장음표시 사용
91쪽
ni Cantuariς,&Martyr ab Henrico II. Re ge, cuius persecurionem fugiens ad Pontificem Romanum ipsi quoque se contulit sedi, etiam victoriam prςclaram obtinuit, cum post eius obitum clarificante cum Dominosignis, virtutibus, idem Rex publicam poenitentiam egerit.
H uic adiungi potest sanctus Edmundus Arctiepiscopus.Cantuariensis, qui ob defensio-
irem Ecclesiasticae libellatis, multa tum a Rege, tum Regni proceribus pallus est. Ita- qtie ipse quoque in exilium voluntarium concedens apud Pontinia cum obiit, ubi recept culum, rcfugium erat omnium ab Anglia propter iustitiam exulantium Praelatorum. Sed ante hos omnes sanctus Dunstanus Armchiepiseopus item Cantuatiensis de manu Summi Pontificis Ioannis XIII pallium, insigne Archiepiscopalis dignitatis accepit, dcaci mirandae sanctitatis, e miraculorum gloria clarillimus fuit me tamen effugere potuit, quin ab Eduino Rege mulierum amore corrupto in exilium pelleretur. Sed postea tamen ab exilio reuocatus maxima constantia semper Regum scelera redarguit,in optimo fine in pace quieuit cuius vitam ab Os bello Monacho Mantuariensi sancti Dunstant aequali fideliter scriptam habemus. Sanctus Hugo Episcopus incolniensis non pauca sustinuit a Richaido Rege, sed constantia, virtute omnia superauit. Adscribam verba , quae habentur cap. I 8. Vitardus Cum aliquando Rex contra Regemi
92쪽
pranciae extra fines Regni sui alacriter dimicate , c militi pecuniam multam erogas set; Archiepiscopum in patriam rcmisit cum mandato, ut Episcopis, d Praelatis in unum con uocatis indicaret, se pecunia habere opus, cupereque ab illis adiuuari sed vir sanctus accuratius rem ipsam examinans, cum reperisus et pauperculam plebem hac ratione grauari: respondit, etiamsit omnes Regi consenseritis: at ego nequaquam illi contentiam Vnus etiam ex Episcopis auditis talion us , quas B. Hugo copios E contra illam exactionem aseferebat, illi adhaesiit. Graviter hoc Archiepiscopus accepit, de gradu concito ad Regem abiit, multa ei de ancto Episcopo conque sturus. Audiens Rex solum incolniensem, suum retardasse conatum , Walium etiam Episcopum in suam sententiam pertraxisse; prae ira insaniens cuidam amico suo dixit Sia.
cultum eam diligis salutem : ita ego tibi praecipio, ut Hugonem cum adhaerente ei Epincopo penitus extirpare festines. Eiectus est ergo alter ille Sc omnia quae possidebat, fiaco Regis addicta sunt. Sed iustus iram quant*Ieo confidens absque terrore erit&c. Et tandem Rex videns constantiam viri, dc quod minas uniuersaque pericula pro nihilo duceret, Cum ex animo venerari coepit. Addam dc pauca ex cap. o. Hortantibus quandoque amicis, ut maioris periculi vitandi causia in quadam re parui momoti Regi contra ius Ecclesiae consentiret sic fertur dixisse. Absit, ut personae laicae cuiuscunoue etiam'
93쪽
dignitatis, deseminentiae, priuilegium Ecclesiasticae libertatis infringant. Mihi veto non Contingat, ut timore potestatis alicuius aut formidine dissicultatis quantaecunque, ius Ecclesiae Dominae mea Sanctae Mariae, quantum in me est,deperire sinam c. Hic nos quoque Ecclesiasticum hominem tenemus, cui nota
erat theologia . quam Iesuitae hodie docent, non esse obediendum Regi in praeiudicium Ecclesiasticae libertatis. Sanctus Richardus Episcopus Cicestrensis claudat hunc locum. Is electus filii Episcopus
contra sententiam Regis r propterea Rex fu-
Iote percitus res Ecclasiae cicestrensis iussit confiscari Episcopus multas iniurias, contumeliasque perpessusad Apostolicam Sedem se contulit, cui tunc Innocentius L preisdebat. rquenerant autem eum Legati Regii, ut etiam apud Summum Pontificem Sanctum viruin Richardum fatigarent sed Pontifex partibus auditis BeatiRichardi electionem sua
auctoritate confirmauit, atque euiidem sacra
rum manuum impositione Episcopum consecrauit Reuersus in Angliam Episcopus, non solum bona Ecclesiae suae recuperare non po-ltuit, sed etiam proposito edicto publico Rcx omnibus interdixit, ne quis e pecuniam
mutuo daret. sterum vir sanctus memor
verborum sancti Iacobi , qu bd Deus elegit pauperes in hoc mundo, diuites in fide, Ahaeredes Regni, quod repromisit diligentibus se,egestate sua gaudens partes omnos boni Pastoris impleuit.
