장음표시 사용
111쪽
10SBoeotum oritur de dote malerna interea inter utrumque in iure de nomine quoque agitur. Iudicibus planuit Plangonis quoque filio Mantitheum nomen tribuere. Nobis non quaerendum est, utrum Boeotus sibi iure an iniuria nomen illud indiderit neo de dote, an antitheo rect obvenerit sed ex ipsis orationibus nobis argumenta petenda sunt, quibus vera esse quae modo diximus arguantur igitur demonstranduin est Plangonem suisse Mantiae concubinam, non uxorem legitimam, eamque hunc fraude coegisse ut liberos ex hoe cone ubi natu natos pro genuinis habere quo facto nuptias. quae nullae umquam Luissent, meu-tiretur et aperte peieraret. Manliam Plangono usum esse nemo facile infitias ibit ipse enim orator disertis verbis ostenditi matrem suam obiisse se parvulo puero relicto, is lorum vero matrem Plangonem et anta et post eleganti forma mulierem eum Mantia rem ha huisse. Alio loe patri suo hanc onsuetudinem obiicit': meam ma- tegm, ' inquit, ductam uxorem domi habuit equa e erudieba et diligebat quemadmodum et vos omnes vestros liberos diligitis eum florum autem matre consuetudinem habui quocunque tandem modo neque enim lio explicare meum est. Vel indignabundus enarrat de impensis a Mantia in Plangonis gratiam inclis ): eogitetis, iudices, me a matre morientepuerum Elictum esse, istorum vero matrem secum istos et complures ne illas alentem et ipsam sumtuoso viventem ad ex antiam amore aptum praebitorem semper habuisse et ad multa impensas laetendas oegisse. V is quiden repugnant, quae altero legimus loco ), quo perhibet orato Mantiam parum quia stem studiosum fuisse pecuniae faciendae, sed quaerit, quomodo pater, si ita sumtuosus fuerit, ut legitimo abrimonio uela
I orat. I, p. 10is, , τ.2 orat. I , p. 1010, 6 B. 3 orat. II, p. 1023, ν 1. orat. I, p. 1002 9 26.
112쪽
Polyarati filia aliam praeterea haberet mulierem, cuius isti li- heri sint, et binas familias aleret, illis moribus peeuniam relinquere potuerit Ex uel sententia tamen apparet huic argumentalioni non multum tribuendum esse, nam Mantitheus aliis Ioel eo utraria resert et . t ipse eonfitetur patrem suum non attentum fuisse ad rem augendam praeterea sermonem esse de re parum honorifiea arguunt proxime sequentia: ego vero id initiam. Pudebat eum igitur indieare modum quo Mantias rem domesti eam minuisset, sed eo ipso salis indieavit. Nemo tamen non videt priore loco Mantitheum confiteri langonem a Mantia multa aceepisse et altero sere negare. Forsitan quis hae omnia, quae antitheus de patris eum Plangone consuetudine refert, oratorias artes dieat oratorem autem ita locutum esse ut Boeotum cum fratre quasi purios pungeret is reputet Manli theum lio agentem simul patris memoriae male coiis ulturum et manifest ostensurui fuisse istos filios procul omni dubio a Plangone partos esse Mantiae, qui deinde ab ea muliere coactus est ut istos pro suis agnosce rei ). Cur autem antias, si revera paler istorum non erat, mulierem non resutavit cur mulieri pepuniam dedit, ut negaret istos Manliae filios esse Cur in ius voeatus a filio Plan. gotiis natu maiore in iudieium non venit Mantitheus affirmat eum hoc misisse ). veritum ne quis a se, ut versat in re. publiea, alibi uspiam offensus ibi tu se incursaret tale argumentum nauci non facio eum potius videatur nihil impedire debuisse Manliam ipsum oratorem et in re publica veris salum viruin quominus in iudieium veniret Faeile alii ora. lionum inci noliis persuadent Mantiam overa patrem Boeotis atrisque eius suisse eorumque matrein deperisse; si enim pos huius fraudem, quae ab oratoribus toties culpatur e Mantiae ipsi ut opinor vix serenda esse debuit, eam eum filiis odisset, non usque ad mortem iis usus esset j.
113쪽
107Sunt lo ei in quibus Mantias negasse dicitur istos suos filios esse in at Mamillieus ipse latetur' patrem suum decuisse o tendere, qui sibi pro fratribus habendi essent, quod revera seci in magnum Mantithei ipsius detrituentum alio Ioeo' iudiees rogat, ne patiantur Boeotum suo ipsius patri maledicere, neque agnoseere veretur multo credibilius suisse Mantiam propter vi venis mulierem Plangonem), quam adamaret, ni ortuae filium coutemnere, quam propter mor uam eiusque silium filios o vivente muliere cuius consuetudine uteretur, non agnoscere.
