장음표시 사용
81쪽
Gothi aeter Gothi videlicet, cum multis aliis rebus E OGra οβιm clesiam Catholicam amixerint, tum hoc ipso M oiam E. quod absque consensu suo, aliquando etiam elsam diu absque numerata pecunia Pontificem creari
.exarunt. non permittebant. quem morem sequuti sunt
aliquandiu Graeci Imperatores , qui Gothis expulsis Italiam recuperauerunt. Sed haec tyrannis ab initio anni quingentesimi initiu accepisse, auno Dominitas desiisse videtur. h oc enim anno scribit Anastasius C5 stantina Imperatorem concessisse Benedicto II. Summo Pontifici, ut deinceps consensus Principis non expectaretur. Fuisse autem tyrannicam legem illam siue Gothorum, siue Graecorum S. Gregorius Papa disertis verbis testatur inexplicatione psalmi quarti poenitentialis. Quid autem mirum est, si Principes illi electioni Summorum Pontificum se admi euerint, qui personas ipsas Pontificum vel
exilio, vel carceribus, vel morte mulctabant non enim iudicandum est de potestate Principum in Summos pontifices ex eo quod aliquando fecerunt, sed ex eo quod i ultesiacere potuerunt. Sed si per annos circiter ducen- ros, ae fortasse minori tempore sustinuit elesia tyrannidem illam partim a Gothis par-rim a Graecis per annos mille quadringentos libertatem suam obtinuit.
pergit Rex pag. eadem, ait, Sed pQ
occurrunt Imperatorum exempla, qui Romanis Pontifcibus uampotestatem abrogarunt. Otho Inyerator Ioannem XII. Pontiscatu abdicauit.
desset variis criminisius, ac praecipue libidi-
82쪽
pie infamis Henricvi III. ymperator exiguo temporis fati Tenedict m IX. Sylvestrum III. Gregorium VI Synodaliter deposuit, cum insimulatos auaritia, tum quod hanc in Princia pes extraordinariam potentatem proterv , procaciter usurpassent haec ille. Sed facilis est responsio; nam neque Otho ηδ I ε Ioannem XII neque Henricus Benedictum I 'r' ...
Sylvestrum, Gregorium propria, Vel in RomamPon
periali potestate deposuerum sed per Syno limia/qs-dum Episcoporum Ecclesiastica auctoritate deponi curarunt. Id Rhegino, dc ali citati testantur. Neque facile concedimus, iustam fuisse depositionem eorum Pontificum; sed hoc ad remitae sentem non pertinet. Illud aurem quod Rex adiungit, depositos fuisse fle, nedictum, Sylvestrum, de Gregorium qubdhanc in Principes extraordinariam potestatem proterve dc procaciter usurpassent ali-ruo testimonio probari oportuisset. Siquiem hic solum allegari video Marianum Scotum, Sigebertum , Abbatem Vrspergensem, Platinam : poterat etiam addere Othonem Frisingensem, Hermannum Contractum. Marianus ad annum io s. sic loquitur Hen ricus Rex Italiam ingressus pacifie a Ro m ni siuscipitur Papas tres non digne constituros Synodaliter deposuit neque causam particularem explicat. Abbas Vrspergensis eamdem verba repetit, quae videlicet a Mariano Scoto accepit Sigebertus sic ait Romae uno
contra duos &duobus contra unum de Papatu contendentibus, Rex Henricus contra
83쪽
eos Romam vadit,oc eis canonica,&imperiali censura depositis, Suidigerius BambergetisqEpiscopus, quia Clemens Romanae Ecclesiae CLIII praesidet Hermannus Contractus sic loquitur Iuxta Natalem Domini non longe ab urbe Roma apud Sutrium Synodo item acta causiaque erroneorum Pontificum diligentius ventilata Gratianum Papam conuictum baculo pastorali priuauit. Dein omnium tam Romanorum, quam aliorum consensu Suidigerium Episcopum Romanae Ecclesiae elegit Pontificem. Otho Frisingensis auctor grauissimus lib. 6. Chronici cap. 36. sic ait: Porro Gratianus Regi apud Sutrium occurrens ad lenie dum ipsius animum diadema preciosum obtulisse dicitur quem Rex primo, ut decuit, honorifice suscepit postmodum autem colles .eb,;u, cto Episcoporum conuentu a Pontificatu pro Vt.Paρα non nota simoniae cedere persuasit. haec rho,qui ' si fuit, verissime scribit Gregorium VI. qui ante on- ρή ipsi I tificatum Gratianus dicebatur, persuasum fuist
dicaret pontificatu . proinde non proprie Gregorius depositus fuit, vel ab Imperatore, vel a Synodo sed sponte cessit, eo quod de crimine sim6niae conuictum secerneret
Non desunt tamen viri grauissimi, qui Gregorium VI nullius criminis conuictum fuisse defendant sed ad rem nostram nod facit, quilloc loco solum demonstrare volumus, a nullo auctore scribi, quod Rex hoc loco dicit,depositos fuisse pontifices tres,eo quod extraor-
84쪽
dinariam potestatem in Principes proterve,ac pricaciter usurpassent. Id enim nullus omnino scribit. Porro Platina, qui ultimo loco adducitur, nullam causam reddit , cur hi Pontifices in Concilio depositi fuerint, nisi quod essent mali.
