장음표시 사용
361쪽
substantiam operia, non committit peccaturriptae uaricationis illius praecepti, neque reus ethob illud praeceptum non impletum sed tamen is, sensi potvst simul pcccare contra aliud praeceptu,&ν. s aruari Ie reus alicrius praecepti non obseruati qui substanti autem facit opus bonum morale, nullum pec-r 'm catum illa actione committit exempli gratia: ες η mit eleemosynam , quando tenetur Xer scepto, sed facit eam, ut videatur,& laudu-tii ab hominibus .is implet praeceptum secundum lubstantiarii operis; tamen non facit opus
bonum morale. quia quamuis non sit reus prς cepti de eleemosyna iacienda, ut Bellar minus docci in priori sententia tamen peccatum in an is lotiae committit, adeo non facit opus bonuni morale, sed malum, ut docet in posteriore sententia. Sed Auctor Apologiae non multum curat de sensu, dummodo verba contrarium sonare videantur, quomodo in omni
bus libris, in ipsis etiam Scripturis diuinismuiras contradictiones inueniet. In Euange
holegimus, Nemo bonus, nisi solus Deus, Lucae 18. Sc rursum legimus Euge serue bone &c Lucae s. , Decurio vir bonus Schustus, Luc. 23. Dicat igitur Auctor Apologiae sap-ctum etiam Lucam contradictiones in Euangelio suo scripsisse. Sic etiam S. Paulus I. Cor. 8 dicit, Nullus est Deus, nisi unus: Ec ibidem ait, Si quidem sunt Dii multi, Domini multi. Proinde clamare potest Aduersarius noller, Apostolum in eadem Epistola, Leodem cripue sibi contradiceres sed prudentes Chri-1tiani non Lucam, aut Paulum contradictio-
362쪽
his, sed Auctorem Apologiae imperitiae, d
Sexta Petrus non amisit eam fidem, qua corde creditur ad Iustitiam, lib. . de Pontifcap. . Contra,peccatum Petri fuit lethale,lib.
Reisbnsio. Apud Luthetanos, qui sola fi de iustificari homines docenr.contradictio esset, si quis diceret Pereum caruisse iustitia dc Petrus nnon amisisse fidem sed apud Catholicos, qui in μερο sciunt fidem fine operibus mortuam esse,&E ' dem non quamcunque, sed illam, quae per dilectionem operatur, iustificare, nulla contradictio est. Sic igitur Bellarminus docui sanctum Petrum, quando is Christum term gauit,lion amisiste fidem cordis,sed confessione oris; ideo peccasse quidem lethaliter, sed n5 fuisse hqreticu, vel infidelem. At, inquit
Aduersarius, Bellar minus scripsit, Perruna non amisisse fide, qua creditur ad Iustitia,erso existimauit,petru non amisisse fidem iustiti cante, eum quo non bene cohaeret quod peccauerit lethaliter Verum est, ita scripsit Bellarminus, sed fides, qua creditur ad iustitiam, est quidefi es iustificans per modum dispositionis, sed non est fides abiblute perfecteque iustificans. qualis est illa, qu et per dilectionem operatur. Navi Apostolus existimaret fidem, qua creditur ad Iustitiam, sumere ad perfecta iustificationem sine Charitate, no adderet, Ore autem confessio fit ad salutem. Itaque sanctus Petrus
habuit in corde fide, quae disposuit ad iustitia, sed ex defectu charitatis caruit cofessione oris
363쪽
pris ad salutem proinde aluus esse non pol rat, nisi accenderetur ignis charita is, qui ve-Iae poenitenta ad lachryma excitaret. Septima Antichristus Magus futurus est, more aliorum Magorum occulte Diabolumipium adoraturus, de pontis lib. 3. contra, abhorrebit ab Idololatria, execrabitur
atque oppugnabit Idola denique templum
denuo aedificabit, Ibid. cap. 12.arii;ὸώ sis, ς sponsito Qui contradictionem notauit; Diab.lum conciliationem etiam indicauit. Nam Anti-oGutta Out christus, ut in priore seu tentia dicitur, Diabo-p-3M tum adorabit, sed occulte, Magi faciunt puti lice autem In conspectu hominum Idola execrabitur, contra omnes Deos pugnabit. 'd ipsum Bellarminus aperte monuit, lib. 3. citato cap. Ι . Octaua. Verbis consecrationis, vera solemnis oblatio ceu bratur lib. I. de Missa cap. 17. Contra. sacrificii oblatio magis in re quar in verbis consistit; Milla actio qua corpus Domini super Altare ponitur, vera e realis oblatio est, lib. 2. de Missa cap. I 2. Respontio. Non erat opus quaerere diuersa loca, ut contradictionem P parentem Apolo vimima qua giae A Uctor nucni cr. Nam in codcm cap. χ7. νιaliter Ufιr lib. I.de Missa utrumque dici rur,& verbis co- tu si xμ sectationis celebrari olemne oblationem ic
