장음표시 사용
291쪽
possit populum firmissim E ad illum ligare. Et quidem Canonicae electi ius zelotissimi Desenseres semper fuerunt Gallicani Episcopii Nam Melapsis saeculo initis inter Leonem decimum Pontificem Zc Franciscum primum Regem Concordatis sese oppotuerunt gencrosissime, dc ipsa ad primam generalem Synodum appellarunt. Verum in praesenti casu via detur aliquid humani collusisse. Carolo Calvo potius quam Ludovico favebant Gallicani Episcopi, ideoque sub Canonum & Ecclesiasticae li-'bertatis praetextu indultum istud excusserunt. Epistolae Scriptor haud dubie fuerit praefatus Hin arus, qui in alia ad eundem Mnt1Mem Epist la scribere non erubuit Regna non excommunicationibus parari , seM.
Regiae hujus violentiae sundamentum seu occasio fuit varia. Primarix, supra audivimus a Synodo Parisiens. Prima , inquam . hujus mali o casio fuit Regum diu ordia , mutuaque Regnorum invasio , quam ut victor sibi firmaret, inuasae civitatistitim fidum intrudebat Episcopum. Ita a Carolo Calvo Francorum , & Ludovico fratre Germanorum Re
ge, de defuncti Nepotis Lotharii Regno digladiantibus, Trevirensi rihulphum, Coloniensi Ecclesiae Willibertum fuisse impositos scri-M 369. bit Regino Abbas Prumiensis. Carolus simplex Francorum Rex Beris invium Catalaunensis Ecclesiae Electum, quod ab Odone Hugonis filio ,
quocum certab.it de Regno, confirmatus esset, consecrari vetuit , ejecit, appellantem Zc accedentem ad Sedem Apostolicam captivavit in via, nominavit Mancionem, eumque sinistus Fulco Remensium Archi ist pus, a Formose Pontifice polimodum acriter increpatus, omnino conse
L.4. e. 3. eravit. Ita in Remensis Gleta Historia seribit Flodoardus. Similetrae eiusdem Caroli ob rej cctum Hilduinum Tungrensis Ecclesiae ebctiam .& nominatum atque intrusum Richarium, cum Hermanno Coloniensi AR 9 Archiepiscopo& Romana Ecclesia litem habes in Chronico laudati Fl doardi, in vita Joannis decimi Pontificis, variisque eius litteris exstantibus apud Jaeobum Sirmondum. Habes 8c aliam inter Rudolphum Francorum 6c Henricum Germaniae Regem ob U1rdunensem Eptico intum, quem alter Hugoni dederat, alter Bernuino. Quod antiqui Gmihi ε captis Francorum civitatibus Francum Episcopum statim eieceriri
& Gothum imposuerint, seribit sinctus Gregorius Turonensis. Et de Gulielmo primo Angliae Rege, & per Alexandri secundi Pontificis LGgatos celebrata runc Vintoniensi Synodo seribit Rogerus Hovedensis a. Stilanaim Dorobrema Ariam com is adatur. Frater e marmMIDN-m Di 'ia. - uenam nonnulti si detrvitati sunt, operam da te Rege ut ex Angiti quam plures honoribus privarentur , in '
292쪽
noviter acquisierat, Regni. Esse criminalem violentiam ipse Carolus Cativus in Tullinsi Synodo est palam confessus, de ejusmodi pravis consiliis
gravissimhaccusans entionem Archiepiscopum Senonensem. Et hinc post extinctam & compositam trium fratrum Regum discordiam statuit Synodus Theonis villana : Fervemissime mone , ut Siam qua vesi adiscorria uberim nec nominanda sine sacro Episcopali Ministerio ct na Disivis
