Hippocratis et aliorum medicorum veterum reliquiae, volumen tertium

651쪽

ἐν αὐτ* του λιπαρου του κολλώδεος

ουM, Oσπερ ἐν το ἐγκεφάλφ δια τουτογκ ἀν δικαίως καὶ αὐτο εἰν μυελὸς οἰ νο- α ρ οὐ γὰρ ὁμοῖος τῶ ἀλλω μυελδ, ος ἐν ρῖσι ἄλλοισι ὀστοῖσι ἔνι μουνος γὰρ μῆνιγ- ας εχει, ὁ δὲ ἁλλος οὐκ ἔχει. Τεκμοια - τουτων σαφέα ' εὶ γάρ τις ἐθέλοι ὀπτανυρώδεά τε καὶ κολλώδεα, καὶ - ἀλλα n, μἐν ἄλλα ταχυ ὀπτάται, τὰ δὲ νευρώδεάς καὶ κολλώδεα οὐκ ἐθέλει οπτάσθαι - ἐλά-

, ἔχει του λιπαρου τὸ δὲ πιότατον,ν τάχιστα ὀπτἄται.

ι του ψυχρου ἔχει καὶ ὐπὸ του

intur, neque m ea multimori Inegi, quemadmoduob causam neque medullitur. Neque enim reliqua

ceteris inest ossibus, si Imembranas habet, reliquhabet. Atque horum minam si quis nervosa et assare volet, cetera quidevosa vero et glutinosa sminimum pinguedinis hahsimum et oleosum est, cevidentur: - de dictum est; - cofrigidi obtinet, quγαρ εἰσι κοιλαι φλέβες απο τῆς καρδ*ς ταῖν ουνομα ὰρ ρίη τρ δὲ κοίλη φλὲψ πρις θ ή καρδίη ἐστί καὶ πλέον ἔχει το

652쪽

Asta π δι ει καὶ δια τρν φρενών, καὶ σι-Dται ἐς εκάτερον τον νεφρῶ in Γ ἐπὶ τηδ si σόDται, καὶ ἀωσει ἐπί τε τὰ ἀλλακαὶ ἐς ἐκάτερον σκέλος, ἀτὰρ καὶ ἄνωθεντες. ηα 'ς προς το αὐχένι, τὰ μἐν ἐπὶ δεξιά, τἁ δ' ἐπ' αριστερά καὶ iri dare τὸν κεφαλν ἀγει καὶ ἐν τοῖς κροτάφοισι σχώζεται ἐκατέρη. Ἐστι δἐ καὶ ἀριθμ. γ εὶ πεῖν

αἱ αλλαι φλέβες ἐσχισμέναι εἰσὶ κατὰ παντο σωμα' κοιλιταται δε αἱ προς τρ καρδ καὶ τώ αὐχένι καὶ ἐν τε κεφαλη καὶ κάτωθεν τῆς καρδίης μέχρι των ἰσχyων. ς . Καὶ τὸ θερμὀν πλεῖστον ἔνι πιι φλεοὶ καὶ τ ρ καρδ51, καὶ δια τουτο πνευμα ἡ καρδίη ἔχει θερμῆ ἐούσα μάλιστα των ἐν τοὰν smp. ' διον δε τουτο καταμαθει δ θυμον ἐστι τι πνευμα, ἡ καρδίη καὶ αἱ κοῖλαι φλέβες κινέονται αὶεὶ, καὶ δια τούτο τὸ πνεύμα ἡ καρδ' ἔλκει. Εστι δε καὶ ἀλλως

γνωναι ' πυρ n τις θέλοι καίειν ἐν οὶκρματι,

χνος καιομενος τον αὐτὸν τροπον κινέεται,

μηδενος κινέοντος, δντινα καὶ ἡμεῖς οἴοί τέ ἐσμεν γιγνῶσκειν πνέοντα ' καὶ τροφῆ ἐστιτον θερμῶ τι ψυχρόν. Tο δε παιδίον ἔν τε γαστρὶ ξυνέχον τὰ χειλεα μυζεῖ ἐκ τῶν φ τρων το τροφὸλ καὶ ελκει καὶ το πνευμα

quoque in corpore insunt. Quae vero valde cava est, cui cor annectitur, ventrem totum et Septum transversum pervadit et in utrumquerenem et lumbos scinditur, tumque alias in partes tum in utrumque erus sertur. Quin etiam supra cor ad cervicem partim quidem dextra partim etiam sinistra tendit, moxque ad caput adscendit et in tempora utraque scinditur. Pos

sunt autem et maximae venae numero recen

seri, sed ut uno verbo comprehendam, a vena cava et ab arteria reliquae venae in totum eo pus dispersae sunt. Sunt autem maxime cavae, quae ad cor et cervicem et in capite et infra cor ad coxendices usque.

