장음표시 사용
261쪽
2 6 DIs SERT. III. PROOEMIA LIs, Episcoporum forniam et anter ex sancti Cypriani ad Antonianum Episcopum litteris describit in suo de electionibus libello Magister Florus Cap. 3. Lugdunensis Eces csiae Diaconus , & adjungit: yuxta humoria brat Dpriam Orcu ros constat fuisse , legitime pro se universe populo deinceps omnes Ecc drum Autoues, absque usio consiliu mundana saetis, a temporibus O postolorum , π postea per amos fere quadringentos. Ex qua autem Christiarm Principes esse caeper unt, eanIem Episcopomum ordinationi Eccinii sciam Iibcrtarem ex parte maxima permansisse. mamfesta ratio ista rar. Neque enim fera potuit, cum umia Imperasor o A terra Asanarebia obtineret, ut ex omni ου lini simu munda paradiM, A a vuklues, Europa ricae, omnes qua Octinandi erant Episcopi, ad ejus cognitionem red-
rentiir. Sed suus cr rata er integra Oriumitio, quam sancta Eccl si juxta traditisnem Apostolicam, O re toga observationu formam celebravis. Nominare Ecclesiae Epitc , pos nullus unquam e Gentilibus Romani Imperii Augustis attentavit. Ne quidem ad sedandas contentiose et Gonis quaestiones. Etenim quomodo ejusmodi inter Antiochenam SP nodum Paulum Samosatensim, ejusdcm civitatis Patriarcham, delatas
sibi quaestiones Aurelianus Imperator mili rit ad Dionysium Pontificem, refert in Historia Ecclesiastica Eusebius Caesareenss. Etiam natas inrer Cecilianum Sc Majorinum de Chartaginensis Ecclesiae Praesulata lites derimere nequaquam praesumpsit, licht jam Ecclesiae Catechumenus. Constantinus: Prius per Melchiadem Pamm,ac tum per Synodum Ar latensem voluit judicari. Solus post sancti Fabiani Pontificis mortem Imperator Decius, Ecclesiae negotiose miscens, ad novam electionem procedi interdixit. Ast interdi illum constanter adcb sprevit Romanus Clerus ac fidelis Populus, ut de dicta Principe ad praefatum Antoni num scribat laudatus Cyprianus: Comessus sedis intrepidin Romam Saur- dotali Cathedra eo tempore , cum Tyrannm infestus Sacerdoiania Dei Ia,
atque nefanda comminare:ur, cum multo patientius cst tolerea δεί- - ει levari adversus se aemulum Priscipem, quam constitui Roma aemulum Saceo
dotem. Gentillas Romanorum Augusti non selum Imperatoris, sed de Summi Pontificis gerebant titulum , & hunc illo majorem ducebant, aut certe aequalem. Posteriorem gerebat & Romanus Christianorum ta
p. r. piscopus, uti palam lucet ex Tertulliani libro de Pudicitia. Probrotan Imperii injuriam & lgis Majestatis crimen esse id censuit Decius,ideoque de Fabianum trucidavit, illi Succetarem creari vetuit atrocissimE , de Imperii dignitatem acrem a sibi rebellibus Gallo & Uolusiano invaditulit patientius, quam a sancto Cornelio in Fabiani locum sufecto statum titulum Pontificatus. Cornutii, electionem istam admittere ausi, constantiam merito extollit Cyprianus.