viduata manent, submota fundisus peste Simoniaca Hamos sim dilatione , juxta auliaritatem Canonicam aut Disivos a Deo dinos, ct a vobis regul riter designatos , π gratia sancti Spiritus consecratos accipiant, aut qua si is E vis quacumque occasone prisara sunt, Coorice eos e aliqua excusiatisne aut tarditate recipiant. Rectos ab illis Episcopos vult restitui, & v, dualis Ecclesiis novos per Canonicam electionem dari. AAlteram istius violentiae occasionem rursum edicit laudata Synodus Parisiensis: Quodsi aliquando contigerit, ut Rector, seu Abbas aliquis in eodem loco , Monasterio Corbeiensi, non digne Draumat, aut forte minus
scissem circa Frincipem sit , hoc patuimus, ut A ille proptersuam negligemtiam depositusfuerit, dicti Monasterii Fratribus, intemerata
permaneat, videluet ut eligam alterum, quem ad illud Osscium secuniam Mona cam disii plinam aptum invenerint. Non reum justum eis, uι unim culpasuper omnes redundet, neque ullo pacto restum esse potest, ut uno pe
cante super omnes vindicta consurgat, aut cause unius Ecclisa Cissei sua privilegia perdat. Dum quispiam Episcopus aut Abbas in Deum, Eccle. salticus Regula , aut in Dominum praetcrtim Regem delinqueret, at que adi o degradarctur, ri us Coenobium aut Ecclesiam , utpote quae in homine indigno exaltando adversus suam Majestatem cooperata fuissent, solebat Rex estiendi jure exuere,. ac ipsis Antillitem nominare. Et pess mum abusum damnavir quidem laudata Synodus, sed non extinxit. Posterior quipse aetas videre perrexit plura causmodi exempla. Est viole tia in mundum intrusa per Imperatorem Leonem Ilaurum , a quo semctum Germanum Patriarcham Constitntinopolidamam, uti laesae Maj statis reum, fuisse ricctum, & Regia tunc nominatione intrusum nastasium tradunt Scriptores Graeci, damnavitque Pontifex Gregorius secundus. Etiam sanistum Rigobertum Archiepiscopum Rementem, ut
sibi infidum ejecit Carolus Martellus, ac ejus in locum intrusat primae Tonsurae Clericum Milonem. Et de Henrico quarto Imperatore scribit in opere de bello Saxonico Bruno Merseburgensis: Episcopis, quos in
suas partes trahere non poterar, huiusnodi dona mittebat Henricus, quibus illis Episcopatum piniter est visam adimeret , quatenus his personis daret Episcopatum , qui sua voluntati datrem ad omnia consensum. Pro magno quasi dono mittebat eis potentissima venena , uti caias sui experimento &Mm 3 morte
293쪽
α 3 DrssERT. III. PROOEMIALIS, morte probavit Wernerus Archiepiscopus Magdeburgensis. Tertiam Regiae nominationis ansam exponit Apostolica apud Iustinum Imperatorem Legatio in litteris ad Hormisdam Pontificem, agens de Ecclesiae Antiochenae longis & duris in eligendo Episcopo contentio-Post Ep. nibus: Post multas affictiones, pane in tres mensis a paretibus protracta os relat. certamina , piissimus Imperator sua authoritase Paulum Presbterum elegia Disiopum feri ιn Ecclesia Antiochena. Quod factum non sola ista Leg rio , sed ipse etiam Hormis da Pontifex videntur omninb probasse. Pa tum in Regia civitate consecrari dumtaxat noluerunt, Regiam nomin tionem habuerunt omninis ratam. Nempe Orientalis Ecclcsae extrema, quam ab Eutychiana Haeresi& Acaciano Schismate tunc temporis patiebatur, necessitas ita suadebat, imb& compellebat. Et hinc post riores Barbarorum Reges invasere judicium et ctionum contentiosarum, authoritatemque aut alterius aut uri utque elem casandi, si ex arbitrio nominandi quem vellent. Etenim in vita sancti Leodegarii Augustia nensis Episcopi scribit Author antiquus: Incubuit causa minitam, ut in Augustodunensi urbe Leodegarium deberent orae N Episcopum. Siquidem