6. Calidumque plurimum in venis et corde inest eamque ob causam spirationem cor habet, quod sit omnium quae in homine sunt membrorum maxime calidum. Facile autem hoc intelliges: quin spiritus calidus est, cor et venae

cavae semper moventur; quapropter cor spiribtum attrahit. Licet vero et alio modo id cognoscerer si quis ignem in aede, in qua nullus

ventus spiret, accendere volet, flamma modo minus, modo magis movetur. Sed et lucerna accensa ad eundem modum, modo magis, modo minus movetur, nullo, quem quidem spirare

sentiamus, vento mota; - frigidumque calido alimentum est. At vero puer dum in utero est, uompressis labris ex utero fugit alimentum et corde etiam intro attrahit spiritum,' quando mater spirat; is . autem etiam reliquo corpori

653쪽

ἔχον ἐν τοῖσι ἐντέροισι γιγνεται καὶ ριποπα-τίει ἐπειδὰν γένηται τάχιστα ' καίτοι οὐκ

γενόμενον αὐτικα, εὶ μῆ. καὶ ἐν τε με γνἐ αυγε. Καὶ περὶ μῖν τῆς κινῆσιος τῆς καρδίης καὶ των φλεβων ούτως εχει. . 'O δἐ πνεύμων προς τε καρδίη ἐγένετο In του πρου ὁκόσον ῆν κολλωδέστατον, ἡ καρδί, θυριαίνουσα. υ ἐγρανε δκως περαῖρον, καὶ ἐπολ- ω 'γγοδες, καὶ φλέβια

πουλυ του υγρου ἀποληφθεν ἄνευ του κολλώδεος καὶ τού λιπαρου ἔκρατησε τὸ ψυχρὴν του θερμου, καὶ ἐπάγη. Tε αρριον δέ μοι τοδε οκόταν σφαξη τις ἱερεῖον, ἔ- μῖν ανθερμον η, προν ἐστι το αδια ἐπειδὰν H

motum praebet. Quodsi quis roget, unde quis

noscat puerum in utero trahere et sugere, hoc illi respondere licet. Puer cum in lucem prodit, stercus in intestinis habens nascitur et simulae in lucem est editus ventrem exonerat: ab qui neque stercus haberet, nisi in utero sugeret, neque ut primum natus est puer ubera augere posset, nisi in utero suxisset. Ae decordis quidem et venarum motione ad hunc seres habet modum. 7. Pulmo autem iuxta cor fio exstitit: quod in humido glutinosissimum erat cor calefaciens celeriter exsiccavit veluti spumam et fistulosum reddidit, multisque venulis respersit. At venulas eam ob causam condidit: quod in glutinoso inerat frigidi, id quidem a calido colliquatum humidum est redditum; quod vero ab ipso du-8. Iecur vero hunc in modum constitutum est. Humido multo cum calido intercepto absque glutino o et pingui, frigidum superavit calidum et condensatum est. Cuius rei hoc a me proponitur argumentum: cum quis victimam iugulat, quamdiu sanguis calidus est, liquidus etiam manet, ubi vero perfrixit, concrescit. Quod si quis eum agitet, minime concrescit. s. At lien hunc in modum constitutus est:

654쪽

- 509 -υγρῶ καὶ κολλῶδεi του θερμου πλεῖστον, του δε ργαρου ἐλάχιστον, τοσουτον μόνονοκόσον πῆξαι τι κολλώδες αὐτου, ὁ εὶ σι αἱ lase αἱ ἐνεουσαι ἐν το σπληνί' καὶ δια τας αἰτίας ταύτας μαλακύς ἐστι ο σπλὴν καὶ

του πρου, πλεῖστον του κολλῶδεος, του θερμου ἰλθον, του φυχρου πλεῖστον, καὶ ἐπαγη Mo τούτου καὶ ἐγένετο σκληρύτατον

θερμὸν ἐν παντὶ το σώματι, πλεῖστον δε καὶ του oγρου ἔν τ* σώματι καὶ του ψυχρου

νενίκηται, Ιστε διακέχυται υπ3 του θερμου.

