장음표시 사용
611쪽
De aetate ac Polantate profitentiam.
OUM Mauros Episcopiis non solam ex mortis periculo ac metu emissam, sed & alias insuper prosessiones asseruer vacuas & nullas . ac taliter professis repetendi saeculi licentiam fecerit, lucet ex his laudati Petri ad ipsum verbis : Aut quoubet alio modo ad Monachisum pervenerit ordinem. Annalis Novitiatus probationem duxit esse substam tialem, ideoque sine ipsa nullam omnino prosessionem subsistere aut v lere. Et adjunxit : Sed dic, rogo , ferendumne est , non potas libem vocibus arguendum, cum pravi quibbet a fonUeriorum Rediores , 3 ι nee
Deum diligunt, nec lucrum anima um quaerere comprobantur, turpu lucri
stimulis accensi. ita simplices quossue blanda persu ne decipium , aer eo vanis promissiovibus illectos ad Monasterium trahant ' Eritne huiu Odirecta conversis , quam non in Tossisserem , sed in possessionem praecessis inflammata cupido e Etiam hasce professiones censuit nullius valoris. Eique favet in libro de velandis Uirginibus Tertullianus, adverstim pro Vas. ex humanae gloriae libidine Virgines declamans : Porro ubi gloria, ibi sollicitatis , ubi sollicitatis, illis coactio, ubi coactis, illic necessitivi, ubi n cessitas, illicissirmitas. Istiusmodi professiones adfirmat non voluntarias, ideoque& nullas. Quod castitatem professi passim laborent avaritia , adfirmat & rati nem addit in libro de Viduitate Beatus Augustinus. Et nominatim de Monachis scripsit in Oratione ad Heraclium Cynicum Apbstata Imp .rator Iulianus: Genm es quoddam hominum , quos infelices Galilaei vulgo nominant Renuntiarores. Horum plioque postquam exiguis sese senis a
camerint, admodum multa vel omnia potius undique conradunt, adeo mingenti aliorum honore atque o facio si pentur. Addit quod sub faciendae eleemosynae suco ista actitent. Quod ipsum multis queritur etiam Zo-χimus Comes. Maledicam utriusqtie Pagani hominis calumniam exponit ac revellit in libris adversum Gentiles Monasticae vitae vituperat --res sanctus Ioannes Chrysostomus , assirmans Monachis non solum aeterna in futuro , sed etiam temporalia in praesenti taculo bona donaria Christo Domino, & totum mundum esse in ipsorum potestate, atque sic demonstrans: Sin tu minin credis, age te adurum, quempiam vid licet adducamm, ac persuadramm, uti monte defendens,
612쪽
DEcRETUM SEcUNDUM. 3 97mo autem ac resians , abcui ex hu, ct Amites valde re issi sunt, mandet ut sibi mittat auri pondus , quantum Vse vis, Me quia istu/ non pareretur, illa vel illi indigenti dari iubeat, videbis autem illum huic devotius, alacrius, promptius obedientem, quam faceret metu tuo qui is ex tuis iussos, toribuι. Nam lac quidem cum abquid Iubetur, maerens, tramι , demissim id facit, contra ille cum impenderat, tunc demum maxime ιrepidat atque --s est, ne forte in aliquo ostenderit , quod sibi eiusmoάι misi imperetur. Atque ego plurimos tibi possim ostendere, non modo ex eis qui excedentiores sunt, verum ex humilioribus quoque, qui tanta hac potesate sunt praedui. Argumentum hoc insigniter prosequitur, & pergit : Quod si nobiscum in Retuisne concordares , enarrassem tibi profecto multaι ἀο longas, no G crveteres huyusmodi hsorias. Hac potestate non quivis pollebant Mon chi, sed soli temporalium contemptores. QSiod inter ipses serdidi 8cavari fuerint, profitetur ac lamentatur in libris de cordis compuncti . ne idem Chrysostomus: ει quidem quod homines saecub viam spatiosam Lib. a. 'gradiantur, non valde mirum es , eos autem, qui videntur crucem Ikam p. sustulo est sequi christum , per hanc spatissam velis incedere , non tibi
