장음표시 사용
831쪽
g18 DissERTATIO Ius , ct Iulianus , ipsorumque uxores , ac praesertim Imperatrix Eusebia, erant omnino Christiani, vivebant juxta Ecclesiae Canones : Et tamen non tanteim duo conis,ini duas con brinas , SI etiam duo Fratres duxerunt duas Sorores. Et nullus E multis , qui de Constantium & Julianum acriter momorderunt , Ecclesiae Scriptor id
Et in Canonicis ad S. Amphilochium litteris scribit magnus Basilius e De his, qui duas sorores ductim uxores , vel illis quae duobus fratribus nubum, Epist. a nobis edita es Epipola , cuius exem tum tuae Pietati misimus. Est epistolar 97. ad nobilem ac eruditum' Virum Diodorum. An duas successive sorores quis posset ducere , hic quaesierat, de placebat ipsi pars assirmans propter auctoritatem Mosaicae Legis , quae talia Matrimonia non solummodo permittit in quibusdam casibus , & imperat. Et nullus tunc Ecclesiae Canon, nulla Reipublicae Lex obsistebat. Interim haesitavit Diodorus , suae mentis fluctum retulit ad magnum Basiliuin , de pro Responso accepit non a solis Canonibus aut Legibus , sed etiam a longa fidelis populi consuetudine figi conjugii impedimenta , ct omni-nd lixum esse hoe et Si φιis mammit:ae ales, correptus , ad illicitam ἐυν- sororum ton umonem exorbis erit , id neque coniugium censendum , neque talem ad EcclesHicum caelum esse admitte-- , priusivam a se invicem dirimantur. De duobus duas sorores dueentibus fratribus nec ipse, nec quis antiquus fecit mentionem. Si quae tunc regula aut conluetudo vetuisset haec conjugia , quomodo de duabus ab uno successive ducet dis sororibus potuisset Diodorus ambigere Ad laudatam Basilii epistolam recte commentatur Theodorus Balsamon e Magni Boihi ad Di dorum Epistola non est hoc tempore piarςnda. Decernit enim , ne in murimo ausocietatem daaestrares accipiantur: .u, Dei gratia, hodie nec in mentem quidem vexit honunt Ohristiano. Quod nempe hodie nec duo fratres , immo nec duo consobrini possint apud Graecos accipere duas sorores. . Adversus Michaelis & Nicephori Delpotarum fratrum cum duabus consebrinis conjugia Georgius Pachymeres recte scribit objectam fuisse Canonem Patriarchae Sisinnii secundi. Hic est quartus AnteceGr Michaelis Curtilarii. Ejus constitutio exstat in jure Graeco-Romano: Moderatio n*ba decrevit , ne istiusmodi matrimonia inter Christianos de reliqua
locum habeant , neque nilo tempore contrahamur. Et contrahentes , & parentes consentientcs , & benedicentem Sacerdotem gravissime castigat.
Attamen solis futuris ponit Lesem Quod nempe contrae a co uique matrimonia licta issent. Dilene fatetur usque tunc nullam fitille advertam legem , aut consiuetudinem. Addit tamen fuisse vetita per magni Basilii Canonem , ct in adversam conluetudinem declamat pluri a , uti in
832쪽
eorruptelam. Verum sine fundamento. Et nobis consentit in Scholiis ad Photii Nemo Canonem Theodorus Baliamon et Temporibussanta ,7- mi illitis Patriarchae Domini Sisinnii duo patruelis, ut Uidetur , duas sorores ducebor uxores. Addit , Ut videtur e Quoniam Sisinnius Canonem situm conatus est antiquum faccre , dc traducere in magnum Balilium. Et videtur Canon ab ipsis habuisse aliquid fundamenti. Circa ipsum variis remporibus plurima sunt mota dubia: Solutiones, quae ad praesens Institutum non speetant , exstant sparta per totum corpus Iuris Graeco Romani. Michael Cerularius dixit a duobus Latinis fratribus non tantum duas consis brinas duci , sed de duas serores , ut crimen nostrum augeate Ut a nobis demonstret non solum Sisinnii recentiorem , scd
α. alios antiquos contemni Canones, ac violari.
