장음표시 사용
21쪽
pello, merito inter mortuos reputata est, qua nimirum neque ut ripa vocem praeduantium audit, neque in suis penetralibus occultata, immo iam
sauda iacens, per confestionem soras egreditur. Apud Baldricum Novi me iis in Episcopum in Ecclcsae Cameracensis historia exstat eruditissi, ira Epistola , qua Gei ardus Cameracensis Episcopus scribit ad
Archi. D aconos Ecclesiae Leodiensis: Tunc vera est absolutis Pre iden-ris, cum interni arbitrium sequitur Iudicis. Quod bene quatriduanι mortui resuscitaria ilia signi cat, qua videlicet monstrat, quia prius mortuum Dominus vocarit o viviscarit, dicens, LAZ ARE uENi FORAs, ct postmodum qui vivin egressus fuerat, a Discipulis est solutus. Illum pori. Discipuli viventem solvunt, quem Magister resuscitavit mortuum. Si enim Discrupuli Lazarum mortuum solverent, foetorem magis ostenderent quam Hrtutem. Ex qua con deratione intuendum est, quod illos nos debemus per pastoralem auctoritatem solvere, quos fltictorem nostrum cognoscim As per resuscitantem gratiam viviscare. Qu. contra confiderandum est nostro non posse aiburio solvi, quos internus arbiter ntillo spiritu satisfactionis animavit. De verbo ad verbum haec desumpsit ex undecima sancti Eligit Novi omensis seu Tornacensis Episcopi ad Poenitentes homilia, quae de ipse Eligius adfirmat se a sancto Gregorio magno mutuatum. Quoad substantiam exstant apud Gregorium in morali expositione Prophetae Job, de verbo autem ad verbum in sancti Patcrii Collectaneis super Evangelium sancti Joannis. Eodem exemplo M doctrina utuntur in libris de Lotharii Regis divortio etiam H in martis Metropolita Remensis,& in literis ad Gouherium Bonae Spei Presbyterum sanctus Ivo Episcopus Carnutensis. Hanc a solo D mino resuscitati, & per Apoliolos soluti Larari allegoriam esse etiam sancti Ambrosij in libris de Poenitentia, ab omni semper Ecclesia suisse probatam, ideoque haereticas Joannis Wicleis nugas etiam ab ipsa efficaciter expugnari, insigniter & ample ostendit in opere de Sacramentis Thomas Ualdensis. At vero vitam illam, quam non Discipuli per Eccletiae claves, sed secreto sum Maiestatis opere solus in Poenitentibus operatur Deus, esse castam Divinae Iustitiae dilectionem, natamque inde peccati detestationem &odium, tradit in Psalmorum Commentarijs sanctus Augustinus: Vita nostra dilectio est. Adsidua & nimium manifesta est haec cius doctrina, dcsumpta ex sancto Joanne Apostolo : Qui non diligit, manet in marte. Qui ergo diligit, jam vivere caepit. In tractatu de utilitare jejuni j dicit id esse adeo lucidum, ut etiam diabolus sciat 2 seni latritam nostram esse cbaritatem. Hanc doctrinam non penetravit auctor' aut
22쪽
aut conflator horum , a Pio quinto Pontifice justissime proscriptorum, articulorum: In peccato sunt duo, actia o Matin. Transeunte autem actu, nihil manet nisi reatus, sive obligatio ad poenam. Vnde in Sacramento Baptism aut Sacerdotis absolutione propriὶ reatus peccati dumtaxat tollitur, ct Mimsterium Sacerdotum solum liberat areatu. Peccator Paenitens non τι viscatur ministerio Sacerdotis absolventu, sed a sola Deo, qui Poenitentiam suggerens O inspirans vivificat eum o robus citat, ministerio autem Sacerdotu solus reatus tollitur. Vera animae noli rar vita est illi &per actualem charitatem , & per habitualem gratiam unitus Deus:
