장음표시 사용
571쪽
SANCTI LEONIs NoNr, non absque fundamentis affirmat in opere de Sacerdotii & Imperii comcordia Dominus Petrus de Marca: Quidquid sit, ista regula postm dum in Gallia adco viguit , ut Gerardum Engolismensem Episcopum
Romanae Lerationis vigore Episcopos des Tadare tentantern , de invaso ipse Apostolici culminis apice arguat Gosedus Abbas Vindocinensis. Ex eadem regula hanc Synodum uti inefficacem ac inutilem, imb uu& noxiam, dissuadet Theoduinus. Addit & aliam vetustissimam regulam , ex qua adversus Julianum ac alios Pelagianos Episcopos, qui ab Innocentio & Zozimo Pontificibus datum de Pelagio ac ejus dogmate judicium retrae hari per generalem Synodum expostulabant a Theodosio Lib i. Imperatore, ad Bonifacium primum scripsit sanctus Augustinus: His
execrabilia Agmara tenentes cst seminantes, adhuc insper flagitant audientiam , cum damnari debeant agema panuentiam. Synodale ac definitium
Romanae Ecclesiae deiidejudicium sine ejus venia retractari non posse a Gallicana Ecclesia dicit etiam Theoduinus, asseverat Berengarium &Romae& Uercellis legitimὶ damnatum, ideoque nihil supere sie, nisi ut vel spontanta poenitentia corrigatur, vel per Imperialis ac Regii Brachii ab Henrico thiperatore& Henrico Rege concorditer dandum Lemni Pontifici auxilium ad perpetuum silentium compellatur. Auream Theoduini Epistolam merito praedicat in suis ad . idii Leodiensis Canonici Episcopalem Historiam NotisJoannes Chapetu vilis
1i te, & adjungit: His acceptra Henricus Francorum Rex luteris, bene aranio Antirilite persu , a caepto credisur daesitisse. Non enim ipse dum vixit, aliquo fuisse contra Berengvirarum o socium impietatis cosiectum Concibum memoria reperatur, sicut aliorum conciliarum longe m noris momenti. V erum vir eruditus non viderat tunc necdum a Luca Dacherio editum Dinrandi Troarnensis Abbatis adversus Berengarium ac eius errores librum, in quo haec habemus: Cum tanti mali fama crebrefieret, ct omnium credis fidelium vehementim percelliret, MN, mustos hujusmodi vi latenter Ur aperte μ reperit, contigit ut ad aures etiam Regis Francorum misi perveniret, qui consutu sua Regm Pontificum Procerumi , Conci. Ium Parisius cogi decimo septimo Kalendas Novembris praecepit, ac ι μοιΜm Berengarium, ut aut sua iuria Parrum auctoritaeefirmaret multis sibi obnitemtibus, aut si ea defendere nequiret, m Catholicam, cui obviare non poset,
prudenter trat Pet, inurasse tantarum Caerui Patrum 1mperavit. Interea comium veneraet dies, frequen 1 Conventus Praesurum ac re uarum sancti Ordianas Clericorum, nec non Nudum Laicorum Pa suffatim est, sed jam d
Emdcrengarim maia conscientiae percusin terrὐνε. ut jussis erat, eo ve νε
572쪽
CONCILIUM PARISIENSE. . .. 3 3 7 Archid-οmfungebatur honore, pro eo maxime contismis, quia eodem errore,ntpote tanti viri credulus , est ipse noscebazur involvi. Interea Pr MI Aureiabam quosiam apices in Aeda haudparua d gestos in conspectu omnium,
