장음표시 사용
171쪽
Liber XI. 167gius spatium. iidem minus sollertes quibuS
obosissimus Onior. Duo animalium genera distingui manifestum St, qua-Propter Scribendum censeo item pro iidem, quocum alibi quoque . c. g. 24S. Confunditur.
I aliis auto in rectus est in articulis pedis Ventre eminens concavo, in Vertebra ligatus.
Recte Schnoideriis cuius libro aegre careo. Silligio teste Sensu in loci. que inadmodum nunc quidem degitur,
ineptum et salsum dicit, recte idem P concaυο Crib CH- dum cen Suit conctivus: est in im contrari uri recto rinio. Prorsus autem intolerabilis restat OX enire; nam talocum ventre nihil collini une est Plinius late oculos lin-huit Aristotelis locum Hist anim. II. I. p. 499. b. 27 qui εχει 6 QUOD, inquit, του στὰ&γαλον ἰν li ci Uzril, o DEN rQONEUS. ' O SQ rno his co Quem ut ut libere et Ortasse ininus recte in torpretatu est, exteriorem armen edi partem ab En quae introrsus lectitur, disi in XiSSe putandus est . atque is sensus orationi reStituitur, ubi sacili mutatione Scripseris: I lus autem rectus est in articulis Pedi retro eminens, concaυus tu vertebra rigatus. Ita opponitur rectus inlus concavo, ille qui retrocminet ei qui flexura articuli alligatur. Videtyr autem is
qui ventre scripsit, Vertebram Spinam intelleXisso. Ceterum nul Supra ita interpungendum erat:
Cornigera sere bisulca, Solida ungula et bicorno nullum, unicorno sinu tantum Indicus, unicornoot bisulcum oryX.
Nam quum corniger sere omnia bi Sulca esse dixerit1'linius, varia genera ita distinguit, ut bicornin inutia,
172쪽
unicornia praeter Sin una Indicum sero omnia bisulca essens firmet. Silligi iis nutem male post uultum gravita interpunctiorii Signum collocavit.
Vocem non habere nisi qua pulmonem et arterias habent hoc os nisi uno spiron Aristoteles putat.
Silligitis Ianum secutus est, qui in uni liti Mona C. 1836. n. 65. verba nisi uti puta. e. rari hiab hoc St, quae quiana n ΘΤd absint, primus ni ecam pius exulare iussit, e cod. R et vetustis editionibus restituit linia scio an male. Nam etsi ipso libro quo Ianus sententiam Sunm exposuit, uti mihi non licet, id in men e Silligi annotatione perspicere mihi videor, veterem lectionum ideo commendari. quod g. 267. pisce item pulmone et arteria 'carere dicantur. At ver ita etiam Aristotelos, n quo Plinius sua deSumpSit, rationem variavit. His t. nim I '. 9 initio
Qιαν και PMQUγγα χοUcyt). NOStro autem loco cur bis idem diceret Plinius raesertim in re quam iam Supra tractaverat, nus prosecto nulla fuit quocirca in eoru in Sententiam inclino, qui glos Sema Se deprehendisse uini iiiit. Dubitnre quidem aliquis OSSit, uti uni Prior Verba nu: b. e. nisi quae spireus eiicienda videantur. Num librorum Mess. nuctoritate in in talibus non praevalere appetii ut Quodsi tamen Inno accedimus, uni non habent, Sed habeant cribendum csse pro X lino Verbo Pireni demon Strntur.
Quae insecta appellavimus, inania olei adsperSu
173쪽
Libe, XI. XII 69 necantur Vulturos unguento qui sugantur alios
appetunt dores, carni, Rei OS IIII. Egregie de his verbis, quorum Sensum Dintianu Dperuit, meruit illigitis, cui quum in uni VerSum Ssentiar, pauca tamen facilius etiam emendnvi posse arbitror Scilicet quum cod. R egni unguenti fugat odore, OSM. Silligi iis compluribus veterum scriptorum locis allatis quibus o intiani annotatione heophrastum addere poterat
Qunm construendi duritiem etsi in linio serendam
esse concedam facilius tanton et Od. R Scripturae convenientius uian voce inserta lego: - necautur, ultrare rinquenti, quum qui fugat alioso 'Petu ut sive ani odorem, Sciarabaei rosa. De uno enim odore ad n Verum Sermonem Ss liquet. Supra post commeabat interpunctioni signu in delendum ESSe verbo tantum tango.
29 in 7, 14. 2 lautiis ille pri inus experiri piper cibis voluit aut
cui in appetendi ni id itate surire non sui satis
Vocabula rappetenda aviditate ferri et explicari non posse vidit illigitis: viditati enim est appetere On Ρ- peti. Idem quod in cod. inveniri Dale campius tradit ex-Pleuda, e glosSa ortum esse intelleXit et Coniecturnin Vagneri cui tu appetendo viditati ut ingeniosissimatu commendavit. Verumtamen Sic Et duo vocabula mutantur et nimi artificiosa subiecti mutatio introducitur. Displicet
174쪽
etiam imago aviditatis quae dum appetit esuriat. Haud dubio collato loco XXII. 13. quid scribet illum Sit Palam siet. Sicut enim ibi legitur appo tendi aviditas cibi , ita lii legendum est iu appetendi auiditate C. cibos, quae VOX quum modo prolata sit, facile subintelligitur Litterare in archetypo salso fuit duplicata, i proximi ui absorpta.
ibi et rutex postilens raphani, soli lauri odorec quos invitant rel.
