장음표시 사용
321쪽
Iuiuium da uae partes summa potestas in rebus EccIq-Hbuia tui. si asticis penes Principem terrenum esset: euit , et, ἡ denter ostendemus ex apertissimis testimoniis
Dis ηρα hui, napistola ad solitariam vitam agentes: uindo,atria condito aeuo auditum citi quod iussicium Ecclesiae suam auctoritatem ab Imperatore accepit aut quando hoc pro iudicio agniturn est mosius Cordubae Episcopus, re fetente Athanasio in eadem Epistola: Ne praecipe, inquit, nobis Imperator in hoc genere, sed ea potius a nobis duce. tibi enimDeus Imperium commisir nobis autem ea, quae sunt Ecclesiae concrcdidit. Sanctus Ambrosius M. diolan Episcopus in epist.3 s. ad sororem,scribit se Valentiniano Imperatori dixiste: Nolite grauare Imperator , ut putes re in iis quae Domini sunt, aliquod Imperiale ius habere. publicorum trbi maenium ius commissum est; non sacrorum. Idem etiam in oratione d e tradendis Basilicis, multis doce tam peratorem in Ecclesia e illa, S: non superEcclesiam: Miudicia Ecclesi istica non ad Imperatores, sed ad Episcopos pertinere Sanctus Martinus Turonesii. lis Episcopus Maximo Imperatori in faciem . clixit: Nouum eme, Minauditum nefas, ut causam Ecclesiae Iudex saeculi iudicaret, testis est Sulpitius libri. sacrae historiae. Sanctus Augustinus Episcopus Hipo onensis, in epistol. 6. o. cis3 docet quidem piorum Regum esse Ecclesiam defendere . seuerisque legibus, ac poenis haerericos ab Ecclesia damnatos coer-
322쪽
cere. Sed ibidem Donati itas grauiter reprehendit,qubd causamEcclesiasticam ad Regem terrenum iudicandam, non ad Episcopos detulissent. Sanctus GelasiusRomanus Pontifex, in epistola ad Anastasium Imperatorcm: Nosti,inquit, fili clementissime, quod licet praesideas humano generi dignitate rerum terrenδ-rum , tamen Praesulibus diuinarum deuotus colla submittis.& paulo post Nosti itaque ex illorum te pendere iudicio, non illos ad tuam redigi posse voluntatem. Sanctus Gregorius Papa lib. s. epist.2r Scimus, inquit, piissimos Dominos disciplinam diligere, ord me seruare, Canones venerari, sise sacerdotalibus negotiis non miscere. 1 mostm-Venio nunc ad Principes saeculi. Constanti imo nus Magnus , cum Donati e non contenti ni p=mtipa Episcopali iudicio, ad ipsum causam Ecclesiae seruum . detulissent,ita exclamasse fertur: O rabidis roris audacia sicut in causis gentilium fieri solet,appellationem interposuerunt. Refertia cverba Constantini Optatus Mileuitanus lib.i. contra Parmenianum, De eodem ita scribit S. Augustinus in epist. 61. Constantinus non est aulus de causa Episcopi iudicare. Valenti- manus senior Imperator, referente OZomzno lib. 6. hist. c. . Mihi,inquit,qui sum in sorte plebis,fas non est talia negotia videlicet Ecclesiastica perscrutari. Sacerdotes, quorum ista curae sunt, inter se ipsos, quocunquC VO .luerint loco conueniant Theodosius Iunior
Imperator in epist ad Synodum Ephesina . Illicitu ,inquit,est,illum, qui non sit ex orduip