nuper inter duos contentio de eodem Episiopatu exorta fuerat, ct usue ad sanguinis usionem certatum. Cumi unus ibidem occubuisset in morae, aiter pro perpetrato scelere datus fuser in exitu trusionem, tunc Bathildu n. na, qua cum Clothario filio Francorum regebat Palatium, divino inspirata coninis ad memoratam urbem iurexit hunc Murum, ut didem esset Disi
m. Ita Capuanis Epit copum nominavit Dux Gualiarius, eumque 1
violenta & armata nominati intrusione compescuitJoannes cristavus Pon - . a i ii sex, &a unxit: Pro vestro, cum venerimus, amore usum, quem Llis, Capua plebi ordinabimus e institem, ut vester principalis honor in diminutus permaneat. Nempe nominationi recalcitrabant Capuani, ista
que suae Ducalis dignitatis injuriam Gualiarius parabat armis vindicare. Et de Arnulpho Augusto scribit Chronicon Monasterii Laurishamcn-An.s o ss : Defuncto9erario tibine, Fratribus ejus m Atinanterii de quibusdam infitentiis apud Arnulphum Imperatorem accusaris,'ob hoc ab electione interim suifrasis, Ad sero Augustensis Episeopus HI sensatorie per Imperat rem itatem in tituitur. Ea occasione Arnulphus non solummodo nomi- navit, sed & Abbatiam dedit in commendam. Justiis ac Deum timens fuit Adelbero: Hinc post quinque annos correctis& pacificatis fratribus reddidit Abbatiam ac liberam elcctionem. Et de Henrico primo Le Fol. iis .diensium Episcopo scribit magnum Belgi Chronicone orta contentione
in electione, ab Imperatore Henrico quarto conssitutus, ab Annone Colonias
hchiepsopo eu in Episcopum consecrarus. Et de Frescrico secundo Col mensi Archiepiscopo, elicto contentioὰ adversus Gerardum Praepo,
294쪽
DE REGIA NOMINATIONE. 279 . tum Bonnensem: Casstia priore canonica electiones more Pincipum μαωM MI igncus as Imperatore Frederico primo Archiepiseopatum sis re, moxi cum suu fautoribus Ron vim veniem ab Adruvis Papa quinto coUec Iur. Et de Fol-maro Archidiacono & Rodulpho Praeposito, contentioshelcctis ad Arichiepiscopatum Trevirensem: A Fredristo Imperaurepartibus Confisum nam vocatis, per Barones fuit definitum , partibur sic issentisntibus, pos peratorem personam idoneam subrogare. Plurima habemus similia exempla, quorum timor Clericos & Monachos frequenter compulit ad pacia fice eligendum. Quartam eiusdem violentiae antam habemus apud Jacobum Sirmondum in formula, qua ad novi Episcopi electionem dirigendam missus Ludovico Pio Imperatore Vis ator Episcopus electores alloquitur in hunc modum: Absit ut inservos talis ellatur, qui postea depravis actibus
in miriari aut condem σι possit. S forte aliquis per Uectrum praemium, au/per alaquam malitissim artem subripere hanc Sedam conatus fuerit, ct hoc vo bis malam conseruiensibus ut in aum eliam venias, iac nequaquam conseisintumus vobis, sed Somino Imperarari annuntiabimus, Ur ille e usio periculo, G- cum licentia Canonum, undecumque cuicumque cierico voiserit, dare poterit, es tunc mιrit. a vobis auferetur poteHad eligendi, quia Deum Ubem
iustis,stvos nutipsos abominationem exhibuims. Aetas de indigno electici nesciasabat Princeps, jure tunc ad se devoluto nominabat. Ita Gisi marum Remensem electum fuisse ob nimiam imperitiam Ludovico Pio r ectum. atque ita nominatum Ebbonem, scribit ad Nicolaum primum Pontificem Rex Carolus Calvus. Exstant litterae a d Iacobum
