장음표시 사용
41쪽
3s theolog. Instit. Lib. VIII. Pars I. Cap. III.
Bellaminum, Gurneb, Dronen . Denin , etc. apti a quos rem uberius pertractatam invenies. Prob. III. ex praescriptione. Concilio enim Florentiano absoluto , universa Ecclesia iam Graeca , quarra Latina per tria illa sacramenta spirituale quoddam, atque indelebile signum animae imprimi credebat , CH jus ratisne ea iterari non possent Hinc Eugeniux IV. in Decreto proponit hoc dogma , tamquam, in Ecclesia Catholica exploratum. Inter Sacramenta , iti' ait, tria Sunt, Baptismus, Confrmatio, et ordo, quae charactein rem, id est spirituale quoddain signiam a celeris disti ἐ-ctioum imprimunt in anima indelebile. unde in eadem Persona non reiterantur. Dicant igitur Protestantes, quis primus hujus dogmatis ex lilcrit auctor, et quomodo universam Ecclesiam , nemine contradicente , PCrvBSC-rit. Falsum enim est, primum id docuisse Innocentium 1 II. Is enim existentiam , characteris Baptismi habenstat certam, quaerit tantum in Caρ. majores De La tismo, utrum baptismus dormictitibus, vel amentibus cha racterem imprinant. Cum igitur designari possit nemo, qui primus hanc doctrinam in voxerit quamvis VOCa-'hulum esset recentius ) eam ab Apostolis traditam
Objion. Non potest admitti a Theologis , quod nec
stili de ex Scriptura ostenditur , nec quid sit , inter' ipsos Theologos constat. Atqui et c. Ergo et C. V Neg. maj- qudad utramquρ partem. Primam quidem , quin nota omnia in Scripturis habentur, qu Re revelavit Deus, sed quaedam tradita occepimus , ut in
Lib. II. ostendimus. Alteram vero , quia multa sunt in natura, et multo etiam plura supra naturum, 'triae vel ratione, vel revelatione certo scimus eXistere , licet eorum naturam ignoremus.
Inst. IV Ipsi Theologi latentur, ne in traditi orae quidem characterem habere sundamentum. Ita Ather tus Magnus In IV. Dist. 6.art. 4. et Gabriel Biel ibia. v. a. docent, in scriptis S s. Patrum nihil esse, quod nos cogat ad Characterem admittendum. Scotus cliam
42쪽
Ba In Dist. 6.q 9. ait , nec Scripturam , nec Sanctos explicite admisisse characterem 3 illum lameia agno scendum ex sola Innocentii IlI. auctoritate, quibus verbis Paulus Sarpius mst. Cone. Trid. Lib. II. assir-
mat Scotum negare voluisse Characterem cum quadam urbanitate. Denique sajelanus D. 3. P. Q. LXIV
art. I. ait , ex sola auctoritate Ecclesiae non multum antiqua agnoscendum esse characterem ; merito autem hanc doctrinam ait . non esSe multum antiquam ,
quia, ante Petrum Pictayiemem . Lombardi discipulum nullus secerat characteris. mentionem. Ergo. Dist. ant. Doccnt laudati Theologi , characterem non habere sundamentum in traditione Patrum si intelligatur in sensu Scholasticorum , conc. Si intelligatur eo scnsu , quo definivit Tridentinum , neg. Ita conceptis verbis ait Scotiιs . quem non inteIlexit, nut noluit intelligere Sarpius. . Quaerit enim loco citato , an character sit forma realis imρressa in anima ; respondet autem : Nec Scriytura Sancta istud exstrimit , nec sancti eaeplicite. Iisdem sere verbis Io quuntur Aibertus M. et Biel. Cajetanus Vero , qua aliquando durius locutus est , aut eadem ratione est intelligendus , aut deserendus 3 cuin post ipsum Ec-Clesia rem aperte definivcrit, nec aliter definire potuerit , nisi aut ex Scriptura , aut ex traditione clarissima. Itaque existere characterem , eumque esse indelebilem , definivit Ecclesia ex traditione , ex qua ipsum characteris nomen accepit , ut ex Augustin Perspicuum est ; utrum autem sit qualitas , nn relatio , id tiec Scriptura docet , meo Patres' explicant. Falsum est tamen . Petrum L Ombardum non secisqe Characteris metitionem ; ait enim Lib. IV. Dist. t . loquens de Baptismo , Confirmatione , et ordine : iterari autem illa non possunt, quia S. Augustinus ait Ea Per consecrationem dari quod autem semel est
ConSecratum , suam consecrationem numquam amittie. Inst. 2. ' Patres nomine' chara oleris vel gratiam
Sanctifica litem , vel etiam Sacramentam ipsum intelli sunt, quo sensu Auguscinus ait , Characterem Ba . Plismi osse visibilem , imo si Baptismus coti serretur in nomine Donati, impressurum characterem Donati, item
43쪽
o Thool. Instit Lib. VII I. Pars I. 'Cap. Im
sdem Trinitatis esse charactere mos Serm. corre u mmerito Donatista ). At haec intelligi non possunt designo spirituali. Ergo.
