장음표시 사용
71쪽
. At Bellarminus Deo gratias agit quodlibet ει ιι ά .i ipsiu adhuc superest, atque bis recusus a muIta minias, tis videri, & legi potuit , Et nunc iterum cum superiora eri hac nuua Apologia recuditur. Siquidem eo si rasalluntur libro inspecto,ciui nec obscurus, nec prolixus I. - est, omnes intelligent, a qua parte stet veri- tas, quis imponere icctoribus satagat. Siquidem Bellarminus ad prius illud caput dir cle respondit,in illo iuramento fidelitatis non contineri solam ciuilem obedientiam , sed abiurationem Pontificia potestatis , idque ostendit tribus argumentis ex titulo Edicti, ut est, ad detegendos, reprimendos Papi-
as; ex verbis iuramenti, ubi negatur Pontia
sic potestas ligandi, soluendi , ex alio iura mento clariore, quod est de Primatu Regis in spiritualibus. N. M lit Illa vero consecutio, quam vitiosam esse, timἱου; quam in libro Alarmini inuenietur. Ipse enim non disputauit uni aerse posset ne Summus Pontifex Reges deponeres quod ad rem ipsius non faciebat; sed assumpsit solum, posse
a Summo Pontifice Reges haereticos excom
municari, atque deponi, quod apud Catholicos in dubium reuocari non solet. Posterius caput ad fallendos lectores,ambigue hoc loco proponitur, cum dicitura, Alterum, ut ostenderem, hanc in Reges potestatem, a Fontiscibus inique usurpatam cum Scripturis, Conciliis, . Patribin pugnare. Qi ero enim, quid sibi vult illud, hanc potestatem neque enim de potestate Pontificis in Reges , sed de obedientia
72쪽
bubditorum ad Reges paulo ante Rex loquv.
tus erat. Caeterum ex Apologiae libro, quem Bellarminus refutandum susceperat, satis apparet , hunc locum esse intelligendum de potestate prohibendi iuramenta ciuilis obe-dicntiae hanc enim ciuilem obedientiam Regibus deberi δέ iurarrient quoque confirmari posse probat eo loco Rex testimonijs Scripturae,Conciliorum, Patrum in paulo ante conquestus erat, quod hanc obedientiam iniuste Summus Pontifex in suo Breui prohibuisset vide librum illum pag. 22.23.2ε-2J. 26. Ad hoc autem posterius caput Bellarminus μι--- directe respondit, falsum esse, quod Summus ' se Pontifex in suo illo reui obcdicntiam ciuilem prohibuisset: ac propterea testimonia illa
Scripturarum, Conciliorum, d Patrum e peram adduci ad probandum,quod nemo ne v gat. Illa vero Euagelica loca, Pasce oves meas, --
ω, Tibi dabo claues, non adduxit, ut Rex di argumentacit, ad oppugnandum caput illud posterius, Besiarmiscsed ad probandum esse in Summo Pontifice
potestatem excommunicandi,absoluendi dis
, pensandi, uim ilia faciendi, quae ad priuic put, non ad posterius pertinent. Ex his quae dicta sunt facile cognosci poterit,reliqua orn-nia a pag. a I usquc ad pagos nihil esse aliud, nisi digressiones ad inuidiam,atque oditi Summis Pontificibus d Ecclesiasticis omnibus conciliandum. Certi vero sumus, Catholicos piosque Reges ac Principes prudenter c sitaturos a Rege haeretico, quique se hosteip
73쪽
manifestum cclesiae Catholicae, totiusque Orthodoxae religionis profitetur, nihil aliud expectari posse, nisi fidei religionisque con
-ἰificatis Igitur, ut haec breuiter percurramus, pag. 2I. μή φημ'. Hoc inquit, Corborumfundamento, Tasce ovesi' i. as , immane quam amplam, solutum IN rium Fontisci extruat , quo ad libidinem condo, nare, atque adimere Regna possit huic tamen seruituti non alios quam Christianos Regesam dicens. Et paulo post Nam cum me haretiae annumeret , cum Iuliano Apsata aequet,
extra caulam etiam gragem Τοηtiscium esse putet, necesse est vos, de Pontifciogrege estu, vos magnus ille Pastor, instar uim ad occisionem durerepro libidinesua potest.
