장음표시 사용
631쪽
616 SANeTI LEONIs NONI, iustam causam aliquos etiam ante decennium vestiunt, nemo est qui prohibear. Loquitur de utroque sexu. Eadem leκ olim viguit item apud Latinos. Lucet ex Regula sancti Aureliani Archiepilcopi Arelatensis:
aetate in onasterio non excipianthor, nisiao annis decem aut duodecim, qui C p. 7 'nutrirι non egeant, est cavere noverint culpas. Nidam tamen haec non
de admissione ad professionem, sed de admissione ad Novitiatum intelli. gunt, de qua statuit in Sanctimonialium Regula etiam sanctus CGarius: Si fieri potes, alint de iis aut nulla umquam in ira sonasterio infiniuia parvula, nisi ab annis sim aut septem, qua Iam sir littervi dHere , Er obe-ήientiae post obtemperare , suscipiatur. Quidam exilii mant paternas parvularum prolium oblationeiab hisce item sanctis Patribus non fuisse admissas. Quid quid sit, de professione omnino loquitur in litteris ad Anthemium Subdiaconum , Apostolici in Campania Patrimonii Rceto.
rem, magnus Gregorius: Quia dura est in Insulis con gantis Monach Lib. I. rum, etiam pueros in Orphiaria ta sonasteri ante decem Er octo annorum LP εῖ temporaseusipi prohibemuι, ve qui nuncIknt, rua eos Experientia auferat. cst in Romanam urbem transmittat. Hoc esiam in Palmaria , abitis Insiuste per omnia volumuι custodire. Quid sit dura Monachorum congregatio, exponit in litteris ad Symmachum Defensorem : Horso Oribari iniunx mus, ut in Vorgonem Insulam pergat, cum quo tua Experientia pariter ear, cst mala omnia, . qua illic cognovimus admisse, ita Mn uate, ut per ustionem FP ' visDam praefata Insilia etiam inposterum maneat correcta. In adjacentibus
Italiae intulis laxata erat Monastica disciplina , ideoque optimus Pontifex nolebat pueros istic periclitari. Ex eadem Regula scripsit ad Candi. dum Presbyterum , Apostolici in Gallia Patrimonii Rectorem : mx. . ut Dilectio tua ex fidis quos acceperit, pueros Aulos, qui sunt ab amnis decem cst septem vel decem est ollio, ut in conriteriis dari Deo proficiant. comparet. Quatenu solidi Galliarum , qui in terra nostra expendi non possunt, Lib R apud locum proprium utiliser expendantur. Et cum Imperatore Mauritio, regnantibus in Italia Longobardis Francorum Reges passim non bene convenerunt, atque ita licet Gallicana Romanae Ecclesiae Patrimonia non in vaserint, ex ipsis tamen collectam , uti & quamvis aliam , pecuniam vetuerunt exportari Regni finibus. Hinc ipsam providus Gregorius impendi jussit emendis intra Galliam Anglicanis mancipiis, emisolos octodecim aut septemdecim annorum juvenes, ipsos donari M nasteriis,. atque illic in neophyrae tuae gentis Apostolos educari. Emi jussu solos istos, qui sub illo onere admitterent Apostolicum libertatis benclicium. Et ne postea aucupari possent resiliendi fucos, esse jussit septemdecim aut octodecim annorum. omnes a communi Regula
632쪽
DECRETUM SECUNDUM. 6i 7 la exceptioncs demonstrant minorem aetatem tunc ad profitendum suisse parum admissam. Variae tamen Latinorum gentes habuerunt varios mores. Etenim Toletana sub Mont no Archiepiscopo SModus oblatos a parentibus infantes ac pueros sanxit educari ad annum usque octavum decimurn, &tunc demum illis fieri facultatem vel recedendi ad faeculum , vel stabiliter pωfitendi. Nulli igitur ante istum annum permisit professionem.
