장음표시 사용
621쪽
6o6 SA se TI LEONIS NONI, tutam Deo devoverar. Utramque Epistolam scripsit in Palestina, ideoque in utraque locutus est ex sen su Orientalis Ecclesiae. At vero Ponticam atque Asiaticam Dioec sim longh aliter docuit mugnus Basilitis. De sacrarum Virginum lapsu atque poenitentia scribit v ria ad sanctum Amphilochium Iconii in Asia Metropolitam, & subjungit: Illud autem Ooψteri nobis eiri necessarium, quod virgo nominatur, quae se siua θοnte Domino obtulit , o matrimomo renuntiavit, Er visam in san. emticatine praetulit. Pro 'sones autem ab eo tempore Iudicamus, quo inas rationis complementum habueris. Non emm pueriles voces omnino in esserasas exis nare oportet, sed eam qua sura fidecim annos nata fueris, ra. nonisis compos, Er iuu examinata ac probata pι Overaverat, or ut admitta- rur precibus contendit, tunc oportet In sacrarum Virginum catalogum re . ferri , cussi confessionem comprobare, 9 1lbm ιnfirmationem inexorabilia ter punire. .racultas enim pinentes er fratres offerunt, es' quidam eorum qui evi cumulone attingunt, ante aetatem non ex si s ad Caelibinum incita-ias , sed aliquid quod ad victum sium pertinet procurantes, quas non facili ad itere oportet , donec aperte 8λ opriam Jam sententiam perfrutini Οιrι p. 38. mus. Ad quae verba partim bene, partim male commentatur Theos rus Balsamon: Ne dixeris intelligi de Monachis , vel Ascetriis. Etsi enim in minore Hase crinem saecularem depoUiserant , prima erat, ut mihι τι e-tur, ad id quod riinceps sequitur , i rum prosessio. Recte adfirmat Cano nem non loqui do pro scilis intra Monailemum Uirginibus. Lucet eκ
proxime sequenti Canone: Virorum autem prossiones non novimus, praeia Cis. i p. terquams qui si s Conachorum Orium adlluis averint, qua tacite videntur Caelibatum admittere. Assirmat nullum virum ad profitendam in
saeculo ac propria domo castitatem admitti, vacuamque esse ejulinodi professioncm. Quod nempe viri nequeant domo claudi ad evitanda illius, professionis ex libero in publicum processii pericula. Et factas a puellis in saeculo ac propria domo prosessiones valere non vult Canon, nis fiant proprio arbitrio post expletum sextum decimum aetatis annum. Infantes ac quasvis minorennes permittit quidem offerri a parentibus, verum ex . inde consecrari non vult aut obligari. Quod nempe parentes filiolas se, quenter ex paupertate offerrent Ecclesiae, atque ita non plene castis cordibus divina gratia quandoque non cooperaretur. Et sedecim annorum puella non nisi post multam instantiain, examen, ac probationem p terat ad profitendum admitti. Utique ab Episeopo. Quare nec ab alios poterat. Quam laudabilem, & a nostris temporibus omninb imitandam
disciplinam existimo non inductam a Basilio, sed apud Ponticos fuisse
622쪽
DECRETUM SECUNDUM. ITheodorus tamen Balsamon errat hosce Canones a Basilio non extendi ad Monasticas professiones. Posterior enim Canon diserte addit de Monachis: Sed in istis quoque aud existimo pracedere oportere, ut ipsi inter lent- , s evidens 18sorum accipiatur professio , ut postquam se ad libidinosam ct voluptuaruem visam conumerint, eorum qua fornicantur punitioni
subiiciantur. Evidens pro fissio est professio post uiscretionis annos facta per propriam electionem. Lucidius hoc Basilius tradit in fusius di ut