94쪽
Hinc habemus, quod Rex quaerebat, exempla Regum, qui bona non tantum temporalia, sed citam spiritualia Ecclesiasticis per vim eripiebant : sed habemus etiam, quod Rex non quaerebat, exempla Sanctorum Episcoporum, qui pro libertate Ecclesiastica tum agundo, tum patiendo fortissime dimica
Sed hoc loco prariereundum non est, hos
ipsos quinque Anglico Reges, quicquid an a
dem egerint, uilbe fide Catholicos neque is causasua unquam ab obedientia Summi Pontificis, ut adduxit Po-1upremi capitis Ecclasiae,defecisse. Nam Hen t
ricum primum post longas dimicationes Pro Eι inuestituris pilcoporum , constat cessi si h;is. μPontificum decretis. Id pr ter testimonitim enerabais Edineri lupra allatum, testatur Florentius i. q. gornientis in Chronico anni lio . his verbis: Statuit Rex, ut ab eo tempore in reliquum
numquam perdationem baculi Pastoralis, Scannuli quisquam de Episcopatu, aut Abbatia per Regem , vel quamlibet laicam manum in Anglia investiretur. Idem testatur Gulielmus Masmesberiens lib. s. historia his verbis :In uestituras Ecclesiarum post multas contro uersias Deo, Tancto Petro remisit. Edoti ardus primus sine dubio Catholicus fuit, S Summum Pontificem caput Ecclesiae confessiis est. Extat enim Epistola eius apud Thomam Valsingamum in anno 3o2 ad Bonifacium VIII. cuius haec est inscriptio Sanctissimo in Christo Patri, Domino Bonifacio sanctae Romanae,&inructialis Ecclesiae Surn-
95쪽
nio Pontifici, Edouardus Dei gratia Rex Angliae salutem , laeuota pedum oscula beatorum. Certe qui Bonifacium uniuersalis Ecclesiae Summum Pontificem vocat, non potest ei negare obedientiam, Iibiectionem, nisi ab Ecclesia uniuersali alienum se esse profiteatur. Et qui pedum deuota oscula Pontifici offert, numquam profecto diceret, quod Iacobus Rex dicit, se nulla in re Pontifice inferiorem esse.
Edouardus I I. vel cxeo Pontificis auctori- ratem agnouisse se testatus est,qub cum illo egit, ut Scottae Regem censim Ecclesiasticis
Coerceret,audita prius causa, quae inter viros que Reges controuertebatur.
