장음표시 사용
591쪽
SANCTI LEONIs NONI, univers terrarum orbe a divina gratia orae si synt Patriarcha: Romanus, Constantino obtanus , Alexandrinus, Antiochenus, Hieroselymitanus. Et de Lugdunensi Innocentii quarti Concilio habent Acha Synodalia: Ex Domini Papa opposiuo tres Tatriamcha ordinati fuerunt, viaelicet Consantinopolitanus, Antiochenus , Aquileiensis, de quo tertio scand dum ea exortum, ex quo, uι alii Patriincia dicebant, sedere non debebat iuxta eos, cum non esset de quaruor Patriarchis, ct de Iructa es qui sedes, istrandem, ut visaretur standalum, de voluntase Domini Papa, ut creέtur,
refecta est. Etenim Sergius primus, dum Hilirii Schilinatis Episcopos reduxit ad Ecclesiae unitatem , vacuum Patriarchae n&nen Aquileiensi ob dispensatorium pacis amorem dereliquerar. Quin & ab ipsis, qui ejus sedem Lugduni dejecerunt , Graecis T rnobi Episcopum, primae Iinstinianae Archiepiscopo & Patriarchae Constantinopolitano subjectum , qubd inter Theodorum Lascarim Iuniorem Augustum & suam Con- sanguineam Helenam, Joannis Asani Bulgarorum Regis filiam, nuptias atque ita firmam Imperii pacem concilia t. & Imperatorio te Syno dico Decreto fuisse Patriarchae nomine 6c honore donatum scribunt Nicephorus Gregoras , Georgius Acropolita, & Ephremius Constantianopolitanus. Hanc regulam etiam in Aquileiensi tolerandam censuit
Paulinoe Aquileiensi Episcopo successerunt Elias ac Severus, de quo Lib. 33, in Eutropii appendice Paulus Diaconus: His dbebus defuncto Severo Patriarcha , oriunatur in eius locum Ioannes Abbas Patriarcha in O uita vetere , cum consensu Agilus Relis Ur GHup Dum Foroiulisses. In paris quos ordinatim est a Romanis Candia anus Antistes. candiatam vero domito, apud Urados or atur Patriarcha Diphanius, qui fuerat Primicerim Notariorum , ab Epimpis qui erant sub Romariis. Et ex icto tempore caeperum esse duo patriarcha. Severum ad derandum Schisma induxerat, reis lapsumque denuo reparare multis viis tentaverat Gregorius Magnus: Frustra quidem , laudatam tamen ejerationem constanter servabant aliqui Comprovinciales Epilcopi, atque ita in Orthodoxos seu Rom nos , ac in Schismaticos Capitulorum defenseres Provincia mansit divi. D. Hinc ipsam in duas post Severi mortem secuit, novumque Metropolitam Gradensi in civitate posuit Gregorius, laudatus a Ioanne Di
Lib . c. cono: Severus, quia ad unitatem sanctae universalis Ecclesiae redire non m 33- ruit, adsiindendum quo isnagsim aresos unitatem Romanum Pontificem sua vecordia suseitavit. e deo ut ab ipse issius obitus tempore M uileiensis Dorcesis in duos Metropolitanos, Carbolicorum videticer er Schsmaticorum divisest , neque potuit pol modum, licet omnes generaliter ad unitarem de
592쪽
MI ARTUM CONCILIUM ROMANUM . s 77Schisi te repedaverint, aut sema coniunctionu κη,omm usique iactenm r fornini. Rem insigniter elucidat in libris de Italiae Regno Carolus Sigonius: e ortum est Severus Diniarcha ruileiensis. POLE Longobard rum in Ita inam adventum Aquileiensis Antistes, rebrita Aquileia, si sim renuerat, atque unus ne omnibus Osuis kGnetia Mnaei praefuerat. Ab hoc tempore duo Patri cha fuerunt: Unus qui Armisiam, alter qui si dum insidit. Huis instituto causian intulere Longabardi. Gisulfus erum rata Foro Iubensis , Chreiaia Rebetione sumpta, vetus dbtiani μου aegrietatis hujus factigium querens, Iacros honores novo exemplo Uribuere ausis, Pannem Abbatem per Clerum Aquiisiensis Ecclesia de gnandum Parriarcham curavit. 6ὸntra vero Grade s Curus cand dianum elegit. Dissidis permis in futurum exempla oborto, res Roma delata est: Fontifex Da e re cto , Candi banum probavit , eum , 'Passo exornavit. Neque eo secius sulpus μιm Patriarcham retinuit. Hinc ipsarum Ecclesiarum consecuta est civilio. Aquileiensi paruerunt omnes Episcopi, qui erant in continenti Venetia lub Longobardis: Qui aestuaria & Histriam sub Roma- No Imperio incolebant, respexerunt ad Gradensem. Sanh quod Agi-lulfus Longobardorum Rex etiam Mediolanensibus Episcopum nominare atque in trudere tentaverit, lucet ex sancti Gregorii litteris ad istius Lib. g.
