장음표시 사용
521쪽
se 6 SANCTI LEONIS NON et, Dionysio Alexandrino. huius adversus istum litteras, &lxid tum Cyrilli librum ad versus Nestorium, & videbis ambos locutos erudem spiritu ex iisdem principiis, di Cyrillum a Dionysio pleraque moe
Prima quaestio est, An Nestorius etiam errarit solam Domini Carnem sub Panis. solum sine ipsa Sanguinem sub vini specie contineri λ Ia habita ad Basileensem Synodum adversum Hussitas oratione assirmat Ioan- 'nes Ragusinus, ordinis Praedicatorum tunc Procurator Generalis, postra Basileensis Episcopus, & sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis. Et res inductie Laicalis sub unica panis specie communionis adducit causas,
& tertiam exponit his verbis: Tertium, ter vitare errores , ne viso
cet Populus communis, qui tantum judicat secundum sensum , credas tam sum non esse totum sub una specie, sicut multa Haereticorum, ut Nesums cst Pelaoms, cst eossequentes, aritruxerunt. Nestorius num s ub utrai μοι--bata exstimans quodsub specie pams esset tantummodo corpus Christi Sanguine, subspecie vini Sanguis sim corpore. Pe s vero cir i u AM-ces, iussitis Samarori inmientes, NIs I MANDUCAvERITIS CORNEM
FILII HOMINIs , cstc. Dederunt tacis bub utrai specie,stetiam parvuli statim potu Baptisinum. Et si 1peciem panis Sacramentalem nonposse, sumere, dicebant quis taebebat conteri cum saneuise , οβ infundis ora flucrorum. Datur ergo non confici,ntibus sub aspecie, ut evisentur pratata erroNI. Eundem Nestorio imponit errorem, eandemque istius communionis camsam adducit eruditus tractatus de Bohemorum vocatione ad Basileensem Synodum, & ipsorum ibidem Actis: Praeterea dicunt Dinares , quod consuetudo communicandiripulum sub specie panis tantum , ab Ecclisa πώ tu patribus fuit rationalisiter miro Ila propter rationabiles coss. Θ cialiter propter persori erroris. Fuit enim error Nestoris credensis quod se,
specie Pari sisti Caro Christi, s sub specie vini serus Sanguis Chrim. Ut
uitur huis errori obm retur or magis imp eretur fidelium mentibus, θηρι sub qualu et pecie est totus Cisseus, dum ranslum verbo, sed etiam ipse segno indiseretur , -umfuit utile essub una tantum specie minorari. Ed iam enim imprimitur, quando cum Doctrina verbali sensuale aluia Agm η .concurru. Eadem in Dialogo de utriusqtie speciei Communione confirmat Eruditissimus Cardinalis Stani situs Hosius, &cum ipsbin Cathol. cae fidei confessiqne omnis Synodus Petri coviensis. Addunt errorem hunc fuisse citusam, ex qua sacri Calicis usum populo subtraxit Ephesima Synodus, ob novos postea errores redditum a sanctis Pontificibus Leone atque Getlasio, & denuo praeceptum. Inter Ephesnum ConcilMem , im quit laudatua Dialogus, Leonem Papam interceserunt anni.prope re m
522쪽
s E N I, U M Co NCILIUM ROΜANUM. sξ ta, tot dem vero inter Leonem Gelasium. Ataria non sol ιm ad Leonis, ve-H- --μt- usque Gelasi tempora sic incrus τώ -- algerus tantum Ieciei, ut ipsi quoque Saceruores sacris operantes a Calice ab erent. Qua obrem lsrpopulum Leo Pontifex Sacerdotes Getisius admonere necesse habuit, uι ad calicis usum redirent. - quo quod abstinuerint musti totu fere
Moneta annis , quam aliam causam ejus resfuisse putabimus , quam Ephe. Du Geuis, quodposteasubiarumsuit, Meriatum 'Respondeo tamen haec omnia deviare. Etenim Psagius nec utramque nec alteram sacro lanisti Sacramenti speciem docuit parvulis necessariam. multo minus ips, inter se conterendas, Sc miscendas. Quinimo us de originali peccato errorem pes universalem sumendae Eucharistiae ex Di- vina lege necessitatem impugnarunt S. Augustinus, Africana Concilia , Sc saninis Innocentius primus Ponti sex, atque ex obscurioribus ipsbrum dictis nata est alia contentio, an non