Acta eruditorum. lat. Lipsiae, Christ. Günther 16821779

301쪽

Palam est, ex interpretatione viri, tam indoctiis ni i ii nem p quam Frisoni, nostro habetur, conjecturam ilimn aullam eile. Vermn non satis erat ili labiliendae Hrochii testimonio probare, Graeco οπλον pro hassa obscoena ulurpasse, sed recogitare quoque debuisset sitne satis Graecum fine secum non pugnans, άεοτμre 9 ,. σπλ Dicitur quid mGraece isτεινκν - τεξαν, undere arcum, sed ἀποτειν- est dere=idere quod vehementer sententiae adversatur. De arcu obscoeno intento, non dete io, sermo est Levismum igitur vitium in ταν κάλπον est. quod fatile animadvertitur ab assueto Graecis membrania αἰ, brarii, a , promisti habentibus. Sed gravius laborat ἀπ τεταμε . pro quo Phile atu dedit ἀπογεγευμιεν - κολ. πων, deιibam mamillas earum 8Mulci digitis. Quod pae.13 Philostr. δυσω ca pro νοσωδες reponit, ratione omni eareti νοσωδη est caro, mergonim, noxia morbos creans. Id enim ea vox non minus notas, quam morbo laborans Pag. s. PH. Uratus tragica subliini dictione parturiunt quasi vena ejus ait, eia φλεβε eιον εὐωδ , conceptam intus iram emxum, Nμὶ ο ὐποδιδυκοτοὐάυὶδε ετι. yicquid parturit vis, tu. met, humoribus illuc cotimientibus, ad extrudendum Icelum connitentibus Lumen hoc splendidum orationis, vide,'nam,

nens. Haeccine talia Ieario in mentem poterant venire

Pag. gag in Herculis furentis descriptione ligitur seri προπιονι - - λιαι- ωφη γεπῆ. Suadet Hersem νεογενη.

Sed prestius ad literam est ευγενm vel εωγεννῶν. Nam utroque modo scribitur ια δε εο, α συ, in membranis ita exarantur ambigue, ut saepe distingui nequeant. Hinc nati multi errores; cujus rei exemplum paulo ante dedimus in ἀποτιτ ais temperam pro ἀπεγεγευμένα exarat anculentiora igitur argumenta proserenda deince, erunt adversus ODarium demonstratae in edendo Philosυι negligentia in imperitiae, aut abstinendum ab obtrectatione operis, quod, si perseetum numeris omiubiis non est, ita tamen est comparatum, ut Autorem

302쪽

MENfis MAII A. MDCCL 1llVIRORUM AL UOT ERUDITORUM AD ARA

Noti ad Aristaenuum Amstelodami apud Gerar de Groohoria, RPlag. di Inid. o levis libelli longa reeensiane Lectores non an rabimur. sis quem si dicamus parentem prodere, verum dicere nobis videmur, ct abunde ad laudes ejus. Eaedem inim dotes hujus quouue Iunt,oluae reliqua Cl. Abrinctii opera commendant. modestia, docilitas, peritia linguae Graecae, usus Autorum ejust guae optimorum uberrimus. Cum fui ent qui mirarentur, quare sua in Mis-ni editione passim sileetionibus superio rum editionum abiisset, reddit Cl. Autot facti sui identidem linnes zonjecturaru ab quas aut iri docti literis perleri pila, ipsi suggesserant, aut ipse e libris, reeentissime eo in genere editis, collegerat porrit aut nude, aut cum laude velis admonitione, ut res ferrein exigere videretur. In posterioribus sint mmutata, viri Clariss ad Garitonem Animaduinione eodem paene tempore in lucem editae, quo Aristaenetur novissi. mus prodiit. In illis raria ennspieiuntur Clariss . Trialem nota di admonitiones Viri eruditi qui Arsamerum Abrochii his in Novis Actis noβris AE imo ense Aug. g. 1 recensue rvt. Reis ii uomen frequentissime egitur Mireris sulpietasqtie uiri docti humanitatem, qui amicos a se dissentientes, ubi se te lapsos praecipitatione erederet, nominare noluita tropo. stas eorum sententias modeste refutat, veritus, ne culpa sua

qualemcunque maculain eorum existimatio contraheret..