Ecclesiae Clerum. Porro Joannes Gisulfi Electus, quod Gradi sedere Ep. non posset, ad Julii serum, Longobardorum istic Metropolim, sese cum sede sua transtulit , dici caepit ForoJuliensis Patriarcha, de antiquum Schilma fovere adversus Ecclesiam Romanam. Sub prima adhuc Gentilium ac penitus barbarorum Longobardorum irruptione Paulinus Episcopus Aquileia ad Grudi Insulam aufugerat cum omni Ecclesiae Thesauro, ejusque Successor Elias a Pelagio secundo Pontifice Epist phlem Gathedram, securitatis gratia, illic firmari impetravit. Exinde Gradum dici caepit nova Aquileia. Et ita dicitur hac etiam in Synodo a sancto Papa Leone. Haec omnia mutare, & Cathedram in antiquam Aquileiam reducere tentavit Gisulsus, ita sperans etiam Catholicos cum suis civitatibus δc populis Episcopos sibi conciliandos. Uertim in sua astutia captus est : Eum aversati Gradenses redierunt ad sancti Petri A sylum &Romanam Ecclesiam, sibique Catholicum Episcopum et gerunt. Ex Joannis Diaconi verbis lucet a Sergio primo Pontifice, qui omnes reduxit ad Matrem Catholicam, etiam Dioecesinae unitatis r parationem , sed irrito conatu, fuisse tentatam. Nam uterque se non sellim ut Patriarcham gessit, sed & insigniter digladiari caeperunt. quis ipsorum videretur me major Primum bellum a Sereno Foroqu-liensi de Donato Gradensi Patriarchis motum fuit coram Gregorio sin
593쪽
s A se T 1 LEONIS NONI, cundo, qui post auditasvirtium fundamenta pallium misit Sereno, derigidε mandavit ne Gradensem sibi subjugare. aut ejus fines tentaret invadere, sed contentus esset Ecclesis hucusque habitis in Longobadidorum gente seu Fori uliani Ducatuo Quam lententiam etiam Gregorius tertius confirmavit. Sedes quippe Apostolica, . quod ipsa Episcopalem Cathedram Aquileia transtulisset Gradum , quod item Gradensis Ecclesia dudum ante Foro Julientem rediisset ad unitatem , isti potiusquam huic sis per studuit & favit. Eam duxit esse Matricem. Uerum For Juliensis aded non deposuit animos, ut Poppo Patriarcha, de sancti Henrici Imperatoris gratia, & Ursi Gradensis Patriarchar, eiusque fratris Dominici Flabanilii Ducis Veneti, a suis seditiose pulsorum ,
humilitate fretus, Gradensem civitatem invaserit armata manu , ejuDque Ecclesiam sibi subjici impetrarita Joanne vigesimo, ejusque Successore ac nepote Benedicto nono, improbis Apostolicae Sedis in vas,ribus. Poppo, inquit Carolus sigonius, si si urbem cum Tempia iMen. . dis . aras dejecit, Moniases violavit, sinos Thesauros fortavit, Resi-L b s Minorum exceptu, quas invenire nonpotuit. Et tandem sine Sacr, A i . mentorum viatico est infeliciter exstinctus. inibus auditis privilegium suum revocavit Benedidius Pontifex, & mi ieram civitatem reparavit Venetorum Dux Dominicus Contarenus, reddiditque Urso Patriarchar. Quibus adversum similes Foro Juliensium Epitcoporum violentias. quod tamqUim Pseudo-Papa judicatus nurr& ab Henrico tertio Imperatore ejectus fuisset Benedichus, non contentus successor Dominicus Belianus, acccssit praetentem Synodum , obtinuitque hoc Dccrerum e Relictis privilegiis a cla Romana ct Apostob fide Gradensi EccleVia concessis, iudicio totius inrita Syniai iac desinit fuit ,ut nova Aquileia totius vitia IIviriae Caput o Metropossi perpetuum haberetur , secundum quod evidentis ima Praedecessorum nostrinum adstruebant primogia; Foro- 'Iuliensis