solum Spiritualis per fiom, sed etiam Sacramentalis Eucharistiae perceptio esset necessaria parvulis p M-Versum cujus contentionis exordia sanctus Fulgentius ad Ferrandi Carthaginensis Diaconi preces scripsit librum de Baptismo 2Ethiopis. Et insantes de isto sanguine communicare est Apostolica, ac ab omnibus sub caelo Ecclesiis probata & ad missa traditio, a qua certum est Pelagium non deviasse. Longε minus in expositum de Eucharistiae contento errorem deviavit. A nullo antiquo scriptore fuit de ipse accusatus, nec eo tendunt devia ipsius dogmata. Ex quo sonte dictas hauserit Joannes Ragusinus, ipse viderit. Eidem est ratio Nestorii. Quis similia commenta sparserit per. Ecclesiam, non possim divinare. Absit ut Ephesina Synodus populum proscripserit a stam Calice. Certe proscriptum restituere non magis tentasset magnus Leo, aut sinctus Gelasius, quam Leo tertius ob ejusdem Synodi reverintlam tentavit ad Constantinopolitani Symboli de Spiritu sancto articulum addere vocem, Filiol. Gen ralium Synodorum Canones esse Spiritu Dei cenditos, & totius mundi reFerentia consecratos, adversus Graecorum in Chalcedonensi Synodo pro Constantinopolitana Ecclesa ausiis constantissimὶ clamavit Leb, protestatus istos nec velle se, nec posse mutare. Utique ob solemnem tunc Romani Pontificis de ipsis professionem. Et Romanos aut quosvis Italicos Sacerdotes tunc sacrificasse , aut sacrificantes communicasse de solo Pnis elemento, quis 'tienter audiat λ Leonis decretum ririit aut latet; ri us tamen substantiam retinemus in quarto Sermone de Quadragesima: Nun vos Agameiaae contagionis ad ergat imputas. Varias s ebe sumrstitiones adducit, & prosequitur: Abducti se Sacramento sim νὴ humana , christum Dominum nostrum , Aut in veritate carnis nostra
523쪽
demant nat- re amrtuum resistra ι non creduxi. . Grani ad regentiam is esitate uiam n m am aru imeresse Mysuriis, ita in Sacra. ment rum commumones tempera- , ut interdum tutins uuanti Ora indiagno Crepiti cisisti accipinus, sanguinem autem redemptionis mHra haurire omnino declinant. Quod ideo ve tram volumus scire Saxctuarem , ut is a
1 emodi hom-s-his man stentur induus, est quorum de nos Iu ris sacrilegasimulatio , notati π pr uti, a San rum scietate. Sacardotia, auctoritarentantur. 'Fidem suam non selum tegere, sed & negare est probata apud Manichaeos lex, eratque illis grande de sacrilegis suis sic ris Privilegium: Iura, penura, secretum prodere noli. Et vinum abhorre- bant, blaterantes es; mali Principii opus, vel Principum tenebrarum. Avita Romanae Ecclesiae contatu do publicam populi in Ecclesia communionem ad utrumque non adstrinuit elementum: Uel utrumque vel dumtaxat alterum Limi reliquit liberum , permisit unumquemque insito sensu abundare. Hoc more abusi, quos sanctus Leo insectabatur,
Romani ac alii per Italiam Manichaei . quo Apostolicum deluderent
oculum , miscuerunt se solam panis speciem communicanti populo, atque ita multi & Papalem manum . 6c impetratas ab ipsa Imperiales leges circum scripserunt. Et adversum hasce technas prodiit laudatum D cretum. Sancit omnem, qui deinceps solum panis elementum M E
clesia sum pserit, fore suspectum de Manichaeo immo quasi cossessiim
aut convietiim. Uersutia vix poterat alia via constringi. Qiw nullum , quod revera nullum est, Ephesinae Synodi Statutum hic circiun ducit Pontifex , evertit Manichaeos. Eadem arte insidianos Diicopo eodem tempore circumveniebant Priscillianistae: Erant Minichaei R
mus. Hinc eodem ipsos modo tractari iussit Pontifex datis litteris ad Thuribium Episeopum Asturicensem, Longa sunt haec onmia , ideoque suo loco plenius elucidand a. Interim lucet Nestorium de hoc errore
