장음표시 사용
31쪽
a8 Theolor. Instit. Lib. VIII. Pars I. Cap. III.
sint tribuitur. In adullis quidem requiritur fides , ut dispositio, nemo enim sine fide Deo placere Potest , si ii iustificatio ipsi Sacra merito in scripturis tribuitur. Fides autem haec, ut sit sufficiens dispositio, per charitate ui operari dehet, ut m Lib. VII. Cai'. i S. susia diximus , ubi etia in objecta Apostoli loca explicavimus.
Charitas porro etiam propositum suscipiendi sacra me istum romplectitur. ac proinde Si persectu est, ex voto, scia voluntate Sacramenii suscipiendi iustificatur homo, etiam antequam SaCramentum suscipiat, gratiam tameta Sacramentalem , quae Proprius cujusque Sacrament Lelsecius est . non accipit, nisi iii ipso sacramenti usu. Inst. i. ' Quod gratiam Praebet ex ossere osterato , dispositiones a subjecto excludit 'es unde Theologi lati-tummodo requirunt , ut homo nou opportat gratiae bigem ;- ut ex concessis . Saltem in Odutiis requiritur
fidei dispositio. Ergo. Ita Buddeus sistit. IV. caρ. 4.3. IS. Neg. ant. Mera enim calumnia haere icorum est, Ecclesiam Catholicam hoc sensu defitii isse in Cono. Tridentiti , Sacramenta dare gratiam ex hyere ope rato , quasi .nullas in homine dispositio uo rcquirati t. Unde ipsum Tridentinum Sess. ' cat'. q. dispositi aries enumerat ad justificalionem , etiam in Sacramento consequendam. Tunc autem Thcologi docent , hominem non opponem gratiae obicem , cunx rite est
Lis . a. V Si ita est, Novatores a Catholicis non dissentiunt , tantumque inter eos de nomine controversia est. Ait enim Kemnitius Exam. Conc. Trid. Pa t. v. Cay. de OPere ορerato. Si hoc Oellent ca thuaici , sacramentorum Meritacem non esse ex ministri operantis dignitate, et merito aestimaudam, sed ex Dei auctoris institutione, et osteratione, falsumque eSSU Per sacramenta gratiam sine praeola susciρientis sile conferri, quia sententia Mera est, nulla esset concrctUersia. Imo Fratres de Wallemburg Tonι. LI. ContrOo. Partic. caρ. 21. docent. Protestantes idem docere ,
ac catholici ; licet de modo loquendi litigent. Ergo. i. ' Multa sunt, in quibus haeretici Calliolicam Ecclesiam accusant ob id solum , quod ejus doctrinam. Non intellexcruut. Si crgo etiam in hoc dogmate sic
32쪽
explicato catholicis conscii tiri ut, desiliant de verbo
Η. 2. ' Neg. Seq. ant. Latum enim est discrimen inter. sententiam Ciltholicorum , et haerelicorum. Isti.
enim docent I ' sacramenta iustificare mediale, h. e. Non quia requirunt id ei dispositionem , sed quia excitast fidem , quae sola iustificat. 2.9 Asserunt , s-dem , quam catholici requirunt , non esse eum , qua Veri ales ortities a Deo I melatas Credimus, sed qua unusquisque sirnyssime credit , sibi remissa esse Peccata , quod utrumque salsum est Nilac Franciscos Bui deus Lutheranus Last. Theolog. dogm. Lib. IV. cap. 4. 3.16. e3posita catholica explicatione verborum operis operati , docet, etiam sie explicatam hanc doctrinam a Protestantibus' rejici. Ideoque m allem burgensium ju- ' dicium non satis videtur libratum, et grave, ut si sorte de nonnullis Protes latitium loquantur doctoribus, apud quos tot fere sentcntiae sunt, quot Ctipita. Inst. 3. P Qui sacramentum habet sitie fide , non justificulur; qui vero fidem habet Vivam , sine sacramento justificatur. Ergo non Sacro meritum , sed fides vi v K jusliscat. Dist ant. In insantibus , nego Illi enim sine si de per solii in justificantur Sacramentum , quod ad
argumentum resulandum susscit. In adultis se cono. Fides enim viva comprehendit sacramenti Votum ; qui vero fidem liaberis , Sacramentum non Vult accipere, mon ulique justificatur. ' . Inst. 4 V Quando causa agit ex Opere operato, Non potest ejus effectus ex voto, seu desiderio ipsicis eau Sae Produci , ut patet in igne, sine avo o tota Potest esse combustio , quantumcumque sit ejus desiderium. Sed ex concessis fides viva justificat. Ergo etc. U. Dist. mo. In causis naturalibus , ut in igne , conc. In causis moralibus , et Super naturalibus, neg. Porro Deus est , qui gratiam infundit Per Sacramen tum , ejusque Vntum.