At verb decima ejusdem civitatis Synodus offerendos a parentibus pueros mandat esse minores anno quarto decimo. Majores Ggari non vult, nisi propria voluntate. Ergo ad validam professionem exquisivit annos completos dumtaxat quatuordecim. At vero in Romana sua Synodo Eug nius secundus Pontifex statuit : Foemina, qtia habitum Rebgιosum, aut C/p velamen obtentu Religiosita is susieperunt, eum est ι viri potentes, deinceps viro sociari non premittantur, sed elitotes MonaLZeria regula ter vivant,
aut in domibus susceptum habitum caste observem. Quem Canonem firmavit Leo quartus, addens ipse etiam puellos ligari. Ambo videntur statuisse iuxta antiquos Canones aut mores Romanae Ecclisiae. Et juxta magnum Basilium , qui in brevioribus Monachorum Regulis scribit: Apta tunc erit professio Hrginitatu , ex quo adulta iam aetas esse cVe- ὸm, ea qua silet nuptus apta deputari atque perffcta. Porro puelli quar- ηw-decimo , puellae passim duodecimo anno fiunt potentes mat Amonialis operis. Et hi omnind sunt anni legitimi, de quibus apud sancti Ivonis Decretum statuit prima Synodus Riculphi Archiepiscopi Moguntini : Si quis ante annos legitimos tonsuratus est sine consens parentum suo' , rum, cst ipsi parentes intra annum non se reclamaverint , in ipse Clericatu permaneat. S vero post legitimos annos per vim ebricus faetim eis, ct insta annum minime se reclamaverit, in clericatu permaneat. Et infra: Hoc istis velandis puellis observandum est. Et secunda eiusdem Synodus: Dei ceps caUentam, ut nullim tondeatur, nisi in legitima aetate , ct spontanea voluntate , vel cum consens parentum. Quae sit legitima, ac spontaneam Uoluntatem habens aetas non exprimit: Quod alia cfici masculis, alia foemellis. Et res erat nota. Ipsam postea expressit Triburiensis Synodus : Puensi ante duodecim annos aetatisDa sponte sua forum sibi velimen sumit, possint rim parentes vel tutores ellus id factum .rritum facere, si
volunt. e sannum 9 iuem iudi simulando consenserint, ulterim nec us ς' nec ipsi mutare hoc poterunt. Torro si in fortιori aetate adolescentula vel adolefiens Deo servire elegerim, vineia potestas parentibi; hoc prohibesedi. Illam in reclamandi potestatem facit etiam pupillarium Virginum Mundi burnis. Lucide affirmat duodecim aetatis annos sufficere ad profitendum.
633쪽
A ia 38.6i8 vcT 1 LEONIs NONI, At verb in litteris ad Belluacensem Episcopum , in litteris ad nescio quem Civitatentem Canonicum Alexander tertius, ac in litteris ad Cassincnsem Abbatem Innocentius tertius in 'osessuro adolescente diserte exquirunt annos completos quatuordecim. Exstiint litterae apud Gregorium nonum sub titulo de probationibus, & sub titulo de Regularibus. Emissim antea prosessionem Alexandhr lucidε adfirmat esse Vacuum attentatum. At vero Innocentius rescripsit Roberto Lingonensi Episcopo: Quaesivisti, utrum illi, qui bi annis minorabiti constituti N vitiorum habitum susieperunt, sinsta annum facta pommodumprofessione, . ad saeculum s ni reversi, ct ab Episcopu suu hoe sirentibiti ad sacros O dinessunt promoti, sustineri debeant in ilia Ecclis mimuranis, in quibus Demini ab eisdem Episcopu inctituti. Robertus dubitabat, an essent Ap statae, ideoque irregulares. Et innocentius respondit : Propter hoc non sum ab ipsis E esiis a mendi, sed in iis possunt ubere mini Irare, nisi forte prudentia suppleverat in ilia aetatem. Hoc casu factam ante completos quatuordecim annos prosessionem habet firmam & ratam. Et adjungit: mel salsem transire a beant ad Regulam priorem , cum ipsi absique protesia tione Religionis habitum assumendo , vitam praesumantur vo se mutare. Etiam illorum , in quibus prudentia aetatem non supplet, professi nem habet ratam. Quocirca aetatis