262쪽
Ex Christianis Romanorum Imperatoribus nominare Episcopos primus coepit ab EusebianaΑrianorum factionei ircumscriptus Constantius. Hus Pater Constantinus Episcoporum et ciniollibus quandoque se miscuit. Etenim Metrophani Constat itinopolitano, quod aetate estet decrepitus, Succcsiorem sibi nominare praecepit, & denominato per ipsum Alexandro scribit in Bibliotheca Photius; 'pubu uno ore cum uso Imperatore em L. ascetimamis, Dignus es. Dricino per Antiochenam Eulcbianorum Synodum sanisto Eustatio Antiochiae Patriarcha, quod in Sedem istam Eusebius Metropolita Caesareensis nollet intrudi, Constanti nus commendavit Euphronium ac Georgium, mandans ex ipsis eligi unum, taque et e Rus Glorgius. Attamen nullum unquam Episcopum legitur nominasse. Primus id tentavit Constantius, contra quem in litteris ad Solitarios scribit sanctus Athanasiis: Constantim utgigata contra istis mum arrogantiasi emerire ausim est, ct rasiones mutanda Mu excogita , dissetvens Christ, ct Apostolarum instituta, moresisticos invertens, Er ex Acu peregrinis cum mitia isti Euio Episcopos ad populos invitos submutu, ιροι pro mutuia invicem tuam populo notitia minas secum deferunt, diplomata ad Purices. A rguit Constantium , quod Orthodoxos & legitime promotos Episcopos potcntendiceret, &authoritate Rcgia, ac militari violcntia in truderit homines Mrianos. ita GPorgium Cappadoccm in Alexandrinam, Germi ilium Cyet cenum in Syrmiensem, Cecropium Laodiccnum in Nicomediensem. Auxentium Cappadocim, linguae Iintinae imperitum, intrusum dicit in Ecclesiam Mi aiol.inensem. Acidit quarundam Civitatum non Fidelas
tantum, let G. iatiles incolas fuisse ad Sacramcnta ompulsos, quo pollicerentur se pro Disivo accepturos quem Imperator ν-teret. Etiam illos quos allecia Ommmmmaram in Episeopos, queritur fuisse iii trusos in E clesias,hon itu's Melctianos, N phylos, necdum Bapti Zatos aut Catechiaeato Simoni ui 'a quibus nihil virtutis exigatur, secl tan: um pertinax conjuratio in fictionem Arianam. Et exclamat : Ubiati non, ut αδ
laris mutatur is, qui Osopus 'tartu si ut quod gemm Gmnis, quai citum est miluibus Eccisas invadere , & Episcopos in throni Zare' aiae omnia pari et lo exaggerat in litteris ad omnes sub coelo Orthodoxos. Et hinc lucet trigismo in primum vulgarem Apus olictim Canonim: Aquis Episeopus saecularibus Totestatibiti u , Ecclesiamper i s obtineat, deponatur, est segregentur omnes qui issi commuricant. Lucet, inquam , hunc Cataoncm , t et non quoad verba , tamen quoad sensum esse germanissimam Apostolicain traditionem. Quam audaciam in Constantio Augusto notant & damnant etiam Lucifer Caturitanus Episcopus, Hermias iam monus, Socrates , Theodor Rus, ac pi ertim sanctus HilMriua Episcopus Pictavi ilis. Vita jam defunetum Constantiuin osterusit Pota
263쪽
x48 Diss En T. III. PROOEMIA LIs, posse sine petulantia vocari Antichristum ex causis variis, quarum una sit: Di privi tuis donM. Et huc omnino respicit antiquus adverstim Graecorum Schisma tractatus, repertus Constantinopoli in Conventu Praedicatorum: Humrcha Pacorum , or Arahivisivi, or Archimaa Bisa, secun m quod adurnam fuis is primitiva tiosis L αὐ- , obtinendis honoris celsitudines a cu promovemur. Et hinc a Medionalensis Provinciae Synodo rogatus, ut in Auxentii
defuncti Metropolitae locum ipsemet saporia or pietiue -- E copu-δlueret, recth apud Ecclcsiasticam Theosortiti Histori..m responditu e 6. Ualentinianus primus imperator: tau in est inruuia meu hoc negotium. PFs qui divina Paria ornati estis , ab illo fluendore uiuamnati melius 4cernetis. tandem tamen sibi Conltantinopolitana Synodo oblatam potcstaicin L. . s. non rejecit magnus D eodosius: Quod ε multis sibi per Episcopos ad Regiae urbis Praetulatum praesentatis de com mcndatis apte nominarit a que elegerit Ncctarium, testatur H rmias Zozomenus. Quin & hujus modi Regias u turpationes antiqua Ecclesia quandoque dissimulaνit. Et Lib. r. nim quodTheodosii filius& luccctar Arcadius laticto Joanni Chrysest 7. mo Constantinopolitanum Episcopatum Regia authoritate dederit, asis firmat laudatus Theodoretus. Quod id a populo, per Cleri Constantin politani in duras contentiones progrcsti ambitum ostenis , rogatus fecerit, in Dialogo cum Theodoro Romanae Ecclcsiae Diac ono tenatur