Haec omnia cum bona Regis venia, qui nosita loqui cogit, merae calumni sunt non solum enim nihil horum in Bellarmini' bro reperietur, sed contra potius de solis haereticis, qui ex ovibus lupi rapaces evadut,locutus estnqui quamuis a grege Chriltiano, vel recesse rint per haeresim manifestam . vel eiecti fusrint per Ecclesiasticam censuram subsunt tamen Pastori, ut vel ipsi ad caulam emendatio
redire cogantur; vel oues ceterae, ne ab eis discerpantur, laevorentur, ab ipsorum consortio, Mobedientia quam longissime arcea
c Ud - Pergit pag. 11 calumniari, cum ait, Sscno - - m is egregium sensιm his christi verbis astixit, asce oves meas, tanquam hoc significarent, tolle proscribe, abdici
74쪽
peἷ, atque Regei. Et paulo post me verba, qua Petro in extasim rapto dicta sunt, Surge
Petre, occide ct manducari ita 'Earon exponit, Age Papa, consse Venetos, polim, si
t ubi paeso expositionem illam tam inci . vilem , desinuerecundam in libro Bellarmini vidisti non igitur ipse assinxit sensum illum Christi verbis, qui nusquam in libris eius extat sed intcrpres tuus 5 Rex Bellarmino eum sensum sine ulla specie verisimilitudinis assin-xit neque enim Bellarminus unquam Patrem
Christiam plebis sic enim S. Augustinus Romanum Pontificem vocat in Caligulam, aut Neronem,aut Dionysium Syracusanum commutauit Paci calumnia Cardinalem Baroniu,
virum aeque pium ac doctum, ac de historiis Ecclesiasticis optime meritum, aspergendum esse Rex duxit,maiorem fidem habens famoso libello, quam viris grauibus, qui sensum veru, pium eius loci a Card. Baronio explicatum, scriptis libris testati sunt. ιαδιλα Digreditur deinde Rex sine ulla causa pag. Cisrieorum 33. ad exemptionem Clericorum, ex qua Bel nihil noui Iarmini animum alienum Regibus detexisse Ca .mia se dicit. Quasi vero nouum aliquid ipse scii φ η-μr et pserit de Clericorum exemptione, donon potius id quod Doctores omnes iuris diuini, atque humani docent; ipsa etiam Concilia sacrique Canones iubent. Sed qualem animum erga Reges, Principes Bellarminus gerar, illi omnes sciunt,qui librum eius Delaicis te legerunt. Ibi enim aduersus Λnabaptilias.
75쪽
aliosque haereticos principatum politicum de fendit atque ornauit ex diuinis litteris, ex testimoniis Patrum, ex fontibus philosophi ς ductis multis, uvariis rationibus. Transit deinde Rex pag. nihil laboranssilibri sui partes inter se apte cohaereant, an non , ad bona temporalia Ecclesiarum, Clericorum, a quibus occupari dicit tertiam partem soli, fundorum hoc videlicet illuni his ; ν111 δὶς - ςt,quod non Omnes Principes exemia
ii,sui, i ilum Henrici VIII sequi velint, qui cum
mati Εαιυ primum a Romano Pontifice deiecit, seque με, Θ Mo caput Ecclesiae declarauit; continuo Ecclesias, DU θε , Monasteria omnia diripvit,& redditus Ec-
elesiastico Batonibus suis attribuit; egregie
imitatus Antiochum&Nabuchodonosor Reges, qui templo Domini spoliato, ex vasi aureis Margcnteis Deo dicatis gazam suam ditauerunt. Sed qui Reges impios imitati sunt in elere, eorum iusto Dei iudicio soci, facti sunt in poenis, non temporalibus, sed aeter
Pag. s. Videtur redire voluisse ad id unde
digressus fuerat, adiuramentum videlicet fi deliratis; scd reuera tamen longius expatiando, atque euagado ad alia magis adhuc remota digreditur, ait enim. Acut vobis in per fi- euo magissit, non alium mihiscopum in hoc negocio extitisse, quam ut de ciuili, ct temporali obe-.dientia, qua mihia subditis debetur, agerem recillorum conscientiis insidii a me esse comparatas ιριιο hic mihi conuitiator fal 1sime obiecit pri num illud videamus, quam long Imperat
76쪽
res atque Reges , qui superioribus se Iis religiose, Christiane vise , ab eo abfuerint, Ut ii in se aliquod Pontisci esse crederent reum contra Papa ipsi creaverint, in ordinem redegerint,adeo his sede deiecerint.
