장음표시 사용
281쪽
166 DissERT. III. PROOEMIA LIs lumine. Non Principis Imperio, neque per quamlibet condiationem ingeratur. Hoc modo ingestum seu intrusum extrudi mandat & degradarL Nempe quod illae Synodi non potuerant , evicit Gregorius, ciuique Decreta non
solum quinta Synodus Parisiensis, sed & in hujus confirmatorio Edicto,
nominandi violentiam abdicans, recepit Rex Clotarius secundus: D fu tionis nostra est, ut Canonum statuta in omnibus conserventur, cst quod per tempora ex hoc praetermissum est, vel de hinc perpetuabier observetur. Ita ut Episcopo decedente in loco ipsis a Ciero Ur populo eligatur, o Mersona com, , digna fuerit, per ordinationem Principis oronetur. Hiel certe si de palatis elis gitur, per meritum personae ct do Irina oriunetΜr. Restituit elictiones Can nicas ac sibi nihil reservat, quam quod electus Rigio assensu comprobari dcbcat, Zc citra ipsum non possit a Mitropolita consecrari. Ad haec
verba, mel si de palario eligitur , scribit in libris de Sacerdotii ac Imperii
L 8. c. concordia illultrissimus Dominus Petrus de arca: Cωψula ulta se tentia haec est, ab electione Clemi Ur popuI excipi viros eximios, qui in Palatinis obsequiis latera Principis adhaerentes , hanc gratiam promeriti essent. Ego existimo ipsos non ab electione Canonica . sed a ibia Neophytilmi, qui mpenitus proscribendum jusserat magnus Gregorius, irregularitate eximi: Eos vetusto per avitam consuctudinem acquisito jure, dummodb virtutum & doctrinae meritis pollerent, i sientque Cari ich elem, Rex nu- luit privari. Recte addit laudatus Pctrus de Marca: Eua vis intra hos ilimites non se continuerit Regia βίη M. Etenim Clotarii Posteros ad feratam violentiam rediisse docet, qui medio post sanctum Gregorium saeculo floruit Monachus Marciilphus , inter cujus Regales formulas exstat etiam Praeceptum de istopatu , si a
selemne instrumentum, cujus tenore Francorum Regcs tunc solebant
nominare Episcopos, in cujus scholio scribit Hieronymus Rignonius: Ex hac formula apparet, non observatafuisse tertiae Θvidi Parisiensis De m. ra, quae Childebiai Regis tempore, Pontoicante Germano, habita est , rigidi que Vet. it Episcopos per Regem nominari Notanda sunt haec formulae verba : Ded sunm Episiopi Successore flauud nem crassinam una cum Ponti=ibus vel Proceribus nonos plenius tractantes, decrevimus i stri viro, vel venerabili isti in ista urbe Ponti calem in Dei nomine committere dunitarem. Exponit memoratus Bignonius: Ut magis risee secundum Canones eli mideretur, non Regis totum Imperis est conmsutus. Non solus, sta cum
suo Episcoporum & Procerum consilio Rex nominabat. Quod etiam Abbates nominare soleret, luc t ex privilegio, quod Corbciensi M nasterio dederunt Bentcsridus Ambianensis Episcopus & Rex Theodoricus : Pro grandi privilegio dant illi Canonicam, cujus tamen facienda: facultas, ecfactae confirmatio peti debeat, electionem. Q Sd ne Pe
282쪽
antea , uti ex Regio Praecepto lucet, Rex nominasse: Posteriores MNro vingit Reges & Ecclesiam & Rempublicam tramrunt adco math, ut non selum modo Clerum ae ejus disciplinam, sed omnem pessumdederint Christianitatem , cui reparandae necessarius fuit Romanae Ecclesiae Legatus, gloriosus Martyr Bonifacius, non sine causa appellatus Ap
Eadem violentia grassita suit etiam apud Anglos. Etenim de Me liorum Rege, quem insigniter laudat, welphero adjungit Gesielmus
