장음표시 사용
81쪽
peregrina extra connubium nati erant praeterea ea reliant civi.
a te. Iris tamen erieli sub sinem vitae, eum periissent filii
γνωιοι, huius legis venia ala sit permissum est ut silium no . ilium sibi ex Aspasia Milgsia natum ad euriales duceret eique nomen ariolis daret. Cum autem post xxxviros omnes legestu examen vocarentu et aut abrogarentur aut instaurarentur ), haec lex candem retinuit formam, ut patet ex duolius oratorum
Iocis diligente comparatis Isaeus' enim narrat de quadam Cleonis lilia, quam ad uepsarii legitiniani esse negabant, ut huius filium avi heroditate privarent. Hic autem diei se non solum in hereditatis sed etia in in civitatis discrimen venturum esse, si talia iudieibus probentur, nam si vos decepti,' pergit orator, ereditis ei neganti matrem nostram ei ve suisse, nos pariter cives non erimus quippe post Euel idem archontem nati. Quid hine aliud sti ei potes quam uelide archonte Perielis legem instauratam esse. Altero loco ' Euxit heus quidam probat
patrem suum revera ivom suisse deinde persequitur: iis lem. poribus natus est, ut etiamsi ex altera duntaxat parte uerit civis, civem eum haberi conveniat, eum natus sit ante Euclidem. Qui igitur ante uel idem rehontem nati erant ex civis cum peregrina aut atticae eum peregrino nuptiis civitate non ea rebant neque nothi erant. Hoc quomodo factum sit egregie illus traxit Sehaeso ): Athenis seil propter belli peloponnesii turbas in maximis angustiis versantibus peta nulli cives patria amantes ex coloniis eo reverte eunt inter hos multos suisse credibile est qui aut nati essent matre peregrina aut ipsi per-ogrinam duxisse ub cum autem archonte ueli de Aristophon
Ando de Myst. p. II, 9 3, Tisameni s plii ma. Revera non inter se pugnare Tisameni et Dioclis seps,ismata Dentimis e Timocr. p. 13 4 42
iam demonstravit s. . aber in pee da fide moe ori de Ist. p. 51 sq.; idem enset rote, bist of r. vii , p. 293.
82쪽
legem tulisse peregrina natos υ θους esse, hos omnes qui robus adversis patria auxilium ferre non ut itavissen civitate carere nee esse suit Aristophontis vero lex non diu valuisse videtur:
scholiasta enim ad Aesellinem x ex uuieti eritia et iei libro tertio de vetere comoedia refert Nicomenem legem tulisse, nequis eorum qui post Euclidem nati esse ut ei vita lis particeps osset, uisi ex utroque parente cive natus esset; qui vero alite uel idem nati essent nulla quaestione habita cives ut haberentui . Quaeri potest quid actum sit da eiusmodi liberis qui nati sint post Euclidem archontem, sed Ex parentibus qui eo anno iam iniissent matrimonium. Nisi lex inhumana et iniusta sit diconda, etiam his idem ius decernendum videtur. Nullus igitur in posterum sermo potest esse de Aristophoniis lege qua ante Euel idem nati ex cive cum peregrina pro civibus habiti fuerint,
cum revera Nicomenes huius legis si auctor ei Aristophon antea contrariam tulerit. Nonnulli inter Mahula ista et inso videre sibi visi sunt discrimen ' utroque autem voeabulo eandem quidem significari conditionem, at satis iudicari alterutrius voeabuli usu fueritne mater an pater non usus civitate alti ea. In hanc inducuntur opinionem, quod exstent loci ubi vocabula νοθος et ξένος coniuncta inveniantur, ut in orat ad V Eubulidem in ubi haec legimus: lieuisset nimirum iis, si in aut ξένος ego essem, omnium mearum opum caper ii reditatem,' quibuseum omnino eonserantur quae paulo ante leguntur ': ego aulem, iudices, me Atheniensem esse duco, ut vestrum quilibet sese, et eam matrem ob initio agnoseo quam vobis ostendo, ne quo o alia natus hane mihi arrogo de patra, Athenienses, idem contendo. Cum autem orator h. l. de matre atque de patre locutus sit e
1 e Timare h. p. 6, 9 s. 2 Platner, citri tur Icennin. d. olt. r. p. 235.
83쪽
mox sequantae voeabula νόθος et ξωος, censent utrumque uo ineudisse re. Eo lena modo ristoteles k commemoratis θου et ξευους, se ita quoque u in e nihil cerbi ho de diserim in statuere possimus.
