장음표시 사용
41쪽
S. B. De matrimonio iure familiarum vetito. His de legibus brevissimus esse possum, nam familiarum ius omnia inter cognatos et agnatos matrimonia concedit praeter adscendentium eum deseendentibus et uterinorum. Licuit autem Athenis sororem non eadem matre natam in matrimonio habere, ut ex multorum disertis testimoniis apparet j. Fueritne annus legitimus quo matri inonium iniri lieuerit, nescitur. Certe viro non lite hat uxorem ducere antequam libro lexi archico inscriptus erat. Ceteroquin es alu ipse anti-Lheus se duodevicesimo aetatis anno patris rogatu matrimonium iniisse. Puellas autem admodum iuvenes nuptum dari solitas esse e Xenophonte in apparet. I.
Iura coniugum inter sese re ipsa dividuntur in iura quae ipsos coniuges Melant et quae perlinent ad eorum opes. Hi nolit ut hae disputationis nostrae pars nee esse hilariam dividatur.
Nulla inter Iuturos eoniuges iura sola sponsalia effieiunt:
42쪽
35 haec tiim demum valere incipiunt, cum sponsus dotem aceepit, natu eum qui dote aceepta sponsam non duxerit lex iubebat τι, ν προικ' ὀφείλειν ἐπ' νέα ὀβο-ς, ut Demos lienes' doe ει quid hae signisse sint intra videbimus
In Iamilia allie summa aue toritas erat penes maritum uxo enim iure altito ultra spumenti medi innum contrahere non poterat', unde semper in aliena manu esse dehebat.
In primis autem nobis inquirendum est qualenus ipse mari-ius uxoris κυ ιος fuerit; nam, ut in supatioribus' iam vidi mus, maritus neque per aetum inter vivos neque per testamentum alteri despondere potui uxorem, nisi ipse eius κυριμ esset Collatis iis quae de tutela apud Athenienses traduntur ' hae iuris regula eonstitui posse videtur maritus uxoris κύρια est in iis rebus, quae ipso matrimonii tempore peraguntur: i iis vero, quae soluto
demum quocunque modo in atrimonio eventum ia- patrem aut fratres aut avum superstiles habet. Filii vero pieteri sui iuris Iaeli matris κύριοι suut; nec umquam huiusmodi seminae maritus sive dotis sive opum uxoris κύριοι est, at Lantum SuS-s uolus et cura harum rerum penes eum est. Marito in iure uxoris persona sustinenda erat, quod stoeemur
ab Aristophane j qui lepide Thracum effeminatum regem per.
stringit dicens: οὐ- ώ γ' υ λέγουσιν αλουργIta ἔχων κατάπαστον και - ἀνην ἐς αρματρις viso διώξει Σμικύθη, καὶ κυριον.
Seholiastes quem Suidas sequitur, ad huno locum explanan -
43쪽
duiti de iure attico agit et explieat, quae explieatione egere
non videntur. Hoc vero nilii ad rem. Ipse poeta salis luctilente nobis demonstrare videtur At lienis mulieris in ius voeationem iis verbis fieri solitam fuisse , δεινα καὶ ὀ κυριος Nemo ex poetae voeabulis hoc non si ieiel. Idem tamen setioliuin nondum e manibus dimittam, eum iliusmodi in ius voeationis exemplum at addatur quale uni litaui saetu in esse censeo. Exemplum illud est: Αα :rαο ἱα καὶ κύριος. Aspasiani ab Hermippo accusatam delansam esse a Pericle constat i se cum ex ipsius Perielis lego vetitum esset matrimonium cum peregrinaeon trahi vereor ne pericles non ut Aspasiae κυριος sed ut eius patronus egerit. Eiusdemmodi quid de Hyperide censendum est qui non oratoria lantum arte sed etiam mulierculae forma
permotis iudicibus Phrynen capilis perieul liberavit λ'.
In iure igitur maritus uxoris personam sustinens eius opus est. Non multa praeterea iura inter coniuges oviluus vix enim opus esse videtur dicere Athenis idem valuisse institulum, quod in exeultis civitatilius omnibus valet vietum se ille et maritum uxori praestate oportere. Hoc tamen institutum arctissime eohaeret una ea lege, qua is qui dole accepta spousam non duxis ς et iubebatur doleti debere cum novem obolorum usura. oe ex e epto nullum institutum de iuribus coniugum inter sese lege deliinitum fuisse videtur lxes loquitur ipsa ea magis natura quam lege eonstitui. Si tamen Cratini sabula quae Πυτίνη inscripta est ad nos pervenisset, inde certiores seminus de κακώσεως uetione. Nun aulem diiudicasti nequit utrum tantummodo pieterorum an univorse uxorum omnium quae a maritis non hene haberentur gratia instituta suerit aaelio Photius tu corruptissima glossa assirmat reliqui vero omnes de hae κακωσεως actione laeent. Qui inter veteres et
44쪽
probatos auctores hae de re loquutitur , nitidi nos dueeut.