Monachus Malmesberiensis: Ver m -- vero hu ct quin mque e in bona Fol. 17. inficit ae deprimis Praevis Simonia nota, quod Regum A torum num s crum Londoma Episivatum cuidam amisisse venduamis. Eadem lepra Regem Hardecnut laborasse , ideoque , quod Clerum pro Ecclesiae dignitate & Canonum observantia deprecantem exaudire nollet, divinitus fuisse punitum testatur infuisAnnalibus Simeon Monachus Din L. 3. c. nelmensis. Additabo: Wyno Rege fuisse eadem violentia datas Abim L. a. e. t. tias. Malum ad edincruduit, ut itiam sanctus Duntanus Cantuariensum Archiepiscopus Olwaldo Vigornensem Episcomtum petierit ab An. sco Eduardo Rege, ac impetrarit. Quod nempe nulla amplius inci illic memoria Canonicae electionis. Unde & plenissime illic vigebat Regia Antistitum investitura. Etiam sanctum Wilfridum ad Eboracensem Eccle sam fuisse a Rege nominatum testatur prior Richardus. Quam violen- L. . cc. tiam ctiam in Scotia viguisse disces ex vita sancti Livini. Nata fuit ex Cap. s. duabus praesertim causis. Prima suit Barbarorum suspiciosus timor de mala conscientia, ex qua fidos sibi voluerunt Episcopos atque Abbates, qui populumRomano Imperio non redderent. Altera fuit avaritia, pessimaque Simonia. Et haec apud multos fuit causa princi lis. Quocirca, Henrico secundo Anglorum Regi, avitas Henrici primi, quas inter erat Ec Regia nominatio, leges stabilire oranti. recth re,ndit sinctiis Thomas Primas Cantuariensis, ipsas non esie Evangeli a aut Christi nas , sed violentias & consuetudines Barbarorum.
Exponitur Privilegium, quia ab Aristoliea Sedae habuerunt φαμ-
-ου Francorum Rex , ae ejus Abin Carolus Magnus. PIppinus Francorum Wimb Dux ac Major domus, quem Romani vocant Magistrum ossiciorum , deind. per Zachariam Pontificem
Creatus Rex, cum laudato Bonifacio Sc civilem Ec Ecclesiasticam discis nam restituere insigniter coepit, de quoad Antistitum Homotiones
283쪽
68 Disssa T. III. PROOEMIALIS, habuit se varium, quandoque nominans, quandoque concedens Can nicam & liberam electionem. Etenim de Wandone Abbate dignitatem deponente scribit Chronicon Monasterii Fontanellcnsis: Tunc una cum consensu ct generali volumina mirum elegit pro se venerabilem virum Aurul-C3P . phum. Quo fadu petitione missa ad Pippinum Principem, obsecrat ut sua- cst
statrum ei lionem comprobans, sua ex auritoruate idem e viZrui tu huic
constituitur cum consensu Melestione stanum, annuente redininioni eorum pia
Principe Pippino. Et magnum Belgii Chronicon: DIAlphum Pippi Sex. N 'Iuncktione Cieri 2 eta Treveruae, eidem ntitroposi obluit Episiopum. Hoc ess, Canonicae electioni dedit Regium assenium. Et ad ejus filium Carolum, qui Ravennatis Archiepiscopi eligendi licentiam a se peti, suumque elictioni Legatum adesse praetendebat in nupero sui Patris simili facto, scribit Pontifex Adrianus primus Ravennatem Eccidiam a. sola temper Apostolica Sede postillat se eligendi licentiam, & Pippini LGgatos electioni illi nunquam adfuisse, nisi isti nuperrimae, idque non ad ipsam dirigendam aut comprobandam, sed dumtaxat ad Michaelium, quem Dc siderius Longobardorum Rex sua nominatione intruserat, exin . trudendum. Laudat Pippinum a nominationis violentia fuisse ad balienum, ut ad Romanae Ecclesiae jussionem extruserit & alios nominatos Et Suc monensis,quam sub Pippino adhuc Majore domus celebravit Mamtyr Bonifacius,Sy nodi primus Canon Nicoenos & alios antiquos Ecclcsiae. Cunones mandat promulgari& servari de indeps per omne Regnum, atque ita reparari Ecclcstallicam disciplinam , Qua in diebus pristrum δε- Ep. I. gum dissipata corruit. Exponit in litteris ad sanetum Cui viam Cantuaricialem Archiepiscopum laudatus Bonifacius: Statuimm ut Eccula Iura,
intim quae omni ino est Canonica clectio, recuperemur.