Palladius Episcopus Helenopolitanus. Et hinc Theophilus Alexandriae Patriarcha ansam assumpsit Ioannis Episcopatum calumniandi. Etiam de Theodosio Arcadii filio & succetare scribit Socrates: Post mortem S. Ilanu, Episcopi Constantinopolitani, visium est Imperatori propter homines, ejusdem Ecclesiae Clericos, nimn remon, utique splendoris EpiGLM 7- copalis, appetentes, neminem ex Ha Eιῶ ad Di patum iEum eluere , sed advenam Antiochia accersire co/ M. Patrem suum . qui eadem de
causaJoannem Chrysostomum Antiochia seelicissim ε evocarat, imitandum duxit, inlaelicissit meque evocavit Nestorium. Quod etiam Zenoeg Anastasius Imperatorcs nominarint & intruserint Episcopos, ostendi possit vario exemplo. Et ad Hormisdam Pontificem scribunt ejus per Rei Orientem Legati de Iustino primo Imperatore: P mustas Vtiones
paria in tres mensis a partibvi tracta certamina , pissimu/ Imperauor aucto iatare sua Paulum nomine Presbterum de Ecclesia Constantinopolisama elegit E pisivum fieri in Ecclusia Antiochena. Ad sedandas eicistionis turbas id fecit Princeps piissimus sub relatione facienda ad Romanam taclesiam quae dispensatorium ejus zelum omnino probavit. Imperator Iustinianus,
licet varia violentia vexaverit Ecclesias, vix tamen nominasse legitur,
nisi semel ob Schilina Ecclesiae Alexandrinae. Hanc impius Severus Ariatiochiae
264쪽
DE REGIA NOMINATIONE. loci Iae Patriarchatu , de Iulianus Halicarnassi Episcopatu eiectus, persuas de corruptibili ae incorruptibili JEsu CHRIsTi Corpore dispi
rationes turbarant, atque ita in factiones lacerati Cleri & populi una Gainam, altera pars elegerat & consecraverat Theodosium. Hinc de Iustiniano lcribit Martyr Theophanes: Theodosn- cst Gamam litteris accitos Fotis consantinopolim advenio, ct ab invicem separatos vivere mandavit 'iat manu , Paulum quendam renuntiatis Alixamisia Antinuem. Rei seriem late describit in Breviario Liberatus Carthaginensis Eccli set Diaconus. Consuetudo, qua discordes Ecclisiarum aut Monasteriorum ei ctiones ad se devol vere,& utraque cassata nominare Bliti sunt olim Fra corum Reges , ad eb antiqua habet iundamenta. Modum excedere , & Constantii Augusti temeritates aemulari caepit
Iustinus secundus. de quo in Ecclesiastica Hi storia scribit Evagrius Epiphaniensis : Pustinuo in obscoenu voluptatι ι volutatus , aliena pecunia Lib.1. e. adeo avienter fuit apyetens, ut omnia inuruiquariingratia dimenderet, imo 3 . vero ipse etiam Sacerdotia, divinum numen π-me rememos, plenis homin bus venalia patim exponeret. Avunculi sui& Antecessoris, qui Canonicas electiones rigidissimὶ confirmarat, Justiniani Novellas leges est pes sime praevaricatus. Et hanc temeritatem nullus dudum Succetar resumpsir, nequidem quoad Constantinopolitanam Ecclesiam, de qua tamen post Cyriaci Patriarchae electionem scripsit ad Mauritium Augustum
Magnus Gregorius: Non parva potuit esse mercedis, quod ad oriunandum Lib. ἀSacerdotem Pietas vema diu hostiamst, tempus paulo languia distulit, cum Ep. 6. metu omnipotentis Domini consitium quaesiuit, ut ridelicet caus Dei cum m gno debui sit timore dissoni. Unde ὁr aptum valde ex Iere in Fastorali regia mine fratrem atque Consacerdotem meum Cyriacum existimo, quem ad eumdem ordinem Putatis vcsrae si a consilia genuerunt. Palam asserit Can nicam electionem , licet Principis coninio directam, Constantinopoli omninb viguisse. An Tyrannus Focas nominaverit, ignoro. Magno Pontifici Gregorio ac ejus Successoribus placere est ille conatus, idioque videtur non nominasse. Proximus Successer Heraclius omnino nominavit. Lucet ex historico sancti Nicephori Patriarchae Constantinopolitani Breviario rSersus Constantinopolitanin Fatriarcha moritur. Et quia Pyrrhum Heraclitis Fata. amabas, adeo ut fratrem appellaret, quod Imperaroris Sororem de sero sente
susceperat, ut quod e ussim Sergii faniatarem fuisse , cum eos vixior
cogno M. in illim locum substituit. De eodem Principe, ac de Athanasio Jacobitarum Patriarcha scribit Anastalius Bibliothecarius: Getthan re- Fol. I 1.