Quaestio est, Qui sint hi antiqui Canones S. Martyr Theophanes
videtur asserere Apostolicos , aut certe antiquissitnos. Etenim de magia o Constantino , ac ejus patre Constantio , ducentibus duas serores , scribit et Nemo miretur , sian:ὸ Baptismum , cum adhuc Paganos ritus servarent, D.ra sorores duxerunt pater Grsibus. Quod ipsum in Ecclesiastiaca historia habet Anastasius Bibliothecarius. Videntur assirmare tale matrimonium Christianis etiam tunc non licuisse. Respondeo illos loqui juxta Graecam sui temporis Legem, juxta quinquagesimum quam
tum Trullanum Canonem: tam Divina Scriptura nos aperte doceat, Non ingredieris ad omnem consanguineam carnis tuae ad revelandam ejus turpitudinem , Dicinus Eafilius nonnullus prosi tus nuptias insuis Comibus enumer is , misissilentis praeteritis , O his utrisiue utilitatem nobis armis. Turpium enim nomiarum multitudine mirata, ne verbis orationem poneret, generalibus nominibus impuritates complexus s , per quas legibus vetitas nuptias nobis in summa sentit. uuomam autem propter eiusmodi dentium , O quod non discerni posset illicitarum nuptiaram prohibitii, seipsam natura confudis, no bis vi es ea polo apertius exponere, ab hoc deinceps tempore de ementes, ut
qui cum patrui sui silia matrimonii societatem inierit, vel puer o sidus , qui cum matre oesilia, vel cum duabus puellis servibus paser ω Flius, vel cum duobus fratribas mater Oma , vel stures duo cum duabus proribus , in septennii
Canonem incidant , illis procul tabiosepararis a nefario conturbernio. Mon solos ad sanetum Amphilochium scriptos Canones , sed de famosam ad Diodorum Epistolam urgent Graeci, in qua magnus Basilius nescio cujus duas ibro res successive duci posse adserentis errorem restitat acerrime,& adjungit: Neque uxori licet,ut virise ad nibus adiungat.Et post multa concludit : Oro ut vel admonitio n stra hanc inordinaram afectionem re-mndat , vel elus hoc in no ram regionem non serpat , sta in quibus praesumphis es uris, in illis detineatur. Admittit licentiam istam tψlerari ac vigere
833쪽
in aliis Regionibus et Admittit successivum ejusdem viri eum dus ussororibus conjugium per nullam Legem aut Canonem, sed apud meliores Christianos damnari per selain consuetudinem. Et per adfines intellisit selos adfines primi gradus. Proinde duas consobrinas tunc idem successive poterat ducere. Etenim consobrinus dudum duxit con-Qbrinam. Hocce conjugium primus diremit in nus Imperator Tlaeodosius. Et isto jure Graeci usque ad adductum Trullanum Canonem , nos passim Latini viximus utque ad Gregorium secundum. Porro Trullanam Synodum quis ignoret esse erraticam , & plures ipsius Canones ab omni Latina Ecclesia constanter rejectos Hinc propteripi brum contemptum credimus nos nec a Deo damnandos , nec ab aequum & justum censentibus hominibus. Et ipsi Graeci ipibrum non fuerunt observantissimi. Quod enim Imperator Andronicus secundus Paleologus & Bulgarorum Rex mutuas sorores duxerint , testatur LE. r. Laonicus Chalcocondylas. Repertus Constantinopoli apud Patres Praedicatores Tractatus praesenti Graecorum calumniae reddit hunc talionem : Miratiram sanguinis prohibitam a sanctis Patribus Grati fastum iugiter. Nam conseisini consobrisias duci xt uxores. Sine fundamento. Musmodi enim conjugia nec Latini nec Graeci improbarunt. Tales conjuges apud hos sunt in octavo gradu.
