Alberti Heronis Snecani Frisii, ... De prouidentia Dei libri quinque, in quibus immensi & aeterni Dei prouidentia, noua methodo, & nouis plerisque argumentis contra impios philosophos, & totum populum atheorum defenditur

발행: 1582년

분량: 492페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

DE PROVIDENTIA

DEI IN QUO ARGUMEM

tis moralibus Deus rerum humanarum curam gerere demon. stratur. U PRAEFATI αε dimin exprima PnL constructione Seiirouidentia pro inge- ην nostri med eritate .confirmara, ct contra impiarum latraim d ' fendere conati sumin: -- reisquum nunc eis, τι catara Rerlustremin, ex quibm dogma tam n .eclarium rum humanis illustrari,ct mensibus

riori libroscopuὸ nosterfuerit, primum ostende- Σre Dei potenti iugi totum hoc uniuersum suu tisse,ac proinde non denegaturum ipsum robis a se creatu tutelam σννemationem ni ar non essu, tot rebin cognoscendis re inspiciendis quod deso qui homini ι mentem ct inresistantiam pia impertitus est, dici nonpotest: nunc oportunum

132쪽

gnantur: minuerit, is urem exillustinetis 'gressum faciliori ab amateria interpositare fociliare necesseessit. Cum vero Ethice dissutati ones valere iussis subtiborib- materiyi per cam. ρυ tiberioreου rerum humanarum, ct in com muni usu positarum expatientur,quidiam commode sverioribuι ad uipotest, quam a Iumentum iEud, quod totam de bene et tuendo doctrinam prouidentia diuinae an a una . mento inniti Ostendit' Hoc enim, usu ma uinciarissimὸ conuinci eos nihίl aliud mnis improbitatis licentiam veste in hominum vitam inuehere, qui reue humanas Deo cura nomesse docem Macpraefati nunc rem ipsa πυ-

. Hamur.

Naturalem hominis ration m dicta re, M tutis incia ob nudos dolores μὴ ne ob mor tem quiae' deserenda esse. CAPUT FRIMUM. Morruptior pars humani generis natura doctore usa, non solum in genere bonum esse faciendum, malum vero eu

tandum censet, Verumetiam imitas speciales de rebus agendis ac vita P dis

133쪽

LIBER II. 3 3gis notiones menti suae indelebiliter impi est

fas gerit. inarum una esst earum voluptatum, quae tactu & gustu percipiuntur,cupiditates fraenandas esse.idque primum ex eo perspicitur, Ueos, qui harum voluptatum cupiditate superiores fuerunt,om nes historiarum scriptores laudibus in coelum vexerint, populi velut thclytos heroas statuis &alijs sibi rum insignibus ornandos existiomarint. Heterum Persarum invictu parsimoniam in libi o, qui παιδέα inscribatur, magnis prsconijs effert Xenophon.Curium velut dignum laude virum tota posteritas celebrat, quod θSamnitum legatis pas d focum assare deprehensus sit, quod bue illis magnum auri pondus ipsi offeren- tibi is,responderi se malle aurum possidcntibus imperare,quam aurum ipse possidere. Antisthenem, Craten, Diogenem maximi rege= Venerati sunt, vulgus velut homini bus maiores suspexit, quod gulae delitias de

omnem corporis curam, rara quadam animi celsitudine contemnere potuerunt. Polyxenum,Xerxen,Apitium,Sardanapalliari.& caetera gulae mancipia, non solum histori arum scriptores asperrime tractant; verum- etiam cuncti mortales velut publica humani generis dedecora detestantur, & bestia, .

rum magis quam hominum loco habendos H existi is

134쪽

is DE PROVIDENTIA DEI

existimant. Quod velo ad Venerem & tmesus voluptates attinet,quisquis illarum c pidinem rationis si aeno moderari potuit. nunc magis,quam eos,qui se a sula inuicios praestiterunt, semper admirationi habuit posteritas.Nec tunc λlum,quando extra mnem inuidis aleam positi erant hoc genua

homines miraculo fuere: verum etiam'

pud suos aequales, imo de hostes, xinius ipsis honos habitus est. Nulla te hostibin relatae victoris A lexand rum Magnu in tam illustrem reddiderunt, qu m quod cuiri tam inusitati rerum successus, eum iniselen tiorem sacerent, cumque ipse flos aetatis, in quo versabatur, ipsum ad libidinem incit ret,pulcherrimas Darijstias in praelio capyias ne aspicere quidem voluerit, nedum si prum iis inferre.Nihil inter omnia,quq Scr. pio Africanus praeclare gessit,i' topere cuncti extollunt quam quod exercitus Romani in Hispanijs Imperator, captam elega tissima forma puellam suo spons illibatam restituit. Virginitatem vero quae tam cori alanter carnis volup tes repudiu, ut liciti etiam congressus spem omnem praecida quanti gentiles ante Christum naiunis G int, testantur ij honores, quibus Vestales virgines Romani prosequebantur.His enim