Regis , intererat enim , protulit. D praecipiat, inquit, vestra Sanctitas has Etteras a Berengario e--, siti et, reci ri, quas ego quidem ab use nequmq am accepi , sed cum eas cm ιms famili ri. nomine Saulo , per in darium dirigeret, violenter rapui. Ouibus susceptis , ct ad recitandum rem' ditis, omnium aures eriguntur , ora in silentium componuntur corda ad intestigendum quae continebantur in eis praeparantur. Sed inter legendum sis multum repente murmur , petr singula absurdisensita verba gravis mHre-pitfremitus. Itas omnibus talu testio , quoniam nequissima sordebat Heres, vehementer di piauit. Damnato proinde communi sententia talium auctore , damnatis ejus complicibus, cum codice Ioannis Scoti, ex quo ea, quadan nabantur . s. t.ι videbantur, Concibo soluto decessum est, ea conditione ut nisi resipisceret e n odi perversitatis Auctor, cum sequacibus suis , ab omni exercitu Francorum, praeeuntibus Clemicis cum Ecclisi tuo appararu , instanter quassi, ubicum, conve sent , eo usque obsiderentur , donec aut consentirent Getholica fidei , aut mortu pora ruituri caperemur. Ouamobrem
remisi, non multo posI in Concilio super fidei sua flatu conventi, ita se secus Ecclesia tenet Catholica credere fideliter est spera publice profess sunt , dei
3 1 Sa torum pignoribus, ut Ommbus satisfacerent, atque de veritatesides se Mam profess fuerant, eos qui aderant certos facerent, Sacramentum dia runt. Licet non ante, tamen post hanc Synodum Henricus RG Theo-duini judicium est omnino secutus: Sanxit blasphemum cum omni sua sequela Berengarium, nisi paenitens ac resipiscens sileret , gladio per
Nec sine omni Ruinta.Tunc enim famam est quod ad Magistrum Α-scelinum scribit ipse Berengarius: Per vos transiresdisposueram omnino nihil agere cum quibuscumque de Eutharisti priusiquamsatisfacerem in eo scopis, ad quos contendebam, secundum Evangetiam ct Apostolicam siripturam. Dolosa hac circumcursatione conatus est & Episcopos & Regium gla . dium circumscribere. ta hinc interim nata est secunda Galliae Synodus,
in qua Catholicam fidem est publicὶ professus. Quod dolos. omnia,
egerit, lucet ex ista ipla, in qua suos pertinaciter resumit errores, Epistola, ac etiam ex Magistri Ascelini Responso: Pudem te patrocinari Liabrum Ionis Stati, quem Hercessis in plenaria Synodo damnatum, te q-que propter eum haemesis macula notaetum audis: ου. Semperari urare ham resim , ac ipsam mox reser re , erat proprium versatilis Berengarii
573쪽
SANe T 1 LEONIs No NI, per ipsa haee scandala admonitus resipuerit, erroris ac Erronis patro. cinium deseruerit, quin & famam suam Elamniter purgaverit, lucet ex ejus Apologetica Epistola, quam nuper vulgavit Menardus Andega. vensis. Hic est ille Eusebius Brum, quem & ejus Turonensem Metropolitam Radulphum humilibus, quas in suis ad Petrum de Marca Lib. 6. scholiis edidit Stephanus Balvetius , litteris obtestatus est Gebuinus CU. 30- Archiepiscopus Lugdunensis, ne Amatum Olorensem Episcopum, Gregorii septimi Pontificis Legatum , reciperent in sua Provincia, & novo isto Uicariatu novum adhuc & tenerum Lugdunensis Ecclesiae Primatum offendi ac deprimi paterentur. Brum igitur non solum ut Orth doxus, sed & uti potens in sua Provincia atque integer Discopus tunc sedebat. Porrb Lugdunensis ille Primatus ibit erect us anno post millessemum septuagesimo nono, atque ita Bruno vitam protraxit ad multos annos. Et a nulla interim Synodo legitur de errore suisse notatus.