Neg. min. Patres enim docetit characterem mu-Nere , et deleri non posse , Cum tamen Sacramentum
Sit nctus transiens , gratia vero, et fides Trinitatis Per Peccatum . atque haeresim amitti possint. Cum igitur Augustinus docet , characterem esse visibilem , ii telligendus est per melorum iani , quia visibilis est Causa Characteris , puta baptismus cum fide , . seu invocali otie Ss. Trinitatis administratus. Quod autem asit, Baptismum in nomine Donati ministratum im- Primere Donati characterem , non absolute , Sed
pothetice ossirmat ; ait enim , Baptismum datum in
Christi nomine non esse repetendum , quia Characterem imprimit Imperatoris ; at si daretur in nomine Donati, repetendus esset . quia etsi imprimeret characterem Donati, character ille desertoris esset.
Objic. II. Cyprianus, aliique Asricae, atque Asae Episcopi III. Saeculo docuerunt , haptizatos ab linQ-
relicis esse iterum baptizandos. Idem docet Ioannes Morinus de consirmatis, et ordinatis ab haereticis. Ergo ut certum habuerunt , per haec tria Sacramenta nullum imprimi characterem. U. Dist ant. Id docuerunt. quia putabant, haec Sacramenta inoalide dari ab haereticis,co ic. Quia Putabant, ea etiam Oalide ministrata non imprimere characterem, neς.
Objic. III. Theologi probare solent, characterem in tribus his sacrmentis imprimi ex eo, quod iterari
Non Possunt ἔ et rursus probam , ea iterari Hon Pos- .se , eo quod characterem imprimunt. Ergo pitiosum admittunt in argumentando circulum. U. Dist. ant. Probant adversus quoslibet , Π π.Adversus eos, qui alterutrum agnoscunt, Brgumentando ex concessis , conc. Itaque ad Versus eos , qui CAistentiam characteris agnoscunt in tribus Sacramentis Baptismo , Confirmatione , atque ordine concludimus CX characlere, quem imprimunt, ea iterari non Posse. Adversus eos , qui concedunt , ea iterari non PDsse, CX eo quod non iterantur, imprimere Chara Cterem ostendimus. Tandcm adversus eos, qui utrum
44쪽
que negant, probamus utrumque seorsim ex traditione , Iaullo vitioso circulo.
erisimilius est, characterem non esse relationem rationis , aut relationem realem , sed qualitatem quandam , ab animae tamen substantia non di
Prob. I a. pars. Character Eugenio IV. et Cono. Tridentino dicitur imprimi , haerere, esse signum ' spirituale , et indelebile. Atqui ea dici non possu ut de relatione rationis , et de mera extrinseca denominatione. Ergo etc. Non tamen ob id asserimus , Durandi .sententiam ab Ecclesia damnatam. ' Prob. 2a. Pars. Relatio realis non imprimitur , sed restillat ex fundamento , et termino, ut Scholae loquuntur; Character autem imprimitur i ergo non est relatio .realis. Praeterea omnis . relatio realis landamentum habet in re. Ergo potius standamentum huius relationis erit character , non ipsa relatio. . . PrOM 3α. Pars , quae eX duabus praecedentibus Consequitur; Si enim character non est aliquid relatioum, erit prosecto aliquid absolutum; quod eum non sit subinstantia , erit utique qualitas. Hanc autem qualitatem ob anima distinctam contra sanioris Philosophiae prin-eipia admittere non cogimur. Vide Dominicum Solo In IV. Dist. I. g. 4. ari. 2. Berti et alios reCentiores. Non enim in his immorari multum iuvat.
