장음표시 사용
581쪽
t Martium , sanctissimo , sed adhuc viventi Monacho , oratoria
maliti in locis ad rum. v Eiorem illum Athletam ad se rapere, seu desun- istum apud se sepelire conten tu. Quia homo Dei cum duisses , a ma- Alem Eusebium, sanct um suum Dilcipulum , .rogag, terroru pleno illum inringens iureiurando , ut corpusFιum illa m loco deponat , Ο sepulchrum insi longam annorum seriem nemo scias pratier domesticos duos caeteris Iamitariores. Et Eusebius omnino obedivit, atque ita aliorum Ssnm rum Reliquiis sanistificata fuerunt ista oratoria, &Martianus post mulios demum annos canoniratus. Ex eodem pietatis excessu Senonensis civitas habere dicitur Ecclesiam & Monasterium sancti Petri vivi. Erat excessus erroribus obnoxius. Etenim Rosimondam, Henrici secundi Amglorum Regis pellicem , quod Godeshomense Monasterium insigniterditasset, a Monialibus de adventante populo cultam fuisse ut Sanctam, ideoque ex suo intra Ecclesiam sepulchro projectam ab Hugone Lin- A. 3 93. colniensi Episcopo , scribit Joannes Bromptonus Abbas Jormiensis. Etiam Guillelmum Osberti, hominem insigniter seditiosum , ideoque Regio judicio suspensum in furca , fuisse una cum ipse patibulo cultum a Londinensibus usque ad armatum Huberti Cantuariensis Archiepisc A. 3α . pi interdictum, scribunt idem Abbas, Radulphus de Diceto , &Hen-A, Uyβ--Cnygtonus, addens de simili nescio quibus quasi miraculis circumscripti populi in quendam Joannem , audacissimum Iudaeorum trucidatorem , & ob opima exindh spolia k sho hospite trucidatum , LB- - c. cultu : ndebatur hoc a Prudentibus, sed tamenratum fuit clericis gratia' tammodorum. Res defertur ad Episcopum , qui statim falsi Minyris insema profaxavit. Et deouiberto Antipam refert in Mariam Scoti lupplemento Dodechinus Abbas sancti Disi di: Quidam de fautoribus ejus rum rem sparserunt in populum, adsepultaru ellus se vidisse divina nuc β lum A- Q99 ruria. Quapropter Paschalis secundus Pontifex , rase Dei inflammarus , IU. st ut effoderemae , est in Tyberim projiceretur. Quod ctfatum est. Etiam cujusdam in ebrietate occisi nescio quae miracula , 6c impensum ob illa Lib. 3, cultum damnari ab Alexandro tertio leges apud Gregorium nonum. x x εν G Omnem enim iniquὸ occisum smplex plebs olim putabat Martyrem. Et de Bonifacio octavo Pontifice scribit Henricus Srem: corpus cui iam
A. t 3 oh. nomine Armarini, quod viginui uno annis tamquam sensum in Ecclesia Feri γ' rariensi exsteterat veneratum, fuit obumatum Ur conumstum tamquam damnaeti Haeretici, or eius ara pretiosa destructa est. LItique iussu Bonifacii. Adversum similes abusus neminem deinceps destinctum nisi ex Episc pali auctoritate coli statuit sanEtiis Anselmus, & in laudato Gregorii
noni Capitulo Alexander tertius confirmaVit.
582쪽
DI A R. T UM CONCILI UM ROMANUM. s6 Verum oc Episcopi quandoque eXcessere modum , atque errarunt.