pria glorium videtur Z Denique nonachi, cum de Monoenu es locis ha-AIMιonum percunctaritur , ante omnia requirunt, se requies fit in loco, sabundent omnia , si aquarum copia fluam. Sed etsi de eremo requirant, etiam ibi ante omnia de requie trae uas, de opportunitare ministeris corporalis. 7am vero si ad aliquam dispensatisnem vocaveris, aut aliquid dimini Ministerii injungere volneris, prima arim filiscuuis es uin, is prima ista verba seum : S est ibi requies quo eundum αῖ, s. inveniantur qua necessaria sknt abundanter, semial ιδεμ eorum quae lara oe patiosa via deposcis i Quam aliqui fuerint impudenter sordidi, imo&rapaces, lucet ex sancti A gustini ad nobilem Ecdiciam Epistola , ac ex libro de opere Monachorum. Avitam , quae omnia professi bona simul cum persona devolvebat in Monasterium , consuetudinem suis postea legibus firmavit, de ubique universalem fecit Imperator Justinianus, atque ita ex bono fonte tamentum accepit pravus rivus. Tunc praesertim coeperunt Monasteria venari , & ad se pellicere opulentos homines. Uidetur esse abusus , ex quo sanctissima magni Pachom ii Monasteria evertenda A
gelus praedixit. Quidquid sit, adversus illum statuit olim ad Caroli M gni preces secunda Synodus Cabilonensis r Imputatur quibusdam μα-rribus , eo quod ava ae causa hominibus presuariant ut abrenuntiantes saeculo res suas Ecclesia conse At. Quod penitus ab Ommum moribuus est eradicandum. Ammarum quippe siste- inquinere Sacerdos, non trere
613쪽
nor Constituit Sacer Conventus , ut Episcopi strue Abbates , qui non in fr-ctum animarum, sed in avaritiam cr turpe lucrum intuentes, quo bbeι ἔomines allentos circum Demendo totonderunt, res eorum tali persuas e non solism 'cceperunt , sed pol ius subripueruxi, paenitentia Canonica , utpote turpti lucri sectatores, subIaceant. Hi vero, qui vanu promi pond/m ill ti, vel quibusebet machinationism pers se, mento inopes inesti, rerum suinum Domini esse nescientes, comam deposuerint, in eo quod caperunt perseverara eo antur. Res nami quae ab illittis s negligentibus data ab avaru Ur cvi-- nensium accepta, sed rapta nosiuntur, haeredibiti reddantur ,qus deme ria paremum Ur avaritia incentorum exhaeredari esse nountur.Si vero nesient bus Epimpis aut O bbatibm, ε Mi stri eorum, quilibet videlicet in Gera,
hocsecisse convincuntur, Epsopi cr Abbates de disdia. illi vero de rapacitam .Voaruit iudicentur. Hoc vero quod quisque Deo justi ct rationaribter de robi uis offert, firmiter Ecclesia tenere debet. Hunc Canonem ad versus M a rum Epilaopum laudat etiam sanctus Petrus Damiani, affirmatque esse Moguntinum, in suo autem Decreto sanctiis Ivo Carfiutensis Episcopus adlcribit Remensii bynodo. At cόnstat esse Cabilonensem. Per Car tum Martet lum usque ad mendicitatem exspoliata Episcopia ac Monasteria, sub Pippini & praesertim Caroli meliore Regno conata sunt se reparare. Et qdidam Episcopi ac Abbates, aut certe ipsorum subditi elegerunt