장음표시 사용
31쪽
24 DissERTA Tio DOGMATICA 1ientiam o sortitudinem, ut aqua animo moriatur. Ne patienter moritur. Qui autem de Arat, cut dicit Apostolus, dissolpi ct esse cum christo , non
patitnter moritur, sed patienter vivit,9 Llectabibiter moritur. Et in libro de Palloribus: Numquid frumenta timent ne mitrantur in horreum ' Ii ni, optant vehementer ac D derant. Nunquid oves timent ne ponantur ad dexteram' Imm. nihil eu tam tardum est, quam donec fiat. Et in commentariis Psalmorum: Si veniat tentatio martyri, ducendi. Persecti quid dicunt ex hac opportunitate' Bonum est mihi dissolvi se esse cum Christo. alacres currunt, aut nihil aut modice de terrena fragilitate contristantur. Loquitur ex Apollolo scribente ad Philippenses: Desiderium habιο dis serui, ct esse cum Christo multὸ magis melius, permanere autem in carne necessarium propter vos. Et haec charitas tam adultam quam robustam
scin per includit. Etenim qui omnia mundi delectabilia & terribilia cum delectatione & desiderio perdit ac subit, nulla eorum cupiditate aut metu possit a Dei dilectione superari. Idem in libro Apologetico tradit Tertullianus: Nos Christiani per
quaevis mundi huius mala nullo modo urimur, quia nihil nostra reseri in hoc mundo, nisi de eo celeriter excedere. Et in libro de spectaculis: Moricum voluptate debemus. Nam quid est aliud votum nostrum, quam quod Oapostoli, exire de saeculo, is recipi ad Dominum' Et hὶnc primitivos si-dele , quod admiranda hac flamma passim arderent, a gentilibus appellatos fuisse dicit Expeditum morti geniu. Integras sane civitates quandoque ad martyrium se obtulisse, & quasi ad solennes epulas gaudenter propera se, scri bit in libro ad Scapulam. & plures alii authentici Scriptores confirmant. Christi Domini Sanguis in ipsorum praeci irpiis tunc bulliebat. Ideoque cum Apostolis gaudebant, quoniam digni habebantur pro nomine Jes ontumelias, carceres, mo tem pati. Abstrusum istud & admirabile gaudium animalis homo non percipit: Solus expertus potest credere quid sit Iesum diligere. Quod item in terrae motibus, horrenda mortis caussa, parentes nostri non timerent, id coque gentilibus admirationi essent, adserit in secunda apologia Martyr Justinus. Desunctum stat rem suum Satyrum, ut s se brevi ad Dominum sequi impetret, obtestatur sanctus Ambrosius. Et ad Ecclcsiae Thessalonicensis Clerum de defuncto nuper e rum Episcopo sancto Acholio scribit: Cupiebat Apostolico Spiritu iamdudum terras relinquere, sed tenebatur votis universorum, scut de Apostris legimus, quia remorari eum diutius in carne erat Ecclesia necessarium. Et in literis ad Horontianum Episcopum : Ubi perfecta charitas, ibi omnis fides, omnis spes. Hanc charitatem habeni nihil timet. Non potest tim remari rium. Insigniter id ostendit. Patien-
32쪽
Da CONTRiri ONE ET ATTRITi E. Patienter vivere est ad ipsem omnino necessarium : Futurae vitae 'Henter desiderium debet ista patientia, quam patenter requirit &Aposto- Vς ς lus, esse omnino temperatum. Et hinc ad sanctum Antonium, coe- 'N' 'VIestis regni longe cupidissimum, apud sanctum Hieronymum dixit sanctus Paulus Eremitar Non debes quarere qua tua sunt, sed qVa alie ' ctam eha na. Expedit quidem tibi, sarcina carnis abiecta, agnum sequi, sed θ cεις' ritatem. ris expedit fratribus, ut tuo instituantur exemplo. Et ad Ancyra nam Ecclesiam de defuncto ejus Episcopo Athanalio scribit Basilius magnus: O quoties animum meum nonnihil contra hunc virum indignationis Epist. ει. subjt, quod totus hoc desiderio tenebatur, ut dissolperetur 9 e et cum Christo, nec hoc pluris satiebat, ut diutius propter nos in carne maveret. Et hinc ad lacrynaosas filiorum voces, Cur nos Pater deseris, aut cui nos desolatos relinquis ' Salva sunt tua tibi praemia, nostra potius miserere quo deseris, respondit jam coelo vicinus sanctus Martinus: Domine, si adhuc populo tuo sum necessariis, nou recuso laborem, fiat voluntas tua. Juxta