iis Regulis. Assirmat utriusque sexus infantes ac pueros omnino admittendos ad Monasteria, adjungit: si sane tempore, utique completae rationis, admittenda est vii initatis professio , tamquam firma iam , ejusmodi qua a proprio consibo ac Iudicio prosicscatur, ratione Iam probe adulta. Porro sententia ei modi testes assumenis sknt Ecclesiarum Antistites , quo videlicet per Usios cir sanctificatio corporis, veluti res sacra Deo dedicetur, Uraritionis illius per illarum I0timonium confirmatio fit. Sic enim aestudium μή Irum maleae fa maxime evitabit, qui seipsos palam Deo ded caverint, si professionem ponea rescindere conati fuerint, iis nulla ad impudentiam causea reliqua fiet. Qui vero visam cum virginitatis profesonesuscipere nolit, is tamquam qui res ei accurare sollicite non post, ipsis iisdem adhibitis tψλbus diamutitor. Etiam in brevioribus Regulis puerorum per parentes oblationcm probar ac laudat, atque adjungit: Firma tamen tunc erit professio virginitatis, ex quo adulta iam vim esse caeperιι, ea quae solet nuptiis apta deputari ac perfecta. Ex quo Vides sacrum Tridentinum Concilium, Cap. dum professuras Virgines unxit ab Episcopo examinandas, a Patrum institutiis non recessisse. Quae omnia propter Basilii audi oritatem confirmavit I rullana Synodus. Praeter decimum septimum tis annum. Dein Caia. o. cimum annum admisit ad professionem Eadem sententiarum varietas olim iuit in Latina Ecclesia. Sanisti Bened iisti Regula sic habet: Si quo forte de Nobilibus o fert filium suum Deo
in Monasterio , si e pure minora aetates , parentes eius faciant steritionem. Et cum oblatione inam petitionem , ct moum pueri involvant in palla ramis , stsi eum inerant. Subiungit spectantis ad puerum substantiae Oblationem, atque prosequitur: Similiter er pauperiores faciant. Qui ν ro ex toto nihil harunt, fluebciter petitionem faciant, ct cum oblatione Oerant suum suum coram testibus. e Patris oblatio omnino fuit filii professio , & ipsum perpetuo Divinae Majestati ac Monasterio obligavit. Lucet ex oblatione sanetorum Mauri dc Placidi, ac plurium aliorum. Et puerum Gregoriano ad Scauri clivum Monasterio a parentibus oblatum, quod adolescens apostatasset, fuisse a Deo gravissime percus
sum scribit in litteris ad Nicola- secundum Pontificem Luctus Petrus
623쪽
668 SANeTI LEONIs NONI, Lib. r. Damiani. Eundem sensum lucidh habuit quarta Toletana Synodus t Epist 9, Mohiachum aulpaterna devotio, aut propria professo facis. Quidquia harum
fuerit, alligatum tenebit. Proinde his ad mundum reverti intercludimus,
'' ε' ct adseculum inieta cimus retrassum. Hoc ipsum de publicae poeni tentiae assumptoribus statuit alius duidem Synodi Canon, &adjungit: Cidi re ct a parentibus fuerint, Ur poctia habitum satu
larem sumpserunt, iidem a Sacerdote comprehensi, ad cultum religionis , aesa Can 6. priks poenitentia, revocentur. Tractandos illos sancit uti Apostatas. Et hoc extendit etiam ad foeminas. Et sexta Synodus videtur confirmare. Q dquid sit, adversus grassantem praevaricationem lucidh statuit de cima Synodus: Si in qualiset minori aetate via Religionis tonsuram , vel Re Rioni debitam vestem, in utroque sexu filiis avi unus aut ambo parentes de. derint, certe aut nolenti δ aut nescientibus se sisceptam non mox visam infliis abdicaverint, sed vel coram se vel coram Ecclasia, palami in Conmotu evidem flios talia habere permiserint, ad