desectus usque tunc non suit virium cerib lihi antiale. Fuerunt variar de ipso sententiae. Porro de Sanctimonialibus statuit ad titulum de Electioiae Bonificius octavus : Nulla Adoniasis , nisi duodecimum annum peregcra, ct fustu tacue Tel expresse, ad eligendam Abbatissim erim vitiis a mitratur. i)alam lupponit duodecim completos annos si issicere puellis ad proiitendum. Apud eundem exstat constitutio , oua Innocentius quartus discretionis an- . nos in masculo adfirmat este completos qu: tuordecina , & ante ipsos nec eX presie nec tacith quempiam pol Ie profiteri. Ex quibus omnibus lucet, quod Romana Ecclesia in masculis qtiatuordecim, in foemellis solos duodecim annos semper exquisierit. Et quod usque ad quartum Innocentium prudentia in masculis potuerit supplere aetatem. Et ita viximus usque ad sacrosanctum Tridentinunt Concilium , quod in utroque sexu ad prosessionis substantiam exquisivit sedecim complet annos. Hinc item lucet Decretum, quo Coelestinus tertius laudatur α- quisne quindecim annos, nec in ipsus Romanae Ecclcsse transiisse m
res. Eadem est ratio Decreti hujus, quod Otto sanisti Nicolai in Tulliano carcese Diaconua Cardinalis, Gregorii noni per Angliam Leg tus . in Londinensi Benedictinorum Abbatum congregatione edidit apud Matibaeum Parisiensem : Num vigesimum annum compi
634쪽
DECRETUM IECUNDUM. 619 tum ad professionem , decimum nonum ad n uioneom e Vonas rium de carere admutour. Nec in Anglia admissum fuit aut servatum.
inarta quaeitio est, An solus olim Pater parvulas suas proles potu rit Deo ac Monasteriis offerre Θ Partem affirmativam suadet ratio Ptriae potestatis, quam & gentilium & Christianorum Romanorum leges stati Patri adscripserunt. Hinc solus Pater poterat prolem ex causis vcndere aut donare in servum aut filium adoptivum. Ergo Ac in Monachum. Et patria quidem potestas apud primaevos Romanos fuit tanta, ut etiam Vitae sc necis jure Pater polleret in filium, ideoque longe magis possit Divinae praesertim Majellati tradere in perpetuam servitutem. Respondeo tamen hanc oblationem non fundari in patria potestate. Etenim Theodoretus Cyrensis Episcopus se non a patre , sed a sola matre scri- hit Deo fuisse oblatum. Et ad sanctum Amphilochium scribit magnus
Basilius : Agultvi , utique in finies aut parvulas , Parinus Fratres Uerunt, v quidam eorum qui eas cossatione continiunt. V lique pupillarum aut a parentibus desertarum Curatorcs. Et iam Paulam filiolam
. non pater, sed sola mater Laeta Deo consecravit. Et plerique usque huc aciduchi Canones utriquc parenti palam ad scribunt parem hac in re potestatem. Et Aquensis Abbatum Conventus habet: Puerumpere aut mater Can. tempore oblationis offerunt. Ea in sancti I vonis DecretoTribunensis Synodus
sancit : semcumque filiam suam , -t neptem , vel parentem suam Deo
Omnipotenti offerre voluerat, licentiam habeas. Utique ncptem Vel parcntem, Cujus habuerit tutelam. Lucet ex praecedenti Canone: Puellasiam
te duode cim et.uis suae annos sponte sua sacrum μι vebimen assumit , possim statim parentes vel tutores ejus id factum irrisum facere , si vehat. Possunc & ratificare. Et haec ratificatio bet vim oblationis. Riculphi Archiepiscopi prior Moguntina Synodus eandem potastatem agnoscit Domino in tervum. Et certe si Dominus servum possit homini vendere aut donare, cur non & Divinae Majestati ξ Haec igitur potestas non in Romano , sed in naturali aut communi gentium fundathr jure . quod utrique parenti parem in proles impartit auctoritatem. Nam & alterius consensus sufficit, ut communis infans a nobis baptizetur. Quinta quaestio est , Quam Armam requirat haec oblatio λ Respondeo nullam esse praefixam ab antiquis Canonibus. At vero sanctus Benedictus hanc praescripsit in sua Regula : Si quis eseri silium suum Deo