Iam vero si ex his duobus exemplis Otho nis, S Nwrici Imperatorum aliquid esticeretur adprobandum habere ius aliquod Imperatores ad pontifices deponendosci multo facilius probaretur ex plurimis exemplis, habere Pontifices ius ad deponendos imperatores. Isti enina duo Otho, menricus Pontifices deposuerunt, non auctoritate sua,sed Synodi, id est Ecclesiastica potestate Pontifices vero Imperatores deposuerunt, non laica Principii potestate, sed sua,ac propria. Exempla sunt ad
manus Gregoriusiunior Imperatore Leonem Imreviores Ilauricum, haereticorum Icono clastaru Prin aPonti b
cipem excommunicatu priuauit vectigalibus Italiae,ac per hoc Imperii parte mulctauit. Testantur hoc,& laudat Graeci scriptores Cedrenus,&Zonaras in vita Leonis Isaurici. Leo Iu . transtulit Imperium totum occidentale a Graecis ad Francos , ac per hoc priuauit dimidia
Imperii parte GraecosImperatores, ea donauit Francos de quare testes sunt innumerabiles , quos adduximus in primo libro ex tribus, quos de Imperii transsarione conscrip- . simus Gregorius VII. Imperatorem Henri cum IV. publica atque solemni cerimonia ex-ς. municatu priuauitImperio .quod rcete faetii
ruisse, quicquid pauci schismatici cotra dicari
85쪽
testantur omnes graues historici caeteri eius tempori auctores, quos verbis singulorum in medio allatis, produximus in lib. . de Pontil. c. 13. 1nnocentius III. Othonem IV. Imperatorem deposuit, teste Flauio Blon dolib. s. Decadis a. Innocentius IV in Generali Concilio Lugdunensi assentientibus omnibus publice deposuit Fridericu II. Imperatorem, Ecclesiaepersecutorem maximum, Extat adhuc sententia, cap. Ad Apostolicae, de sententia, re iudicata in ς. Clemens VI. Ludovicum Ι' Imperatore a Ioanne XXII.&Benedicto XII ex communicatum Imperio priuauit. Vide Albertum Pighium lib. s. Hierarch. Eccles cap. I .MIS. Dclaustra. Pergit deinde pag. 8. adfert exempla --Regum qui Pontificibus strenue restiterunt. Primum ex valiliramo in lib. dein uestituris Epistoporum, probat Episcopos Hispaniae, Scotiae Angliae, ungaria per Reges introisse cum pace temporalium pure Min- regre, ex antiqua institutioneusque ad modernam nouitatem. Vocat autem Uvalthramus modernam nouitatem decretum Gregorii VII. prohibentis inuestituras Ecclesiarum accipi a Regibus,, Principibus seculi. Respondemus, verum esse per non breue tempus consueuin Episcopos Regibus inuestiri essed Gregorium VII fortissimum Ecclesiae
Dei vindicem, Dei auxilio fretum, non timuisse veteres, sanctas Ecclesiasticas leges renouare, atque defendere. Scribit enim in
Epist. id Hugonem Diensem Episcopum, r
86쪽
in Concilio habendo , cui ipse vi Legatus
Apostolicae Sedis praesessurus erat, canonem vicesimum secundum octauae Synodi generalis renouari curaret, quo prohibetur Principibus omnibus, etiam Regibus, 4mperatoribus, ne se in L piseoporum electione admisceant. quam Gregorii sententiam de tollendis inuestituris Principum, defenderunt non
tum successis res eius Victor III. Urbanus II. Paschalis ΙΙ. alii: sed etiam viri sancti, qui
eo tempore floruerunt, ut duo sancti Anselmi, alter Cantuariensis, alter Lucensis , calii. Deinde Rex pag. eadem ex annalibus Franciae Nicolai Gillij refert initium Epistolae Philippi Pulchri Regis Fracorum ad Bonifacium