Quam a Criticorum maxima turba dissimilis l. Paucula igitur observationum specimina juvat promere. Quorum primum est illud Iam id vocabulo χλοτιμος, quod ostenditur non tantum is significare,. qui honorem sibi haberi ame sed etiam qui alios honore muneribusque studeat asseere Pagia a monstra exemplis συκά is idem atque Axσι γουν, πειρά- Nn a Bo

303쪽

M NOVA ACTA ERUDITORUM

rivalerea pag. V tassis; idem, quod in κώφB, obtundere pag. -ρορβαν. idem atque ανα - , D IN Upag. Hῶς , idem atque, in . vel , --φ9 atqhieri ἄνα commode opponi. Pag. Is refutatur'. D. , qtu dictionem λαλειν ἱκσειαν ut inficetam' deteriore eiu-lo dignam improbaverat. Me δή exempla prostant verborum ori Δ α συμφ9Μιλαν. s. 7 asseritur verbo , vi sua autoritas iri ut exemphs probatur ulus comparativi pro superlativo, de ... isa in 'ionis ἐπί- φερε χεε. Finem huic opusculo faciunt mus Salmam, Thomae mmλeri in L. Murr Aschii ad Arisaenetum observationes non multae, e Viri docti ultimo loco laudati, Sis literarus

excerptae. . .

d'employer Uous au heu du Tu, dce. hoe est.

EPISTOLAE IN HO DIERNAM CONSUET L

nem, usurpandi Vos pro Tu O inquaestionem hanc: An removendum sit illud Tu ex itiorum,

maxime Scripturae Sacrae, versionibus.

Autor libri est Vernetur Historiae bonarumqDe artium Pro- seta apud Genevenses, multis jam magnisque meritis luis in re publica sacra, iteraria satis clamas. Hic animum ideo dicitur in Praefatione, ad scribendum appulisse, quod ea de re multa tum esset Genevae quaestio suumque ab aliis exposceretur sufffragium. Cui lato cum adcederent ramerus, Aba itur. de Rocher,autores hi ei exstitisse seruntur, ut consignaret literis, quicquid esset, quod ea de re ipsi veniret in mentem. Quod Disscrtationibus duabus ipsum initio fecisse. docet eademes' saltu quartim altera sententiam suam exem

304쪽

veret, altera ab adversa torum reprehensionibus eam defen/eret Quae vero eis magna a multis voluptate perlegebantur tamen argumentum mi sinis gularis tantum continere videbant L idcirco- eum rogarent amici exteri uti sibi earum faceret copiam primisi omnitius, quae viderentur ad lingularem liniam rem pertinete, ita tracta vi argumentum, ut ad universsis ejus usus portineret. Cum itaque ejus scriptionis exemplum unum ad Belgas mitteret, ulva his in oris, ipso inscio, dicitur lypis exscriptum esse, maximae ideo, ut constarent sibi tandem librorum iaceorum interytet si Gallici, atque omnes eodemmod illos in linguam parriam Uerterenta. Ur autem, quae fuerit Claris Verneta scribendr eausa data, eonsset, prius id Iam ex ipsius libri par δε assetemus, quam hujus enarrabimus argumentum.. In eo jam sint sacerdotes Genevenses doctissimi, ut ex Ebraico sermone in Galisti eum libros sacros V et Test transferant, ac Novum etiam Foedus, quod A. x ar in usum ecclesiae Genevensis foras datum erat, in quo, autore quidem Marchione d suone de Deo numero singulari loquunmt interprete , homi ne autem a homines plurativo Onomullis in locis emendent. Quotum sententiae cum discrepare viderentur de usu pronominum Turu Vos, quod Gallo ininam more illius locum obtinet in rem omnem prius aceti rate inquirere voluit, quam universa librorum sacrorum translatio esset ad umhili eum perducta. Iam ple libelluri in quo enariando versatun oratio, in novem Dissertationes,. quaa vocat Epistolas, dei cribitur, quarum prima de Origine consuetudinis, pro nominis Tu numerii plurarivum usurpanda pro singulari, quaerisur, atque, quoad in ea rae Europaeae natumes in scribendo loquendoque progressi lint, doricetur Ubi, Hebraeos Graeco Min Romamns, pronominis primm persona ituraisti, umi pro singulari, numerum adhibuitia, monen, quod magni Principes niscere hodie soleanni cum reipublicae cui praesint, nomine non mori loquantu feri hantve: illi quidem familiari datis ae modestiae causa nequaquam uinrem vos aut vester, loco tu tuus, dixisse donee labente re Romana,AE Prime es de se, tanquam pluribus, loquerentur,in cives, adulantes eosdem, velut