Η δἐ ἀποδειξις του υγρου - θερμον ἐστι, εἴ τις ἐθέλοι τάμνειν του ἀνωίπου τού σώματος, oκου ἐθέλοι, ρευσει τε αιμα θερμὸν

καὶ εως μἐν ἀν θερμον ῆ, ρορον ἔσταν ἐπει- δαν δε ιυχθε υπύ τε του ἐνεόντος φυχρου καὶ του ἔκτος, ἐγένετο δέρμα καὶ διῆν, καὶ εἴ τις ἀφελων τουτο τὰ δυμα ἐάσειε ὀλίγον χρονον, ξ βεται Aλλο δυμα γιγνύμενον εὶ δέ τις τουτο Κεὶ αραιροῖ, Αλλο δέρμα γένοιτ' ἀν πρὰς του ψυχρου. Tούτου δε εῖνεκα πλείω ἔλεξα, δκως αποδείἴω οπι τὸ ἔσχατον του σώματος πρὸς του id ἔρος ἀναγκαίως δάρμα γενέσθαι υπι τού ινυχρου καὶ των πνευμάτων προσβαλλύντων. cum humido et glutinoso plurimum calidi, frigidi vero minimum, tantum solum quantum suffectet ut glutinosum eius densaret, quod sunt fibras, quae in liene insunt: ac propter has causas mollis est lien et fibrosus. At renes hoc modo compacti sunt: parum humidi, plurimum glutinosi, calidi parum, frigidi plurimum, a quo condensatum est viscus et durissimum evasit ac minime rubrum, quia non

multum calidi coiit. Eadem quoque de carnibus ratio est: Egidum coegit et compegit humidum et carnem fecit; glutinosum vero in soramina abiit; in foraminibus vero illis humidum, veluti

in magnis venis. Calidum vero tu universo m pors, plurimum vero etiam humidi et multum

Digidi in humido; tantum autem Egidi est,

quantum humidum cogere possit, sed superatum est, adeo ut sit diffusum a calore. Quod autem humidum sit calidum, sic ostenditur. Si quis corporis humani particulam quamcumque volet, secet, sanguis calidus emet, et quamdiu

quidem calidus fuerit, liquidus erit. Ubi vero tum ab insito, tum ab externo frigido perhibxerit, pellicula et membrana obducitur; qua detracta si quis pauco tempore sinat, aliam enatam pelliculam videbit; quam si quis semper auferat, alia a stigido pellicula producetur. Sed

huius rei gratia longior sum, ut Ostendam corporis Summum aeri adversum a frigido et ventis ingruentibus necessario pellieulam contrahere.

655쪽

νετο τὸ Ω σίαλον, - οκων του κολλώδεος

πρότατον ῆν, τόδε θερμαινόμενον παχύτερον ἐγένετο o θν ἐόν- καὶ daro τούτου σίαλον

ἐγένετο.

ια . Οἱ δε ἔνυχες απο τούτου ἐγένοντο του κολλώδεος Aaro γὰρ τίν ὀστέων καὶ τῶν ἄρθρων Κεὶ τὴ , τατον αὐτου ἀπιὸν

κολλώδες γίγνεται, baro του θερμου γραινύμενον καὶ ἐgαυαινόμενον θύραζε ἐς δνυπας. ιβ . οἱ δὲ ιδόντες ὐστερον γίγνονται διαειδε - ἀπὸ τρν ὀστέων τῶν ἐν τε κε Hii

καὶ τοιν γνάθοιν ἡ αυρο τιις γίγνετα ' τούκολλώδεος καὶ τού λυρου τι ἐνειν υπι του θερμου Γηραινόμενον ἐκκαίεται καὶ γίγνεται