Habitualis gratia, quia non a solis poenae, sed etiam a culpae reatibus libcrat, plenamque conseri remissionem peccatorum, est unio, inhabitat io, & vita principalior, atque ita peccator, quod illa per bacramentum diffundatur in nostris cordibus, nequaquam vivificatura solo Deo, sed etiam 1 ministerio Sacerdotum. Solus sine adlumpto in ministeriale adiutorium Sacramento Deus solam actualem suae dilectionis & contriti cordis vitam peccatoribus inspirat, recipiendae iam laudatae habituali vitae dispositionem penitds necessariam: Atqne ita lucet sine hac ad istam nemini patere ingressum. Lamdem veritatem palam praedicat sacrosancta Tridentina Synodus, definiens Contritionem esse dolorem, odium, & detestationem
de peccato commisso. Esse debet non de incurso peccati supplicio aut eius reatu, sed de ipso peccato, adeoque Dei ac Justitiae dilectio. Etenim odium infamiae ex dilectione famae, morbi odium ex salsitatis dilectione, odium captivitatis aut servitutis ex dilectione libertatis, & generatim quodvis cujusvis mali odium nascitur ex dilectione appositi boni. At vero bonum commisso peccato directὰ adversumeti Divina justitia, seu animam nostram sua inhabitatione tultificans Deus, adeoque iniquitatis detestatio et odium nasci non pol sunt, ni si ex ipsius casto amore. Et hinc ad nescio quem Anastasium scribit
beatus Augustinus: Inimicus I ιιiae est qui parua timore non peccat,amiciti autem erit, fi eius amore non peccet. Tunc enim vere timebit peccare. Nam qui gehennas meruit, non peccare metuit, sed ardere. Ille autem peccare metuit, qui peccatum ipsum sicu=gehennas odit. Est Regis Prophetae Philosophia: Iniquitatem odia habui, ct abominatur bum,legem autem tuam dilexi. Pergit Augustinus: Tantum peccatum odit, quantum Iustiatium diligit. Et in libris de Dei ci.itate scribit: Quod quis fine laiciente
amore non habuit, sine urente dolore non perdit. Ex eius amisi e tantum
nεcisse est ut urat dolor, quantum baserat amor. Et de fidelibus Romanis, qui in Gothica urbis depraedatione amiserant sua omnia, ait in alio ejusdem opetis libro: QVantum hac amaudo peccaperint, pcrdindo. probatur rursum ex Tridenti
23쪽
is Dissu RTATIO DOGMATre Asenserunt. Tantum quippe doluerunt , quantum se doloribus inseruerunt. Loquitur ex Apostolo r omnium malorum radix est cupiditas, quam quidam appetentes inseruerunt se doloribus multis. Dolor & odium sunt proprius, parenti inseparabiliter nexus, & adaequale semper commensurarus, di lcctionis scelus, ideoque commissae iniquitatis dolorem, detestationem . & odium ex Juilitiae dilcctione & nasci opostet, & eiusdem cum ipta es e modi, ponderis, mensurae. Adeo landata est definitio Tridentina. Quod sola Dei dilectio D mini Disciapulos & filio; a mundi seu diaboli discipulis ac filis discernat, quod
sola ab haedorum sinistra ad ovium dextram transscrat, quod sola nobis Sas amenta prodesse faciat, atque ita illam esse pal itarem & sundamentalem Contritionis & poenitentiae actum, incessii uer Augsastinus, Pares omnes, ac res ipsi .clamant; ver diu in re lucida noli in ego Lectorem pluribus satigare.
Sacrae Synodi verba, Deum tamquam omnis I9stitia sontem diligere incipiunt, largius cxponuntur.
