장음표시 사용
911쪽
Praesitus Isidie Armeniorum praesertim s.crificium censuit irritum di nullum. Errant Armenii tu , nec habent acrificit mrsticum. Non tantummodo ob panem azymum ac legitimi elementi desectum , sed etiam ob excussam illis ab haeresi potestatem -- Quem eiTorem plures olim & intra & extra Ecclesiam docuerunt. Etenim ad Januarium Lambesitanum Episcopum, Numidiae Primatem, scribit cum suae Proconlularis Provinciae Synodo sanctus Cyprianus z UnW3 qm Hve nereses eum, pii bapri nussir , ut accepto Arisanare, id est , m mone, --ctus Dei este, O habere in se gratiam Christi possit. Porro autem Euchari lia, unde baptiatari unguntur estum in altari sans catur. Sancti re autem alii creaturam non potuit,qui nec altare tabuit nec Ecclesiam. Vnde nec unctio ritalis apud haereticas potest esse,quando constet oleumanta irari, Eucharisiam peti apud illos omnino non posse. Quod ipsiam de degradatis ob crimen Epis copis asirmare videtur in litteris ad Epictetum AsBritanum Episcopum , & in litteris ad Legionensem Ecclesiam ac Asturicensem. Eandem sententiam constantissime tutati sunt Donatistae, de ex ipsa Consecratam a nostris Sacerdotibus Eucharistiam projecerunt suis canibus. Ita testatur sanctus Optatus Mileuitanus Episcopus, addens canes statim in rabiem ac proprios Dominos fuisse converses. Et adversus
Lucium Adrianopolitanum Episcopum scribit Philippopolitanus Eusebianae factionis Conventus et Luciis sacrificium asanctis i interris Sace dolitus rem lam, si fas est re, tanibus projiciendum jub bar. Lueius erat Episcopus insigniter orthodoxus, de ita tractaverat Eucharistiam Arianorum. Et inter famosa sancto Athanasio per dictam factionem impusta crimina fuit Ischyrae Presbyteri celebi antis fractus Calix , &dejectum omne sacrificium. Volebat factio Catholicum sacrificium sienon potuisse tractari. Et de Turbine, Eutychii Eleutheropolitani Episcopi seditioib & Ariano Diacono , atque ipsius in istic exulantem
Luciferum Calaritanum Episcopum violentiis seribunt ad Magnum Imperatorem Theodosium Romani Presbyteri Faustinus & Marcellinus: Tanuam clavsam securibus e regerunt, i irruentes in Luciferam, clan-dcstine illic celebrantem , Divina quotme Sacramem everterunt. Affirmanta Turbinis satellitio rapta omnia Luciferi sacra vasa , de ipsa etiamnum ab Eleutheropolitana Eeclesia possideri. Plurima lunt hujusmodi exempla , quibus Catholici haereticorum . de haeretici Catholicorum Eu- charistiam pessime tractarunt. Nempe alteri alteros censebant hari eticos, ideoque attentata ab illis sacrificia credcbant esse profanum panem , non sacrosanctain Euel raristiam. Per J acobum Greteterum publicatus Anastasius Sinaita refert insignem Alexandriae habitam Orthodoxi cum Goliani inhaeretico disputationem, in qua uterque Eucharisticam Disiligod by Corale
912쪽
Da S. 'LEONis NONI ACTI s. 9 snsticam velitatem & transelementationem has niter profitetur, & tunc orthodoxus pergit ad haei cinno Agedum num alispud ex commmoue C. 23. v rae Ecclesia, ranquamstpra omnes abas Ora dolae,m in vase cum omni honoreo reverema reponemus hoc sancti m Cistin Corpus er Sanguinem. Es Fintia
paucos Aes non corrumpa ιιν, aut imminetur, aus Ateretur, planum set vas recteas rere corpus chrisi penitus ab ipso Incarnatio iis exordio esse corre iram expers; F vero corrumpatur μι immutetur , necessarium exu ut e .uobus unum fatea-ni. Mur id φιώ -mris non esse verum corpus Christi, sedΡum figuram, uasi I bcarrum φή dam, aut pro ιιν perversam vestram sidem visitum sanctum