Objio. Si Concilium Tridentinum non definivisset,
Characterem esse rem aliquam abfututam ab animae
distinctam . inutilis suisset ejus definitio , nemo enim ex Protestantibus negaverit, per Baptismum fieri quandam hominis consecrationem , et baptizatum habere ex baptismo aliquam extrinsecam denominationem, et relationem rationis ad quaedam . quae cultus di vini Sunt, quae est sententia Durandi. At hoc absurdum est. Ergo, nex. m . Protestantes enim negant, hΘnc Consecrationem fieri per Confirmationem , et ordinem ;item docent , characterem esse humanum fgmetitum
ab Innocentio III. excogitatum; quod utrumque damm
45쪽
4 a TheoIU. Instit. Lib. VIII. Pars. I. ca'. III.
navit Concilium. Utinam ergo amplecteretitur illi Du- .randi sententiam i jam nulla esset hac in re controversia , nisi levissimi momenti ; quae facili negotio transigi posset.
I. Characterem esse indelebilem , Concilium Tridentinum ex iraditione PD. definivit; sed utrum ctiam in altera vita permaneat , definiendum nou putavit , nec oportebat. Verisimilius tamen est, manere , .ut beatis honori cedat, damnatis opprobrio, ut recte S. Thomas advertit I. P. Q. LXIII. a l. 5. II. Cum Character signum spirituale sit, quo side- Iis distinguitur, ei ad' quaedam divini cultus munia idoneus redditur . palet hinc , characterem esse quandam Sacerdotii Christi participationem , ac proinde in Christo non fuisse charactesrem ullum et non ad di-
stinctionem , quia Deus erat , SPlendor ςlorine, et figura substantiae Patris Hebr. I. Dec ad Saeerdotii 3 Participationem, quia in ipso aeterni Saoordotii plenitudo est , ex quo alii participant , ut idem S Thomas observat , ibid. art. 3. III. Vetera sacramenta characicrem nullum impres sisse , verisimilius est, cum nee divina 'auctoritate, Nec ratione satis valida id ostendi possit.
Corollaria. I. Ex his , quac toto hoc capite dicta sunt,.sequitur , in eo constare discrimen inter vetera , nova quo Sacramenta , quod illa sanctitatem lantum legalem operabantur, significabant vero Christum, et per accidens , vel ex οyere ορerantis gratiam tribu dbant ;haec vero siguificant, et Producunt gratiam Per se ,
ΙΙ. Cum ergo vetera Sacramenta Christum signi in Carent, sequitur, ea in morte Christi, in qua om- Ilia consummata sunt , ablata esse , et ideo ablata , quia impleta , ut loquitur Augustinus. Gravis lamen extitit controversia inier Augustiuum, et Hieroudimum,
46쪽
Iλe Saeramentis. hitrum sacramenta illa sicut in morte Christi mortua sunt , itis etiam mortifera , seu illicita evaserint, an vero iis uti licuerit usque ad excidio m Hierosolymorum , quo tempore Satis promulgatum erat Evangeliu in dummodo in iis spes salutis nou Poneretur , scd scrvarentur tantum . ut Onagoga honoriscentitis
ramularetur. Priorem sententiam amplexus est mersumus, posteriorem longe probabilius defendit Augustinus exemplo Apostolorum, qui iis ritibus post Christi mortem aliquando usi sunt Actor. XI I. et XXVIII vide mutuas hac de re :Augustini, et merondimi Epistolas. Ergo ante mortem Christi s cramenta Μο-saica suerunt viventia , post mortem Christi mortua et
post susscientem Evangelii promulgationem omnibus mortifera , exceptis iis , ad quos EVangelii praedicatio aliquandiu pervenire non potuit, ut advertit Bernardus Epist. LXXVII. ad. Hugon. Verum hac de roiterum Lib. IX. disputandum est. II1. Hinc facile solvi possunt quaestiones , quas in
Seholio Cap. I. innuimus. Sacramentum enim , Ut diximus Cap. L. est signum sensibile rei sacrae ad hominis sanctificationem divinitus institutum. Si ergo per sanctificationem intelligatur cvj Scumque sanctitatis, sive legalis . et externae, Sive internae operatio, patet , sacramenti nomen generatim usurpatum , esse signum practicum ; quia tam Vetera , quam NOVA Sa eramenta ad aliquam sonetitatem operondam instituta sunt, illa ad sancti talem externam, issa ad internam; sed ex hoc sequi iur eliani, Miriusque status sacramen ista tion uniDoce , sed analogice lanium convenire ;quia ad diversam sancti talem produce adam stirit instituta. Si vero Per sanctificationem. intelligatur solius
interioris sanctitatis operalio , ntra liae sacrametata v nipoce conveniunt, quia hanc interiorem sancti alem
illa significabant, haec , operantur sed Itinc sequitur,
Sa Cramentum generatim esse signum syectilativum, ut advertit Iraenin, eius vero species esse fac ramenta Vetera , quae signa tantum erant Syecula Da , et no-Va , quae SPecularis a sunt, et practica.