Sirmondum post Synodum Τricassinam. Et hinc Hilduino, ejusdem L dovici Archi-Capellano, & Judith Imperatrici, quod post cassatam de
indigno primam impetrassent licentiam electionis secundae, uti de singulari beneficio gratias solemnes egit Ecclesia Senonensis. Exstant litteret in antiquis Epilco alium promotionum sormulis apud pretiatum Sir-mondum. Li litteris apud Tranciscum du Chesne exstantibus Protarius Ep. an Burdigalensis Archiepiscopus refert alia istiusmodi exempla. Haec me morati Visitatoris verba , Cum luentia Carionum, continent adulationem Regiam & errorem. Quis enim Canon tale jus devoluit ad Reges λ Lot gh aliter in litteris ad vacantem Belluacensium Ecclesiam scripst Hinta marus Metropolita Remensia Praenosiere vos volo, quia si personam a seris Canonibus deviam silent obis adduxeritis, non solum ex ea Pontisi. cem non habebitis, verum etiam pro illicita electione, ut contemptores Carionum , iudicium incurreris, sed is nostro Ur Coepiscoporum nostrorum judicio refutara rasionabilium elemone vestra incongrua, Ialem secuniam Laodicen. si Canonei suis imus eligere, qui vestris visi s voluntardus non valeat conis
295쪽
Diss TR T. III. PROOEMIA LIs, sentire. Similes ad eandem Erluini Episcopi morte vacantem Ecclesiam scripsi Metropolita Heriveus. Quintam violentiae causam habu in Chronico Monasterii Gembla. censis: Gemblacensis orbati Parre, Erluino primo suo Abbate, Curiam Regis, Ottonis tartii Imperatoris, pro subrogando sibi P. ree dei breuis ire, nec tamen hoc sine consido Episcopi Draeco putant ese facitidum. Noe
ger u tune temporis Tungrensibus antimbin, quι non negans consiω- qua. rentιbud, insinuare incepit quam potuit eloque tuta, quam inutile sis pauperes
Regibus sub accre, quam arduum en docile humilisus Christi solium MN attingere: ITUD ι Abι multum ese utile , si iuri Leo tunsis Episcopi patiantis sibiacere, unde prompta in t defensio. ipsi quandoque Monachi renum tiabant Canonicae elisioni, Regia nominationem praeserebant, &Praelatum tibi postulabant a Principe. Quod Notgerus Gemblacensibus meritd dissuasit. Canonica namque eleetio non est hujus aut illius Ad nasterii, sed totius Monachalis dc Clericalis Ordinis privit pium, imblex dc prςceptum, ideoque nullus Conventus possit illi renuntiare. Et
hinc Gemblacenses omnino obedierunt. Sextam Regiae nominationis ansam edicit in litteris ad Ludovicum Epist. ix. tertium Francorum Regem Hinc martis xlctropolita Remensis: Sires p. 4 qui dicunt, ut audυι, quia res Ecclesi ticae Disicoporum inviaba sint ρ tesyine, ut cuicumque volueritis eas donetu. Et ex hoc principio Henricus
quartus Imperator , & Philippus primus Francorum Rex Episcopatus atque Abbatias non solum donare, ted & vendere praesium plerunt. .em errorem a God ridi Lotharingiae Ducis Capellanis defensum renitarit insigniter sanctus Petrus Damiani. Ipsum ex inferno prodiisse assirmat Hincmarus, & non solis divinis litteris aut sacris Ecclesiae Canonibus,
sed etiam Caroli Magni & Ludovici Pii Capitularibus patenter adversari. Et hi quidem sunt speciales istius violentiae sontes: Generalis passim