Apostolum charitas patiens est, & omnia suffert, ideoque nimium Christ Domini & suturae vitae sine laudata iam patientia desiderium nescio quid viiij aut imperfectionis habet: Quaerit quae sua sunt, Moritur ex proprio sui amore, qui est venenum esuritatis. Esse nos oportet imitatores sancti Salvii Albigensis Episcopi, quem desun-ctu .n e coeli gaudiis ad Gallicanas, quod illis a sanctis Angelis iudicaretur neces rarius, Ecclesias ac vitae prae lentis aerumnas prompte rediisse laudat in Francorum historia sanctus Gregorius Episcopus L 7-ς. Turonensis. Esse item imitatores Apostoli, qui prostratribus suis judaeissa atus erat separari a futura in perpetuum beatitudine, Christo esse anathema: Iia locum istum, adseverans suisse excessivam charitatem, sanctus Ioannes Chrysostomus adlidue exponit. Persecta charitas est misecta sub Deo obedientia, ideoque ad omnem ejus nutum debet osse expedita. Omnem adfixivum creaturae amorem non solummodo vincere, sed etiam excludere a nobis debet atque exstinguere. Adfixivumpo ro amorem exponit sanctus Augustinus in libris de docti ina Christiana: Frui est aruare alicui rei inbarere propter seipsam. Et intrigesima septima homiliai Ad usum adstimenda sunt bona temporalia. Oueta vincula amoris quasi glutino inbcrendum. Non facias tibi membra, quacum caeperint pracidi, dolabis atque cruciaberis. Et in libris de libero arbitrior Inbaremus ac implicamur subditi eis rebus, quas nobu subditas esse portet, quia eas conglutinamur, atque relut membra animi facimus, quod si amando. A fixivus ergo amor est ille, quo possessis seu sper-xis Cap. . temporalibus rebus, contra Regii Prophetae mandatum, cor apponi' Lici sD mus, Persecta
33쪽
debet om nem timorem servilem.
r 6 DIssERTAT to DOGMATICA mus, quo eas menti nostrae adglutinamus, & quasi membra facimus, ideoque perdere aut non adipisci non possumus sine dolore. Eiusmodi rerum amissio est quasi animae ex abscissa membro vulnus,ideoque illa statim gemitus aut lacrymas fundit quasi suum sanguinem , atque ita indiget medicina officiosae consolationis. Est Apostoli ad Corin thios doctrina, amores istos eleganter vocantis ligna, scenum, stipulas, Divino nostro iundamento superaedificata seu adfixa, ideoque per poenalem nati ex ipsorum amissione doloris ignem exurenda. Istiusmodi amores omnes persectae charitati repugnare, & ab ipsa, ut pcrsecta sit, debere absumi, non solus Augustinus docet aut Apollo. lus Paulus, sed res ipsa clamat: Ea namque charitas debet delectabiliter mori, ideoque non solum aurum, argentum, uxorem, filios, pos
sessiones, sed & propriam vitam cum gaudio & desiderio deponere, quod fieri non possit, nisi exstinctus sit omnis amor adfixivus. Et hὶnc in prima sua Epistola scribit etiam sanctus Joannes Apo
stolus: Persecta charitas foras mittit timorem. Bonorum ac malorum
temporalium timorem, de quo Augustinus in libro de Agone Christiano: Persecta charitas nec cupiditatem habet seculi, nec timorem, id est,
nec cupiditatem ut acquirat res remporales, nec timorem ne amittat. Per
quas duas ianuas intrat o regnat inimicus, quiprivi Dei timore, deinde charitate pellendus est. Notanda sunt verba , Prius Dei timore, deinde
charitate pellendus est. Per Dei quippe timorem intelligunt servilem gehennarum metum, adfirmantque etiam illum pelli a persecta charitate. Quod ipsum lucidids idem Augustinus adseverat intractatibus supra laudatam sancti Joannis Epistolam, & adjungit catissim:
Perfecta charitas facit perfectam Iustitiam , ct non babet quare timeat, mὸ habEt quare desideret, ut transeat iniquitas, ct veniat regnum Dei. Dat omnium peccatorum remissi inem, ideoque & bonam ac securam conscientiam, cui firma sit in Deum fiducia, proindcque nullus metus servilis gehennarum. Est porro alius timor castus, quem in saeculum taculi permanere adfirmat Regius Propheta : Est charitatis non minister, sed propria & germana proles, ideoque ab illa nequaquam pellitur aut evacuatur. Dixi solos rerum temporalium adfixi vos amores pelli a Persectahui is virae charitate. Volaticos enim , quorum objecta sine doloris sensu amittimus, illa non pellit. Quis enim hujus vitae iustus necessariam alimentorum mensuram quandoque non excedit' Quis amaena aura,eleginti si brica, nicto prato, alijsq; elegatissimis Dei operibus quandoq; non delect tuit Nemo adeo sanctus est,qui vario venialium peccatorum pulvcre indies non maculetur, & singulis momentis ad