mentem V Pontificem eodem Valsigamo teste, cum eadem inscription videlicet, Sanctissimo in Christo Patri , Domino Clemen trdiuina prouidelia sinctae Romanae,& uniuersalis Ecclesiae Summo Pontifici, Edouardus eadem gratia Rex Angliae Franciae,&c deuota pedum oscula beatorum. infra, pensata etiam deuotionis plenitudine, qua comus
nostra Regia Clerus, o populus dicti Regni perstiterunt haci enus in obedietia Sedis Ap itolicas. c. Denique de Ricbardo II. quod fuerit etiam
ipse Catholicus dubitari non potest nam cum eius tempore, schisma factum esset in Ecclesia, creato Antipapa Clemente VII. contra Vrba
num Papam V I. Richardus Rex legem tulit, ut qui alium Pontificem , praeter Urbanu
96쪽
quem nicum, o verum Ecclesiae caput appellat, agnouerit, bonis omnibus, inegis
. Sed esto, quinque. isti Reges alieni a sed, IJ er
Apostolica nument: an non eberet Rex Ia- His . .cobus inlitari potius ducentos dirciter Reges Man praedeceliores suos, partim Anglos, partim Mimo ob scotus, quam quinque Gonstat uni ni ex Io, tinei esse Reges Scotorua Donaldo primo, qui anno salutis I97 a sancto Victore Ponti thesis, fuse fice fidem Christianam accepit, usque ad Driam huius Regis matrem Catholicos, Romanae Apollolicae Sed obedientes fuisse. Numerantur autems . Reges veI, ut alis volun si supra 'O. f.
Nec minus constat ab anno salutis ςoo.
ges Angliae ab Ethelberto, qui primus fidem Christianam a S. Augustino suscepit,vsque ad. Ηι-kinnS. Edouardum,id est, rictu ad annuial. io . Oct Mum per non solum Catholicos,' sed etiam Romanae sedis deuotissimos silisse,ut tradunt Beda Po ' - rsydorus,&alii numerantur autem Reges illi circiter octoginta. Iraquc solum supersunt post conquelium Reges viginti a villelmo primo usque ad Henricum VIII ex quibus quinque latos Rex Iacobus sibi ad imitandum proposuit, omissis quindecim, vel potius ducentis inuindecim, quos catholicos, Apostolicae Sedis obedientes fuisse negara
97쪽
Iacobιι in Regem ab hars excusari nutaratione posse,
HI s digressionibus expeditis, Rex a pag.
33 usque ad O .probare nititur,se neque Apostatam esse,neque haereticum. Apostatam proprie non esse facile cocedi potest. Illi enim dicuntur Apostatae, qui Christianam fidem,& religionem omnino deserunt, ut ne Christiani quidem dici velint qualis fuit Iulianus Imperator, qui ex Christiano paganus factus, cognomen Apostatae sibi peperit. Quod autem Rex dicit Patrem suum, rauum paternum idem de fide secum sensiss a Matre quo, que nullis litteris, quas frequenter ab ea accipiebat,inuitatum ad Pontiliciam religionem: quin etiam supremis verbis per praefectum domus ab ea sibi mandatum , posse se in Religione, quam colebat perseuerare,modo probe, sanctuque viueret , dc commissos populos, prudenter, ii gubernaret denique Matrem eandem iussisse, ut in baptismo iij sui, eerimonia sputi nuper non uterentur: nolleCὸrimonia enim se, ut impurus Presbyter in os infantuli
1 mrsetis Respondeo, quod ad cerimoniam spuri a 'i' ', tinet, illam non esse nuperam, cum eius me z. Tanti minerint sanctus Ambrosius lib. I. de sacram. qin . o. cap. I. S. Gregor in Sacramentario, B cd m
98쪽
hom in Evangelium Dominicae, post Trinitatem Rabanus lib. I. de instit cleric.cap. 2 . Hugo desincto Victore lib. I. de sacram.
Neque verum est, ea cerimonia saliuam Presbyteri in os infantuli inspuici sed solum
aures, nares saliua tangi , ut Patres citati dicunt, icclesia seruat haec enim sunt Verba venerabilis Bedae: Vnde credo mos increbuerit Ecclesiis ut Sacerdotes illius his, quos percipiendis baptismi sacramentis praeparant; prius inter caetera consecrationis exordia, de saliua oris sui nares tangant, aures, dicentes Epheta. Itaque credibile non est, eam cerimoniam a Catholica Regina fuisse prohibitam. up ad parentes Regis attinet, dico non deesse apud nos, qui Regis Patrem, matrem,sortasse etiam Auum paternum viderui, quique pro coperto habere se dicant, Patrem,&inuum Regis fuisse Catholicos Reginam Vero matrem, non solum ipsam fuisse Catholicam sed etiam dedisse omnem operam, ut filium a Nouatorum erroribus ad antiquam, de veram fidem traduceret. Quin etiam ostendu-tur hic Romae Epistolis non paucae manu prompria eiusdem Reginae exaratae,quae satis testantur Zelum eius de conuersione filij ad Catholicam religionem. Neque fidem habemus Praefecto domus eluino, qui cum haereticussi,mirum non est, si ea sibi a Regina moriento dicta esse confingat, quae adhaeresim sumi mendandam pertinent.