. . oblationem Veram atque Calam in re Potius,
quam in verbis cosistere; nimirum in ea actione, qua Chii iti corpus ponitur in altari, ut victima Deo sacra. Sed ii codem etiam loco accuratur quid sit per verba consecrationis. celebrari
364쪽
celebrari solemnem oblationem, nimirum petverba consccrmonis fieri, ut vera, icalis victima in altari esse inciperct. Itaque verba consecrationis non fotitialiter sed essicientur ad oblationcm concurrunt: Mideo non dixit Bellarminus, voci consecrationis esse oblationem, quasi oblatio esset verbalis; sed per ea verba celebrari oblationem,quia victima, Quae realiter offertur, per verba consecrationis cm-citur, in ara Domini collocatur.
Nona Mundi finis non potest sciri, De anima Christi tib A. cap. s. Contra, post Antichristi mortem non futuri sunt nisi quadraginta quinque dies usque ad mundi finem , lib. 3. de
Responsio. Si haec contradictio est, in ipse
Scriptura diuina est utrumque enim in craptura diuina habetur: sed ideo non est contradictio, quia nemo scit, quando Antichristus veniet. Nam mominus dixit in Evangelio Matth. et . Pr dicabitur hoc Euangelium Re- ni in uniuerso orbe, in testimonium omnius gentibus , tunc veniet consummatio.& tamen quia nemo scit quando in toto Orbe praedicatio Euangelica complenda sit, ne-sno etiari scit,quando venici consummatio. Decima Roma sedc erit Antichristi , de decem Reges comburent purpurcam meretricem, id est Romam , lib. . de Pontifice cap. I . Contra Antichristus Romam odio habebit, e pugnabit contra eam , comburetοῦ ibidem. Responsio. Haec vero mirabilis est ars ve-
365쪽
nandi contradictiones. Nam in cap. I . nihil
omnino de sede Antichristi dicitur. Sed erro re typographi erratum estis numeris,& posi-Apologia a ta est nota arithmetica I A. pro 3 ita opinor: β ris sim sed cap. 1s dicitur probatu multis argu - νς' meritis Sede Antichristi fuini ac sic Hierusale, non Roma: qua igitur licetia transmutauit adu et fatuis Hierusale in Roma sedin ipsa verba, quae adducit, poterat illu admonere, si sapere, non calumniari voluisset. Nam si decem Reges camburent purpuream meretricem, id est,
Romam, , si Antichristus illam odio habebit, per illos decem Reges comburet , quomodo Sedes illius erit 3 sed fortasse quia in libro
Anglico non habebatur, Roma Sedes erit Antichristi 'o dempto, nulla apparebat contradictio , interpres Latinus ad cxprimendam contradictionem, addidit illa pauca verba. At cur tam impudenter falsi crimen admisio quia in illo cap. I3. refertura Bellar mino, Sed Em Antichristi cx sententia Lutheranorum futuram esse Romam, Adue sarius B cllarono tribuere voluin, quod in eius libro lcgit, parum laborans,an ex sententia Bellarmini an aliorum id diceretur qua ratione dicere posset ab Euap- gelista Christum vocatum is seductorem, quoniam in Evangelio legatur, Recordati sumus, quia seductor ille dixit adhuc vivens, post tres dies resurgana. Matth 27. Vndecima. Duobus modiscintelligi po- .rest nomen uniuertatis Episcopici via modo , ut ille, qui dicitur uniuersalis , intcili P ut II talus Episcopus omnium Vrbium
366쪽
Christianarum,ita ut carieri non sint Episco pi, sed Vicarij tantum illius, qui dicitur Epista
copus uniuersalis: quo sensu Papa non est, niuersalis Episcopus, ib. 2. de Pontifice cap. I. Contra,omnis Ordinaria iurisdictio Episcopo rum deicendit immediate a Papa, est in eo,&abeo in alios derivatur. Ibid.lib. . cap. 1
Responsio. Non intelligo quae sit in his 'locis contradictio. Nam in priore sententia di ....