De laudata Theoduini Epistola scribit Dominus Cardinalis Baronius : Isides Lector, mma spicula in m lentum Draconem vorasa fuisa mkM--α Leo AH, Gihol fidei tenacissina, mFrimas vero ab eius D copo Durando, nec non ab e1 iam Ecosis Scholiarii . Utique Adelmanno, Brixiensi postea Episcopo. Rectilis in secunda Francic rum rerum Deciae eximius vir Ioannes Rivius : Berengara hae s- ρ - omnium insio Epistola, ia Hemicum Regem seripta, Theoduinis G dbensis Disium ex Pransso sanct 'Doniniani Brugu , non Mus , uti
voluerunt ha lentia nonnus, confutavit. Uterque interim rem affirmat
hanc Epistolam esse primum Magistrale is iptum in Berengarium. The uinum postea s uti sunt strictus Guilmundus Aversae E piscopus , sanctus Lan rancus Archiepiscopus Cantuariensis, Algerus .ex Leodiensi Canonico Cluniacensis Monachus, Hugo ex Lingonensi Episti,po Monachus Virdunensis, Petrus Uenerabilis, Durandus Troa Miori. nensium Abbas, Guibertus de Novi gento, omnes ex sancti Benedicti Ordine, aliique plures, de quibus videatur in Sigeberti Gemblacensis supplemento Robertus Abbas Montensis. Porrd quod 3t sanctum Leonem Pontificem & ipsim Romanam Ecclesiam blasphemarit Berengarius, assirmat non selus Durandus Troa nensis, sed etiam in edito ad ipsum Berengarium libro sanctus Lan-francus : Tradum in reprobum sensum, sanct/- Roma-- Ecclesiam τ Cap. 6. Gu Ecclesam MMDorium, concilium minitasu, sedem Satiuanae. Et semctus Guilmundus : Berengarim jam defuχῶ- --- Leone, Papa , ct sanctos Viros, qui interfuere Coosio, maledicis verbis θ μ ais lac
574쪽
iam ora Lamfranci sese inum , Concibum vanitatis adunal bIUphe--u. Cur Papam dixerit Pulpific em , exponit marginalis au Gregorii septimi a Bennone Cardinale scriptam vitam Scholiastes : Bereng rim Pontificem Roma um non verum eri vocare Pulpsicem, quod Puβam , id est, Carnem in Eucharistia ese dae κω. Est antiquissima Haeretic rum atque Dronum audacia. Denim ut in errore de exussiando Haer
ticorum Baptismo sanctum Cyprianum, adversus sanctum Sic phanum Papam in Apostolica traditione te fundantem, firmaret Hrmilianus Caesareensis in Cappadocia Episcopus , clamavit Romanam Ecclesiam in multis deviare ab Apostolicis institutis, & hoc in puncto sanctos P trum lc Paulum a Stephano infamari. Quod ipsum adversus Zephyri- mim Pontificem blaterarunt Nestorii Magiuer Artemon, Montanistae , ac Tertullianus. Cum dogmate Apostolicam quoque disciplinam clamarunt ab illo corruptam. Et a Romana Ecclesia , quod pervcrtere non posset, se manifesto schismate separatura Eusebiana Arianorum s ctio, in Philippo. Politano Conventiculo definiit ab ipsa, degradatum ab Orientali Synodo Athanasium reparante, esse violatum Evangelicum ac Apostolicum Canonem , & Julium Pontificem, uti hujus praevaricationis auctorcm , communione privavit. Ut a Melchiade datum in Donatum Casaenigrae Episcopum , ac ejus factionem damnationis judicium evacuarent Donatissae , Marcellinum ac laudatum Melchi dem accusaverunt idololatricae sub Diocletiano Thurificationis , Apostolicam successionem dixerunt Romae exstinctam, ideoque & novum e sua communione illic ordinaverunt novae originis Episcopum, quam in nescio qua suburbana rupe latitantem Romanus populus per ironiam titulabat Episcopum Rupitanum. Qua in maledicentia ad id profecit ipsorum Constantinensis Episcopus Petilianus, ut Apostolicam Romanae Ecclesiae Cathedram fuisse ab ipis appellatam Cathedram pestilentiae, testetur sinctus Augustinus. Zmymum item cum suo Clero Pontificem , quod prius paterne ad meliora tentatum Coelestium tandem dam nasset , maledicentissime de praevaricatione defamavit Julianus Pel, - gianista, blaterans hinc a vindice Deo fuisse immissum Schisma Eulalianum. Plura sunt hujus audaciae exempla. Sanctus Seleucus Amasinus Episcopus, Helenoponti Metropolita , in suae Synodi de Chalcedo nensi Concilio& intruso in Alexandrinam Cathedram Timotheo AElu