O Mnibus fidelibus, imino omnibus hominibus nihil magis in
voto est quam Deum optimum maximum, licet non intueri, saltem apprehendere, & nihil nobis est magis impossisite. Hanc infirmitatem adjuturus S. Augustinus, nesciocui fratri Consentio suadet prius concipere Iustitiam, & ad eius tunc speciem seu similitudinem concipere Deum. At ecce hinc novus error. Mihi, respondet ille, qui subtilitatem disputationu tepido percipere corde vix pusum, videbatur nihil virum secundum substantiam inesse Iustitia ideὸ θ, non p ssum adhuc Deum, id est , viventem naturam , Iustitia similem cogitare , quia Iustitia neu in se, sed in nεbis vivit, nisi forte non huius humana aequ iratis, sed illa, qsia Dein est, seu asseratur esse Iustitia. Existimavit Justitiam non esse vivam atque incommutabilem substantiam, sed inhaerenς nobis accidens & mobilem qualitatem,ideoq; illi cum Deo nihil esse similitudinis aut paritatis. Reposuit vero S. Augustinus aliam esse participatam& cuivis homini propriam,aliam supremam & omni homini communem Iustitiam, cuius aequali aut inaequali participatione aequaliter aut inaequaliter iusti aut iusta sint iusti omnes & iusta omnia r Eam esse incommutabilem, ac mente nostra longe superiorem omnium justorum regulam , de qua nemo possit, & iecundum quam Omnes debeant iudicare. F l plane , inquit, ille summus Deus vera Iustitia, vel ire vervi Dιus summa Iustitia, quam profecto Osurire o stire, ea s ηsr in
24쪽
in bac peregrinatione Iustitia, ct qua posea saturari, ea nostra is in ater. Deus est nitate plena Iustitia. Esie dicit & vita quandam,qos essentialiter vivat, suproma&sui participatione vivere faciat viva omnia,qui sit omnis viis fons, 'i H α& vita vitarum. Dari item quandam supremam, substantialem, atque incommutabilem bonitatem, pietatem, veritatem, temperantiam, castitatem, sanctitatem, pulchritudinem, cujus participatione & dono sint bona, pia, vera, temperantia, casta, sancta, pulchra, quaecum que sunt talia, & de quibus nemo judicet, sed secundam quas iudicari oporteat de istis omnibus, est sublimis & constans sancti Augu- Et suprestini Theologia. Eam non intellexerunt etiam Sophistae illi, qui ma 'critas
apud Matthaeum Parisiensem docuerunt multas ab aternosuisse νerua- Λ- Α3 tes, qua non sunt Deus. Propositionum, quas Dialectici vocant aeternae veritatis, mnltitudo dedit an sum errori. Recte vero reposuerunt synodaliter adunati Episcopi: Hunc errorem prohibemus, ct assertoris e ac defensores excommunicamus. Firmiter enim credimus ct adperimin,q eduna sata veritas fuit ab aterno , qua Dem est, ct nulla qua non si Deui. Ea est incommutabilis ac suprema veritas, quae omnes laudatas propositiones sui participatione facit ab aeterno veras.
Omittere nolim quaedam sancti Augustini verba in libro de vera Religione: Quarendum ψ cur nos Ufendat, s duabus serusi is non super c/p-s0.iη vicem, sed iuxta invicem locatis, una earum maior minorνe pt,cum aqua.
Iri esse potuerint, si rei. super invicem fuerint, ambagi de medio quamvis
impares, non ita ofendat ista inaequalitas, ct cur non multum curemus, quantὸ si una earum aut ma or aut minor, quia dua sunt. In tribus autem sensus ridetur expetere, ut aut impares non sint, aut inter maximam ct minimam ita fit media, ut tan o pracedat minorem, quanto a maiore pra-ceitur. Plures adducit aedificiorum ac fabricarum figuras & pro portiones, quarum congruitate aut incongruitate ipse statim sensus delectatur aut offenditur, iudicatque rectas esse aut vitiosas. Iudicari id dicit ex quadam suprema supra omnem intellectualem creaturam lucente regula & arte, de qua concludit: Ambigendum non est incom- Cap. r. mutabilem naturam, qua supra rationalem animam fit, D um esse, ct ibi esse primam vitam, o primam essentiam, ubi es prima sapientia. Nam hac est illa incommutabolis veritas, qu υx omnium artium recte dicitur, O ars omnipotentis artificis. Hanc artor, hanc veritatem, hanc justitiam, hanc castitarem , hanc quamvis regulam adeo nulla humana iniquitas aut machina possit evertere, ut etiam grandes in propriis oculis Theologi,dum quidquam adversum illas conantur facere pro
25쪽
Epistas.I. Ea est vera Dei dilectio.
requiritur ad implenidam Dei legem. suffcit,licet non sit expressa.Tomo
18 Di TR ΥATio DOGMATICA lumen rustus tui, Domine. Quocirca Deum optimum maximum laesis quam omnis justitiae fontem diligere est lumine isto ac flari, suprema sustitiae & bonorum operum regula deliniri, amplecti de sequendam decernere, omniaque adversus illam facta a nobis flagitia seu facin ra odi se de detestari. Hoc, inquam, est Deum Patrem diligere, ejus sue cum Spiritu sancto Divinum Verbum , de quo ad Corinthios scribit Apostolus: Qui Dictus est nobis sapituita a Deo, oiHlitia, ct sanctificatio, ct redemptio. Hanc esse veramρgermanam Dei dilectionem tradit frequentis mὰ laudatus Augustinus. In libris ad sanctum Pontificem Bonifacium: Quid est boni cupiditas, nisi charita, i Et in libris de sanctissit Trinitate: Qv d est dilectio vel charitvi, quam tantopere Scriptura commendat, nis Mnianior' utique non boni Angeli, boni hominis. bonae animae, aut cujusvis alterius privati, sed generalis & supremi boni,de quo pergit: amandin est Deus, non hoc vel illud bonum, sed ipsum bonum.