in Mona Ieris , si ipse puer minori atare est , parentes eius faciam petitio- Cap. nem. Et cum oblatione ipsam petitionem , ct manum pueri intonant in palia altaris , s sic eum osterant. Petitionem exponit praecedens caput:
Suscipien in Oratorio coram omnibus promittat de stabilitiae sisa, O cω -
635쪽
o auter fecerit, ab eo se damnandumsitat, quem Dridet. De quapromit onesia faciat petiimnem ad nomen Sanctorum, quorum Reliquia iba Iunt, Abbatis praesentis. Ouam petitionem m.inu si a sic ribat . aut certe si non sis titteriis, ahm ab eo rogatus scribar. Et illa Novilius signum faciar , crmanu Iua eam super altare ponat. Et infra : Alim petιtiouem , quam δε- sev r Altare Abbas tubi, non recipiat novellus Monachus, sed in Assonasterio resei vetur. Haec igitur petitio eis Monastica trium votorum professio,
cum adjunctis precibus, quibus profitensi plana supplicat a Divina Majestate, Tutelaribus Monasterii tinctis, ac praesente Abbate admitti&firmari. Et hanc formam cum tota sancti Benediisti Regula probavit, icin morem redi git magnus Gregorius , omnisque jam pridem Latina Ecclesii. Plura ejus, & pro adultis, & pro parvulis antiqua exemplaria ex vctultis Monasteriorum archivis produxit, ac suis ad sincti Lan franci vitam & 4 Lisdem trigesimam secundam Epistolam scholiis inseruit Lucas Dacherius. Audiamus unam : Dum legaliter sancitum antiquitus teneatur 9 cautum, cum oblationibus Dominoparentes suos tradere Atos in templo Domini faeliciter servituros. Procul dubio hoc de nostras silus faciendum flubriter praebetqC exemplum. GEquum enim iudico Creatori nostro de nobis reddere fructum. Idcirco ego Hildeerinus hunc nepotem meum nomine Ri-fuinum cum oblatione in manu atque peritione, altaris palla manu mea involuta, ad nomen sancti Remigii, vel ad Sancitorum, quorum etiam Reliquia hic connnentur, π Abbatι praesenti trado coram testibus permansirum, ita
ut ab hac die non liceat illi collum de sub jugo Regula excutere, sed magis eiusdem regula Aribter agnostas inintuta servare, er Domino gratanti amismo militare. Et ut haec mea trantio inconvulsa permaneat , promitto jur iurando coram Deo, or Angelis eius, numquam per me , numquam per suspectam persenam, nec quolibet modo per rerum mearum facultaIes aruquando egrediendi de Mona Ierio occasonem tribuam. Et ut hac mea tradiatio firma inviolata permaneat, manu mea subterfirmavi. Filii aut nepotis oblator, non solum pro filio aut nepoto, sed etiam profitebatur pro semetipsis : Profitebatur ipsum numquam incitare, fovere, aut adjuva re ad praevaricandum. Nam de hoc diserte mandat sancti Benediisti Regula. Eundem oblationis ritum laudavit Otto Comes , ubi de Lamberto filio suo dixit ad Nicolaum primum : Ego parer eius palla ast ris involutum illum non obtuli, neque a quocumque Sacerdote vel Abbare ut mos depsit, benedictιone percepta Regula umquam subactrus fuit ZMonachus. Et ex hoc etiam capite laudatus Ponti sex Lambertum a praetenso adversus ipsum Monachatu ablolvit. Et merit6. Etenim paterna Diqiti by GOoste
636쪽
D Ee RETUM SECUN D UM. 62robratio atque petitio, nec non & Abbatis acceptatio lucidε spectant ad substantiam. Est enim,uteianehus Bcrnardus scribit, Iotum patris de Abo. Εpia
Et de suo nepote Roberto ad Cit: Petitio quam Regula pracipit, pro eo facta non fuit a parentibus, nec manus issius cum Usa petitione 3nvoluta palia altaris , ut A orretur coram testibus. Hinc icribit ipsum non oblatum fuisse, suo promissum dumtaxat, idec que non ligatumr. Et qiiid mut in Missa ad Ostertorium fiant haec omnia, mandat cliam Aquentis Atabatum Conventus. Et habent suas rationes. Ucruman substantialia ius .rint, non velim assirmare.