jam dictam viam , quam in Capitulorum, quibus Episcopos suos atque Abbates allocutus fuit, Brevi latius exponit laudatus Carolus: Inquirendum HE, si illa saeculam dimissum habeat, qui quotile possessiones sevi augere quolibet modo, qualibet arre non cessat, suadendo is coeliatu Rogna beatitudine, comminando de aeterno suppocis inferni, ct sub nomine Dei autem Ubet Sancti, tam divites quam pauperes , qui simplicioris natura sunt, ct mmm docti atque cauti inveniuntur, re Iisis exstobant, O legum ossi redes eorum exhaeredant, ac ter hoc plerosque ad sugura or sielera propter inopiam, ad quam per hoc fuerunt de isti, perpetron compellunt, ut quasi necessario furta is latrocinia exercear, cui paternarum rerum tariasivi, neia eum perveniret, ab alio praerepta est. Lapsam diiciplinam rvparans Carolus hanc pravitatem voluit correctam ,inlaudata Cabilonensis Syn dus correxit. Et hinc lucet Maurum Episcopum , qui similes professi nes voluit cassas, non fuisse fundatum. Nec ipsi favet Tertullianus. Absit ut hic de similium professionum valore dubitaverit. Uerissima tamen lunt haec ejus verba: Ubi necessitas , illis infirmitari Et dat ipserum
cau sim : . Pserito dum caput non regunt ut siluitenturboria causa, ventres te σε coguntur νfirmitatu - . - uiatio emm QM, non restio 'oc
614쪽
cit. a. quando O ilye venter Deus earum. uis suile Vir ines seinpie Ρaternitas. Nec tantum aut ruunt , Iid σ funem longum delictoram sibi a trahunt. Sacrarum Virginum ex calta Dei dilectione non tactas proseL sones insigniter demonlirat passim csse infoelices, ata fieri turpiter crimi nosas. Quotidie haec experimur. Harum quaestionum occasione etiam de pueris Monasterio per ρο-rentes oblatis , ac de intrusis per Regem aut Synodum Proceribri, i s ue etiam Regibus, necnon de Episcopis aut Clericis videtur fuisse disputatum. Quod enim dej istos& Regea & Proceres quandoque perlustitiam, quandoque per violentiam & Reges & Tyranni consueverint, quod item degradatos Episcopos de Clericos in Monasterio claudere ad perpetuam poenitentiam cbnsueverit olim Latina praeiertim Ecclesia, est omnibus explaratum. Hi omnes cogebattur ad selemnem profissionem.
Et de Basilii Camateri Patriarchae Constantinopolitani facta ad Isaacii Ang li Imperatoris iussum degradatione scribit Nicetas Choniates:
causa praetexibat,ir . quod quas nobiles Matronad Andronicus Comnenus , Lib. E. crudelissimus Tyrannus , in Monasteria invitas abstrinstet, si, ipse nigra λ ω Libitu δεροβιο reditum ad pristinam habitum . Uta rationcm concess set, Et de Caesare Alexio Conancno, per memoratum Ilaacium Angelum inique damnato ad Papycii montis Monasterium pergit idem Nicetas:
Cum stantium momem ascensuri esemus, ut Mona*cis caeremoniisi eum inuidia remi, tunes to trιmor apparuit. Me ππὸ urgente, ω subitae mutationueassam rogitante , inquit: Non babitum borreo. Quid enim estu muratio ρeritati habeat ξ Sed promissione ς', quaa secum scri babiim , reformido. Er ibiad, quodad coeliste Regnum nullo moda aptus si is, qui Manum aratra δε- Libmel admotam per ιnsaniam retraxerit. Iiu Cr aliis id genus dictis chri ha- num pallium invitus induit, . pyecibM , qμa Dper eum per ibantur, ne summis 'utiam auribus admissis , tantum radi se est albana imn appetiari pas.