Etenim in sancti Martini vita scribit Sulpitius Severus: Erat haud longo ab oppido Tumonensiproxi=mu Monaseeru lactra , falsa hominum opimo vetat sequisis ibi Mart)ribus sacraverat. Nam altare ibi a severioribus Epycopia constitutum habebatur. Verum quod Martyris nomen re remp' αν.s raedent obicum haesit, inqiii livir, defunctumque tandem adjuravit sanctus Martinus, & mox apparens sordida umbra Nomen eduxit, de crimine confessa est , latronem se fuisse , ob Icelera percussum , vulgi errore celebratum , sibi ni hil cum Minyribus esse commune cum illas gloria , si
pana retineat. Et de lanisto Cyrillo Patriarcha Alexandrino , Ammoni uin Monachum populari seditioni mixtum & ibidem occisum cano Lyh 7' .nietante, scribit Socrates: Orisim cum in Ecclesia magnitudinem ammi P monii, utpote grave certamen Pro pietate perpessi , laude Er praedicatione extulisset , iusit Martyrem appellari. Verum qui modestores erant, etiam de ipsis Christianis, C rils suinum erga Ammoninm minime 'probarunt.
Nam exploratum habebant Ammomum non in rormentu interiisse, ne cir
Irum denerare cogeretur . sed remeritatis se panas dedisse. Quocirca Crrastus ipsi illud inius facinus silentio in obbvionem pedetentim venire passus es. Neque enim pro Chri lio Domino, sed pro temporali Alexandrinae Ecclesiae principatu fuerat mota seditio, &foede pugnatum. Etiam Justini
num Augustum , de .cujus aeterna salute ob defensam incorruptibialium haeresim merito dubitat universa Christianitas, dudum fuisse ab Ephesina& Constantinopolitana Ecelesia cultum & canon iratum test, tur Nicephorus Calixtus. Joannem item Cassianum Massiliensis, &Episcopum suum Luciferum Sanehorum tabulis adscripsit Ecclesia Cal ratana. Et de Photio Constantinopolitanae riclisae moecho scribit insanini Patriarchae Ignarii vita Nicetas Paphlago : Basibo Imperatori libus
cir carissmui ct natu maximus Constantinus est ereptus , quem audax Fhο-rius ingratiam Imperatoris per se sine Synodo in Sanctorum censium relatum Temptis s Canobus ad aucupandiam hominum variam colere nihil est veritus. Ad hos errores & errorum pericula evitanda Alexander tertius emisit
salubre Edictum, laudatum ab incogniti Scriptoris Historica compilatione: Hic Papa consituit ut nullus novus Sanctus in veneratione haberetur,nsire audio ritate Apoctoiaa, ct insilit canonicarus , a Fapa tamen. Avie
uilibri EpiscopusDum Saritumsolemniser canonis Uit.. Non sisti populo, A i, j. cd etiam quibuscumque Epitcopis canonizandi potestatem deinceps interdixit. Decretum exibit in Romano Bullario. Nec sine fundamento.
Etenim litterae, quibus Secundus Tigistanus Episcopus ac Nimidiae Prinita factas in Provincia sua persecutiones & variorum Martyria Mensurio
583쪽
s68 SANCTI LEONI s. NONI, lurio Carthagἰnensi Episcopo ac totius Africanet Dioecesos Primati rei lit . & gloriosa in ipsis morte perfunctos uti Martyres honorari, seu canoni Niri commendavit , lectae fuerunt in Carthaginensi collatione, ipsarumque compendia retinemus apud sanctum Augustinum in dictae Lib. 3 Collationis Breviculo. Ex ipsis lucet non quosvis in Africa Episcopos. 3- licet Provinciarum Primates, potuisse canonizare , sed eminentem hanc facultatem Primariali Carthaginensium sedi fuisse reservatam. Qiam propter longε potiori jure iplam sibi reservare potuit Sedes Romana. Attamen laudato Alexandri Decreto ubique non fuit statim obeditum. Etenim ad quarti decimi saeculi annum leptuagesimum tertium is ibit Chronicon Dilcoporum Mindensum: Eod anno Vinctus Febriamia fcom mn Mula creusicare caepit,'Miso Disi in Mede inae ιι Mum eis per
istam Diocesim celebrari nustuus. Quidam tamen existimant
