장음표시 사용
231쪽
xis D I s s Est T. II. PROOEM I ALIS, terat, diserth vetans misericordiam unquam assumi in regulam. Solis jam fiatis indulget gratiam , futuras omnes punit regidissimε, edicens Ac de Ordinatis & de Ordinatoribus: Depositipaenitentiam agant, Ur privaria propria dignitate presipiant, tamquam si mamm LNossionem nunquam peris cepissent. Synodus videtur mutila. Etenim ex Synodalibus ad omnes E clesiae Latinae Episcopos litteris adducit alium Canonem , & Decreto
a. qn ri suo inseruit Gratianus : Staruimm Decretum de Simoniam tripartita hae , eap--, de Simoniacis Simoniace ordinat m vel Ordinasu..de Simoniacis Simoniaci a non Simoriam , ct de non Simoniacis Simoniace a Simonium S moniaci Simoniace Ordisati vel Orae rores secundum Eccle sticos Carines a proprio Iradu decidant. Simoniaci quoque Simoniace a non Simoniacis ordinars
similiter ab officio male accepto removeantvir. Non Simoniacos autem non S moniace a Simoniacu oriunaros misericorditer per manus impositionem pro temporis necessitatein iacis permittimuι permanere. QS triplex distinetio notanda est & firmiter retinenda. An porro consecratoriam & acceptae o dinationis iterativam, an poenitentialem manus impositionem laudet Nicolaus Pontifex , fateor me ignorare. Quis enim non videat gravissimis incommodis utramque subjacere λ A landio Petro Damiani laud tum , quod hujusmodi ordinatos per quadraginta dierum poenitentiam
recepit, Clementis secundi Decretum sortiter suadet laudari manum nitentialem. Nam Decretum hoc Nicolaus, Leonem nonum secutus, omnino confirmat. Laudatam Nicolai Synodum de verbo ad verbum repetioli, & in sua etiam Romana confirmavit Alexander secundus.Confirmavit & laudatam ad omnes Episcopos Epistolam, de qua Gratiani Scholiastes Augustinus Caravita: -ba hujus Capituli erga Simoniacos sunt in Epistola Nicolai secundi, in qua Conribum a se habitum refert, atquaea repetitu Alexander secundi in Epistola omnibus Catholicis Episcopu ἀσμcta, quae habetur Romae manuscripta in trom pervetustis codicibus. Quae d uae Epistolae, ubi publici juris fuerint, poterunt nos plura docere. Haeci terim Alexandri secundi Synodus est tertia superius laudata per Petrum Damiani. Eandem laudatec sequitur in litteris ad Rainaldum Come L. I. .-Gregorius septimus: Quod Presster sinus noster inieri
. rogare curamis, qnia de his , qui a Simoniacis nescienter er ne pretio ordinata βιαρ , Apostolica Sedis niisericors censura decernat, hoc observare revolumus, eos qui ante tempus Nicotii Papa sine venabsare a Simoniacis ad aliquem gradum promoti sunt , si ta en visa eorum irreprehensibilis esse probatur, per manus impositionem confirmatos in suis ordinibus permanereor minobare posse. Etiam ipse de manus impositione loquitur obscure,& fateor a me non capi. Quidam omnino volunt suisse reordinati
nem Forsan fuerit simplex aliqua benedictio , qualem in septimo
232쪽
Concilio laudat cliam sanetus Tharasius Patriarcha Constantinopolia
Haec omnia Clementis secundi, Leonis noni , Nicolai secundi , 8c Alexandri secundi Decreta agunt de solis per Simoniacos Episcopos non Simoniachordinatis Clericis, ideoque ip scum suis Synodis Pontifices aliqui volunt de Simoniach aeceptorum ordinum in validitate non dubitasse. At certum est dubitasse. Etenim ad suum, ovi nescio quem pec nia ab alio Discopo ordinatum Presbyterum parabat reordinare , M tropolitam Leumericum scripsit circa haec tempora S. Fulbertus Carnin Ep. 1s. tensis Episcopus: Relustriiniones cst reordis tiones fieri sacri Canones v ram. Et de promoto per pecuniam Diacono scribit ad nescio quem Episcopum S. Hildebertus Archiepiscopus Turonensis: Fratrem iliam a Ep. t Diaconatu subanovendum cog--- , est μυ--- Sacerdotio quo que Canonica eum suspendit authoritas, quod vel nondum vel male fastus Diaconus evacuarii. Gomodo mi abit adficium , cui nutam suppustumes fundamentum ' APQ ii. i dae vestro periculo, si pari ris praescriptum βήμtrem vel in Sacerdotio ministrare , quod revera mase accepit, vel in Diac