Quareudim enim bonum avinia .non cui super νοIet iudicauda, sed cui bareat amando. Et quid hoc uisti Deus ' Non bonus animus, non bonus angelus,aut bonum calum,sed bonum bonum. Hoc est, ipsum supremum & incommutabile bonum, sontem omnis boni & bonitatis. Hunc amorem alibi vocat dilectionem & suavitatem justitiae, bonam voluntatem, am rem honesti, dilectionem gratis amplectendae pulchritudinis, veri conrupiscentiam,amplexum castitatis. Omnia sunt ejusdem rei varia dumtaxat nomina: Sunt vera & casta Dei dilectio,it secundum aliud dc aliud eius attributum seu persectionem. Opera nostra, ut bona sint
& Dei legem impleant,ex sontium istorum quopiam debent omnino
Quaestio est, An talis dilectio sussciat etiam ad Contritionem:
Quaero, ad Contritionem ' Quod enim ad cuncta extra Contritionem bona opcra, Divinarumque de ipsi legum adimpletioncm sussiciat, non possum haerere vel dubitare. Et hinc eos, qui expressam Dei sub explicita Dei ratione dilectionem requirunt, existimo falli. Lorum unus fuit Joannes de Rockyetina, Hugitarum in Bohemia Princeps, aiens hominem omni temporis momento, incessanter& sine inre polatione, sub praecepto reperi ad Deum elicito & expresso actu contemplandum ac diligendum. Lamdem Divinar contemplationis ac dilectionis perpetuitatem in literis apud LucamDacherium ex stantibus admodum commendat Odo, vir insigniter eruditus & sanctus, nescio cujus in Gallia coenobii Clericus Regularis, scribit6ue: Ηος quod dico senserunt esse τι in imum,qui dixerunt fornicationem esse momentaneum a Christi conumplatia is recessum. Persecti etenim viri mur tali
26쪽
DE OONTR a TioNE ET ATTRITIONE. dulcedini tanto dilectionis artare per contemplationem a barant, ut cum
p r disdiam, seu per negligentiam,rel modicum ab ea recesserint, fornicatos se iud cent. Scribit ex Divina sancti Augustini Patris sui doctrina, recteque adiungit: Sed huiusmodi castitatem tenere fragilitati nosras valde diuitiis, : O paene nivosibile. Eam hac in vita eue dicit rem Optationis de voti, non nostrarum .irium aut Divini Praecepti. Joanni item Rochyzanae in Synodo Basileensi recte respondit Er. Joanncs Ragusinus, ordinis Praedicatorum tunc Procurator generalis, pollea Basileensis Episcopus, & sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalis: Ποι st proprium angelorum o Comprehensorum in patria. Suffccre acierit supremi iusti aut boni dilectionem virtualem , quae quid tu exponi non possit uno verbo, nec est hujus loci. Expressarei tamen Dc id lectionem requiri adfirmo ad Contritionem. Requiritur enim exprcua prosessio, qua Catechumenus credere se comestetur m Deum Patrem, Deum Filium, Deum Spiritum sanctum; qua ex prct e comestetur se coniungi Christo, & legem eius in perpetuum scrvare; qua - tamquam filius prodigus revertatur ad Patrem. Et ni ac diter te ait sacrosancta Tridentina Synodus: Deum diligere incip:unt. Verum quare addit, Tanquam omnis iustilia sontems Respondeo quod velit dilectionem illim csse gratuitam & castam, de qua in Psalmorum commentario sanctus Augustinus: Devi noster laudetur νoluntale, ametur charitate. Grattilium si ct quod amatur, o quod laudatur. QVid ιβ gratuitum' Ipse propter se, o non propter aliud. Si enimia daι Deum, si rit tibi aliquid aliud, iam non grat:s anim Deum. Er ισθιrιs, te uxor tua propter diritias amaret, o sorid , se tibi paupertas contii geret, de adulterio cogitaret. Cum ergo te a conivge gratis amarιν tu, Deum propter aliud amabul Quod praemium accepturus es a Deo,