in illud non desicendire. Palam ad firmat in haereticorum Uementa non desecendere sanctificantem Spilitum , ideoqtie ipsa in Eucharistiam non consccrari. Etiam posterioribus saeculis scripsit in suis scntentiarum libris Robertus Cardinesis Pullus: Inini tachari liam, licet damnosuo , attamen Parte I. conficiunt. Et quidem ira mihi videra . Quae verba ructε commentatur 6. Hugo Matilioud : Modeste Pullus veritati s retium praeber, non nescius nosam sui saeculi, Cataolicos ini r c scienιra sema reverendos, contrariam viruise. Etenim quod non solumvcretici. sed etiam quivis excommunicati Eucharistiam valide non conficerent, constanter docent Petrus Lombardus, ac Petrus Pictavientis. Et in sἰxto suae Summae tractatu scribit Hugo de sancto V ictorc et Aliis videtur, quia nec manis vhaereti. i ea ciant. c um aba Sacramenta extra E elisiam postar fieri, hoc meo-φιam exrra. D istis magis videtur assentiendum. Hosce errores secutus fuit etiam Michael Cerularius: Et hinc apud nos Latinos, quos haereticos de anathem-te damnatos volibat, censuit dcfecisse Eecictam , legitimum Sacerdotium , & cum Bapiisino verum Sacrificium. An hos errores Cardinalis Humbemis damnaverit, non plene constat. Et certe si damnati et, quomodo illos postea Petrus Lombardus, Petrus Pictaviensis, Hugo Victorinus , & similes latinae Eccltiliae D ctores p:rseverassem tradere Et quod Humberti tempore cunctos Simoniacos aliqui censuerint haereticos, ideoque datos ab illis ordines iteraverint, cst filo loco dc monstratum. Et quod Florentini Monachi a suo simoniaco , ideoque & haeretico Episcopo palam clamaverint nec Chrisina posse contici, nec Eucharistiam celebrari, nccdedicari Ecclesias, licc Clericos coni crari ibidem audivimus a fincto Petro Damiani. Et dc fidelibus tunc palssim populis, qui conjugatorum
Sacerdotum sacrificia dc Sacramenta aversabantur ex Decretis Gregorii soptimi, scribit Sigibertus Gemblacensis e corpus Domini a Sacer- A. io 7 dotibus con vagis consecrarum sapi νε dilus conculcarum, in Sanguinem Domini voluntarie luderunt. NempE Presbyteros illos habebant ut damnatos ab Ecclesia, ideoque privatos aut certe a potestate valide consecrwd1X x x x x a suspen-Diuiligod by COOgle
913쪽
sso D Is SERTA Trosuspenses apud Divinam ctiam Majestatem. Attamen veritas nunqiram earuit suis parronis. Et inter hos gelae rosius eminuit sanctus Petrus Damiani. Et in suis ad Constantinum Cabali iam Dyrrachiensem Metropolitam Responsis scripsit etiam Demetrius Chomatenias Archiepisco
juxta Patrem traduionem , si Orthodoxi sim velfiant , qui ab alus ordinamur. Et ejusnodi plures Doctores habuit tunc utraque Ecclesia. Interim plena in suo sensu abundandi licentia permansit utque ad Angelicum Doctorem , qui cunctis tandem persuasit quaevis, praeter Reconciliationem , extra Ecclesiam data Sacramenta esse valida & rata. Et hoe est unum ex ejus multis in Eeclesiam beneficiis. Porro Miehael Cerularius non istum cum Sacerdotio Sacrifieium , sed etiam Baptisma blateravit apud nos defecisse: Imitatus damnatos ab omni Ecclesia Don listas. Item omnes nos assiseravit haereticos. Haec ejus duo facinora praestitim damnavit Cardinalis Humbertus.