Latini in Sacra Missa, rempore Communionis, alter Ministrorum comedensa ma, alios amplexatur, opacem illis largitur. EAndem calumniam nobis facit repertus Constantinopoli Trachi-riis: Latini participationem Sancia Communioatis, non similiter ut nos Graeci,pesciunt , sed dicunt, quod qui Misam celebrat sacerdos, osculatur Uolentem communicare. Iutra Millae Sacriticium de a Clem & a populo dari pacis mutuum osculum est Apostolica traditio , dc a Latinis semper Observata & a Graecis. Versim alio & alio sacrificii loco. Etenim in sancti Joannis Chrysostomi Liturgia statim post magnum introitum seu
offcrtorium Sacerdos exclamat: Pax Et Draconus e Diligamus nos invicem, ut in concordia confiteamur. Tunc omnes Olculantur sἰ ic mutuo , interiin cantatur Symbolum Constantinopolitanum , de exinde pergit Diaconus e Stemus honeste. Attendamus sanciam oblationem in Ia ce uerre. Ritum insigniter exponit ipse laudatus Pater in libris de com- Lib. a. punctione cordis e latet Dominus relinqui munus ente altare , O prius re 3- conciliari fratri , ut ex hoc discamns , quia nil illo tempore , no a Dei mini serium videmur incedere, recoxciliationem disimulari ac differri patitur Deus. unanis Diuili od by Cooste
834쪽
nnoto mi etsi in vis temporibus hoc curariis et Nos vero imabim quid mcolimus Praecepti, Winatem vero ipsam edi virtutem negligimus. Nam osculam pacis porrigere tempore , pso munera steruntur , in usu est , sed vereor , n f τὸ ex nobis plures tibiis hoc tantummodosaciant , ctim Christuspacem non ex ore, sed ex corde desideret, oe assectu velit proximum, non labiis salutari. Si enim pax non habetur in corde, quasi in s oena res agi vititur ludo. Vnde ρεν haec exacerbari Deus credendus es potius, quam placari. Lucide affirmat O fertorii tempore impartiri mutua pacis oscula , idque ob mandatum Domini : Cum fers munus rhum ad altare , prius reconciliare fratri tuo. Vera ac germana nostri Sacrificii oblatio fit in tremenda elementorum consecratione. Hinc ante ipsem Graeci non malE voluerunt fieri istud fraternae esiaritatis aut reconciliationis signum.
Ipsu in laudat iterum , de eruditὸ exponit idem Doctor in Homitiis super secundam ad Corinthios epistolani. Haec verba, Salutare invicem in osculosanis, commentatur e Quid es, Sancto Non ficu , nonsubriis , quemadmodum Iudas Christi m es osculatus. Ob id enim nobis datum est ofculum , ut charitoris igniculus M semes rut, ni lectum in lammet, ni h. ι ratione nos i s mutuo amemis , et elatfratres invicem se amant , patres fise zi-rissim filios. μὰ etiam multo vehement-s. Illa enim natura sivnt , lacryariae. Ad hunc modum aniwa inter se devinciuntur. Ob eam canue m etiam ex ali peregrinatione reetes , mutuo nos osculamr, animis Videlice; ad matulim con ' M. 3 e. Iresum accedentibus. Hoc enim potissmum membrum est,qnod animi risectum no
bis praedicat. unis de hoc sancio escasi aliud quoque ad erri potest. Quid tantim 'Templum arisi sumus. Itaque templi vestibula cr auisum osculamur. qn nora cernitis , quot nam homines etiam eius templi vestibulis oculum frunt , partim