Sexta quaestio c st, An etiam antiqui Monachi habuerint Novitiatum p Respondeo habuisse. Etenim Hi rmias Loetomenus assirmat in antiqua sanesi Pachom ii Regula fuisse & hunc Articulum: Si quu cum ipsis habitare cuperet, ut primo omnium gravioribuου laboribus adtrammum exercere
rur, S ita eorum convictus particeps fieret. Eandem Regulam fuisseΡacho - Lib. 3:rmo ab Angelo traditam a Trmat in Lausiaca Historia Palladius Hele. nopolitanus Episcopus, & laudat haec ejus capita : Eum qui semel in reditur , nec potest ad triennium sistinere certamen, non admittes. Sed cum ope ' Cap 3 3. ra fecerit discibora, Ac prodeat in sadium post triennium. Graviores illos labores inultis describit in quarto Monasticarum institutionum libro Joannes Cassianus. Laudat quadragesimum nonum Regulς capur, in quo triennii non fit mentio, sed haec statuuntur de Novitiorum habitu: Tune
nudabunt eum vestimentis secularibus , cst induent habitu Monachorum, tradenti Omario, ut orationis tempore adducat eum in conspectum omnium fratrum. Sub Pachomio non videtur fuisse discrimen minoris habitus a
majori. In Canonicis ad sanctum Amphilochium liticris ctiam magnus Basilius scribit nullam ad servandae in propria etiam domo Virginitatis
professionem admitti, nisi quae diu examinata ac probata perseveravcrit, cap. is. ur admutatur precom contenderat. Et in sua Monastica Regula admittendi Novitii modum praescribit quasi ex sancto Pachomio, ac pergit :Cum ex his Anguis documentis fuerit comprobatus , quia Arma mentet ' stabili conmo , ac prompto animo sis , tunc si ipi eum decet. Pi ius autem quam corpori fraternitatis inseratur , oportet ei iniungi quaedam laboriosi opera, quae videntur opprobrio haberi a saecularibi. Et observari oportet, si tibenter hac, π bbere,'siducialiter expleat, nec conginonem rerum graiiure ferat. Hel etiam si in labore impiger inveniatur promptus. Cap.
Rusmodi repertos sancit admitti ad prosessionem. Diam aliorum antiquissimorum Patrum Regula lucide laudat Novitiatum. Et iam pici inque Latinorum Patrum Regulae. Et quidem sanctus Benedictus ipsum
jubet esse integri anni, ac intra iptum Novitio ter praelegi Regulam,
637쪽
6ΣΣ . SANCTI LEONIs NONI, . & ante ipsius lapsum non admitti ad prosessione . Rei modum exponit antiqua per Lucam Dacherium ex sancti Remigii Monasterio producta
formula, qua probatus Novitius consuevit professionem petere: Ego Rod i ου, mitium conversionis mea diligenter attenuens, confidero quia petitionibiti meu primum non facilis comesim est introis vi , sed diu pulmi 1 ivix hol tu hemesim ericordiurrumbutus. In quo perpaucos dus commoratus , Novitiorum sum domum ingressus , in qua dura oeastera primum . mihι a Seniore sunt praedicata, sabiistaru meae promissio expetua,'ter
in amno lilia atque tradita eLE Regula, cum admonitione d centu : Ecce lex,
sub qua militare vis, si potes observa e , ingredere, s vero non potes, bber disecede. Primum ergo Novitius ad hospitium in velle L a1ca , hinc ad Novitiorum domum in veste Monastica, tandem professus admittebatur ad Conventum. Quae forma & apud Latinos & apud Grinos fuit passim
Pori o in novella ad Epiphanium Constantinopolitanum Patriarcham Leg. s. lege si aluit Imperator Julfinianus : Sancimus , sacras sequentes Regulas.