pro sis Heraclis , si Chalcedonensem Synodum Fusiepisset, Patriarcham Essum Antiochia se sere facturum. Verum violentia non transivit in morCm.
265쪽
Etenim Heraclii Successor & Nepos Constans ipsam non legitur a tentasse. Quod hujus filius & Succctar Constantinus Pogonatus ILberam Antiocheni Patriarchae eleetionem permiserit sexto Concilio, lincet ex achis Synodalibus. Romanam Ecclesiam ille etiam dilexit, idem lae& Canones fuerit veneratus. Uertim de ejusSuccitare& filio Iusti- ML 3 3 3. niano s undo pergit laudatus Anastasius. Iussiniantia in Imperium resti
tutus Cannicum Patriarcham ablatu oculti apud Romaim exilio relegavis, ct pro eo Cyrum, qui in Insia fumat incrusis Amastridis , qui primuntiaverat sibi prioris reiIuutionem Imperii, Arrogatum provexit. Etiam de hujus Ful. 1 4. post Leontium& Absimarum Successore Philippico scribit: Philippi Cyro Patriareia pulso Damem communicatorem suum atque Hererisum iri
Canonica et celio ita titubavit usque ad Leonem Isaurum ac eius filium Constantinum Caballinum, qui ad Iconoclasticam suam Haeresim stabiliendam exccsierunt omnes limites. omnem Canonem contempserunt.
Eorum violentias exposui in Scholiis septimae Synodi. Constantini filius& Succetar Leo quartus Orthodoxam fidem simulavit in exordio, nominandi tamen violentiam non deposuit, scribitque de ipse laudatus MDl. 31y. nastasius: Leo Metropoluanos ex Arimaehu in primu Sedium collacavis. Addit quod huius vidua Irene ac filius Constantinus, licet ad Orthodoxam fidem plene rediissensitamen nominaverint sanistum Patriarcham Thar sium. Et sub hujus Patriarchatu, & istorum imperio celebrata est septi ma Synodus, quae Regiae nominationis violentiam regidissime percussit& damnavit. Risu dignus est hic Theodori Ballamonis in tertium illius Canonem Commentarius: Canon non decerniι de elictionibus, quae flum A Lagistratibuι seu Principibus, sed de electioni oporum, qua Princμpum sura inratuum violotia procedant. Dicit ergo, quia es visione cdi s Dcu ab Antistitibus, penes quos est ehgendi potvias, fiant, quoniam tam npotentia ac vi procedunt. isfirmami debent ac resolvi. Quis enim non videata Canone, qui Antistitum electiones quavis Regum violentia turbari Verat, longε magis vetari totalem elemonis exstinctionem ac intrusivam nominationem 3 Et certh non isto, sed hoc vitio ele stiones scedaverant Leo& Constantinus, ideoque& ipsem praesertim laudata Synodus dam navit. Longe magis se ridendum exponit idem Ballamon, ubi suas nugas 1 septimo decimo Chalcedonensi, & trigesimo octavo Trullano
Et quidem laudatus Canon omni fructu non caruit. Etenim de proximo sancti Tharasii Successore sanisho Nicephoro pergit Anastasius: Amno Imperii Nicephori quarto, duodecimo calendas Arartias, Thara is dissimuι Patriarcha conliantinopolitanus glorioie diem clause extremum. Gmos
266쪽