34쪽
Etiam in bono nos immobiliter & indeclinabiliter non figit lili persecta dilectio, ideoque qui per ipsam stat, adsiduus vigilare dc bet ne
cadat; cum timore dc tremore operari salutem suam, ne quando ira catur Dominus, & pereamus de via iusta. Et hinc ad praesentem vitam redituro sancto Sal vio Dominus merito promist& secit mali istius securitatem: Ego sum custos ruin, donec reducam te in I unc locum. Inter nostram, licet persectam , & vitae suturae charitatem est grandissima distantia: Haec nos non solum a volaticis etiam amoribus,seu ingeneratae nobis concupiscentiae adsensibus levissimis, sed insuper ab . eius motibus integre liberabit, ideoque erit plenissima ex toto penitus corde. Adeo firme nos Deo ac eius legibus adfiget, ut ipsas infringere nec volituri simus, nec valituri. Et has & alias utriusque charitatis differentias insigniter & ample illustrant S. Augustinus,sanctusq; Bernardus: Verum haec necessaria non sunt proposito praesenti.
Quanta ct qualis charitas requiratur ad Contritione n generatim sumptam. OUidam requirunt charitatem robustam. Fundare se possint in sancti Joannis Cluysostomi ad populum Antiochenum homitiis, dicentis de prae requii ita ad Baptismum Poenitentia: Poenitentiam
agens non eadem amplius attingit negotia, quorum poenituit, idcὸλ iubemur dicere, ABRENuNC io TIBI sΑΤHANA , ne amplius ad eum reveriatamur. Per Baptismum deleri dicit sola peccata seu culparum reatus, nequaquam vitia aut vitiosas consuetudines, ideoque illas longa virtutum ante Baptismum exercitatione delendas, parandasque vires, quibus percipiendam in Baptismo gratiam & vestem nuptialem custodire valeamus. Easdem vires in homilia de non contemnenda Dei
Ecclesii ac Divinis Mysteriis requirit ad legitime percipiendam Eucharistiam , utpote ignem coelestem& arcanam flammam, de qua pergit in homilia de sancto Plutogonio Patriarcha Antiocheno : Ne
igitur accesseris stipulam adferens, non ligna, non saevum, ne augeas ince dium, exurasi animam, sed accedens feras lapides pretiosos, aurum, aris gentum, quo puriorem reddas materiam, inuti. q. cum lucro disi das. Et
in homiliis supra primam ad Corinthios Epistolam mandat con municantem esse a cupiditatibus immunem .. At v ro a ligno, sceno, stipulis, seu adfixi vis creaturae amoribus immunis, soloque bonorum operum auro, argento, & pretiosis lapi s ibus ornata charitas est patenter ad minus robusta. Et ipsa profecto naturalis ratio po D α tam A liqui ad
35쪽
tandum in vase fictili thesaurum nemini credat, nisi qui habuerit
prudentiam de vires illius ab omni periculo conservandi. Et hinc Regi, qui volens committere bellum adversus alium Regem, s dens prius computat sumptus necessarios,si possit cum dece millibus Occurrere millibus viginti, ne scedam pollea pacem cogatur supplicare, Baptizandum comparat in Evangelio Dominus, nandatque illi ad pugnandum cum diabolo & eius Angelos expugnandos adcile non solummodo voluntatem & adfectum, sed etiam robur & vires. Parabolam istam sancti Ecclesiae Patres ita passim exponunt, di no minatim in literis ad Hilarium Syracusanum sanctus Augustinus. Hinc item Catechumenos & Poenitentes multis per annos proba-.tionibus exercuit olim & scrutata est Ecclesia, ut nempe illis vali-d-m, qua percipiendum domum custodirent, charitatem conciliaret. Hinc item proxime ante doni impartitionem illos Sathanae de ejus Operibus renunciare, & cum Deo Patre ac Filio ejus Jesu Christo solenniter coram multis testibus stipulari jussit, non solum deprompta ad Evangelicae vitae custodiam voluntate, sed & de futura ejus sub horrendis reatibus custodia. Quae stipulatio palam videtur supponere lassicientes vires. Quis cnim stipuletur rem, cuius sibi non