323쪽
sanctissimorum Episcoporum Ecclesiasticis
immisceri tractatibus Basilius Imperator oratione habita in octaua Synodo : Haec inquit, inuestigare, quaerere, Patriarcharu, Episcoporum dc Sacerdotum est, qui regiminis ossicium sortiti sunt,qui sanctificandi, qui soluendi,qui ligandi potestatem haber, qui Ecclesia-
sticas adepti sunt claues;non nostrum,qui pasci debemus,qui sanctificari,qui ligari, vel a ligamento solui egemus. Carolus Magnus leges quidum aliquas iuri communi addidit .sed in eis reuerentiam, subiectionem ad Sedem Apostolicam Romanam plane admirabilem, his verbis testatus est Licet vix ferendum ab
illa senes a Sede imponatur iugum,tamen feramus,&pia deuotione toleremus Refert hanctententiam , ex Concilio Caroli Magni, Gratianus dist. I i. can. 3. eandem sententiam a olo acceptam, suam quoque feceruntEpi Gopi Concili Tiburiensis cap. 3o Addimus ultimo testimonium Regis Theodorici, qui,
quamuis haereticus Arianus,lset, non tamen sibi Primatum in Conciliis assumebat.scenim
legimus in Synodo quarta, sub Symmacho Pontifice Romani Ad haec serenissimus Rex
taliter, Deo aspirate,respondit, in Synodie earbitrio, in tanto negotio sequenda prescribere; necive aliquid ad sic, praeter reuerentiam de Eccle uasticis negotiis pertinere. Habemus igitur ex testimonio Principum, tum Ecclesiartum saeculi, longillimo a vero aberrare, qui Regi terreno Primatum in rebus spirituastibus, de Ecclesiasticis tribuunt.
324쪽
Pergit dei se Auctor Apologiae pag. Q. atque ait, aud etiam Christum dixtin ego, Regnum suum non esse de hoc mundo, in es ut qua sunt Caesaris Caesari tribuamus, ct qua Dei, Deo.Qus verba ut vera, diuina sunt, ita applicationem ineptam, dc ad rem nihil facicntem, quiuis facile iudicare poterit. Regnum quiridem Christi non fuit ex hoc mu do sed tamen in hoc mundo fuit,le est: ac per hoc Vicario RegnuCbr Christi Regis in terris obedientia debetur ab omnibus,qui partem in Regno Christi habere 2 ἡ-.u;- volunt & quemadmodum nos reddenda Cae his monilosari, qua Caesaris sunt, non negamus, id est, fuit, is s. tributa, honorem,ac obedientiam in rebus, d negotijs saeculi: sic etiam optamus,ut Quae Dei siunt, Deo reddantur inre qua primo loco ponenda est fidei Catholicae integra inuiolataque pro sessio, ad Christi Vicarium fidelis,dc pura obedietia. Q Dd autem auctor Apologiae subiungit, siccundum Theologiam non repugnare fidei, Manimarum saluti, si ciuilis obedientia ciuili Magistratu deferatur, verum est: sed falsum omnino est quod sequitur, in Breui Apostolico cotrarium contineri. rubuisset omnino iste Auctor, qui toties hoc repetit, vel uno in loco annotare verba illa Breuis,ubi dicatur, ciuilem obedientiam ciuis Magistratui exhibere, rem esse fidei Catho
licae, salutique contrariam sed neque annotauit, neque annotare potuit, nisi verba Breuis corrumpere dc sua verba pro verbis Breuis substituere voluisset.