Graeci, ut Nisoliae, camatis nutias comedunt , O defendunt sacri altaris Misistris. DE schismaticis Pseudo-Patriarchae Photii in nos Latinos calumniis scripsit ad Hinem arum Remensem & alios Galliae Episcopos
sanctus Pontifex Nicolaus primus: Phetiani dicunt nos abo rari nuptias, quia Pressteris fortiri conjuges prohibemus. Eandcm calumniam restimesit Michael Cerularius. Licet ejus nec in litteris ad Joannem Tranensem Episcopum , nec in litteris ad Petrum Antiochiae Patriarcham meminerit, ex ejus tamen mente de ore omnino scripsit Nicetas Pectoratus rQuis ille est qui vobis tradidit prohibere abscindere mptias Sacerritum ψ Legitimas nuptias ob stipervcnientem sacrum ordinem assirmat a nobis solvir Infringi a sancto Clemente Romano laudatos Apostolicos, a sancto Papa Agathone probatos Trullanos, ct alios plures Canones, ideoque nos esse proximos Anti-Christi praecursbres, a quibus prohibendas nuptias praedixit Apostolus. Et haec imperita maledicentia Cardinalem Humbertum graviter & merito offendit. Noverat Graeciam Clerum jam pridem vivere secundum praescriptam a vulgaribus Apostolorum canonibus & novellis Iustiniani lcgibus continentiam , verum insuper noverat sanctum Leonem nonum acerrime tunc pugnare
adversus Latini Cleri incontinentiam & grassantes nuptias: Ejus Decreta censuh, non dumtaxat in Latinum , sed etiam in Graecum dirigenda Clerum, ideoque eis recalc rantes Graecorum Episcopos dixit
914쪽
Nicolaitas. Sie enim incontinentes Clericos appellare selet latina E
Et certe iniquissima est ista Graecorum calumnia, nec sibi ipsi cohaeret. Etenim ut nos Latini cunctos majores Clericos, ita ipsi suos Episcopos de a contrahcndis arcent nuptiis, & ab antea contractis compellunt abstinere. Ita mandant ipsbrum Apostolici Canones , leges Justiniani, Trullana Synodus, Leges Leonis sapientis , &pe .petua consiletudo. Non solvunt aut dirimunt matrimonium, sed perpetuo dumtaxat suspendunt. Hinc praefatae Synodi quadragesimus octavus Canon promoti in Episcopum maliti uxorem mandat claudi aevelari in monasterio, aut certE consecrari in Diacorussam. Ad securam tutelam ab adulterio. Et quia conjuges sunt una caro , ideoque unus non possit converti sine altero. Sub Isaaci Angeli imperio quaedam Episcoporum uxores nec intrabant monasteria, nec Diaconalem profitebantur castitatem , sed mundanum retinebant habitum, manebantque in propriis aedibus. Rem ad memoratum Principem , & ipsi assidentem trium Patriarcharum de multorum Episcoporum Synodum retulit Metropolita Cyzicenus, de obtinuit hoc Edictum: Mea Maiestas de iniit, cohortanti m ad ii sancti*ms Patriarchis, uxores creatis Poσ- tisi itas ante ordinarionem coniuncti, in mulitisia monasteria procul sta ab habitatione Pontificum sinὸ dilatisne induci, tonderi ue eas, camnire apud Monachas degere, in ροιο monoerio comam deposuerim. Aut sit e tonsuram recusent, eis ante ordinationem juncti erant mirimonio, Pontificali solio G dignisne priventur, ac in eorum locum alii susciantur. Inposterum autem . qui antὸ creationem habebis legitimam uxorem, non aliter ordinari, quam si communi conjugum scripto consenseu O placito a se imitem separentur , mulier monasticam vitam fit amplexa. Sic enim creatio sine ri endiculo damna juxta sacros G Ditinos Canones procedet, semota ab omni Sacerdotalis ordinis reprehensione. Et hoc Edictum laudat plurimum in opere de quaestionibus de causis matrimonialibus Matthaeus Monachus. Est unicus e
sis , in quo Episcopi uxor possit apud Graecos manere in saeculo. Est casiis per Constantinum Cabasilam Dyrrachii Metropolitam propositus et Si uxorem halens Sacerdos, vel Diaconus, vel LeLIor Ionieatur, maneat autem ejus uxor in mundo, an pii tonsus est pesiit ad Epistoparum promoveri, licer uxor tonsuram non admittat L Et Joannes Cirri Episeopus res pondet ad omnia affirmative. Graeci enim per alterius conjugis monasticam professionem censoni solvi conjugale vinculum, ac proindὸ Monachum professi Clerici uxor non est amplius uxor, atque ita licet ille fiat Episcopus, haec potest ad alias nuptias adspirare. Quae omnia habes in jure Graeco-Romano.