Quod tamen & Abbatcs & Episcopos Pippinus quandoque nominarit, non est negano in. Etenim de Ragni Dido Rotomagenii Epilcopo, a Clericis suis apud dictum Regem acculato, scribit praefatum Chronicori Monasterii Fontanellensis: Ragnifrido eiedis, Episcopatus Rotoma HAE clesia ditui est Remigis, stafri glorios Regis Pippim hoc anno, qui es ab Inca nassem Domini nostri JEsυCHRIsTI Ieptingentesimo quinquagesimo quisto. Et de Abbate Widone: Defuncto sedibu ho Parre tau nosteru Fontrinia sit: satim IV do ad Palatium ire debbora vit , plurima donaria auri ingentii secum deferens , qua Pippino Regi a sis sarestibus conta , ui optaverat , Abias connitititur , anno secundo , postquam idem Pippinus Regale alptus fueraι Di ilium , qui HI annus Somnia septingenu mi quinquagesimm tertius. Haec in litteris ad sanctum Amulum Archiepiscopum Lugdunensem, in Registro sancti Lupi Abbatis Ferrariensis e stantiis
284쪽
DE RE Gr A NOMINATIONE. 169santibus, conciliat wenilo M cirppol ira Senonensis: Trudentia ves Epist. 8t Dominuι noster Rex , Carolus Calvus, iussit nobis suggerere non esse vom
immaut temera m quod ex Palatio honorabiborom maxime Erebri yracmxat Antistites. Nam Pippin , a quo per maximum Carolum nr re is misLudovgum Imperaso res duxit Rex noster originem, expossa necessitate huius regni haris Romano Tapae , in Synodo cui Mart Bonifacim interfuit. ejm accepit consensum , ut acerbitati temporis in inria bi probarissimo rum decedentibus Episcopis mederetur, ne forte Ampsicuare Pontificum posset contingere , quod is e Diareum urbe evenit. Etenim Modoinus Ἐduensis
Episcopus in nupero adversus Pippinum Aquitaniae Regem bello fueris Regi Carolo inhdelis. Et Rempublicam dc Ecclesiam Pippinus primus Rex accepit deislatissimam, ideoque omnia reparaturo Licharias Pomtifex dispensatori h concessit duas facultates: Episcopos quandoque ex notae dc probatae fidei Pslatinis assiimendi, nec non 8c eosdem nomia nandi. Concesiit id Merbitari temporis: Quousque illa duraret. Eaque durante, non quosvis, sed solos sui Palatii Clericos aut Laicos, quesis fuit frater ejus Remigius, potuit Pippinus nominare Palatinos Episcopalibus Cathedris violenter intrudere est: antiquus Regum Barbarorummos: Eum etiam a Meroringiis Regibus usitatum impetravit a Zach
ria Pippinus sibi ad tempus indulgeri. iQuaestio est, an similem nominandi facultatem ab Adriano primo Pontifice, vel Leone tertio habuerit etiam Curolus Magnus p in laudatis ad sanctum Amulum litteris affirmare videtur jam diebas Wenito.E enim post exaggeratum Pippini R is indultum prosequitur: I imissimpetere , ut honorem a Papa Romano Maioribuι ejus, est Regibus 9 Imperar ribuo concessum, sta Lugdsinensi Eceldiae Metropobtanis nunquam hactenus infirmatum. a vobis, uada vestra injuria, eonsequarum Caroli Calvi M jores, Reges & imperatores, sunt omninti tarolus Magnus &Ludovicus Pius. Et hinc eundem magnum Carolum, quod Augiensi & S. Galli Monasteriis i rit liberet & Canonicet elemonis gratiam ac privilegium, laudat in Ioanne quintodecimo Episcopo Chronicon Ecclasiae Constam
