장음표시 사용
221쪽
Pauli fuisse contra ipsa contexim verba, prouocationem Paκli, qua Caesaremsuum esse Iud. Etiam in eo cem fatebatur. omnino nego Caesarem legitimore mum Iudicem Pauli fuisse. nam cum ea quae-
.. - ti O quae unc agebatur inter Apostolum,
ε . i. Iudaeos,qui eum tradiderant in manus Roma- Missami, Iu norum, esset quaestio de Religionei certe non δμήλη . poterat Iudex legitimus esse Princeps infide- ς' i' lis,&hulaus. Causam autem illam fuisse Religionisperspicuum est ex cap. 21. Act. ubi Paulo dicente, semissum esse Christo, ut gentes doceret: Clamor populi ortus est, tolle de ter- ra huiusmodi non enim fas eit eum vivere. exca. 23 ubi Paulus ipse dicit,quoniam de spe,&resurreetione mortuorum4go iudicor. rex cap.24. ubi accusant eum Iudaei, tamquani auctorem Sectae Nazarenorum. ex cap. 2s. ubi Praeses ipse Romanus dicit: Cum stetissent accusatores,nullam causam deferebant,de qui
bus ego suspicabar malum quaestiones vero quasdam de sua superstitione habe antadue uis eum, lae quodam Iesu defuncto, quem assirmabat Paulus vivere. taque praecipua quaestio erat de resurrectione Christi cuius quaestionis esset ne Caesar iuge legitimus an non Rex ipse iudicet. Deinde ipsa verba contextus nusquam dicunt Caesarem fuisse legitimum Iudicem Pauli. quod tamen Rex assirmat, Se itide me repre- hendit, quasi negauerim aliquid contra ipsi contextus verba, nisi forte codices Anglicani a Latinis, Graecisque dissentiant id solum nos legimus, Ad tribunalCaesaris sto, ubi me opor-
222쪽
tet iudicari. paulo post, Caesarem appello. Act.2s. Et rursurmCoactus sum appellare Caesarem Act. 28. Hic nusquam lego, Caesarem fuisse Iudicem legitimum Pauli, ed solum ob importunitatem Iudaeorum, coacturi fuisse Paulum appellare Caesarem, non ut iudicaret causam religionis, sed ut eriperet eum de manibus Iudaeorum, quibus non facile eripi poterat per Praesidem Iudaeae Iarn enim expertus fuerat Paulus debilitatem, ne dicam improbitatem Felicis Praesidis , qui plane agnouerat innocentiam ipsius, tamen ingratiam Iudaeorum reliquit eum vinctum cum magistratu abiret, ut legimus Acst.24.
Pergit Rex pag. Ἀ3. Ubi vero, inquit fasce Ruiospopulosubmitti debere diffutat, hocsediationumfundamento Mitur , ut probet nosRegibus aut laritatem a Deo immediate , perinde ac Pontifcibin,esse concessam. lam Rex quilibet, inquit, a populosuo eligitur Limois,opuia numquam ita suam potestatem in Regem transfert, auin illam sibi in habitu retineat,ut in certia cambin etiam acta recipere possit. Haec ille, qui si dignatus fuisset verba mea, m. ημφκt in libro meo posita sunt recitares respon- tau
dendi labore opus non esset. Aio igitur me misi. nusquam disputasse , fasces Regios populo submitti debere Libellus quem Rex ad marginem notat exiguus est, clocus quem ex eo libro citat breuitanus, Recognitio videlicet in librum tertium, qui est de Licis cons lat lectos locum notatum, nihil eiusmodi reperiet.