inter beatificationem & canonizationem semper fuisse distinctum,& hanesilam ab Alexandro tertio Apostolicae Sedi fuisse reservatam. Et ceris inter duo ista judicia est hodie duplex & grande discrimen. Beatificatio est dumtaxat interlocutio, uni dumtaxat Ecclesiae, Provinciae, Regno, aut Regulari ordini impartiens colendi defui hi facultatem; At v rb canoni ratio est pro universa Ecclesia tale judicium irretri habile atque definitivum. Et hinc olim, dum pro sua dumtaxat Parochia canoniZare poterat quisque Episcopus , existimo distinctionem istam non fuisse. Sic enim ipsorum nullus canonizare potuisset. Quidquid sit, etiam Glificationem Romana Ecclesia sibi jam pridem merito rescrvavit. Sanctus Bernardus, sinisti Malachiae Dunensis in Hibernia Episcopi cantans exequias, missam incaepit de-& quasi extra se abreptus. Collectam cantavit de sancto Pontifice & Conferare: Adstantium admonitu ad semetipsum reductus recantare noluit, sed M issam non pro DNfunctis, sed de sancto Malachia peregit , assirmans esse omnino sinctum, atque ita ipsum quasi canoniravit. Spiritus sancti opus hoc manifestetuir, ideoque tales, licet nec ii Pontifice nec ab Episi opis
factas , canonigationes Ecclesia numquam improbavit. Verum opus
est gratia & spiritu discretionis. Et quidem Romana Ecclesia Synodale examen huic judicio semper impendit. Quod sanctum Udatricum, Augustanae in Vindelicis E elei ne Epis opum, non silus, sed cum sua Patriarchali Synodo can
nitarat Ioannes decimus quintus, lucet ex canonietationis diplomate, Lib. ,. sic praesertim ex Chronico laudatae Ecclesiae. Et Benedicto Rem fiseap. ii .giensi Abbati, Guolgosium Antecetarem situm canonirari postulanti, siciliter concedi non posse respondit Urbanias secundus, addens minsam:
584쪽
QS ARTUM CONCILIUM ROMANUM. s69sam: Non enim Sanctorum quisique debet Camnwm Mim era , nisi testis adsint, qui ovi miracula vi a suti oculis attestantur , ptemtriae SPodis mentur assenis. Exstat Epistola apud fratres Sammarthanos 4ri Gallia Tom. Christiana. Etiam Utricus Constantiensis in Germania Episcopus, sanctum Conrardum Antecesibrem situm canonietari supplicans. ad crebra/βαν litteras hoc immutabilis sententiae Responsum accepit a Romana Ecclesia , visam ejus in Concilio recitandam comprobandam fore generali. Exstant haec in Chronico Ecclesiae Constantiensis. Egilberto item Bambergens Episco' , ejusque Canonicis, Fundatorem suum sanistum Henricum Imperatorem canonirari flagitantibus, reposuit Eugenius tertius: δώ-iUnodi petitio in in genera bis cincibis a uti non flet. Exstat Epistola in vita latam Henrici, publicata per Iacobum Gretzerum. Et sanctum Guardum Anglorum Regem ad Henrici secundi Regis preces canonizans Alexander tertius scribit in diplomate: Negotium tam arduum frsubbme non frequenter sis nisi in selemni Concibis de more concia. Dicit, Non frequenter: Quod Eugemus tertius sanctum Henricum de potest ris plenitudine canonigasset solus in suo Consistorio, usiis hoc fund mento , quod Roma, Ecclesiae auctoritas sis omnium Conia rum firmamentum. Et certh ipse primus legitur ita canonirasse. Quem in sancto Eduardo, & sancto Thoma Cantuariensi Alexander tertius, dc in aliis Sanctis canonigandis alii Pontifices sunt deinceps imitati. Etiamnum tamen hodie numquam cum suo solum Consistorio, sed semper cum
ampla insuper omnium in urbe tunc repertorum Episcoporum Synodo Dominus Papa consuevit canonigare. Modum exponit apud Philippum Labbe Rothom agensis Ecclesiae Chronicon : Masus La rentius quom vim Dubliniensis 4 dichiopsopus a Domino Papa Honorio tertio, probatis per tessites omni exceptione majores signis sir virtutibus, quas per illum Domi- Α-i nnus operari Hgnatus est, er convocaris Cardinatibus, ex omnibus Archivisivisor Disiopu Ur omnibus aliis qui in Curia praesentes aderant, canoni uus est summur , Ommbus approbantibus , ct Deum collaudantibus qui insanctas
Iuli semper est mirabilis, ct in Catalago Sanctorum Confessorum riptus.