tiensis. Nempe nominandi jus habebat Carolus, ideoque electionis restitutio fuit ejus gratia ac beneficium. Idem censent, quotquot n minandi de investiendi jura confundunt: Investituram enim ab Adriano Wimo fuisse Carolo datam constanter asseverant. At certum est errare. Etenim istud, quod nullibi exstat authenticum, δέ cujus sensum ac compendium ex Sigeberio Gemblasens aut alio id genus Scriptore in suas distinistiones transtulit Gratianus Monachus, Adriani indultum sic habet: -driamia Papa cum uriversa S'nodo definiunt Dist gutarchiepiscopo; s seposper Angulaι Provincias a Carolo in uesisturam ac D c.a x. . i : Ll ῖ Inra,
285쪽
M o D IssERT. III. PROOEMIALIS, pere, se ut nisa Rege laudetur-ios rur. Disium a nemine eonsecretur. Exponit ibidem in Decreto, quo indultum istud innovavit. ω ad Otthonem primum Imperatorem extendit, Leoo navus: Ouod a Cωνoqpopulo cruti eligatur Episcopus , nisi a Rege laudetur oe investiinur, non consecretur. Elcctionem palam distinguit ab in vellitura, &hancsbiam Principi concedit. Et hinc in litteris ad Ludovicum tertium Francorum Regem scribit pro Canonica electione Hinc martis Metropolita Remen-Εp c. Sic Atavm vester Carolus , Abarum Ludovicm Imperato res inreLlexerunt, Er ideo in primo libro Capitulariumsuorum promulgaverunt. Eorum
per quae omnibus Ecclesiis liberam Epitcopi elcctionem itabiliunt i un- cum Canones, s apitularia adducit. Et in litteris ad Manassem Remen- . io a. si uiri Metropolitam sanctus Ivo Epit copus Carnutensis: Non licet Rego. bus ei. Ztioniblia Episcoporum se immisere , vel aluiua eas rarisne imperire. Francorum etιam Reges Caroliu er Ludovicus Epistoporum elemones Eaeclisis concesserunt, quod er in se is Capitularibus siriptum reliquerunt , crin Con olus Episivorum 'Provincialibus sancm permiseerunti Caroli Magni Capitu-
Iaria apud Ansegilum Abbati m Lobientem, Ludovici Pii Capitularia habes apud Jacobum Sirmondum post primam Synodum Aquis granensem. Ludovicus Pius etiam cunctis Monasteriis reddidit electionem Canonicam, & omnes suos posteros ad Capitulo huic non contraveniendum rigide obligavit. Q se omnia Capitula nulli privi lcgio renuntiant, sed antiquos Ecclcsiae Canones, quod est germanum Regis ossicium, dum i ixat
exequuntur, & mandant observari. Carolo Magno Adrianus primus Epilcoporum nominationem adco non concessit, ut ab illo vetuerit
etiam eligendi licentiam postulari, ejusque Legatos adesse aut misceri .io. electioni Episcopi Ravennatis. Et certh nominandi privilegium habens Carolus, qui dictae elcctioni misceri instantissimὶ praetendit, cunctis ubique suis Ecclesiis liberam elcctionem nequaquam permisisset. Quod
etiam Abbatum electionibus se passim non miscuerit, lucet ex Chronico An. 779. Monasterii Laurishamensis: Gundelando Abbati sub uisur miserisus mirum electione, Urgismis Regu Carati inmistione. Hoc est, dato in ei ctionem Regio contenta. Et proximo ante Adriani Pontificis mortem anno celebrata,cui ipse Carolus assedit, Francosordiensis Synodus stituit ro Abbas in congregatione non eligatur, ubi iussio Regis fuerit, nsiperconsensum Disivi loci lilius. Antiqua quorundam Regum consuetudo, & in Ecclesias mitior violentia Canonicam electionem permisit quidem, v rum de praevia sua licentia. Hanc consuetudinem laudata Synodus implicith evacuat, mandans non sussicere licentiam illam, sed accedere debere & consensum Episcopi.Adeo remotus fuit Carolus a jure nominandi Abbates. Sacrorum Canonum adcd observans passim fuit Ludovic s, ut