P eos qui singularem conversasionem profitentur , non Prompte mox r reverendidimu Praesulibiti veneriabitivim acinaster torum habitum percipere Monachalem, sed per trunmum totum tolerare , nondum e Monachicum habitum premerentes, sed tonsiracst τι te eorum, qui Laio vocantur , uti, cst --nere divina addisientes eloquia. Eos jugiter probandos atque crudiendos mandat, & prolequitur: Et dum triennio toto sta permanserint, optimos
semetipsos tolerabiles aliis a sonachis G, Prasuti demonLDantes, hos Monachicam promereri vestem arque tonβram. Ex sancti Pachom ii Regula vult Novitiatum esse completi trientui. Non in Monaifica, sed in Laica velle & tonsura. Hoc est, in parvo habitu. Et hoc secundum sacras Regulas. Ex quo lucet parvi & magni habitus discrimen esse Justiniano longh antiquius. Si conjecturandi fiat libertas, ejus originem desimam
in magnum Basilium. Ex singulari, quae Monasticam etiam in oblatis per parentes parvulis vitam noluit ante sc ptimum decimum aetatis an nurn esu ratam ac firmam , magni Basilii doctrina plures assumpserunt occasione in & lomentum excutiendi emillam ante professionem , unaque sacrum & Angelicum habitum , atque ad saeculi vota redeundi. Et Ba. silianae diui plinae lictatores censuerunt excuti sine sacrilegio, attamen non line magna venerandi habitus injuria. Hinc iplum duxerunt non 'nili professis credendum,atque ita inducendum parvum habitum. Quod ipsum apud nos Latinos videtur placuisse sancto Caesario Arelatensi Ar- Cip. 3. chiepiscopo. Lucet ex ipsius ad Moniales Regula: Ei qua Deo in piranu converItetur , non licebit satim habitum Mugionis Usumeme, nisi antea is
638쪽
his experimentis fueris voluntas illius approbata. Sed uni ex senioribiti tra.dita annum inteTuo in eo, quo venit, habitu perseverat. De ripse tamen habitu mutando sit in potestate Prioris: Et quomodo personam vel compum monem viderit , Da vel celerius vel tardius sudeat temperare. An in meth Laico, an autem in parvo Monastico habitu Moniales litas probari lunxerit, ignoro. item laudatas ab adduina lege sacras Regulas ignoro. Crediderim fuisse a Provincialibus hinc inde Synodis, aut potius a vario rum hinc inde Monasteriorum Patriarchis conditas, de per Justinia-ntim extensas ad omncm Ecclesiam. Novellas enim suas de Ecclesiasticis rebus leges conatus ille est omnibus sub Coelo tactissis imponere. Et certh ipsas admisit etiam Latina, ipsaque item Romana Ecclesia. Non tamen hunc Articulum. NIKnus enim Gregorius hac in re magis probavit Regulam sancti Benedicti. Sed nec ipsam hac admistper omnia. Lucet ex litteris ad Fortunatum Neapolitanum Episcopum: Permisit εnos, Mauritium quendam , qui nuper in Monasterio Tartaraiani conversis gr. 3.
es, ablatis secum aliis Monachis , fga de eodem Monasterio disie Ust.