Per oculatos testes probata miracula merito requisivit Urbanus
cundus. Hinc duos Cardinales, qui in canonizandi stacti Imperatoris Henrici miracula inquirerent ab ejusmodi testibus, Eugenius tertius legavit in Germaniam. ogitur enim hic de declarando occultissimo in defunctum hominem divino judicio: Quod sine divina, quae passim per miracula fit, attestatione non posse fieri, est manifestum. Miracula sunt Divinae Majestatis ad nos loquela. Calixto tamen secundo , talia ad sanctum Conrardum Constantiensem Episcopum canonizandum requi
585쪽
maereti, qua nonnumquam reprobis cum Sanctu communia sint. continentibus sequens opusicusem colligere, ves irae, Sublimitati exammandum dirigere. Sancta enim usque ad finem vita est intcromnia miracula sum
mum. Et hinc quibusdam ad sancti Rudolphi Eugubini Episcopi sanctitatem credendam quaerentibus miraculorum testimonia respondit in litteris ad Alexandrum secundum Pontificem sandius Petrus Damiani: Ep. 19. Qui r-aculum quaeris , nonne tibi videtur esse mirabili, hominem a Myram came circumdatum Angelaus visere , adeo ut inter quamplurima hominum mina vix unum e s-lem valeas reperire ' Adeo ad stactitatem affirmat non requiri miracula , ut etiam ipsi Sandi orum omnium supremi, Virgo Dei para ac Baptista Praecursor, nullum in sua vita patrarint. Quis nesciat sanctorum Apostolorum miracula, inter quae & Herunt mortui suscitati λ Puellis tamen perpetuam Virginitatem, dc adolescentibus per ipsis persuasam continentiam furu miraculum bino amplius assirmat sanctus Athanasius in Epistola ad Dracontium. virtute
Christiani Baptismatis balneum perditissimos etiam ganeones ac len nes subito transierret in eximia probitatis exempla, olim Gentiles non poterant capere. Eos enim videbant non dementari. Nescio quam ser cissimam mulierem sanctus Malachias Dunensis Episcopus is it mansu tissimam: Fuisse suscitato mortuo miraculum majus asserit in ejus vita
san bas Bernardus. Longe adhuc majus miraculum est haec non in alio , sed in semetipsi operari, de ad vitae usque finem custodire. Quare de Malcolino, adolescente adhuc Scotorum Rege, per sorniosissimas a propria etiam Marre immissas mellas tentato frequenter, ac semper i Lib. i. Victo , rem scribit Guillelmus Neubrigensis : Disant quod volaverisscap. 2 . veneratores*-um, ex miris merita metientes,'exsia gnorum cu- mare Sa laatu titurum tribuentes; pbine ego audin Rete Iuvenciam imp. νατα, m inexpugnara intemtaru mxraculum censeo raserendum no lum letumisationi caecorum , sed etiam susscisallam mortuorum. Hocce saneticiν. is. Fulmnxii Ruspensis Episcopi dictum , ε crataia non eo=frum homini iustulam, fidiamin-nviviam, merito laudatur a Ferrando Carthagianens Diacono: Est enim verissimum. Hinc ubi de eminenti & eximia desunmjustitia constiterit Ecclesiae, etiam sine miraculorum testimonio procedere possit, & quandoque processit ad canonizationem ., Pra firtim Martyrum. His enim a Christo Domino Scta est singularis promissio , ideoque professam in carcere fidem , & constantem pro ipsa
mortem esse consummatam ipserum gloriam seu justitiam scripsit sant Etas
586쪽