natu, quem fortasse naen accepit. De istius Diaconatus valore palam dubitat, & tantus Doctor non audet definire. At vero sanctus Petrus D miani in libro Gratissimo omninb definivit pro illis Simoniacis,cunctos que aliud consentes aut dubitantes Episcopos multis conatus est ab errore liberare. Qii in δέ Apostoli ae Sed is apud Mediolanum Legatus plures Simoniach ordinatos etiam reinravit per solam poenitentiam: Quam tamen εjus clementiam uti irregularem, dc disciplinae advcrsam culpavit Bertholdus Presbyter Constantiensis. Notanda sunt verba Joannis M nachi'. qui in ejus vita post expositam istam Mediolanensium Clericorum reparationem pergit de Episcopis: Illi autem Disivi, quibus admia Cap. 16.mstranas luentia rediutur, non ex male meretata veteri ordoatione ad amissum
reparantur ostium, sed ex illa pol ius beati Apostolorum Principis Ocac a thori te, qua in beatum Aprillnarem Um est, dicens: Accipe Spiritum . . sanctum, simu Pontificauum. Hoc est, per novam ordinationem. Sic verba videntur cogere. Cur silos Episcopos ancerit reordinandos, ignoro. quidquid sit, quod S. Leo nonus Hugonem Lingonensem Episcopum in Remensi degradarit ob Simoniacum ingressum , ac postea poenitentem in Romana Synodo non reordinarit, sed per baculum & annu-lom dumtaxat reinvestiverit, testatur in sui Coenobii Chronico Laurentius Virduni ad sanctum Uitonem Monachus. Qiaod eodem modo plures Simoniach ordinatos Episcopos repararint Alexander secundus ac Gregorius sitimus,ostendi possit inultis exemplis. De his enim Cardinalis Bennouimpsit ansam huiust mendacissimae calumniae : mu mandus
233쪽
218 DissΕRT. II. PROOEMIA LIs, instabat Imperatori, ut ejiceret Episcopos Simo nacos Imperatre credens ex aceto legu, quina Throno Dei procederent lueemini a , Me mora obia, hin: Hildebranduι vero expulses a Rege Simoniacos relocabas, ct quos Regi festos reri eras, eos μι famibari amicilia reconciliabar, cst multis, s -- gri. Iuramentu Abifidos ct obnoxios Oriens natalis exababat. Hinc interimi et Romanos tunc Pontifices, alioque mimares istius saeculi Doct res , in illo, qui datos & acceptos Simoniace ordines assirmat irritos, emnore non fuisse sine haesitatione firmos. Quod ejusmodi ordinatos nunquam reparare, ted immobiliter inter Laicos hae eresas Rissent, indicquirendo istius Ordinationis valore noluerunt te fatigare. Laborarunt de solis per Simoniac ps non Simoniaco datis Ordinibus, quibus clauia non erat lanua gratiae & dispensationis. Non solum ipsbs, sed praeter Bapti sinum omnia per Simoniacos, etiam non Simoniach, data Sacramenta esse irrita& nulla credidere plures per Germaniam Episcopi, de quibus adversus suum Simonia ei n- . xo. trusum Episcopum Herim annum icribit apud Iacobum Greturum Ecclesia Bambergensis: Pro Herima vi persona dudum infamiam Simonsiaca ba-rsos suHinuimus ab OmMi Ecclesia, ct omnes fere Episcopi 9 Archiepisivi publice omnia Christi Sacramenta profanari depis arunt, o Chrisma OIM
Domini, quod is confecerit, verut menstruatae immundums exbonruerunt,