Cum autem eonflet Boeotum cum fratre amphilo Mantiae ex Plangone filios fuisse, vilendum est ne hi sorte matrimonio iuncti fuerint. Iusti matrimonii indicium esse vidimus si quis liberos agnoscit et ad ph pateras atque demotas indueit quod initio non fecit Manlias, nam multis locis in probant oratores Manliam a cupiditato non tantopere victum suisse, ut Plangonem in aedes suas reei per dignatus fuerit aut e redere voluerit istos ex se esse natos. Porro quaerit Manli theus ) quamobrem landem pater si Polyarali filia desponsa non sitisset nec dolent
attulisset, istorum vero mater attulisset, alteros suos Pgasse esse silios, ipsum vero et agnovisset et instituisset uantitheus autem perhibet Boeotum contendere aut iam pro se celatu assa
deeimum diem quo nomine eelestoquin tantum videtur indieari elebratio deeimi diei reeens natorum eaque de re Ti. moeratis et romaeli testimonia exhibuisse; sed verisimile mihi videtur Boeotum testes illos non exhibuisse de relebratione de ei mi diei sed ut testarentur ipsum a Mantia libro phratriae inseriptum esse oratoremque allide has duas res permulasse:
114쪽
quod eo verisiiuilius si , quod videmiis Timoeratem illum Boeoti aequalem fuisset . Haec satis ostendere censeo Mantiam filios sibi e Plangone natos initio neque in phrateras neque in demotas induxisse. Unum tamen locum addam, qui si solus exstaret idem assatim argueret Athenienses scit liberos suos ad suos phrateras inducunt haec ipsa oratio testatur Mantitheus antiae filius inseruptus erat inter Thori ei os in Adamantide tribu Boeotus autem a Mantia nondum inseriptus saltaturus frequentabat Hippothon. iidis tribus pueros ): si ei aeque ae antitheo licuisset frequentare Ana uiantidem, oppareret eum iam puerum a Manlia imscriptum fuisse δ) postea vero ex ippothontide translatus est in Aestimantidem 4 et inter eius de mos hori eius laetus est ). Matrem' igitur initio secutus est Boeotus cum fratre, ideoque Plango eos liheros non peperit ex iusto matrimonio, est ex con-eubinatu. Sed cum essent Boeotus eum fratre Mantiae filii ex cones.
hina, nothi erant neque patri ieebat eos pro genuinis libro phratriae inseribere itaque fortasso pro legitimis habendi sunt j. Audio at huic quoque sententia oratores adversantur: affirmant enim ubiquo Mantiam a Plangone coactum esse ut filios in phra triam indueeret tere numquam aliud quid die uni, ut' o. Plango tantiam deeepit, spondens se delato sibi iureiurando utrum liberi sui ex antia essent necne non iuraturam esse, iisque saetis nullam inter ipsos amplius fore controversiam cum autem pecuniam si hi stipulata esset sponsoribus datis hae eondi-eione iusiurandum ei desert Manlias quo illa aeeepto non modo
115쪽
is uim sed alterum quoque fratrem praeter istum iuravit e Mati ita esse genitum quo facto illi necesse tui istos alphrateras inducere neque ei ulla reliqua sui ex eugatio. Alio Ioeo orator iudicibus non ignotum esse dieit, quo paelo eum pater agnoscere sit coae Lus ': auditis, At lienienses, nomen hoc penes me fuisse omni tempore istum vero Boeotum a patre postquam coactus sit esse inseri plum apud phrateras. ae eum ad nauseam repetantur non dubitandum est, qui revera vim exercuerit in Mantiam Plango: eaque vis tantae fuisse videtur ut Mantias ei non adversaretur. quominus nuptias ementiretur et satisfaciens legi iuraret liberos eos cive allica atque legitimo modo natos esse. Turpissinio quidem peieravit sed alio modo inseribi non poterant uiramur virum, qualis Mantias suisse videtur, ita peierare ausum esse, sed ubi erui testimonia adsunt, non opus est verbis iam via dimus Mantiam langonem deperisse', atque hoe satis causae videtur, cur ita egerit culpa tamen liberari omnino nequii coaetum esse inseribera an iam langonis liberos pro suis, alio quoque argumento ostendam nonnisi genuinis liberis potestas erat succedendi in patris bona atque iura Euctemon ille δ' Aleos illiu in legitimum reddebat, sed ita ut tantum partem paternorum bonorum adipisceretur: langonis vero filii eum o-Ιyarati nepote succedunt in universa Mantiae bona, ut multistoeis oratores ostendunt: non adeo stupidus sum,' antithous inquit ), aut te vierarius ut patrimonii, quod omne fuerat meum, tertiam partem, cum istos agnosset pater, a uia Ierri abis habuerim eaque re aequieseam, de nomine autem litem in hominem adversarium intenderim, nisi commu-
116쪽