dicitur, Papam non esse Episcopum Vniuersa quod priuillem in eo sensu, quδd solus ipse sit Episcopus, .d quodem &alij non sint Episcopi sed cius Vicarij. In posteriore autem non dicitur solum papam βερ - esse Episcopum,vel nullum alium esse Episcopum, ves carieros omnes, qui dicuntur Eoiscopi, non esse nisi vicarios Papae; sed solum dicitur Iurisdictionem Episcoporum deseendere a Papa,in quo omnis Iurisdictio Ecclesiastica plenissime reperitur. quamus enim Episcopi caeteri Iuriscii cstionem accipiant a summo pontifice: tamen veri Episcopi sunt , Iurisse dictionem Episcopalem , non Vicarialem ac cipiunt. Sed Aduersarius, ut ipse habet spiritum corradictionis,& nihil in cotradictio ' s cogitat ita corradictiones se videre imaginatur, somniar,ubi nulla est contradictio. Pag.74. Expedita longa digressione reuerti fur ad Epistolam Bellar mini & verba sequentia exagitanda sibi proponit. Nunc, inquit,' ut e redeatnm,unde digressi sumus; Cum, inquit, Tonrisices nihil umquam attentarint contra I ges, cur quaeso mu Rex Anglia timet, quod exio Christianis Principibus millim timet, nulliu i
367쪽
timuit 'Quid audio'Nulline umquam Imperato res aut Reges Christianisibimet araoni cetiamueruntes quo modo igitur miseri Jmperatoresisti, quos iam dicam , iactatisunt per Pontifces, atque inquietati , randem et iamper eosdem peni-A RU/Τsi msubuersi perierunt ' Haec ille, qui ut temper i ' μ' ' sissimilis pelle ueret. cum non habet . quod iu-
que Bel armino affingit, ut occasionem habeat digladiandi, deseruditionem suam inutiliter ostentandi. Illa enim verba, Cum Pontifices nihil umquam attentarint contra Reges; non habentur in Epistola Bellarmini: tamen non solum recitantur ut verba Bellarmini sed etiam longissima disputatione historica refelluntur. Quod Bellai minus aflfirmauit, id tantum est, nullam Principum caedem per sicarios videlicci, a Pontifice imperatam, vel approbatani. o de hoc uno timore, caedis videlicet, dixit xurinus Rex Angliae timet,quod ex tot Chiistianis Principibus nullus timet Sed quoniam de hac re supra aliquid dixerat,
xvidebat quam leuia illa essent, quae tunc attulcrat, neque aliud Occurrebat, quod specic margumenti firmioris prae se ferret iunxit verba magis generalia, eaq. tamquam a Bellarmino prolata, per multas paginas rerutauit.
Primum igitur, profert in mediu historiam Ηφη is Henrici IIII. TOmquid, inquit, non timuit Jmperator ille, qui triduum expectauit ad ianuam Pontificis summo gelu est niuibi , antequam ei aditim pateret Respondeo, timuisse illum quidem, non caedem corporalem, de qua Bellar-
368쪽
minus locutus est, sed vinculum excommunicationis, a quo, ut absolui mereretur, ad illam humilitatem se ipse sponte deiecit. Secundb, profert Fridericu I. Numquid n-quit, ille Imperator non timuit, qui pronminventrem procubuit, dum alius quidam Pontifex ceruices ei conculcareta Haec vero Historia dubiae fidei est neque enim eam attingit Genebrardus in Chronico , ut hic noster tali in nrargine adnotauit neque Platina, neque Si-gonius, neque Sabellicus Cardinalis autem Baronius ex instituto refelli tomo 2 pag. 72o.Sed sit vera. Quid aliudFridericus timuit, nisi excommunicationem haec enim sunt verba Genebrardi, quem aduersarius pro se citauit: Ad eius Alexandri III. pedes procubui e
Fridericus, petens absolutionem excommunicationis. HaecGcnebrardus,qui de calcata ceruice,ne verbo quidem meminit.