fons fuit avaritia Regum aut Regiorum Ministrorum. Et hinc Ludoviaco tertio se laudatus Hincmarus potentissimh objecit. AEqia potenter se objecit Lothario Augusto, tres ejus; ad Ecclesiam Cameracentem nota natos consecrare recusans constantissimh, atque ita illic reparans Can nicam Electionem. Quomodb Caroli Calvi nominationes & Nominatos excusserit sanctus Amulus Archiepiscopus Lugdunensis, est supra ostensum. Gus Succesbr sanctus Remigius in tertia Ualentina Synodo statuit liberam electionem deinceps a Principe stulandam per vacantes E clcsias, nullumque nisi Canonich Elcctum esse consecrandum, &ad-7, jungit: Sed etsi a servisis pii Principis nostri aliquis Clerico rum venerit, Halum Civitati prinponatur Episcopus, ct c. Palatinos Clericos, sub variis tamen conditionibus, permittat a Principe nominari. Notanda sunt verba,
296쪽
DE REGIA NOMINATIONE. 28 IPrincipis nostri: Quod alieno Regi Carolo Calvo denegarat Amulus, Principi proprio Lothario Augusto ipse concedit, atque ita citra istius injuriam huic sat secit. Etiam ipse ex Palatino Clerico fuerat nomina tus: Propriam promotionem noluit damnare. Haud dubi h se fundarit in privilegio, quod Pippino Regi a Zacharia Pontifice fuisse datum ursit Venilo Archiepiscopus Senonensis r Remigius existimavit posse ὶ seratificari. Etiam di nus IVenito, Regiam nominationem metuens, E clesiae Aurelianensis electum Agium consecravit sine venia Caroli Regis, quem iratum composuit Synodus Uernensis. Et ad Lotharium Au- cap. io. gustum, ejusque fratres Ludovicum Germaniae, & Carolum Calvum Galliae Regem scribit in Corbeiensis Monasterii privilegio Pontifex Benedictus tertius: sim Regia Dominationu potenates .lim , cst non perelictionis gratiam super Dominicum Gregem arripit Primatum, his non P sor, id est, Vicaruti Christi, sed fur ct latro is cognoscitur ; nec ut Domin, cum Gregem custodiat, sed ut perdat iussipet, intrare deprehenditur. Unde
quissuu ei potestaris hu1m tribuit Domininionem, de morte tantarum anim rum in die Pud cu rem iuicabitur, quantu hic per exempla proitatis fuiι causa perditionis. Qua de re, gloriosi Principes, Monasterio huis electionis praerogativam concedite, neque aluyuam persenam, aut Lascam aut Canonicam, quod contra omnem Ecclisiasticum ordinem est, aut etiam Monachum ex abo Monas Ierio, vel nonsecundum Regulam et tum, super illud Regal, potentiacon uaris, ne domus Dei, quae domus orationis esse ribet, per vos fiat 1 lunca latronum. Neque enim ignoratis h usem, Praelatos, cthniusmodi Praelationis Authores a domo eternitatis divina censura exturbodos, ct ad
supplicia ustionis perpetua deportandos. Eleganter prosequitur istiad argu
Nec soli istorum temporum insigniores ac sanctiores Episcopi, sed &ipse populus Regiis nominationibus, tanquam manifestis in sua ctiam jura violentiis, te intrepidus objecit. Etenim Richardum , Lingonensi A. io3r. Ecclesiae a Roberto Francorum Rege datum Episcopum,fuisse a populo ejectum & veneno occisum scribit vetus Chronicon sancti Benigni Divionensis. Hus aeqvh intrusum Hugqnem addit fuisse degradatum a sancti Leonis noni Pontificis Synodo Remens. Idem passus fuit Odatricus, per Henricum tertium Imperatorem impolitus Ecclesiae Lugdunensi. Et de Gelduino Senonensi Archiepiscopo scribit Clarius Monachus in Chronico sancti Petri vivi : GeldMinus in sede sublimatur non electione Cleri vel populi, sed muneribus. Dominum vero Agrinarium omnis populus in Episcopum quaerebat, sed vicit potentia Roberti Regis. Addit non soli Gelduino, sed & ipsi Regi portas fuit se clausas a Senonensibus, bellumque durasse usque ad degradatum Gelduinum a laudata Synodo Remensi. Etiam N n Conin