915쪽
sta DrssRRTATIO. Euam fremia , quae maioribus Clericis p mist prioin uxo ciusum , apud Graecos temper filii odiosa, & ad strictissimam ligata in
terpretationem. Lumi ex quaestione, quam Nicetae, magnae Constantinopolitanae Ecclesiae tune Chariophylaci ac postea Thessaloniacensium Archiepiscopo, proposuit nescio quis Episcopus: Cisricus in νem datens, raArum sponsalumm μὴ epta, cum ea con essus est, deinis cream est Sacerdos, credens siponsaliorum preces ad nutias seu ere, cum Mes ignerarer perfectin nuptim nonfuisse conIrarias. Postea erram myri
rem precationem accepit. Quaero, dis debeat Sacra celebνare, aut a cesse
Harime degylere, aut remporalibus taenis triereeri Graeci S spontaliadi matrimonium iblemniter cest brant in Ecclesia , utrique impendunt Sacerdotalcm benedictionem , & in hac omnino fiandam essentiam conjugalis Sacramenti. Quidam porro sponsus imperite ignorans harum benedictionum S contractuum discrimen , est consecratus in Piesbyterum , voluitque istam syonsam retinere in uxorem. Et quo nihil decsset, jam Prus b)ter nuptialem bc nudictionem accepit. Rel-pondit vero dictus Nicetas e Cisrhus, oui cum rus δοns; ante nuptiarum consecrationem congresus es, lucr non censeatur flandestinas contraxisse nuptias, kiasu icere existimat stensaliomm conJ Drosem ad Ponsa copulam , alma tamen omnino ignoravit ea qua ipsum ignorare non oportuit, ob eam cosam praeiu-d cium tiris,ersi post ordisationempus epersi fenedictionem 3-rialem. ο enim ignoravis r B solam sponsaliorum precationem non usticere ad iopalam, se ordinationem'benedictione com ab non initiari ovemquam. Dicam tertium: Neminem, qui ι- jonsaanr iuptias congres,3 sit, ordinatione dignam habeνλQuod nempe neminem vel unica fornicatione maculatum Apostolicus Canon admittat ad Clerum. Assirmat non desiponiae, scis selius antea ductae uxoris usum majoribus Clericis permitti. Ex eodem principio grassantem suo tempore, quae Presbyteris aealiis majoribus Clericis etiam biennio post acceptam conseerationem permittebat inire nuptias , consuetudinem sustulit novella ad suum fiatrem Stephanum Patriarcham Constantinopolitanum Lege Im-3 perator Leo sapiens , de adjunxit causam : Dignum non es , ni qui spirituali alensu supra corporis abi cliorem O sordes evecti simi, ti radisus ad carrus sordes delabamur, sed i converso ni Divinum Ministerium ex codi poris sordibus tamquam in altum alipiem tradum constendat, comentenrius fuerit. Eadem prava consiletudo in Diaconos ac Subdiaconos revixerat tempore Marci Patriarchae Alexandrini. Hine enim Theodoro Bali samoni Antiocheno Patriarchae propoluit hanc quaestionem z An Sab- diaconus cir Diat onus legitime pshmi tum mulieνe copulari Et Theodorus rigidissimὸ reposuit non licere, firmans & ex antiquis Canonibus, de ex
916쪽
DES LAONIs NONI ACTI s. si δlaudata lege. Quod ipsum scribit in praesito de Matrimoniallinas causis opere ad titulum de concessis de prohibitis Clericorum nuptiis Ma thaeus Monachus, addens etiam Ancyranum , qui ordinatis eum adversus castitatis professionem protcstatione Diaconis indulget movis nuptias, Canonem esse jam pridem abolitum dc circumductum. Et adjungit de tales ordinantibus Episcopis z am diacono peristes, mps ordirationem ducat uxorem, D varu expellor. Quae omnia exstant etiam in jure Graeco-Romano. Et altὸ clamant non minus a Graecis , quam a Latinis proscribi Episcoporum conjugia et Et istorum Clericis permissum prioris matrimonii usum esse merὶ dispensatoriam itψῶ- gentiam , semper coercitam intra limites strictissimae interpretationis. Et non nisi ex Latinorum odio Graeci illam eceperunt eonti propriam conscientiam praedicare. Quod pleraeque ipserum Ecclesiae Latinam continentiam tuo Clero olim imposuerint, &. non nisi per Episcopo rum desidiam devenerint in praesentem licentiam, est suo loco ab M