Objic. 11. Inquit Apostolus L. Cor. X. 3 Patres nostri Omnes eandem escam, pyiritalem manduca erunt, et omnes erandem otum syiritalem biberunt. B be-δant aulem de spiritati consequente eos Petra: Petra au-
33쪽
3o Theolog. Instil. Lib. VLTI Pars I. cap. III.
tem erat ChrisIus. Paria igitur fuerunt vetera , a Nova Sacramenta , signis tantum diversa ; ideo luctsi vetera Sacramenta gratiam non conferebant ex OPE- re operato, ut paulo ante diximus, nec nova conseruritia
ἹIino Augustinus Trael. XXVI. in Ioan . Aliud , inquit, illi , aliud nos , sed sρecie pisibili quidem ,
tamen hoc idem signi ance Mirtute Spirituali. . U. Neg. cons. Non enim ait Apostolus Israelitas eandem escam manducasse, aut eundem potum bibis- Se nobiscum , sed inter se. Neque esca illa . aut potus fuere Sacramenta , cum non fuerint fierpetui ritus, sed spiritalis figura rerum suturarum. Augustinus vero Rit, Vetera Sacramenta eandem habuisse vivi sicandi Virtutem , idemque significasse quod nostra , sed non idem effecisse.
Obie. III. Apostolus Petrus Epist. I. Caρ. ΙΙΙ.ma. Saωοs , inquit, nos facit Baptisma , non carnis deρosilio sordium, sed conscientiae bonae interrogatio; seu ut Lutherus vertit verbum εκερ- μα ) stipulatio in Deum. Ergo non ab externo Baptismi iritu , scd ab interiori bonae conscicntiae di de oritur iustificatio. Neg. cons. I. v quia ex laudato Petri loco , qui
aliquando est obscurior, et varie a P Ρ. ct Theologis exponitur , non possunt advorsarii firmum dedu-Cere argumentum contra apertissima Scripturae , et Pi'. testimoniae 2.s Quia pronum est ita objectum
Petri locum intelligere: Salvat nos Baptismus ecce ipsi Sacramento nostram tribuit salutem ) ; non quia
carnales sordes abluit, ut erant baptismata Iudaeorum , sed quia conscientiam mundat, ita ut interrogata , seu examinata coram Deo , bona inveniatur.
Vide Estium in Comment. Objie. IV. Augustinus Tract. LXXX. tu Ioan. u. 3. Scribens in ea Christi verba Ioan. XV. 3. Iane Mos mundi estis propter perbum , quod loculus sum Mobis , inquit': quare non ait: mundi estis . Prostier. Verbum, quod loti estis, sed ait, propter Merbum, quod locutus sum oobis p Et paucis interjectis concludit : Unde cista tanta Oirtus aquae , ut corρus tangat, et cor abluat nisi faciente perbo , non quia dicitur , sed quia creditur Ergo ex Atigustino tion Baptismus,
4ed verbi divini praedicatio , et fides justificat.
34쪽
De Sacramenus. 3 et π. Reg. cons. Ipse scilicet S. Doctor Iaudato in
Ioco seipsum interpretratur. Ait enim, nillil valere haplismum , seu ablutionem Corporis sine V bo, quo
C Secratur , mundans eam lapacro aquae in Derbositae. Hine concludit: de rahe perbum et quid est aqua , nisi aquar accedit perbiam ad elementum, et si Sacramentum. Hoc et nos satemur. Addit vero . hoc verbum essicere , ut aqua corpus tangens , cor abluat, non quia dicitur, sed quia creditur, hoc est. noti quia est Sonus transiens, et perfringens aures , sed
quia est verbum fidei, quod ab Ecclesia praedicatur, et ereditur. Nam in ipso perbo, inquit, aliud est sonus
transiens , aliud Vircus manens ... Irac autem perbum
Mei tantum palet in Ecclesia Dei , ut Per Usam
credeatem , inerentem , benedicentem , tingentem , etiam tantillum mundet infantem, quamois nondum palentem corde credere ad justitiam , et ore confieri ad salutem. Nihil clarius. ' Objic. V. Patres passim sacramenta Vocant signa, sigilla , Umbola , antibρα. Ergo nou sunt Caussae
Diff. ant. Sunt signa Practica , Seu quae continent quod significant, conc. sunt Signa maere syeculati a , O D. VI. Verba ista opus Operarum barbara sum, et contra Grammaticae regulas ab Scholasticis usurpata. Ergo male iis Ecclesia utitur ad exponendum fidei dogma. . . . ' U. I. v Ex Augustino um de Veritate- Constat, nequaquam timerc debemus Grammalicorum scrutas. Si Latini Scriptores vecta deροnentia aliquando Passiνο sensu usurpant , quidni Ecclesia eadem signiscatione adhibere potuit verbum operor y 3. ' Ecclesia ad dogma clarius exponendum novis vocabulis uii