IV. Hinc optima desinitio sacramenti novae Iegis Maec est Signum sensibile pracficum rei sacrae dieinitias
47쪽
Theolog. Listit. Lib. VIII. Pars L Cap. IV.
institutum ad interiorem hominum sanctificacio uena .
Sed cum hoc sensibile signum id sit . quod theologi materiam , ac sermam vocant, jam de hac est a no- his disputandum.
De mmerire , et forma sacramentorum nooae legis. '
Ado. I. c, Uod Augustinus Tracl. LXXX. in Dan.
vocat elementum , et oerbum dicens :aeeedit perbiam ad elementum , et si saeramentum id Theologi post Guillelmum Antissiodorensem apin Pellant materιam , et formam exemplo Peripatetic Tum. Est igitur materia sacramentorum res illa, vel actus sensibilis , qui suapte natura est indisserens ad δine , vel illud , vcl sacrum , vel pro sanum significandum ; forma Vero sunt verba , quae rem illam ad sacramentum coarctant , quae quidem loquendi ratio, et i a Peripateticis inventa . tamen quia ad Sacramen torum doctrinam . explicUdam apta erat , Ecclesiae US in conwCrata e t. a). II. Dividitur autem materia I. V in remotam , et proximam et illa est res sensibilis quae in sacramento adhibetur , ut aqua , oleum haec vero est opplicatio materiae remotae , ut ablutio , unctio. 2 Q Dividitur materia, et sorma in eertam et dubiam ; prior est , quam certo Constat, in sacramento adhibendam, alpote ab auctore Sacramentorum certo itistitutam; Posterior Contra ea est, de qua dubitatio incidit vel Iuris , vel facti , utrum Sit illa , quarta sacramentoriam auctor certo adhibendam praecepit. Habet etiam forma divisionem suam in absolutam, si Conditiona Ierri. Prior est, quae proseriur nulla conditione adje-Cra , ut ego te ba 'tias ; posterior est, cui conditio adjicitur, ut si non es bullaatus , ego te butigo. .
x8, de harurn vocum origine , atque usu noui ulla invenies ora vulgaria , ac notatu digua.
48쪽
III. Multa sunt, quae de materia et forma genera lini Scholastici disputant. Nos unum hic quaeremus utrum in singulis novae legis sacramentis materia, et forma sini; Durandus enim id negavit de Poenitentia, et Matri mouio.
In singulis nopae legis sacramentis sunt materia, et forma. Prob. i. Q Ex auctoritate Eugenii V. in Decreto, ubi ait: Sacramenta tribus Persiciuntur, rebus tamquam materia , Merbis tamquam forma, et Rersona ministri cum intentione faciendi quod facit Ecclesia. 2. ' Cum de singulis dicemus Sacramentis , uniuscujusque materiam, et formam explicabimus. 3.' Sacramentum est sigrium sensibile spectitatioum, et Pracficiam gratiae divinitus institutum ut supra ostendimus. Atqui signum quodlibet sensibile noti est suapte natura fixum ad gratiam producendam aut significandam idonea; ergo alia re indiget, ut ad id definiatur, et coarctetur , ac proinde ira quo- Cumque Sacramento novae legis est res aliqua indif- serens, quae est materia, et alia, quae rem illam ad significandam gratiae producti Quem coarctet , quae
Objectiones Diarandi alioquin levioris momenti praetermittimus, cum Praesertim quae .de Poenitentia , et Matrimonio objicit , rectius cSplicentur cum de horum Sacramentorum materia, et serma Pertractatur. Corollaria. I. Ergo materia, et Arma sunt Partes sacrament inrum novae legis substantiales, atque intimae. II. Ergo verba, quae adbibentur, ut sorma Sacramentorum , Non Sunt consionalia, hoc est ad solam fidem excitandam comparata ut conredunt Novatores , sed consecratoria. Sacramenta enim, Ut supra ostendimus, gratiam producunt ex opere Operato. Atqui Sacramenta ex materia et forma , seu rebus , et verbis
49쪽
.4 si Theol. Instit. Lib. VIII. Pars L Gρ. V.
tamquam substantialibus partibus constant. Ergo verba sacramentorum non ad solam fidem excitandam com Parata sunt, sed ad gratiam in sacramento tribuendam, ac Proinde non concionalia . sed consecratoria sulli.