. araret Non tibi terrani, b d seipsum serrat, qui fecit calum o erram. Quis Judaeus, quis Samari anus, quis Platonicus, quis Marcioni ita non amat Deum ' Verum de iudaico amore dicit Regius Propheta: Velut iumentum factus sum apud te, o ego semper tecum. Exponit in libris de Dei civitate laudatus Augustinus: Velut pecus, seu jumentum,
dicit, utique non intili gens. Ea quippe a te desiderare debui, qua mihi cum imp i ηρη pusunt esse communia. Tamen ego semper tecum, quia etiam mcarnaliam rerum desideris Deos alienas non quovi. Canis dominum
adeo diligit, ut ipsi non solum adst semper & adhaereat fideli ilime, sed & in invasores pro ipso pugnet usque ad sanguinem. Nempe of sim sibi diligit. & ὲ domino sperit, ideoque illum non diligit, sed seipsum. Eodem mόdo idola fugit, &apud Domini altare fidus manis carnilis Judaeus: Ut pecus ob terreaa gaudia & ιρας aptum,
stitiae soni. diligere est ipsum dilu
27쪽
2o DissERTA Tio DoGΜΑπICA non ut homo ob bona rationalia δή ipsum Deum, quem proinde tractabat non uti supremum suum Dominum, sed uti satellitem suarum cupiditatum. Eodem modo illum diligunt Platonici, Marcionitae, immo de Calvinistae, Lutherani, & cuncti generatim haeretici, qui sanct irum Angelorum in futuro taculo aequalitatem, & alia spiritalia bona ab ipso quidem sperant, verum ad illam formam, de qua in libris de libero arbitrio sanctus Auguli inus: Qui aqualitatem angelorum desiderant propter inanem gloriam suam,non ideὸ volunt esse aquales angelis, sed angelos bi. Itaque in tali voluntate persererantes aquabuntur supplicio pravaricatoribus angelis, potestatem potius suam, quam Dei omnipotentis diligentibus. Talibus enim adbmyram constitutis, quia non quoerunt Deum per bimilitatis ianuam, ct immi ericorditer superbes vixerunt, dicetur: ITE iN lGΝΕΜ ΑETERNuM, Qv I PRAEPARATusEsT DIABOLO ET ANGELis EIus. A qualitatem illam ambiunt, non
ut Deo, in quem rebelles di blasphemi sunt, per ipsam plene subibciantur & serviant, sed ut curiosae ac elatae suae mentis libidinem e pleant, ideoque semetipsos diligunt, non Dominum Deum, eumque& ipsi demutare conantur in ministrum & executorem suarum cupiditatum. Non castam benevolentiam, sed impurissimam avaritiam& concupiscentiam esse istiusmodi dilectionem ostendit elegantcr in libris de vita contemplativa Julianus Pomerius: Q i amicum propter commodum quodlibet amat, non amicum amare convincitur, sed commodum. Et ide. Deus, quo nihil est maius aut melius, propter quid diligitur' Propter seipsum persecte diligitur. Si rer, saltem propter illa, qua practat, amatur, non utique gratis amatur, quia iam illud, propter quod diligitur, ei, quod dictu quoque nefas est, antefertur. Quam germane Christianam doctrinam in literis ad fratres Carthusienses multum praedicat, & insigniter elucidat etiam S. Bernardus.Hinc ergo sacrosancta Tridentina Synodus illum diligendum desinit, non propter nostrum temporale vel aeternum commodum, sed propter illummetipsum, tamquam omnis Iustitiae sontem, tamquam supremam & incommutabilem, cui nos plene subiiciamus & perpetu sim servire profiteamur, disciplinae& vitae humanae regulam, &ex hac dilectione concipiendum comamis,nim peccatorum odium & detestationem: Haec est poeniten. tia, quam agi oportet ante Baptismum.