Haec ille, qui multas paginas consumit hi describendis historis Imperatorum, Regum qu cum Pontificibus Romanis inimicitias gesserunt. Sed quorsum quaeso istana rantur, si nihil aliud Rex demonstrare intendit, nisi in iuramento fidelitatis solam ciuilem, temporalem obedientiam contine iri Qualis obsecro haec argumentatio esset Mira m Mulii Reges nullum ius in se habere Pon m via, tificem Romanum crediderunta sed contra potius eum quando Iibuit deposuerunt. Ergo Rex Anglorum in iuramento suo fidelitatis,
nihil aliud, nisi ciuilem dc temporalem Obedientiam requirit mam ne ipse quidem
Aristoteles medium terminum in hac argu mentatione reperiret siue enim Pontifex iuReges ius habeat, siue non habeat, debetur Regibus obedientia ciuilis 1 subditis. Itaque ' . longa digressione opus non erat, ut proba iret quod nemo negat. Sed quemadmoduni
Rex Angliae sub specie ciuilis obedientiae adigere voluit subditos suos Catholicos ad ab i iurandam Pontificiam potestatem se in hoe suo libro sub specie Apologiae pro iuramento fidelitatis, persuadere cupit Regibus, MPrincipibus Catholicis ut exemplo suo ab' Apostolica sede, Orthodoxa religione di stedant.
77쪽
Videamus tamen quid tandem adferiit, dicum illo, quando ita placet, 'nos digredia mur, Euangelicum illud implentes: Quicunque re angariaucri mille passus, vade cum illo&alia duo Matth. 1. Primum igitur pag. 26. probat certum ius, ac inuiolatum apud Ilia pe- Aisu. H. x x Oxς Dii Romanos pontifices creandi. niti radia eo ς ς quod Hadrianin Papa in Cocili CLIII. cusarii Caro Episeoporum Abbatumus decreuit, o Carolou Maenopo Magno Imperatori im, ac potesta esset eligendi testate creβη Papam ct Orrinandi Sedem Apostolicam: igni-
episcopos, ct Episcopos per singulas Prouincias.
ab eo in uestituram accipere des nivit. Et quicunque contra hoc decretum ageret anathematώvinculo eum innodauit nisi resipisceret, bonaeivi publicar praecepit haec illae, allegat Sigebertum salthramum, d alios poste
Ad haec respondemus; si haec omnia vera sint, sequi multa contraria ijs, quae Rex probare conatur. Nam si pontifex concedi Imrireratori ius eligendi, & inuesti edi Episcopos non igitur Imperator ex se caput est Ecclesiae in dicione sua, ac per hoc neque Rex est caput vel supremus gubernator Ecclas in Regno suo cum Epitcopos eligere, vel in uestite non possit, sine priuilegio Romani Pontificis. Deinde si Pontifex donat Carolum Regem dignitate Patriciatus Romani,quae erat digni-tM temporalis. Imperatoriae proxima ergo . . Pontifex ius magnum in Imperio temporali
Tabebat,quippe qui ipsos cciam Reges ornare,
78쪽
ti augere poterat dignitatibus ad Imperium
pertinentibus. P taetercari Pontifex iubet eos, qui contra docretum ipsius agerent, non solum anathematis vinculo alligari Med etiam bona plorum temporalia publicari , ius igitur Pontifex habet non spirituale solum, edetiam temporale, in eos qui decretis ipsius
Addo secundo historiam illam confictam
videri, non veram. Nam sigebertus, qui
primus illam mandauit litteris, trecentis circi roti Maeno ter annis posterior fuit Carolo atque Hadria AbHMisan3no: ii vero Qui cum Caiolo vixerunt Sc res A J sis videtur eius gestas accurat illime conscripterunt, Vt ...ca
Eginarthus, annalium Francorum auctor, T. nullam huius priuilegi mentionem fecerunt. Deinde quo pacto velum esse potest, dedisse Hadrianum piluilegium aliquod Carolo Magno Imperatori, cum tempore Hadrianica 'rolus Imperator non esset Hadrianus enim obiit anno salutis 'S. Carolus autem Imperare carpit anno Domini oo v Egina rinus&ali tradunt. Plaetcrea si Carolus Magnus Pontificcs Romanos creandi ius habebat, cur nullum omnino creauit, neque ipsis, neque multic succcssoribus cius nam Anastasius Bibliothecarius scripsit accurate vitam , de creationes duodecim Pontificum , qui sibi inuicem post Hadriani pii mi Pontificatum inccesserunt Minusquam Caroli vel successorum eius meminit sed a solo Clero populo electos creatos fuisse tradit. Pori S Guillelmus itere Bibliothecarius, qui Ana.