Ius est. Gi aeci enim, cum Monachum profitentur, passi in nomen mutant more Latino: Ucrum primam prioris nominas litteram scin per retinent. Hinc Caesir hic ex Alexio factus est Athanasius. Quem mor niservarunt etiam Patriarchae Constantinopolitani. Laudatus, inquam, Alex ius talcm etiam profissionem censi it a se non posse excuti sine Apostasiae reatu Bc dii pendio vitae aeternae. QUOd nempe tunc ita crederet Ecclcsia Orientalis. Et hinc imperatorem Isaacium , qui Atia, nasum postis rc vocavit ad saeculum, & dent.b Alexium fecit, fuisse Euripo inconstantiorem , de insignis sacrilegi, reum 5ssirmat idem Nicerus. Et de Imperatore Nicopnoro Botoniate, per Alexium Comiamnumdcti illis in Minutatiuua, scribit Anna Comnena : Nicephorus a
615쪽
pιο --iη-omus , quo anima mutationem ferret, res ρη δι mohsam sibi accidere abilinentiam a tarn vi , -ra Gmu negotii messere. Responsio supponit taliter detonsum ac professum etiam Principem
ad omnia Monasticae disciplinae onera fuisse plenὶ obligatum.
Notanda sunt Nicetae Choniatae verba: causa praetexebarur. Ostendunt istam de invitae professionis validitate sententiarn non omnibus Graecis placuissie. Et de Heraclio Imperatore scribit in Historiae Breviario sanctus Nicephorus Patriarcha Conjtantinopolitanus: Heraclius Pbi picum mi ritii Imperatoris , t viserorem duxerat, affinem, tunc temporis clerici bubita Cap. 6. detonsum , et imperio , quod antea Crispiu administraxerat, praefecit. Quod nempe Phocas Tyrannus ipsum inique ad tonsuram damnasser. Et de Imperatore Iustino primo habet in Ecclesiastica Historia Anastasius Bubliothecarius: Amionem Patritiaip, quem in Nicena civitate Presisterum consecraverat Inaliam Imperator , Iustium ut reTera p=udentem secu Praefe- Fbl. ys.ctum Pratoriorum. Quod nemph per injuriam fuisset detonsus. Hoc i sum asserit Martyr Theophanes. Et in litteris ad Nicolaum secundum L;b i. Pontificem probat, licci non per omnia, sanctus Petrus Damiani. Et Epiit. V. Platonem Studiani Monasterii Abbatem, quod se a sancti Tharasi P triarcia ae Constantinopolitani , quia Constantino sexto jussus Mariam Augustam iniquh totonderet in Monialem, communione separaverit, laudat idem Anathasius. Et Michaeli tertio , matrem suam Theodo-P. ios. & serores tonderi ac in Monasterio claudi jubenti, reposuit apud Nicetam Paphlagonem sanistus Patriarcha Ignatius : Hoc a me fieri nefas. Nam sicci De gabernacula , Sacramque Sedem cum susciperem , sidens jurejurando meam per scriptum aEArinxi, numquam me Imperia vestro insedias positurum, vel ejusmodi consilia agitaturum. Et verὸ nunc quod Regina rum est facinus , qua*e in illis cansa , ut Majestas visira talia in 1 omachinetur Haec discordia fuit primiis sons Photiani schismatis. . Et de Imperatore Romano tertio ac Polyeucto Patriarcha scribit Georgius p Cedrenus : Romanus Ioannem quemdam clericum Spadonem , quem obtusetia quadam facinera Consitantinur , Romani pater & Antecellor , proturo
barat . Monachum secerat, . qui usque ad ejus mortem abditus ti aerat, habitu exuit, Chricique reiaiso amidiu inter θηs recepit cubicalarios. at Pisi luctus iusta inditnatione concitus , Nehementer Imperatorem urgcbat, rex sua familia diceret hominem, qui votum Monasticum ejurasset. Imperatore. tamen excusante, quod negaret eum revera Monachi conditiones amplexum,