VIII. Pontificem, quae Epist ridiculam continet salutationem,qualem scribere potuit iracundia potiu4, quam consideratio. Scimus enim grauissimam inimicitiam gessisse Philippum Regem cum Bonifacio Pontifice; neque esse mirum, si iratis animis quaedam exciderint, quae sedatis nunquam excidissent Addit postea anctum Ludovicum Regem Ans. 4
publica pragmatica sanctione omnes Curiae zβ 2Papalis exactiones intra Regnum suum pro hi tati,
buisse docitat ad marginem , ccarestis Sena monoin σtus Parisiepsis. Ego vero legi quidem apud gηρμρρ' Nicolaum Gillium, inter alias sancti Lodo ut hiM Ut ci ordinationes, haec verba diem exactiones,&onera grauissima per Curiam Romanam E
clesiae Regni nostri imposita, vel impositas, quibusRegnum,qltrum mi icrabiliter depau-
87쪽
per alum existit, siue etiam imponenda , aut imponenda , euari, aut colligi nullatenus volumus, nisi pro rationabili, pia, urgentissima ineuitabili necessitate in de spontane expressis consensu nostro, & ipsaru Ecclesiarum Regni nostri. Et fortasse haec eadem verba habentur inaresto Senatus Parisiensis, quod mihi notum non est. Caeterum legi Pragmaticam sanctionem eiusdem sancti Ludovici, quae habetur ad finem tonat sexti Bibliothecae Sanctorum Patrum editae Parisiis anno IJ89 ubi habentur eaedem ordinationes , demptis verbis suprascriptis, quae videntur postea addita in odium Eccleliae Ro
Legi etiam similes ordinationes tum apud Paulum similium, tum apud Robertum G sui num invita sancti Ludovici, verba illa a Nicolao Guillio recitata non reperi r sed contra potius legi apud eosdem auctores san-
eum gratim cibus, Innocentio IV Alexandro IV Vrba- Romana ad n O IV. Sc Clementi IV quorum temporibus dictissimu . vixit, fuisse addictum, & obedientem Nam Innocentio IV in Concilio Lugdunensi excommunicanti, & deponent Imperatorem Frideri cum , altitit sanctus Ludovicus , atque, ut verbis 2Em iiij utar Se viresque Regni sui, ac consilium Sacrosanctae potestati tutandoparatum esse professus an nocenti, cauta dignitatem roburque addidit, in Ira Interea Francus sanctus Ludovicus auctoritate nominis Franci tegens Pontificem ,
88쪽
sacram insuper militiam in barbaram reli fionem professiis erat. Denique in vita sancti
udovici, quae extat apud Laurenti tim Surium a confessario eius ut creditur scripta, inter alia monita, que: sanctus moriens filio suo, Rcgnique haeredi dedit; haec verba habentur: Semper sis addictus, deuotus Romanae Ecclesiae, eius Pontifici haud secus atque spirituali patrire morigerum prςbeas. Refert postea Rex eadem pag. seq. ex Ioanne Malcrio in lib. de schssmate, &Con α-
cit quid actum sit inter Pium II Pontificem, Ludovicum XI. Regem Francorum , circa pragmaticam sanctionem, quam ex sententia ConciliiBasiliensis Carolus II. Rex Francorum edidit. Sed non est opus, ut in hac re diutius immoremur quod enim Pius II. Ludovici temporibus emcere non potuit, ut pragmatica illa sancti obmnino de medio tolleretur, effecit postea Leo X. Francisco primo regnante. Itaque in Cocilio Lateranensi sessi. H. pragmatica illa sanctio publico decreto sublata est. Sed hunc exitum pragmaticae sanctionis, quia causae suae parum fauebat, Rex facile praeteriri