79쪽
stasio suceessit, scripsit vitam Hadriani II a Ciero patiter, populo solum electi. Et
cum forte Legati Imperatoris tum Romae adessent quererentur se ad electionem Pontificis inuitatos non fuisseri responsum eis tanta scribit Gulielmus, id ea ratione factiam esse, ne Legatos Principum in elcctione Romanorum Pontificum expectandi mos inolesceret qua ratione accepta, inquit Gulielmus, Legati omnem suae mentis indignationem medullitus sedauere ad salutandum electum etiam ipsi humiliter accesse
Haec ccrte apertissima demonstratio , vel nullum eiusmodi priuilegium datum fuisse Carolo, vel certe ab illo admissum non fuisse, manifestissimum reddit. Qus etiam indeco firmatur, quod Carolus in Capitulari suo lib. I. cap. 4. Et habetur etiam apud Gratianum dist. 63. an sacrorum4 decernit, liberas esse debere electiones Cleri , Ῥο- tilici, Hadrianus II in Concilio genera octauo can. χχ. prohibet omnino prihcipibus, ne se electionibus Episcoporum admisceant rat habetur hoc decretum etiam apud G talianum dist. 63. an. a. Et tamen neque Carolus, neque Hadrianus Id mentionem ullam faciunt priuilegij concessi ab Hadriano I. quam mentionem omnino fa-nere debuissent, vel vesci priuilegio Carolus renunciare se diceret , vel ut illud abrogari nouo decrcto Hadrianus in generali 3-
80쪽
, Addo postremo nihil praeiudicari summae bai. .na Summi Pontificis auctoritati, et lai si ve in is peritum esset Pontifices aliquando ab Imperatoribus fuisse creatos tum quia id Impera Ναα2tores non ex proprio iure , sed ex priuile stati ranti gio Pontificis Maximi fecissentri tum qui cu minima Electores auctoritatem aliquam exercent in per nam designandam, cui Pontificatus gnitas conferenda est, nullam exercere pota sunt in Pontificem electum alioqui etiain Electores Imperatoris ius haberent in Imperatorem electum , cum reuera nullum ipsi habeant in Imperatorem, magnum iri eos habeat Imperatores quemadmodum AS. R. E. Cardinales, quamuis Electores Pon
tificis sint tamen ubi electus est, non subiicitatur ille Cardinalibus, sed Cardinatis illi, ut Pastori, irincipi subiiciuntur. . Pergit deinde Rex pag. 7. addit. Quod Imperatoris assensu unga annorum descursu, eligendis Tontiscibus interuenerit serina multique ali ex Ponti iis scriptoribus te stes sunt atque ipse Bedarminus in suo controuersiarum opere hoc commode eludere non potest, quin, certam pecuniam , ut confirmaritionem obrinerent, Pontifices in imperatorium fisum dependere cogebantur , quem morem
pen ad septingentesimum Christi annum dum rasse , Sigebertus , ct uiFrandus, aliique Pontificia secta historici tes tes sunt. haec ii Negareno possumus qui Principes Ariani. E is