secularem reverti habuum ipsis ficti s bis quandoque penitus non licebis. Sed convidii quod tonsuram aut religiosisy vemm aliquando habuerim , mox ad Relgionis cuisum habitum, revocem tur, c sub aeterna H Irictione hujusmodi observantia inservire cogantur. Pa rentibus sine filios Religioni contraire non ampliss quam usque ad decimum viatis eorum annum iscentia poterit esse. Decennio majores sancit nonnisi ex propria voluntate obligandos. Rusdem sententiae fuit Gallicana Ecclesia. Etenim quinta Aureli can. ly. nensis Synodus puella , qua aut proprin voluntate Monarierium expetunt.' aut a parentibus osseruntur, mandat probandas in veste Laica, & lapibprobationis tem se admittendas ad Religionis habitum , additque tunc firmas in statu, nec posse redire ad saeculum. Haec Canonis verba, Secundum statuta Moiasterii, in quo elegerint permanere, intelligi Oportet de elemone, quae fit aut profitentis propria. aut offerentium parentum voluntate aliena. Ita exponit prima Matisconensis Synodus: De puellisque se Deo voverunt. praeclara decore maris aci terrenas nuptias transierunt, id custodiendum esse decrevimm, ut si qua puella volantarie, aut parentibus syis rogantibus Religionem professa, vel beneductionem fueris consecuta, ct postea ad coniugium aut illecebras saeculi, quod potivi en stuprum quam conjugium Iudicandum, transegredi praesumpserit, usique ad exitum Cis,3 , cum illo, qui se hujusmodi coniugio mi uerit, communione privetur. Notanda sunt verba : Religionem professa, vel beneductionem fueris consecuta. V p ' ' Priora ad voluntarie eligentes, pol eriora referenda sunt ad oblatas a
parentibus. Et Apostata Monialis Agnes, quam gravissim h punivit eadem Synodus, omnino videtur non professi fuisse, sed oblata. Et hincad
624쪽
DECRETUM sECUNDUM. 6o9 ad Sanctum nostrum , reparaturum Gallicanae Ecclesiae lapsam discipli nam, Apostolum Bonifacium rescripsit Gregorius secundus Pontifex: Epist. . 'addidisti, quod si Pat ν γ l Mater silium υu siliam intra septa Monaiierii in V p
insanirae annis sub Regulsi tradiderint disciplina, utrum Meaι eis, poliquam pubortatis 1ῬkῬtrint annos, egredi m mutιimonio custiari. Hoc omnino de Nitamus, quιa nefas est ut eblaris a parentilara Deo siliιs voluptaris frana laxentur. Relcripsit non e x Romanis dumtaxat Canonibus, sed cic ex Gallica
nis. Et hinc verba ista in ilium vigesimum secundum Canonem assumpsit sub Adriani secundi Pontificatu celebrata Synodus Wormati ensis. 'Quinimo quosdam Galliae Episcopos aut Dod ores tunc sensisse longh, Iiberalius in Monasticae vitae favorem , docet prima apud sancti Ivonis Decretum Moguntina Synodus Riculphi Archiepiscopi: Si quis ante annos legitimos tonsuratus sine consensu parentum suorum , γ' si parentcs infra an e num non reclamave)int ad Principem, aut ad proprium Episcopum , ut ad Missum Dominicum, in ipse Clericatu permaneat. Et in ira et Ille qm ante
legitimos annos tonsuratus est, utrum in eadem tonsura permanetTe Abeat necnt,
inpotiatesse parentum. Et post varia concludit : Hoe . de velandu pue Iis obser*andum e i. Quidam & Episcopi & Abbates pucllos ac puellas