Graeci, fictit Severiani, maledictam dicunt legem Modistis. ANtiochiae foedus Patriarcha & Eutychianae factionis vehemens
turbo a suo nomine ruliquit Severianos. Verum nec ille, nec hi veteris testamenti instrumentum damnarunt, aut proscripserunt ad apocrypha. Fecit hoc alius Severus, duplicis Divinitatis fabulo, cujus de alias impias nugas exponunt sanctus Epiphanius de sanctus Augustinus. Et ipsum nee Photius in aliquo securus est, nec etiam Michael Cerularius. Hie tamen, quo nostrum Sacrificii azymum exponerct publico odio, de omni Moysis lege videtur locutus non . cum plena reverentia: Hinc ipsum Cardinalis Humbertus dixit declin
Grati, sicut Pareumtomachi, vel Put Theomchi, abscindunt a symnis S,--,is sancti processionem asilio. G Raeci Spiritum sanctiam ii Patre per Filium , nos Latini a Pat
& Filio eredimus & docemus procedere. Discrepamus solis verbis , non sensu. Et Constantinopolitana Synodus in sitis ad Ni eaenum Symbolum additamentis omnino posuit de Spiritu sancto: Qui a Patre procedit. Et ut nihil penitus adderetur deinceps, sub duro ana'
917쪽
εγε 4 D ssERTATI Othemate interdixit Synodus Ephesina. Et hinc vocem , Deipara, iIliadversus Nestolium inserere noluit Synodus Clialcedonensis. Vocem Filioque, primi addiderunt Hispani. Et ipsos dudum & acriter improbavit atque impugnavit Gallicana Ecclesia. Sub Caroli Magni Imperiodi haec admisit: Et graviter obstitit ac durissimξ tulit Romana Ecclesia. Quod & ipla tandem admiserit, palam lila affirmat Cardinalis Hum-bertus. Formosus Pontifex passim creditur admisisse. Proinde Graeci voces istas symbolo non abstulerunt, sed nos Latini addidimus. Nain. hinc ab illis invidiosissime clamamur esse praevaricati Ephesinam Synodum, &amisisse veram Christianitalcm. Quae omnia sunt alibi largius elucidanda. Hic est sequens articulus et G .i, sicut Manishaei, inter alia quodlibet ferme uia fatemur esse animiunet. Est supra abunde
Gyae i, sicut Nariar ni , carnalem Iutiorum mundisiam adeo servant, ut parvulos moriemes ante octatum a nativitate diem baptiqari contradicant, O mulieres menstruo vel partu periclitames c municare, veι si ρονηκfuerint , Dpriatari prohibeant. AN infantuli ante octavam nativitatis diem valeant baptizari, est antiquissima quaestio, de qua ad Fidum Episcopum rescripsi cumgν; ε 1 exaginta sex Collegarum Synodo faticlus Cyprianus : Quantum ad cav-19. sam infantium pertinet , o os dixim intra secundum vel rertium diem, quo nari βm , constitutos baptirari non oportere, G considerandam se legem circa cistonis aηtiovae, ut intra octavam Hem eum qui natus est baptia olim -- Rificendum non putares , sive aliud in Concilis nostro omnibus visum es. In hoc enim, qued ιη putabas esse faciendum, nemo consensit,sed universi rius imdicavimus selli hominum nato misericordiam Dei O gratiam denegandam. Fidus nescio cujus in Africa civitatis Episcopus Baptis inum, quoniam Circumcilionii successerat, censitit ante octavum diem prodesse non posse aut conserri. Aliud ejus fiandamentum edicit laudatus Cyprianus: Nam altila vestigium infantis in primis partus flui diebus contiitari mundum non . ese dissi, quod umi 'uflue msrum adhuc horrear exosculari, nec hoc putamus ad calestem gratiam dandam impedimento se vortere. Scriptum est enim et Omnia minis sexdis. Nec aliquis nosmm id debet horrere, quod Deus Agnaeus est fatere. N m es amιc lasans a partu novus est , non ira es tamen , usqnisti am illum in arari; danda arque in pacefacienti horrere debeat osculari: nanti in osculo infamis unuserisque nostra/na pro seu.ὶ religione ipsas adhuc recentes Dei manas debe t cogitare, quas in homine modo jor Io, cir recens nais
918쪽