latio novi tuis mei magnam mihi ignominiam pareret.' Adlιoeotum haec ): patrimonii partem habes post patris obitum, in aerorum et pro sanorum societate vi venisti. Alibi queritur se langonis fraude duabus patrimonii a tibus privaluiti esse eum necessario sibi legibus obtem perandum esset '. Uterque orator igitur perhibet post Mantiae mortem pro rata parte tres filios in eius hona successisse nec ullum relinquitur dubium, quin ii, qui initio pro nobilis habiti sint post Plau-gonis fraudem, qua Manitas acquieverit, repente genuinorum Ioeum obtinuerint. Quod si ita non fuisset neque Boeoto ullum ius suisse dotis maternae in iure petendae, nam tonou binarum dotes nullae sunt contra, ii qui mulieres pro eis cu- binis eloeant omnes eaveri sibi curant de emolumentis, quorum fruetum sperare debet istiusmodi concubina '. Unum addam: inter monumenta antiqua, quae a Boeekhio edita sunt in libroda a navali Abheniensium ' exstat tabula, in qua verisimillimum est antiae nomen legi additis heredibus Pamphilo an . iii heo Mantitheo. mi pro patre solvisse videntur. Hi disputatis spero fore ut mihi conligerit rem vere enarrasse et gravissimam eontroversiam, quae his orationibus contineatur, repte explicuisse. Summo iure Mantias ob id laetum a nobis contemnitur; non tamen mirandum in ea civitate, quae
2 orati , p. 1008, 9 2, p. 1612, , 13, p. 1022, 3 4s
117쪽
iamiam a Maeedonibus non tam armis quam auro devineeretur, ei ve in rebus quoque privatis a fraudo atque periurio non alienos suisse. Multa fraudis exempla ubique exstant qui eo-gnoscera cupiunt, legant orat adv. Olympiodorum, ad quam Hieron. Wolfio haec adnotare placuit: o miram impudentiam hominis, qui suam improbitatem confiteri non erubes eat, et dissolutionem iudicum, si talia seelera ulti non suntl
Ui filii nati, si adoptati in phratriam inducebantur. Iam audivimus Apollodorum id copiose enarrantem quam ob causani nunc eam reni omittere possumus ne de eo,
eui iis Metum fuerit curare ut adoptati inseriberentur, iteruuiugero placet. Silentio quoque praeteribo dona et saeritieia μεῖονωναστοι alia , quae fiebant cum liberi inscriberentur, alia enim potius spectant eam antiquitatis partem in qua de deorume ultu agitur et praeterea ab aliis rectissime traei ala sunt δ). mpus anni quo liberi genuini inscribebantur suisse videtur dies ieritus Apaturior uin id sana constanter grammatici testantur ), nam veterum ipsorum testimonia prorsus desunt. Idem de adoptatis valuisse nonnullis videtur , est nullum exstat testimonium Boeotum enim cum fratres' non pro adoptatis sed pro genuinis habendos esse supra ostendimus τὶ qua de causai reei Apalariis inseripti sunt. Contra unus locus est Isaei j. quo adoptatus narratur Thargeliis in phrateras induet haeo
sequentibus es p. 24, . I. 3 Hermanti, e . Iter th. I, 9 00, et 12. Multa in quae, . inquisivi, iam raelata sunt a Sehae ero Demus h und s. trit, III, 2 p. 19 5γὶ non inutile tame iudicavi eadem iterum per metare, eum aliquid novi nonnamquam me assere posse putarem aut ali uia saltem eonsilium,
118쪽
H2 saera erant Apollini, illa Iovi uterque deus autem in primis in
duo aetatis anno genuini inseripti sint quaeritur gramma tiei disssi Miunt ), apud oratores nullum erium lestii nonium invenitur: reeens natos inseri plos videmus ), at etiam qui iam aliquamdiu vixissent , ita ut videatur moris suisse inseri hi qui
recens nati essent, at potuisse tamen idem fieri aliquanto nonnumquam eliam multo post. Iam monuimus' non solum filios, sed etiam filias in phra triam indueendas suisse uno perfungar testimonio δ): yrrhol leuisset, si revera curasset Nicodem sororem sibi despondendam, liliam quae ex ea nata esse serebatur, ad phrateras in dueere ut legitime ex se natam. Liberi, eum inseripti essent in κοινὸν γραμματεῖον, suo tem porre ad demota dueendi erant, ut in ληξιαρχικον γραμματειον
inseriberentur. Nonnulli censent liberos, antequam livi libro inseriberentur anno ire iter quinto decimo aetatis, iterum proinducendos examinandos tabulis quibusdam inseribendos fuisse, quibus Schoe manu ' non omnino adversatur, neque tamen iis plane adsentitur, cum illa de re sibi non satis liquere prollieatur uano autem παίδων δοκιμασίαν alii reelius ad palaestrae diseiplinam a civitatis diseiplina prorsus alienam reserendam esse ducunt', eamque propterea lubenter omittimus et
festinamus ad id institutum, quo Atheniensium filii sui iuris ei ives allidi fiebant.