My A R T U M Co NC I L I U M RO M A N o M. 3 retus Cyprianus, de aliud nihil ad ipsorum requisivit canonizationem. Hinc item de Mensurio Carthaginensi Archiepiscopo scribit in Collatio. nis Carthaginensis Breviculo sanctus Augultinus : In littem , utique Mensurii ad Secundum Tigisitanum Episcopum, lictum est eos quisi Drorpescurionis ira non comprehensi, ct vhro dicerent se habere seripi -quvinoat aerent, a quiriti hoc nemo 3m ait, d luuisse . ense is, ct ab eis honoramdiu eum prohibuisse Christianos. Quidam etiam in eadem Epistola faenior arguebantur , 9 i debliores , qui occasione persecutioris vel carere vellent onerosi multis debitis vita, vel purgau e se putarent quasi abluere facinora sis, vel certe acquirere pecumam , ct in custodia delis sperstui de Obsequio Chri yianorum. Ueros a falsis , dc certos ab incertis Martyribus diicernebat Mensurius, &solos hos, quos juxta Evangelicam legem fuisse comprehenses, confessos, ac defunctos com periebar, sine miraculis canonitabat. Et hac sola discretione quoad Martyres est
Porrbnon quaevis, licet miraculis illustrata, justitia ad canoniis tionem sussicit: Esse debet eminens , & ab omni etiam famae noemi maculata. Etenim Constantinum Magnum, quem ob summa in Rempublicam ac Ecclesiam merita Romanus Senatus receptum in caelos UMriis post mortem picturis est protestatus, quem item in solemnes Sarula rum tabulas accepit omnis Orientalis Ecclesia: Hunc, inquam, Constantinum in laudatas tabulas numquam ad misit Latina Ecclesia, quod is sub vitae finem vafris Eusebianae criminationis artibus circumductus, licet nullo pacto orthodoxam fidem, ejus tamen defensorem san mAthanasum math trastisset. Aurelii Carthaginensis Archiepiscopi in Africanam Ecclesiam singularissima merita, vitamque verὶ Episcopalem quis ignoret λ Ipsum tamen, quod ad versum Romanas appellati nes&Sardicenses Canones pertinaciter quasi pro suae Dioecesios juribus litigasset , Sanctorum numero Apostolica Sedes numquam adscripsi.
Adversum Romanae Ecclesiae examones, & Apostolicas Ecclesiasticorum beneficiorum reservationes duis olim recalcitravit Robertus Lincolniensis Episcopus: Etenim excommunicatus Innocentium quartum Pontificem appellavit ac evocavit ad Divinum Tribunal, evocatioque
a quibusdam dicitur accepisse essinum. Quidquid sit, scribit HenricusCnyghtonus : Hac de causa, quamvis Rober perspisuis e terer miraculis, non est permissu eamni . Quod ipsum late exponit Matthaeus ἐάν Parisiensis , addens etiam Sevallum Eooracensem Archiepiscopum fuisse eadem de causa excommunicatum ab Alexandro quarto, appellasse item ad Divinum judicium, et tamquam Martyrem in ipse mortis C c c c α lecto
587쪽
s71 SANCTI LEONIS NONI, ledio miraculis coruscasse. Hanc enim Ecclesiarum libertatem armata manu vindicandam, omnesque in tali bello occisos sere Martyres praedicarat memoratus Episcopus Robertus. Et hinc illos, quorum corpora apud nos fulgent miraculis, & animae torquentur in purgatricibus flammis, posse canonizari aut umquam fuisse canoniZatos, non facile credidero. Quo usque purgantur eminentium etiam Sanctorum animae, consuerunt etiam corpora a miraculorum gratia suspendi. Quod enim sanct us Ragnebertus ante lapsos septem acceptae, & ante mortem nondum completae poenitentiae annos nullo miraculo inclaruerit, ejus apud Franciscum duChesne vita testatur. Adversa exempla sunt omnino nulla aut rarissima. Quod enim de sancto Severino Coloniensi Episcopo adducitur a sanct o Petro Damiani, est apocryphum , nullo antiquit - tis authentico testimonio adjutum. Unici Paschasii, Romanae Ecclesiae Diaconi, tunicam apud nos purgasse Energumenos, animam