28쪽
DE CONTRITIONE ET ATTRITIONE. 2i
Exponuntur varii Dirina dilictionis gradus seu specier. V Artis Divinae dilectionis classes seu gradus distinguit in libro Cap. o.
de natura & gratia sanctus Augustinus,dicens aliam charitatem Diversies: inchoatam, aliam provectam, aliam magnam, aliam pers ct. m. Di i 'ς di
in quinto & sexto super sancti Joannis Apostoli literas tracti tu di. 'so ''i
stinguit charitatem natam, nutritam, adultam, robustam, & persectam. Adultam, robustam , ac perfectam laudat in literis ad Anasta- si 'sum: Nunc hanc, nunc illam laudat ubique passim . Etiam nata seu inchoata charitas est illi duplex: Nempe & prima, qua legi Dei secuta cundum interiorem hominem condelectari incipimus, charitatis scintilla, seu prima & adhuc diluta bonae voluntatis exordia; nec non& prima Divinae bonitatis super omnia, non quoad vires ess ctum, sed quoad solum assectum dilectio. Grande est inter hasce chiritates discrimen, utramque tamen quandoque ex alijs& aliis principiis vocat natam dumtaxat & inchoatam. Priorem subinde etiam vocat so Iummodo conceptam. Dei item super omnia charitatem in eam, quae viribus & ess ctu, Alia quo di in eam quae solo adfectu talis sit, distinguit admodum frequenter, ad vires depraesertim in libro de gratia & libero arbitrior QVi vult facere Dei man- ς Vm, μιμm, ct non potest, iam quidem babet voluntatem bonam, sed adhuc para qφ'- iram ct inpalidam; poterit autem, cum magnam habuerit ac robustam. Quando enim Marures magna illa mandata ferarunt, magna utiq e νο suber o in ιμntate, hoc est, magna charitate fecerunt, de qua charitate ipse Dominu nia.
MAM SuAM PONAT PRO AMI cIs suis. Ipsam charitatem Apostolus Petrus nondum habuit, quando temere ter Dominκm negarit. Et tamen
quam νis parva ct imperfecta, non deerat, quando dicebat Domins: ANIMAM MAAM PRO TR pou A M. Putabat se posse quod se velle se itis
bat. Dei supcr omnia quoad solum adfectum dilectio est illa,qua Deo Quid si
servire, obedire ejus mandatis, & mori potius quam in eorum praeva- Dei super ricationem labi volumus & spondemus; qua item mandata illa, dum omnia di- nulla sortioris tentationis illecebra aut violentia nos pulsat, omnino 'ς ii quo- adimplemus; versim tantationum istarsim vincendarum vires nec set ymdum habemus. Aptissimum ad haec exponenda es sancti Petri Apo- - QR st ili exemplum. Etenim in novissima coena, dum pedes seu leviores delictorum res an tum reliquias a Domino ablutus spondebat cum eodem in carcerem & in mortem ire, Dominum supcr omnia omnlho
29쪽
ia DissERTA Tio DOGNΑτret A. diligebat; vcrum adfectu tantum, necdum viribus & ess ctu: Quod enim quae volebat ac spondebat necdum posset seu valeret, ostiaria judaici Pontificis ancilla ostendit. Eandem distinctionem sanctus Cap. s. Augustinus laudat in libro de Pastoribus: Attendite illos homines lenies bene rivere, iam flatuentes bene vivere, o minus idoneos mala pati, sicut parati sunt bona facere. Et de sancti Petri promissione rurs Ser. 1 3. dicit in sermonibus de tempore: Petrus necdum vires acceperat, quib-ς. . impleret proin sum. Et iterum in alio sermone: Fuit quidem Domini 4 iu 07. dilectio in voluntate, sed non fuit in virtute, sicut ipse Dominin dixit,
Etiam apud sanctum Paulum Apostolum alia vclle dumtaxat, alia gratia in nobis operatur & perficere; alius adhuc infirmus est in fide, alius autem adeo robustus & firmus, ut neque mors, neque vita, neque infernus, neque Angelus, neque Potestas, neque ullius creaturae amor aut metus separate possit a charitate, quae cit in Christo Iesu. Et hὶnc sacrosancti Tridentina Synodus rectissitnὰ in fidei Caconem recepit haec Augustini verba: Deus imposibilia non isbet,sed in bendo monet O facere quod posiis, o petere quod non psis, ct adi vat ut posiis. Haec cliaritatis distinctio est bene notanda. Qv d si Quas nutritae charitati uires sanctus Augustinus praecis P adscribar. lorga est discussio,&nostro proposito