aut ilis generi diitae ab ulli Sacerdote votis consecratum fulse, sed tantum ista metu Imperatoris simulaJe , dereptui eum misum fecit. Don/s ille usque
ad Remavi moricis , profanam πονο instituto vitam exegit. Eo mortuo,
616쪽
DECRETUM sECUNDUM. Grvmrsum Asm ico vetitis habitu,animum tamen non mutavit. Ad Monast, cum habitum redire fuit compuniis, quod juste fuisset flamnatus ad Monasterium, & Patriarcham mendaciis circumscripsisset. QMd ipsum scribit Michael Glycas. Et ad tertium Ancyranum clanoneni diribit magnusinaecorum Dinor Theodorus Ballamon: Cum Donnnis Nicolam ἶ-,qui Am iam Disium dicim Magistrinu tonsem esset, oesi pplex contenderet ut quod vi in eum erat furitum tolleretur, or Epistopale ruri smunm obuet , sanctissmiu ille Patriarcha Dominus Lucas , videns eπm I misce cum vestibus Episcopalibus praesentem , eum non admisit duens , quod si Srnodalem quidem sententiam est correctionem exspectasset Epistop- , Canonicum auxilium inven sit, sed quia vestes Monasticis, quibuου τι -'dutus fuerat, inarae te exuit,'sbi ipsi iis dixis, auxilium non essequetur. Sed inm sanctissimm Patriarcha ad Dominum migrasset, vi quid factam tonsuram tanquam non factam reputans abolevit, Episcopum autem, utpote qui negligens fuisset, ct sibi μου dixisset ad tempus celebrandi licio priavavit. Foreo 2 Omnenam Dominam Theodoram , quae iacta es Laparis , illius Domini Andronici coniux, vi illius T ranni se ronici tonsam , Con Antinopolitana 8no-s non scivis mutare habitum, uec cum Crais Hunugariae, qui hoc vehementisi e petebat coniungi , eo quod poct ejus vim momum processet tonsiura , etiamsi vi facta esset , in Coenobiaco Minast ris Grais egisset. yam vero Er alias quoque nobiles mmmas sic tonsin aeqπι scensuit haec θnodiu ad pristinum habitum reverti: Vel quod earum mariti
superessem, vel quod tonsuram ommno non ad Isint post mortem Tyranni. Laudati Episcopi ac Doctores inter incussum justε ac injusth incussum metum aut allatam vim distinxerunt. Et a solo injusto metu aut vi professionem censuerunt vacuari. Et taliter vacuatas per liberam in Monastico habitu permansionem crediderunt fieri ratas & firmas. Et hinc noluerunt per quemquam sibi ipsi jus dici , sed natas quaestiones per Synodum discuti atque finiri. Et haec omninbfuit communior Graec
Eadem sententiarum varietas fuit olim etiam apud Latinos. riam&hormn olim& Reges & Episcopi damnabant etiam invitos ad Monastucam & Clericalem tonsuram. Et quandoque adversum innocentcs su runt in tales circumscripti sententias. Et in quinto Capitularium apud Ansegisam biensem libro exstat haec lex: Qualicumque modo mulier, dimittente simine virosis, ot eo deo io, verum sotitum in cum acceperit, aut seonte aut invita , in eo permaneat ommno, nec dimittat. Et in suo Decreto sanctus Io Carnutensis Episcopus ex Moguntina , quam in cnova tunc sancti Albani Basilis celebravit cum Carolo Magno incuti
617쪽
6oh SAMcTI LEONIS NONI, phus Archiepiscopus . Synodo refert hunc Canonem : Si, ante nos legitimos tonsi tira eLI sine consensi parentum Dorum, etsi ipsi parenter insta annum non se reclamaverint ad 'Principem, aut ad proprium D opum, , aut ad assum Dominicum, ingse Clericatu permaneat. Si vero post legui.