inclinato capIte , partim minu tenentes, atque ori manum admoventes ἐper bas portas ianuas ingresus es Christus, oe ad nos ingreditur tum commu nicamus. Nostis enim Tos , qui insteriorum participes e lis , quia dicam. Ne que enim zustari quodam honore os nostrum astithr , cam Corpres Doginicum excipit. Eaque praesertim de causa mira oscula iungimus. Haec verba , Per h.ts portas ingresus es Christus , laudant magnum Oisertorii introitum : Assirmant tunc dari pacis osculum , ut ita ora nostrae, in quae etiam cst statiin ingrcssurus Dominus , honoremus dc purgemus. Eundem ritum laudat & servandiim sanxit Laodicena Synodus: citod oportet forsim , primim post sermones Episcoporum , Catech menorum . . orationem peragi, O po quam exierint Catechumeni , Poenitentium oration fieri, et pie accedentibus accepta manuum impositione O abscedentilas, sic lium tres orationes fieri, unam Fidem , silicet primam , fiuniis , secundam Uero tertiam pronuntiatione impleri. Deinde sic pacem deri. Et pse m
835쪽
83i DissERTA Troiisnem celibrari. Post eiectos cum Catechumcnis Poenitentes , de com-eletas pro integris fidelibus orationes statim fit magnus introitus ae OG historium e Synodus lucide mandat statim post ipsum figi fraterna oscula , ct tunc procedi ad Praefationem, Canonem, & Consecrationem. c. 1. Et in Eccleuastica Hieraresita scribit Dionysius e Coopertus divinas panis proponitur , ω benedi bonis calix , sacrum vero Uulum sancto modo telebratur. Per verbalem oblationem sanctificata elementa Graeci velo cooperiunt et Et Dionysius affirmat tunc donari osculum. Pcr Jacobum Greteterum publicatus Anastasius Sinaita affirmat hunc Dionysium Cap. 1,.suisse olim a Manicharis vitiatum, & scholiis illustratum a Dionysio Alexandriae antiquo & magno Patriarcha : Qtiod si verum sit , non possumus negare Areopagitam esse verum istorum librorum auctorem. Etiam Apostolicae apud Romanum Clementem constitutioncet; Diaco Lib. s. ante Praefationem indicunt osculum e Et statim Clerici Episcopum, Cap. ar. Laici viri viros, staminae flaminas osculantur. Et solemncm , quae statim post Offertorium fit, Sacrificantium manuum ablutionem laudat
in quinta Mystagogica Catechesi sanctus Cyrillus Hiero Glymae Episi opus, ac pergit: Deinde clamat diaconus , Complectim ostitimini ves1nmitem. Atque tunc muruo nos osculo ululamis. Non hoc ita accroas , quasi . Ucnium illud sit eiusmodi, quale in foro inter communes am es esse camiratisn dieque enim tale es. Hoc igitur osculum animas matus conciliat , O omnium
malorum oblivionem illi, goniat. Affirmat esse a Petro & Paulo commendatum fratcrnae dilectionis osculum , & pergit: Postea clamat sacerdos , Sursum corda. Ait a nobo ita impleri Evangelicum mandatum, quo Dominus nos jussit ante Sacrificii oblationem reconciliari. Qllae omnia tradit in publicato per Francisciam Combefir Sermone de sacra Synaxi etiam S. Anastasius Sinaita , Patri acta Antiochenus. Etiam Simeon Thessalonicensis Archiepsicopus , Nicolaus Cabasilas , aliique recentiores Graecorum ritiuitn Expositores.