gradus etiam Ecclis Mos , quos ille instituisset, detestatili si sione deumbraros adserebant. Eos non dumtaxat illegitimhadserebant datos, sed dc illusori L Et nc scio quis antiquus Gregorii septimi Apologus in sua ad omnem Eccl sam Epistola haec habet: Sciendum, quod II ubertus a uit Catholicos adserere in , qua sunt extra Ecclesiam , Sacramenta nen es se, nec
aliud quam damnationem cuiquam conferre, a ruens Iam extra quam 1
tra Cathol cam Ecclesiam hac omnia rata 2 vera existere, adyumiti in testimonium adsertionis sua Augusim sententurm in quodam Tractaru in Eva gelium Pannis contra rebapti os eduo. Quam cst nos fribter amplectentes retondemiti hoc Augustinum de solo , unde tunc agebatur, Baptismi Axisse l. 43. Sacramento. Exstat fragmentum hoc apud Venericum Vercellensem G. piscopum in libro de unitet Ecclesiae. Rcordinationis error adco tunc inoleverat, ut Anti-Papae , Uigberti Henriciana fictio de ipso totam accusaret Ecclesiam , ipsam ab avito per lanistum Augustinum tradito dogmate apostatisse diceret, ideoque Catholicam Communionem non esse amplius apud Gregorium septimum , sed ad sese transisse. Et aliud reponere nesciit iste Apologus, quam quod Augustinus non de cunctis Sacramentis, sed de solo Baptismo adversum Donatistas disputasset. Quocirca ex illis, qui Sacramenta ista, non pro dubiis, sed pro cerib
234쪽
DE SIMONIAE CRIMINE.wigbertinae factioni dedit amplissimum campum accusandae totius Ecclesiae. Haeretici enim atque Schismatici consueverunt &. gavdcnt paucoru m lapsum.derivare in omnes, atque de illo totam Ecclesiam infamare.
Hoc interim in errore pertinacissimi fuerunt quidam Florentini M nachi, de quibus scribit Petrus Damiani: Dicini quia a S--- - L. 8. .
nactarisimi confici, nec EGUa dedicari, nec Clericaliasera cin. . feret, κec Missarum Milo um' em tempore potuerunt solemma celebrari. Et tam hac impudenser allegant, in anno toto compulerint in re, M pMsivi fineo fione rismatis techumenos bisti tra. Acrater exaggerat Issam tem
ritatem , dc pergit: Haemis, qua Baptimum fine Chrismare fieri doeu
sent, adhuc ad ersum eos, arma me Synodum gratis sunt a Smoniacis αδ-
tam, sufflant eos cum suis Ordinaetoribus esse haereticas dogmati int, e runus Missis Ur ο-- per eos facta masteria biasDemam, anathema iant, nouunt, abiiciunt, explodunt. Eorumi benediaionibus terribitur mal duum. Laudat Nicolai secundi Synocium , quae a Simoiliacis non S, moniach hucusque ordinatos sanxerat recipiendos per poenitentiam, Ecselos deinceps ordiaatos in Laica humilitate de endos. Perduelles M nachi omnem quovis tempore a Simoniaco datum ordinem volebant esse subi tantialiter nullum . 6c ex sinari. Neque hic stetit temeritas, pergit enim laudatus Petrus: de fila Sacerdotum seu Sacra emorum o
trectatione tanquerimur, cum ab eis omnia paene d lacerari, omnis conssui,
omnia dicantur irmone publica Iubamari' non est, inquiunt, Papa, non . Rex, non Archiepi opus, neque Sacerdos. Unas iam ea, ficut dicitur. t missi carciter homines his nugis Ur naeniis decepti fine Sacramento Dominici corporis est Sa in s ex boc mundo disiesserint. Omaritur enim per huiuo temporis Sacerdotes nullam in Sagramentu posse fera vemisHom. Sia est quam plures reperiamtur Ecclesia, quaa non modo ingres in stas indignas dom. sed nec salutati s quidem obseq/- idoneas arbitrantur. Nais salutare