in re praedictum Barbatiιnum Da nobis praecipitatio vehementer accusat, qui remeri seculiarem hominem, v non ante probasum tonsuravit. Propterea nanti riis omnibus Fraternitas vesra instretius interdicat, ne eos , quos ad convertendum susieperint , priusquam biennium inconversi Iione compleant , nulla modo audeant tonsiurare. Sed hoc statio vita eorum , mores, siticite comprobentur, ne quis eorum aut non sis contentus quod voluit, aut .
rarum non habeat quod elegit. Recedit a sanisti Benedieti Regula, & ad mittit laudatam Jultiniani legem, Verum cum temperamento, & disse sentatione unius anni de praescripto per ipsam triennio. Extendit amplint hoc suum anterius Synodale Decretum : Multos de Ecclesiastica Lib. fel seculari familia novimus ad Omnipotentis Dei servitium festinare, ut ab ψ .hAmana servitute liberi, in divino servitio valeant familiarius in Monarieros conversari. Quos si passim dimittimus , omnibus fugiendi Ecclesiastici
iuris Dominium occasionem praebemus, si vero fesinantes ab omnipotentu Dei servitio incaute retinemus, illi viri mur negare quiaam , qui dedit omnia. Unde necesse est , ut quisiuis ex iuris Ecclesiastici vel saecularis militia servi . rute ad Tei semitium converti desiderat, probetur prius in Laiso habitu con siimus. Et si mores eius atque conversatio bono desiderio eius testimonium ferunt , absque retractatione servire in Monasterio omnipotenti Domino permi
ratur , ut ab humano servitio Mer recedat, qui in Umno obsequio di ob rem appetit servitutem. Laudatae legi Imperator Justinianus adjecerat hanc ampliationem: Sive liberi sint sive servi. Permiserat servos etiam
insciis atque invitis Dominis fieri Monachos: Per professionem sanxe
639쪽
SANeTI LEONIS NONI, rat servos emancipari, ikquietari ad versus omnem calumniam. Nec sine fundamento : Issam si multis casibus etiam ex lege hoc fit, talis quaeiamhbertas datur, quomodo non praevalebit divina gratia ratibus eos absiluere vinculis' Verum humana nequitia est profunda & astuta. Quidam furtorum aut aliorum criminum rei servi ob evadendam poenam fiebant Monachi, non ad sanctimoniae veritatem. Similes servos intra probationis triennium a Dominis reclamari permittit lex, & adjungit: Trumnii semel expleto tempore, servus judicatus quia Monastica dignus est honestate , mancat in Mon eris. Praescriptum vult adversus Dominos, dc nulla ex causa posse ab ipsis etiam adversus malae fidei servos reclamari. Placuit haec lex omnibus ubique servis, atque ita plurimi tam ex Eccle si astica, quam ex saeculari familia cc ivolarunt ad Monasteria, & ad pro Lssionem omni modo festinabant. Etiam, apud Romanam ac alias Latinas Ecclesias. Nec dubitandum, quin intervenerint plures Domi norum querimoniae. Hinc ergo quoad servos aliquid laudago: legis admisit magnus Grigorius. Admisit illis datam tacge facultatcm 6c modum conssi quendae libertatis, ipsosque probari voluit in veste Laica, scii parvo habitu, & quidem multo temporc. Non admisit neccssitatim pleni triennii. A sincti Benedichi Regula exquisitum annum excedi voluit : Iuxta artu trium Abbatis. Homines liberos permisit laudatae Regulae. Uertim post Fortunatum Episcopum ac Barbatianum Abbatem turpiter a Mauritio Monacho circum scr iptos rem expendit maturius,&quosvis generatim Novitios sanxit in parvo Habitu per totum biennium probandos. Ex quibus claret parvum habitum etiam apud Latinis omnino viguisse. Ejusdem Pontificis ad omnis Italiae atque Illyrici Metropolitas, nec- Lib. . non ad Siciliae Antistites Epiliola sic habit: Si qui ex militaribus numeris I p. in Agonasteriis converti feriinant, non sint i mere suscipiendi, nisi eommvita fuerit subtiliter inquisita. Et iuxta normam Regularem debent in suo