vero Antisses ramummodo ibus Longobardorann esset conuvlm, iuxta pru τι-- Vr omissecun b, ct refractinionem tertia. ει hoc quidem extra parientum canonum ei pro magno concessimus, quinquater iam vocatus a M. nec temt nte excusavit , cum Gradensis , id est, novae Aquileia Fata triarcha quinquies serae Srnodo, etiam non vocatus , in1erfuerri. Contumax ille Foro-luliecisis Patri rcha suit Popponis proximus successer Eb rardus. Quinque autem , quibus Dominicus Gradensis adfuit . Synodi filerunt Papiensis, Vercellensis, ac tres Romanae, adeoque labitur Carolus Sigonius hoc praetens judicium in primam illius saeculi quadragesimo nono anno celebratam Leoniis Romanam Synodum transferens, de
Cardinalia Caesar Baronius recte affirmat ab hac tertia emanasse. Prima
594쪽
caepit, tertia complevit. Postmodo filisse ab Alexandro lecundo confirmatum idem judicium scriptores Veneti asseverant. Eundem Dominicum , suum ad Michaelem Imperatorem Constantinopolitanum dc Graecorum Ecclesias Legatum , quandoque Gradensem, quandoque V neticum Patriarcham appellat in suis litteris GrNorius septimus. Et P schalis secundi, per Stephanum Balvetium in additionibus ad Petri de Marca libros publicata Lateranensis Synodus laudat Ioannem Patris eham Venerisum. bd nempe Venetae Provinciae esset Metropolita, In- Lib. , nocentius tertius passim vocat Patriarcham Gradensem. 'mpe Patriar' Ep. 93. chalis Sedes Gradi mansit usque ad Nicolaum quintum, qui ipsis transtulit in Uenetorum civitatem , atque ita jam nullus est Gradensis , nul- lus Foroq uliensis Patriarcha, sed Venetus, & Aquileiensis. εῖ Τ 7
Uo in supcr notabilia Decreta sancto nostro Leoni adscribit antiqua Historica compilatio: Leo Papa coUituit , ut nuta. ρ- ου, nsi legiriminate est Ontanea voluntate fiat. Monasticiam Apostasiam esse gravissimum crimen , clamant ipsa natura , & omnes satiae litterae. Nihilominus illa semper habuit Patronos. Et in primis varios Haereticos. Etenim de duplicis divinitatis fabulonibus Gnosticis scribit in Panario' sanistus Epiphanius rGninici eos Omnes derivent , qui Monasticum viω gemia amplexi sunt, aut Haer. 26.c ista em est vi inisatem profitentur , quo ruma id bimolestia ac laboris, 3 imponant. In plures factiones fuit lacerata sordidissima Haeresis, pergitque Epiphanius de Ualentinianis: Dici non potes E quam impia ac detestarim flagitia committant, qua dum faciunt, nos quina Dei timore ne cogitatione vel sermone quidem se ullum iamittere studemus, tamquam Idistas que imperitos deridem, se vero mirifice praedicant ac perfectos homines ei
