장음표시 사용
351쪽
eumdem tendit, ut Primatus Apostolicus negetur, Trimatus Regius in spiritualibus co-1tituatur. Atque hoc eit, quod Satanae fraudibus&stra agemati Bellarminus attribuit:qubdideo apertissime explicare volui, quia Auctor Apologia pag. 63. se diuinare non poste dieit, cur Satanae versutias in eo Iuramento esse censuerit Bellarminus. Quod autem addit pag. . o coelum a terra longius distare,quam professio obedientiet ciuilis erga ciuilem Regem distat ab iis omnibus, quae fidei Catholicae
aut Primatui sancti Petri, quo quomodo sunt finitima; iam supra aepius refutatum est, neque libet eadem tam saepe repetere. Iam verbpag. 63. valde molcste tulit Apo-lagiarAuctos verba illaBellarmini: Certesenim quibuscunque verbis, Iuramentnm ab aduersariis fidei'concipiatur in Regno isto, eo tendit, ut auctoritas capitis Ecclesiae, a siccetare sancti Petria succetarem Henrici octaui in Anglia transferatur. ac primo ad inuidiam Pontifici Rotriano conflandam, dicit Regem suum non praesumpsisse umquam nouum articulum fidei condere aut de aliquo articulo fidei sciudicem constituere; sed omnibus artis euli fidei se submisisse, non minori humilit te,& modestia, quam quemvis explebe totius Regis deinde addit, Multo faciliivposse Regem suum probare, se maioribus suis, tam quoad persona, quam quoad virtutes succesiisse quam probare possit papa se sancto retro
Riccedere, siue quoad personam, siue quoad'
352쪽
doctrinam. Quod ad primum attinet, nos quoque negamus summis Pontificibus no A. p.,au. uos atticulos fidei condi posse, si ex articulos .,fia. fidei intelligantur immediate: reuelationes uus condari Dei. ic enim Ecclesia fundata dicitur supra fundamenta Apostolorum, Irophetarum Ephes. Σ. quoniam illis immediate reuelata sunt mysteria nostrae fidei, illi verbum Dei literis mandauerunt, Zc voce etiam viva praedicauerunt, ut ab ipso Domino immediatEa ceperunt. Si tamen per articulos fidei significentur quaecunque dogmata, quae fide Cathq lica credi debent, siue sint conclusiones exuerbo Dei, atquς exprimis articulis fidei deductae, siue explicationes prim riorum articulQ-rum: tu ver,non dubitamus 3 summis Pontia ficibus, coadiuuantibus Conciliis Episcopo rum, multos articulos fidei conditos fuisse. quales articuli sunt definitiones generalium Concilioruin, Nicaeni, Constantinopolitani, Ephelini, aliorum. Sic etiam nos quoque negamus Pontificem Romanum, iudicem se articulorum fideiumquam conss uuisse,in eum sensum, quem haeretici nobis obiiciunt, quali
ntifex Romanus iudicare praesumat, an ar-3iculus fide accipiendus sit an non. Et scimus
omnes Romanos pontifices non minori humilitate, & modestia, iudicium suum subiicere solitos omnibus articulis fidei,atque unumquemque ex plebe. Sed si iudicare de articulis fidei, sit, quando dubium est, an Miqua sen rentia ad fidem pertineat, vel non pertineat
353쪽
discernere a qua parte sit veritas; tum omnino credimus summum Pontificem de articulis Miae rudicare tollatur aequi uocatio, comnis calumnia inuidiaque cessabit .us d autem attinet ad successionem, Romanum Pontificem S. Petro in Apostolica dignitate, potestate succedere, fide Catholica credimus, ub in ullus omnino he sitandi relinquitur locus: Iacobum autem primum Henrico octauo succedere in Anglicani Regni possessione, non arbitror ullum esse tam impudentem, qui dicat fidesCatholica esse tenendum, ut qui id nega-S c si ra uetit, haereticus haberi debeat. Quod si ita est, . ' , ' mulio certius probatur S. Petro Papam o
eestrio suo D anum succcdere, quam Henrico octauo Iacessore Prin Cobum primum. At, inquit aduersarius , si de