plures, alloquerentur. quod ex st ubi ad Theodosim Epistolis satis eonsi matur. Etsi enim sunt, quis in Pliv. DO X D. I ad Trojanum, um primum me, Domine, legant, indulgentia vestra promovit ad praefecturam aerariti ae Pas- quierius etiam Rechereses Lib. VII ch. 4 , imponi sibi ab iis, pamus sit tamen, editiones meliores immigentia tua habenr, quodi Plinii cillius aevi eonsue. tudo perpetua satis .confirm t. Confiuinticor. Insit. Lib. I Cap. o. Quinto autem a C. N. Seculo, quod initio adulationis eratrita manavit ad omnes, ur, aliter Principes alloqui, nefas duceretur. mine Gregorius Turonensis Li II cap.3ε ad Clodovaeum scribit: si me fatis me angit, Ura causa risitiae, quod bonae memoriae germana Vesra transiit Albo Ieis. Cui consuetudini eum adhuc repugnareiar, qui casta Latinitatis essent studiosi tamen Seculo VI in VII illae loquendi tormulae: suid jubet dominatio Hesro rogo Uram ei mdinem, ut iis faciatis, quasque alias in Epistolis obscurorum Virorum hodie riis demus, omnium sermones epistolas occuparunt. Gothi deinde Franei. Longobardi,celeriter uidem hanc arrcetabant linguam, impellum Romanum Diuitias by Orale

305쪽

inundantes; sed miris etiam modis amplitis eam depravabant. Unde eum It lorum, ispanorum, Gallorum linguae sensim nascerentur, eadem consuetudossimul in illas transiit, quae etiam in Germanica, atque ortis inde, Belgica An-1 hie a Sueeica linguis reperitur. Ubi, utrum a semper linguae Germanicae fuerit propria, an ab imitatione Latinorum, cum saeris Christianorum Germa inicae gentes imbuerentur, ducta, quaerit quod postreius affirmare nemo dubiis tabit, rerum Germanicarum satis gnarus. in unum vero vitium phara ex se parte ita, hoe admita, multa exstiterunt alia earum linguarum inepte die, ut nune vulgare illud Germanorum domine, voluntne ambulare' Monsietin, non Messeres, urulem . iis se premeuem Apud Belgas eo ventum esse dicitu .ut tu hodie vix possint amplius eloquii, quoniam greorum de tu valet, Quor. sic o tu exul omnisi paene per Europam linguarum factum, in eoen tamen locum suum satis tuetur, ut etiam in precibiis ad Deum missis, si ab unis reisee damus Ponti fietis Franco Gallicis. Altera Epistola queerir,an Vos seribeadum sit, prata, in vertendis scriptoribus profanis e suis is linguas nostνas. Quot variis de causis negatur, quique contra fecerint, recensentur scriptoresέ qu rum tamen numero eximendus est LGoreschedius noster,quippe qui non vertit ex Anglie sermone Addifani citonem sed novam potius eius nomiani Fabulam confeci t. Epistolati docet, eandentemiue aste, retinere τὸ ea.