Grammati ei dein quod diximus discrimen inter νε υς et 9ὸθ ή tradunt' de nomine ξένος ne apud eos quidem ullum
invenitur testimonium Molor et Sebo euiann docent νόθους relatos esse in demi non item in phratriae tabulas. o autem probari potes ex omparatione civium adscripti torum, nam iii, cum phratriis et gentilius non reciperentur, auae tribubus et deviis adscribebantur j. Isaeus videtur indieare Allienienses noulos legitimos reddere potuisse reser enim uel enio item senem Alces cuiusdam rogatu alterum huius liberorum in phrateras suos inducere voluisse suum ei nonien ad identem filium Philoctemonem vero non concessisse neque phrateras admisisse: sic te in orieti deinde ira incensum e silii ulciscendi cupidius ardentem desponderi sibi voluisse Demoeratis Aphidnae sororem, se agitantem ut liberos ex illa muliere progreatos perhiberet, in bona suci inmitteret, si Philo temon edere nollet necessarios igitur bene gnaros ab ipso illud aetatis provecto prolem non esse exspeetandam, sed vestendum esse ne alio quopiam modo liberi prodirent, x eaquere soro ut multo maius exsistere discidium, Philue temoni perisuasisse, ut ineret a patre puerum hunc in phrateras indue i
84쪽
condicionibus iis quae Euctemoni placerent id est uno addito agetis. Filio genuino Ruperstite videmus uetemonem ilium Alces quem uel euaonis nothum fuisse satis videtur probabile pro suo inscribere phratriae libro statuendum es igitur, quamquam hoc unicum huiusmodi rei exeinplum est, licuisse ei vi attico consentientibus omnibus quorum interesset liberos ex concubina pro legitimis agnoscere, ita vero ut non paria cum genuinis haberent iura, sed tantum partem bonorum paternorum
Nothos vero missos faciamus qui in iuris attici disciplina haud minus molestiarum praebent quam inter Athenienses praebuisse credi possunt, et transeamus ad iuris instituta de adoptione.
Ne fabulas mythosque commemorem unde dis imus Aegeum habitum esse filium adoptivum Pandionis Theseumque Aegei, praemittam Isoeratis oeum ex aeginetica oratione', quo apparet ius adoptandi et testamen d faciendi, quod proprie unum est, omnibus Graeeis in usu fuisse: legem de laudere debetis, inquit, per quam nobis et liberos adoptare licet et de re sa- miliari nostro arbitratu statuere, cum legem hanc orbis liberorum oeo esse intelligatis quae quidem eam vim habet atque essici ut et cognati et nulla nee essitudine coniuncti inter se magis urent. V Deinde affirma hanc legem innibus Grae eis probari, omnes enim, clim aliis de rebus multis dissentiant, de an idem statuere . .
85쪽
C silebre adoptionis institulum illustraturi primunt videamus de voeabulis quibus hac in re veteres utuntur. Qui sive privatus si vo magistratus silium ab alio adoptari sinit atomis di
patrem naturalem attinet, νετός, πο - εισποιητὸς γειέσθαι,π εινα sive εἰσα- ναι dicitur adoptantis ratione habita εἰ
dui adopta ποιεῖται, εισποιεῖται, εἰσαγε δ aut si σποιεῖ lioelamen rarissimo usu, unde adoptans ipse quoque in τος dicitur ). Adoptio ipsa πο-ις vocatur j. Vocabula θέτης, lib. auaeque hine nascuntur de industria milio, quippe quae sint recentioris elatis. Verbo iam monui adoptare et testamentum sacere arctissime inter sese cohaerere, tuost inde ortum est, quod iureaitie heredis institutio per testamentum D adoptio inter vivos proprio non disserunt: si apud Isaeum' legimus: quibus o nim silia sint legitime quaesitae, nemini eorum per leges licet si quo silium instituero neque o norum partem alie ui legare nisi cum siliabus V et paullo infra 'ὶ , lex en in disertis verbis ita praecipit, qui silio nullos relinquat ei licere bona sua per testamen tam cuicunque velit legare; sin autem idem
86쪽
80silias relinquat, ita valituram esse voluntatem patris, ut, qui hereditatem eius adeat, is una quoque filiam in matrimonium ducat. V in illo qui,
eum testari potuit intestatu mortuus est, παις diem supremum obiisse dicitur i. e. prole nulla relicta neque genuina neque adoptiva neque spuria ). Nobis vero nunc tantum de adoptione dicendum est quae fit inter vivos, uam adoptio peris flamentum et ea quae in iure apud rehontom si alias iuris ei vilis partes speetant sed dissicillimum est hae omnia ita