Altera quaestio est, An Nestorius etiam circa Eucharistiae veritae em, aut transelementationem errarit , aut certe cespitarit In libris adversum Nestorianos ac Euthychianos affirmare videtur Leontius nus. Ait Nestorianos , more Manichaeo, fuisse dolosae & promiscuae communionis, utpote qui dilectum suum Nestorium anathemat rent coram nobis , dc nostras ita peribias ac Sacramentis communicarent. Et de quodam nostro, facinorosam istam confusionem deinceps abhor-La, rente, seducto Clerico adjungit: mcumcap. o. ct cum Eccksia eo--ουιa haberet, Non oportes, isqviunt, templiste ferre iam oeconomiam. Pa- ρη- m Tuam ovam Clanini propφω- plus
524쪽
s e UNDUM CONCILIUM ROMANUQ. s di nu participavit, quam panis qui i/ ο venditur, ct quam paris quas Platomorianua offer- in nomiara Maria. Apud Philomaritati s seu Collyridianos Haereticos foeminae Deiparae Virgini sacrificabant & san-Etificabant panem . quem cultus ericcssum fuisse omnis benedictionis vacuum, quin & omnis Idololatricae maledictionis plenum Attentatum actumat sanctus Epiphanius , ac insigniter demonstrat. Et hinc qui . dam Leontii textum conjecturant vitiatum , atque legendum: Non plus Mnedictionu participarit. Nec sine fundamento. Etenim in percipiemda promisco seu apud Catholicos , seu apud sese Eucharistia , non esse plus quam in percipiendo communi pane discernendum voluerunt Neis . iani, quiri Eucharisticus , non plus quam an foro Venalis , aut per Collyridianas mulieres sanctificatus panis haberet benedictionis aut transubstantiationis: Qim fit Dominici Corporis non veritas, sed merus typus ac figura. Quidquid sit de Leontii, in quem grassari ego non ausim, textu, certe videtur ille suisse sensus Nostorianorum. Et hinc de
ipserim Magistro de Piim te Theodoro Mopsuestiensi Episcopo per
ris & transubstantiationis innegarior Hanc enim inter rutura mitichri sti facinora numerat. etiam sanctus Hyppolgus Epistopus ec Martyr Portuensis. Quae omnia confirmisi videntvr sancto , Pabinari Nestorianae Haeresios everserie , graviterarguente quia b
xistiam in sola fietura ponoee, atque tu Christum Dominum, dum ip-1 67 sam dicis esse ν sicam, argui de mendino. Eum Cyrillus damnat Mnnio confunderet , impudenteri misi et, panem gum de caelo , is via
sum mundo dantem , prope iam decideret.
Respondeo Nestorium ac rius Magistrum Theodorum a posterior,hus Nestorianis esse distinguendos. Quod Nestorium Cyrillus non denegata Lucharistiae veritate scu transelementatione, scit desola contensis 3 torum
525쪽
sio SANCTI LEONIs NONI, torum negata plenitudine riuat e cuivis Cyrilli adversus illum libro, legenti est manifestum. Eum dumtaxat arguit quod Satramentalia elementa non in Dei hominis, sed in puri Allim 8c vulgaris hominis carnem dc singuinem transinutari blateraret, atque ita Mysterii vim inisgniter diminueret, ipsum penh diceret inutile , ac decideret. Christias enim nobis esse debet Mediator, Redemptor, reddendaeque iussit origo & radix: Quae omnia uti lono superant sirarum hominem in pro pria forma, ita de existentem sub speciebus Sacramenti. Hinc Cyrillus assidue clamat id quod in sancilia Eec. rum n-sis propomtur, non esse qualecumque Corpus, 'sed proprium verbiex Patregenisi, quod ex --
, vere es Dem. Aliud emo Nestorius non sensit, quam quod Paulus 'Samosatensis. Et hae sunt item blasphemiae, quas Missae seu Lithurgiae suae indidit Theodorus Mopsuessenus. Aliud non fecit, quam quod de Eugenio. Hild ephonso, ac Iuliano, suis AntecessbrIbus, in erroris sui defensionem scripst Elipandus Archiepiseopus Toletanus: Praede 3 cessores nos,i Eugemm, Hildepho , Iuliam, Toletana sedis A ris, in suis dogmarom ita iuxerunt in coma Domini , . t PER AD
POST ADOPTIONEΜ CARNIS REPETIVIT SEDEM DEI TATIS.