in poenis suisse purgatoriis scribit in Dialogorum libris sanctus Gregorius Magnus. Uerlim ille non erat canoniZatus. In Laurentiano adversus Symmachum Pontificem Schismate fuerat pertinaciter mortuus,ide que credebatur& damnatus. Uerum quia magnis eleemosynarum me-L' ritis fuerat illustris, qma non malitia, sed ignorantrae errore peccaverat , ' post mortem a precato potuit. Aliud similium miraculorum non stio exemplum. Singularem Paschaso factam gratiam Divina Majestas miraculo demonstravit. De cunctorum igitur, quos umquam canoni-etavit Romana Ecclesia, caelesti beatitudine nou est ambigendum. San storum cultum ac invocationem omnino impugnaverunt e Uct ribus Haereticis quidam, sed nullus canonizationem. Primus id attentavit nescio quis in Anglia Guillelmus, quem Thomas aldensis ap. Lib. a. Magistrum Joannis Wiclessi. Asseruitis solum sine generali Sy-
cap. ix nodo Pontificem non posse canoniZare. Notat Eugenium tertium. , &plures ejus Succetares. Verum apudHenricum Cnyghtonum exstat longe prior Ioannis Wiclcssi Articulus: Ouodfesta Sanctorum, scilicet Ste.
- pham, Laurentis, et caryaretae , Catharina , est aliorum , non sunt colenda neque celebranda, eo quod nescitur, ut Acunt, utrum sint damnati , L s , Nec creden m est , ne rus sandum eorum canonia Itoni, apis F., 168. probationi Morum Sanctorum per Curiam Romanam in ho parte. Ait canonizationem fieri non posse nisi a Iblo Deo , ideoque solos in lacris litteris canonizatos esse nobis habendos pro Sanctis. Addit Papam hic non plus posse, quam possit Presbyter Joannes Abyssinorum , aut Saracenorum Soldanus. Etenim & canonietandi vita possit utque ad mortem
suisse hypocritica, dc miracula queunt esse illusio de praestigiae, & ip- serum
588쪽
. ARTUM CONCILIUM ROMANUM. forum testes possint decipi vel mentiri, ideoque haec omnia incerta sunt,& ipsum etiam Papam citra divinam revelationem non possint certificare. Rusdem ex Trialogo verba adducit laudatus Thomas Waldenisse, & copiose resutat. At miror, cur de sancti etiam Stephani, quem
sacrae Apostolicorum actuum litterae palam canonizant, finali justitia& sempiterna gloria Wiclessus dubitet. Circa Sanctam item , quam Anglia semper religiosissimhcoluit, Catharinam imitari potuerat disci. pulum suum Joannem de Montagu, de quo omnes Sanctorum imagines dejiciente scribit Thomas Monachus Wal singliam ensis: Dimm μlummodo privi imm adepta in imago beata citharina, quam in pristinum
locum deferri permisit, quia plures sil Ucubamur. An porro teu per sokim Pontificem , ejus Patriarchalem Synodum , aut etiam per totum Christianitatis Concilium canonizans Eccles a falli possit ac labi, disputatur a Catholicis etiam Doctoribus, &aliqui constanter affirmant. Etenim Theodori Mopsvesteni Episcopi non solum scripta, sed etiam pcrsenam damnavit & anathemati Zavit quinta gen ratis Synodus, ipsamque errasse constanter & dudum censuit omnis Occidentalis Ecclesia. A quo sensu numquam exccsserunt Hispani , ideoque sexta apud nos Synodus & illis dumtaxat quinta. Idem sempi r tenuit Theodelinda Longobardorum Regina, & cum ipse dissimulavit
Gregorius magnus, edicens quatuor prima generalia Concilia esse veneranda tanquam quatuor Evangelia, quintam aut m Synodum, ac etiam posteriores Chalcedonensis Synodi aistiones cor stens non esse tantae auctoritatis, qubi in illis actum sit non de fidc, sed de personis. Etiam sextam, septimam , 8coctavam Synodos, quae Honorium primum Pontificem anathematiZarunt uti Monothelitam, errasse constanter tenet hodie, semperque imuit Romana Ecclesia. Omnia iis, inquit