Iline Austustinus Lib. III. de Bapt. coni. Donat istas Caρ. io. BaPtismus, inquit, Christi, perbis Eoangelicis
CVn ecratus, et per cidulteros, el/n adulteris sancitis est.
De auctore sacramentorum Πονae legis , eorumque materiae , et formae.
isso. I. .uctor sacramentoriam quis est, nisi Dominus I destis' inquit Ambrosius Lib. IV. de Sacris Cay. 4. cum quo Pt'. omnes , nemine Prorsus CXCC-Pto , consenti utit. Hoc et Protestantes fatentur. Sed quia negant, Sacramenta esse septem; negant etiam , omnia haec septem Sacramenta a Christo instituta. II. Catholici contra, Sacramenta omnia esse a Christo instituta docent; sed uirusti ipse pcr se immediate omnia instituerit, an mediate; ti. e. an secerit Ecclesiae potestatem nonnulla instituendi, inter se disputant. Nonnulla, inquam, nam ex Evangelio Christum immediate instituisse Baptismum , et ducharistiam , Perspicuum est. Magister Sententiarum Lib. IV. Dis e. Σ3. Hugo Victorinus Lib. u. de Sacr. cap. a. Confirmationem , et extremum unctionem institutam esse contendunt ab Apostolis. Imo Alexander Halcnsis Pari. IV. Sum. q. 24. memb. 2: ct S. Bonaventura iuIV. Dist. I. art. I. q. l. Putant, Confirmationem institutam esse in Concilio quodam Meldensi longe post Apostolos. E contrario. Doti nulli cum Bellarmino Lib. I. de Sacr. caρ. 23. senti utit, desinitum esse ut dogma fidei a Concilio Tridentino , Christum omnia SaCrumenta immediate instituisse. Alii denique cum Solo. Dist. I. q. 5. ari. a. q. 3. Estio in IV. Dist. I. g. I 6. et aliis, rnediam ineuntes viam docent, id quidem CSSe Certum, non tamen dogma irdei. III. Non aequc tamen est exploratum, utrum Christus in Specie , an in genere materiam , et formam
50쪽
omnium sacramentorum desini verit, Sive determinave- .rit. De terminatur autem in genere materia , et sorma, cum rem ex materia, et sorma conitare di here , sta- tuitur, sed nulla certa aut materiae , aut formae
species designatur, ut cum ita simpliciter artificem iubes: Exsculi' ere statuam; determinatur vero in Specie, cum certa materiae , et formae species eligitur , . ut siquis artifici dicoret: elabora mihi statuam Caesaris ei
III. Dogma fidei est, Christum in specie maleriam et soritiam Baptismi , et Eucharistiae definivisse. Dei reliquis ergo Sacramentis controversia est. Magister , Sententiarum Lib. IV. Dist. XXIII. Petrus .Cantor' Stim. de Sacr. Λlexander Halensis Summae Pari. IV. S. Bonaventura in m. Dist. VII. art. I. h. I. et 2. et Dist. A XIII. art. I. q. v. imo e recentioribus Bellar- minus Lib. de ord. caρ. 9. Joannes Morinus Lib. VIII. de Administ. Sacria Poenit. aliique viri doctissimi
opinantur , Christum eorum moramentorum materiam, et formam in genere tantu indefinivisse instrus, rapen Ira,
aliique tenent, Christum utrumque definivisse in Uecie. Docet Habere , materiam quidem a Christo in specie definitam , sermam vero in genere. . . '
Dogma fidei est, Christum Dominum esse auctorem
omnium Sacramentorum nOMae legis ; ac Proinde saltem in genere determinapit Omnitam materiam , et formam. Prob. I a. Pars. . Patres uno ore adfirmant, Christum esse sacramentorum auctorem ; unde merito Tridentitium Sess. VII. can. I. definivit: Si quis dixerit, sacramenta riopae legis noninuisse omnia a Christo Iesu Domino nostro instituta, anathema sit. Id etiam ratio aperiate evincit. Sacra metita enim novae legis gratiam ex OPere OPerato producunt ex Caρ. III. f. a. Atqui solus hanc virtutem sensibilibus signis tribuere Christus potuit. Ergo ipse ea instituit. Verum quia Protestantes non negaui, Christum esse auctorem eorum, quae