장음표시 사용
391쪽
scientia, pietate suscipi non poterat c,mρaνatio Pergit Auctor Apologiae pag., i. mellar- ωμι ν minum reprehendit, quod lapsum Archipref-ςHne 'LG byteri cum lapsu sancti Petri Apostoli, Tan- μ .e m Mareellini Pontificis comparauerit: quorum ille Christum negauit iste Idolis sacrificauit. Addit etiam Historiam de lapsu sancti Marcellini a Cardinale Baronio non sine marigna causa in dubium reuocari. Sed bellar minus Archipresbyteri lapsum multo fuisse minorem illis verbis testatus est, Qui sancti Petri, sancti Marcellini casium aliqua cx parte imitatus videris,&c. Neque similitudinem posuit in lapsu,sed in causa. quomodo enim ex imbecillitate animi, timore poenarum sancti illi
viri ceciderunt; ita fieri potuit, ut Archipresbyter ex aliqua simili imbecillitate caderet. Parum autem refert utrum Historia delapsu lancti Marcellini certa fidei sit an dubiae satis enim est ad exhortationem , quod ea Histori communi consensu recepta sit, ut etiam Baronius ipse testatur. Transit deinde pag. 'Α. ad auctoritatem Sancti Gregorij,quam Bellarminus in epistola sua
adduxit, ut probaret quanti momenti sit Primatum Apostolicum denegare. Ac primit mmiratur, cur sanctum Gregorium Apostolum Anglorum nominauerit. Cur gregorium, i quit, Apostolum nostrum vocarit,nescio. Recte miratur .ac dicit se id nescire, quoniam Prot stantes Angli non Sanctum Gregorium Apostolum, sed Martinum Bucerum, Petrum Martyrem Apostatas Sectae suae Auctores h
392쪽
bent. Sed Bellarminus Venerabilem Bedam secutus est,qui Sanctum Gregorium in Historia gentis suae Anglorum Apostolum nomin uit Addit, debere Sancti Gregorij successores vestigiis praedecessoris insistere in eo, qubdmissi a Sancto Gregorio nullam exercuerunt muneris sui partem, nisi pace, permissuq Regis. quomodo etiam missi a SanctoEleutherio locum suum in hac prouincia Regia auctoritate obtinuerunt suod 1i, inquit, hodierni Pontifras his insistere vellent maiorum suo investigiis , equidem nec fugitiuos alieni Principis foris exciperent,nec eosdem rursi domum remitterent non solum absque ulla venia Principis, ver m etiam manifesto contra ipsius legesI cum tonsiliis , doctrina meram rebellionem Jirant , ad subditos absoluendos ab obedientia
sua erga legitimum Regem suum ct Principem. Vtinam sic Angli Protestantes retinuissent do 'qctrinam Sancti Gregorij, Sancti Eleutheri j G G. o.
ut moderni Pontifices praedecesibrum suorum vestigiis diligenter insistunt Sed ad rem. non negamus cum bona venia Principum, de cum ipsorum gratia,&pace praedicandum esse Euangcisum, quando ea potest haberici sed si principes resistant, non ideo praedicationeat omittendam esse docent nos Scripturae diui nae, δ exempla maiorum. Certe quando Christus Dominus iussit Apostolis, ut euntes in mundumvniuersum praedicarent Euangelium omni creaturae. non addidit conditionem, nisi Principes mundi forte resistant. Et B. Paulus,
qui prςdicauit Euangelium ab Hierusalem cr
393쪽
circuitum usque ad Illyricum, S ubique ordinauit Ecclesias, Episcopos .constitui Gnon legitur auctoritate a Principibus quaesiuisse, vetaccepisse quod idem desalus Apostolis dici
potuit. Quando autem Diocletianus,&Maximianusi lati praedecessores suos, praedicari Euangelium. Christianos ficri prohibucrur; non ob id tamen praedicatio Euangelii,vel gerium conuersio,aut Ecdicliae dificatio sepugnatibus licet Imperatoribus cessauit. Et qua-do Principes h ctici, Constatarius, Trasim un-.dus, Hunnericus, alij Catholicos nullo loco esse patiebantur Catholici tame illis inuitis Scresistentibus,vel palam, vel occulte fidem Catholica praedicabant. Atque ut velint excmplum antiquitatis referam, Eusebius Samo1 renus Episcopus, ut scribitur in Historia tripar- μ' itali. r. cap. 16. in Thraciam exilio deportatus
ab Atiano Principe, cum videret Ecclcitas pastoribus desolatas habitu militari suscepto,S riam peragrabat,& Phoenice pariter, latae stinam, Praesbyteros ordinas atque Diaconos, . aliaquu Ecclunae obibat ossicia. Hunc S. Epis- .copu imitantur illi, quos vos fugitiuos appclla-iris: qui quidem, ut Deo magis obediant quam hominibus, non dubitat cum periculo vitae in intria redire, quamuis Princeps lege positarc-ditum interdixerit. Nam ille sanctus Episco pus longe a patria mixti tu deportatus ac rar, H acide Catholica conteruanda cestaret sed Principis impirmandata contemnens mutato.