Thomas Waldensis, es Can eum, fuscundum Omnes prolarum is dicium, quo hunc vel illum hominem Ecclesia fidelium populis praedicat esse colin m. Est non de fide, sed de persona & ejus factis judicium , ideoque Ecclesia in ipsis possit errare. Canonizare est Sanctorum sacris fastis inscribere: Errari hic autem posse docet nupera Romani Martyrologii Purgatio , quae plures Donatistarum ac aliorum maereticorum falses Martyres merito expunxit. Et Gregorii septimi Pontificis excessus enumerans Cardinat is Benno scri bit: oldebrandus ut Liberii Pοηtificis festum
celebraritur inmtutis. Hoc Traecepto ejus Haeresim sirmavit, qui ex laudabiliabus meritis iamnabiles exitus habuit. Omnium utque ad Siricium antiquorum Pontificum festa Romano Breviario inseri ut, ad que ipsos canoni vit Gregorius: Benno assirmat ipsum errasse in Liberio, ut
589쪽
SAMcΥi LEONIs NONI, pote qui fuerit Arianus. Et revera illum tuo Breviario jampridem Ro mana Ecclesia subtraxit. Qui nimbin sancti Eusebii Presbyteri festo dudum legir dc cantavit: Malus Eusebius Presster, cum Constantis fidem Catholscam constantisinis desensaret, s Laberium Papam dolerer An na perfita consere Use , ab irato Conctantis Imperatore Amino inclu-- quodam cubiculo ismus suae, habente in longisudine pedes quazuor . cm. Apaucis annis expuncta est ista lectio, acetiamnum hodie manet in Mari tyrologio Adonis. Et in opere Ecclesiasticorum rituum expositorio, quod Leoni decimo dedicavit , scribit de canonirandi forma Christ phorus Marcellus Archiepisi opus Corcyrensis: Pont , aritequam m. nonigationis iudicium nonuntiet, consuevit protestari. Quod inuemmus servarum a multis Pontificibus. Sunt tamen aliqui curisimi viri, qui duum
hoc inetroductum ex quadam causa qua nunc cessat, quia ripa tum q- modo cogebatur ad canoniabandum quendam contra seram Vimonem , spr ptereaprotestabatur. Nunc autem non videri congruam iliam protestamnem.
Sed de hoc siauar Summus Ponifex, ct Sacer Senatus. Haec fuit protest
rionis sermula : e sitequam ad pronuntiationem veniamus, proteriamur publice apud praesentes , quod per hunc actum carionixistionis non intendimus
aliquid facere quod fit contra sidem , aut Catholicam Ecclesiam, sive han rem Dei. Quae protestatio palam supponit errandi possibilitatem. Respondeo Honorium Pontificem a sexto Concilio non uti Haereti- eum, sed dumtaxat uti illum, qui Haeresi praebuerat negligentiae is menta, fuisse damnatum. Pluribus id ostensum est in Scholiis ad se tam Synodun. Quidquid sit . aliud est canonizationis, aliud anath matigationis judicium. Hoc fit ex solis desunt hi Doctoris scriptis, de Cap. s. quibus in libro de utilitate credendi recth dixit sanctus Augustinus rQubus a umentis absentis. vel mortui hominis voluntatem ita cosigam ,
ut de ilia jurare disim' Hinc etiam anathematizatio est species Ecclesiasticae censurae, in qua generalem quoque Synodum confiteor posse falli. At verbononigatio ex authenticis ac legitime probatis, quae non
nisi per divinam Omnipotentiam fieri posse credimus, miraculis fit , estque definitivum totius Christianitatis disciplina judicium, in quo Ecclesiam, licet per selum Pontificem iudicarit, hucusque scimus
non fuisse circumscriptam, & protegente Deo speramus usque ad faeculi finem non circumscribendam. Aliud item est Romanum Martyrolo gium , aliud talli canonietationem: Martyrologio etiam olim canonizati inseruntur, qua in re falli possit 8c Pontifex, di errorem habere
pro veritate. Eadem est ratio de insertione in Romanum Breviarium.