Addit ultimo Rex pag. 3 o. quatuor seque ' i'
tibus exempla Regu Angliae praedecessiorum m
suorum. Si quidem Henricus primus Episco risitibus obe-patu Uvintoni essem uillelmo Gifferd contu dientes, unlit,eumque contra noui Concili decretum, de se 'φ'j
possessionibus cunctis ad Episcopatu pertineribus inuestiuit. Ide quoque Hericus Archi Piscppatum Cantuariensem Rodulpho dedit,
89쪽
umque per baculum, annulum inuestiuit Idem urstano Eboracensi Archiepiscopo electo ad Callistum Pontificem proficiscenti
mandauit, ut a Pontifice benedictionem non occiperet: quod cum ille neglexisset, Rex illi omnem suae dominationis locum interdixit. atque haec ex Matthaei Paris historia probantur. Rex Edouardus primus inhibuit Abbatide V vallam, Decano sancti Pauli, ne decimas colligerent in sumptus belli Hierosoly- vitanti quamuis ad hoc delegati essent a Pontifice Romano. Et quoniam Abbate interim mortuo Decantis Edouardo Regi pariturum se pollicitus est Rex Iacobus triumphat, cdicit, Hi hominem Ecclesiasticum reseo, qui pa non paruit, vi gi suo pareret, in rebinquoque eclesiasticis nondum scilicet noua hae Iesultarum Theologia orbi innotuerat , Idem Edouardus tres. viros Ecclesiiasticos puniuit, ex quo intelligitur, non esse Ecclesiasticos a Principis temporalis potestate exemptos. Edouardus II patrem imitatus viros Ecclesiasticos in custodiam duci iussit Edouardus III maiorum vestigiis insistens Ecclesiasticos nonnullos vel carceri mancipauit , vel bonis temporalibus, spiritualibus spoliauit Denique sub Richardo II publicorum ordinum decreto cautum est, ne quis beneficium a Pontifice Romano impetrarcta qui secus faxit , extra Regis fidem tutelam censeretur haec ex Archiuiis Regiis deprompta esse dicuntur.
Ego vero admiror intra spatium quingen
90쪽
torum annorum tam paucos inobedientes a Rege numerari potuisses cum constet a Regibus Angliae per hoc rempus plurimos Sanctitii mos Episcopos, vel At chiepiscopos ob eam causam cxatos qubd mallent Pontifici potius obedire, quam Regi; libertatem Ecclesiasticam fortissime tuerentur theologia enim haec Iesultatum non est noua, sed antiquissima apud veros Catholicos nisi forte plus valeat exemplum unius Decani, quana plurimorum Epitcoporum , sanctitate, doctrina, domiraculis illustrissimorum, salutis ternae Regis, gregis sui cupidissimori
Notum est quanta passus sit sanctus Ansel rive
mus Archiepiscopus Cantuarii Rege vil- Halelmo , quot annis exulauerit, quoties ad Robui Romanum Pontificem confugerit, inuan xsti. ta deuotione quocunque iret, ab omnibus,
ut Angelus Domini reciperetur. Dedit illi tamen Deus post mortem villelmi Regis gloriosam vetctoriain liceninrici ibit Edine tu Anglus in lib. 2. de vita S. Anicimi : Eo igitur tempore adunato in palatio Regis Lon clini cunctis primoribus Angliae victoriam delibertate Ecclesie , pro qua diu laborauerat Anselmus adeptus est Rex enim antecesso rum suorum usu relicto , nec personas, quq in regimen Ecclesiae samebantur, per se elegit nec eas per dationem virgae pastoralis Ecclesiis, quibus prςficiebantur, inuestiuit. Non minus notum est, quanta, inuans grauia passus sit sanctus Thomas Archiepisco-