. vertendis scriptoribus, qui eo usi e , Idque ideo, quod magis ea res conveniat i grammaticis rationibus, a perspicuitati, 3 brevitati, 4 nativo lepori Quam sententiam M. IV ab iis quae diei contra possint, defendit alisque quid in vertendis libris sacris ea re tactum sit, Ep. quaerit. ubi p. πdocet, Portas Re ait erudito homines primo morem antiquum iniexsione sua.

quae prodiit Mone. . I 66 , nigras di, quos Amalatim secutus sit, God

vias autem eum innovandi praelaum improbante lieet sebardo Struonis ψ s.cru Cap. 3 .etaxarit Plurativum eamen numerum Sa , Bouboursus, Quesnemra calmetiar, aliique a iudicti Romanae eccle si singulari quasi proicripto, ubique r. Ceperunt, atque ad Preces adeo traduxerunt. Relarmati, quos dicunt, in Synodo Dotataeenain. 6ia primo sanxerunt, ut in versione Belgica D, vos, locum vos s. i. e. tae, occuparet. Qui autem eorum Gallica lingua loquebantur, ab eo more abhorrebant, donec Carolus D Cene eum sequendum putaret quod et Clericus, Beansobrius, Len utius, iis in locis, ubi homines loquerentur ad homines, imitati .sunt, quibus omni Mur supra dictum e Genevenses in vertendis libris saetis

N T. aeeesserunt. Sed Autor Epis VI ostendit, uos esse, rem, eluilitaris elegantia isque pratextu, nos vetnsu deseratur in transfreendis libris sacris neque fumiliis,eotii, recus VII tradit; pluribus denique rationibus, id fori non debere, Epist. VIII evincit; ael tandem consentientia sibi aliorum fusDagia,ex eorum ἐiteris, Iaudae, in uuibus sunt Fontinemus, qui Germanici honunis librum quendani, hoe indice ridicule ornatum de Dibifando e Vobjundo, eommemorat, Momesquievius Boumerius, Formos ac Supervulim, quorum autoritas plurimum habet momenti Appendix continet observationes quasdam, quae suo loco non potuerunt inseri,

306쪽

NOVA ACTA

ERUDITORUM

publicata ipsiue

Calendis uni Anno M DECLIII.

Pars L

ex gazis Aulae Caesareae potissimum instructo, se aliunde aucta, quae a prima aetate, qua in Austria usio fui moneta sub abenbergicae stirpis Marchionibus, ad usque Habiburgice gentis Principes, lineae Hispano Mustriacae , hujusque masculum ultimum Carolum II, Regem H an. nummos cujuscunque formae ct metrigi praecipue tamen mnemonicos atque conicos, qui vel horum jubu, vel eorum gratia , ab aliis percus, ei fusi, fuerunt, dipis aeneis expresses, deducit Pars prima rami II Monumentorum Aug. Domus Austriacae, complectitur Tabulas aeri incisa num. I, operam se studium conferentibus L . P. MARuU ARDOBERRGOTT, Orae S. Benedicti, Principati Asieterii ad S. Blosium Capit. Reverendi C. ae Celsissis R. L Pri,i- ripi an Blasiano a Secretis Consiliis, Vices Gerente, Praeposito in Gozingen, nec non Soc Cae Re Mabe iis Consiliario. Historiographo se M. GL R SIGNO HEER, ejusdem Congregationis Capitulori, Bibliothecae San Blasianae Praefecto, ct Nummo. phγlacii Directore 'Fliburgi, typis Io Georgii Felliter Universi typographi.

307쪽

Nou ACTA ERUDITORUM

est monumentorum antiquorum a piiblicorum ad historiae delitatem autoritatemque vis atque gravitas,

ouo ulla alia ro de rerum gestarun, memoria an tuis mereamur viri docti , quam colligenes; edendis.

. que ejus generis monumentis atque literisci ea autem Reverendissimi Autoris in eo genere diligentia atque eruditio. edito inprimis Monumentormn Austriaco M omo primo v

Iuti probata itque spectata, ut eo quandam quasi protrogativam etaiditis omnibus dedisse videatur. Neque adeo non nobis solum , sed omnibus, disti elle fuerit, judicium de eo facere, quibus praeclarum quoddam atque egre-aium priori Tomo praejudicium factum sit. Id dicere at.