jum successione Romani Pontisicia in Cathedra T. Pe- , trinultu haesitare potest, cur Bella invi ipse lib. a. de Rom. Poriri e cap. Ia Grli cap. b. dicit idρiὸ credi, ct certitudine morali tantum concludi Respondeo, hanc meram esse calumniam, Ealsitatem nam lib. 2. cap. I 2 proba Bellat minus, fide Catholica esse tenendum: Romanum Pontificem iam to Petro in supremo totius Ecclesiae Primatu succedere; neque
in toto illo cap. legitur illud pie credi, vel ms-rali certitudine concludi in lib. autem quar-IO cap. s. non agitur de succcssione, sed de firmitate in fide; afferi turpi credi, Poli xificem etiam , ut personam particularem haereticum esse non posse, cum in superioriquus eius libri capitibus demonstratum esset iudicium summi Pontificis ex Cathedra do-,
354쪽
ri obooxium esse posse. itaquie Auctor Apologiae mala fide nobiscum agit, ut lectoribus per
Transit Auctor Apologiae pag. 66 ad eam partem Epistoli refellendam , in qua Bella
minus scripsit,Non esse auditum ab initio nascentis Ecclesiae,usque ad hec nostra tempora, quod ullus Pontifex Principerri ullum, quamuis haereticum, quamuis Ethnicum, quamuis persequutorem caedi mandauerit, aut caederi ab aliquo forte patratam approbauerit. Id ve- tb falsum esse demonstrare contendit, ex eo,
quod fatis constat a summo Pontifice muli bella Imperatoribus mota fuisse, in quibus u Imperatores victi fuissent, occidi etiam potuissent. Respondeo, Bellarminum non esse loquutum de caede quae in praelio accideres ruisset,sed de parricidio, quod per proditores,& sicarios patraretur. Quamquam bella Imperatorum aduersus Pontilices uix 'ςἶδΠ M; tuti Pontificum aduersus Imperatores, nisi de maniaua-fensionis causa, vix in historiis ulla reperietur rint. Addit Aduersarius, Henricum quhytum Imperatore a Pontifice reprehensum fuisse,quod Menricum quartum Patrem sepeliuisset. Respondeo, nihil hoc ad rem facere reprehendit enim Pontifex honorificam sepulturam Imperatoris in haeresi, cichismate, excommunicatione defuncti, quem non gladio aut veneno , sed naturali morbo extinctum esse constabat. Addit secundo, extat orationem in Consistorio a Sixtos. Pontifico
355쪽
Ma imo habitam, in qua laudatur caedes Henrici terti Francorum Regis, ipse monis patrator. Respondeo, Sixti V. oratam extare, nisi apud hostes Eccle-isi xtum ediderunt. quamuis autem hosti fides haberi non Mobeat; neque etiam si hostis non esset, fides ci haberi possiet, curri Sixtus orationem diam in Consistorio secreto, nullo excipiente, habuerit e neque eam Orationem vel ipse ediderit, vel ab aliquo alio edi iusserit esto tamen, ut vis, sit oratio Sixti . Pontificis ea quiliis Antisiixto legiruti, quid in
ea reperies, nisi laudes Sc admirationem fa-pientiae,&prouidentie Dei Hoc unum admiratur, naudibus in o sum Sixtus extollitiqubdad Regem Maximum in medio exercset sui sedenrem, multisque custodiis circumuallatum, simplex monachus, non mutato habitu, neque gladio clypemve armatus, libere penetrauerir, eumque unico cultelli icti ne-Cauerit. Ra oratione admonitos:voluit Reges Sixtus Pontifex, eum qui dixit, Nolite tangere Christos meos, sar pe per inopinarὀs euentus poenas de illis sumere, qui inaccessibiles,& inuiolabiles videntur. Imperauerat Rex ille, Virum sacratum Episcopali,& Cardinaliati dignitate fulgentem in Iacobo Regi Anglorum arctissimo sanguinis vineulo coniunctum mactari virus est Deus Christum suum, dum per alium aeratum virum,alio qui militi: imperitum,&inermem, Regem eundem non sine manifesto diuinaeprquidentiae miraculo interfecit. Ergo Sixi pontifex, Meque Re-