distinguero ut numquam iuris sa initiarum sine transgrediaris. Ipsa natura laetum est, ut is cui liberi nati non sint alienos sibi adsciscere cupiat, ne nomen sum atque Iamilia prorsus intereat Athenienses vel publice huic rei consulebant lage enim archonti mandata erat a miliarum cura ne interire ut ὶ vix opus est demonstrare iam antiquitus exStitisse adoptionem eiquo iura quaedam tributa suisse quod ex legibus apparet quas Solon hae de re sanxit, velut ex ea qua cautum erat omnibus qui adoptati non essent, eum Solon magistratum iniret, licere suo arhitratu sua legare, nisi haberen liberos genuinos mares. In rem tam antiquam ulterius inquirere opus
haud ita utile videtur, quare potius ipsa iuris instituta de adoptione consideremus et ordine ad has quaestiones respondeamus, cuinam ueri ius adoptandi quis adoptari potuerit, quae reliqua instituta de adoptione valuerint. Λ uaeritur cuinam si tu adoptandi. Primariam legem de adoptione ab oratore Demosthenis aequali ' discimus: si quis orbus et suormn bonorum dominus situm adopiari , ratum id esto. Vocabulis suorum bono num
87쪽
8 Idominus operae pretium est attendero hine enim illi qui ipse adoptatus est filium sibi adoptare non ieet ex lege ab
eodem oratore tradita λ): qui non adoptati fuerant, cum Solonare hontis magistratum iniret, iis legiam Entum sacere suo arbitratu licebat adoptatis igitur non licet testamentum agere, se viventes relicto naturali lilio redire possunt aut mortui reddere hereditatem proxiinis cognatis eius qui adoptaverat VHae ita perspicua sunt, ut explicatione non indigeant: equo tamen ita universa ex exposita est, cui excisaei atque Apollodori testimoniis haec addamus: ne inini non te et de mnis suis constituer prole mascula arenti, nisi si sorte suri sus sit aut prae senio aut per aliam quampiam causam hae ialego indicatam meta Lis parum sit compos; quae ii mantur e augentur ab Apollodoro haee die sint et considerate porro ues orbus quidem quis sit, condendi testamenti potestatem habere, si de iret aegrotantem aut veneno inlaetum aut mulieri obsecutum aut sonio aut suroribus aut aliqua necessitate i cum ventum legandi potestatem habere leges vetant.' Alioloeo Isaeus docet nemini ex iis quibus filiae sunt legitime quae sita per leges licere neque filium adoptare neque bonorum partem ulli legare nisi eum filiabus. ' i loe totam legem videntur continere, quae praeterea in eadem Apollodori oratione αὐτola se ilicet νωα νιν ho modo laudatur j , quicunque non adoptati su rant, iis sua, ita ut ne impedita sint ne iudicio in ea agatur, cum Solon magistratum iniret, legare suo arbi
88쪽
iratura ieet, nisi quis furoribus aut senio aut venesidio aut ni orbo aut mulieris persuasione aut harum aliqua causa deliret aui necessitate aut vinculis circunt ventus sit. V Adseripsi sigi sormulam, ut hac saltem occasione probare in sanam mentem nos vetare dem habere iis legum sormulis quae in alti eis oratoribus exstenta . Nonnulla praemittam, quae a viris doetis hae de log disputata sunt Hieron. Wol voeabula σοι μὴ ἐπHrai, uro στεμῶ ἀπειπεῖν --IDκάσασθαι interpretatus est: quihus ius civitatis non ita datum est ut ne abrogari nec in controversiam vocari queat V elitus: quicunque eives adseriphi non sunt ne in in controversiam illis faciente de bonis aut iudicio experiente eit. V eighi ea non in ego seripta suisse videntur, sed ab ipso oratore explicationis gratia addita, et ita interprelatur: qua adoptatione vel arrogation auiiserim ius exeludendi quos velint sua hereditate aut hereditatem virginem v heredein iure petendi. V unsen , si vertit: quicunque adsciti non sint. ut neque exeludere cognatos neque eorum sibi vindieareae reditatem possunt. V latne δὶ hoc inodo legem coin modissime Oxplieari posse censet: die nichi uti e nomine ne timer d. h. die gelio reuen onnen rei ulter das ilirige versu gen so asses h non ede verWehri uel nacti luem odo vota thren verwandion tuo epidikasis ange stelli Uerden hann.