ἐκπέσωσι, ἀπὴ τον σιτίων καὶ τίν ποτί ἐκπίπτουσι δὲ ἐπειδαν επτα ἔτεα τῆς

πρώτης τροφῆς, ἔστι δἐ καὶ οἷς προτερον, ἰὸν ἀπο νοσερης τροφῆς φωσD τοισι δε πλείστοισι, ἐπειδαν επτα ἔτεα γένηται οἱ Aμεταφυίντες ξυγκαταγηράσκουσι , ῆν μῆί πο νύσου διαφθαρῶσι. ιγ . Δια δἐ τουτο φύονται οἱ οδύντες ὐστε

10. Articuli vero hunc in modum prod etisunt. Quando Ossa constituta sunt, quod quidem in his pingue fuit, celerrime exustum est

quemadmodum superiore sermone a nobis dictum est. Quod autem ex his glutinosum erat, id cum peruri nequiret, medio loco inter ustum

et exsiccatum comprehensum, a calido in nervos et mucum transiit. In muzum Vero, quatenus quod ex glutinoso humidissimum est, exlefactum crassius evasit, cum humidum esset, indeque mucus exstitit.

ὶΙ. Ex hoc ipso autem glutinoso ungues producti sunt. Quod enim in eo maxime est homi dum ab ossibus et articulis semper in ungues soras secedit glutinosum factum, quippe a calido

exsiccatum et arefactum.12. Dentes autem postremi illam ob causam gignuntur. Ex capitis et maxillarum ossibus incrementum fit; glutinosum et pingue, quod inest a calido exsiccatum exuritur et fit dentes reliquis ossibus duriores, quoniam nihil modi inest. Ae primi quidem dentes ex victus ratibone in utero nascuntur, et ubi in lucem editus est puer, ex laeto, dum mammam fugit. Cum vero hi exciderint, ex cibo et potu. Excidunt autem ubi septem anni sunt primi alimenti, nonnullis etiam citius, si ex morbido alimento pullularint; plurimis vero, cum ad annos septem pervenerint. At qui postea nascuntur, ad

senectutem usque remanent, nisi ex morbo corrumpantur.

13. Illam vero ob eausam dentes reliquis partibus tardius oriuntur, in maxilla inferiore

656쪽

- 511 rii κάτω κοῖλαι καὶ μούνοισι τῶν ὐστέων αἴται τὸν τροφην παρέχουσD τὰ δε ωτέα τοιαυτην αυξησιν , οποῖά περ ἐστι, καὶ τὰ ἀλλα δε πάντα τοιαύτην ἀποδίδωσι αυε σιν,

γεται τα Mτία καὶ τα ποτα, ἐτειαν θεμμανθὴρ ταυτα, πικουσι το λεπτύτατον καὶ το ορύτατον τὴ δὲ - λωτον αὐτου καταλείπεται, καὶ γίγνεται κόπρος ἐν τοῖσι ἐντέροισι τοῖσιακάτω mτὴ δε λεπτύτατον αἱ

φλέβες ἔλκουσι ἐκ τῆς νηδύος καὶ τἄν ἐντέρων τίν ἄνωθεν τῆς νῆστιος, θυμιαιν ιένων των σιτίων ἐπῆν δε πυρση τὸν νῆστιν, ἐς τακάτω ἔντερα ευνεστράφη, καὶ κωρος ἐγένετο ἡ δὲ τροφῆ ἐπειδὰν ἀφίκηται ἐς ἔκαστον, τοιαύτην ἀπέδωκε τὸν ὶ δέ ν εκάστου

ικοῖα περ ξν ἀρδόμενα γαρ ori τες τροφῆς αύξεται ἔκαστα, τὸ θερμὸν καὶ τὸ φυχρὸν καὶ τι κολλῶδες καὶ τι λιπαρον καὶ τὸ γλυκb καὶ τι πικρον καὶ τα ωτία καὶ τα ἁλλα ξύμπαντα, ὁκωα ἐν τοa ἀνθράπν ἔνι. Διὰ τουτο ὐστερον οἱ ὀδόντες φύοντα