coccisum erat piissis vesut publicam pom-

135쪽

LIBER II. iis

pam per urbem vehi, his primus concessus in amphileatro abatur. Hoc enim de ipsis Prudentius libro secundo contra Symma chum scriptum reliquit. Praeterea' cum nihil homini vita carius sit, ac seri & immanis animi signum esse videatur, sponte sead n cem offerre,nihilominus eos,qui iustitiae a- more huius lucis usuram cotempserunt, nosolum nemo seritatis accusare ausus fuit; sed , omnes potius beatos ,& nullo non honore dignos praedicant. Orestes& Pylades tam Orestes arcto inter se amoris vinculo coniuncti fuere, ut in Scythia certatim Vnus pro altero . imori contenderet . Quam charitatem cum

olim in scena tragoedi populo spectandam

exhiberent, tants admirationi tam rarum amoris exemplum fuit, ut ad eius tragicam repraesentationem uniuersum theatru pla

su perstreperci. Damon item quidam Py- thagoricus,Philosophus, Pythiam amicum

suum ardentissimo amore complexus est. Damon &Horum alber cum a Dionysio Siculorum Pythias. tyranno ad mortem condomnatus peterct, antequam supplicio afficeretur ad suos pro- - .ficisci ac vadem pro se anticum relinqueret, sicile id impetrauit, eo quod cuperet tyrannus,tam inuisitatς sponsionis exitum videre. Adsuit statuto die spons si & ad mor tem, quam fidem fallendo euadere potuin H i sex.

136쪽

lio, DE PROVIDENTIA DEri se perserendam se os sext. Sed contra alter. se periculo eximi nolebat amico ad necem tradito i itaque pium inter illos certamen ortum est, uter pro altero interficeretur. Quo tam laudabili fidei & charitatis exemplo tyrannus adeo commotus suit, ut non solum liberos ambos dimittereti vertim &tertium se illis άmicum iungi peroptaret. Tanta scilicet naturς vis erat, ut heque is qui i animum longa scelerum consuetudine effe- ratum habebat,tantam pietatem fauore diagnam .esse ignorauerit. Episcopus quidana Firmita re & non line Firmus, ut quendam, qui ab ' episcopus. Ethnicis ad necem quaerebatur, proderer, quaestionibus subiectus suit: sed tanti apud illum fides erat,vine ossicio quidem in .dacio,& se & reum periculo liberare susti- nuerit.Verum haud negans se,ubi reus lat . . ret,probὶ cognitum habere, inter saeuissima. tormenta nihil aliud clamabat, quam se nec mentiri, nec proditorem seri posse. Sed nunquid Ethnici tantam animi constant

.. am contemnendam censuerunt' Minimbi gentium. Sed ab odio ad venerationem tantae integritatis conuersi, liberum eum abire permiserunt.Auctor huius historiae D. Au-M xς δε- gustinus libro de mendacio. Marcus Ar Ninuit, ipse episcopus, quia templ.

quoddam idolorum temporibus Chi istiae.

137쪽

nis euerterat, ab Ethnicis, si imperante Iulii ano opportunitatem. se ulciscendi adepti e rat ubetur destructum fanum reaediscare, aut tantum pecuniae dependere, quantum ad eius instaurationem necessarium esset. Quod cum ille facere detrectaret, atrocissiniis eum tormentis excarnificarunt. In qui- k-bus se tam eonstantem gessit, Vt, illis tantic nusor M. per impensar'm aestimationem minuenti- in Iuli usibus, donec ad unum aureum ventum esset, .mori se malle indicarit, qu m ad idolorum cultum quicquam contribueret Itaque& hunc pitales hostes propter inuictum an mi robur admirati, interficere erubuerunt. Nec opus est ad historias recurrere,' tintelligamus dictatum esse naturae, quod iustitia ἰneque mortis metu intentato deserenda sit,

quodque honestum ac laudabile si volup- latum illecebras & blandimenta res pucte: . sed si quis in se descendati ac tacitus apud se metipsum cogite itane an aliter se res habe- , at, eos qui satius ducunt vitam profundere, quam iustitiam violare, vi ros bonos ac simmo honore dignos iudicabit. Caeteros veris qui ex ab officio desciscunt,uelut ignavos & degeneres nullo in honore ae .