DE REGIA NOMINATIONE. Isrmense εχ A , dis Dominico sincti Pa a, consecratin es sanLU - γα Fol a re . triarchάNicephoris asoreris, electione totius populi, est Sacerdotum inseverier Imperatorum. Quod ipsum eisdem serh verbis scribit Georgius C drenus. Nempe Irenes in Imperio Succetar Nicephorus, ii hi Tyrannus& serd id us, erat tamen Orthodoxus, ideoque oc reparatam a septima Synodo disciplinam est veneratus. Eandem longe majori reverentia prosecutus fuit Succetar Michael Rangabes, Pater fandi i Patriarchae Ign tii. Nam sub utriusque Imperio Constantinopolitanam Ecclesi im rexit sanctus Nicephorus. At verd hunc eiecit, & Iconoclassicum Haeresim reduxit Imperator Leo Armenius, scribitque de ipse incognitus Auctor: Leo Theodorum Michaelis tristi Melissem, GHiantini Imperatoris CabaLIini ob tertiam ejus conjugem Levirisbum elegit. Inum, inquam, Theia
rum, opinatu eius consentientem , maritali nuptiarum corona notatum , rom
deri iussit , cst Parriarcham consecrari. Exstat libellus in Byzantina Hist ria post Annales sancti Theophanis. Resuscitata Iconoctas laresuscitavit di Regiam Antistitum nominationem. Hanc adeo continuarunt SucceLsores, ut Bardae Caesaris Distio postmodum sumpserit ex ipsa fundamentum ad versus laudatum Patriarcham Ignatium: Asseruit ipsum non Ca. nonich electum, sed intrusum Regia violentia , ideoque & extrudendum. Et hinc violentiam istam denud proscripsito lava Synodus, de
Sub Basilii Macedonis Imperio Acta est haec Synodus, videturque is
Canonem observasse. Uerum eius SucceGr & filius Leo sapiens extrusit& ad carceres damnavit Schismaticum Patriarcham Photium, ac P . tri irchali Sedi imposuit suum fratrem Stephanum. Et ob gravissimas r tiones Romana Ecclcsia dispensatoriε probavit. Ita denud revixit vi lentia. Et vario pede ambulavit usque ad Imperium Nicephori Phocae, de quo Georgius Cedrenus: Id vero omnium Pa simum, qμώ- l. 611. tulit, cui st Episcopi quidam leves avi adulatores μυῖri erunt, ne Impermtoris ivussu usim crearetur Episcopus. Quod ipsum scribit Michahit Glycas. Fa3or. Anteriores Principes solos ferE Patriarchas ac majores Metropolitas nominaverant, nullaque lege aut Edicto laeserant Apostolicum liberae eistionis Canonem, hic Necephorus invast cunctaselectiones, & Apostolicum Canonem exstinxit. Edicti radicem aperit Joannes ranaras: Orta inter Summum Panorem , Patriarcham Polyeuctum, se Primarios Sacerdotes contentione, eum hi decernenae licentiam cst approbandi potestarem bivindicarens, ae si lagia reprehenderet, ut quae molae assectibus, nec recto iudicio ferrentur, operari daret , ut ab his judicium facturis er ipse in consilium adhiberetur , imperato ex hoc sumpta occasione, Ur omni auctoritateisignandi Episcopos sita vendicata, edixit ne quisquam inses suo in ullam M'
267쪽
αsx DissERT. III. PROOEMIALIS, ese ram mineremur. De Provincialium Epitcoporum eligendorum & co firmandorum jure disceptabant Patriarcha ac Metropolitae, de litem Imperator diremit. Omnem hanc potestatem abstulit Episcopis, &sibi adscripsit. Et hic rursum explodendus est Theodorus Balsamon, ad seintimum decimum Carthaginensem Canonem s cribens Imperatorem iaciae Unctionis vigore esse supra leges & Canones, posse omnia in Ecclesiis, atque ita ab illo non solum Provinciales aut M tropolitas Episcopos, sed& ipsos Patriarchas merito eligi & designari. Nempe est unus ex illis Episcopis, quos Cedrenus rectό appellat leves & adulatores.