223쪽
Aio praeterea, non esse in meo libro illa verba, quaeRex citat ut mea; Rex quihbct a popu-so suo eligitur. Haec enim propositio nec mea est neque ullius alterius, quod sciam, cipe tissime falsa est; cum tam multa sint in Orbe terrarum Regna successi uadiquubus successio
non electio locum habet: nonnulla etiam te .ctiva, sed per lectores designatos, non perpo
Denique neque illa sententia st propriὸ
me .Qmb populus numquam ita transferat potinalcm suam in Regem, qxtin illam sibi innabitu retineat. Ego enim sic dixi: Itaque Nauarrus loco notat in cap. Nouit. de Iudic. no
tab. 3. non dubitat stirmare, numquam populum ita potestatem suam in Regem transscr0, quin .ssam sibi inhibitu retineat, ut in certis casib setiam actu recipere possit. Haec verba auctoris notissimi unr, per omnes Christianas prouincias, a surimis lecta, considerata longo tempore: tamen nemo unquam scripsit, Nauatrum iecisse fundamenta suditionis. Cur igitur nunc tandem mihi soli verba Na uarri refcrenti caluinnia struiturὶ Quod autem & Nauarrus,&nos dicimus:
populi potestatem in Regem esse transsatam, habetur apud Iustinianum Imperatore n stir. de iure natur gent. ciuili, , sudin quod Principi placuit. Sed intelligitur de primo diis Regnoru, non de quacunque Regni adeptione. Initio enim inerum suit populis, vel Magistrati cum determinata potestate, madcertum tempus sibi creare, ut Respublicaesi-
224쪽
berae faciunt, vel Regem cum absoluta porcstate, serpetuum eligere, atque in C totam suam potestatem trans terre; ut in Regnis sit
cess1uis fictum esse videmus sed post caquam Magistratus siue temporalis, siue perpetuus creatus est: non habet Imperium populus in Magistratum, sed Magistratus , ac Regius po- tintinum in populum meque licet sine frauipsimo crimis ea legitimo Principe suo defice re, aut seditio hem, rebellionem, e agitare. Pcrgit deinde pag. 24. e quod in eadem Recognitione dixi,Saulem, Dauidem,& Hie roboam,quamuis a Propheta inunctos in Re ges, tamen non sine populi assensu regnate caepisses conatur refellere ex eo quod Saul sorte electus fuit in Regem, ut sanctus Matthias sorte electu stin Apostolum, quemadmodum enim sanctus Matthias immediare a Deo, sine Apostolorum consensu electus Creditur, quia cccidit sors super Matthiam si, etiam Saul immediate a Deo , sine populi assulam fuisse credendus est electus in Re
Respondeo Sc sanctum Matthiam 5 Sau-ian, quamuis sorte electi situ, non tamen im ' mediate a Deo, sed per consensum hominum 5. is , electos esse. Qus d enim attinet ad sanctum batis Atia- Matthiam , historia perspicua est, Acl. I. San stolorum eis- stu enim Petrus Conuocato coetu fratrum. - μή qui erant adcen rum viginti docuit exprophetia necesse esse eligi num in locum Iudae. tum communi conserti electi sunt duo, qui videbantur omnium retior scd quoniam
225쪽
non constabat ex duobus uter esset praese rendus, confugerunt ad orationem,&ad consilium sortium, quo in rebus dubijs uti sole bant Iudaei, ut intelligerent voluntatem Dei. illa enim optima est electio, qua homines eligunt eum, quem a Deo praeelectum sibi persuadent itaque dederunt sortes eis, orantes Deum, ut sortes dirigeret, Mostenderet colsgno quem ipse praeelegisset. b.utem ceci dit sors super Matthiam,ipsi quoque eum ele gerunt quod enim nos legimus annumeratus est cum undecim Apostolis, in graeco rex tu est 4-φφiΘη ess suffragi)s electus est, ut etiam interpres Chrysostomi vertit. Itaque Deus elegit sanctum Matthiam, inpostoli eundem elegcrunt. Elegerunt autem Apostoli partim iudicio, consilio proprio, partim Saul Rιὰ o. Ortium auxilio. μα , fisos Mu'd autem ad Saulem attinet, res est ad stagiis alii huc clatrior sorte enim electus est Saul, uti, εμ beret populus signum diuinae