Donatistarum ac Messalianorum resuscitarunt errorem, posueruntitue fundamenta variae postmodum stultitiae, de qua Matthaeus Parisiem A 3 4Ss: Gebmissis quidam, qu-ihonestae vita ac silentiae habitumstgestum prae--ndens Ordinis se thusiensis, captis est apud Cantabrigiam , noris intrare Ecclesiam Huruam. Palam asseruit: Gregorius nonus Pontifex, quem infamabat se Simonia , non est Papa, non est Caput Ecia a. Ecclesia profanata eLI, nec debent in ea Dixina celebrari , nisi redia ara fuerit, v Iam vestimentae ιιι reconsecrandasunt. Diabolus selmus HI, Papa haσerio .ri u Ecclesam , - mund- Gregorius , qui Papa dicietur. Et ad eundem Ee 2 annum Diuitigoo by Coos le
235쪽
x: Diss Est T. II. PROOEMIA L s, annum Conrardi Abbatis Usipergensis supplementum: His imori
fuerum m mia Prata Mores, qui in Ponsem Caris gramagna dicenda tibertate os aperirem, Frederici secundi Imperatoris. quem Innocentius quartus degradarat, Cr Conrardi sibi eliti causam Iusti Hes. Misi due e apud Sundinium Pontificem, Cardunales er suas nurum re ore
Minoratarem, quoniam omnes labe Simonia maculatι essens , nec quidquam tenere a Chrseo potestatis. Et quod Sacerdotes in mairtati conmtuta peccaron que ligarcnt, neque solverent , neque consecrarent, quod nemo in orbe Chri-Dano interiucere post Divinti inicius, quodques ne d si ramine ea audiremurer celebrarentur impune. Et in sine suae prae icationu indulgentiam, inquiunt, quam annuntι-m , non a Tapa confictam , non a Praelatu composisam, sed ex Deo omnipotente vobis annuntiamus. s insanias relumpsit, & in i
lemne dogma vertit Joannes IViclissus, uti paret ex variis ejus artic lis damnatis per Synodum Constantienscm. His, dum ad communes totius ubique Ecclesiae preces expellabatur divina instruct io, quaestionibus pendentibus, ex multorum per Italiam Episcoporum rogatu librum Gratissimum composilit sanctus Petrus D miani, variis sanctorum Patrum & Synodorum auctoritatibus demo strans datos a schismatico aut haeretico, adeoque & Simoniaco Episcopo Ordines esse omnino ratos & validos, dc per Ecclesiam poste ex legitimis causis admitti ad ministerii executionem. Est res longe certissima, ait men tunc cunctis non fuit persuala. Etenim Daimbertum, a Wectione Moguntinorum Simoniaco & schismatico Episcopo non Simoniach o dinatum Diaconum, eaque de causa a Synodo Quintciburgens damnatum, reordinavit ac postea in Pisanum etiam Episcopum consccravit Urbanus secundus, iactum suum sanctorum Damasi di Innocentii primi. Pontificum auctoritate purgans apud graviter offenses Petrum Pist rientem Episcopum ac Rusticum Ualli Umbrota Abbatem, & adjungens : Quod non reuerationem ex limari censimus, sed tantum integram Det conis dationem, quoniam meciis, quι nihil habuit. si dare potuit. Hic est
ille Daimbertus , qui postea fuit Patriarcha Hierosolymitanus. Hinc etiam ad Lucium S uventii Ticinensis Praepositum scribit idem Pontifex: .Ad hoc quod Iubiungitur , utrum sit utendum ordinationibus o res
quis Sacramentis a crintinosis exhibitis, ut ab adulteris, Moniasium violasor sus, vel huius A. Ad hoc, inquam, ira re pondemme Sis mare vel haeresi ab Ecclesia non separantur , eorumdem ordinationes cst rei qua Sacra mensa senecta s venerodia non negamm. Inter Baptisma & rc liqua Sacramenta ait esse grandem differentiam, istud que solum extra Ecclesiam valere. Velle videtur hanc suisse sententiam S. Cornelii Pontificis, Ste
phani, Innocenta, Stricii, Anastasii, Leonis, Gregorii Magni, nec
236쪽
non S. Augustini, & adversus S. Cyprianum omnium sub coelo Ecclesiarum. Dico. ridetur. Etenim aliud suadent haec verba : Schismatic rum s haereticorum Sacramenta, quoniam extra Ecclesiam sunt, juxta M.