speret adesse potestatem l Et hinc illos, qui postea lapsi declararunt laudatas vires sibi stipulantibus defuisse , sinctus Cyprianus &alii Patres passim dicunt solis verbis, & non factis, adeoque dolose αmendaciter renuntiasse. Hὶac item Godes calcus, monachus miserabilis. sacratissima & verissi na Lxorcismi, Baptismi, Chrismatis, Eucharistiae , & manus impositionis Sacramenta illis, qui post eorum porcellionem pereunt, dixit frustratorie & perfunctorie suisse dati, ipsosque per illa nec iustificatos, nec redemptos. Ita eum adseruisse scribit in literis per sacobum Sirmandum publicatis sanctus Amulo Archi Episcopus Lugdunensis. Et apud sanctum Augustinum in
cognitus, vetustus tamen, de salutaribus documentis libri Auctor scribit et Char itas , qua iaberi potest, non fuit vera. Exponit in literis ad Henricum Senonensem Archi- Episcopum sanctus Bernardus, distinguens sidem mortuam, seu vivificantis dilectionis anima Orbam; probatam seu in bonis operibus finaliter perseverantem, & fictam de
qua pergit: Fictam ego arbitror illam vocari fidem , qua sub epta quicimex charitate moveri vita incipit ad operandum, sed non persercram descit ac moritur tamquam abortiva. Eo utique sensu sciam dixtrim nominatam,
si rasa figuli vocamis fictilia, non quia utilia non fnt quamdiu durant,
se quia fragilia cum sint, diu minime durant. De bac silet fictiom puto
36쪽
DA CONTRITIONE ET ATTRITIONE. 29zx hoc principio scribit in Praescriptionum libro TertuIlianus: NOmε Christianin, nisi qui ad finem usque perserer aperit. Fragilis ergo, licet ad se ad omnem Dei legem prompta, sine viribus & robore charitas est etiam ficta, & nunquam videtur suisse vera, id est, sussiciens ad effectum Sacramenti. Respondeo tamen omnino lassicere. Etenim sanctum Petrum Apostolum, dum cum Domino in carcerem & mortem irespondebat, &.pedes ablutus Eucharistiam a Domino perceperat, quis dubitet suisse in vera charitate, & ejus virtute in Baptismo justificatum' Quod tamen fragilis, parva, infirma, &solo adfectu, non robore &Viribus super omnia suerit, supra audivimus alancto Augustino, adfirmavitq; ipse Dominus: Spiritus quidem promptus est,caro a atem in r- 4. Eidem infirmitati omnes usque ad acceptum in Pentecoste Spiritum sanctum fuisse subiectos Apostolos, constantissime laudatus Augustinus tradit, & vario documento possit lucide ostendi. Non solis aurum, argentum, ac lapides pretiolos, sed & ligna, scenum, stipulas supera dificantibus, varieque adhuc infirmam charitatem habentibus, Christum Dominum esse iundamentum, id est, justitiae
di sempiternae vitae per Sacramenta sua impartitorem, scribit ad Corinthios Apostolus Paulus. Et Regius Propheta cantat: Imperfectum meum riderunt oculi tui, o in libro tuo omnes scribentar. Exponit in libris de Baptisno laudatus Augustinus: Sicut in Sacramentis Poteris τς flamenti virebant quidam spiritalas, ad narum scilicet restamentum, q*Φd tunc occultabatur, occulte pertinentes; sic o nunc in Sacramento vi Testamenti, quod lain revelatum est, pleraque vivun3 aηimavi. QVipyscere si norunt ad percipienda qua sunt Spiritus Dei, ad retin Testamentum pertinebunt. Sι autem proficiant, ct antequam capiant ipso prosectuo a cessu ad πονum pertinent, et M prius, quam spiritualea fiant, ex bacvita rapiuntur, custoditi per Sacramenti sanctitatem in terra virentium copuiantur, ubi est spes nostra θ portio Dominus. Nec invenio, quid νerim intestigatur in eo, quod scriptum est, IMPERFECTubi ΜεuΜ vI
lum proficiendi studium & promptum adsectum requirit, non robur aut actualem prosectum. Istud vero proficiendi studium & charitatis adfectum esse Baptizandis ac Reconciliandis penitus necessarium assirmat palam & in hoc ipso loco,& in aliis infinitis. Eandem semper fuisse universalis Ecclesiae immobilem fidem edicunt ac evincunt Baptismales Renuntiationes, quas ex casto in Deum & eius legem adfectu oportere, ac semper oportuisse fieri, nemo Christianus ausit Vel ambigere, longe minus inficiari. Et hinc de Catechumenis dicit D I sacroin
cap. 3 susscit quaevis, lucet solo adsectu, Dei super
Omnia charitas. LIG. I s. Et omnis, requirituru
37쪽
3o Dissu RTATIO DOGMATICAlacrosancta Synodus Tridentina: Deum tamquam omnis Iustitis sontem,
diligere incipiunt, ac propterea moventur adrersus peccata, utique omnia, per odium aliquod o detestationem. Hanc dicit esse poenitentiam, quam ante Baptismum oportet agi.