Qui mos olim viguit in quibusilam item Latinis Ecclesiis. Etenim in Ambrosiana apud Iacobum Panaetium Missa statim post OG torium Sacerdos dicit ad populum et Pacem habete. Et populus respondet: 'rite Domine. Et ad Decentium Eugubinum Episcopum scribit sanetiis Ponti sex Innocentius primus: Pacem assisis antὸ confesta 31 seria γορ-
populis imperare , vel bi Sacerdotes tradere , cum post Omma , qua aperire non de eo , pax fit neces artu indicenda , per quam constet populum ad omnia , praeis . lasteriis agorum , aetati e in Ecclesia celebramur , praebuisse consensum , ac
ἔta e spe pacis comtudentis signastiis demonstrent n. In quibusdam & CIerusct Populus , in quibuidam Ecclesis seli sibi invicem Sacerdotes inter Oncrtorium & Canonem dabant pacis osculum et Quod nempe ofkr
836쪽
DES. LEONIs No Ni Ae Tis. 83 3rent & eonsecrarent , ideoque istud fratcmae charitatis symbolum saltem inter sese censerent praemittendum. Ast utrumque morem improbat Pontifex, affirmans & 1 Clero & a Populo non nisi post conseerata Elemcnta praestandum. Quem morem esse in Latina Ecclesia antiquis simum & frequentissimum demonstrat Tertulliani liber de oratione e Alia jam consuetudo invasiit, seiurames habita oratione cum panibus subtra- Cap. t timi pacis οὐ culum , φιοι est signaculum orationis. Quando inuem ntigis conferenda cum statribus pax est, Ham orario commendabilior adscendit, ut ipsi de nostra operatione parricipes jam audeant de sua pace farri trariere Z Qua oratio cum divortio sancti sculi integra ψ Quem Domino oscium facientem imperit pax t uualesacrificium est, ripio e pMι receditur t Quaecumste operatis sit
non erit potire observatione Praecepti, quo iubemur ieiunia nostra celare. Iam enim de a Minentia osculi a Oscimur jeiunantes. Sed etsista ratio est, ne tamen huic Praecepto reus sis, potes domi, si iste, inter quos latere ieiunium in totum non datur , disserre pacem. Vbisumque aurem alibi operationem tuam abscondere non potes , debes meminisse Praecepti. Ita risciplinae foris, i consuetudini domi satisfacies. Sic γ die Pasch e , quo communis cir si publica iij ii religios , merito deponimus osculum , nihil chrantes de occultanti , pio i cum omMM
Eo tempore erant tres jejunii specitis r plenum ae ex Iegis Praecepto universale, sunt iplanurn ac ex Episcopi indictu, aut communi pictate stationarium , & privatuna ac proprio arbitrio assumptum. Per P. 1scliae diem Tertullianus hic intelligit sextam magna: l ptimanae feriam,quae sola tunc per torum annum videtur praecepta jejunari. Hine enim etiam
ad Montanum lapsi is scribit in libro de jejuniis et citariam C βxtain Sabbathistationibus dicamus , Parasi evem , id est , magnam sextam feriam , ieiuniis. Et in hac scria , quod communis & publica esset jejunii religio ,
non plenum , sed dumtaxat ex Praelanctificatis fiebat sacrificium , &populus non communicabat. Adeo antiqua est laaec , per Inno latium primum Pontificem , non uadiicta , sed dii in taxat firmata aut reparataceremonia. Lucet ex litbsequentibus Septimii vcrbis a Similiter Crsario- m diebus non putant pleriquescrificiorum orationibus interveniendis , quia satio sonen asit accepto Corpore Domini. Quid est , Amiliter Uti in pleno parasceves , ita dc in dimidio station tam jejunis. Hinc ergo in parasceve etiam non dabatur olculum. Quod nempὸ unicus aut certe praecipuus osculi scopus sit factam a Sacerdote consecrationem obsignare, &Populum ad ejus participationem disponere. Nam de hinc dari non consuevit in D iunctorum Missis et Quod populus tunc non comi 'nicaret. Ob singularia.& spontanea privatorum jejunia intermitti non poterat Sacrificium , nec ad sela Praelanctificata contrahi , isti tam nDiuitigod by Coos le