Tatrum traditiones formam quidem Sacramento um habent, non autem viris
rutis effetitum habere profitemur , nisi cum ipsi, vel eorum Sacramentis initiati
per manus impositionem ad Catholicam redierint unitatem. Nequaquam novae
ordinationis manus h 1c intelligitur, sed istius poenitentiae, quae accepta Sacramenta omnind lupponit valida & rata. Hoc ψ'm evincunt verba, Formam Sacramentorum habent e Est phrasis Augustiniana , significans validum, sed informe Sacramentum. Q propter additistae Epistolae
Quidquid sit, reordinationes in Ecclesia tunc necdum cessarunt. Et nim ad Rudolphum Sagiensis Monasterii Abbatem scripsit hocce tempore S. Anselmus : Defatre illo , quem dicitis esse ordinatum a quodam Dis Lib. 3. copo, qui a nobis en interdictus, hoc restondeo , quia si ordinatus est ab Dis SP po de Mallia, qui vocatur Ere nardus, nec illu Gdinibus, quos ab illo accepit , nostra concessone aliquando metuΥ, nec ab ullo Disicopo reordinari debet. Licet forte non Anselmus, certh Rudolphus lucidε hic probat r ordinationem. Et de Clericis per Guibertum Anti-Papam, acrius Schi Lm ticos aut Simoniacos Episcopos consecratis statuerunt apud Abbatem Uspergensem in Synodo Northusensi Cardinales Legati Paschalis secundi Pontificis: His qui a Pseudo Episcopis fuerant consecrari, per Catholicam A. Isos manus impositionem reconciliario proximo jeiunio danda fore promittitur. Quod etiam Lucius tertius omnes ab Octaviano Anti-Papa, ejusque succetaribus& Pseudo. Episcopis ordinatos recipere ac reordinare promiserit, atque ita cum Frederico primo Imperatore pacem firmarit, scribit in Saxonica Historia Albertus Crantalus, & adjungit: Sed cum postera Lissi. e.
die manus illis essem imponendae, immutatum eras consilium, quod Papa di- 7 ceret in Concilio Venetiano Decreta non possensatio Concilis immutari. Prom, 'st autem de proximo auum ase evocandum caelum, in quosvper his constitueretur. Concilium illud Venetum laudat in Chronico Ecclesiastico etiam An. 1 7. Onus ius Panuinus: Conventus maximus Venetiis habitus , ubi inter Ponti sum Alexandrum tertium Ur Frederisum primum Imperagorem paxfacta.