35쪽
32 Theolog. Inuit. Lib. VI II. Pars I. cap. III.
Verisimilius est, Sacramenta nooae legis esse causas gratiae instrumentales non Physicas, ue praeaut Thom istae , sed morales. Prob. I. Causa Phrsica ea est , quae ipsa Per se essectum quem producit, et subjectussi, in quo illiin1Ρroducit, immediate attingit e causa vero moralis est, quae caussa in Physicam ad essectum producenis dum movet. Atqui sacramenta non ipsa per Se immediate altingunt essectum, idest grntiam , neque subjectum, scilicet hominis animum. Non enim sensibilia elementa allitigere animum valent, nec effectum suis per naturalem , scilicet gratiam , sed . moVe ut Deu in . qui solus gratiam largiri potest, ad illam certissime x sua promissione largiendam. Non ergo Sunt caussae physicae , sed morales ipsius gratiae. l. Ut causa physica essectum edat, debet co tempore existere , quo producitur esseclus. Atqui sacramenta non existunt eo tempore , quo gratia tribuitur; gratia cnim' in ultimo illo momento datur , quo actio 'sacramentalis absoluta est, quo momento non amplius Existit sacramentum , cum transierit Sacramentalis actio. Ergo Don producunt gratiam P siceli I. Qui sole, idest sinc necessariis dispositionibus baptizatur , nullam tunc accipit gratiam: sed recedente fctione, etiam post longissimum temporis intervallum , virlute Baptismi tanto ante suscepti justificatur, ut ostendemus suo loco. Atqui tunc Bapsis nius nullo
pacto exi stit physice. Ergo non justificat ut caussa physiua.
objectiones Thom istarum, quas suse congerunt Druen, SosWιus, Gonestis, omittimus , ne iri temperanter iii re iota .m Igni morti Dii , et otio abulamur , et litteris. id eductitii Comment. Hist. Dissert. 1 Q. PII. ω l. a.
36쪽
Gratia , quam Sacramenta Praebent, non est actua tis , sed habitualis.
Prob. Gratia enim actualis motus est iransiens sive actualis illustratio mentis , et pia assectio voluntatis. Atqui experieutia constat, Per Sacramenta nullum huiusmodi motum animi excitari non solum in parvulis , sed nec in adultis. Ergo sacramenta hujusmodi actualem gratiam non producunt , ac prolude habitualem.
m Sacramentis nonnulla primam gratiam, alialecundam gratiam prodiaciant. Prob. Ex sacramentis duo instituta sunt in remissio-riem peccatorum , scilicet Baptismus, et Poenitentia; Baptismus quidem ex illo Actor. II. 38. Baptizeturtinusquisque Mestrum in remissionem peccatorum; Poenitentia vero ex illo Ioannis XX.aa. Quorum remiseritis Peccata, remittuntur eis. Reliqua vero ad justitiae incrementum. Atqui remissio peccatorum Voca tur Prima gratia, justitiae vero augmentum est Se-cianda gratia. Ergo. Corollaria.
Hinc Baptismus , et Poenitentia dicuntur sacramenta mortuorum , quia ministrantur homini spiritualiter mortuo. Reliqua sacramenta dicuntur Miyorum , quia animam viventem spiritu Christi suDDonunt, Re 'DO-Stulant. . . . r Scholion.