e. 16. AEnnos per vim Clarum sedius est, infra annum ad supra mem/r
tas persenas minime se reclamaveris , in f tiriouu permaneat , Acut is da quo severius d Ium est. Agit Canon de Rinulari intra claustrum Cler Catu , cui adnexa omnino erat solemnis protelsio. Ea hinc post pluressa milium dubiorum decisiones ad ungit e me de velandis pn- οι servandum es. Inique ac violenter impressum Ionasticum jugum supponit essi validum, attamen infirmum, quod facta intra annum recla matione elidi possit, & quod ei uidem temporis lapsu , aut etiam suscepto intra ipsium Sacro ordine fiat liabile & ratum. Facta fuit haec Synodus noni saeculi anno tertio decimo, & in Gallia Christiana Sammarthani Fratres assirmant mant, iptam exstare in Caesarea Bibliotheca Viennensi. Qtrapropter videtur diversa ab illa, quam cum aliis Galliae Synodia vulgavit Jacobus Sirmondus. In hac enim non ille, sed hic R 3 reperitur Canon : De Clericis hoc Hiluimus , ut in qui ha Ienus inventi
sunt serrum Canonico, Dein Atinastico Ordine , ι-μ ιι μου eorum --Dntate, si serisint, ut ita permaneant. Et Linceps camendum ut n--ερ atur ne legitima aetate, st spontanea volunIase, vel cum licentia sit Domἰni. Quem Carionem in septuna sui Decreti parte habet etiam laudatus Ivo : Priorem vigesimo sexto , hunc posteriorem numero cem tesimo nono. Quare hic videtur etiam tempore posterior. Ex data intra annum reclamanci licentia videntur nati abusus. Hinc priorem Syn dum videtur correxisse posterior, sanciens huc usque violenter impre sas tonsuras esse ratas Jc firmas , verum deinceps non attentari. Et ce
Modegildi Cariberti Francorum Regis vidua, quam doloὰ captam Guntramnus Rex violcnter tonsurarat in Arelatens Monasterio, scribit in Francorum historia sanctus G rcgorius Epit copus Turonensis rL. .. e. codroldis vre acquisens jejuniis ac vigiliis asci , per occultos nuntios Gothum quemdam adivit, promittens se in Hi panis daeductam cori mocopularet, quia cum thesiuris suu de A n. trio egrediens, libentι eum an
mo sequeretur. Quod ille nihil bitans repromisit. Cumi hac colitis rebus
factis , volucris e Coenobio pararet egredi, anticipavit e us volun tem in
stria Abbatissae, deprehensas staude, eam graviter casam cusodsae manc Wi praecepit, in qua usque ad exitum visae praesentis, non mediocribus at-rrita 'sionibus perduramis. Abbatissa punivit uti veraciter ollatam. 34. Filium suum Merovaeum,qubd ε Cenomanens, ubi violcnter fuerat to sin
618쪽
DECRETUM s ECUNDUM. 6Oῖsus, Monasterio fugisset, eodem rigore tractavit Rex Chilpericus. Et ipsum pro excommunicato habuerunt etiam laudatus Gregorius , ac. R nemodus Episcopus Pariliensis. Plures sunt ejusmodi Canones &exempla. At vero contrariam sententiam redegit in Canonem Romana EugγnM secundi Synodus: Sicut qui Ario, steria enerunt, a inso inrus egredi Nnpermittuntur , ua hi qui inviti sue offensionis crimine Asina jeriis si m 3ntromisit , nisivolentes non teneamsur. Ouia quod non petunt, non Ob- semant. Ideo i tales considerandisunt marinis peccata commutere quam pian gere cui Dccrι rosandissimi Leonis Papae manifestissime continetur. Notanda C-- 33 sunt verba, Sine iustae Ufensonis erumne : Gravium criminum reos permittunt invitos etiam deinceps damnari ad Monasticam prosissionem , ipsamque ianciunt ratam & firmam. inem Canonem in Romana tua Synodo innovavit atque confirmavit etiam Leo quartus. Eandem ferEsententiam secutus est Joannes octavus. Etenim pro Theodora vidua, quam in Vitam ob invadenda ejus praedia Germanus frater vi compulerat ad Sacrum V elamen & Monaiticam professionem, scripsit ad Theodoricum Theatinum &' alios vicinos Epilcopos: Nos habentes eundem , E in. Pem cst Patres nostra, spiritum solei ct telum 1 tura , e idem super leguιπις relatis, quae illi, seMιmetis, eademia. σnino decernimuI , cst quod non