Epicleri autem κάκωσις erat, cum geneste proximus earu iniuria alliceret aut, si pauper esset, neque duceret nequo cum dote locaret. At de coniugum iuribus inter sese ne verbum
qui deus innotuit. Salius enim se eiusmodi instituta omit-lere qualia a Pluta pelio discimus '. Neque malostem de iis
tribuo quae recentiores scripserunt de causis, ob quas uxores κακώσεως actione contra maritos potueriti agere j. Plura nota sunt de κακ σεως actione ipso in iure si vero tractare non est huius temporis ). Non tamen inittendum est
id iuris institutum quo sanciebatur, quid marito uxorem in adulterio deprehendenti agere ieersit Partem vero lantum tenuissimam legis explieare cogimur eamque reliquis multo minus probat testi inonio confirmata in eum hoe loe nobis tantum inquirendum sit, quiti ex adulterio se putum suerit quoad coniugum ipsorum iura specta l. Duo sunt atti ei oratores qui
agunt de adultorio Aeschines et Apollodorus ). Qua vero
maxime ad rein nostram faciunt e seliines omisit, quo fit ut ab Apollodoro diseenda relinquantur. Hi autem ita tisi mulier pudicitiae suae non pepercepit, simul et uiarili aedibus et urbis aeris ei iei lor Dolendum est nullum amplius huius instituti testimonium superesse hanc enim orationis partem intuentes et diligenter epulanies, quo tandem consilio orator haec qualia unque de ea lege orationi suae inserserit
45쪽
nullam iustam reperimus causam, nihil quod prudentiae nomine sit dignum, quo sil ut dubii haereamus utrum Apollodorus sit auctor dignus quem in alti ei iuris instituit indagandis et constituendis impune sequamur, an hoe de adulteriis institutum seriori uidam rhetori debstatur, ut ius atticum cordi non esset Lysias narrat Hipponi eum uxorem propter adulterium iussisse suas sibi res habere: hule vero testimonio legis nullum indie tum inest. At lamen fides nondum negata est et aio instituto et aliis bene naultis quasi rectissime stiri posse videu- . tu sed nequaquam certo sciuntur, cum estimonia nos deli
Atile iure nulla inter uniuges erat saeuitatum communio. Dos ' numquam in mariti possessionem edebat, nam i quis plura iniisset matrimonia, ex quibus omnibus liberos suscepisset hi dividebant bona paterna, dolem vero maternam sibi quisque vindicabat j. Remotissimo tempore dotes iam dari solebant Plutarchus enim narrat Solonem vetuisse ne darentur: in reliquis matrimoniis Solon dotes ne darentur vetuit, vestes ires et parvi pretii utensilia praeterea vero nihil sponsam a serra iubens. V In reliquis matrimoniis, inquit, nam genere proximi iubentur aut ducere aut locare cum dote paup res filias hereditarias. Primariam Solonis legem no argumentum speetantem indicare videtur Plutare lius ), at haud set an fieta
46쪽
59 sit, naui permagna exsta exemplor uim opia, quae dotis saetamentione arguunt Athenis quocunque tempore dotes dari solitas fuisse ): vix autem eredamus eiusmodi legem exstilisse et toties non vindicatam suisse. Denique nonnumquam, quasi Drissima sit res mentio sit puellarum sine dote desponsarum ). quae προικοι dicuntur '. De reliquis donis quae propter matrimonium dabantur exponere huius loci non est ). Hae vero dona nequaqtiam eon-sundenda sunt gum dote, nam si quis quid nuptiarum ergo non aestimatum dederit id ei postea repetere non lieet, si sorte fiat, ut aut uxor sponte sua maritum deserat aut maritus eam doin expellat δ). Longe alia autem institula valebant de dote, quae qualia suerint videamus. Dos aut ipsa dabatur sponso' aut tantum laetiora dolis ad eum rediban Ly). Dabatur autem testilius advocatis, cuius rei sat exemplorum asiat Nonnumquam etiam fiebat, ut pars
bee k i, sta tali deroth. I, p. sis permulta ollegit exempla 2 1.3 g. de bonis Aris . p. 353 4 5 Is de Pyrrhi her. p. et g 29 i
47쪽