Aliud longh sensit praefatus Patriarcha Polyhuctus, qui Nicephori
Succissorem Ioannem Teti miscam nec ad Imperii Coronam, imo nec ad Ecclcsar ingrcssum admittere voluit, nisi sub certis articulis, inter quos fuit & hic a Cedreno laudatus: Polyeu liti iussis confiniat bbaeum d b, quod ad confundendas res Ecclesi Hici Nicephorio edua erat Addit i 3os. Michael Glycas: Praeter haec numisias etiam Ibellam illum d lacerat, quem Phocas ad perturbandum Eccbsiam conscribι curaverat. Huidem sententiae fuerunt apud laudatum Cedrenum illi pol ea Metropolitae , qui Patriarcham Alexium , tanquam Regia violentia intrusum . sunt conati extrudere, &Joannem Michaelis Paphlagonis Imperatoris fratrem in ejus Thronum per Canonicam electionem exaltare. Uerum Alexius reposuit:
toris hoc ego sol um contra Coones conscendi, agedum quos ego conmtuι Metropobras, 1am per nudecim annos cst anni semibem gubernans Ecclisiam , θ-
sonantur. Anathema quoque denuntietur tribus Imperatoribud, quibiu ego
Coronas Imperii imposui. His fiatis, cedo stam ei qua vult succedere. Haec intercessio Zelum Metropolitarum penitus frigefecit. Consentit in libro de sacris Ordinationibus Simeon Archiepit copus Thessalonicensis, morem quo recens ordinatos Episcopos ad suae manus osculum etiam Coeg runt Graeci Imperatores gravissim E arguens,& adjungens: IFrum famu p. 3. ram ab Imperatoribus , quam ab adulatoribus sum , qui eos humanis vobis falsa persu ne commovent ad mlora perpetrandum, ita ut auriant 2 Pr
T re Epi pos , or transiuiunes facere. Acriter insectatur violentam istam Ecclesiasticae dignitatis injuriam, & ejus causa asseverat Imperium jam esse eversum. Putatur enim a quibusdam Simeon vixisse illo lcmp re , quo Constantinopolis suit in potestate Flandrorum. Notanda sunt ejus verba: Transruisnes facere. Respiciunt&damnarit sucum, quo quidam Graeci istam suorum Principum violentiam sunt conati dealbare. Ipsum lucidh exposuit Imperator Ioannes CantacuZenua , dum sub Imperatore Andronico scaeundo Paleologo adhuc magnus D
mesticus Ioannem iamiliarem suum Presbyterum evexit ad Patriarch
268쪽
eum. Eum nominarat dictus Andronicus, vertim quod conjugatus euet ει coniugio adhuc uteretur, Episcopi illum aversabantur, &constam ter intercedebant. Arte utendum vicit Cantacoenus. Ipsum Episcopali conlecratione dignum judicari. & ad Thessalonicentem Eccletiam com rari impetravit ab Episcopis, conlecratum curavit mox a Principe transferri Constantinopolim , & ad circum scriptos Antistites est sermonem prosecutus: Si Patriarcha adquam aliam Panam, virtutemve ex Ca tisium donorum promptuario accipit, quam alus Ant om accipere Aum luet. valeret at quid oratio. Si autem feci est, omnia , majorum est mmorum
urinum Epsopi aequatergratiae participes fiunt, honor autem er s=---S dum penes Imperatorem est, Meti ipsi parvae urbis Epimpalu dignum iud cinum ad majorem provehere, quia necesse eL μι modo ua putidis sistus
faciles respoUones congerere , viderit ιemere Imperatorem omniare, inquM L. x.ar. bus non sol um contra scere, sed nec pau&m adversari, verum qua es ut a Imstria est recta ratione non adeo abhorrentia probantur , decernere oportet. Assiriamat Episcopis solum de nominatae perlonae ad accipiendam consecratio. tionem capacitate judicium competere, titularis civitatis assignationem