pretio habebit. Nec dubium, qui, idem de easti, & incestis statuturus sit. Quin si & ip- . sum contigerit iustitia posthabita proximo T

138쪽

conscien tiae iniscit i. Lucianus

Epictetum magni&

iis : DE PROVIDENTIA DEI

tuo iniuriam irrogare, quantacunque tan dem necessitatecompulsus id fecerit, praesto mox erit conscientia mentem lancinans, i sumque ut sceleratum & detestabilem accusans. Nec remissiorem carnificinam in anumi sui penetralibus experietur, si tenti erantiar modum in gustus & tactus voluptatibus excedat Tunc enim futurum est ut labi a i- , quem audire videatur, qui in ipsum conui- itia iaciat, ac sua ipsi dedecora ob oculos p nat. Vsque adeo, ut prae pudore ac poenitet

otia sibi ipsi horrori sit Verissima enim est itila lylusonii 4pud Gellium sententia, cum

quis per voluptatem turpe quippiam sece rit, quod suave est abire quod turpe Ost m Enere. Ac tam potens est hoc naturae did men, ut Lucianus Samosatenus, homo impensissime deditus ridedis omnibus, quae a pud caeteros rtales aliquo in pretio sunt, non potuerit virtutem contemnere : sed

cum vulgus philos phorum obprofligat0s

mores sontumeliose pa sisim accipiat Epictetum se maximi facere non qbscure indictarit. Nec Epicurei, qui omnia sua studia ad Voluptatem reserebant naturalem hunc ig- iniculum, ita prorsus opprimere potuerunt, quin in eorum dictis & scriptis se aliquando prodiderit. Quantum ei im ex Ciceronis

primo lihro dς finibus, ubi siqntendam

139쪽

Ors desiimmo bono exponi colligere ponsum isiter caeteras causas cur virtutes sint amplectendae, etiam hanc Epicurus afferebat, Ohd cuius in animo versatur improbitas, . nunquam sinit eum respirare, nu quam qui- iescere. Seneca in epistolis Epicurum intro- isu ducit dicetem, ex male vivendo animi quia etem perturbari, eo quod natura horreat scelera. Vt autem nunc omittamus quam prε'o

sterum sit, ideo putare fugienda vitia, quia ratio obstrepens omnem eorum silauitatem diluit, & non contra, idcirco rationem ea horrere &auersari quia turpia, quia foeda, quia flagitiosaad certὶ dignum obseruati ne,quod in homilie qui ex professis bellum contra virtutes gerebat, tam aperte lexn turalis a flagitijs velut manu iniecta retrahere animaduerti queat. uodex ido naturali rationis aectamine Dia. um esse virtutis remuneratorem aripo P.

CAPUT IL

O ro ex hac naturalis luminis ad probitatem instigantis scin. tilla, Dei prouidentiam erga humanum gen*s, hoc modo colligere licet. Cum naturalest illud de colenda virtute iudicium, certe

ia uisum

140쪽

i at sium esse nequit. si enim natura nos falle rς posset, iacuiu, primos igniculos cursu in in veritate inquirenda dirigimus rediret illa vetus Ac emicorum desperatio, & ne

ino se ullius rei certam cognitionem adei tu messo iactare posset. Si vero, ut tam grauia incommoda evitemus, verum esse hoc naturae diei amen fatemur, etiam nihil inde

falsi vel absurdi consequi posse,fateamur Oportet; luandoquidem nunquam sibi repugnare& in seipsiam incurrere solet veritas. Atqui si nulla Dei prouidentia res humanae gubernantur; ex illo naturali de virtute iudicio plurima consequuntur, quae absurda esse, & rectae rationi ex diametro aduersari, nemo sebrius ibit inficias. Primum enim natura suggerit homini voluptates carnis esse sugiendas idque tanto importunius facit,

quanto minus vitiorum assuetudine corrupta est. Adeo ut iis qui frugi vita se adg

nialem transferre incipitit, in ipso volupta-xam v su velut acerba monitrix instet, nec ipsos sincerum ex ijs g udium capere sinat. Postvero quam turpe chlippiam voluptatis causa admissum est,acribr coorta pudore &dolore animum pungit ac vellica ut erissime a P. August. dictum sit,animum in , , dinatum sibi ipsi poenae esse. Si autem pro contemptu terrςnorum bonorum nihiI Vn-

quam

SEARCH

MENU NAVIGATION