εἴρηται δέ μοι καὶ προτερον 3τι μουναι τωνοστέων αἱ γνάθοι φλέβας ἔχουσι αὐταὶ ἐνἐ τῆσΓ καὶ δια τουτο τροφη ἔλκεται πλέον η ἐς τα ἁλλα οστέα. GP πλέονα τὸν τροφὴν ἔχοντα καὶ ἀθροωτέρην την ἐπιρροὴν,

οιά πέρ ἐστι αὐτα, ἔ- ει περ καὶ ωρωπος ὀλος Gξάνηται. Αὐξάνεται δε ἐπῆν γένηται ἐπίδηλος ἐπίδηλος δε μαλιστα γίγνε ι ἀπδεἐπταετέος μέχρι τεσσαρεσκαιδεκαετίος, καὶ

ἰν τούτ* το χ νψ οῖ τε μέγιστοι των οδόν- των φύονται καὶ οἱ ἄλλοι πάντες, ἐπην ἐκπέσωσι es ἐγένοντο ἀπο τῆς τροφῆς τῆς ἐντρ μετρη . Ac ξάνεται δε καὶ ἐς τὸν τρίτηνεβδηιάδα, ἐν β νεηνίσκος γίγνεται, μαρι τεσσάρων ii πέντε εβδομάδων καὶ ἐν τρ τετάρτη δἐ ἐβδομάδι οδύντες φύονται δύο τοῖσι

Venae sunt cavae, quae solis ex ossibus his alimentum praebent. Ossa autem qualia quidem sunt, tale dant incrementum, ut et reliqua omnia tale exhibent incrementum, qualia ipsa

exsistunt. Venae enim, quae per ventrem et

intestinum seruntur' in quibus cibi et potus coacervantur, ubi hi incaluerint, id quod est

tenuissimum et humidissimum attrahunt, erassissimum autem isthio relictum in inferioribus

antesῖInis In stercus abit. Tenuissimum, inquam, venae trahunt ex ventre et intestinis, quae supra ieiunum sunt, ubi cibi incaluerint. Qui superato ieiuno in inferiora intestina collecti

in stercus abeunt. At postquam alimentum eo pervenerit, unumquodque eam quam habuerat formam cuique reddit. Irrigata namque alimento singula incrementum accipiunt, calidum, frigidum, glutinosum, pingue, dulce, amarum et ossa et reliqua omnia, quae . in homine i sunt. Hac de causa posterius dentes producuntur. Dictum autem a me etiam est antea maxillas solas inter ossa venas in sese habere, ut proinde copiosius ad eas alimentum quam ad reliqua ossa trahatur. Et quia copiosius habent alimentum et uberiorem affluxum, eae tale ex se incrementum pariunt, quales sane ipsae exsibuunt, quamdiu totus etiam homo augetur. Iu-creseit autem ubi praecipue adolescere cernitur, quod praecipue a septenario ad decimum quartum annum apparet. Quo tempore tum maximi, tum ceteri omnes dentes produmntur, postquam exdiderint qui ab alimento ex utero orti sunt. Increscit autem et ad tertium annorum septenarium, in quo adolescens evadit, ad quartum usque quintumve septenarium. Quin etiam hominibus plerisque quarto septenario duo dentes enascuntur, qui dentra sapientiae vocantur.

657쪽

οτι τὸ πέριξ κολλώδες, δκως περ τοῖσι νεύροισι, καὶ του λιπαρου χὐκ Dεσ es γαρ ἐνῆν του λιπαρου, ἐξεκαίετο . ἀν ὐπὸ του θυ- μου. Tοιχα δε θαυμασειε ἄν τις δ καὶ Dτῆσι μ συιλησι καὶ ἐν τ* ἐπισείομ τρίχες πολλαὶ καὶ ἐν το σώματι παντί Δυτὰς δελύγος, περὶ τούτου δπου τοπάνει του σώματος τι κολλώδες δν, ἐνταυθα αἱ τρίχες γίγυνται baro του θερμου. ιε . 'Aκούει δἐ δια τοδε ρματα των οὐατων προσῆκει πρὸς θστέον σκληρύν τε καὶ ξηρὸν, ὁμοιον λίθω τουτο H, πέφυκε προς