Per hujusmodi blasphemias hi restiscitarunt, quam Thcodorus sit scitaverat, Haeresim Nestorianam, ideoque de illas Missis merito damnavit Synodus Francosordiensis. Alium Theodori de Eucharistia err rem hucusque non legi. An Leontio Byzantino, qui cum sancto Gregorio magno vixit, coeri posteriorra Nestoriani in Eucharisticae verit iis abnegationem tandem profecerint, non ausim firmiter asseverare. Certh asseverare videtur Leontius. Et Haereticis omninb silet esse similis profectus. Quod si verum si, ab hisce sontibus possit error, aut . certε sis Eius de errore loquendi modus manasse ad Icon latas. Elasenim potitis fuissemath locutos quam math sensisse, de pravi sensos duintaxat iuspicione laborasse, in septimi Concilii Actis di Scholiis est abu dh ostentiam. Quod ipsum in Dominicae Coenae expositione sensisse vide. tur Paschasius Radbertus: Usue ad prasim nemo deerras uitur,msi de Chrseo erraverunt. Visibilis enim in propria specie, dc in Sacramento invisibilis Christus sunt unus & idem, ideoque omnis de isto errans non
potest non etiam de hoc errare.
526쪽
Exponitur Error Archomtico π, BNomitorum
ac Paulicianorum. ARehontici, septemplicis Divinitatis sabulones , fuerunt etiam
Sacramentarii Haeretici, ac inter i psorum errores sane us. Epiph nius numerat & hos : Bapti--s damnarit, tametsi inter eos snt, cymba LILV - tea initiari fuerint. Masuri rum communionem ac bonitatem repu cap. et ' dant, tanquam alienam,s m nomine Sabbaoth repertam. Hunc eni- in septi. mo orbe versari, ac Tyrannidem exercere priaicam, Murosi violenter oppimere. Eos in Palestina atque Armenia praesertim grassatos dicit sub Constantii Imperio , ideoque& ipsos notare possit in Oratione de Poeniten tia Sanctus Amphilochius, Lycaoniae Metropolita , adducens varias Diaboli tentationes , &.adjungens et Diabolu quosdam inducit, ut --ubct vivificae communioni non credant, ct animo ostendamur cunctem odit titur, eam Acens si bram panem , si sexi visem , nec praeterea abud quid uam. Vertim etiam Iconoctastas impugnat haec oratio , ideoque
numquam credidero essemFni Amphilochii. Est alterius ad saecula )unioris. Et quidem Icon lastas de sane ha Eucharistia male fui luee locutos, ac de pravo sensu suspcillos , jim supra dixi. Et magni Amphilo ehii
tempora nulla adversus Sacramenti hujus veritatem haeresis fuit publichgrassata. Dico, Publici. Etenim nescio quem circa haec lcmpora in AEgypto Mot achium de hii us 7stmido dubitasse, dicentem, Numquia maaccedentem sanctifica s, id ue per sanctum Eulogium Presbyterum sitisse ab 1llo suspensum, scribit in Lausiaca historia Palladius Episcopus Hesenopolitanus. Uerum humana suit ista tentatio, nequetransiit in Pertinaciam , longe minus serpsit in dogma. Et quidem hujusmodi tentationes in antiquis legimus paucissimas : Adeo firma fuit itinc fidea
Ad Flaviani Patriarchae Antiocheni tempora scribitGeorgius Cedronus: His temporibus Aces ianorum haeresis exordium his , qui Ur Em pGeta a precibus, a Ninmnu instinctu Enthusiam, ac praeterea La etiari ac MPmiis nuncupantur. Verum hae omnes Sectae, licet ejusdem originis , non tamen sunt ejusdem temporis, aut ejusdem per omnia erroris Bogomiti sunt appendix longe recentior, de quibus in Sedrarum Cata, logo Constantinus Harmenopulus: Reverentia dignum illud Sacrum D minici Corporis atque Sanguinis ast tum ignominia, quod quidem iiu si tam rium templa.Daemonumsi cium appellant. Nam M'mnibus sacris adbus Cap. rmiati Dissiligod by Corale
527쪽