Glistum tertium Antia Papam, octaviani successorcm, omnesque ab illo consecratos Episcopos & Clericos fuisse damnatos, & extra omnem reparationis spem degradatos,cunis aque ab illis dedicata Altaria fuisse destru*a scribit Ros rusHovedensis.His omnibus adfuerat & subscripserat Luciin tertius, ideoque sine novae Synodi authoritate censebat degradatos istos non posse a te reparari. Censebat reparari non posse, nisi per novam ordinationem: Et tandem omnino reordinavit. 'Testatur hoc in
237쪽
tertio sui Poenitentialis libro Robertus de Flammersburchi, Parisiis ad sanctum Victorem Clericus r laris: Lucius ut dicunt, feris
era Eubsam. Et amrum μι, quod Carrinales consenserint. Et hunc reordinandi morem varii tunc etiam Doctores pertinacissimὶ
defenderunt. Eos inter fuit Bernardus. Constantiensium in Germania Scholarum Recto laqui Gregorii septimi de Conjugatorum &Simoni
corum Clericoruni non audiendis officiis nec admittendis ministeriis Decreta quidem defendit optivi, at graviter modum exccssit, dum A. Iosi. Cuncta, praeter Baptismum , data periptos Sacramenta asseruit irrita icextussianda. Quare merito illum notavit Berthoidus ojusdem Ecclcsiae Presbyter. Eundem morem constanter defendit supra memoratus Gregorii isti mi Apologus, quem fuisse nescio quem Hirgauetientem Mon chum scribit in praelatione ad Uenerici Vercellentis Episcopi in illum
opus Utricus Huttenus.Et sanε HirmuZiense Monasterium fuisse Gregorio ad diffissimum, lucet ex ejus Abbate Guillelmo, quam laudatus boniatifex esse voluit unum ex Decretorum suorum executoribus. Quisquis fuerit, reordinationis adeo tenax fuit iste Apologus, ut constanter in veret sanctum Augustinum de solo Baptismate disputasse in Donatistas, ideoque istud solum extra Ecclisam valere. Guiberti calumnias confim
l. ia 6. in ivit & dictus Venericus: Clemens Papa α uit eos, quι aliter credunt de Sacramentu Chryti Ecclesiae, serentes ea extra Ecch o Sacramenta non
esse. Clemens iste est Guibertus, quem ejus faetio vocavit Clementem tertium. Rursus dico non omnes ita lensisse Catholicos: Hinc enim non solummodo dicti Bernardi doctrinam laudatus Bertholdus, sed etiam Daimberti factam ab Urbano secundo reordinationem aperte & liber. culparunt Petrus Pistoriouis Episcopus, & Rusticus Abbas Vallis Un brosae. A quibustibet factas reordinationes damnavit in libro Gratissimo& ltactus Petrus Dantiani. Quin tamen calumnia fundamentum habu rit , dc multi cum Bernardo cocuerint, non possumus inficiari. Quini md quidam volunt varia Gregorii septimi, Urbani secundi, Pawh, lis secundi, Calixti secundi, Innocentii tecundi, & Alexandri tertii . quae datos extra Ecclesiam a Simoniacis aut schismaticis ordines detaniunt irritos, Concilia cum ipto definivisse. Romanae enim dim Alexandri Synodo tanquam Cardinalis Hostiensis adfuit Lucius tertius, quem iam audivimus reordinasse. Hoc ab ipsis factum volunt ex auctoritate istius Synodi. At certum est errare. Aliud est quoad substantiam. aliud quoad solam executionem irritus ordo: Res erat tunc dubia , nec ad definitionem plenὶ disposita , hinc ambi dextro vocabulo uta sunt laudatae Synodi . di unumquemque permiserunt in suo sensu abundare Facilis .
238쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. Σχyricile tamen crediderim Quintel burgensis , cui Gregorii scptimi Lexa rus Cardinalis Otto praesedit , Synodi fuisse aliam mentem: mecilonis Mogunum invaseris, is: Sigismi, Augusknsis, O Norberti Curae viis . amo
ordinaIωne1 62 consecraIωnes excommumcatorum periim irrita iudicata sunt juxta Decreta Sanctarum Patrum Innocentis, Leonu primi , Peletu, atque
eius successoris Grego primi. Omninb videtur agere de irritatione quoad subisaiatiam. Etenim iste Cardinalis Ono est Urbanux secundus Ponti. sex & iste Wicelo est ordinator Daimberti,cujus Diaconatum exsufflavit dictus Urbanus, atque re iteravit. Eandem quaellionem de Simoniacis, ac omnibus generatim haereticis, proponit in quarti libri vigesima quinta dili indilone Petrus Lombardus, &praefatur: Hanc quaestionem perplexam ac pariae insolubilem faciunt Doctorum verba , qui plurimum Hssentire videntur. Adducit quatuor diversas sui temporis sententias; nihil decidit, & rem magis involvit, a manifestis Simoniacis, lic Et non Simoniach, datos ordines vidctur ex- cap. 4rsum ire. Eundem errorem scquuntur Petrus Pictaviensis, Praepositivus, IA 'D . Hugo a sancto Utinore, &ad primae causae primam quaestionem Gratianus. Sancti Augustini de non repetendis haereticorum Sacramentis sententiam restringit ad lbium Baptisma. Attamen veritas suos etiam semper habuit Patronos. Duravit dubium serme usque ad limpora sinisti Thomae Aquinatis, qui omnia haereticorum , schisinaticorum, excommunicatorum & degradatorum praeter poenitentiam Sacramenta, dummodo in Ecclesiae formulentur, docuit & omnibus persuasit valida, &nullatenus repetenda, atque ita Ecclesiam .a grandi dubitatione liberavit.