297쪽
81 DIs snst T. III. PRO OE MI A LI s. Conrardum Coloniensis Ecclesiae Praepositum , cui Epilcopatum Tre virensem dederat Henricus quartus Imperator , fuisse a populo occisum A. roos. testantur Hermannus Contractus & Iscrthoidus Constantiensis. Regia nominatio ansam dedit etiam Martyrio sancti Alberti Epit copi Leodiensis. Eadem quippe violentia apud Germanos Augustos, ad quos a Caroli Magni stirpe per Leonem octa in Pontificem fuit transiatum Occidentis Imperium, est insigniter grassita. Quod Ottho primus . secundus
item & tertius, ac etiam Henricus i in stus Canonicam electionem qua
doque dumtaxat permiserint, nequentissimh Episcopos atque Abbates nominarint, & quibuseam Ecclcliis ac Monasteriis perpetuam liberae ellebonis facultatem pro grandi privilegio dederint, abundὰ videre possis apud V itici, indum novae in iaxonia Corbeiae Monachum,& apud Dilmarum Episcopum Merseburgen sc m. Quidam iptas ex dato perdictum Leonem Pontificem privilegio purgant: Uerum enim vero illud Blam Electos Canonice Antistitcs investiendi dabat facultatem. Praeterca Henricus Auceps, primi Otthonis Pater, dudum ante istud qualecumque privilegium scribitur nominasse. Deo non placuisse violemtiam observat, de Otthone primo Geronem Colonier sis Ecclesae et Ehum repudiante, & alium nominare parante scribens, laudatus Dit m rus: Imperatori in sandia Dominica resur ilianis die Angelas evaginaro a paruis gladio, cum iam praeparatus excepta corona ad Ecclisi pergere v luisset, nisi, inquiens , in Gerone hodie compleveris elestionem, scum non evades hane caim. Expavescens ob hoc Caesis, Dominum, insis, vocare Lib. 2. Geronem, est polimra venienti curam baculo Pastoralem commD, A Lgentiam hu-bter effagitaruit. Etiam Gunterum , Osnabrugcnu cIctiae
ab Otthone tertio in trulum , scribit a sanctis Crispino & Crispiniano fuisse percussum in Emnio, & exin ed usque ad mortem per quatuor a
m. 4. nos recte nunquam valuisse. Quomodo Henrico sancto ob spretam mdet beronis electionem, ac nominatum & obtrusum Menigardum rebellarit, ac durissimum bellum sustinuerit Trevirensis Ecclita, habes in sexto libro ejuslem Dimari. Eiusmodi plura ab Henrico sancto D trata rcfert exempla. Ab hoc in Conrardum Salicum, eiusque filium Henricum tertium scabies transivit. Etiam Italiae & aliarum gentium Reges frequenter nominarunt, Oe de sua violentia cum Ecclesiis & populis litigarunt usque ad tempora Clementia secundi di ipsius Succeskrum,
298쪽
hane violentiam. O Mnes ὶ Regibus nominatos Episcopos aut Abbates nolim de plena intrusione , aut divi offensi damnare. Etenim de sancto Gotharis do Althanensis in rivaria Monasterii Abbate . & sancto Imperatore Henrico scribit in hujus vita Monachus Nonnosius: Henrisus Hildes heimri us stinctum Gothardum disina edoctus revelatione Episcopum pras cis. Etiam sanctus Ottho Bambergensis Episcopus Cathedram ascendit per nominationem Henrici quarti. Et sanetiim Fredericum Trajcctem tem Episcopum fuisse nominatum a Ludovico Pio, est supra ostensum.