Ocnique pag. 28. post nugas, conuicia,
325쪽
quae libenter omittimus, virilia graui Theologo, qualem se Auctor ApolUῆetae iactat,indignissima si-t,concludit hoc dilemmates Aut IVulpum H iis tirineli obtemperare in temporalibus auti pq m, si tiret quod nemini dubium espotest, cur tam iniquus est, ct crudelis in Catholicos μοι, timeret ne legitimo Regis sui, dato obtemperent ' si non licet , cur rationem non reddit,
causam non exprimit, unde id prohibet ' sed facilis est responsio Admitto enim licere subditis Principi suo obtemperare in temporalibus modo quae Princeps iubet, non sint contraria Deo, qui est Rex magnus super omnes Principes: sed nego Pontificem summum, tam fuisse iniquum, crudelem in Catholi cos, ut eis imperaret, ne legitimo Regis sui
Iuram. An mandat obtemperarent neque enim Iura- Ilia abneta mentum proposium suscipere legitimum ti-- eon mandatum, dici ullo colore potes cum eo
tinet frit auramento cogantur Catholici fidem Catho Hrii lielm bnegare,ut supra demonstratum est. Ex quo etiam manifeste refellitur, quod Auctor
subiungit de exhortatione ad Martyrium subeundum. Contendit enim Auctor pag. λ exhortationem illam solido fundamento. rere, clim possit Catholicus, d religionem Romanam ardenter profiteri, quod Papa iubet,i simul ciuilem obedientiam principisust praestare, quod Rex iubet. Iam enim non semel demonstrauimus Regem ciuili obedie-tia non eae contentum, sed iditaecipue in votis habere, ut a Catholica fide Catholicos auertat, de ex Catholicis haereticos faciat nam
326쪽
Im amentum, quod Fidelitatis appellat, praeparatiora dispositio est ad Iuramentum de Primat Regis in spiritualibus. Et ca brte
causa est,curarchipresbyterum e carcere non dimittar, quamuis primum Iuramentum prinstiterit, quia sperat eundem ad alterum Iuramentum taedio carceris, istumnarum se posse perducere quod Iuram e tum non tectὸ obscure,sed aperte manifeste nouam hinresim de Primatu Regio,in rebus etiam sacrista spiritualibus continet. Postremo, Apologiae Auctor pag. O. a I. fingit Pontificem Maximum ex falsis rumoribus de nimia Regis seueritate in Catholicos, permotum fuisse ad hoc Breue tam temere conscribendum quod idem dicit accidisse Pio V. quando sententiam exc5 municationis
in Reginam Elizabetham tulit: clementi VIII quando paulo ante obitum Elietabcili ae duo Breuia in Angliam misit, quibus tum Regem praesentem, tum alium quemcumque a Regno exclusit, qui Religionem Catholicam non profiteretur quae duo Breuia cottania esse dicit fidei saepius datae,in varijs pror sttationibus,quibus operam suam obtulit, omniaque ossicia pollicitus est, quae conducere possent ad hunc ipsum Regem in solio collo cadum.Itaque Auctor huius Apologiae paucis hia. verbis tres summos Pontifices, Paulum . Pium V. leuitatis temeritatis, Clem. VIII. non solum temeritatis, sed etiam perfidiae reprehendit. At ipsa rei veritas simpliciter exposita, nullo nostro labore addito,&sine ulla arte
327쪽
Rhetorica, Auctorem Apologiae falsitatis, vanitatisque conuincet Paulus enim V. non ex incertis rumoribus adductus est ad Breue scribendum, sed ex notissima, grauissima persequutione, quam Edicta publicata testantur,&ex ipsi Iuramenti formula ad nos transminsa. Itaque non erat opus, ut Auctor luderet
m. b'ῆ in nomine Babylonis, dessepti collis Vrbis, ad
fliaisa dicta quam Undique rumores,d nunci deteruntur; af Babioni neque, ut probaret ex Patrum testimonijs, de sacru uteris Roma intelligi, quae sanctus Petrus de Babylone scripsit in priore epist. cap. s. Fatemur enim Romam non solum in epistola S. Petri,
sed etiam in Apocalypsis ancti Ioannis per Babylonem significati sed Romam Ethnicam, non Romam Christianam, Millam, quae ebria