837쪽
jej iiiiantes nolebant illi intervenire , s u de illo pateticipare , atque lix etiam ab osculo abitinebam. Et hanc abstinciatiana improbat ob addu Etas rationcs Septimius. Est locus Obscurus e Lucid interim nos do cet oscultim tunc datum fuisse post Consecrationem proxime ante Communionem populi. Fuisse peracti Sacrificii sigiiaculum S: com plementum. Quod ipsum in libris adverssis Petilianum Constantinen lem Donatistarum Episcopum , agens de Optato Gildoniano Thamti-gadenti Episcopo , scribit S. Augultinus: Optato pacis svlvm inter Sacra-C P. 3 -cipulabatis, in cuius manibus Euri arsiam ponebatis, cui vici uni danti manus porrigebatis. Lucidius loquitur in Sermone de diversis ad Neophytos , exponens omnem Sacrificii ordinem. Primum dici affirmat O fertorii orationem , tunc Praefationem , hinc Consecrationem fieri, tum recitati orationem Dominicam , & pergit: Post ipsam dicitur, Pax spr- .3- vobiscum , c ιβι tantur se cim iani cuis sancto , quod est signum pacis. Quem morem Hiis: tandem admissum ab omni Latina Ecclesia , tradunt Amalarius Fortunatus , Walafridus Strabo , aliique Ecclesiasticorum rituum Interpretes. Dico , Tandem et Quod enim sito adhue tempore Hispania statim post Oisertorium ante Praefationem daret os-I.ib. I. culum , diserte affirmat in libris de Ecclcsiasticis ossiciis S. Isidoruς Ar-Cδῖ chiepildopus Hil palensis. Affirmat quartam ab offertorio orationem esse pro pacis osculo , de dici ante Praefationem. Priina quaestio est , An antiquus , non communicantes vetans ad pacem accedere , Canon obliget etiam sponte ab Eucharistia abstinentes , adeoque an Tertullianus spontaneos privati jejunii obscrvatores recte argu ac, quod absti nerent ab Oscillo Respondeo eandem quae . C p, stionem movcri a Walafrido Strabone , & responderi nNativc. Et recte. Quod enim quotidiana populi Communio nunquam praecepta, sed semper libera lucrit , lucet ex priori S. Augustini ad Januarium epistola, & pluribus aliis Patrum & Canonum testimoniis. Quae libertas olliri suit citam in publico ficrificio. Nec obest hic Antiochenus
Canon : Omnes qhi ingreIiuntur Ecclesiam , cr Scripturas sacras avdiunt . nec communicant in oratione pro populo , se pro quadam intemperantia se a per cep isne sancJae c ικα Dionis aeteriunt , ii de Ecclesia removeantur , quam jupe; confisionem p. ni furiae putans ostendant , O precibus industentiam const- qnantur. Liciat: n dolosius cst iste Canon , ed Ai ianus. Nec adversum Euctuaristiae abstemios agit , sed adversum abstinentes ab orationum communione , ' lbilim , cui ctiam Pagani ac Iudaei adcsIc poterant, Epit copi aut Prcsbyteri termonem audientcs. Plurimis tunc per Orientcna Ecclesiis, quarum Orthodoxos Episcopol Imperator Constantius cocccrat , pi Tlia bant Ariani , eis quo Oithodoxus Populus , quidquid
838쪽
Dx S. LEONIs N NI AQTIM Quid Prinreps severtamὸ cogeret, nolebat communicare. Distreta ab is communio plurimos nobis per horrenda tormenta peperis Conses.sores de Martyres. Hinc circumdueendae poenalis legis studio aliqui in trabant Basilicas, audiebant Epii copi aut Presbyteri sermonem & cat chumenorum Missam, de tunc exibant, maculosi Praepositi orationem seu iactificium aversantes. Sic sperabant de servare animam, &-poenam evadere. Verum ista Synodus intel xit artem, &adversus illam emisit dictum Canonem. Non eos, qui & sermoni & orationi seu sacri ficio , sed damnat solos illos, qui nec orationi volebant communicare.