286쪽
DE REGIA NOMINATIONE . . 27 Ietiam fratrem suum Drogonem , Trudonopolitani Coenobii Abbatem, An ε13. non nisi pet Canonicam eleinionem asstendere voluerit ad Episcopatum Metensem. Ita scribit ejus Astrologus in suis Annalibus. Dico, Passim. Etenim in Bessiensis Monasterii Chronico scribit de
Ludovico Pio Imperatore Ioannes Monachus : Tetthone Episcopo defuncto Albericum virum dignum Episcopatu , Ecessiae Lariones constituit. Et magnum Belgii Chronicon : Sa ius Fredereκm adeo laudabiture vixit, ut rol. n. abeunte Rix'do Ludovicus Imperator Ecclesia Trajectensi mandaret, quod lecti ibi Fredericus eligeretur in Episcopum inod eligendae persanae designatio sit vera Regiae nominationis & Laicae intrusionis species, eleganter ostendit in litteris ad Ludovicum tertium Francorum Regem Hinc marus Metropolita Remensis: Si quando peritam apud vos ebctionem Ep. 1.αωnceditis, illum debent Episcopi Ur Clerus plebs ehere, quem vos vultis 3. est quem 1ubetis qna non est divina legis elicitio, sed humina potestatis ex-rortio. Si ua Z , im malignus stiritus , qui per serpentem primos nostros parentes in Paradisi decepit, π inde illos ejecit, per tales a linores in aures
vestras haec sibilus. Nil ut tale in divinis Scripturis, sacris Ecclesiae Can nibus aut legitimis Principum constitutionibus assirmat reperiri, &adjungit : Sed talia d Ela ιnfernus evomuit. Prima enim Canonicae electionis qualitas est libertas. Quod barolus Magnus & Ludovicus Pius etiam citra omnem electionis Sum quandoque dederint Episcopatus Sc Abb -tias, lucci ex sancti Galli M macho , Chronico Monasterii Fontanei. Lib. i. stlencs, alii 'que vetustis Francorum Annalii u . Et quid m de Virdu- F nensi Ecclesia scribit in jus Chronico Hugo Abbas Flaviniacensis: Ab ipsis mes rudimentis usque adtemptu istud, utique Caroli Magni, sisnperisDci nomine Pontificis valuit eliatio Chri or popul . Et sim quibusdam Princi- Fot 337.1pes leguntur favorem 2 co sensum praestitisse, nusquam tamen inveniuntur elestionem vetuisse Pontificis oriuniandi, aut factam immutasse. Primum illic Regia nominatione intrusum assirmat fuisse noscio qucm Petrum gente Italum, qui Carolo Magno Trevisanam civitiatem tradiderit: ta hanc Simoniacam violentiam addit fuisse extremum Virdunensium ruinam. Nempe pinguia ista Sacerdotia semper fuerunt Regibus vasi pomum scientiae boni & mali, a cujus contactu varia cupiditas, praesertim sacra auri fames, nunquam plenὸ potuit manus cohibere. Et adversum tales Ludovici excessus omnind agunt sexta Parisiensis Synoduri & l cunda Aquilaranensis, sub hoc titulo, Haec sunt Capitula, quae a vestra Putate adimpleri pinulamus, ponentes etiam legitimam promotionem Episcoporum, Abbatum atque Abbatissarum. Et adducta in contrarium argumenta praetensum privilegium nullo
pacto evinc t. Etenim V enito Senonensis Episcopus palam pro nobis facit s
287쪽
facit, diserth professus nulli Regi fuisse tale privilegium, nisi seli Pippino.