Ignorantia, bona fides, ac Romanae Ecclesiae conniventia possint & n . minantes 8c nominatos excusasse. Erat interim pessimus abusus, ideoque
per sanctum Leonem nonum Pontificem, resermandae Ecclesiae divinitus datum, merito extinctus. Quosdam ejusinodi Episcopos suisse ab us Remensi Synodo degradatos jam audivimus, quae & edidit hunc nonem: Ne quis fine eis iisne cieri'populi ad regimen Ecclesiasticum
provehatur. Proximus Successor Ui stor secundus statui jussit a Tholosa na Synodo: Nulti Comes aut aba Totestas Di parum vendere velis Mariam praesumat, aut pretium pro eis accipere audeas. Henricum primum
Galliae Regem, quod Romanae Ecclesiae Schismate in audaciam abusiis Matisconensi Cathedrae nominasset atque intrusisset hominem indignum, graviter increpavit Nicolaus secundus, & per Guillelmum Remensem.' η Metropolitam iussit castigari. Eandem ob causam, adjunctamque Simoniam suspendi per Gervasum Guillelmi Succetarem jussit, &Romam evocavit Episcopum Beluacensem. Eduardo Anglorum Regi. ac eius in perpetuum Succetaribus dedit omnium peristia Regnum E clesiarum ac Monasteriorum Advocaturam atque tuitionem , at salva Canonica elemone. A Guillelmo tamen Conquaestore, qui post expuusum Haroldum succissit Eduardo, nominari Episcopos & Abbates permiserunt ejus Legati in Uintoniens Synodo, quam habes apud Roge A. 1.1oirum Hovedensem. Eundem abusum constantissimh impugnavit Gregorius septimus. Quidquid enim in Romanis luis Synodis adversus Laicam Antistitum investituram statuit, omninbstatuit pro Canonica elcmone. Et in s lima sua, per Berrhoidum Constantiensem laudata, Synodo edidit & A. IO Munc Canonem et isties defuncto Pariine alie in Ecclesie, a Westri Nn a Camis Diuiligod by Corale
299쪽
184 DIss En T. III. PR. ooE M I A L Is , orice subrogandi, Clem Ur populi, remota omni seculari ambitiose , tin rare atque Prasia, Pastorem sibi secundum Deum ebetanti Et Hugoni Diensi Episcopo, suo per Galliam Uicario, mandavit ut totius istius Lib. 4. gentis celebraret Synodum , atque statueret: Nun rite , aut aliqua . persona de Disivam honoris donatione vel acceptione ulterisse intromittere dri beat. D. hoc sub poenis inflictis per Synodum octavam. Plures ejus in hanc violentiam Canones suo loco adducam. Quae omnia fuisse confirmata per Claromontanam Urbani secundi Synodum docet antiquus sancto Dionysiani Monasterii.Cod ex produistus & laudatus per Franciscum Bello- restinum : Primo stasutum ect, ut num Disium vel Abbas, vel alius e Ciero quivis dignitatem ulliam Ecclesiasticam a Principibus Laicis acciperet. Hoc iplum in Romana ejusdem Pontificis Synodo fuisse sam citum adfirmat in litteris ad Paschalem secundum sanctus Anselmus:
Lib. 3. Audivi in Romano Concilio a venerabiis memoriae Papara bano excommunia
7 3 cari Reges est omnes Lascos inventiluras ct res Ecclesiarum dantes 2 accipientes. Ubi subinvestituris intelligi etiam nominationes. ollendit Palch
lis ad Anselinum responsio: Alienum est ab Ecclesia, sacris Canonibus inhibitum, ne Principes est seculares viri investituras non sitim dare, sed Melectioni Disivorum se audeant violenter inserere. Probat ex septima Syn do, repetitque in alia ad eundem Anselmum Epistola. Et quod haec Decreta utcumque obtinuerint in Gallicana Ecclesia, lucet ex variis Epistolis sancti Ivonis Carnutensis, Stephani Tornaccnsis Episcopi, & Gossredi Abbatis Vindocinensis, ipsa uti viva laudantibus. Ea vivere fecit praesertim Synodus Claro montana. Obtinuerunt etiam in Germanica Ecclesia. Etenim Imperator Henricus quintus a P schali secundo, dum ipsum captivum adduxit in civitatem Castellanam, solas Antistitum investituras, nequaquam nominationes petiit ac rator
st. Lucet ex Paschalis diplomate, quod nobis tervavit Guillelmus Malmesberiensis: omossimus ut Regm tui Disivis atque Abbatibus, bbere
praser violentiam ac Simoniam elestis, investituram virgae ct annuli consi M.