DE S. L llo N is NONU Aeaeo. si s uoiammati exosicolamur, vanis id quia Deus Istris a lacti est. Ex quo . vides Ecelesiasticum ritum , quo baptisator baptietatum o stillari consuevit, esse antiquissimum, di omnino Apostolicum. Nee illi desunt
Pergit martyr Cyprianus : Quia in Ddusica cmumcisione canisli dira minus obseriis viam , Ωιyamensum est in umbra arque imagine amipraemissem,
sed veruenie Christo veri te completum. λωm pisa dies silinu, id ψ , pssabbatiam primus, futurus erar, quo Dominus refluurere oe nos υτ gham, cur circumcisionem nobis spiritualem daret, his dies octavas, id est, μη rum primus, Domimcus pracser in imagine, quae imaga cessavit superveniente postmodum veritate , ei dara nisis spirituali incumcisione. Propter uia neminem puramas a gratia conseprenda impetendum esse ea Iege , quae jam statuta est, nec spiritalem circumcisionem impediri carnis circumcisione debere , sed omnem ammia hominem admittendum esse ad Irariam ci . Multititie haec confirmat, ibi vit singula Fidi fundamenta, iamo strat de in adultis di in parvulis esse eandem Dicini muneris arrasitnem. Atque ita posterioribus saeculis exortam quarumdam scholarum, quae parvulis sine intrinsccorum donorum infit ne remitti or inale pe catum frunt opinatae, sententiam insigniter praesecat. Et concludit ruriscὸ haec suit in Concilia nostra flententia, a baptisma ara e a gratia Dei, 'Homnibus misericors G pius est , neminem debere proh beri. Quia eum inca ani
versas obstreandum fir in e retinendum, νum magis una infantes isses O recens nisu obsimandum puramas, qui hoc de ope n ra, ae de Druina m sericordia plus meremur, ιννοι in primo statim namulaetis sua ortu plorantes O'
faenies nilai asiad faciam, quam deprecantur. Et hoe sancti Cypriani Synodale decretum laudat ae probat sanetas Augustinus in Epistola ad Bonifacium. Episcopum, ac aliis in locis. Interim errorem hunc in Latina Ecclesia neuter plenὸ exstinxit. L cet ex quinto Canone Gerundensis Synodie De pamulis , qui nuper ἐmaterno mero flum edisi, placuis c tui, insi rassis, in assolet, fuerint, or lac maremum non a perum, eriam eadem dis, qua nati sunt, si oblatfuerim, baptiaremur. Et sanctus Anglorum Apostolus Augustinus ad Magnum Gregorium retulit hanc quaestionem et Sina iam malier δε beari iam ari, aur pHiquam gemuerar, post 'antum tempus passis Bri fiam
impare ἐ-eriam ne mone praeoccupemr qaia genuerit, postahor dies hoc licear sacri Bapti aris Sacramenta percipere Et ad utramque quaeuionem Gregorius rei pondita Baptiatini vel enixam maeberem, set hoc quod genueris , e m fio.
R .fimonis periculo urgetur, vel ipsahara eadem, qua gignis, ves hoc quas geniatur . earim via natum est, natu modo prohibetur. ii cur μη mlem gratia viserui in MFe Esernentibus cum magna dissenone est providenis, ita
919쪽
fantilis intra primos nativitatis dies dati baptismatis valore tunc aliquos cespitasse. Verum sine fundamento. Quin immo quod etiam intra Ut rum faetus valide baptizetur, magni Doctores atamant. Haec est alia quaestio. In sexti Ancyrani Canonis commentario Theodorus Balsamon uitur partem negativam. Fidi Episcopi error grassatus olim suis etiam apud Graecos. Etenim in scripta ad Stephanum fratrem situm de Constantinopolitanum Patruarcham novella lege habet Imperator Leo sapiens et De Infanti s censimimus, ut si non im istemur, in c6 ue a rura casus superemoreo amL -i s more i Aremur, quadret mus Aes exfotitur. Onsemaneum
ia absurdum fuerit. Dominus enim mster tamus octavo Ae circumsisus, imp Aro circumcisismfine, naiactavi ses Emi si-- ωαUB. Uerum his istineant , simia necesuria, pra mortem minereur, existat. . si periculam aluμοι emergens vim vitae inserat, omni diligentia omnibus ue laribus etiam intra octavum diem peragi suram lmonem oportebit, ne non illuminatus, ne-φιe suri laetani, at e adeὸ summi boni expers partus istetit. Palam assim mat de damn at etiam periclitantes de vita infinies a quibusdam non filisese intra octavum diem baptietatos. Erroris radicem aperit hic, quem suae epitomae inservit Constantinus Harmenopulus, Canon saneti Nicephori Patriarchae Constantinopolitani et Si mulier peperit, O issensis pericula est a Diriri eut Fauo diebus, pueν idem per bapti umitaminator, sed adia mulier, baptizata