Sancti Joannis Chrylostomi in oppositam partem adducta testimonia continent consilium, non praeceptum. Loquitur ex illis principiis, ex quibus parvulorum & Clinicorum Baptisma non plene probavit, quod ambo passim tepidὸ viverent postmodo, percepta gratia frequenter laberentur , utique ob non peracta Catechumenatus exercitia, perceptumque Sacramentum ante roboratam ac
valide radicatam Dei ac Divinae legis dilectionem. Et quidem Clinicos eodem ex fundamento suspectos olim habuit omnis sub coelo Ecclesia, ideoque irregulares censuit, & arcuit a Ciero. Eveniebat enim passim iptis, quod evenire hodie videmus illis monachis,quibuscum dispensatur in tempore aut rigore Novitiatus. Eos tamen fuisse, licet cum infirma & quoad solum adfectum super omnia charitate, fructuose Baptizatos ac Reconciliatos,donatosque pleno utriusq; Sacram enti effectu,patam agnoscit laudatus Chrylastomus, multis ostendit in literis ad Magnum Episcopum S. Cyprianus, crediditque semper Ecclcsia universa. Memoratum Chrysostomi consilium quidam hodie Poenitentiales Presbyteri aemulantes, grandes peccatores sibi consitas ad Reconciliationis, ac praesertim ad Eucharistiae gratiam non statim admittunt, sed prius in meliori vita roborari, a semetipsis in isto robore probari, & tunc ad suas aures & manus reverti iubent. Quae disciplini est omnino probanda: Opus tamen omnino est etiam spiritu discretionis. Et ab hoc consilio &sensu, longe abstit miserabilis monachus Godescalcus, redargutus graviter S laudato Amulcne Archi-Lpiscopo Lugdunens. Redargutus fuit delirare cum impuro Joviniano
adversus quem scribit sanctus Hieronymus: Secunda Ioviniani propo stio est, eos, qui fuerunt baptizati , a diabola non posse tentari. Et ne hoc stulte dicere videretur, adiecit: emcumque aurem tentati fuerint, ostendi eos aqua , ct non spiritu Bapt et a os . Quod st in Simone mago Iegimus. Fundamentum eius erat male intellcctus sanctus Joannes Apostolus romnu, qui natus est ex Deo, peccatum non facit, quoniam semen ipsius in eo manet; θ peccare non potest, quia ex Deo natus est. Quem errorem
Joviniano adscribit in libro de haeresibus etiam sanctus Augustinus. lEos ergo, qui post Rapti tria tentantur N c dum, non solum robusti, sed omni penitus charitate & itistitia caruisse semper, homo imperitus deliravit. Et hinc sancti Augustini de victrice Dci gratia S ci5-
38쪽
DE CONTRi TioNE ET ATTRITIONE. 3Icaci Praedestinatione doctrinam de eodem errore infamare nitens Semi-Pelagiana Gallorum factio,ei apud S. Prosperum impegit hunc articulum : Quod ab eis, qui non sunt pradestinati ad vitam cternam, non auferat percepta Baptismi gratia originale peccatum. Eandem infamiam , quin & omnem tunc nati Praedestinatiani erroris fabulam, Augustini discipulis improperare perrexit eiusdem factionis progenies, atque hinc aliqui impactam volunt etiam miserabili Godescalco. Est quaestio inter eruditum Gilbertum Manguinium & Ludovicum Cellotium acriter agitata r Ex ipsa, quicumque illorum vincat, nihil educi possit adversus meam adsertionem.