etiam invitis parentibus tondebant aut velabant, & rata ac firma Volebant tam velum quam tonsuram: Et hoc confirmat Riculphus Archiepiscopus, laesis tamen parentibus annum indυlgens ad reclamandum. Quod ipsum confirmat ejusdem secunda Synodus, atque adjungit: Deinceps ca endum est, ut nastus tondeatur , nisi legitima aetate, cir spontanea oluntate , ,el consensu parentum. Eoulque seu in Canonico, leu in Monachico habitu datam aliter tonluram a ubet esse stabilcm & inconcussam. Nec tamen sic cessavit violentia. Etenim adversus illam statuit in primo suo Capitulari imperator Ludovicus Pius: Ne putri sine voluntate paren cap. 2 o. tum tonserentur , Nel puella vitentur , modis omnibus inbibitum est. Et qui hoc sacere tenta erat, mulciam quae in tapitulis legis mundanae a nobis constitum continctur, persolvere cetatur. Et nota, quod non soli Patres , ic d Matres potuerint infantis ac pueros suos offerre Monasteriis. Quare
oblatio haec plenh fundata non fuit in Patria potestate. Eumdem fuisse Romanae Ecclesiae sensum docent & sancti Benedicti' per magnum Gregorium probata Regula Monastica, & lupta laudatum Gregorii secundi Rescriptum. Quod ipsum insigniter lucci ex Re- scripto Nicolai primi ad constitutos in Germanico Regis Ludovici Regno Episcopos. Atto Comes in propriis fundis duo aedificaverat Monasteria, vivebat istic Monachus, & novem annorum filium Lambertum invitum ac recalcitrantem, induerat cuculla. Citra omnem M Hhhh nasti-
625쪽
6to SANcΥ1 LEONIs NONI, nallicae Regulae consequentiam nec ipsum Pater Altaris palla it voluerat , nec ita obvolutum ulli Abbati obtulerat, nec ullus Abbas ipsum Monachaliter benedixerat: Salomon Conllanticnsis Episcopus cum taxat i plum invitum,& quidem citra patris oblationcm compulerat ad assumendum Monasticum habitum. Quod nempe prius patris laetum censeret sussicere ad Monasticam filii obligationem. Ucrum laudatus
Pontifex sensit longe aliter. Uitiosum hunc Monachatum censuit, licet non penitus vacuum , tam eruinfirmum . ideoque&cassavit, Laimbertum ad ejus observantiam violentes compelli vetuit, & tamen ad iunxit: uapropter consultias agetur, si piis suasioni bati conicmptum mancti Gr amorem DG pradicando, quam τι oleritiam 3nserendo, illum ad Calestem amorem acce damus. I hue iam Divina inspiνatione compunctus propria velitntate se subdae, liceat eum a mundanis G laicasia remotum vagationibus i I negotiis i ter Riligioses o Ecilesiasticos vires , in canonica degere Pita. Non enim pstamus canonices Reletiosos a Sanctorum Monachorum Ῥita or confortia sejunctos. Itaque de Germaniat Episcopi , & Doctissimus Pontifex Nicolaus Monachatum hunc non censuerunt penitus vacuum , sed dumtaxat dubium, ideoque& commutarunt in Regularem clericatum. Aa. Q. a. memoratis formae vitiis liberum judicassent omnino validum & firmum. cap. 4. Laudata Epistola exstat in Decrcto Gratiani. At vero contrariam sententiam secutus fuit Montanus Toletanus Adichiepiscopus, statuens in secunda Toletana Synodo: De his quos ῬοIuntvi paremum a primis infantia annis in chricatus esticio vel Menachali posset , pa-νrter statuimus observandi an , ut mox cnm detonsi vii Ministino Lictoris comradith fuerint, in domo Eccli a sub Discepi praesentia a l rapisita sibi δε- beant erudiri. sisti decimum octavam aetatis suae comple eλihi annum , ο- . ram totius cleri Hebis censpectu voltintas eorum expetendo conjetis