propria voluntate, non arbitrio, non voto, non expetito vel spontaneo iudiacio, quin Potius co te ad linur, cassandum Use Oncimus. Praecipue cumiac eadem foemina non nis minis perterrita , elus murus diebus quindecim εδεμ velumen gestasse se dixeris, O nullo Sacerdote ianciliationem trιbuen
re hoc violenter susceperis. Quod licet ad huius absilutionem sis icere possisperemus. Quia flua esZ totius violentM ac necessiviis vincutis absoluta , suum licenter er ingenue debet sequi arbιιrium, os quod non elegιt, ut perferat non est cogenda. Tamen Sanetirari ves, commutunus, ut m unum convense res , Usius seminae causam secundum Deum discutientes , Ur omnem super hac querimonia veritatem subtili inuriatisne reperientes, ta liquidum Miaris. Videtur professionem non declarare ipso jure nullam , ted dumtaxat uti infirmam jubere cassandam. Large interim ostendit ea, quae per injusth incussum metum fiunt, non esse immobilia. Per Eugenium secundum laudata magni Leonis verba edicit Leo quartus: Verum etiam qui sponte ad talem devotionem pervenerit, Erpori modum ad nuptias vel ad militiam devolvitur, publica satisfactionem form- 'uma germ munitus , ut ad perstitionem venire non distat. Desum I ta 'sunt ex Rescripto ad Rusticum Archiepiscopum Narbonensem. Et via
detur quartus Leo serisum potius desumpsisse quam verba. Magnus mi
619쪽
SAMeTI LTONI s NONI, D. 92. Leo sic scripsit: Propositum Moracti pruris arbitrio aut volota te susce- P plum deseri non potest absque peccaro. Quod enim quis vovit Deo, debet reddere. Undae quiretata fingularitatis professone, ad nubtiam vel ad nuptias devolutus es, publicae Poenitentiae es sarisDIlione purgandus. Quia etsi innoceos militia , is honestum possi esse conjugium, electionem tamen meli rum deseruisse, transire,o es. Uti sub nono, ita & sub primo Leone videtur fuisse grassata Monachorum Apostasia : Illorum praesertim qui aut adhuc infantes, aut pueri per parentes oblati, vel adulti fuerant per alios violenter ac injustε detrusi in Monasteria. De his praesertim videtur Rusticus ad Apostolicam Sedem retulisse. Et quod causa etiam tunc esset dubia , ac utraque contradictionis pars haberet desenseres, videtur ipsam noluisse magnus Leo decidere. & dumtaxat de illis, qui proprio arbitrio & voluntate suscepissent Monachi Propositum,respondisse. Circa alios permisit quemque in suo sensu abundare. Ex eodem principio
Π Uermeriensis olim Synodus emisit hunc Canonem : Ut quObber modo femina velum acceperit, in hoc permaneat, nsi se imitam μι recta mantem velaverit aliquis. Tamen praedicandum est, ut cum velo suo permaneat, svoluerit. Quod si Presster eam inγiram reclamantemi velaveris , gradum suum pro hac causa perdat. Etiam taliter prosc siis aut velatis manuat prata
dicari perseverantiam. Quis dubius esici ipsarum status, &alii ipsium
assererent validum , alii negarent. Et ad evadendum labyrinthum Canon mandat deinceps velum non imponi invitis. Hinc in suo ade . r. Monachos Capitulari statuit etiam Carolus Magnus : Nullus cogatur 3 visus promistere. Et Neophytis Bulgaris rogantibus, Utrum si muls rem et uam , nolentem vitam Atina cam sHipere , quis Monacham fecerit , peccatum committat, Nicolaus primus rc spondit alia csse Divini Praecepti ac necessitatis, alia 3umtaxat consilii & supererogationis bona