s 1 SANCTI LEONIs NON T. habitarammovi aiunt. Exponit in libro de Haeresibus facinus Ioanndi
Damascenus. Bu-b Ecc Laarum ste tiarium contemptum induxerunt, tamquam oporteat Aseras in Sccisiasticis congregationibus non manere ; sed contentos esse precibus qua sunt in aratoris. Taluto enim dicebant esse earum
orationis vires, ut. A Dopulis Dissi rus Spiritusensibiliser appariaret. Produme m .int , quod orerret res qui voluAt servari, orare inhil periim agere , donec senserint peccatum , tamquam fumum atquem, vesignem , vel HMone', vel aliquod nusmodi ammat per orationem expulsem
esse inter per preces ureduns, Spuum autem sinest ingressum ruin s- uer accipiant, ct apertum in anima habeant introeuntis Spiritus. Et hanc esse veram Chrsianorum Commmonem. Mestaliani igitur fuerunt Eustalii L bastensis'aliorum Erronum mixta progenies, dc fons nostr rum Suencfeldianorum , seu caelestium:Prophe m. Non setius E charistiae, sed& Baptismatis negarunt necessitatem. Eucharistiae verutarem videlitar non negasse: Q tamen podia omnino n runt B gomili. Eundem errorem sectati sunt Pauliciunt, de quibus laudatus Cedmnus: Impie de Divinis Matris sincta communionis elusi corporis San-Fol. 3 guinis Domini nostri Christi garriunt. dicentes Dominum verba seis Apostilis dedi , eaque iussi accipere, edere ct bibere , non panem Ov-num; qua quidem etiam Ansenda negant. Garriunt Chriilum Dominum non in panis ac vini Elementis, sed sola a Mysticis verbisexcitata
fide esse a nobis manducandum. Plura habent dogmata , quae Lutheroplacent & Calvino,aliisque Sacramentariis.Ipserum origimu exponit an. Ecclesiastica historia Anastasius Romanae Ecclesiae Bibliothecarius. Ge massiciam , Euphratesiae Provinciae Civitatem , quam non iis pridem Saraceni occuparant , scribit recuperatam a Constantino Caballino, ac pergit : C stant v assumm Cunaros sus ex materna Enea defiendentes, est Byra miscosioca una cum mulsis Syris A vhstis Haeretos, ex qui An. 737. prurram raraeia Qque num haAtara, ct juxta Petrum cnvbea n tarem visios cruci unt. Et inse : conB--M SMos, Armenios quos aneia .li est Mintiis duxerat, in Thracen emgris, ex quom etiam ni his , , b resis est alatat L. Et rurslim : Imperasar Mephoris Mameia 'rum, qui nunc Paul iam ct A hingam duuntur, 'quisis P, ma
dem verbis icribit Martyr Theophanes. rissimis Nicephori sceleribus ambo adnumerarunt, quod Paulicianis fiterit funiliaris, nimiamque indulserit Iibertatem. Etiam de Michaele Balbo Imperatore , apud Phry-
528쪽
sECUNDUM CONO ILIUM ROMANUM. I3 Plirygi e Amorium nato , scribit laudatus Cedrenus. Amoru seperioris Pistatis urbe , ab antiquis tempori 'inorum , Athingamorum , rum, impiorum multitudo hareabat , quadam ibi Hamsi ex Horum
d utuma inque continenti inter si conflata conseruam enata erat, no prodi Fol 496βι inusitam constans opimoribus. Eidem Sectat ait adhaesisse Michaelem, ideoque nullatenus fuisse Christianum. Et addit primam Sectae originem : Manichas i Paulicianorum nomensumpserum a quodam Paulo mosateno, Manichaea cujusdam mutaru , Caerinices nomine , filio. Ea cum FoI 3 haberet duossidas, Paulumsi licet hune, or alium Ioannem, A sanichaea eos Haeresin mis, Samosari in Armeniam emisi, ut ibi stam haere pr mularent. Q od issi fecerunt in vico quodam Phanarroea. Exinde vico Epistaridis. Sectasoribus factum es nomen nubcianorum. Quo circa hic iam sesensis Paulus est longe alius a cognomine Antiochiae Patriarcha, per quem Nestoriana scabies accepit prima exordia. Unde& hujus sequaces consuεrunt dici, non Pauliciam , sed Paulianistae. Quo tempore vix rit Paulicianorum Auctor , Cedrenus non exprimit: Eorum interim scelirata enumerat dogmata , inter quae est iam dictum monstrum de