perscrutetur. unilausi gratia castitatis placuerit, promissone rastimonias absque coniugab necessitate responderim servatures , bi loquam appetitoruarctisiima vitae sensimo Domini iugo sululantnr. His .intem , quibus ῬοAn ras propria interrogationis empore a fiderium nubendi pe sua crit, comessam ab apostoli licentiam auferre non psumus. Haec tunc erat univei lae His p niae constans sententia , quam per poltcriores Synodos mutari ampetr runt san hus Leander, fulque frater ac in Hii palensi Episcopatu succes ser sanctus Isidorus : Haud dubie propter sandii Benedicti Regulam, probatam te firmatam a magno Gregorio. Et Montani sententia via tur numquam caruisse Patronis. Hinc enim adversa sententia non tantum quartam, sed etiam per sextam ac decimam Toletanam Synodum
bestianovari. Montani immitiam amplexa est sub Ludovici Pii I perio
626쪽
DECRETUM 1 ECUNDUM. 6 II fio unietersa sere Francia. Aquensis enim Abbatum Synodus statuit: si pueram puter aut Mater tempore ouisionis seram altari, cir petitionem pro eo coram laicis testibus faciant, quam tempore 1ntelligibiti ipse pure confirmet. Hoc est, Uli acceptum ulum rationi R. . Erat novum statutum, & avitis Gallicanae Ecclesiae moribus adversum. Lucet ex instrumento , quo Nobilis vir idito filiolum suum Ambiae phum obtulit Novaliacensi Monasterio, & quod exstat in ejul-dem Chronico : Dum legaliter sancitum antiquitus tonestir ω cautiam , cum obtitionibus Domino parentes tradereseos filios in templo Duciter scivit res , protul dubio hac de nn tris sibis faciendum nobis salubriter praebetur exemplum. Aquum enim judιο creatori nostro de nilis reddere fructum. Idcirco ego V, laeti hanc silium nostriim ambia bum, cum oblatione ιn manu atque petitione, altaru palla manu mea involuta ad nomen sancti Pctri, O sancti
Andreae, caterorumque Sanctorum, quorum reliquae hic caminintnν , ω tibi V arna, i praesenta Deiano , ad Nicem Domini se , biga i Epistopi , seu G Richariι Prapositi, trado coram testibud Regulariter po mansurum. Ita ut
abbac dis non liceat illi cosium desub jugo Regula excutere , sed magis ejusdem Regnia se liter se cognoscat in lituta servare, G Domino gratanti animo mi
. suspecta n perstuum , nec quolibet modo per rerum mearum facultates aliquando egred exsili ὸ Monasterio tribuam eccasionem. Iste Ambi ut plaus stib Carolo
Magno rexit laudatum Monasterium, & ipsi in dignitatem successit Hugo Quidem Regis filius, atquc ita lucci istum filialis oblationis in rem utique tunc in Gallia fuisse firmum & inconcussam. Et omnes eius ritus hie insigniter exprimuntur. Filii Matio fiebat qd Missam tempore offertorii,&parens prolem, uti quam viliam suam rem Divinae Mai stati ad Abbatis, aut certe Vicarii, Praepositi vel Decani manus, in perpetuum atque immobile servitium tradebat. Et de actus validitate nullus tunc haesitabat in Gallia. Plurcs usmodi antiquas paternae oblationis formulas adducit in scholio ad trigelimam secundam sanisti Lanfranci Epistolam Lucas Dacherius. Et hinc praefatum adversius S. Benediisti Regulam dc plures ejus confirmatores Canones Abbatiale Decretum ab omnibus non fuit admissum. Etenim non solus Pitrus Damiani, sed etiam Maurus Episcopus istis filiorum oblationes profitebatur validas. A mota interim inter ipsos disputatione motus Leo nonus stetit pro istis Abbatibus, ediditque Decretum, ut deinceps nemo fieret Monachus, nisi aetate legitima de propria v
Iuntate. Qua in Synodo ediderit, ignoro. Et nec ipsum fuit ubique ad-Hhhh 1 missum.