575쪽
er Eunomiani de Nicenis Patribus agunt , Macedoniam de congregam in urbe Constantinopolitana. Nestoriam Ephesiae Srnori, Eutychioi vero P trabiti Chalcedone convementibus adversantur. Ita in landium Leonem ac Romanam Ecclesiam , quod ab ipsis praescrtim damnarus, omnem suae maledicentiae vim exeruit Berengaritis. Et hanc ijus caninam hac undiam omnes Sacramentarii Haerctici, etiam Lutherus& Calvinus, ne
Eptimam Leonis noni, Romanam tertiam, suffam anno istius faeculi quinquagesimo primo, Synodum laudat Hermarinus Contractus: POR P. et cha Dominus Tapa Leo 'nodum Romae collegit, ubi inter cetera Gregorium nrcellansim Episi pum propter adusterium cum vidua quadam , Avunculi suis . ia fium, perjuria perpetrara, ab emem ετ neficients m excommmmcavit, quem tamen non multo post Romam venientem, basi adbomm n mittentem, secto restituit Voces, Osscio renuuis, evincunt excomminnicationem hic sumi pro degradatione. Excommunicatio enim apud antiquos pro cujusvis communionis ablatione latissime lumitur: Et degrais datio est Clericalis commutaonis ablatio, alie nioque ad lbrtem Laia lem. Porrb ic adulterium & periurium s uni crimina. ob quae Laicus Ecclesiam Clericus gradum perdebat citra spem reparationis. Q iare tamo festina Gregorii reparatio ostendit avitae diiciplinae rigorem tunc mulatum fuisse laxatum. Hac in parte laxari coeperat a tempore sancti Gre corii Magni , scribentis ad Januarium Sardorum Archiepis opum sacrum ordinem lapsus is peccatum camis fueris, sacro Ordine ita careat, ut ad Altam MimLIerium ulterius non accedat. Q n. g ' msmodi etiam lapium posse per poenitentiam reparari scripsit ad S Epir. 14. cuiadmum Monachum. Uod ipsum in litteris ad Massinum Episc Pum Diqitigod by Corale
576쪽
TERTIUM CONCILIUM ROMANUM. ssrpum scribit sanctus ilidorus Archiepiscopus Hispalensis. Quidam tamen Epistolam hanc fictam , istam affirmant adducti Responsi intrusi
ne vitiatam. Nec sine fundamentis. Contrarium enim Gregorius m
nises ε scribit in laudatis ad Januarium , aliisque ibidem litteris; de
carne lapsum Cordubensem Episcopum nullo unquam tempore reparari posse, sed in perpetua usque ad mortem degradatione ac poenitentia comtinendum, diserth ad Helladium Episcopum scripsit laudatus Isidorus. Q id quid sit, omnem post Baptisma came lapsum Apostolicus per plura saecula servatus Canon fecit indispensabiliter irregularem. Gregorii lapsum fuisse adulterium confirmat Synodus Trullana: Omiseri ιυθοψι- mulirarem, eo Miauc vivo cui desso se est , in nuptiarum ducis societatem , a sterucrimm subiistat r. -m Canonem Romanis legi. bus in speciem adversari advertit in novella ad Stylianum ossiciorum M teritum lege Imperator Leo sapiens: Romana enim lex tali matrimoniis Leg. 7 eenset dissuminis sponsalia , facta- priori pons vijuriam compenset iscroam arum. Atramen Canoni Trullano consenu etiam Synodus Ancyrana: Desponsata puellas , ct post ab aliis ad matrimonium raptas , placuit si '' 'erui, seis reddF, qudinsolefuerant desponsata, ememsi a raptorisin per attentati matrimonii consummationem Quod nempe adulterium sit, non matrimonium. Hunc Canonem de inito de consummato cum rapta & desponsata matrimonio lucidh exponit in C