voluntatis, de sciret quem tuto eligere, in quem potestatem suam transferre secure posset. Et quidem cadente sorte super Saulem, multi de populo. clamauerunt, vivat Rex multi etiam recus, runt consentire in eam electionem sed paulo post cum Saul facto quodam egregio virtutem suam probasser, unanimi consensu electus fuit, ut habetur I Reg. D. Perrexit, inquit A Mim scriptura, omnis populus, fecerunt ibi Re-- 2: gem Saul coram Domino in Galgala Vra 2 2Euli. tem intelligatur iudicium sortium fuisse apud crimisa Hebraeos indicium potiris, siue praeiudicium,
226쪽
quam absolutum iudicium consulendae sunt Scripturae diuitiae losue 7. I. Reg. I . Ionae In his enim tribus locis inueitigatur per i tus , quis ex multis reus esset commissi delicti. Sed ille in quem sors cecidit, non prius punitur,quam ipse delictum ore proprio conti te tur. Quod postea Rex addidit de electione Summi Pontilicis, non coniectu sortium in urnam, sed pregrandi pecunia in Cardinalium fauces, ad calumnias pertinet. Nos certe electioni Pontificum bis interfuimus, nec tamen de praegrandi ista pecunia quidquam audiuimus sed solemne est aduersariis id, ingo unus aliquando forte peccauit ad omnes atholicos transferre sic enim feliciter ipsorum Euangelium propagatur. Quod vero pag. ras.&Iχς. dicit, mirari se quod lapsus memoria, ita eodem paruo pusculo mecum ipse pugnem, quod Saulem, dc Dauidem a Propheta inuctos dixerim eguime populi consensu, ut Regnum adipiscerentur: tamen in eodem opusculo scripserim, Cypriani aetate potestatem eligendi Episcopos non fuisse apud populum: Ego admirationem
eius miror; haec enim inter se contraria non
sunt, Rex eligebatur a populo tempore Samuelis, &, Episcopus novi eligebatur a populo tempore Cypriani quae enim, rogo, hic Contrarieras, quae repugnantia est, ubi personae, Sc tempora diuersissima sunt 3 quod si illa
contraria sunt, etiam ista erunt contraria, csucum ipse pugnabit, qui dixςrit, Rex Poloni qeligitur a Populo Imperator non eligitur a
227쪽
' populo, sed a Principibus Rex Francoruή noque a populo, neque a Principibus eligi- tur, sed haereditaria successione Regnum
- V Discoporum, ipse his verbis testatut
a.C Friaisi. b. I epist. 4. Apud no , ferὸ et prouin ςi s uniuersas tenetur, ut ad ordinationes ritu celebrandas ad eam plebem cui Praepositus ordinatur Episcopi eiusdem prouinciae p-ximi quique conueniant, Episcopus deligatur plebe praesente, quae singulorum vitam plenissime nouit, uniuscuiusque actum de ' eius conuersatione perspexit. paulo ante: Vt plebe praesente, inquit, vel detegantur malorum crimina, vel bonorum merita praediis centur. Haec ille, ex quo intelligimus ad plebem pertinuisse Episcoporum electionem et testimonium vitae,&morum ad Episcopos autem prouinciae eiusdem per iudicium,
At, inquit Rex, cum agitur de Rege, Bellar- minus vult per consenuum populi eligendi potestatem designari cum agitur de Episcopo, eodem illo consensu non ius eligendi sed electionem ab alij sectam confirmiancti intelligit. Respondeo , nullam hic quoque eue repugnantiam nam conseosum populi fuisse neςegarium ad Regis electionem demonstrant verba Scripturae, quae dicunr, Fecerunt ibi Regem Saul coram Domino:
consensum populi adhibitum fuisse ad testia
228쪽
nonium ferendum de vita, & moribus etiagendψrum, vel electorum ab Episcopis, demon lirant verba sancti Cypriani paulo ante
Pergit Rex, a pag. 17. ad 33 multa dicie de coniuratione puluerati aduersus Garnet- tum, Muidcornium Iesultas de qua re, quoniam maxima ex parte in facto consistit, Mextat publice edita actio in Garnelium, plena mendacijs. breui extabit responsio, quae iam tota conlcripta est, atque a me quoque diligenter perlecta ; ad illam lectorem remitto Id solum paucis refellam,quod in historia ista percensenda, aduersus Belluminum proprie dicitur H πνis,