Sacramenta mortuorum per accidens aliquando secundam gratiam praebent, cum contritione Persecta, et Volo sacramenti justificatur homo, antequam Sa-
37쪽
34 Theol. Instit. Lib. VIII. Pars L Cay. III.
cramentum ipsum Suscipiat, ut suo loco ostendemus. E contrario sacramenta Vivorum aliquvndo Per accidens primam gratiam tribuunt, puta cum aliquis hona fide , seu sine culpa ignorans , se in statu peccati mortalis esse a cujus assectu liber est, ad sacramentum accedit. Ita docet S. Thomas P. 3. Q. LXXIX. art. 3. Qui est in peccato mortali , cujus conscientiam, et affectum non habet ; forte enim primo non fures cienter contritus , deMOte e et reverenter accedens consequetur Per hoc Sacramentum gratiam charitatis, quae contritionem Perfaciet, es remissionem peccati. Haec autem sententia dogma fidei non est, eamque impugnat Vasquea. Ceterum inter Theologos, qui sacramenta Vivorum Per accidens primam gratiam producere assirmant, non constat utrum effectum illum Producant ex OPere ορermo, ut tenent S. Antoninus, Durantus , Paludanus , Θωius , an ex soPere OPerantis , ut assirmant S. Bonasientura, aliique proba-hilius
Quodlibet nopae legis Sacramentum , praeter gratiam sancti cantem Omnibus communem , Peculiarem etiam gratiam Producit, quae dicitur gratia Sacramentalis.
Probatur , quia alias inutiliter plura sacramenta instituta essent, si unumquodque eorum non fuisset ad peculiarem sinem institutum, ac proinde gratiam huic fini congrucntem non pradheret. Dioisiones gratiarum , inquit Bernardus Serm. de Coena Douι. di-
persis sunt trauitae sacramentis. Ergo etc. Corollaria.
L Ergo gratia Sacramentalis est , quae ad oblitieridum sacramenti finem tribuitur. Cum autem Sacrumenta gratiam actualem nou Producant . Sequi in P , sacramentalem gratiam esse jus quoddam in gratia habituali , et Dei fidelitate si indalum, accipiendi scilicet opportuno tempore auSilia uolualia . quibus homo
38쪽
. De Sacramentis. ' - 35Qonsequi eum possit sitiem , ad quem institutum Sa
II. Ergo amissa per peccatum gratia sanctificante, in qua gratia sacramentalis fundamentum habet, ipsa gratia sacramencalis amittitur ; tantumque abest, ut peccator ius aliquod retineat ad Dei auxilia , quin Potius grayissima eura poena maneat ob id ipsum , quia sanguiuem testamenti pollutum duxit, in quo sanctificatus est , Hebr. X. . ΙΙΙ. Sequitur etiam , ex hae ' propositione . non O mnia sacramenta esse .dignitate paria ; idque desinitum est a Concilio Tridenti uo Sess. VII. can. 8. Si quis
dixerit, haec Septem sacramenta ita inter se esse Paria , tit nulla ratione aliud sit alio dignius, anathema sit. Nimirum cum varia sacramenta varios essectus habeant, pro varia effectuum dignitate, Varia dignitas sacramentorum erit, quae dignitas in Eucha- IiScia maxima est ., inora Solum Propter effectum , Verum etiam quia ipsum omnis gratiae fontem Christum Dominum continet. Sed iam aliqr etiam Sacramentorum . novae legis explicandus est essectus , qui est Character.
Ado. I. Character est signum quoddam, spirituale. , indelebile , animae impressum , quo homo non Solum ab aliis distinguitur , verum etiam ad nonnulla , quae . ad divinum cultum pertinent , idoueus redditur. II. Quid autem de eo Catholica Ecclusi a doceat contra Protestantes , qui characterem tamquam Innocentii ILI. figmentum praefracte negant, exponit Tri dentinum Sess. VII. can. 9. Si quis dixerit, in tribus sacramentis , Baptismo , Conjirmatio ie , et ordine non imprimi chiaracterem in anima, hoc est signum 9Moddam syirituale , et indelebile , unde ea iterari