nonicis ad sanetum Amphilochium litteris maenus Basilius. Et Himerio Tarraconensi Archiepiicopo roganti , S, desponsatam alii puellum alteris marrimomum post accipere, respondit Papa biricius: Hoc ne fiat, modis omnibus inti min. a dia benedictio, quam nuptura Sacerdos imponit, apud Meses cuiusum Sacrileb instar est, si usia transi essione violetur. Agit non de quibuscumque,sed de solis Blemni Sacerdotis benediistione sancti- Ep. i. e. ficatis sponsalibus, quae sunt matrimonium ratum. Et hac etiam via . adductum Trullanum Canonem cum Roseanis legibus conciliavit Leo sapiens, definiens Canonum cum legibus contrarietatem semper amovendam , ideoque legem de simplicibus, Canonem intelligendum de benediEtis sponsalibus. Quod enim connubialis Sacramenti rationem in hac benedi fiane sitam esse crediderit& Latina olim& Graeca Ecclesia , possit facilε demonstrari. Vertim Theodorus Balsamon assirmat Cano
nem statuere adversus leges: Ad versum nonnutis ex legibis dicentes, quod squis Hreri desponsam in mareinunium duxerit, non est a ster, sed neque fornicinore. PMue enim fornicationem a fit, quod cum ea legitimo mare monio iunctus est. Neque vero adulterium perpetravit, quoniam non est ad-. Φueskb marito. Hoc ergo non admeo, sancti metres decreverunt, ut tam
577쪽
quam Muster condemnetur, qui ianvitavrumsecuta tem accepit eam, qua
es alteri duponsa, ut te quod inter ponsis osculum processu, ct arrha da
sunt pro conetrahentium partium securitare. Nec sponsis aruam uxorem potes aliter accipere, nisi legitimonimasponsaliasmenet. Commissam cum aliena sponsa fornicationem addit ex Canonis sensu omnino etiam esse adultcrium. Et revera est flagitium fornicatione patenter maius, affine adulterio, ideoque singularis malitia, & nova peccati species. Antiquae
Gothorum , Alemannorum, Bavarorum , ac aliorum Barbarorum
Christianae leges attentatum cum aliena sponsa conjugium sanciunt irri tum, & durissimὸ castigat. Burgundionum lex utrumque attentantem, tamquam verum adulterum , aut certh vero adulterio penitus proxumum, mandat gladio seriri. Interim plures murmuraverunt adversus istum Trullanum Canonem, dicentes aliud esse sponsalia,aliud ratum matrimonium, adeo ut ex smnisti sponsa ante matrimonium genitus sit illegitimus, & a Parentum haer ditate extraneus. Dixerunt per Canonem confundi, quae Romana Respu blica& omnis si, b caelo Ecclesia semper discreverat. Et hinc Canonum
diledior,Imperator Alexius Comnenus,murmurationem convertit in i
gem , sanciens deinceps nulla nisi cum ibi emni Sacerdotis benedictione. oc in annis a Leone Philosepho ad nuptias requisitis fieri sponsalia. id est, s ansalia esse idem cum matrimonio rato. Quidquid antea aut aliter fieret , civilem quempiam, sed nullo pacto spontalium permisit esse contractum. Exstat novella haec lex in jure Graeco Romano, ipsiamque ad iuris communis appendicem apposuit Dionysius Goth redus. Et hinc Trullani Canonis uatutum per hanc legem evasisse planum & lucidum laudatus Teodorus Balsamon recte advertit. Legem confirmavit M charius ad duodecimi saeculi exordium Patriarcha Alexandrinus, de quo Orientale Alexandrinorum Patriarcharum Chronicon: Macharius
Patruercha plures abrogavis ruus. Sponsalia cum orationibus rhure contrahebantur in domibus . iae vero decrevιt sieri in Eec a tempore coronarisias
sponserum. Sponsorum enim coronatio apud Graecos limper fuit proprius Character rati matrimonii. In Gregorii Vercellensis Episcopi caula Leo nonus, aut ex Siricii Pontificis Re scripto, aut de impersecto adulterio est locutus.