que affirmare non dubitamus, eruditionem eri Autoris,

quamvis amplum atque spatiosum, in quo excurreret, seque

Ossentaret, campum haberet, tamen eum Omnem egregie

obiisse , totumque implevisse. Sive enim rerum gestirum fidelem memoriam atque scientiam, sive literarum intelli , gentiam, sive judicandi peritiam a solertia quadam naturali natam, isti atque exercitatione varia multiplicique auctam, spectes, omnibus laudibus cumulatissimus debet hi videri hor, nihilque relictum est desiderio loci. Quod si arbitrar mur, eruditionem atque existimationem Doctissimi Autoris aliquo praeconio nostro indigere, id certe literarum hujusque sudii causa faceremus, ut, quibus veluti luminibus praestantia hujus peris luceret, intelligeretur. Nunc autem id, in tanta iri gloria operisque ipsius sive existimatione, sive eo spectatione, necesse non est. Itaque hoc potius esse sive

eonsuetudinis sive rationis arbitramur, ut Xponamus, quae hujus alterius Tomi ratio sit. Cum primum hujus peris Tomum edidisset en Autor, in civitatem patriam Friburgum vocatus , eam rationem inii

ut, quo ipse peris, in exscribendo Tomo altera occupatis, praeeis posset, Friburgi alterum Tomum exscribi curaret for mis libique socium adjungeret M. R. P. Rustenum Here, Bibliothe in Numothecae Sanblasianae prae scelum, Virum d Orinae numine inundatum, cujus opera atque studio in ede do

308쪽

do hoe Tomo uteretur cujus proinde nomen etiam in sconidi hujus Ionii legi voluit quod, etsi Academiae Lipsiens Profestari cuidam , quem paulo ante in laboris societatem vocaverat, operam eam e manibus excussit, tamen hoe ille eam indignatiunculam fert aequius, quo certior est, Ueneranduin

mregarum non sua sponte eo consilii venisse sed a Sodalitio muneris rationibus Rusteris V. Cl. qui Bibliothecae praefectus esset, invitatu P. At haec praes sciv e. Jain dicendum est primo, unde initium ceperit hujus Numothecae Austriacae sive hujus Primi, in quo num orum Austriacorum interpretatione res Austriacas illustrare instituit. In colligendis domus Austriacae monumentis, eorum quidem

Am primo , in Sigillis occupato, ultra Vridericum Placidum, ejusque filium Maximilianum . progressus non est, quorum perpauca sigilla atque monumenta prodidit. Ab eo itaque sine quo in exponendis sigillis substitit, explicandorum ni

morum Austriacorum inii uim capiendum sibi existimavit. Nam eorum quidem temporum, quae Fridaricum Ocidum arque aximilianum I imperatores praecedunt, mimi admmodum rati sunt, neque series quaedam eorum emi potest. Neque anaen eos plane praetereundos arbitratus est Rev. Au tor, sed in limmo peris hujus collocandos putavit. Id autem operam dedit, ut justo ordine seriem numoriam ΛugΗ-stissimae domus Aesiriacae exhiberet. In quo quidem eum operae pretium fecisse, facile intelligetur, si, qui eum praeceia serint in hoc consilio exequendo Viri docti, re quanti eornm opera sit, tradiderimus. Primus, qui quidem cum aliis

etiam numis Austriacis operam suam impenderit, memoratura . R. o. Dev chius in Susisse Numismatum Malitiorimi; sed in eo desideres vehementer diligentiam tam colligendi, quam ex prirnendi, atque etiam interpretandi saepenumero enim non solum in interpretandis numis, sed etiam in eorum annis, lapsus esse reperitur Majorem diligentiae laudem mer tur Jac a m ian, qui in Sylloge morum ex argento uncialium LXVII Numisinata Λustriaca prodidit, atque egregie illustra vir. ut ejus adeo labore uti bene potuerit Vir egi egnis. Strada

309쪽

vero, Birraenius, o Palatiar, in eadem ausa ita versati sunt uti hodie conflat eruditis omnibus, ut eorum ratio vix habenda sit. Ham permulti alii hoc seculo studiose numos Rustriacos vel passim in scriptis suis, ct data occasione, vel data opera exposuerunt Ac prioris quidem generis omnino primum locum meretur Thesaurus Numismatum modernorum hujus seculi, in quo aliquot reperiuntur numi, qui tangunt Ii illoriam trium posteriorum e domo Austriae Imperatorum.