ιυ stirpent nominant. Quod nempe in omni libidinum luto liberὶ vos Hae. 33-- . Dddd x lutari
595쪽
cione: Caserum ungi vi a. carciora pria casur. inod nempe impiolas sibi ipsi etiam in hoc articulo non cohaereret. Et de Ualente Augustotaibit in suo ad Zpsebii Chronicon supplemento sanctus Hieronymus:
Valans ligem deo set, ut C omisi militarem. Adversum Arianos decertans magnus Athanasius, in subsidium adscitos Monachos caeperat non
sine seu nu in Episcopos evehere : Hinc capitale totius factionis in ipsis odium prodiit, atque ita impius Valens cogere tandem caepit ad ar- . malam militiam & Apostasiam. Didicerat ab Imperatore Iuliano, quem' eadem in Monachos violentia filisse usum scribit in Lausiaca Hi ria Palladius Episcopus Helenopolitanus. Etiam ab Haeresiarchis Joviniano ac Uigilautio fuisse improbatam vitam Monasticam, eiusque prosetares suases ac invitatos ad Apostasiam, testantur sanctus Hieronymus ac sanctus Augustinus. Hic id ipsum testatur de Donatistis. Et de vigilanti bus in Catholicorum perversionem Nestorianis scribit Leontius Byran
tinus : Nestoriani postquam captum tenent, est in qu ia volunt obe memhasent, si a fonachi sit, hortantur ad legendos libros Gentilium, si tamen idoneus ad eos legendos videaIur. D p 'uam I pluuinem redisti Mona sici multum irriserunt , quodnihilisit 'iunium, vel vigilia, vel secessus, spquidem virtuti Practica, sdes, in actione poritae obtrectans, ct neque nomen eum pati possunt quo animo. Ad mutando habisum hortantur, quod sis adsudium virtutis politice, id est, qua in civitate versitur, impedimentum. Promittunt se eum in Clericorum ordinem coaptaturos, aut alio modo auribaturos, modo fias particeps impietaris eorum. Qui tamen error vid
tur toti factioni non fuisse communis. Etenim sparsi per Orientem Ne storiani etiam hodie habent plurimos Monachos, & non nisi ex ipsis creant sibi Episcopos. Et ipse Nestorius ex sanisti Euprepti apud Anti ctiam Monasterio factus fuit Constantinopolitanus Episcopus, nec legitur quidquam adversus Monasticam Prosessionem delirasse. Etiam quae Acephali &alii Eutychianissae in Syriae Monasteria & Monachos patraLse monstrantur in Synodo Constantinopolitana sub Patriarcha Nacnna, egerunt in solos orthodoxos: Non ex proscssionis, sed eη odio constantiae ipserum in Evangelica veritate. Nam & istorum plures erant Monachi , & illorum Antcsgnanus Eutyches fuerat apud Regiam civitatem Archimandrita. Pissimi Monachorum hostes fuerunt I n clastae r Praesertim Imperatores Constantinus Caballinus. Leci Armenius, Michael Balbus, & super omnes ejus filius Theophilus. Quomodo cunctos ad Apostasiam ot publicas nuptias coegerint, di ipserum Monasteria variὶ profanaverint, dii hum est ad septimam Synodum, dc
596쪽