spectare ad solum Principem, dc illa in rc Episcopos non posse adversus hunc intercedere. Per hunc circuitum Ioannis evasit Patriarcha. Et istas subtilitates merito damnat Simeon Thessilonicensis. Aliud fucandae violentiae Commentum adducit Matthaeus Blastares: Licet Canones resimena
Episivis Provincia suffragia in Epimporum electionibus, prohibeant, ne aliquid eis oti cum quovis Principe communicetur, Imperatores tamen sine Disivorum s r iis est Patriarchvi Epsopos eluunt spromovent. Pr Pterea, ut videtur, regnante Aschaeis Duca A tropobra iae Sidae Regni negotia a ministrabat, ετ qui tum Ne Caesarea, qua ad urbem stinabant m Commentarws referebas. Et nostra arare Niphen Cretam Astroptata Ur vectigalismdesriptioner, cst caetervi omnes publicaι fouuies procurabas ct exequebatur. Episcopos, ne ipsorum elictionem sine fundamento attentare videretur,
in publicos augustae domus & Reipublicae Ministros exaltavit Michael
Parapinacius, per ipsos nominavit Patriarchas & Episcopos, atque ita sibi visus est Laicam potestatem in Ecclesiastica ac Divina non extendere. Et certe ob similes causas etiam Carolini Francorum Reges in Pal tio habuerunt Episcopum vel Abbatem Archi-Capellanum. Porro Joannes Gymiscas Nicephori Phocae Edictum ex animo nec abiecit nec laceravit. Etenim de iplis pergit Cedrenus: Cum Antiochia d.66s. ad Orontem fluvium sita siquamdu Summo Poaetifice caruissu, ad id munus Impervior provehit Theodorum Monachum. Ommbus sorantem bonis, qui ei etiam praedixeras Imperio potiturum. Et de ejus Succisiore Basilio: l.71 p.
Paucis Mette mari sila diebus obiis satius Patr- , in cujus locum
269쪽
2 4. DI SsERT. III. PROOEMIALIS, Imperasor substituit Alexium Monachum. Et de Michael e Paphlagoner Imperator Antonium Pachen Eunuchum sibi genere propinquum, Nicom diae Disivum fecit, plane nihil habentem Epycopatu dignum. Et infra: -- l 7 perator Theophanem Thessaisnicae Metropolitam Eccbsia abactum in quod praedium deportar, Disi parum Prometheo committit. Quomodo Michaelem Gerularium Patriarchatu dejicere studuerit Imperator Isaac ius Conari nus, retari Io .mnes Schyli teta, & prosequitur : Sescitur in ejus locum Patriarcha Constantinus Lichuris , quι prius Metropolitarum, ct Cliri torius, populi suffragiu desesius fuerat. Et quamvis dei lusfussit non sine contentione , Archiepiseopatum Patriarchatum nequesine controversia adeptus
es. Verum Imperator studens talia iura sibi vindicare, hoc ipsi tempus idoneum
ratus, Fres, terum oriunatum vetuit ne Archiepsicopatus unItionem perfodiam acciperet, quoad, inquit, qua in te seritantur, per Synodum Canonice examinemur. Constantinus autem non ignorans has quomodo contra se in rum rentur , inopinarum dedecus reputans, quae querebantur tradissit Imperato ri. i. gos. In eligendo novo Patriarcha Metropolitae Imperatorem praevenerant.
Electionem cassare hic non praesumpsit,& tamen nominandi violentiam noluit interpolari: Criminaliter Constantinum accusavit, quaesito et istionis jure privare conatus est,& tunc alium nominare. Pergit Schylitra Fol.866. de Succetare Michaele Parapinacio: Sepulto Patriarcha Ianne Xphibra, Imperator alium delegit, Comam Monachum, qui a sancta Civitate venerat. Fol ῖο7. Et de proximo Successore Nicephoro Botoniate : Vita functo Ianne LPria Archiepiscopo, alium in ejusdem locum Imperator Alaravit Iannem
eundem nomine. Similiter mortuo Antiochiae Patriarcha, declara it Imperatre quemdam Nici phorum, Agaurum cognomento. Et alti multi Metropositam.