627쪽
6ix SANe YI LEONIs NONI, missum. Etenim & Toletanos , Gallicanos , qui istas oblathnes firmant, Canones Decretis sui s in seruerunt & sinistus Ivo Carnutensis Episcopus, & Monachus Gratianus , ideoque supposuerunt adhuc viveis re&servari. Et ad Goisseedum Constanticntem in Normandia Episcor, i, scribit sanctus Lanseancus Archiepiscopus Cantuariensis: De Sanctia
inueniabbus, ιk qitibus mibi dulcissima Paterni as Ῥestra litteras misit, hoc γο- bos riston O. Sanctimoniales , quae de Iervanda Regula proselytovcmscerunt, 'el rhae, quamvis adhuc profes e non ut , ad Astare tamen oblata Desenteundum mores it.is earum adservandam Regulam moneantur , increpentur , co bingantur. Quae vero nec probest e, nec eblatae sunt, ad praesens dimittanto sic, douce Ῥοluntates earum de servando ordine subtiliis exquirantis. Laudatum Leonis Decretum impulit Goisfredum ad consultandum, de
non secundum ipsum , sed secundum sancti Benedicti Regulam respondit ejusdem Regulae Prosessor Lanfrancus. Et inter vetustas, quas in huius Epistolae scholiis adducit Lucas Dacherius , paternae oblationis formulas una est facta sub Philippo primo Francorunt Rege. Et ad Pict
. vientem Archidiaconum, qui neptem suam Adelitiam parabat invitam imponere Monal erio , scribit Petrus Blesensis : canonum clamas utitur eas, quia . nachum sive Monacb.m facit pruria morsio , vel paterna deτο- tio. Propriae Ytro pro sessionis γi uti non ligatur , qui huic pros Hom , quan- Epist. s. tum poteli, renititur cir reclamat. Ncc adliringit ipsam patfrna develio: Quia non s in sacris patris , scd quasi emancipata per patris moxicm, crin alienam porcstatem non recidem antimae Juae ad stas faculiatem. Lucide supponit paternam oblationem adhuc vivere & Obligare. Q 2od ipsum iupponit in prima sua Epistola sanctus Bernardus. Et certe Cilherriensis rc tormatio
non fuit aliud quam findit Ben Mi Regulam cullodire ad litteram. Et de nescio quo puero Apollat cripsit ad B lluacens 'm Episcopum
I.. 3 tit. MeXander tertius: Man Amitu, quatenus si invenerit , qκod non suis in. 31. ιν. parentibus oblatus, cp 1 ra dicimum quartum annnm fasti voti poenitens risitione recesserit, .il illo voto professionis , qu'd fecit , denum ies assoluthm. Si autem a parentibus fuerit oblatus, seu itinium quartum annum compleve rit , cpin R. eligionem intra Nil ,seit post docimum quartum annum pressionem a se pri es facitim ratam habucrit, eum ad eandem, Nel aliam Religionem transire compillas Clarh assirmat paternae oblationi ineste prolcssionis vim, S ab ipsa non posse resiliri.
Et hinc de Coelesino terrio Pontifice foribit laudata superius Hist rica compilatio : Hic Papa Coelestinus constituit, quod pueri, cum Fenerint .ictann s discretionis, id es, ad qhindecim annos, si noluerint remanere in clau-sru, bc te print ire ad iaculum, . ad baieaetaremsuam Leonis nostri
628쪽
D Ee RETUM sECUNDUM. 613 Decretum innovavit,& sanxit ubique servandum. Antiqua quaestio mota fuerat sub Clemente tertio : Altera Tot nos Canones , altera pars allegaverat magni Leonis Rescriptum ad Rusticum Metropolitam Narbonensem. Et Glemens in exstante apud Gregorium nonum Rescripto respondit juxta Toletanos Canones : Respondit Paterna oblatione &infantes 5 puellos omninb ligari , & ipsam ab adultis citra Apostasiae crimen non posse violari. Quia nostri noni Leonis Decretum non la dat , quidam suspicantur ipsum numquam fuisse. At argumentum non concludit. Etenim in communem obtervantiam non admissus Canon non habetur pro Canone , ideoque Clemens istum non laudavit. Ea--, dem ergo sim species t nescio quo Episcopo relata fuit proximo Clemen- tit. 3 1. tis successori Coelestino. Nescio