iantu in dotis dare tu ipso matrimonii tempore altera parte iuposterum pro inissa λὶ Quaesitum est quanta dos vulgo uerit uae vero a retorti quidquam consei nequit. Demosthenis pater filium unum et filiam unam reliquit uui ei rei ter quatuorde imma lentorum saeuitatibus horum duo alenta dotem filiae seripsit. Ex 1pedeeim talentis quae Diodotus habuit unum dolis bini ne siliae dari mandavit eum habere duos lios et filiam unam . Onolori die uniue plus triginta tale illa fuisse sororis do unius tantum sui latenti ). Nulla eri regula suis so videtur nec quidquam et ieiendum est ex lio Isaei Isalo' . videturne vobis ullus filius adoptatus lana sore impudens, ut filiam sui patris genuinam alii locaret cum dote ne decimam quidem parto in pateriae hereditabis assequenae. Bene enim animadvertendum est ea ita orator nobis proponata itie iure fleri non potuisso si quis enim si iam genuinam relinquit et illium adoptat quem heredem scribit hunc eam dueere diserte lex iubet . sine genuinis filiabus neque adoptare te et aque cuiquam quidquam suorum dare' '). Mirum lamen si altero loco V legirandium spuriae lilia Pyrrhi dedisse trium milium dractimarum dolem, eum saeuitates trium talentor uni essent. Iani diu obtemperatumo post luit Pollio' emendanti Σιλ α pro τρισχs is, nam si n- diu dedisset id quod nunc legitur orator revissimo intem alio post dicens eum ne decimam quidem parte in hereditatis eone essisse aravissimo usus suisset mendacio nec
48쪽
Φ tamen quem quani fallere potuisset eum omnes optime meminissent universas opes trium talentorum fuisse quorum tria
milia drachmarum iam sextam partem efficiunt, mini in ut nunc dixisse reditur ne de eiusam quidem partem. Iam attigimus legem de pie ieris ex infima classe eivium ): haec vero nunc pertraetanda Et quantum fieri potest illustranda est. Si Posidippi alior uti, que Iabulae superstites essent aut Dinaretii oratio do Aristophontis silia j, haud dubie indo principium duceremus huius legis exponendae at livida aetas aevirum nulli pepergit. In patione autem adv. acartatum εὶ αὐτοις quasi μουσι legis formula servata est, quae tamen, eum
49쪽
42reelissime a rectentiore Ialsario omposita esse censeatur ), nobis nihil prodest nisi in iis quae etiam aliunde nota sint. Cum autem in ipsa oratione ibi inveniatur quo lex ea sule tatur aut explieetur ad alios eonfugiendum est. Plures in antiquitate sabulae exstaban quibus nomen Emanis νος erat,
ut Apollodori Carrstii Anaxippi Diphili Philemoni g. Fieri potest ut ea Posidippi fabula quam Barpo oration laudat etiam
hoc in argumento versata fuerit. Harum tamen uin nulla ad nos iram aetatem pervenerit, fortunae gratia laetum est, quod Terentius Apollodori ΕmDκια μενον in hormione suo expresserit legem igitur atticam illustrare conabor ex eo mico latino. Leguntur autem haec δ): lex es ut orbae qui sunt genere proxumi iis nubant: et illo dueere eadem hae lex iubet. Hoe quoque nostrae legis apii in eadem omoedia invenit iri ): verum si cogitata est maxuuae, non sui necesse habere sed id quod lex iubet dotem daretis quaereret alium virum. Quibuscum omnino conserenda sunt j:
dolem dare, abduco hane minas quinque accipe. Videmus igitur eum Terentio vel potius Apollodoro ongruere ea quae leguntur in initio logis in oratione adversus Maeam latum servatae. In sal, ut a praeterea sermo est de alia legis parte quam suo loco φὶ raptavimus. D inde lantum legoni laudare videtur quatenus ossietum petitaeosio melim uorum contineat liis scilieet os quinque minarium sive quingentarum drae limarum numeranda erat nisi ex allica revera omnes
50쪽
pruxtiuos cognatos andem dotem ad immerare iusserit quod urgere nolo, sed bene attendendum Est hoc etiam eos testari, qui data onera res atticas nubis enatrant. Harpocration seil. ex Dinare hi oratioti de Aristophontis lilia et ex Posidippi sabula eiu onstrare conatur epiclepos pauperes omnes cum quinque minarum dote locandas fuisse proximis cognatis uine sit, ut plane dubii haereamus utrum maioreii fidem tribuamus ei qui legis larva uiam composuerit an exigographis. Unum tan- tu in eo illo pugnare videtur: dos se ille et qua proxi in cognati pauperet epiclerum dotare debebant conveniebat cum ratione horum redituum. Deinde uti eum est in hac lege nihil latui de eo quod saepissime usu venisse necesse est, ut quaereretur quid faciendum esset, si proximus cognatus ipse esse ex classe θητων, vani proximi cognati θουσσων fuerint quidem saepe ipsi τες. dat neliis solvenda dos minoris pretii Erant ne liberi ali hoc ossieto En libi quaestiones quibus responderi non potest, nisi ex legis consilio quo si revera cavit ne gentes interirent et consuluit commodis ipsa ruin θησσων, non dubitandum est quiu fuerit institutum etiam θητας debere dueere aut locare pauperem filiam hereditariam. Aristophanes grammaticus I hanc legem a Solone institutam
esse dieit, quod Diodorus' a stirmat ille vero addit ho insti lutum ab Atheniensibus in renovatis legibus ita tutatum esse,