Uenerabili Eucharistia. Aliud ipserum facinus exponit laudatus Theophanes, dicens primam septimae Synodi Sessionem tuisse celebratam Constantinopoli in Ecclesia
sanctorum Apostolorum , & adjungens: Scholariorum Excubitorum pia , pervet ut Magistri doctrina imbuta st a propriis Rectoribus incitara ,-datis gladus impetu fecerunt in Synodum, moraemi tam ipsi Patriarcha , Fol.3 sa. quam Orthodoxis Episcopu , ct a sin morum Praepossis inferre minati sunt. Et haec est causa, cur Synodus fuerit Nicaeam transtata. Turbintentos istos fuisse Paulicianos , quos ex Syria in Thraciam adduxerat Constantinus Caballinus, diserte asserit Anastasius Bibliothecarius. Et l. ο sanὶ constat hos cum Icon lastis, uti Herodem as Pilatum, adversus Dominum semper conspirasse. Quomodo adversus piissimum Imperat rem Michaelem Rangaben nescio quae turbida Plebs tumultuata, Constantini Caballini sepulchrum accinerit , illum uti m num Sanctum ad reparandam Icon liniata invocarit , ipsumque a mortuis surrexisse finxerit, refert idem Anastasius & adjungit: . Musti eorum, qui in l. s. .his blasphemabant, erant habitu tanti- Chrstiani, veritare vero Paulaiani. Michaelis tertii augusta mater Theodora omnes aut converti aut capit
ii supplicio eradicari sanxit, quam sistentiam executus tandem est dicti Michaelis succetar Basilius. Denuo rebellantes Reliquias in Philippopolitanam Thraciam deportavit Joannes Zimilcas, dc exinde erumpens postea nescio quis factiosus Lecas Nicephoro Botoniatae novas m Tti vit
529쪽
3 14. SANCTI LEONIs NONI, vit turbas, sacris indutum vestibus Sardi censem Episcosnim occidit ad AL tare, aliisque lacinoribus se reddidit famotum. Quae omnia latius scribunt Martyr Theophanes, Georgius Cedrenus , ac Joannes Scylitra Curopalares. Compendio huc transtuli, ut Lutherani At Calvinistae suae' in sacras imagines, sacrosanctam Eucharistiam, ac quosvis suos Superiores rebellionis agnoscant Duces, Magistros atque Auctores.
Exponitur Error Damiae Erigenae.
INter Latinos Sacrosanctam Eucharistiam primus nono Christi taculo
impugnavit & abnegavit Ioannes Erigena, homo Scorus seu Hi, An.883. nus, quem multis encomiis onerat Matthaeus Winmonasteriensis , affirmans eius opera a Magiltro Floro, Lugdunensis Ecclesiae Diacono, fuisse corrupta, ideoque per Ecclesiam damnata. Loquitur de novemdecim Capitum opere, quod adversus Godescalcum Monachum miserabilem, de ab ipso assertam duplicem Dei prςdestinationem cπflavit ad jussum aut preces Hinc mari Metropolitae Remensis. de Parduli Episcopi Laudunensis. Et quod tertia Valentina ac Lingonensis Synodus tanquam Diaboli commentum damnaverunt. Ipsum fuisse Laemnaeum monstrum , erroris εc mendacii seminatorem, novumque Pini igianae sectionis Iulianum sanctus Prudentius Tricassinus Episcopus,le alii istorum temporum Patres non sine fundamento dixerunt. Eurian. 24-dem, utpoth gentis suae Monachum, ipsiusque cum Carolo CaIvo Francorum Rege, a quo honorificε susceptus in Gallia, familiaritatem,& multam Latinae8c Grqcae eruditionis varii talem depret dicat Simeon Dunei mensis, εc de aliis ejus libris adjungit: Caroli ro Hu Hierarch