578쪽
Ctavam tandem Leonis noni, quartam Romanam, anno istius saeculi quinquagesimo secundo Synodum iam dat Sigeberlux Gemblacensis: Leo Papa Gerardum Leuc ruim sura se quintum Episeopum, sin e visa -rabi- , S nodo habi per Aristobcam auctorizatem, decrevit innumero Sanctorum Confessorum in Eecina selemniser habendum. Sanctus hic Gerardus fuit natione Coloniensis. Porro desunishosjustos in sanctorum Ca-nonem, seu Ecclesiasticas tabulas se lemniter reserre, seu canonirare,
est antiquissima Ecclesiae consuetudo, habens exemplum ab Apostolo in Epistola ad Hebrain, ubi varios antiqui temporis j ustos adducit, finiens per donatam sibi in JEsu Μ Christum venturum fidem placui
Deo , rachosque haeredes divinae per eundem mediatorem repromissi nis. Et de Lucilla, opulenta 6c factiosa muliere, matre aut saltem obstetrice Donatistici Schismatis, scribit in libris adversus ejusdem Primatem Parmenianum lanctus Optatus Episcopus Mileuitanus: Cum nr' Lib. i. reptionem Archidiaconi ceciliani ferre non posset, qua ante stirisuriem cibum est potu, os nesiis cuim Minyris , stamen Mart 'ris, tibine ricebatur, ct cum praestonerer os nsio cuius hominis mortui, etsi Martyris, sed nec mviniucati, correpta cum con usionestata recessi. Ad quae verba recte commentatur Gabriel Albaspinaeus Episcopus Aurelianensis et Vindicarum T artyrem Optatus vocas , qui declarauus fit communi Florum sementia meam summam d nitarem relatin jam inter coeli indigetes. Duo igitur in Lucilla Cecilianus arguit. Primo , quod nescio quem defunctum ex proprio judicio assereret Martyrem, eiusque ossa uti sacras reliquias coleret. Secundb,quod cujuspiam ex ipsis ossis osculum sumendae Eucha ristiae praemitteret, atque ita istud huic quasi praeferret. Et hinc de natis is in libro de Sectis habet Constantinus Harmenopulus: Donati quo iam os manu tenemes, id ipsem pri s exsulabantur, atque ita Sacra menta percipiebami. Et in suis ad sexagesimum primum Carthaginensem
579쪽
Canonem Scholiis Theodoriri Balsamon: Gnatm fuit Auctis Πανσι.
ινιυ non alias aevino nesse Mnemrum paraisipem docebat, nisi osmma renem hoc prins salum et sic communicaret. Damnatum in Lucilla abusum m dogma & ritum verterunt. Cujus tamen nec sanctus Optatu nec sanctus Augustinus, qui istius Schismatis Omnia detexit arcana , me. minerunt. Hinc interim lucet avitus cultus sacrarum Reliquiarum. Et Clero suo, de coronatis sub ejus exilio martyribus resercnti ac roganti, in carcere profestim ac victrice morte confirmatam fidem esse cansam
Τμ 31 relmatus sanctus Cyprianus, ct ad
junxit: Dies eorum, qui ι excedunt , annotate , ut commemorationem
Oorum inter memoriM Martyrum celebrare possimus. Eos absens ad Clerisui testimonium canon irat, & uti vindicatos Martyres Ecclesiasticis, quas hodie vinamus Martyrologium , tabulis mandat adscribi. Et hi omnino sunt salii nostri , quos contra Gentilium festa, seu Gentiles Gentilium festorum tabulas distinguit in libro de corona Militis Te C/p 33 tullianus. Et de sancto Gregorio Thaumaturgo, dispersum Gentili, persecutione populum post redditam pacem visitante , scribit in ejus vita sanctus Gregorius Episcopus Nyssenus: Instituebat via omnes ubique populos sanciens ut nomine eorum, qui pro sis decertassent, dies festia uestemnes Convenim celebraremur. Et de Sabbathii, hominis Novamnensis, E Rhodo per suos Constantinopolim transsato, & juxta Samctorum morem illic exaltato cadavere scribit Socrates: Atticvi Conmmtinopolissem Disopus quosam noctu eo msu , δέ. dedit in maia , ut L . Sis,Mhu