ssori Viri, ipse imperante delecti sunt, qui omni reprehensione camurrunt. Inter ejus Successorem Alexium Comnenum dc Boadmondum Antiochiae Principem stipulata pacis pacta refert Anna Comnena, & in ipsis
est: hoc Madmondi juramentum : Promitto etiam, est iurans testor eum, UB. 1 3. qui in Antiochiae Ecclesia oratur Ur adoratur Deum, non futurum Antiochia Patriarcham e nostro genere, sedeum quem Maiestas venisa in eam dignitarem promoverit, det tam ex numero alumnorum magna Constantinopolita
Ecclesia. Magnam Antiochiam, quae a vigesimo septimo Impcratoris Heraclii anno gemuerat sub Saracenis, Christo Domino & Constantin politano Imperio reddidit Nicephorus Phocas: Magnum revera Primcipem , quidquid in ipsum scribat Luitprandus Cremonensis Episcopus, Graeci meritb titulant si igellum Saracenorum. Vertim sub Alexit Com-nent Imperio ipsam denuo invasit Solimannus Turcorum Princeps, cujus Sullanica erat apud Nicoeam Bithyniae. Eam Christo Domino de Romanae Ecclesiae tunc iterum reddiderunt nostri per Urbanum secun dum
270쪽
dum Pontificem dc Claromontanam Synodum Crucesignati Flandri lcFranci , & in Terrae sanctae sortitione ipsam accepit Madmondus filius Roberti Guil cardi, dominantis in Sicilia. Ait ipsam reclamare non desit Imperator Alexius: Et post longa bella & contentiones ipsam
tandem Madmondo permisit sub variis conditionibus , quarum una erat jam memorata nominatio Patriarchae. Adeo nominare consuetus atque cupidus erat Alexius. Resumptum a Michaele Cerulario Schisma tunc ,
fovebat Constantinopolitana haec lesia, ideoque Madmondi juramem
tum erat iniquum , & iniquitatis vinculum. Erat dc vi extortum. . Hinc ipsum excussit Romana Ecclesia , a septimo Gregorio nuper sarum C ὀ .: 'nonicaeelcctionis reparationem sustinere istic constanter perrexit, eligere Patriarcham Latinum , & Schismaticum Graecum nec intra muros ad . mittere.Grqci interim Imperatores etiam perrexerunt e Constantinopoludano magnae Ecclesiae Clerci nominare. Et ex illis nominatis suit The dorus Balsamon, dictae Ecclesiae ante Cartophylax. Negata residentia est una ex causis, quae jus animum adversus Latinam Christianitatem insigniter exulcerarunt. Et haec est radix, quae nobis dedit simul duos Patriarchas Antiochenos , Graecum alterum, alterum Latinum. Quod Alexit Comneni Nepos& Succctar Manuel ctiam Patriarcham L. I. e. nominarit, testatur Nicetas Choniates. Fuit & hic nominandi adi b tenax & cupidus, ut duodecimi saeculi septuagesimo septimo anno Eccle- . . sasticam cum Armeniis pacem initurus, per Legatos suos expostulaverit hunc articulum: Quaerimus m vestri Patriarchaepromotaenem, a Graecorum διmtaxat Imperatore faciendam , ratam habeam. Exstant aeta apud Cle. p. p. mentem Galanum. Istud iplum de Manuelis Succe flore Andronico assi Nmat in Alexio Manuelis filio idem Choniates. Demonstrat etiam de Isaa- L. . c. cio Angelo. Et haec tempora respicere videtur repertus Constantinopo- ' li apud Patres Praedicatores tractatus, assirmans Graecorum non tant 1
Patriarchaz ac Archiepiscopos, sed & Abbates passim a Principe nominari. Quidquid sit, circa hoc tempus Constantinopolis fuit capta a n stris Flandris , ideoq ae calamitatum pertaesus Ioannes Camaterus Patriarchatum deposuit: QMd ejus in locum Imperator Theodorus Lasecaris suffecerit Antonium Auctorianum, testatur Georgius Acropolitanus. Latinum urbi Patriarcham Innocentius tertius dedit Thomam V netum : Et exinde caepimus habere etiam duos, Latinum & Graecum, Patriarchas Constantinopolitanos. Ita di sirte testatur Joannes Cantacu- Lib. 3. 2enus. Etiam de Theodori Lascaris Succetare Ioanne Duca pergit Gcoria ς pyi
gius Acropolitanus : German- PMriarcha in Beatorum Sedes avocatur. Post eum Monachim Methodin , tres tantum menses throno potisus, obiit.
D Ecclesia vidua Pontificesuo carebat. Cum enim Ioannes Imperator in his