356쪽
gem caedi imperauit, neque caedem , ut a priuato illo homine factam approbauir;sed iudicium Dei, prouidentiamque laudibus celebrauit. Vtrum enim monachus ille rvcte, an secus egerit, poenam,an praemiu apud Deum meruerit, pontifex in oratione sua non definiauit: quia opus Dei, iwn opus hominis praedicandum sui ceperat Deus autem, honis&malis hominum voluntatibus, & DpCrihus, uis
stissime, sapientissime ad opera sua perficienda uti potest,& solet certe in Achis Apostolorum cap. . scriptum est: Conuenerunt vere in ciuitate ista aduersus sanctum puerum tuum Iesum, quem unxisti, Herodes , Iontius Pilatus cum etibus, populi Israel, acere quae manus tua, consilium tuum decreuerunt fieri Fuit igitur Christi passio opus diuinae manus, diuinique consili j & tamen pex
manus, voluntates impias scelestorum hominum perpetratum. Contra autem permanum Iudithae, sanctae videlicer, religiosissimae foeminae, idem Deus Holofernis Prinei-pis caput amputauit; per manus Phinees, magna cum ipsius laude, nec sine ingenti prae-ruio, Deus idem filiam Principis Madian, una cum fornicante Iudaeo, de medio sustulit. At que hςc, quae dicta sunt de sola Dei iustitia, prouidentiaque aSixto Pontifice commendata, testimonium habent ab iis, qui Sixtum con-eionantem audierunt, qui acta Consistorij breuiter annotarunt. Qu9d aute Auctor Apologiae subiungit,Sixtum Potificem facile fuisse monachum illum in albu Sanctorii relarum,
357쪽
nisi Cardinales quidam prudentiores impedi-uissent, quia sine Auctore dicitur, de omni verisimilitudine caret, in album mendaciorum referendum erit.
Pag.7 i. dc duabus sequentibus, describit Au- cstor Apologiae contradictiones, quas in libris pqη σμη Cardinalis Bellarmini, de Controuersiis fidei
ctou.ι ν te reperitile gloriatur atque ad eum n nem se Batam. Di facere dicit, ut nemo miretur, si in hac causa des, bisOM. Pontificibus, caedes Principumi non iubentibus neque approbantibus, secum ipse pugnat. Referana igitur bona fide omnia verba Aduersarii, ac deinde responsionem subiiciam,&Jectori liberum relinquam, ut iudicet, a Bellarminus sibi contradicat, an Auctor Apologiae impudens calumniator dici mereatur. Prima contradictio dellarminus lib. s. de Iustificatione cap. I. affirmat raudd propter incaertitudinem propriae iustitiae,&periculii nanis gloris, tutissimum est, fiduciam tota in sola Dei misericordia de benignitaxe reponere. Quς eius assertio e regione cotraria est toti tractarioni, ist sic dica torrenti illorum quinque de Iustificatione librorum , in quibus ramen libris, ea quae iam citaui verba conti
Responsio. Haec prino contradictio merito contemni potuistit, cum Auctor non indicet cui sententiae contraria sit ea sententia, quae paulo ante recitata est. Sed placet breuiter admonere in illo ipso cap. 7. haberi conciliationem contradictionis, quam ipse Bel tarminus praevidit occurrere potuisse Lectori
358쪽
parum attento. Ibi enim docuit, non sic esse s liti Mnduciam in sola misericordia Dei constituen .uciam μ'
dam, quasi nulla sint vera merita hominis tu in ap
stificati, vel quasi iustificatio sit imputa tia, dia. O in non vera, vel quasi nulla possit fiducia in bo bonis . --nis operibus collocari sed sollim quin ad tu λω. perbiam euitandam utile sit no respic ς propria merita, sed Rei misericordiam quoniam de propriis mcritis an illa habeamus, incerti sumus, demisericordia vero Dei, qu5d infinita sit, dubitare non possamus. Videat lector totum illud caputi sententias Patrum qilae
in eo citantur ac praesertim illam sancti Beria pardi serm. 68. in Canticaci Pernicios a paupertas,inor meritorum: praesumptio autem