99쪽
Porro haereticum se non esse Rex dicit: quia scripturisCanonicis credat,quia tria fidei Symbola Apostolicum, Nicaenum,&4 Ath nasij libens iuret quia prima quatuor Con-ςilia generalia, tanquam Catholica, Morthodoxa veneretur quia quicquid quadringentis
post Christum annis quingentis in Anglicano libro legitur unanimi consensu Patres ad aeternam salutem esse necessalium, statue runt aut cum ij ita sentiat, aut modesto silentio obmutescat reprehendere certe non audeat. Sed haec non latis esse, ut haereticus dici non possit, facili negotio demonstrabia.
mr tisistri Ptimum enim scripturis Canonicis, sinop μ --m certo fundamento Rex credit ac per hoc pro dona. prie non credit. Dicit enim duos esse ordines scripturarum, ut a Bellarmino tradi assirmat lib. i. de Verbo Dei cap. . quidem script ras secundi ordinis, non esse tantae auctoritaris, ut fidei ullum caput inde stabiliri possit. Porro Bellarminus facit quidem dups ordines scripturarum, unum earum, de quarum auctoritate nunquam dubitatum est Alterum earum, de quibus a nonnullis veterum dubitatui est; sed tamen utriusque ordinis bellarminus affirmat, scripturas esse diuinas, d canonicas, eri utroque ordine scripturarum posse elici,
sabiliri capita fidei.Idque probat fusissime
in sequentibus capitibus. 'Scripturae secundi ordinis sunt Tobias, Iudith, Baruch , Sapientia, Ecclesiasticus, Machabaei,&aliaquςdam. atque haec sun cx quibus Rcx ccaeteri Cal
100쪽
uiniani negant posse elici vel stabiliri dogmata fid M. A quibus ego libenter quaererem, unde habetis stripturas primi ordinis esse diuinas, de Canonicas: scripturas secundi ordinis non ense tales Nam certe x ipsis scripturis neutrum probari potest nusquam enim scriptum est, libros Genesis, WExodi esse diuinos libros Tobiae,i Iudith non esse librum Isaiae esse Canonicum librum Baruch non esse: ex libris Prouerbioru,ex Ecclesiaste, ex Canticis, posse elici dogmata fidei ex libris Sapientiae,& E clesiastici non posse denique libros Regum Canonicos , libros Machabaeoru apocrypho esse. Dicent prioris ordinis libros hebraica lingua scriptos inueniri, posterioris non inueniri seriptos nisi Graece aut Latine.At scriptura nus quam docet, libros hebraicὸ scriptos esse Canonicos; alio non esse. Neque aequum est Spiritum sanctum, ut est verus auctor scripturarum alligare velle ad lingua hebraicam, ut Iudaei faciunt, quasi non potuerit eria tempore testamenti veteris librum dictare lingua graeca, aut latina. Itaque recte S. Augustinus lib. 18. de Civit. Dei, cap. 36 Libros, inquit, Machabaeorum, non Iudaei, sed Ecclesia pro Canonicis habet. Dicent,libros primi ordinis apud omnes indubitatos seper fuisse delibris secundi ordinis aliquos scriptores aliquando piris thkri dubitasse. At non ideo prioris ordinis librim Uniti, is sunt habendi diuini, quia de illis scripto es particulares non dubitarunt QqueFO odietio sterioris ordinis sunt habendi apocryphi 'mοιμ