non necessaria. Adultam ve-4uid iobu D A mb. stam cliaritatem patenter exponit in literis ad Anastasiumst, Episcopum, de Apostoli verbis, Humanum ica propter in motatem carnis vestra, sicut enim exbibusu membra vesira servire immunitia ct iniquitatι ad immunditiam, ita uanc exhibite membra vistra deserνire issii A. ivstitia ad sancti cationem, scribens in hunc modum: Quid est scut tiatur, ita is hoc, nisi quemadmodum ad peccandum nullus ros cogebat timor, sed ipsus tibi da. volupta peccati, sc ad ii se viro dum nρu vos supplicii metus urgeat, sed ducat delectatio charitali iustitia. Et haec qκ:dim,quantum mibi videtur, nondum est persecta, sid quodammodo adulta ioitia. De verbis, Humanum dico, pergit: Non fro ra pra mitteret apostolus,
ns quia ρωι aliquid dicendum fuit, iam iiii, Romani fideles, ferre ρο-
ruissent. Plus quippe servitutis debetur tu litiae, quam peccata soleant here . nes exhibere. Nam paena corporis, eis non a voluntate, tamen rerocat ab opere peccati. Nec scite quisquam est qui committat qsa immundam pemcipis: voluptatem ,s cruciatus νindicta cerium est continso secut ros. I sitrarer, c amanda est, ut ab eius operibus etiam Iarna corporales voscobi bcre non debeant, atque inter manus crudelitim inimicortim luceant
vera ustii coram hominibus, ut q*i in placcre possunt, alari cent Patrem
30쪽
Da coNTRiTIONE ET ATTR iri E. Mnastruits qui tu caelis s. Sicut erga ille est nequisiimus, quem nec poena corporales deterrent ab inimundu operibus sordida voluptatis , ita isse tuti i- uin, qui nec poenarum corporalium terrore revocatur a sanctis operibus luminosi ima ιharitatis. Eam, quae solas mundi suaves libidines, adultam; quae insuper tormentorum quorumvis atque ipsius etiam mortis terrores & violentias superare possit, ait esse charitatem robustam. Densissima & lucidissima est haec Augustini doctrina, cujus testimonia omnia qui describere voluerit, implebit grande volumen. Et hanc charitatem habuere Martyres omnes, habereque debent sc-clesiae Pastores, utpote quorum ut pro statribus animas ponere, &habere non vana martyrij desideria, sed fidem Martyre dignam. Nostro in corpore robusta aetas semper supponit ac includit adultam, nemoque est plene validus, rusi plene adultus: Non sic in charitate. Plures enim esse ac fuisse mulieres, quae martyres esse posivit, &tamen nequeant Virgines permanere, advertit in libro de bono coniugali in libro de sancta virginitate B. Augustinus. Quositam item in equuleo, ungulis, catasta, & aliis exquisitis gentilium tormentis suise constantissimos, ad Regii autem fisci minas, & inde secuturam suarum prolium perpetuam paupertatem defecisse a Divini nominis consessione, authentica Martyrum Acta testantur. Et adversus Dioiacorum , qui orthodoxos Episcopos sub impositae haeresis suco tam- uam orthodoxiae Praeses damnarat in Ephesino latrocinio, in Syn o Chalcedonens exclamavit Basilius Seleuciensis Episcopus, Isaurorum Metropolita: Si apud Iudices habuissem, martyrium sustinuissem. Quod ipstim ad Constantium Augustum dixit sanctus Hilarius Episcopus Pictavientis. Malui sent a gentilibus tyrannis tamquam Christiani trucidari, quam a simulantibus orthodoxiam Episcopis aut Regibus tamquam haeretici damnari: Vita quam fama inique spoliari. Eiusmodi varias adultae & robustae charitatis permixtiones in humanis mentibus figit ex occultis suae providentiae rationibus Divina Majestas, scribi: que de illis in libro de sancta Virginitate beatus Augustinus: Latent ijsta in facultatibus animorulis, tentatime panduntur, experientra propalantur.
Persectam huius vitae charitatem exponit idem Doctor in tracta. tibus super Epistolam sincti Ioannis Apostoli : Sunt homines qui cum
patientia moriuntur, sunt autem q&idam persecti, qui cum patientia vivμnt. Quid dixi' situ adhue desiderat istam vitam, quando idi venerit dies mertis, parienter tolerat mortem. Luctatur adversum se ui siquatur voluntatem