habitu per triennium probari, tunc Asonachicum habitum Deo auctore suscipere Oui si ita sunt probati atque susiepti, cr pro anima sua poenitentiam
de perpetratis culpis agere sudent , pro eorum vita lucro coelem non est eorum conbersio renuenda. Qua de re etiam frenissmus oe Chriatianismm
Imperator, mihi credite , omni modo placatur , libenter eorum convcr
sonem suscipit, quos in rationibus publicis implicatas non esse cognosiit. Et Lib. g. Episse la ad Fortunatum Neapolitanum Episcopum : Afues si converis Ep. 23. volucrit , nisi prius nobis renuntietur, nullus eumsiae nostro consensu quλhbet praesumat ratione susipere. Imperator Mauritius tuleratdegem, nequis publicis adminittrationibus Praesectus, aut manu signatus miles,
640쪽
DECRETUM SE eu NDUM. 6χης nisi expleta militia, aut per divales litteras Blemnitar absilutus&manumissus , promoveretur in Clerum , aut admitterctur in Monasteria. Nec penitus line fundamento. Etenim εc milites, εc praesertim publici Ossiciales quandoque peculatus aut aliorum criminum sunt rei, idemque Principi obliguntur ad multas rationes. inandoque item sunt Reipublicae necessarii. Hinc enim Comiti Bonifacio Monachatum strenuhdis visit magnus Monachorum Pater sanctus Augustinus. Legem insi- ogniter exponit in publicatis per Lucam Dacherium litteris ad Carolum
Calvum Francyrum Regem Hinc marus Metropolita Remensis: Impo Tom. rator Mauritius decrevit, ut ei, qua semel interrena militia signarus fuerit, inflam expleta milina, aAt pro debilitate sui corporis repulsus, in Monasterium ricipi, cst Christi nubtare non liceat. Quod Religiosi Imperasores, Ursandius Vregorius auiritate Ap tolica generali 0 vorum consenseι .Ecclesi fico vigore, ac Reipublicae Christinetae cohibente Religione de xerunt.
Ecclisiasticae libertati ac Evangelicae pietati legem adversari judicavit Gregorius, impugnavit multis argumentis , ipsorum palmare scripsit ad Theodorum Principis Medicum: Hanc legem primum , sicut o di α α
eum qui leges veteres noverunt, yulianus promtu , de quo ficiunt omnes , Ind. G.
quantum Deo adversu fuerit. Sacrilegam Apollatae violentiam noluit M. Pontifex ab Orthodoxo Principe assumi in legem. Polt multa conventum tandem est inter Pontificem & Imperatorem , ut nullus Imperii publicus Minister, nisi prius redditis rationibus, admitteretur in N vitium , & ut milites, juxta Iustiniani legem , toto triennio in parvo habitu probarentur. Ita interim Principi mansit recla a di facultas. Et quo nullus reclamationi obnoxius obreperet, sanxit cx regorius nullum
fuseipi sine facta ad se relatione, & suo ad ipsum Rescripto. Et quoniam Orientales praesertim Illyrici Antistites existimaverant Mauritium a sua numquam lege recessurum, addidit in laudatis ad ipsos litteris: Ouadere preator omni modo placatus est. Mihi creatite. Quod sciret a se scribi rem quasi incredibilem. Et hinc vides duo. Primo, quod Imperiales de Ecclesiasticis rebus leges Romanus Episcopus possit limitare, imbriabrogare. Secundo, quod triennalem Novitiatum Grinci semper constantissimh tenuerint. Nam & ipsum in sua Fud Apostoloriim Basilicam celebrata Synodo Patriarcha Photius assirmavit. At verb Latina omnis Ecclesia jam dudum plenε admisit sanisti Benediisti Regulam, ideoque omnes generatim Novitios deduxit ad annuam probationcm.
Septima quaestio est, Quando annua haec probatio caeperit spectare ad prosessionis substantiani Respondeo sub Innocentio tertio necdum