Solvuntur aliquot de hac materia quaestiones. ΡRima quaestio est, an etiam Hincmarus Metropolita Remensis, &alii tunc Galliarum s piscopi, datos a degradato Hinc mari AnteceLsore tabone ordines ex lusilarint& iterarint 3 In opere de sacris Ordinationibus affirmat Joannes Morinus, post haercticos & schismaticos, imo post quo ruis degradatos Episcopos vult in Ecclesia semper fuisse reordinatum, & firmare conatur exemplis omnium saeculorum. Hinc mari sensum probat ex Immonis Tornacensis Episcopi verbis ad siccundam actionem Synodi Suessionensis: bone, quod idem non habuit, nemo accipere Potuit. Damnatione , quam habuit, per pravam mamu impositionem diast. Hinc se dixit Canonicam & Apostoliciam auctoritatem. E dem modo loquitur quinta ejusdent Synodi actio: Canonica Apinolica a loria
239쪽
224. DIssERT. II PROOEMIA LIs, auctoritate inventum ct decretum est, ut quidquia in Ordinationιbi-Ecclesim M Ebbo post damnationem suam egerit, pecunaum tria tionem Aposubca Sedis, ut Agestis Pontificum legitar , praeter sacrum Baptisma, quod in nomine sanctae Trinitatu perfestum est, irritum Urvacuum haberitur. Quod, Hincmarus& omnis ii a Synodus cuncta praeter Bapti l mum data extra Ecclesiam Sacramenta, omnesque uti jurisdictionis , ita & Ordinis per degradatum Episcopum aut Clericum attentatos actus duxerint cxlunflanda, eκ ritas modi testimoniis Morinus assirmat. Firmari videtur ejus
ait rtio per tactum lancti Arctardi Nam n ten sis Episcopi, a quo datos' per Gill irdum intrusum Episcopum ordines suisse exstimatos, supra audivimus ex litteris Nicolai primi Pontificis ad Salomonem Britonum Principem. Arctardus enim ruit Hincmari Collega. verum labitur vir Eruditus. QDd enim tota Suessionensium S cudorum circa Clericos istos altercatio nequaquam delubstantiali Ordinum valore, sed de solo per ipsos accepto ministrandi jure suerit, lucidissim δ' Lib. 3. patet ex actis Synodalibus, confirmatqse in Remensis Ecclesiae Historia
p. 1 i. Flodoardus. Et hinc degradatos istos Clericos reparavit sine reordinatione Nicolaus Pontifex, nullusque Galliae Episcopus reclamavit,quinimo ipsi degradatores unum ex illis Uulphadum promoverunt in Amchiepiscopum Bituricensem. Nec sine causa distinguunt inter Baptisma& Ordinem. Licci enim utrumque substantiat iter teneat, illud tamen ab Ecclesia agnoscitur, & per penitentiam sormari potist ac debet, hunc u O ad executionem nulla ex causa, nisi per fingularissimam dispensationem , admisit antiquus Ecclesiae Canon , ideoque irritus dicebatur & nullus. In perpetua Laicorum humilitate fixi erant taliter ordinati , adcb ut nec Clerici nomen aut vestem regula illis indulgeret. Quae
omnia in marginalibus ad Synodum octavam Scholiis disertissim h tradit Anastasius Bibliothecarius: Sacratos ab Ebbone, Ecadiista Synodo degradatos Clericos dicit per Sedem Apostolicam sine nova Sacratione sui se ex causis 'restauratos. Nec obstat factum sancti Arctardi : Britones