Exponuntur verba sacrosancti Tridentini Concilii: Etsi Contriti,nem
hanc aliquanda charitate perfectam esse contingat, hominemε Deo reconciliare priusquam Paenitentia Sacramentum actu suscipiatur, ipsa nihilominus Reconciliatio ipsi Contritioni sine Sacramenti
voto, quod in illa includituo, non est ad cribcnda. AN sola sine actuat, Sacramento Contritio quandoque iustificet, donetque Catechumeno aut Poenitenti remissionem peccatorum, est antiqua quaestio, de qua in generali totius mundi historia scribit, de Valentiniano secundo Imperatore agens, into Episcopus Flis ingensis: Hic est Valentinianus, qui a sancto Ambrost Cate- L. . e. t 8.chumenus factus, antequam gratiam Baptismi perciperet, morte prarentus est. Qua de re pradictus Episcopus Fpsolam lugubrem dictavit. In qua ab
nantur post promulgatam sententiam Evangelij, qua dicitur , Nisi Q Is RENATus Fu ERIT, &c. aliquos fine Sacramento Baptismi, velifusione Sanguinis ob testimonium Pasitonis Christi, vel attestatione Dominica posse salvari, sic ratiocinantes, quod non alligavit Dominus Sacramentis polentiam suam. Non bene confiderantes quid secundum quid loquantur auctorei, quid opinando, qyid asserendo, quid ex magnitudine dolaris semet conis solanio. Quod tameu etsi verum sit, Deι potentiam regulis Ecclesiasticis vel Sacramentis non cohiberi, mihi tamen, qui Christiana regula Rringor , necessarium erit credere, nater hoc neminem posse salvari. Q*are quamvis Deo tamquam omnipotenti, iudain vel gentilem, vel non Bap atum finees sane sanguinu νει attestatione propria ρο ibile si satrari, mihi tamen hoc credere eru imp ibile, ct ita Divina potentia in talibus, non sibi, sed
39쪽
DissERTATIO DOGMATICA mihi alligatur. Et mirum, si bac pietate ducti dicunt, quare non eadem pietate hac de parvulis sentiunt. Quod si obiiciant, quod isti ramquam adustioredere possunt, quod non istin audiant quod illi sola delicto originali obligati
tenentur, quod non istι. Restat ergo ut nas cum illis, ct illi nobiscum Diapinam admiremur in Lalibus, non viscutiamM potentiam, exclamantes Otto im- cum Apostolor o AL Tretuno. Loquitur adversus sanctum Bernardum,
pugnat S. qui ex laudato sancti Ambrosiii sermone, & siancti Augustini de Bap-vςrn rdu, tisino libris, tamquam ex duabus Christiani dogmatis immobilibus iM77 columnis , oppositam sententiam in literis ad Hugonem de sancto Victore constanter defendit. Verum uterque Doctor de solo mortis . articulo, & obtinenda tunc per solam sine actuali Sacramento Contritionem iustificatione disputat, atque ita & anterioribus &posterioribus temporibus mota fuit & alia quaestio, An detur quaepiam adeo persecta Contritio, quae sola sine Sacramento ex stata Dei lege justificet, donetque remissionem peccatorum. Error va. Apud Tertullianum in libro de Baptismo Caiani, apud sanctumriorum hε- Augustinum Manichaei, de apud Theodoretum in quarto haereticaroticorum. rum fabularum libro Messaliani sacrasanctum Aquae Sacramentum exussarunt uti superfluum, salvari nos & justificari volentes sola fi e& charitate. Errorem resumpsit Almaricus, Theologus Parisiensis,
qui tria tempora, primum veterum, secundum novorum Sacrame
torum, sine Sacramentis tertium distinguens, suis diebus dixit curr re tertium, ideoque Baptismum, Consessionem, Eucharistiam, aliaque externa salutis adjutoria cessare, & homines iustificari per solam A.Iapy, charitatem. Ita in Philippi Augusti, .Francorum Regis, vita scribit
Rigordus. Et septimus Joannis Wiclem per Synodum Constantiensem damnatus articulus est: Si bsmo debite fuerit contritus, omnis