τι ὀστέον κοίλωσις σηραγγώδης ' οἷ δἐ φοροι

κοῖλα καὶ τα ν αοτ y οὐκ ἔστι ἐπίπροσθεν 14. Capilli autem ad hunc modum oriuntur ab ossibus et cerebro eiusmodi incrementum provenit, quia circumcirca glutinosum adest, quemadmodum in nervis, et pinguedinis nihil inest. Si quid enim pinguis inesset, a calido exustum esset. Ac sortasse miretur aliquis etiam in axillis et pube et reliquo corpore pilos multos succrescere. At huius rei eadem est ratio ubicumque in corpore glutinosum exsistit, ibi pili a calore gignuntur. 15. Hanc vero ob causam auditio fit. Aurium foramina ad os durum et siccum lapidi simile perveniunt, cui cavitas fistulosa addita est. Soni autem in durum impingunt et os cavum per ipsum durum resonat. Pellicula vero in ipso meatu auditorio iuxta os durum tenuis est ad instar telae aranei prae reliquis pellucidis siccior. Quod autem siccissimum est, id ad sonum concipiendum maxime facere, multis argumentis comprobari potest. Cum ergo plurimum naturae historiam scriptis mandantes cerebrum ipsum sonum sacere dixerunt, quod tamen nullo modo fieri potest. Cerebrum enim ipsum humidum est et ipsum ambiens membrana humida et crassa eamque ossa circumdant. Atqui nullum humidum sonum facit, sed quae sicca sunt. Quae vero resonant auditionem laciunt.16. At vero cerebrum odoratur arida cum humidum ipsum sit: odorem cum aere per corpora cartilaginea, quae sicca sunt, attrahen8. Cerebrum enim ad nasi cava protenditur, qu parte nullum os ei obtenditur, sed mollis car-

l.; superlativus paulo: post sequenti originem debet.

658쪽

- 513 - οστέον οὐδἐν, αλλα χονδριον μαλακὸν δκως περ σπογγος, οὐτε κρέας οὐτε οσρίον. Καὶ

καὶ τα αλλα πάντα - ὁκόταν δε ί γρανθέωσι

αἱ δενες, οὐ δύναται ὀσφραίνεσθαι hoo γαρ

σιν θέρα ἔλκει αὐτὰς πρὸς ἐωυτον. Tαύτη δἐ καὶ δ ταν αποτρκη ο ἐγκέφαλος πλεῖστον αὐτὰς αφ' ἐωυτου ἐς τὸν υπερδεν καὶ την φάρυγγα καὶ τὸν πνεύμονα καὶ ἐς την ἀλ- λην κοιλίην, γιγνώσκουσι οἱ ἄνθρωποι καὶ φασὶ καταρρέειν ἐκ τῆς κεφαλῆς καταρρέει

δε καὶ ἐς το αλλο σωμα καὶ εστί τροπὴ του θερμου. ιζ . 'Ops' δε δια τουτο ' απι του ἐγκει

οφθαλμ.ῖν δια του ιστίου ἐκατερον ,δια τούτοιν τοιν φλεβοῖν, ἀπῖ του ἐγκε λου διν - θέεται τὸ λεπτοτατον τού κολλωδεστάτου καὶ δα τουτο αὐτὸ περὶ ἐωυτο δέρμα ποιέει τοιουτον οἷόν περ αὐτό ἐστι το δια νἐς του

βάλλει τα πνευματα, κατα τὸν αὐτὀν λογον Drπερ περι του αλλου δέρματος ἔλεῖα. Πολλα δε et τ' ἐστὶ τὰ δέρματα προ του ἔοντος διαφανέα, ὁκοῖόν περ αἰ τύ ἐστι τούτφ γαρ το διαφανn ανταυγέει το ς

rem ossis ethinmei. Nonnulla mis. προ κει; - tum l

tilago spongiaeS instar, quam neque Carnem, neque os appellare queas. Et cum quidem narium cava sicca suerint, ipsum per se exquisite magis rerum siccarum odorem percipit. Neque enim aquam olfacit, cum cerebro sit humidior, nisi computruerit. Putrefacta namque aqua crassior evadit et reliqua omnia. At cum nares humidae suerint, ollacere nequit, cum ad se cerebrum aerem non attrahat. Hoc modo etiam cum cerebrum colliquatum plurimam materiem ex se in palatum et sauces et pulmonem res

quumque ventrem detruserit, percipiunt id homines et ex capite destillare dicunt, etsi in reliquum etiam corpus destillat: est autem caloris

conversio.