D mc R E T II P R I M U M. fgrpluribus sim tempore dicendum. Et ex istis sontibus Ioa eg Wicie Thausit hosce inianos, per Constantiensem Synodum optimo iure damnatos articulos: Peccant fundanus claustra, ct medientes sunt viri dis, Mi. Ingredientes Religionem aut aliquem ordinem, eo ipse mhalutes sunt adscrVanaum Divina praecepta , ct per consequens ad perveniendum in Regnum Coelorum , nisi Apostiaverint ab vfidem. Augusti niti , BenedUm, Eera iam damnati sum, nisi paenuuerint de hoc , quod habuerunt possissiones σin iuuerunt di intrarum Reh mes. Omnes Religiones inviserenter intro Acta sunt a Diabolo. Et ab his Magii tris sua in Monachos odia didicerunt etiam Martinus Lutherus & Joannes Calvinus. Odiorum causas suo loco
Sacrilega Monachorum Apostasia sempcr habuit suos etiam in Cath lica Ecclesia defenseres. Et nim in hoc Apostoli loco ρ . Si quis turpem se videri e imisuper virginessa, quod se superadusta, ct ita oportet seri, quodvult facias , non peccat si nubat. Hoc, inquam, in loco mc moratas ab Apostolo Virgines quidam censueruili ex dudum scrvata contine tiae professione fuisse superadultas,dc ipsis ad evitanda gentilium opprobria permitti nuptias. Et quin plures seduxerit ista scabiola praedicatio, non est dubitandum. Et hinc in anonicis scripturis lolam litteram non posse attendi respondet in Apostolicorum Haeres sanctus Epiphanius,oc pros qui tur: Sed ct traditione quoque opus est. Neque enim ex scripturis peti possuntemnia. Idcirco ad scripto tria monesancti Apostoli alia reliquerunt. Jam vero Hπr 63-idad ab Aristolis sanci a Dei Ecclesa traditum accepit, nia decreram Virginita. VP . temtata nuptias se conferre , stetere implicatum videri. Nec solo verbo, ted &. scripto traditum ostendit ex prima ad Timotheum Epistola: Aissescenti res viduas Emisa. Cum enim isxuriata fuerint in Chrseo, nubere volunt . habentes damnationem, quia primamsauem irritam fecerunt. Per fidem hic intelligi vidualis castitatir prosissionem adfirmat Epiphanius, ac pergit: Ouodsi vel ea mutier, quae mundum periclita est, vidua facta, pro eo quod Deo consecrara fuerit, pristea nupseru, iudicium habet, quod primam sidem smiram fecis , qua antequam mundum experiretur, semeti am Deo iuraverit virgo , nonne multo magis usi,vivit in Chrseo , maiorems sidem νritam fecerit, ac iudα-- ιdeosumnebit, eo qu.d Humiliadsecundum Deum Fryssum relaxavit' Et nescio quos Catholicos, qui lapium cum sacra Virgine Monachum ad ineundas nuptias, atque ita purgandum crimen hortabantur. acribus ad Episcopum Ianuarium litteris notat & expugnat laudatus in Massiliensis Gennadii Catalogo Bacharius. Et pro Apostatantibus a communi intra nuper a sancto Augustino institutum Claustrum vitaClericis plures Afrorum Catholici apud suos Episcopos
597쪽
tra Epistoparum vult manere, de proprin visere. Ideo M'. debet perdere Clericaeum. Et quidam etiam Episcopi videntur omnino suffragati. Hinc, enim isto; Apostatas castigare dudum ausus non fuit Augustinus, permiast suae ipibrum conscientiae, & non nisi post multam deliberationem pro cessit ad hocce Ed ictum : Interpellit contra me milli Concilis, namget comtra me quo voluerit , si certe ubi potuerit, ad uvabit me Deus. ut ubi ego Epificumsum, illic Clericiu