iacet, Urue ad φνadragesimum diem, dum pQgata scilicet metrὸ fueris,
preces a Sacerdote impetrarit. Nec omino pueνum cotistet. Ε rationibus,
ob quas aliqui nec moribundos instantulos oensebant iaptizandos , una filii matris, quae illos & lore S severe debebat, immunditia: Tantum Sacramentum censebant illi non credendum aut eommiscendum. Et adhaee ineommoda evitanda sanctus Nicephorus ex mortis metu baptizatum infantulum sanxit separandum ab immunda matre, de ab alia baptizata ac munda lacitandum atque fovendum. Ita de puero &facramento credidit undequaque provisium. Hanc tamen disciplinam posteriores Graeci aboleverunt. Etenim in Iure Graxo-Romano
cxtat hoc Responsum Pelii Diaconi Constantinopolitani de Chut
920쪽
recentes ab utero parvuli solent aversari. Et sanctus Nicephorus addμdit hunc Canonem et Infantes non bapti tos aissime Sacerdote baptio eris , reper fuerit. aaiasipater ipsemet, vestri instima Christianus eviba seataveris, natam in eopeuamma utitur. Et Constantinus Harmenop
lus addit hoc scholion et Drfanum, qui et Gar, confestim bapuam perain sim est , recte valemem ps quadragesimum a nativitate diem. Beuus --tem Ioannes sis πιι : Paerum morbo derentum , iamque mini proximum, si irina sim; at immer e , ne praeripiatur meruens , perfecerit , non omes ut deinceps preces , omisit oe apiari mos imgre supplear. Hic est)oannes quartus Patriarcha Constantinopolitanus, cognomento Ieiunator. Hic sine consuetis lacrorum rituum vestimentis , sanctus Nicephorus etiam a proprio patre citra contrahendi matrimonialis impedimenti periculum mandat aegrotos 'infantes quovis tempore baptietari: IIterque noverat Sacramenti necessitatem. Sub Ieonoelast, eo de turbido Leonis Armenii Imperio floruit, de ob Orthodoxam Fidem deportatus suit satactus Nicephorus, ideoque ejus Decreto non fuit integie obeditum. Hinc caulam resumpsit, &auctoritati suae non confisus Patriarcha Stephanus retulit ad fratrem suum Leonem. Et dissicultatem etiam sapiens Princeps agnovit, novellam suam L gem praefatus: Quia Beatitudo tua postulat, a viais precedere quium a nobis eriginem sumere oe nostrasti, aequius fuerat. De re enim sacra Sanctitatem tuam siauise oportebat. Suos infantulos non stoim baptizare, sta ad ma- Cap. 13.jusculam , quae Sacramenti ritum ac effectum utcumque possit capere , aetatem Graeci solent differre. Hinc enim desemet ipsb seribit Petrus Arcudius: Ego, quanda lustratus sui seriusmodi Hatis eram, ut planὸ meminerim. Ipsorum tamen Euchologion ha t hunc titulum: oratis ad osece signandum puerum ,s i emem nomen Octava die. ochava nativitatis die conlueverunt infantulos suos iacere catechumenos, de ipsis nomen imponere. Et laudatus titulus habet hanc subnotationem et Obseruandam, quod si narus puer graviter infirmatas lac non fugat , Gad isteritam vergra , mila mora Irahenda es iuva eos, qui in sextam automiam diem baptissem reponendum aserum ,sed ea qua natus est hora, si modo ab us, est con-ιinuo baptigantas, ne nan illaminatus decedat. Eos qui nec ex tanta necessitate ante octavum aut se xtum diem censebant baptizandum, improbar, atque ita insinuat istum errorem tune adhuc in Graecia viguisse. Nempe Leonis sapientis novellas liges non admisit Orientalis Ecclesia, atque ita etiam post ipsas quidam in tuo errore atque abusu periinaces constiterunt. Λ nobis tamen adductam legem lautit, de omnino ser-