17. At vero eam ob causam videt: a cerebri membrana vena ad utrumque oculum per os

pertinet; per quas duas venas ex glutinoso, quod est,maxime tenue ex cerebro veluti percolum transmittitur; atque ideo ipsum circum se tunicam, quae aeri obversatur et ad quam venti ingruunt, talem facit, quale est ipsum oeuli pellucidum, eadem plane ratione quam de reliqua . cute diximus. Sunt autem multae hae tunicae, quae oculi pellucido praetenduntur, ipsique sunt similes. In hoc enim pellucidolumen et splendida cuncta lucem reflectunt. Per hoo Igitur, in quo lumen reflectitur, visio fit. Quod vero minime est splendidum, neque oblucet, per illud visio non fit. Reliquum circa oculos album ostro est. Pupilla autem oculi nominata nigra ob id apparet, quod in fundo

sita est et tunicae eam ambientes nigrae era,

659쪽

χιτωνες περὶ α5τὸν εἰσὶ μέλανες ἔστι δὲ οὐ μέλαν διι, αλλὰ λευκον διαφανές. Τι δἐπρον κολλώδες πολλάκις γὰρ ιπίπαμεν ἐπὶ ξυρραγέντος ἶφθαλμου ἐἴιὸν προν κολ-

βανωτὸς διαφανῆς, καὶ των ἀνθρίπων καὶ τών θηρίων ομοὶ δν ἐστι. Τὸν δε θφθαλμὸν ἀνιβ

βαλλοντα καὶ τὰ αλλα, ἶσα λαμπρότερα θκατ' αὐτον ἐστι,. καὶ εἴ τις ἐγχρίσει, διατμε, δτι ομιχροια ἔνυγρος ἐστι, ο σπερ τὴστύμα καὶ ἡ γλωσσα καὶ - αλλη κοιλ' ἔνυγρα ἐστί. ιη . Διαλέγεται δὲ διὰ τι πνευμα ἔλκωνεσω ἐς παν ri σομα, τι πλεῖστον δὲ ἐς τακοῖλα αὐτὸς ἐωυτφ αοτο δἐ θύραζε 2θε με- νον διὰ το κενον φεφον ποιέει η κεφαλῆ

λουσα , ἐν τ* φάρυγγι ἀποφράσσουσα καὶ προσβαλλουσα προς τὸν οπερνην καὶ πρωτοὐς ὀδοντας ποιέει σαφηνί ιν - εὶ λ ριὸ ἡ γλώσσα πιθροῖ προσβάλλουσα ἐκάστοτε, οὐκ ἁνησαφέως διαλέγοιτο ἁλλ' ii ἔκαστα φωιτὰ μονύφωνα. Τεκριρριον δέ ἐστι τομον οἱ κωφοὶ οἱ ἐκ γενετῆς φοὐ γὰρ ἐπίστανται

διαλέγεσθαι, αλλὰ τὰ μονοφωνα μουνον φωνέουσι οὐδ' H τις τι πνευμα ἐκπνεύσας πειρ το διαλέγεσθαι. Δῆλον δὲ ειδεμ οἱ ανθρωποι οκύταν βούλωνται μέγα φωνῆσαι, Ἀκοντες τι πνευμα τι ἔξω Dθέουσι θυράζε

καὶ φθέγγονται μέγα ἔως ἀν ἀντέχη τι

πνευμα, ἔπειτα δἐ καταμαραίνεται τὸ φθέγμα ' καὶ οἰ κιθαρ*δοὶ, ὁκοταν δέη αὐτούς

μακροφωνίειν, ἐπ' ακρον ελκύσαντες τι πνευμα εσω πουλυ ἐκτεθουσι τὸν ἐκφοραν καὶ stunt. Est autem ad conspectum non nigrum quid, sed album, pellucidum. Humidum vero

glutinosum est: saepe enim conspeximus oculo

disrupto prodiisse humorem glutinosum, quiquamdiu calidus est, liquidus exsistit, ubi vero perfrixit, siccus evadit ad instar thuris transpa rens. Quod in hominibus et seris ad eundem modum se habet. M oculo infestum est quid quid in eum incursat et venti et reliqua, quae plus splendent quam pro eius natura, et si quishicet; idquo hac de cinga, quod superficies est humida, quemadmodum os et lingua et reliquus