quis mile cum suo filiolo nomnibus suis eap. in bonis se tradiderat nescio cui Monasterio, & etiam dictum filiolum induerat habitu Monachali. Et consultus Ponti sex rescripst : Rspondemur, quod i dictus puer ad annos discretionis perveneris, habitum retinere noluerit Monachalim , si ad hoc induci nequiverit, non est ullatenus compellendus , quia tunc liberum sibi erit eum dimittere, ω bona paterna, quae ipsi ex succipione proveniunt, posthiare. Et hoc eli lucidε Decretum a memo--,r.ita Hilforica compilatione laudatum. Et ipsum a successoribus Ponti- 'scibus firmatum custoditusque hodie omnis Latina Ecclesia. Hinc enim ad tertii decimi saeculi annum vigesimum sextum Narbonensis Provi ei et Beci edistini Abbates ad reparandam disciplinam ediderunt, & per Gregorium nonum probari impetrarunt statuta varia, &in ipsis hunc articulum: Infantes, qui recipiuntuν in Misa steriis, oe quotidie audiant R Mutius exponi, si bola non exeant, donec legitimae aetatis fiant, i tunc pra-segionetu faciant, bencdictionem accipiant secundum formam Regala. Propter laudatam Coelestini conititutionem statuunt adversus sancti Benedicti Regulam. Eandem constitutionem dudum antea servavit omnis Orientalis Ecclesia. Hujus enim fere omnes Monachi, uti lucet ex Trullana ac septima Synodo, jam dudum vixerunt secundum Regulam sancti Baslii, ideoqcie Paternas filiorum oblationcs non duxerunt ratas, nisi ubi per ipsi s oblatos in adulta aetate firmarentur.
Exponuritur aliquot de hac re quaestiones.
ΡRima qliaestio est , An praesens Iaeonis noni Decretum a nullis Monasterita fuerit admissum 3 Respondco a quibusdam fuisse admissaria. Etenim de totius Benedict&ae Religionis capite Casti non sit lonasterio scribit ad Desideri uin Abbatem sanctus Petrus Damiani:
629쪽
Inter cateros Nirtutumsores, quos initis etro plena, cui benedixit Demrnm , reperi , fauor, hoc mihi non nudiocriter placuit , quod ibi sibolas inerarum , qui sepe rigorem sanEtitatis evertant, non inveni , sed omnes aut senes , tum quibu/utique nobilo Nir sed bit in portis Ecclisia, aut juvenili Ῥivendι dccore laetantes. sui nimirum ut sibi Proberarum idonei Iuni nd Eliam per inserta quaerendum. Aut certe adhuc aaalescentia flore vernantes, qui juxta aposiorum Ioannem Nicere malignum. Quod non lotum sanctus pater Beneilvctus, sed ipsius etiam in Cassinensis Monasterii Praefectura successores dudum admiserint oblatos a parentibus pueros atque infantes, est omnibus exisploratum. Quare hanc mutationem adscribi oportet Leonis nostri De- Creto, aut certhalicui novellae , quam illud confirmarit, conluctudini. Et licet ipsan hic laudet Petrus , in litteris tamen ad Ari pertum Monach una pergit laudare paternam filiolorum oblationem, te sancti Samuelis exemplo com firmare. Quidquid iit, a patris sui Regula multi Abbates
Secunda quaestio esst, Qua de causa Coelestinus tertius laudatum Lemnis Decretum innovaverit, & admitti julserit per omnem Latinam Ecclesiam ξ Respondeo rationem edici a Guillelmo Thorne, ubi scribit de Cantuariensi suo sanisti Augustini Monasterio : Quia nonnalis AIbates, carnali dacii amore , ac etiam Avitum o praepotentum patria ceam imponu- nitate , pucros Ῥix allias inessolebant ad Monachalim habithm pro libito suae voluntatusus Uere , in standalum religionis G d trimentum Eicidia , ideo sub
hoc tempore Con*enim ex praetcratis damnis futura pericula doctus pi acaνcre, impetraxit a Papa Alexanto textio privilegium inbibitionis , ne de catero pue