Orth sancti Ambrosii, qui in tertiode Virginibus libro Liberium ho
590쪽
ARTUM CONCILIUM ROMANUM . snorat titulo Mina memMriae, judicium Gregorius septimus est secutus.
Husdem Ambrosii, sancti Athanasii, Marcellini, ic Faustini Romanorum Presbyterorum, Theodorcti, Hermiae Zozomeni, aliorumque de Liberio ac eius etiam posterioribus actis fida testimonia evincunt fuisse virum eximie tinctum. Nullo modo Arianum , sed scabiosa dumtaxat Eusebianorum communione fuisse pollutum possit lucidhostendi. Et hinc adductu de sancto Eusebio Presbytero lectio fuit ex Romano Breviario quam optime expuncta. Ob dictam communionis maculam etiam Liberii festum expunctum fuit. Gregorii tamen septumi, quidquid imledicus Benno blaterarit, iudicium numquam damis
Hac etiam in Synodo Dominicus Gradensis, seu novae Aquileiae P triarcha suas adversus Foroiuliensem Ecclesam querelas exposuit , obtinuitque totius Histriae ac Venetiae Primatum. Italia a Constantino ma-mo divisa fuit in duas Dioecesct: Urbicariam,& Italicam. Prior decem Provincias, & caput habuit Romam; posterior Provincias septem , ac Metropolim Mediolanum. Alii tamen dignitatem hanc adscribunt Aquileiae, volentes fuisse secundam totius Italiae civitatem. Ut ut sit se Ecclesia nullum ibi habuit Hierarchicum Primatem , sed Mediolanen sis ac Aquileiensis , itemque Sardorum Metropoles fuerunt sorores: Antiquis in Synodis nunc huius, nunc illius Antistitem pro varia accep. tae consecrationis aetate legimus priori loco sedisse. Ita fuit usque ad trium Capitularum E quinta Synodo natinn Schisma, pro cujus perti naci tutela Mediolandidis Ecclesia & Paulinus Aquileiensa Archiepiscopus conjurarunt, atque itahic , quasi per Chalcedonensis Synodi praevaricationem periisset Romana Ecclesia, a Schismaticis vocari caepit restantis in Italia Christianitatis Patriarcha. Hinc schisma illud, quM Histriae Metropolita esset ejus caput, dictum fuisse Hisbium, frequem habes in Epistolis Gr gorii Magni. Ab ipse Apostolo Pctro omctam, ac sancto, qui inde magnam AEgypti Alexandriam transiit, Marco Evangelis suisse traditam Aquileietas Ecclesae Cathedram, ideoque . esse ac semper fuisse Patriarchalem& Apostolicam, ac ejus Episcopum Romano Pontifici proximum assedisse in Romanis Conciliis, scripsit ad . Petim Antiochiae Patriarcham Dominicus Gradenss, dignitatem suam
neque spuriam esse neque hesternam conatus persuadere. Et prima pars est omnino vera. Verlim ad posteriorem Petrus recth remisit: Cum ab infantia ad senect-- usersu sacris litteris inminus fim, earum , kctiori uisus -Hymerim , numquam ab issis diam ad havi us au tempora. , εν kiensem am miserum Antinuem Patriarcham nuncupari. si que -min