Sola orationis communione fuit contenta. Hoste communicatores nee
ipsa compulit ad Eueharissiae pereeptionem. Et ex hoc emone desumptus est manifesse nonus inter vulgares Apostolicos, qui addit de fictae oblationi, seu orationi communicantibus, & non percipientibus Eucharissiam a Aut causam dicat, ut si rationabilisDerit, veniam consequatur; aursi non dixerit, tam-nione privery, iam'am qui populo causa Monis ea iteris, ians suspicionem de eo, quiserri*auit, φιεd non rectὸ istulerit. Verum de istis Episcopis de aliis Clericis loquitur, ideoque de Laidos ipse non , adstringit. Porro eanon, qui non communicantes areet a pacis osculo, non de spontaneis Euehartula abstemiis loquitur, sed de abstentis &exclusis. Quidam existimant illum agere de uilis excommunieatis. Malὸ. Etenim nullum excommunicatum, nullum Flentem, nullum Substra- , tum antiqua disciplina admisit ad orationem, seu Sacrificii consecrationem , sed omnes expellebat ante. Offertorium. Canon ergo statuit in quartam poenitentiae classem, Consistentes, qui tremendae orationi communicare poterant. Verum non percipere ipsam, nee offerre ad Altare, seu communicare eum oblatione. Etiam ipsbrum nomisi οὐ ferri non poterat, seu recitari ad Sacrificium. Hi proinde carebant &iure osculi. Erat jus solorum Perfectorum. Et hi, litat ex eausis de Sacris eio participare nollent, debebant tamen ipsum comprobare & obsignare. Et hinc memoratos spolitaneos jejunatores non de Eucharistiae abstinentia, sed dumtaxat de omisso osculo recte arguit Tertullianus.
Altera quaestio est , An plures olim Afri , ae ipse etiam Tertullianus crediderint per sumptam Eucharistiam violari jejunium Partem affirmativam thadent haec hujus in libro de oratione verba e SisHiter oe Ra- Cap. i , tum diebus non putant plerique orationibus interveniendum, quod flatio βι- venissit accepto corpore Domini. Ergo devotum Deo obsequium Euthari ita re--lvit An magis Deo obligai l Nonsolemnior erit mastatis , sis ad aram Dei sereris ἰ Accepto corpore Domini γ reservato utrumque salaam erit, o parri
ripario Sacrificii, γ executis officii. Istam sententiam ille quidem impro-Mmmmm bat,
839쪽
13 7 DIssERTAT Io hat, attamen non damnat et Asirmat stationaHam Eueharistiam pos accipi , ac citra iumptionem reis vari. Quam formam viguisse etiam in eis i. Hispania demonstrat Caesar-Augustana Synodus: gratiam si uis ρrobatur accinam in Ecclesia non sumpsise , Anathema fit in perpetuum. Lumen hauriri debet ex praecedenti canone: Ne quis jejunet die Dominica, Masa temporis, aut pers oris, Mi superstrionis. Nec Quadragesime distas ab Etes,siastile, desint. Nec habitem in lMibulis cubi nurum aut montium, qui inh:ssusspicionibus e severant. Sed Gemplum G Iraceprum ctisodiant Saraia m ad alias vittis agendorlim conventuum causa non donveniant. Statuuntur
haec adversum Priscillianistas , qui dies Dominicos, ac Domini, quem vere Incarnatum negabant, praecipuas finivitates agebant in tristitia , jejunabant, idcoque nec communicabant. Et quo erroris su icionem evaderent , a Sacerdote accipiebant Eucharistiam , sed reservabant. Qtiod nempe tunc vigeret ista libertas. Quas latebras ut dolosae haeresiauserret Synodus, avitam libertatem circumduxit. Non soli igitur Priscillianistae, sed de avita orthodoxae Hispaniae libertas omnino credebant C p 3. a sumpta Eucharistia laedi & Qlvi jejunium. Et istum Caesar-Augustae canonem firmavit, & ad Trsum novos dolos ampliavit prima Synodus Toletana. Domesticam populi communionem nullo modo proscibunt isti canoncs, sed solas jam di has Priscilliani haereticas fallacias. Partem negantem constanter tuetur α in primo antiquarum obse p o vationum libro, de in Scholiis ad librum de oratione eruditus Aurelianensium Episcopus Gabriel Albas inaeus. Quod