Dion si Areopagiω in Larisum de PMo, vembum e verbo rea rubi. Qi si ut vix intestigaran Latina littera, voturilitare magis ci ca , quam possisne construitur nos . Compossit etiam rum, quem πὲριφυπον μαIm-1αν , id natura divisione tituιtuis . propter perplexitatem quarumdam quamonum solvendarum bene utilem, si tamen ignoscatur ei in quibusdam, quib- a Lagisvirum tramite devia. , dum in Graecos acriter oculos mund t. Quare or Hoeticin putatus en . scripsiti contra eum quidam H rus. Suκι enms in tibro de nasura divisione qua Iurima , que nisiAlgenteπd uriantur, a fide Catholicorum abhorrentia videantur. Huius opis Ma
particeps fuisse cognoscitur Nicolam Papa, qui ait in Epistola ad Carolum :Relatum eli Apostolatui nostro, quod opus beati Dionysii Areopagitae, quod de divinis nominibus vel coelestibus ordinibus Graeco descripsit emulo, quidam vester Ioannes, genere Scotus, nupcr in Larinum
530쪽
s EC U N D o M. Co N C IL I U M R o M A N U M. sis transhilerit. Quod juxta morem nobis mitti, dc nostro judicio debuit approbari, praesertim cum idem Joannes, licet multae scientiae esse praedicetur, olim non sane sapere in quibusdam frequenti rumore dicatur. Propter hanc ergo infamiam taeduit eum Fram , veniis ad Anglorum Regem Esred , cuim mun*entia ill ius Meldum resedit. Quae omnia iisdem ferε verbis scribunt Rogerus Hovedensis & Guillelmus Malmes beriensis. Laudatam Nicolai Pontilicis Epistolam Decreto suo integram inseruit sanctus Ivo Camutensis. Simeon quippe omisit haec verba: Lib. quod hactenus omis*m ea, vestra in Atria sivpleat, nobis praefruum om fine usia cunctatione mittat, quasensu dum a nostri sepostolusus iudicio
fuerit approbatum, ab omndus incunctanter nostra austoritate acceptim habeasur. Notanda lunt haec Pontificis de Joanne verba : Obm mn s e stapere dicatur. Evincunt de naturae divisione librum esse primum Ioannis an Gallia opus, quo vanus homo ob Barbaras Danorum in Angliam irruptiones transfuga facundi ingenii opes ostentavit, atque ita Caroli Regis captavit gratiam. Huc enim respiciunt verba Simeonis Dunel- mensis: A Carolo calis Dannes magna d gnatione βωptus, familiarium partium habebasur , transigebasi cum eo tam seria quam ioca , in usi comes est mens est cubiculi erat. Regi fuit adeo familiaris in accubitu , ut roganti, Quid inter Solum seu stultum , ac inter Scotum interesis, impune responderit interesse solam mensam, iocose assirmans Regem esse stultum. Porro per ostehtationem lucubrata opera non diriguntur a Spiritu sancto, ideoque non silum vanis subtilitatibus, sed & erroribus f lent subjacere. Adeo subjacuit hocce Joannis opus, ut turbarit non dum
taxat universiam Galliani, sed & Nicolai Pontificis Apostolicas aures inquietarit. re ipsum nequaquam fuit opus a. Magiitro Floro Lugdunensis Ecclesiae Diacono impugnatum. Labitur. Simeon Dunelmensis. Florus enim, Ratramnus Corbeiensis Monachus, sanctus Prudentius Trecensis Episcopus, aliique istius saeculi Patres solum novemd tam Capitum de unica praedestinatione librum impugnarunt, curaruntque damnari a Ualentina Synodo, de Linsonens. Aliud Ioannis opus iit aut latet, ideoque licitum hic est coiecturare. Adeo in ipso Joannes sitam famam prodegit, ut Hincmarum Remensem Metropolitam, ac
ipsius Carisiacis Capitulis adhaerentes Episcopos, qui ipsum ad scribenis dum de suas cogitationes defendendas adhibuerant, ignominiae&2pprobrii notet in Libello de tribus Epistolis sanctus Remigius Archiepiccopus Lugdunensis, de Scotum appellet Ioannem illum, Erronem vulgo notum, qui ct verta est taris Dis, mendaciis cst enoribus, ct phan . Tit 1 ta cis