Subjuncta ic nobis objecta ijus verba sunt studio lubobscura ac involuta : Praetendunt Pippini privilegium fuisse perpetuum, atque ita ad Car tum item Magnum & Ludovicum Pium, adeoque & ad Carolum Calia una omninop rtinere ac pertinuisse. De Wcnilone Episcopo suo verὰ in sui ad sanetum Petrum Uivum Monasterii Chronico scribit Clarius
Monachus Senonensis: In o nobilitare prosum, ct ingemo oumus. Vertim eius lubtilitates ad conon curavit lanctas Amulus, ut Bernum C
roli Regis nominatum & propinquin V plene excusserit, restilucritque Caninaicii in elcctionem. In Epit corum Augustodunensem elcctus MConlucratus fuit Althaeus, prompteque obedi vit Rex Carolus, uti lucet cx Regio ejus Praecepto, 'quod fratrcs Sammarthani, Galliae Christianae Collcctores, suo Eduentium Episcoporum Catalogo inseruerunt. Quo finc. ac qua potestate Carolus Magnus Augiensi & sancti Galli Munalteriis dederit Canonicae elictionis privilegi vim, laudatum Comitantiensis Ecclcsiae Chronicon palam exponit: Ioa es Episcopi rum Coenobio rum, videlicet Augi sis & lancti Galli, regimen susiepis, qui Ires Nepotes suos educavit, quibus in tribu illis locis se suum disio ssum honorem aestribuere cogitavit. Primum Epitcopatus Conitanticissis, alterum sancti Galli, tertium Augiensis Monasterii disponebat facere haeredem: Quo comperto , utriu ue Coenobis satres Disiopum pariter
Minerunt, rogantes ut primilegia eis apud 'inc n. ac poteritatem eligenia
impetraret, severo,s hoc feret , Nepotes i us i Abbases et emeros polli citisenti, quod ille consentiens se faciturum promisit. Abbatias Episcopis, imo dc Laicis in commendam& quasi in proprietatem dare caepit Car lus Martellus: Q α dctestanda iniquitas non 'lum diu permansit apud Francos, sed& in alia Regna ac Provincias irr psit. Nec soli Reges aut Laici Principes. sed & plures Episcopi eandem violcntiam Monasteriis intulerunt. Ita ergo & Joannes Episcopus duas istas Abbatias accepit aut invasit. Et quia clarolus Magnus iniquitatem illam exstirpare caeperat, dictorum etiam Monasteriorum fratres illi per Episcopum, doloso promissionis suco circumscriptum , pro eodem beneficio , non adversus Regiae nominationis privilegium, sed adversus Commendae violentiam supplicarunt atque impetrarunt .Quod privilegium idem Carolus Lauris. ha mensi, Dagobertus Rex Solemniacensi. Guillelmus Dux Clunia censi. aliisque Monasteriis alii Reges ac Principcs frequenter donaverunt. Nulli Apostolico privit pio, sed per Carolum Martellum inductae . & a suis Majoribus continuatae usurpationi ac violentiae cesserunt, & sacros Ecclesiae Canones reposuerunt in avitam obser vantiam, quod ad Regale . spectat ossicium. Et hinc nullo modo est privilegium, tunc tamen merito
288쪽
suit sic vocatum. Denim nimium Praelatis suis placendi εc adulandi studium , quo Graecos laborasse notat in stra ad septimam Synodum praefatione AnatasiusBibliothecarius, etiam Barbaris suis Regibus olim --pmderunt Latini populi, atque ita Regia ac debita Canonum exolutio accepit nomen beneficii ac privil ii. Et ceris a parentum in onibus recedere, &dαenta ab ipsis jura Ecclesiis reddere, est omnino ben sicium
Cous, σ alii Francorum Reges L Udovico Pio in Romanum Imperium , Longobardiam , ac L tharingiae Regnum successit Filius senior Lotharius, de quo seribit magnum Belgii Chronicon: mu tempor 1 viguit Sin rara haeresis Ismo tantilm, ut publice venderentur Disivarus,inis qmplura dabas , E coparum acciperet. Et de Ratberto Corbeiensi Abbare ac eius Monachis. ud quos Canonica electio hucusque manserat illaesa, scribit sub C rolo Calvo habita Parisiensis Synodus: Quia nostris temporibuIomma fere
a proata erant, cernentes Relviosi viri elestinis iura multis in locis Mn si vari, verenses similia pati, sacras sit terra clementissimorum ompumem Petierunt, esectionem i juxta constitutionem Divina legis co/firmamus. Nes
υ sufere Wbitrari, ex nutu nobilom arque prasotismi Regis, miri suoque auctoritate sibi eandem postularum coisi tri. Quod nos non immerit. . comes m. Lotharius, Ludovicus & Carolus , fratres Francorum R Res,statim a Ludovici Patris moste dixerunt Regnum inaequaliter ab ipse divisum, tanquam rabidi canes insurrexerunt in invicem, devastarunt &Rempublicam & Ecclesiam, atque ita etiam Canonicas alterius praese
tim Regni electiones invaserunt. Alienis Ecclesiis de Monasteriis imposuerunt suae tactionis Antistites, per quos de populum sibi devincirent. De eodem Lothario Augusto scribit in Cameracensis Ecclesiae Chronico Baldricus Tornacensis Episcopus: Fose Theodorici Empi excessum Gel Lib. 1 e.