Tertullianus popuIM rem, qui modica transubstantiati clementi particula censebat franti jejunium, errorem admisisset aut dissimulasset, videtur illi paradoxum. Quare stationis sblutionem hic esse vult, non praevaricationem, sed finem & dissolutivum complcmentum . Vult quosdam censiuisse, quod post acecptam Eucharistiam non esset amplius manendum in Ecclesia, nec continuanda Ecclesiastica statio , sed quod tune cuique liceret ad sua redire. Vult post acceptam Eucharistiam mansisse facieiadas nescio quas longiores orationes: Et ad has a Septimio urgeri populum. Textus interpuinctionem affirmat vitiatam, & formandam hoc modo: Nm-xeMemnior erissatis rua, si s ad aram Dei steteris accepto coitore Domini Gresiereno P trumque salvum e i : Et participatio Sacrificii, cin execu:io 4 Pii. Et haec sua sensa confirmat exemplo S. Fructuosi Tarraconensis Archiepiscopi de Martyris, de quo cum fisciis in carcerato de ad mortem damnat habent Achar Cnm selii ex fraterna thuritate eis terrent condimentum, ut per Mistram pecvltimsumerent, ait Fructuosus: Nindum es lura solventi jejunii. vi batur enim hora diei grana. Siquidem in carcere quanaestria flationem solemnitercebis terunt. IgitvrseMasena latus atquesecuriissessisa Myn: cum Mauri ui G
840쪽
Respondeo haee Acta nobis palam severe. Quis enim non videat a sancto Fructuose isthic per selutionem fuisse intellectam jejunii fractio nem Quae dum ante tempus fit, est praevaricalio. Et antiqua statio erat omnino jejunii species. Porro jejunium non sisto cibo aut potu, sed & variis aliis laeditur. Etenim silius: cantus, nuptialia ac natalitia tala, immo & sacras Sanctorum temnitates, omnemque seu prophanam seu sacram latitiam , a jejunii diebus antiqua disciplina proscripsit. In illis nullum permisit celebrari sinum , nisi solam Dominicam Annuntiationem. Sin de Hispani dudum iptam non in Quadragesima, sed in Decembri celebrarunt. Ex eodem principio Graeci in solis Quadragesimae Dominicis ac Sabbathis habuerunt plenum Sacrificium ζreliquos dies solo Prael anetificatorum ossicio jussi runt esse eontentos. Quod nempὸ Dominicis & Sabbathis non jejunarent. Hinc&plures Afri probabant istum morem, censebantque etiam stationaria j unia
Sacrificio orbanda, aut certe illud a populo non communicandum. Nec sine sundamento. Etenim jejunia sunt poenitentiae dies . & tune non sbium in victu, scii etiam in habitu de omni actu prae nobis f rre debemus poenitentes , qui Sacrificio adesse non possunt, nec videre Eucharistiam, Ionge minus yreipere. Hac ratione censebant ab Eueharistia Hlvi jejunium. Hoc improbat, non ramen damnat Septimius, ideoque addit et Accepto Domini corpore O reservito utrum lue μDum est. Quorum verborum interpunctionem alterare est nimium audax gralliatio. Nostram Urim interpunctionem firmant Beatus Rhenanus , Iacobus rimelius, Georgius Capuesnus Ambianensis, Carolus Moreau, Nicolaus Rigaltius, aliique Septimii Expositores. Et res ipse clamat. Etiam editi in Hispania Canones adversus Priscillianum. Quocirca illi Asri non per sti mptum ab Euesivistiae speciebus alimentum, sed per spiritalem ab illa datam nobis dignitatem de laetitiam rensebant solvi ac laedi jejunium. Et ipserum judicium secuta quidem est Graeca Ecclesia, non tamen Latina. Quod nos Latini in plenis etiam jejuniis plenum
Sacrificium , sed circa vesperam , semper obtulerimus, suo loco oste dethir. Quin de populum fecimus illius participem. Dudum tamen sumptam Eucharistiam non jussimus sumi in Ecclesia , sed permisimus reservari. Qi d ipsam in ipla sancta Parasceve potuerit communicare noster populus , testantur antiquus Romanorum ordo , Alcitinus Flaccus, ac Amalarius Fortunatus. Qu od an sit antiquissimum , non est hoc loco definiendum. M m in m m a Tertia