νi infra quindecim annorum atalem in isto Manasterio ad babitum Monachalim ullo modo recipiantur. Quod pueri in Monasteriis sol cant enervare diiciplinain, nobis jam dixit stilistus Petrus Damiani. Galliae ac Germaniae Monasteria , olim numerosissima ac opulenta , in libris de sua vita Guibcrtus Novigenti Abbas lamentatur cfle suo tempore ad pauperiem& Fratrum paucitatem redacta , & dat causam : Perpauci repeliri poterant , qui peccati fastidio saeculum respuisient, sed ab illis poti a in delinitum
tur Eccisiae , qui in ei cui parentum devotione contraditi ab ineunte nutrichantor aetate. um quanto minorem super suis, qua nulla videbantur Cisie , malis motum habebant , tanto intra coenobiorum si Ita remissiori studio victitabant. Ab hisce tepidis fratribus assirmat Monaiticum liatum dc venisse in sumis mas calamitatos, ac de ruina fuisse periclitatum, nisi illum divina b nitas per novum Carthiisiensium & Cistertiensium servorem erexisset. Ad versum istos pueros statuit etiam Cluniacensium Abbas Petrus Ucne- Cip. 3 s. rabilia: tatutums, ut nullus, ctiam ex conssione, futuris Monachusi Regula
630쪽
DECRETUM SECUNDUM. Regu bus usique ad annum vigesimum vestibus induatur. Causa instituti h m fuit immatura, nimisit celer infantιum susceptio, qui antequam aliquid rarionabilis intelligentia hakrepognt, scrae Rehemiis vestιbus induebantur, admixti aliis, pueribbm ineptiis omnes perturbabant. Et ut quaedam taceam, en multa breviter colligam, er sibi nihilpem proderant, er aliorum postea re.. si sum Propositum non parum, imo quandoque plurimum, impediebant. Varia igatur ex ipsoru in admissa nascentia incommoda considcrans Co
testimis, istud Alexandri privilegium finxit deinceps fore universalem
Tertia quaestio est, inae olim aetas requisita suerit in profitentibus Respondeo Magnum Balilium in fusioribui Monachorum Regulis re-q sirere plenum rationis usum , de annis tacere. Primum repetit in Caanonicis ad sanctum Amphilochium litteris, atque adjungit et Pueriles Cap. is. νoces smnino m his rataι exstimare non oportet, sed eam quae supra sedecim aut septemdecim annos nata fuerat, rationisi compos, oportet in sacrarum Vin Pnum catalogum referre , ei vii confessionem comprobare. An idem de masculis statuat , non possim certus affirmare. .idquid sit, Arionius Monachus in sua Synopsi habet hunc Canonem: Oportet eum , qu. μ- eculo nuntιum remittit, Ur sit Monachus , non min- quam decem annos esse 'narum. Lucide loquitur Canon de prosessione , quae citra Apostasiam non possit violari. Eandem aetatem requirit in libris ad versus Monasti cae vitae Uituperatores sanctus Joannes Chrysistonati . Adversum eos, qui non nisi poli exactum matrimonium ac in vitae fine censebant suscipiendum, Monachatum,cum Propheta docet Domini jugum portandumasadolestentia, & prosequitur: Nempe si set in testate noctra certaministe πιι, recteforsan sene tutem exstilline possemus. Sin vero per omnem Lib. 3. vitam nobis dimicandum est, a prima statim aetate inchoanaum , cum de. c. scem anno um esse caeperimus. Ex ea quippe Mare eorum omnism, qua peccavimιώ. Donem redituri, paenam dinuri sumus. Et hanc suam Reg Iam multis confirmat. Videtur non certum aetatis annum , sed plenum dumtaVat rationis usiam exquirere. Et hanc ejus Regulam omnino recpexit aerullana Synodus, a Magni Basilii, quae in profitente Virgine septemdecim aut sedecim exquisi 'it annos , disciplina recedens , di in utro acie sexu requirens annos duinaxat decem, ipsesque ab Episcopi arbitrio permittens vel differri vel praeveniri. Utique pro rata judicii, enuod iri profussuro Episcopus adverterit. Et hac lege hodiunt etiam ηGraeci vivunt. Ita testatur in centesimi vigesimi septimi Africani Cati nis Commentario Theodorus Balsamon, atque adjungit: Si velo prinsorem Canoma P vadere, myriuduis non mintur Episcopi, qui praetcr