Aa Cameracensum per tres circiter annos vacavit, hac scilicet contentione 43, s. habieta inter meminum Remensem Archiepiscopum , ct Imperas em L Garium. Lotharius nominare voluit it se Avε tres, Gunibertum,
Tet idum, de Hilduinum nominavit, sperans vel ex ipsis unum placisturum Archiepiscopo, qui pro Canonica elemone mansit immobilis, tandemque Apostilicis Nicolai primi mandatis adjutus evicit. Lotharius enim secundus recessit a Patris contumacia , permisit electionem Cano', M m nlaam,
289쪽
x 4 DissERT. III. PROOEMIA LIs,nicam , electusque fuit stilistus Joannes. Quomodo idem Imperator tharius Colono Reatinae Ecclesiae elem Episcopatum dare, id est,
approbare elemonem, utique nominare volens, dudum noluerit, tan.
Dist. 63. demque ad humillimas Leonis quarti Pontificis preces inflexus fuerit, cap. 36. habes in distinctionibus Monachi Gratiani. 7 Φ. Etiam Ludovicus Germaniae: Rex omnino nominavit. Etenim dum in ipsum de Lotharu Nepotis defuncti Regno contenderet, & vacanu Ecclesiae Coloniensi Hilduinum Abbatem intrudere Episcopum tentaret Carolus Calvus, Luitpertum Moguntinum Episcopum legavit, & Can nicam electionem tanquam singulare beneficium Coloniensibus obtulit cum hac appendice: Si eumonem vobis a Rege concessem delicitis, minisAn. 869. trio est potestate Regis es, quem vuls vobis dare Episcopum. Ita in suis Annalibus scribit Regino Abbas Prumiensib. Et Annalcs Francorum Fulde M.8I6. ses: Rabano Archiepiscopo Moguntiacenses Ecci successit Carolia, magis ex voluntate Regis, er Constariorum eius, quam ex consensi Electione
i clerior populi. Carolus quippe erat Pippini Aquitaniae Regis filius, ideo
que Ludo vici ex fratre Nepos. Temperantior tamen hac in re fuit Lmdovicus. Pauca factarum ab ipse nominationum habemus exempla. Et quod nullam unquam Ecclesiae dignitatem pecunia dederit, afirmat.
Omnium audacissimus hac in re fuit Carolus Calvus. QDd enim di
num suum consanguineum, & GOdescalcum Palatinum , a sanct o mulo Lugdunensium Metropolita excutas ac rejιEhos, ad Augustod nensem & Cabilonensem Ecclesias nominarit, lucet ex supra adcluctis litteris wenilonis Metropolitae Senonensis. Quod hunc ipsum etiam in
nilonem nominarit,. ac ejus. consec ratio nem aegrhimpetrarita Pro In
cialibus ijus Episcopis, testatur ipse Carolus in libellis accusatoriis, quos adversus ipsum obtulit Synodo Tullensi. Bertulfum ac Hilduinum fuisse ab ipse nominatos ad Treverensem S. Coloniensem Episcopatus, An 869, habes apud laudatum Reginonem. AEneam Parisientcna Episcopum fuiLL.'bes'El: ehum scribit quidcm ad dictum II cnilonem suum M ctropolitani Epist 98. Ecclesiae, Verum antiqua illius Epistolae apud Jacobums . Sirmondum Epigraphe adjungit: Decretum Chri Pari ensis do El IMM m. , εχ ea Episcopi , quem Carolus Rex insinuaverat. Id est, jusserat eligendum. Quam violentiam solo fuco differre a nominatione, supra audivi. mus ab Hincmaro Remensi. Caroli Attentata ejusmodi possint plura acti
duci Eadem violentia usus suit Ludovicus s-ndus Imperator, Lotharia filius, &jam dictorum Ludovici & Caroli Nepos. Eique savit Ad riMai secundus. Dciunctistatria LothariiMoum lucide spci tabat ad Sp.