corpMinabo sepukhro conderent. -d nempe fuiss t Haereticus, ideoque legitim h non canonigatus. Εκ eodem principio dealbatas trucidatorum a Taurino Africae Comite Circumcellionum aras seu mensas damnat ac ridet laudatus Mileuitanus Episcopus: Erant enim ipsis uti Martyribus in ipse caedis loco erecta , & albis velis ornata Altaria. Haec sunt per agros passim aut vias restiua sancti Augustini adhuc tempore Altaria, quasi Martyrum memoriae, quae dirui mandat, ac ipsorum areas interdici ab Episcopis quinta Carthaginensis Synodus, Ac adiungit nulla deinceps sine cellis reliquiis , aut fidelissima Martyricae Passionis origine constitui: Qua per somnia, est inanes quasi revelationes
quorumlibet hominum ubique consensumin Abaria, omnimode reproborum
Requirit autFenticam Martyris canonizationem. Et de Almachici Telemacho, sanctissimo Monacho, Gentili Faltonii Probi Alipti Pru, secti Urbani jussu a gladiatoribus, dum in eorum infimam crudelitatem solemniter invehitur , trucidato in ipsa area, scribit in Ecclesiastica Historia Theodoretis: Imperator Theodosim Telemachum iri δε--
580쪽
yrum indiciorum numerum adscribu. Hoc est, per Romanum Episcopum
adscribi jussit, ac adscriptionem Edictali adversus Homicidarum De- I
fensores lege confirmavit. Ecclesiastica etiam de rebus meri, divinis D, creta confirmanti potius Augusto, quam edenti Episcopo antiqua M- clesia ex rationibus adscapsit. Fideles Alexandrinos, dum a Principe
Theodosio & Ερiscopo suo Theophilojussi demoliuntur sana, a Gentilibus mactatos tuisse etiam a laudato Imperatore uti Martyres beatificatos, eadem phrasi scribit Hermias Zozomenus. Et de Martyrio Pauli 7 Constantinopolitani Episcopi Subdiacono, ac rius Lectore Martiano. yyp per Arianos trucidatis . & miraculorum gratia post mortem coruscaniatibus adjungit: Io.innes Chusi omm indignum censuit eos honore Marum ca ere, quos Deus use honore Ajecerat. Hoc est, ipses canoniravit. Laudatum quinti Carthaginentis Concilii Canonem probavit, & suo Aquis C p 4 granensi Capitulari interuit etiam Carolus Magnus. Novos Sanctos coli
aut invocari, utique sine Episcopali judicio , vetuit item Synodus
Ex quibus vides Sanctorum canonigationem non a solo olim Romano Pontifice, sed a quovis Episcopo fuisse peractam. Qui mos dudum per- mansit in Ecclesia. Etenim de Trauvardo Cameracens Episcopo, proximum suum Antecesibrem miraculis coruscantem Hadulphum cano-nirante , habet in ejusdem Ecclhsae Chronico Baldricus Episcopus Tornacensis: Trauserias titus, verba facto ad populum , beatim ulphi s- Iemma is numero Sanctorum noti vis. Et de Oberto Leodiensi Epi L acopo scribit ad duodecimi laeculi annum decimum Sigebertus Genabla censis: Sanctus Guseriss fundator Gembiacensiu erat, quem Deus multis mc cuia per annos duodecim curifcaverat, assens generali *nodi ab Oberto Legiens D copo eis aur , cum mirabili concursu er gaudio populorum. Et hinc in sua apud Guillelmum Malmesberiensem Synodo statuit
sanctus Anselmus: Ne quu temeraria novitare corporism mortuo um, quod
ni isse cognovimus , sine Disivali sectoritate reverentiam sanctitatis exhibeat. Statuit adversus abusum , de quo scripsit etiam ad Stephanum Diaconum: Mando vobis , ut eatis in Rumesci, est praecipiaetis Dominae Ab- binissa-Santamonialibus ex nostra pinu, ut Fholunt meprolatere illis Divinum inruium facere, ex toto prolabeant, μι nullus honor, qui aluui Mn- iis exhiberi debet, exhibeatur ab ulti, aut permittarur ab aliquo exhiberimo tuo is, quem quidam volum pro Sancto haberi. Hlium autem Esius modi ,