudatus Petrus Damiani: Pe-, qmiratis sinit a Simoniacis consecraui, qua jam per triennium in tribuι Romanis Concilis fueris disceptatio, quamque perplexa atque confusa dubietas , ct in iis partibus quotidu ventiletur . Sanctitatem vestram linusse non ambitror, praesertim cum crescente Dinuationis ambiguo, eruenus δει processum, ut nonnullas constet Disio sabillis ordinatos Clericos denuo consecras. Reconsecravit enim etiam sanctus Pontifex Leo nonus, de quo idem Doctor in opusculo de suis Achis apud Mediolanum : Id etiam nos non praeteriit, quod nostrae memoria nonus Leo Papa psera L Si-niacos, ct male promotos tamquam noviter red navis. Pergit in sexto opusculo: Cum mihi recurreret in memor , qacia jam veneristia Papa is p frema S nori omnes Episeopos ex Divina contestatione rogameris, quazenus Dei miseriinDj0 ljZEU Dy oo le
230쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. 2Irsmiserisordiam in commune depferent, ut quid si per Me sirupuisse negotio
decernendum est, nutantibus revelaret.
Ex istis tribus Synodis una omnino fuit S. Leonis noni, de qua idem
opusculum : Cum onmes Simoniacorum ordinationes S)mdalu rigoru auth Cap. 3nritate Leo Papa cassasset, protinm a Romanorum multitudine Sacerdotum
magnae sietasionis tumultus exortus est, ita ut non serum ab ipsis, sed a plirisque diceretur Episcopis, omnes paene Basilicas Sacerdotalibus osciis aestitutas , is praecipue Anssarum selemnia adsubversionem Christiana religionis, cordes per Mionem omnium circumquaquesidebum fundum omittenda. Quid plura e Piat Anga sane disieptationum hinc inde volumina tandem suggestum est, reverenda memoretae nuper e usdem sedis decrevisse clementem secundum, ut quia cumque a Simoniaco consecraim est, quem in ipse ordinationis sua tempore
non ignoramis &moniacum , cur se obtuleras promovendum, quadragintarunc durum poenitentiam ageret, orsis in accepti indisti osscis ministraret. Uuam nimirum sententiam protinin venerabilis Leo ratam percensuit, s subhuyusmodi poenitentia omnes in acceptis osciis deinceps perseverare mandavit. Altera Synodus fuit Nicolai secundi, de qua idem denuo opusculum :Tempore Nicolis venerabilis Papa rursum hac quaestio mota est , ac distimventiliata. Merum post plurium certaminum sutiliu , post nutantium denuo quas num perplexa ac sinuos vorumina, ad hunc tandem iudicialis sententia timitem res expedita pervenit, ut hactenus a Simoniacis gratuito consecrati in adepta aegnitatis honore persistorem, necdum vero promoti ab illis ad ordinem provehi de caerere licentiam non habcrent. Quam Synodum laudat etiam ac lucidius exponit in litteris ad cives Florentinos: Constitutum es in Roma-Iah. s. no, sancta memoriae Nicolao praefidente, Concilio, ut quicumque per Simo- Εp. L niacos Disivos non Simoniace fusent in cujus2bet Ecclesiasticirradis dignitate promoti, in percepti honoris mi aeterio permanerent; ex tunc vero Ur Anceps quicumque se pareretur a Simoniaco provehi, nihil penitus ex ea deberet ' motione lucrari, I sic ministranae Iura deponeret, tamquam F haec nullassnm percepist. Hacitas ratione jam non modo Simoniacos reprobamus ,sed crper eos exhibita Sacramenta contemnimus. In generalium Synodorum tomis exstat haec Synodus, asseriturque illic Nicolaus Pontifex in haec verba definiisse: Erga Simoniacos nullam misericordiam in dignitate servanda habendam decernimus, sed juxta canonum sinctiones ct Decreta n. Patrum eos omnino damnamus, ct deponendos esse e vostolica authoritate sancimim. iis autem, qui non per pecuniam, sed gratis sunt a Simoniacis ordinati, quia quaestio a longo tempore iat diutius ventilata, omnem nodum dubistaris absilvimus, ita ut super hoc Capitula neminem deinceps ambigere permitti Um. Omnem Ecclesiam vitiosis hisce ordinationibus ait undequaque
esse plenissimam, ideoque eas in multitudinis gratiam dispensatori h t