habitu redibat, de Ecclesiastica obibat o filata, .
ut Regis Christi praecepta completet. Hos
394쪽
autem dicit Aduersarius de consiliis proditoriis, Vocti in rebellionem spirante, ad calumnias pertinet. Nam etsi fuerunt, qui prodi , tionis consilia inierint. ea tamen non ex do- minaCatholica, neque ex recta ratione, sed ex dcsperatione, ut supra diximus , hauserunt. Quod postremo adiungit de absoluendis subditis ab obedientia erga legitimum Regemi Principem, iam supra docuimus supremu Ecclesie uniuetiae Rector cin id Iuris habere ut si Princeps ab Ecclesiae unitate per haeresim, vel schisma deficiat , possit cum excommunicare,' vel cxcommunicatum declarare, subditos eius a fide de obedientia liberare. Neque esse hanc nouam doetrinam,scd in Concilio Lateranensi omnium maximo dc celeberrimo approbatam , atque usu Christiani populi permulta saecularcceptam. His quasi protegomenis expeditis, accedit Auctor Apologiae adcxplicanda verba S. Gregorij, qu a Bellarmino dicit esse contra mentecoscia sum Gregorii alle sata.Vciba hec sunt in epist. Σ.li. II. Ne Apostolicς Sedis reuerentia vllius presumptione turbetur. tunc enim status mcmbroru intcger manet, si caput fidei nulla pulictur iniuria, E Canonii manet incolumis, ae II atq intcinerata sepcr auctoritas. Questio aut tar et est, quid per caput fidei significetur. Nos enimissum Gregoriu, ut summu Pontificem Caputndei dictum esse affirmamus,id est, Caput fide-ltu, Caput Ecclesiae, Caput, per quod Ecclcita fidentis discit,& docet. Aduersarius cotta dicis
395쪽
Capiti fidei caput se nostrode aut Religionis
praedicauerit , consistere nullo modopotest cumr liqua eius doctrina,atque scriptis. Primum enim cum alimoniuersalis isopiritulum occuparet, Gregorius dscere non dubitauit,sidicumque illud nomen sibi assumeret, praecursorem esse eum Antichristi qui tamen titulus longe infra eum est , quo
quis Caputyrii nominetur. Respondco, argu mentum nihil omnino concludere , quoniam vocabulum Epucopi uniuersaIis in eos eniti, quo a Sancto Gregorio accipitur, hierarchiam Ecclesiasticam penuus d struit vocabulum autem pitis fidei hicrarchiam cam dem constituu Is enim dicitur apud Gregorium Epit-copus uniuersalis, qui solus Episcopus ii csse cupit, ut nullos alios esse patiatur Episcopos sic enim Sanctus Gregorius loquitur Itb. . epist. 9. si unus nivei salis cst , restat ut vos Episcopi non sitis. lib. . pist. 36.