esse non possit. Omnes istiusmodi Apoliatus sanxit irreparabilittir d radandos. Etiam Apostatas ejus Monachos quidam Episcopi non dumtaxat foverunt, sed etiam evexerunt in Clerum, ita ut omnem Africam passim perambularet haec piraemia: Agrius Cha. raula es bonus 8mphoniacus, ieta malus Monachus est bonus Claricus. Nec se lux id fecit hic aut iste Episcopus, sed etiam Carthaginentis Aurelius , Primas totius Africanae Dioecesios. Hinc acrcs ad hunc litteras Augulti nus scripsit, & a plena suae gentis Synodo impetravit Carionem , quem
Ep 3s- laudat in litteris ad Quintianum Presbyterum: Recenta Concitu statutum est, ut de aliquo Monasterio qui recesserim vel f tifuerint, nonfiant abL Clerici, aut Praepositi Monasteriorum. Est tertius decimus quintae Carthaginensis Synodi Canon: Si quude alterius Monarierio reperium vel ad clericarum promovere voluerit , vel in suo Monasterio Majorem Monastero constituere , Epistopus qui hosfecerit, a caeterorum communionestu Ius senatoti pletis communione contemus D. Et ille neque clericus, neque Praeposisus perseveret. Et quod Canon malum non plene sanaverit. lucet ex litteris Magni Gre-. gorii ad Dominicum Carthaginensem Archiepiscopum : Queritur cum. quodem Abbas , quia quando Monachos, qui spraeesse digit, itur. subregulari voluerit disciplina restingere ν Monasterium temere deserant, cst lGL-λ .6. quocumque voruerim vagaines existant. Damnat ac auferri mandat
. 13. pessinuam abusum, atque prolequitur : Quia vero a quibusiam Episcopis excedeκtes Monachos perelaber defensari, Fraternitas vel ira in hoc studeaι si fossicca, sir eos a tali defensione, sua omnibus modis interminatione compescat. Et iam in AEgypto gractatum abusum demonstrat Canonica sancti Cyrilli Alexandrini Patriarchae ad Lybiae ac Pentapolis Antistites Epistola: AEqui ex ε monasteriis At in desti or insolentes eje ii ordinationes sub uni, orsa ticlerici mis Atinasteriam rediuntur, ex quibus elesti sunt , cst umiant oblationem Iacere, seu sacra celesi Ninea Omma agere qua mos est 62
rim, ut etiam aliqui eorum, quu os norunt, Irnaxes de tem, Greommmmcare in animum non inducant illa mimstrantibus. Dcr ejectos omnino intelligit etiam Apostatas. Nam ambos in laudata ad Quintianum Epistola aequiparat etiam S. Augustinus. Ad graves Abbatum querimonias scri-
598쪽
. DECRETUM 'RIMUM. y83pstilla Cyrillus: Sanxit nullum deinceps ejectum aut Apostatam clero admovendum. Et haec sunt prima exordia istius irregularitatis, qua adstringi Monachos Apostatas notant secundae Arelatenss Synodi Canon Viges mi is quintus, ac in litteris ad Archiepiscopum Lugdunensem, nec non in litteris ad Lingonensem Episcopum innocentius tertius. Quod notent Monasteriorum Praesecti , qui reductos Apostatas post peractam poenitentiam permittunt statim ministrare in accepto ordine, aut etiam ad altionem promoveri. In scripta item ad Ioannem Praetorio Praefectum lege habet ImperatorJustinianus: Quongam cster miam conseia Lib. t.