Terti b, producit Henricum VI. Quid, in Henm. s. quit, ille etiam Imperator parum ne timuit, cui tertim quidam Pontifex Regni diadema de capi- repedibus ἁeturbauit 'Haec autem Historia parum verisimilis est. Siquidem ille tertius Pon-ri x, cuius aduersarius meminit, fuit Celcsti nus III qui decrepitus annorum octoginta
quinque cum esset,ec summa comitate atque humanitate omnium consensu praeditus, neque cum Henrico simultatem gereretri certe nulla ratio patitur, ut credamus eum potuille,
aut voluisse Regium diadema de Henrici capiate pedibus deturbare. At inquit Aduersarius, scribit hoc Ranulphus in Poluchronico lib. 7.
369쪽
sed Ranulphus ille quantum hdei mereatur aequus lector aestimet, cum viderit eam historiam incognitam fui lIc Sigonio, Sabellico, dc Platinae, Genebrardo, Momnibus Germanicis historicis, illis etiam , qui Pontifici Romano parum fauere solent. Adde, quod si forte vera sit Historia, vi Baronius Cardinalis admittit, non inde timuit Imperator, nequc Ponti rici iratus fuit: quoniam intellexit in ipsa coronatione diadema sibi impositum,a deinde deiectum ex capite, ac rursum in caput repositum, ut eo facto admoneretur coronam
tantae dignitatis posse malis meritis amitti, ideo Patrem, Fridericum I.videlicet,non imitaretur, qui Ecclesiam diu vexavit, diuino iudicio, quando minus id expectabat imperium cum vita amisit. . Q iarto,profert Philippum. An non, inquit, est Philippiu timuit, de avo,cum Imperator inu b. t Jnnocerio rertio creatm esset,Pontifex in hanc
vo cem erupit , ut Pontifex Philippo diadema, aut Philippus Pontisci insigne ApostolicAmadimet v v dicto Pontifex Othonem in Philip
pum incitauit qui eumpostea interemit Otho aurem cadefacta Romam venit, Imperator a
pa inaugurati est,auamuisposteaImperio ab eoae priuatu est. Hςc ille, qui videretur hoc loco aliquid dixime, quod ad rem seceret, nisi manifestam falsitatem historiae miscuisIet Falsum enim est Philippum ab Othone illo interfectu suisse, qui postea imperauit. Scribunt enim grauissimi huctores, Albertus Crantalus in sua haxonia lib. . cap. M. Ioannes Duclerus tu
370쪽
Is Appendicis, Philippum occisum fuisse ab
Othone quodam priuato homine,& Imperatoris intimo familiari, inscio Othone Imperatore. Palmerius quidem interfectum dicitPhilippum a Comite Palatino:ab Othone autem Duce Saxoniae, qui de Imperio cum Philippo contendit, post eius mortem coronatus est, neminem legi, qui Philippum necatum scripserit, praeter Auctorem huius Apologiae, qui nullum pro sua opinione testem adduxit ivel nominis aequivocatione deceptus est, vel falsa narratione lectores deciperevoluit. Quod autem Innocentius dixerit , aut Philippo se diadema ablaturum, aut sibi a Philippo insigne Apostolicum detrahendum, scribit quidem Abbas Urspergensis, sud addit, id se ab aliis accepisse, Sodissicile esse relatu, d vix credendum. Quintd, profert Fridericum II. Frideriom, inquit, an non timuit cum eum Innocentius excommunicaret, Regno priuaret, Principes a Jurament delitatis ei dato absolueret , denique in Apulia uiuemdamsubornaret, qui eum ueneno extingueret Qua tamen exhausta, cum conualuisset, conduxit Asa redum quemdam, qui venenum ei daret. quo ιmpto mortuiti est. xc ille, quidum se in Historiis valde versatum ostendere cupit, corruptorem Historiarum se, imposto- Iemq. demonstrat. Conueniunt enim omnes Historici a Manfredo filio notho eiu iacm Friderici , rideri cum grauiter aegrotantem, puluino in os iniecto suffocatum. venenua utua Masredo propinatu Fciderico, nullus Histor