Si unus atriarcha niuetialis dicitur , Patriarcharum nomen caeteris derogatur. Et epist.3 . eiusdem libri Trist cvald c est, ut pa-,tienter feratur , qua tonus delectis omnibus praedictus Frater solus concctir appellari Episcopus. Et ccrte in hoc sensu hierarchia univcrsa tollitur, atque confunditur, quae ex Episcopis, Archiepiscopis, Patitarchis iubino capite summo Pontifice cqnstituitur quae cadu non tollitur, sed costituitur,du unus alias praesidcr, eos in unitatu co seruat. Merito igitur S. Grc-gorius uniuersalis Episcopi vocabulum exhorruit vocabulum alitem Capitis libenter acce-rii sed Auctor Apologiae seiritus argum et sui
396쪽
debilitatem, subiungit dc ait: Dabit mihi veniam Bellarminus , si id de uno Gregorio dicam; quod ille de multis, ct sepe dicit ex omni numero Patrum,nfinus caute locutus est Allegat autem duo loca ex libris Bullarmini, unum ex libro et de Christo cap. r. alterum ex libro a de Pontifice cap. o. sed Aduersarius non bona fide; vi alias monui, scripta Bellarmini refert. Nam lib. a. de Christo cap. 1 id solum Belut minus dicit, nos sequi doctrinam Patrum, quando ita
eadem sententia omnes conueniunt,n quando viatis aliquid proprij docet repugnantibus
caeteris tunc chim miniis credimus uni, quam multis. Neque in hoc loco inuenitur illud. Mintas caute locutus est. In libro ei et de Pontifice cap. Io non de Sanctis Patribus,sed de Nicolao Lyrano dixit, Minus cautest ocutus est. Cum igitur Sanctus Gregotius unus sit ex Patribus Sancis, quod scripsit non repubgnet doctrinae caeterbrumi non recte de eo dici potest hoc loco, Minui caute locutus est. sed Aduersatius tamdem sententiam suam me ambagibus explicat, cum addit: υἰtur ut Apostolum nostrum ex eius manibus eximamus, ad nosque reuocemus, ut noster porro sit in hac causa;
non illius est hoc quidem verum , quod dicit hoc loco, sed eo tamen sensu quo dici, Cum disturbare , aut imminuere, aut abolere molimini Im auctoritatemque Ecclesia , qua penes Regium Caput Residet intra suas ditiones, atque fines , caput eis. abscinditis , summoque Gubernatori iniuriam facitis, ct totivi corporis compagem, ac membra turbatis. haec illa qui vere sanctum Gregotium t a
397쪽
a hi beria cardinale non sane inscite posset hoc Exemplum ad suam iustitutum comprobandum.
di infra Sed cumfundamentum malum sit ac viriosum, ad ictum super impositum non potest ullo
modo esse diuturnum quod enim exemplum, quas , reperitur in uniuersa sacra Scriptura , quo recusatio Iuramenti a Rege oblati, vel detractio
νbedientia erga Vgem praestandae stabiliatur Ego
vero audeo dicere, meliorem causam habere Catholicos Iuramenti recusandi , quam Elca arus habuerit carnis potcina non gustandae, Quamuis enim auctoritas imperantis utrobi quesit eadem ditamen materia , de qua praeceptum traditur, omnino diuersa est ibi enim de carne porcina non gustanda. hic de potestate capitis Ecclesiae non abnegada lex datur id opinor, aduersarius non negabit potestatem capitis Ecclesiae rem esse longe sublimiotalem carne porcina sed in eo semper aduersatius vel decipitur, vel decipere alios nititur, quod affrmat in Iuram ut a Rege proposito, nihil aliud contineri, nisi ciuilem obediens tiam Regi esse praestandam. Haec enim causa est, cur quaerat exemplum inscriptura diuina, quo detractio obedientiae stabiliatur. Nam raduertere vellet e Iuramento Potestatem summi Pontificis labefactari, ceverti, facilὸ exemplum inueniret: nec solum exemplum, sed etiam praeceptum diuinum quo potest s
stat si mi perbierit, nolens obedire facerdotis imperiat rio, qui eo tempore ministrat Domino
398쪽
Deo tuo, sententia Iudicis morietur,4 au se malum de Israel. δ Num cr. Is vidomus hortendum iudicium Dei in Core, Dathan,&Abiron, quos una cum familiis ipsorum terin absorbuit, descenderunt vivi in inferniim propter schisma,& defcctionem a Moyse,ac Aaron, qui tunc summi Sacerdotes erant, Ecclesiam Domini legitime gubernabant. In nouo autem Testamento non imperatori vel