rmionem invenimus de e Monachis iusserentem,ctvolintem ipsis non reumrue. d. tit. re propria Monasteria. neque turbare civitates, quamc ad quoiaam sancia 1 tam rempus quιώ- βspicantur , oportere exHimavimus, occasionem inda coprentes , perfectiorem 2 in omne tempus etiam hoc reformare, ita ut nemini deinceps Reverendis morum Monachorum licentia sit tale quid agere, relisquere quidem Asinachisum habitum , circumcinfere autem qua-cnmque Amisiam, -t cingulum aut aegrietatem, aut eorum qui in Iudicus
versantur .ui vitam, 9 Dei servitio humanaι occupationes praeferre aut c gnoscere. Quartum , qui omnem Apostatandi licentiam Monachis circumscripsit, Chalcedonensem Canonem quidam garriebant fuisse dum-r ar ex rationibus temporalem , ideoque jam pridem exstinctum. Ap statandi fraena laxabant. Credebant excessum istum nec naturae, nCCEvangelii repugnare legibus, sed solis humanis. Eos damnat J.ustini nus , sanciens Canonem esse omni inb Divinum ac perpctuum, & quosvis omni tempore Apostatas ad sug Moiiasteria revocandos & compellendos. Apostatarum discnseres notat ac damnat etiam sexta Toletanais nodus, & adjungit decima tertia : Placuis ut nullus alienum Fresb eis Cap. rum , Abbatem , Ministrum , Subdiaconum , Cleruum , seu etiam
a Gnachum fugisntem , vagumcsuseipiat , non fuga latibulum praebeat,
non fugam'adeat, non apud Ie habuo vel retento humanitarem impendat, nec occasiones, quibus qua e nesciente aliti lateat, turpi Vpossione conb - . . gat. Nam horum omnium castas nonsolum turpatur honerias, sciis equentiςU Eolorum acerbisare confundum statimvas. Agit praeter tim in Epitcopos,
qui ad instaurandum deficientis sibi Glcri numerum videntur devia
δε postaris cytisilia& auxilia minis rasse. Sub sancti Leonis noni Pontificatu nescio quis in rialia Episcopus
Maurus docuit errorem , quem in scripto ad Gissenum Auximanum Episcopum opusculo exponit sane bas Petrus Damiani: cogor adversum re, venerabi,s Episiope Mamine, scribere. Nempe arite hoc ferme 'biennium ω , dum in angusto siuia mea a DAbisar sinstrum quid oe minorepsemm
599쪽
Minresima ausim rente periatum est. V eluet quod nonnulli perdiri homines post Sathanam conversi, Monachicum habitum sacrilega temeritate desererent, or per execrabilim Apostasiam ad saecularem iniuriam denia repedarent. Quimmarum in tam profunda criminis barrubrum laυῖ, tuti ad aurinaum e . . hortatio-- sncitars, tua ad pers tendum dicebantur auctorietate fulciri. Ferebaru enim duere , quia Ui quu regula ter ρ tracti , or per longa temporum sparia, sicut oconastica pracrpit Regula, sit probarm , si abire C p. 36. atit propter aegritudinem , aut quolibet alio mobo ad a JGonachicum perveneriι Oriuvim, kberam redeuna adlaeculum habe.it facultatem. Super cuiuι rei capitula tune temporis brevem tibi Epistolam misisse me memini. Ut o hae pestifera domina cessares, debila humibrate surges. Nuper orem apud Au- , ximum conititutus , a pluribus didici , quia in tua huc missi nus an 'tentione obstinati me perseveras, ετ contra dimina legis auctoritatem , contractesesiastica consuetudinis normam , eadem dogmat Ve non cessas. Eodonide errore sulpeetus fuerat Guid O Nun anus Episcopiis, verum de illo pergit laudatus Rctrus Damiani: Dominum Guidonem Numanum Episto. pum in Romano Concilio reperi . ct quia ille incitamenta malae huic vir odicebatur, fateor peccatum meum , dure sn istum succensine prdumpsi. Ille nimirum vir digna humilitatu er patientis, ct non solum sacris eloquin, sed etiam liberalium intium studiis eruditus, insigillantem qmdem me patienter tulit, ob siti vero criminis culpam negando , detestanda, Dei testi- momum implorando , dvertissim e propulsou. I)lures tamen per Italiam Episcopi videntur errori favillis. Et Maurus Episcopus non fuit ejus Auctor. Auistor erat occultus, latens uti aspis in foramine.