venter humida exsistunt.18. Sermonis autem in homine causa est, quod ad totum corpus spiritum trahit, plurimum vero ad suas quisque cavitates. Is viro

per inane soras pulsus strepitum facit; caput enim resonat. Lingua vero in faucibus inter- septum suo appulsu sormat et ad palatum et dentes impingens clarum reddit; quod nisi lingua suo semper appulsu formaret, non distincte homo loqueretur, sed natura sua propria sibi sona per se emitteret. Cuius rei indicio sunt muti a primo ortu : hi enim distinete loqui nequeunt, sed sona singula per se tantum edunt Neque vero si quis spiritu foras emisso loqui conetur, id sacere queat, quod hinc constat: qui magnam volunt vocem edere, ii attractum externum spiritum foras propellunt et quamdiu perdurat spiritus, magnam vocem landunt, quae postea descit. Quin etiam citharoedi, si longe

protractum sonum edere oporteat, spiritum intro Summopere attrahunt et plurimum emittunt ad Vociferantur vocemque, quamdiu spiritus sus secerit, magnam edunt; ubi vero spiritus des

δῆλον δῖ - φθεγγόμενον.I ως ti ταν vulgo, quod m

660쪽

φωνουσι καὶ φθέγγονται μέγα λς ἁν ἀντέχωσι τ* πνεύματι, ἐπιὸν δε το πνευμα ἐπι- λιπη, καταπαύονται τούτοισι δῆλον δm σῖ

οτι τὰ πνευμα οὐ δύναται διατετμημένου του po γος ἔλκειν εσω ἐς τὰ κοῖλα, δε-λα κατα τῖ διατε ιν μένον ἐκπνέει. οἱ τως ἔχει περὶ φωνῆς ἴσως καὶ διαλέξιος. ιθ . Ο Ω αὶίν ἐστι του ανθρίου επυημερος. Πρῶτον μὲν ἐπῆν ἐς τὰς μετρας ἔλθηὸ γονος, ἐν επτα ί μέρησι ἔχει ὁκοσα περ

ἔστι ἔχειν του σώματος τουτο δε τις ἀνθαυμάσειε οκως ἐγώ οἶδα πολλὰ δε εἶδον τρων τοιοδε ' αἰ ἐτα ραι αἱ δημόσιαι, αἴ τινες τουτων πεπείρηνται πολλάκις, ὁκοταν ταρὰ ἁνδρα ἔλθωσι, γιγνῶσκουσι ὁκοταν Aάβω ι ἐν γαστρί ' κἄπειτ' ἐνδιαφθείρουσι ἐπεμ

cerit, desinunt. Ex quibus manifestum est, spiritum. vocem edere. Vidi praeterea quosdam, qui cum se ipsi iugulassent, guttur in totum sibi praesecuerant. Atque hi vivunt quidem,

verum nullam vocem emittunt, nisi quis guttur constringat, ac tum demum se vocem edunt. Hinc etiam constat quod praesecto summo gutture spiritus in cava interna attrahi nequit, sed per praesectam partem foras effertur. Ita sane

19 Hominum autem. Iiιμ septem dierum numero circumscrib1tur. Ac primum quidem ubi genitura ad uterum pervenerit, habet intra septem dies quaecumque ex corpore habere possit. IJ vero quomodo - noverim fortasse quis mirabitur, verum multo ad hunc. modum vidi: meretrices publicae, quae in .se ipsue saepe id expertae sunt, ubi cum viro congressae sunt, noscunt quand conceperint, vixque conceptum ititra se perdunt. Quo postea iam . perdito veluti caro excidit. Eam in aquam coniectam si curatius inspexeris, membra omnia habere deprehendas et 0οulorum regiones et Rures et

brachia. Quin et mmuum digiti et crura et pedes et pedum digiti et pudendum et reliquum

totum corpus in conspicuo est. Liquido autem constat harum rerum peritis, quando conceperint: statim, enim inhorrescit et incalescit . et dentibus stridet et comulsio prehendit et totum