erat de languine Martyrum Iesu non illam, quae Iesum Filium Dei,& Martyres eius honorat denique illam, quae habebat in fronte inscriptam blasphemiam mon illam, quae, Ut scribit sanctus Hieronymus lib. 2. in Iovinianum, scriptam in fronte blasphemiam, Christi confessione deleuit Pius etiam . non vanis quorundam delationibus temere abreptiis est ad excommunicandam Reginam, sed ex notis jublicis eius criminibus; ac praesersim quod instar Apostatae Iuliani, ex ficta Catholica, manifesta haeretica, de iurata Catholico- Ω str*m rum hostis euaserit. Denique Clemens VIII. Ciqm Viit duo Breuia anno 16oo tribus annis ante Obl-
tum Restinae ad Catholicos misit unum ad
Angliam. Clerum, alterum ad populum quibus Breuibus non, ut iste mentitur Iacobum tui: Sco
328쪽
liae Regem a solio exclusit, sed consilium dedit quale dare decebat summum Pontificem; videlicet, ut Catholici operam darent, quantum in ipsis est, ut Rex ad Religionem Catholicam bene affectus eligeretur. Habemus enim exemplaria Breuium thorum in manibus,& ijs diligenter inspectis, nusquam inuenimus nomen Iacob Regis, aut alterius particularis personae, sed solum generatim, ut diximus; cohortationem ad Regem orthodoxum, pium constituendum. Quibus verbis non iacobus Rem1blum Iacobus Scottae Rex no excludebatur, et sed includebatur potius , quoniam Ministri ti 'eius maximain spem fecerat, eum non abhor Catholica.rere a fide Catholica suscipienda; praesertim cum Rex ipse ad Pontificem ipsum, nec non ad Cardinales Aldobrandinum,in Bellarminum literas scripsisset plena humanitatis,qui bus praeter caetera petebat, ut aliquis ἡ gente Scotorum Cardinalis S. R. E. crearetur, Vehaberet Romae, per quem facilius 'utius cum Pontifice negotia sua tractaret. Quare Pontifex non perfidiae accusari, sed spe sua flustratus dici merito potuit. Ad extremum
addit auctor Apologiae 115 defuisse in Anglia; qui Breue hoc fictilium, in odium Papa compositum, disseminatum fuisse suspic tentur; cu'd videlicet illud iam longe ab omni Theologia ratione, prudentia, politica,sensu donique communi abhorrere perspicerent sed Pon riscem maluisse altero Breui demprioris confirmare , ut culpam suam sciens , pruden jemynaret. Nos vero non ignoramus tutis in
329쪽
Anglia, qui primum illud Breue confictum
. . existimauerint sed id non accidit ex eo,quod . ' a Theologia, vel prudentia abhorrere videre- μι--Αn xur, ς eo, quod nonnulli cuperent hac sti 'Φρrit fraude Catholicis imponete, atque essicere,ut Iuramentum propositum suscipere non dubitarent. Qua fraude comperta, summus Pontifex alio Breui, fidem priori facere voluit, ne pharmacum spirituale per hanc Daemonis artem inutile redderetur quo facto, non culpam geminauit,sed fraudem detexit,lenebras dissipauit, veritati, ac sinceritati adituni patefecit
dicam Benedictionem . Renuntiatum est nobis, reperiri nonnullos apud vos, qui, cum satis declarauerimus perliteras nostras anno superiorex Kalen. Octob. informa Breuis dat.s, vos tuta conscientia praestare non posse Iuramentum, quod a vobis tunc exigebatur δε praeterea stricte praeceperimus, ne ullo modo illud praestaretis: nunc dicete audent huiusmodi literas de prohibitione Iuramenti, non ex Intini nostri sententia, nostraque pro '
330쪽
ptia voluntate scriptas fuisse sed potius alioris intuiti, atque industria eaque de causa ijdem petiuadere nitu-tur, mandata nostra dictis literis non esse attendenda. Perturbauit sane nos
hic nuncius, eoque magis, quia experti obedientiam vestram fili nostri unice dilecti qui, ut huic sensi e Sed obediaretis,opes, facultates,dignitatem,liberitatem, vitam denique ipsam, pie ac generose nihili fecistii nunquam suspicati essemus potuisse vocari apud vos in dubium, fidem literarum nostrarum Apostolicarum, ut hoc praetextu vos ex mandatis nostris eximeretis Ver imagnoscimus versutiem atque fraudem ad uessari humanae salutis, eique potius, quam vestrae voluntati tribuimus hanc renitentiam Ea propter iterum ad vos scribere decrevimus, ac denu0 vobis significare, iteras nostras Apo-st. licas, anno piae terito x Kal. Octob. datas de prohibitione Iuramenti, non solum motu Droprio,&ex certa nostra
scientia; verum etiam post longam, S: grauem deliberationem de omnibus, quae in illis continentur adhibitam, fuisse scriptas , de ob id teneri vos, illas