119쪽
Evolvas orationem adversus Eubulidem x et videbis oratorem testibus productis probant m omnia quae opus essenta se praestita esse, ei l. sa ess intro duetum alphrateras et adscriptum inter demotas. Haec eadem in adoptione sanienda erant, nam postquan Apollodorus DThra.
sylum ad phrateras induxit, adiit deuiotas iis quo dixi s Thrasylum adoptasse in filii seum eique ad phrateras induetori cultates suas permisissu, ab iisque petivit ut eum lesiarehieis tabulis inseriberent. Hoe iuris institulum penitus cognoscere eupientibus primumst variis quibus indieetur nominibus videndum est, deinde, quae ut maximi momenti res est ita ab alio aliter diiudieatur de anno aetatis quo inscribi solerent. Leges, quae constituebant rationem intercedentem inter pliae ter boua eiusque maritum iube han filium pietari se δατ σψβησα ντα matris honorum κυριου fieri Si quoque ii quorum paler obiit non siebant κυριοι bonorum paternorum πρὶν Ἀδιετες ἡβῆσαιε . Hae locutio primaria habenda videtur ad in . dieandam aetatem eius qui sui iuris laetus est alibi simplieiter dicitur 7ως ἡμεῖς βήσαιμ ε aut istiusmodi quid' neglecta omni temporis notione. Sequitur altera locutio non minus usitata quae scit Demosthenis pater tutori luis fruem a concessit, iis oncessit γως ὁ Δημοσρέπιες ἐνη λαι δ 1 μασι - ), qua sor.
mula etiam a pissime regurrit omisso vocabulo ἀνήρ . Praeterea oecurrit locutio εἰς ανδρας δοκιμασθῆναι φὶ.
120쪽
Hoe wύρων γονεσθαι-νω α Aeschines, ei coniungit ei. in quae nos nunc versamur. Timarchi se ii pater Arigelus fratris sui Arignoti opo guraverat, certam ei quoque pecuniam, quam ei ad victum destinarat, pensitans. Huic Arignolo primis temporibus post Ariaeli tortem, dum Timarchus puer ad hue erat ab huius tutoribus omnia aequa praestabantur: postquam vero imarchus in librum extare hi- cum tu scriptus est atque suae rei dominus factus est repulso homine sene et calamitos eoque patruo suo saeuitates ipse disperdidi suas et ad victum neeessaria tum Arignoto non suppeditavit. Idem ora in salis indieat eo de. mum in iure agere atque in ius vocari potuisse, qui inscripti essent abulis lexiarchieis: nain legislator,' inquil, nondum loquitur cum puero, sed cum pueri necessariis patre fratribus tutore magistris denique iis in quorum potestate is si ubi autem in tabulas texi archi eas in seriptus est et leges ei vitatis di diei ac cognovit et iam inter honesta et turpia dis gernere valet, non iam agit eum aliis sed eum ipso.' Idem atque lexiarchie is tabulis inseribi notant loci iliones ἐγγραφῆναι si του δημιτας et ἐγγραφῆναι εἰ dis simpli iter ἐγγραφῆναι quoque invenitur β, Denique Lycurgus 7 utramque loeulionem o ἐγγραφῆναι is το ξιαρχικὸν γραμματεῖον et τὸ γ βους γινωα coniungit quod Aere hines quoque videtur respexisse, cum locutionem ἐκ OL