cap. et r. conssio exterior est superflua o inutilis. Errorem latius exponit Thomas Waldensis. Etiam Petrus de O na, per Xixtum quartum Pontificem damnatus, sacramentalem peccatorum consessi inem garriit esse humani dumtaxat iuris, ideoque solam Contritionem iustificare. Et ab hisce fabulis Martinus Lutherus & Joannos Calvinus admodum modice recedunt: Baptismi enim de Poenitentiae Sacramenta omni in nostram iusti ficationem caussat itate spoli are conantur, eamque transcribere in solam fidem. Opinio Q iidam porro hodie in Eces csa Theologi, licet laudata Sacra-
'φ 'd' menta profiteantur media necessaria, Catechumenos tamen ac Poeni-
,-' '.' tentes quavis, quae Dei dilectionem adfectu super omnia &suscipiendi suo tempore sacramenti votum includat, Contritione existimini stata atque insallibili lcge iustificari, &hanc esse quam sacro
40쪽
DE CONTRr TioNE EY ATTRITiori 1. 33 sancta Tridentina Synodus dicit esse charitate perfectam. Fundant se in variis Divinae Scripturae testimoniis. In Regil Prophctae poenitentiali voce, Peccavι Domino, cui statim Propheta Nathan sti iunxit: Dominin transtulit peccatum tuum. Ex trigesimo primo Plat-mo: Confitebor adrersum me iniustitiam meam Domina, O iu remi sti iniquitatem peccati mei. Ex Esaia Propheta iuxta septuaginta editiO- Cap w.nem: Si reversus ingemueru, tunc salpis eris. Ex Propheta Ezechieler Cap. 18.Sι impius averrerit se ab iniustitia sua , iniquitatum livi non recordabor amplius. Ex Proverbiis: Ego diligentes me diligo. Ex sancto Petro C p. 3. Apostolo: Vniversa delictaverit chartias. Ex sancti Ioannis Apostoli Ep. i. eq. literis: Transati sumus de morte ad vitam, quoniam diligimus fratres. Ex Domini verbo apud sanctum Lucam Evangelistam et Remittuntur ei cap.' peccata multa, quoniam dilexit multum. Ex alio ejus apud sanctum Joannem verbor Qui diligit me, diligetur a Patre meo. Adducunt loca
similia plura, atque ex illis sibi persuadent nullam esse veram Dei super omnia iliaritatem , cui statim Deus non retribuat remissionem
Dari talem charitatem omnino profiteor. Diserte enim sacrosiam anaedam cta Tridentina Synodus docet delinitam a se Contritionem aliquan- Dei eharido esse eliaritate persectam, hominemque per ipsam Deo reconcilia- tas sineri, priusquam Poenitentiae Sacramentum actu suscipiatur. Notanda memest vox, aliquando: Edicit persectionem istam non semper Contritim tu φνη η ni, seu non omni, quae veram tamen Dei super omnia cliaritatem in- ιμ' ης-
cludere debet, Contritioni adesse. Dei super omnia quoad affectum dilectio inesse debet ac semper inest etiam imperfectar ex gehennarum
aut aliarum poenarum servili metu conceptae Contritioni, quam tamen sine Sacramento non iustificare, eadem Synodus disertὸ definit. Et quod aliquando dumtaxat fit, raro fit. Quae omnis doctrina est sancti Augustini. Etenim in libris de Baptismo adversum Donatistas Non o dicit quosdam Catechumenos esse Dirina charitate flagranterii in li- nis id facit bro de fide di operibus scribit plerosque diebus illis, quibus catechia L ε ς 3 Zantur, exorci Zantur, scrutinia subeunt, & praesertim quibus sacrum Fontcm eompetunt,esse vigilantissimos,charitatis studio servere,om- tani cura pendere ab ore Sacerdotum; in Consessionum libris collegam suum Alipium laudat tanta Divinae dilectionis flamma caluisse, ut 'iuvenis nobilis & Aser, frigoris per naturam impatiens, glaciatum Mediolanensis territot ii solum per omnem Quadragesimam ausu insolito calcaret & ambularet nudis pedibus; etiam seipsum ad firmat suisse amarissima cordis Contritione donatum, sagittatum Dei charitate, liberatum scedis cupiditatibus, & antea tenaciter dilectas