290쪽
DE REGIA NOMINATION SP . um , Istud iue illi adserere aded conatus est praefatus Pontifex , ut non sillim jam dictis ejus Patruis . sed & Hincmaro Metropolitae Remensi fuerit excommunicationem minatus. In Italia enim remotus regnabat Ludovicus , Lothariense autem Regnum inter Germaniam mediabat ac Galliam , ideoque tamquam tuis rebus opportunissimum Patrui conabantur invadere . & tandem inter se diviserunt. Germanici Imperii protectrix semper fuit Apostolica Sedes, ideoque in oppressi Ludovici adiutorium Adrianus emisit Edictum istud, cujus substantiam atque compendium nobis servavit Hugo Abbas Flaviniacensis: Defuncto Maro
Papa rucolao, cum imperante Ludovico successset Adria , or lateras Fol lxx. misisset Gasi rum Episcopu , ut non alios ordinarent Episcopos, nisi quom Prorum Imperator Epsopatum concederet, or Ordinara manda et . non tam Hserum venerabiles Episcopi, sed coniregati lateras factis communiter suggesserunt Papa , se Decreta sanctoreum Patrum fideliter observaine vesse, s I cundum sita Canonum Epimpos consecraturos. Quorum textud in cotha ssacrarum Scripturarum habetur. Sc psit Er aham Epistolam Gerardo Duci , π Rofrido Comiti. I Ommbiti Galliarum G tibus . ut nussim iamιnis favore gratia permitterent abos viros Eccloianici ordinis in Di piis totius Galba ct M untiae consecrari Episeopos, nsi quos Ludovicub Imperator j beret. Cui sinu luculenter honeste obviaverunt praefati venerabiles Gaim rum Episco', litteras illas per verba singula asurientes, quo anctorum Patrum Decretis consonae non essent, humiliter si gerentes, ini hullus ristomsonis extremitate Epiriolam Papae Nicolai P accerseris sιι interserentes, quamia quemciam Epistopum Galliae misis. Laudant nescio quam Epistolam, qua domesticos Presbyteros a Laicis nobilibus eligi, praesentari ad sacros Ordines, aut hujus vel istius Comitis dici vetuit rigidissimh Nic Iaus primus, quaedam ejus fragmenta adducunt, & pergunt: Quid putamus . s beatissimus Papa Nisolutis in diebus siris audisset, Er in luteris quasi ab Apostoluca Sede confectis, quod Latici Comites non permitterent in civitatibus Discopos orinari nisi quos saeculiaris Potestas e latere suo msi sit, quod inde scriberet ' Quo dolore moveretur. Quosve gemitus ore, cum Prospicerit sacratissimum ordinem tam issicile tractari, est ad tantum nefa proin bre quemquam ausum, ut de sede Aps Iotica tam inconvenientia δ' em. tra usium Ecclesiasticum ommo siriberet' Grandi Christianae eruditionis damno latent illae Adriani Pontificis & Gallicanorum Dilcoporum litaterae, de hocce tamen compendio & fragmento debemus gratias laudato Hiigoni, qui & recth addit: Tales tunc in Gallia erant Episcopi. Non de universa, s desola Burgundica ac Lothariensi Gallia vidctur sanxisse
Adrianus: Quo ipsim Ludovico firmaret, ei dedit ipsum illud indultum, quod olim Pippino dederat Zacharias. Fidus enim Regi Epistopus