Spiritus, fallaces diuitiae, ideo diuitias Mpaupertatem ne dederis mihi Domine, ait Sapiens Felix Ecclesia cui nec merita sine praesumptione , nec praesumptio absq; meritis deest habet merita, sed ad promerendum, noli ad prς sumendum. Secundase Deus non inclinat hominem dmalum, neque Physice neque moraliter, lib. a. de statu peccati, amissione grati ap. Ita mox contrarium affirmat ibidem paulo post, quod Deus inclinat quidem ad malum, non physice, sed tamen moraliter. Responsio Bellarminus declarat in illo ipso capite, quid intelligat per inclinationem ad malum Physicam, vel moralem, dicens : Physice inclinare, esse immediate mouere voluta re adactum, moraliter inclinare, csse imperarς vel consulere, actus fiat,ex qua declaratione
359쪽
- δε tollitur omnis contradicito nam tam dicit πιι--τPςVmnQ inclinare physice mouendo vo--iai. sisinon, sed occasionaliter ωmoraliter immittend' cogitationem aliquam bonam, ex qua malus ob suum vitium occasionem sumat iudicandi melius esse huic nocere, quam illi, siue huic potius iniquitati seruire, quam illi:
non significat, Deum inclinare qluntatem moraliter,imperando vel consulendo malum quod esset contrarium superiori sententiae, sed Deum inclinare per se ad bonum, immittendo bonam cogitationem, ex qua sequatur occasionaliter inclinatio moralis ad malum, qua-
enus ille vitiu suo malus, cilla cogitatione mouetur ad malum. Exemplum ponitur ibidem ex verbis illis Psal. 1q . Conuertit cor eo- um, ut odirent populum eius quae verba sic exponunt sanctus Augustinus, Theodoretus, ut dicant Deum id fecisse, non peruertendo corda AEgyntiorum, sed benefaciendo populo suo quod videntes, cogitantes Egyptii, maioris odij occasionem acceperunt. Tertia Episcopos Apostolis succedere,'esbyteros septuaginta discipulis, docent constanter omnes Patres, ait Bellarminus lib r. de Clericis c. i . Sed contrarium affirmas; quod
Episcopi non proprie succedunt Apostolis, lib. . de Pontifice cap. 2I. M u. Responsio. Episcopos succedere Apostolis, Episcopi ς quatenus illi fuerunt primi piscopi particu-
π l xium Ecclesiarum, ut Iacobus Hierosolymi-
-Dis quis lar minus in lib. de Clericis Episcopos autem
360쪽
hbn proprie succedere Apostolis , quatenus Αpoitoli erant, id est, misti in omnem terram cum plenissima potestate, docet idem Bella minus in lib. de Pontifice. Praeterea in pri
te loco dicitur Episcopos Apostolis, ir sbyterosieptuaginta discipulis succedere itiposteriore loco id explicatur, Mostenditur, quomodo succedant, Z quomodo propriὀnon succedant quae duci non sunt contraria. vel contradictoria, nisi apud eos, qui Logiacam ignorant, vel lenta communi carent. Quarta Iudas non credidit, inquit Bella minus lib. I. de Pontifice cap. Ia. At contradiacit lib. 3. de Iustis cap. et . ubi ait, Iudas iustus fuit,t certe bonus. Responsio. Distingue tempora, & concor uia casis dabis Scripturas Iudas credidit, iustus ac bonus fuit initio electionis sum, sed postea
tentatori succubuit, non soli1 non cre .
didit, sed etiam fur esse coepit, Dominuri prodidit, & tamdem laqueo se suspendit. Quinta. Obseruatio legis secundam substantiam operis requirit, ut sic praeceptum ob
seruetur, Ut peccatum non committatur sic
ne fiat homo reus ob Praeceptum non impi tum, lib.3. de gratia, dolibero arbitrio cap. s. Contra, sciendum est,non esse omnino idem,' facere bonum morale,&obseruare pretceptum secundum subitantiam operisci potest enim seruari Praeceptuni secundum substantiam operis, etiam cum peccatio. Ibid. cap. Responsio. Qui fecitat praeceptu secundum'