Regi, sed Apostolo Petro, quem Vicatium suum super familiam suam Christus consti . tuit, ab ipso Christo dictum scimus mund- cumque ligaueris super erram , erit ligatum& in celis quodcumque solueris super
terram, erit solutum Scin Coelis, Matth. c.&cdmeidem mandauit Ioan ultimo, ut oves gregis sui utique omnes palceret, simul etiam ovibus madasse credendia est, ut ab eo se pasci, regique humi trier, obedienterq permitteret. Quod autem Aduersarius adiungit de Iuramento Saulis primum Regum, . ad rem nihil facit. Primm enim non tractamus de iuramento seruando , sed de iuramento suscipiendo. Deinde Iuramentum Saulis om-hino temeratium fuerat; ideo iudicio toruls populi mortem euasit Ionathas, qui illud non seruauerat. Sed tamen placuit Deo, ut Ionathas propter Iuramentum non seruatum in vitae discrimen adduceretur, ut Saul ipse proprii filiit acturam faciens, de Iuramento tem e re suscepto poenas daret. Pag. 88. Transit Auctor Apologiae ad c em De 2.-υplum sancti Basilij, quod Bellarminus in epi-
399쪽
stola sua posuerat,in multa dicendo nihil dicit. Cavillatur primum a Bellarinino omissa esse tamquam sibi contraria, verba illa Theodoreti de S. Basilio, Imperatoris quidem amicitiam magni se pendere cum pietate, qua remota perniciosam esse dicere. Sed Bellarminus non librum Theodoreti describere, sed quod
ad rem suam faciebat .adducere voluit. tantum autem abest, ut eam sententia sibi contrariam
csse iudicet, ut eam libentissimo, gratissimeq suscipiat. Nam, ipse amicitiam Regis Anglorum magni pendit cum pietate, sed ea remota pernicio sim esse dicit. sed videamus quisus rationibus duersarius Bellarminum refellit, quod ad exemplum sancti Basilij pertinet, omissa longa narratione, quae ad id totum adhibita est, ut liber grandior reddqrctur. Jam, inquit, comparet, qui vult causam sanis Bas
cum causa Archipresbyteri: Nam alioqui nec orthodoxum Regem decuit cum tam Ariano atque haeretico Imperatore conferre Basilivi tentatius,ut e frianus esse vellet: Lis nulla mota eLE Archipresbytero de causiffidei. Bamus,nisi Verbum ei disinum obstitisset, Imperatori libσns obtemperasset cum Archipresbter illud agitur, ut obtemperare non nolit, quamuis id ab eo erbum Dei exigat Basilii permagnifecit gratiam Imperatoris. saluapietate eam promereri potuisset. Archipresseterum hortatur Cardinatis,ut rej-ciat,es consentaneumsit pietati,ut amplectatur. At Bellarminus Regem orthodoxum cum imperatore haeretico non composuit, sed Regem cum Imperatore , non Catholicum c
400쪽
Ariano .vexantem Catholicos cum persecuto
auit. Porio B ifilius tentatus quidem est, Vt g/'
Arianus esse vellet , sed sub colore subtilitatis Viata
dogmatum tentatus est. Non enim Basillo di. M. cstum est , Esto Arianus, vel noli esse Otholicus, sed Noli propter modicam d. gmatum subtilitatem Imperatori resistere. Sic igitur di Archipresbyter non aperte tentatus est, ut Primatum Apostolicum abnegaret, sed occulte,
sic sub colore ciuilis obedientiae Rcgi praestan, ta 'd autem lis nulla mota siri Arciti pressi h tero de causa fidei, nescio qua fronte licere audeat , qui scit illum Catholicae fidei caiisa
compreheo sum I post Iuramentum praesti tum adhuc in carceribus detineri; ut omittam, quod in ipso Iliramento plurimae sententiae lint, quae ad potestatem summi Pontificis la-hese et da pertinent. Ncque verum est cum, Archipresbytero id tantum agi, ut obtemper Iaae non nolit, quamuis id ab eo Verbum Dei exigat. Nam Archipresbure iam obtempera iiir,ctiam sit verbum Dei ab eo contrarium exigeret. Verbium cnim Dei cst, Oporici obediare Deo magis, quam hominibus, Act. . Dcni que falsum cst etiam illud , quo dici laxminus hortatus siti Archipresbyrerum, ut gratiam R gis citciat, ct si consentaneum sit pic ata, vicam amplectatur Bellarminus enim dc grati λRegis amplcctenda vel reiicienda, ne vςrbum, qui dum fecit in epistola sua , sed hortarus si Λrchipresbyterum , ut poenitentiam agat duturam et nimis facilc suscepto,quod talua coυ