Eadem est ratio Anglicanae Ecclesiae. Etenim tota Henrici primi Renis cum Pontificibus Urbano & Paschali secundo, & cum Primate sanino Anselmo lis suit de Antistitum investituris atque hominiis, nulla de electionibus. Sanctum Anselmum fuisse a Ciero dc populo electum scruLλ- 3- bit ad Beccenses Monachos Gundulphus Rostensis Episcopus, quod de Thoma etiam secundo Eboracensium Metropolita adfirmat in litteris ad laudatum Paschalem ipse Anselmus. Regem suum ait praetendisiei stud ipsum , quod in Germania usurmbat Henricus quintus Imperator: Sola hominia ac in vellituras. Omnes Ecclesae libcrtates ab illo reddutas assirmat Radulphus de Diceto, addens tamen saneti Edmundi Abb
300쪽
DE REGIA NOMINATIONE. 28seiam suisse ab eodem sine Conventus electione donatam. Et in famissa ad versus sanctum Thomam Archiepiscopum lite Henricus secundus nequaquam nominare, sed eligi dumtaxat voluit de sua praevia licentia, ac in Regia Capella. Vertim ista, lichi violenter extorta, Paschalis cum Henrico pam gravissime scandalirarunt Ecclesiam , adcb ut Pontifex, tanquam C nonum & Ecclesiasticae libertatis praevaricator,suerit multis postulatus ad degradationem. Romana in Synodo recantavit selemnissim h & damnavit pasti ista, suaeque infirmitatis lapsui petiit indulgentiam ac impetravit. Etiam violentiae Authorem Henricum damnavit. Hic interim Antistites investire perrexit, quin & nominare rursum coepit, Romamque armatus rediit, suas in Pontificcm violentias resumpturus. Et quia
Paschalem reperit defunctum, Succetarem Getasum secundum ejecit ut mala promotum, fugavit in Gallias, Burdinum Bracharensem Epiti copum intrusit Apostolicae Sedi, & novo Schismate Christianitatem l ceravit. Hinc Gelasii ad modicum tempus Pontificis Succestar Callistus
secundus in Synodo Remensi Canonicas electiones restituit, damnavit investituras , dc Henrico, nisi pareri siminatus est excommunicationem.
Et quidem Canonicas electiones admisit ille, verum Antistites de E clesiae praesertim possessionibus non posse a se investiri, &se excommunicatione pulsari tulit aded impotenter, ut Ludovico Grosso Francorum Regi, Synodi & Pontificis fautori, bellum indixerit, venerit obsessurus civitatem Remensem , atque ita Synodum turbarit. Quae omnia late videre possis apud Sugerium Abbatem sancti Dionysii, R Rerum Hovedensem, & Simeonem Dunei mensem. Michael Rousset in
Pontificiae iurisdictionis Historia, asserens haec gesta post Henrici cum
Callato Concordatum, patenter est lapsus. Calixtus Pontifex erae vir nobilissimus, non silum Francorum Regibus, sed & ipsi Henrico Imperatori cc natus, ideoque illi tandem se inclinavit Henricus, Burdinum deseruit, Antistitum investituras reddidit, admisit electiones Canonicas, inivitque eum Pontifice & omni
Ecclesia hoc Concordatum : Dimitto amnem investituram per annulum baculum. Ur concedo in o bus Eccvia, qua in Regno aut Imperis meo sunt, feri elimonem, ct tiberam consecrationem. Reinsuit Calixtus: Ego Calu--s, simul servorum Dei, oblecto Abo Henrico, Romanorum Imperatoriis gusto, comedo electiones Episcoporum Abbinum Themanici Regni, qua ad Regnum pertinent, in aesentia tua seri absiue &monia a ua violentia, ut fi qua inter partes disiordia emersirit, Maropolitani cst 'o ncialium con,
sibo vel judicis saniori parti H jum ct auxilium praebeari Eissius autem Eualia per Se rum a te recipiat, exceptis ommbus luaa Romanaan cm