erant barbari, semi Christiani, dc ab Ecclesiastica Regula in pluribus devii, ideoque datos ab eorum Epistapis Ordinet subffantiali alicui vitio subjacere credidit Armrdus. Quare ifiter ipsum & Hincmarum nihil fuit hac in re communionis. Et eius nihilominus factum Nicolaus Pontifex damnavit. Altera quaestio est, an datos dotio Ecclesiae Constantinopolitanae intritis Patriarcha ordines, aut nus coriseci abre Gregorio Syracusae' 'Archiepiscopo, Romana Ecclesia alii octava Synodus durierint submin-tialiter irritos ac exsussiandos λ Etenim laudata Synodus Methodianae atque Ignatianae consecrationis Episcopos & Clericos per poenitentiae libellum
240쪽
DE SIMONIAE CRIMINE. 22sbellum recepit in gradum , at vero Photianam consecrationem adeo
Projecit, ut etiam de Paulo Caesaraeensium in Cappadocia Archiepiscopo scribat in marginali Scholio Anastasius Bibliothecarius: riuus iste ,
chiepiscum quondam fuit consecrarus a Thorio, sed quia cum caeteris, qui a Photio manuου impositionis fusi re , secundum sntentiam Papae Nicolai condemnatus est, ct quoniam eras utilis, pro consolatione damnationis ab Ignatio Patriarcha 6artoph lax essectus αξ. Scripserat enim Papa Romous, ut alia Act. Erum , excepto Sacerdotio , quantacumque vestra , dignitate Daret. Photianas, inquam , ordinationes Nicolaus primus & Adrianus secundus fuerunt adeo detestati, ut nec in isto Paulo, summo per omnia viro, ipsarum valorem voluerint agnoscere: Assiduheas dicunt nullas, vanas, vacuas, irritas, Photiumque aequant Maximo Cynico, de quo prima Synodus Constantinopolitana: . a Laximuι neque fuisse , aut etiam ese pu- Cip. tetur Episcopus , neque hi , qui ab eo ordisrui sunt , qualemcumquePradum Cisricasm obtineant, omnibus silicet, qme circa eum , vel ab eo ge tabum, in irrisum revocatis. Sanh Chrismatis a Photio aut i 'hotianis datum Sacramentum exsufflavit atque iteravit Romana Ecclesia, ideoque id ipsum
de Ecclesiasticis ordinationibus censuisse existimat praefatus Joannes
At certum est errare. Nusquam de substantiali Ordinum valore, sed de sela executione de ministrandi jure cum Photio & Photianis octava Synodus disputavit. Lucidissime id fratet exactis Synodalibus. Et hinc
Joannes octavus , Marinus primus , Adrianus tertius, & Stephanus sextus, qui Photium & Photianos tandem per poenitentiae libellum repararuRt ac receperunt in gradum , penitus nullam reordinationis fecerunt mentionem, longe minus reordinarunt. Et de Photio scribit insanisti ignatii vita N icetas Paphlagor In primis Photius hoc agebat, ut O aenationes Patriarchae trans nutaret, atque ab eo damnatos sedibus rectisueret. Sed cum id Imperatori non probaγetur, videte quid tentarii. Consecratos a sancto Ignatio resacrare conatur. Quod cum aeque parum succederat, omnes, indignipime ferrent atque execrarentuΥ, ne isa quidem defecit iniquitas, i c. Et iterum : Et tu, Photii, aussita magni Bassu sententia, nihil rormia M. cum de quopiam admirabundus dixit, nullum ex omnibus totius mundi minresarchis, qui fuerunt quamplures , ausum fuisse resacrare, praeter Eutrimitum Ancyro-Galariam , cullus nefarium serus *mdus Gangrensi exponit. Locum posteriorem scio, non de Episcoporum aut Clericorum, sed de Altarium , quas a Photio factas exsussiavit & Ecclesia, conlecrationibus loqui, uterque tamen assirmat omnem temeritatem istam fuisse tunc Orientali Ecclesiae penitus ignotam, & dudum damnatam in Eustatio S basieno. Neque ex Confirmationis exsuctatione inferri possit ex sussiatio