opera, atque prosequitur : Monacticum habitum induere, ac vitam reumoram ducere , non nisi a spontiente fovinitus exiguntur. Undae qu quis vim intulerit alicui , ut Monachicum habitum 2 ritam remotiorem, quam non optavit me elegit, assumat, hic tanquam violentus peccatum e dero
non valet. Et quoniam quod alitur, ex accipιcntis voto non venit, nec a
cipiens Religiosum habitum inde mercedem habet, nec inferam crudelitatis sua judicio carebit. 4d Constantinopolitanum Imperium semper respexe-
. , I, Bulgari, ideoque facti Christiani Apostolicam sedem conlulue
runt de variis Graecorum moribus, inter quos erat Regia invitorum ad Monasterium damnatio : Nam nuper Imperator Michael innoxias Germanas Sorores suas , propriamque matrem Theodoram ita damnaverat , dc hac de causa exercebat simultates cum sancto Patriarcha -- Diqitigod by Cooste
620쪽
DE RETUM sECUNDUM. cos natio. Et Nicolaus Pontifex respondit ad sola interrogata. Dumtaxat respondit eiusmodi damnationem esse iniquam & crudelem, addens & prosissionem carere merito. De eius valore tacuit. Quod & Latini & Graeci de ipso controverterent. Hinc& Joannes instavus lucidh. non definivit. Etiam de insantium seu puerorum facta per parentes oblatione omnis olim non concordavit Ecclisia. Antiquissima est ista oblatio. Etenim
se ad sancti Macedonii Monachi preces fuisse h sterili matre conceptum,& ab ipsa ex ejusdem consilio ac jussit oblatum & obstriinum Deo , scribit in Monattica Historia Theodoretus, & adjungit de frequentibus ejusdem sancti viri ad se adolescentulum exhortationibus: Macedomus
sepe me adhortatus duebat, multis cum laboribus natus es. Λώltas ipse noctes duxi, hoc unum psem a Deo , ut pamentes tui hoc ferent, quod te nato appellatisunt. Dignam igitur labαribus vitam age. ε dite partum promisi sonibus consecratus es. Deo autem qua oblata sunt , veneranda punt omni- bus, nec a vulgo contractanda. -e oportet te pravos animi motus non
admittere , sed illis tantum st facere, or laqui, is cogitare, qua virtutis legistitori Deo placent. Ego vero ct verborum memini , divinum donum edoctus sum. Et ad Nonium Consulem scribit: Priusquam me conciperent , oblaturos se Deo polliciti seunt pinentes , atque ab incunabulis, ut promiserant , devoverunt , hoc modo educarunt. In Monasterio tempus, quod Episcopatum praecessit , cum exegissem , invitus Disium or almsum. A primis incunabulis fuit ob laetum de necdum nato votum traditus Monasterio a parentibus , ideoque adolescentulum , ut caste 8c Monas ice viveret , adhortabatur Macedonius, firmiter censens ejuς
modi oblationem esse validam ac firmam professionem. 'd Dd, cium omnino probavit ipse etiam jam Episcopus& Doctor Theodoretus. Et ad nobilem Matronam Laetam de filiola ejus Paula scribit sanctus Hieronymus : Propositum mihi es ad te sermonem
re, quomodo instituere Paulam nostram debeas, qua prius esῖ , quam genita. Quam ante votis, quam utero concepisti. Vidimus aliquid temporibus minus de Prophetalibus libris. Anna sterilisarem riviso cunditate mutavit : Tu luctuosam DecundYtatem vitalibus briris commuta l. Parentum oblatione ligari filiolam, ideoque esse Monachaliter educandam , & sine Apostasia non posse transire ad alia vota , ostendit multis, & sancti Samuelis exemplo confirmat. Proinde haec pietas a Synagoga venit ad Ecclesiam. Et firmatur in antiquo Romanorum jure,
apud quos Patria potestas fuit despoticum in proles dominium. Quae Omnia Hieronymus repetit in Epistola ad Gaudentium, qui filiam Pac