non possint, anathema sit. II1. At quaenam sit Characteris natura , non con
sitat inter catholicos, ut accidere solet in rebus ab hum
39쪽
36 Theor. Instu. Lib. VIII. Pais I. cap. III.
Mano sensu remotis, de quibus nulla est divina re-Iatio. Itaque Durandus In IV. Dist. 4. q. i. quem quitur Van Gyen , putat, characterem esse extri sectam denominationem , sive relationem rationis , qua homo denominatur ex. gr. baptizatus , atque ex divina institutione ad nonnulla exequenda , quae culi 'clivini sunt, destinatur, secus ac civis magistraturae characterem habere dicitur , quo ex humana in institutione ad politica munia destinatur. Hanc sentemtiam nou multuD abe se ab haereticorum doctrina , censet Betiarminus. Eam lainen Vasquea ab hac cenosura vindicat. Scottis in IV. Dist. 6. characterem putat esse relationem realem, quia natura sua signum
illud habet . ut reseratur ad quaedam munia religionis obeunda. Alii volunt , esse qualitatem quandam ; sed cum qualitas ab Scholasticis distinguatur quadruplex;
inter eos non convenit , ad quam speciem qualitatis Character reseratur. Nonnulli enim illum revocant ad
Muram , alii ad patibilem qualitatem, alii ad hisi
tum , alii ad potentiam. natic postremam sententiam S. Thomas amplectitur 3. P. Q. LXIV. art. 2. eamque sequitur Catechismus Romanus. Item quaerunt Scholastita , utrum qualitas haec ab anima distincta sit, an non ', quodnam sit ejus subjectum , intellectus ne, an voluntas p Ηas controversias Concilium Tridentinum non attingit , ut contra Kemnitium Pallavicinus ostendit Hist. Conc. Trid. Lib. . Cap. 5. Nos primo calliolioam stabiliemus docti inam , mox Scholasticam riuaestionem sobrie enodare combimur.
Per aliqua norae legis sacramenta imprimitur Cha- raster; era αυιem tria sunt Baplismus, Confirmatio
Prob. a. pars. I. ex Apostolo M. Cor. xit nos Deus , qui et signaoit nos , et dedιt Pignus Spiritus in cfrdibus nostris. Et Ephes. I. 13. In quo et credenres signati estis syirilia promissionIs Sancto. IIane rationem , quam Beliarminus Lib. II. de Oagram.
40쪽
De Sacramentis. . 37m ye r. cv.. 2D. Vehementer urget, nonnulli, etiam ex Gatholicis , cum Gurneb, Haberi. etc. rejiciunt , eo quod Chrysostomus Apostoli verba de gratia sanctiscante explicaverit. At quamvis mystice de gratia pos- sint intolligi , non tamen dubium videtur, quin de ipso Charactere secundum litterae sensum intelligi debeant. γQuo enim alio aptiori vocabiso Apostolus cha acierem explicare potuisset, nisi Verbo quo
Prob. II. utraque pars Traditione. Unus pro omnibus sussiceret testis Augustinias , qui contra Donatistas Ecclesiae partes agebat , quae semper ejus doctrinam Verierata est , ut incorruptam. Sic autem loquitur b. u. coni. Parmen. Cap. i 3. Nulla ostenditur caussa, cur ille, qui Baptismum amitέere non potest, jus danai ρossit amittere, utrumque e rim Sacramentum est, et FMamdam consecrationem utrumqtie homini dat. illud Ciam bastilaatur, istud cum ordinatur, ideoque in Ecc&sia Catholica utrumque non licet Derare. Simi Ita de Cousrnaatione scribit Lib. V. de Baρlismo Cast.2Ο. ut pro- Let , illam ab haereticis datam iterari . non posset qui De Sacramentum chrismatis, inquit Lib. II. coni. liter. Petilian. Cαρ. Io 4. in genere pisibilium signaculorum sacrosanctum egi, sicut et Baρtismus. Habes igitur edi Augustino I.' Baptismum, Confirmationem , et ordinem quamdam in homine essicere consecradionem; eam esse indelebilem 3. V non posse iterati. Hanc autem consecrationem diserte vocat charaetterem ut videns nomen non esse recens ab Scholasticis inventum):
ait enim Epist. XCVIII. al. XXIIF ad Bonis Episc.
Si Christiani Baptismi sacramentum, quandia tanum, αι- , que idiρsum est, etiam aρud haereticos palet, et susscit ad consecrationem, quamois ad pitae aeternae ParticiPa- .rionem non Sussciat quae consecratio reum quidem facit haereticum,extra Domini gregem habensem Dominicum characterem, Core sudum tamen admonet sana doctrina, non iterum consecrandum etc. Idem norimn usurpat Epistola CV. ni. L. et Lib. VI. de Bapt. CaP. I. et YPisc. , CVIII. al. XXVIII. ad Bonisae. Loca Basilii nom. XIII. in sanct. Bapt. Cyrilli Hierosolymita-Di Cratech. IV. et praefat. in Catech Chrysostomi Hom.