Haud igitur iniuria Wol ad hunc locum adserit sit: in his
legi lius inultum est obscuritatis tum propter vetustatem et depravationem tum ob alliditatem oratorum, qui eas et mutilare
et suo nommodo quovis detorquere solent. speetiuini causa interpretationes nonnullas attuli, quarum tamen nullam prohandam censeo ad unum omnes nini explicani vocabula σοι μὴ μεα o ηντο per eives adscitillos aut per
nives ad ei titios et filios adoptatos, quod vix credo legislatorem
89쪽
Voluisse evolvas exiremam orationem astu Leocharemo e tibi apparebit ex oppositione voeabulorum σοι Drεποίσου et ς δὲ ποι θεῖσιν etiam ioc loe sermonem esse debere de filiis adoptatis. Cavendum igitur ne voeabulis sententiam obtrudamus quae iis non insit, praesertim cum appareat oratore inlusisse et civem ad seititium de industria eum filio adopta loconsulisse hic enim uti patre gaudet non naturali, ita ille eiusmodi patria si solent oratores Lysias e. g. diei ustum sibi videri non semel tantum mori commeruisso, qui dicat se a populo civem esse alloptatum et uin tamen popul tuu quem
patrem situm vis et iniuria affecisse deseruisse arguatur, ' et Lycurgus' monet homines quemadmodum erga naturales parentes et adoptivos omnes non aeque sint benevoli, ad hunc nodum erga regiones qua natura nos nou attingant sed post aequisita sint minus lienigne assuetos esse. Interpretes ad hanc oratoris fraudem an lusum dieam omnino non attenderunt unda sequitur omnes interpretatio ues, quae
quod dixi landamenta nitantur salsas esse. Nihili facienda est Reis Hi eoniectura ista ab oratore ipso explieandi ausa addita
esse scriba postquam legem recitaverit mox en in orator legem interpretatur et ea occasione utendum erat, si perspicuitatis causa aliquid ad I re voluisset. Quoquo te vertas, innumerae diis gultates te obruunt, nullaque ex iis verbis sententia elici potest fieri potest ut hiatus nobis imponat aut additamentum nescio unde petitu in in legis contextuni irrepserit, at interpretari talem logum idem duco atque Aethiopem avare, quare optimum segerimus hunc logum iis adscribere, quos insanabile vulnus assixit. Legitur deinde: Lot μὴ πεποί - - τὰ αὐτο διαθέσθαι
1 Demost ,. p. 100, , s. Nun demum video in schoemanni ad nota. tione ad meum, p. 2 0 hune illud σοι mi πεπιι - eodem mod intest.
90쪽
εἶναι μει ν εο εα η elegantissime quidem pro τω αὐτων et μω ἐθέλωσιν, sed minus conveniens graeei sermonis legibus. Qui talia eo lassavit ex oratione ipsa meliora diseere potuerat,
Quae in legis formula sequuntur nulla addita ircumscriptione aperte salsa sunt: non enim unicuique licet lestamentum laeere si liberis masculis genuinis caret Melius Isaeus doeet legislatorem etiam curasse quid seri oporteret, si lilia natae essent melius orator ipse noster in legis interpretalione ): legem audivistis, quae testamenta sacere nousinit, si liberi sint genuini. V Alius vero locus Isaei εὶ mihi obiici potest, quem ipse supra laudavi at aliud oratori aliud legislator agendum est. Hunc enim perspicuum esse opo te ne quidquam non complectatur necesse oratori vero ignose potest, quod hoc loco prorsus omiserit legem de eorum testamento qui silio reliquerunt, cum satis constare Philoctemonem nulla prole reliei decessisse, et hoc ei in primis agendum esset ut adversario demonstraret eum neque furore neque senectute debilitatum testamentum feeisse rectissime enimeensebat haec ab adversario allatum iri, qui nihil magis imperet quam ut testamentum irritum redderet. Eodem modo alio oeo nihil omnino addens de liberorum ori, itale hae tanium dieii': non omnia testamenta lex iubet esse rata, sed ea solummodo quae scribens quisque suae mentis sit compos. Sed ad legis formulam redeo numquam mihi diligenter ει putanti ipsius oratoris vocabula persuadere potui . . tantum partem totius legis recitandam fuisse eamque partem porsus