Levonii , Joseph Caroli I. Neque vero Autor ultra seculi sui primum decennium progressus est num non pauci ejus diligentiam fugerunt. Numis Austriacis etiam passim in scriptis numariis suis egregiam operam impenderunt Xarurus. L chnertu atque Eruditus ille, qui Lipsi collectionem una pruna solidorum . sve grossorum, instituit edere. In eundem numerum referendi sunt Delivetae,iis in Silesianumismatica, an non e Belgis Muratorius 'ergara.

ex Italis, in quorum scriptis non pauca passim Domus Austria. cae Numismata explicata reperiuntur. Sed hi tantum passim, dataque occasione, in numis quibusdam versati sunt. Unice autem in numis Austriacis occupati fuere primum Leopo iuri aerus S. . Carolus Gusavus Heraeus, ct cir Ulomvs Hanthalerus , viri doctrina celeberrimi. Eorum omnium, ouos memoravimus, etsi uti potuit opera ususque est cum fructu egregio, Vir Rev. tamen non paucos etiam errores deprehendit, atque adeo corrigere ipse iii opere suo laboravit: neque quemquam habuit autorem, nem in suscepto consilio sequi posset, cum nullus esset, qui uno quasi temporum tenore uinos persequeretur. Iam, cum omnium tamen hoc in genere faelle prineeps sit Heraeus, de eo in Praefatione Rev. Λutor uberiori oratione exponit ae totius ejus laboris rationem reddit, atque hae occasone brevem quandam quasi Nuismophylaei Caesarei iudo bonensis formam deseribit qui quoniam uberrimus hujus mimariae collectionis fons est, unde

ad Rev. Autorem non tam rivuli, quam flumina, manarant, illam memoriam merebatur.

Ceterum, quemadmodum Uir Rev. editis Virorum doctis

310쪽

smonim libris, veluti subsidiis usus es, non contemnendi ita egregium fructum se cepisse fatetur ex consiliis atque ad. lumentis sentialii, Schuuandueri, Schinerique Virorum doctissimorum quorum illi eum colloquiis atque sermonibus adjuverunt, hi autem literis atoue suppeditatis etiam non paucis exemplis numorum, e Gothanis copiis descriptis. Jam ordo, quem tenuit in hoc Tomo, est hujusmodi, ut

tempori annorumque seriem in digerendis numis sequeretur. rationem sane huic instituto accommodatissimam deinde, cum

essent quaedam explicanda, quae, ubi in ipso opere interposita essent, istam rationem turbarent, ea omnia in Proleg mena conjecit. In Prolegomenis itaque hisce quinqur Capiatibus, primum de vetustate rei uinariae, ejusque progressu in terris Austriadis, in universum traditur. Deinde de numis stirpis Austrio. Babenbergens agitur qua occasione de numis eum estigie Divi Levota Marchionis exponitur. Porro series genealogicamentis Habspurgo austriacae e numis eo ordine proponitur quo in gazis augustalibus, ct in conclavi aliquo B, bliothecae Caesareae reperitur. Denique de numis explicatur iis, qui a Ruri bi I, Rom. Regis, temporibus inde usque ad Sigismundum, Austriae Archiducem, suppetunt: eui tractationi subjunguntur num Sigismundi, Archidiacis Austriae, Gomitis Tyrolis quos quidem numos ea causa ceteris numis praemittit Autor Rev. tum ne hi, ceteris interpositi, seriem propagatorum gentis Austriacae confiundant, tum inprimis, quod huic Duci, re numar ae causa, praecipuus quidam honor atque nomen ab omnibus rei numariae intellige tibiis atque peritis tribuatur. Ipsa autem umorum series, sive umotheea haee, in Partes divisa est duas propterea miod Gens Austraraca universa, Carol V Ferdinando I autoribus, in duas storpes abiit, Hispanies in atque Germanieam. In priori Pam eries nu- morum stirpis Hispanicae, in altera Germanicae nupsisumi, exhibentur. Ceterum plerumque, ubi res serebat, num, Τ, honoris, vel memoriae, causa cusos, quibus vel ipse annus, sed

legitimus, adscriptus esset, vel certe conjectura colligi posset,