Scripserat Bellarminus, Henricum Garnet Itatum Iesultam,proditionem illam puluerariam ramantali nouisse quidem, sed in confessione sacramen tantum tali,quam dctegere nulla ratione poterat. Rex sum' pr
contra demonstrare nititur, maria et tum 1
eius proditionis extra confestionem sacranae noui talen conscium fuisse:&prodrtiones eiusmodi in sacramentali confessione auditas, posse ac debere detegi, modo persona confitentis siqe detegatur. Ad haec duo ita respondeo. ausit Garnelius, non solum in iudicio, scd etiam in ipso theatro iam iam moriturus ape tu pronunciauerit, se proditionis illius conscium non fuisse, nisi in confessione sacramerali; testes multi sunt, sed unus praecipuὸ vir grauis, non sacerdos, non Iesulta, non seminari,filumnus, qui in ipso theatro prope p. sim Garnet tum ciun esset, ex ore eiusdem
229쪽
Garnelii id se accepisse mihi sancte assirmauit. quod ego facile credidi, qui multorum annorum Garnetri consuetudine usus, optim Enoui summam illius viti probitatem, cinno centiam, cum summa ingenij,, omnis generis eruditione coniunctam. Sigillum. vero confessionis sacramentalis Anir ω posse detegi ad ingetis detrimentum auerten
tet . z dum , modo periona confitentis reticeatur;
. M.,ctu non ignoro. Sed quaero a Rege, si Garnelius distetera in retulisset, scire se Regi a proditoribus mortem aliquo μμ imminere: an passus fuisset ob religionem sacramenti confessionis personam proditoris silentio praeteriri certe qui confessionis sacramentum nullum esse credit, quique eiusmodi sigillum, ut Reipublica maxime pernidiosum
auersatur, mox Garnelium rapi in vincula, Scexquisitissimis tormentis examinari iussisset, neque destitisset donec in cognitionem Proditoris, omnium eius consciorum deuenisset: licet igitur proditionem in sacramenta-Ii confessione cognitam verbis generalibus Christiano, pio Principi aperire, ut rem dium imminenti malo parce, quia pro comperto habetur, eum Principem nihil ultra bs. intcrrogaturum essed Principi a vera Religione alieno, qui igillum confessionis diuinitus imperatum irridet, quem satis conita non passurum, ut persona confitentis latear, nullo modo licet. Denique ex pag. I 34.73J. 43s opinionem crudelis saeuitiae in Catholicos a se remo- .uere conatur, r-mn, inquit, id constanter
230쪽
ad aera, hic neminem siue meu,μ dae' a Ro. gina temporibu , consistia, ac Religionis ausolita supplici assectum. Nam quantumuis
ReligioniJua deditussi quantumuiseam aperte, es constanter profiteatur, nκllum ei a legibus impendet capitis periculum, nisi comperto contra leges, extem aliquo actu deliquisse aut coniurationem, consiliumve summa rei perniciosum inius sexceptis tantummodo saer culis, cateros Pontifciarumpartium, qui in transmarinis regionibus initiantur. Ad haec facilis est responsio imam tametsi A verumsis verum esset, neminem in Anglia religionis
se externo aliquo actu deliqueries tamen 1.LMm εο quia leges prohibent recipere Sacerdotesca propter Reutholicos in domum, prohibent reconciliarii' cum Ecclesia Catholica, prohibent interesse sacrificio Missae, iubent praestari iuramcntum de Primatu Regis in spiritualibus, vel certὶ iubent suscipi iuramentum de non curanda excommunicatione Summi Pontificis,4 alia id genus multa quae ad Religionem pertinet: idcirco qui ultimo supplicio assiciuntur propter transgressionem eiusmodi legum, merito 'sic possunt vltimo supplicio amni propter religionem. Deinde qui plectuntur, quia secris ordinibus in transmarinis regionibus initiati sunt. cum in patria eiusmodi sacri ordines non conferantur nonne propter religionem plectuntur nonne sacri ordines ad Religionem pertinentis Hinc videsicet tam multi num