inod Monastica professio sit quasi secundum baptisma, ideoque omanes non solum culpas, sed & his in futura vita debitas I Mnas remittat, seu pro ipsis satisfaciat, est certa ac perpetua Ecclesiae doctrina. Etenim de sancto Antonio scribit in ejus vita magnus Athanasius: c dum capturis
. tonius, cum surrexisset quondam ad preces horam circiter nonam, mente
. se raptum sensit. Ouodi suspiciendAm , sarus vidu sinism tamquam extra
sese, atque a qui Udam vetat in aerem deduci , ibidem, terras nonnullos terribiles consistere , ιranstum ejus ut impedirent, rabiliantom vero ejusdem ducibus, expostulare illi, quUobnoxius usis esset. Cfinxi rationes a nati ratis exordio deposcerem conferrenti, uim e m in Ces pro buere , ac dixere culpam a natali dis omnem deis e Dominum, licere autem istis a AM nactatur tempore, est a quose Deo consecrasset. Himoraum eximas cap
re. Non Athanasius, sed i Angeli Doemonibus respondent Antonii rationes a suscepti Monachatus exordio inchoandas: Quod nempe
omnes priores lapsus ista professio plenissimὶ dilitisset. Et in novella ad Epia
600쪽
DECRRTUM PRIMUM. I 83 Epiphaniurii Constantinopolitanum Patriarcham lege scribit Iustinianus Imperator : Conversiaionis Monachais vita sic eu honesta, sic commenda- t. r
re novit Deo ad hoc venientem hominem ut omnem c luidem humanam eius i. maculam detergat , purum autem declaret, ac rationabin natura decentem,
or plurima secundum mantem operaritem, ct humanis cogitinionibus celso rem. Scribit ex communi Orientalis Ecclesiae sententia: Novellas enim
de iacris rebus leges fuisse illi ab assidentibus dolitissimis Episcopis didiatas, testatur Procopius Caesareensis. Monasticae professioni ad omnia remittenda peccata inesse baptismatis virtutem constanter docet etiam Theodorus Balsamon in Commentario duodecimi Neocaesareensis, & in Commentario Canonis quadragesimi octavi Carthaginensis. Gusdem sententiae semper fuit Latina Ecclesia. Etenim ad nobilom. viduam Paulam super Blesillae filiae obitu hanc consolationem scripsit sanactus H ieronymus: Nunc vero com propitio Christo ante quature feo men- ses secundo se quodammodo 'op Baptiseno umeris, Er ita deinceps vixe-
. rit, ut calcato mundo semper Monasterium cogitareris, non vereris ne tisi
Samaror duas. Iraficeris Taula, quia Alia ιua facta est filia meat Et antiqua apud Hibernos creandi Monachi serma habet: In Monachorum Omamationibus Abbas debet Missim agere, Ur tres orationes complere super caput eorum. Et quatuor dies Monachus velat caput cuculla sua. D septima in die Abba. tollat velamen. Sicut in baptismo Presbyter septimo iue velamen infantium absussit, Da ct Abias debet Monacho, cui secundum bapti a siuxta judicium Patrum, er omnia peccata dimittuntur, Aut in baptisino. Et in laudato ad Gisterium Auximanum Episcopum libello sanctus P trus Damiani: In diau Patrum invenitur Monastica vita Propositum esseseeuniam baptima. Et in litteris ad Gausredum Carnutensem Episcopum ser ibit Goffredus Abbas Uindocinensis: Carissime Pater Ur Domine,
per primae regem auiosis, σper Monasti Oe Religionis Sacramentum, vete rem exuisse hominem, ετ novum in Fisse me profiteor. In scripta ad Pontium Cluniacensem Abbatem Epistola Monaiticam vestem titulat secunda re. Lib. generationis habitum. Secundae regenerationi olim in litteris ad Hamelium EpΑbbatem sanisti Albini. Et in litteris ad Odonem majoris Monasterii SP,st Abbatem : In regeneratione prima Diabolo , m secunda Diasolo simul est Epist.xi. μpulo renuntiamus. Monasticam professionem vult Christianae in baptis mo professionis esse complementum. Et hinc primis Ecclesiae saeculis .ffervidi Christianae perfectionis dilectores utrumque baptisma suscipiebant simul: Simul εc Christianum profitebantur & Monachum. Et . Edgari Anglorum Regis sacrae leges habent ad titulum de modo imponendae poenitentiae: Si quis multimodis peccatis seipsum valia labes iis