Τheophrastum sequitur Plinius, e cuius verbis Ilist. plant. IV. 4. I 2. Αλλο δε ληγα ιιθε ις αν ita ον M pG νοι , το δὲ φυλλου o totori tacpDiu rei recte illigitis aliquid excidisse collegit. Possit quidem e g. 35. vultuuiue nudi Veruin prae Sint e ei S PPO Xim Superiore repetere Similis.
. . . rubro mari, quod ibi Persicum Vocavimus rel. Factum hoc est VI ai et li S. Verum quum ali tantum loco in Se de sinu Persico disputatum isse ara dat Plinius, apparet vocem ibι une ad nullam in late cedetitibus roserri posue it, pro corrupta habendam esse. Scilicet initio vocabuli quod intercidisse putandum est, aeStituto opti est ut legatur ii libi.
2I7 75α17, 37. Sunt qui herbam in Cypro, ex qua id la tinuum sit, loduni appellant; etenim illi ludanum vocavi; huius iugii insidero itaque attractis uniculis, herbam eam convolvi atque ita ossa fieri.
Variis locum manisu,to corruptum coniecturi V V. DD.
175쪽
tentarunt. Et caliger quidem quid scribi voluerit, neScio, ni reliquorum conamina praeter Duin intianum parvi aestimo. Salmasimia nomina Sese Sussiciet, qui p. 62. scripsit ladanum ocia ut huius pingue ei insidere id que rel. Du- lecam pium, qui in inargine alios liabero annotat huius soliis in que super eam herbam, ipse coniicit attractos uniculos herbae ei ad Dolvi. Nempe hoc est interpolare nec Ver emendare. Modestius illigius Plinium ita scripsisse coniecit huius pingui insiditiri itaque rei. Verum et dure homines intelliguntur quorum nusquam menti facta St, et insidiis in re tam manis est locus non est. intinnuS nutem qua erat ingenii selicitate, hic quoque et ubi vitium quaerendum esSet, recte indagavit et recte emendavit, dum scribit huic pingue insidere. Ita enim loquitur quem Plinius auctorem ante Oculos habuit, Dioscorides De nant.
memorat. Voci igitur Uroia respondet apud Plinium huic, reuoσπλω re si St HSidere; λίπος nutem Si Veraret&ρια in gue convertit. Nil autem lacilius cogitari potest quam ut ex vi quod in archet 'po suis Se OnSentaneum St, oreretur hui'. Quod sequitur nuntiatum g 76, a Silligio emendatum est, nisi quod ante alii vocabulum ut quod ille doloruvoluit, potius in re mutaudum videtur. In pro X lino puto ditio graphiam me deprehendisse. a in quod indanti in adulaleratur myrti bacis et aliis animalium sordibus, id Graeco fortasse recte diceretur, apud Latinum Scriptorem tolerari nequit. Deletida est igitur VOX aliis e sine proximae aui-
inenarrabilem quendam universitatis halitum c
176쪽
172 Liber XII. tota paeninsula exsistere io gonorum nurn e Spirant conceptum res. Itecte illigius pro vulgata scriptura concentu culti I n lucompio e codd. dedit conceptum. In superioribus praepositi e loco non apto posita displicet. Mun propter iiiiii luno prorsus absit, in il aure scribatur, delendam censeo.
Styrax laudatur post supra dicta ex Pisidia, Si done Cypro, Cilicia, Creta minime ex Amano Syria modicis, sed unguentariis magis Colos in quacunque natione praeseruntur usus et pinguitur lentu S. . . Initium enuntiati correxit Salmasius P. Mo, qui Voca bulli in Sidoue quod in a legitur, quum Θ liabent Side, sed et eo sed et ditio gropitia e Pisidis ortum esse intellexit Proximo ita scribi voluit: minime ex Aurimo vet.
Veruinini non durior in tria a turn ae, it voce in coloS servat unanifesto corruptam. Qui initia iuri potest ut color pinguiter lentus appelletur uapropter in priWribus interpunctione in Vulgi tam retine e SetiSu, ut StyrnXCretica omnium minime laudari dicatur, reliqua ita Scribo: e. ini in Syriae medicis, Sed reuuuenturiis uisis G tibialis Iu uti curam e natione rel. Circa Gabula nivi styracem gigni nodo retuleratra linius.
23, 3, 4. aquilae certo ac signa pulverulenta illi ci cu spidibus horrida unguuntur sustis diebus utinauique dicere ῬοSSent, quis primus in Stituisset.
177쪽
Possent . . possem iis uti igni i scripturo habet e coit d. ii et . . n et t. Jnde corrigendum videtur possem. Inepte Otii in optaret, ut ipsae quilae loqui posSent. Ita g. 24. legimus . non facile dixerim .
Genera earuna plura, et prima fruticona non Oxcedentia, sterilem hunc, aliubi et ipsit in sortilem brevique ramorum orbe soliosum Tectorii vicem hic parietibus lorisque in locis praestat contra aspergineS.
Interpolata in lectionem vulgatam, uno e Gelonii codd. primuin re Pepta est, recte iudicat illigi uΝ, quum vocabulum hic quorsum reserntur, non intelligntur, sed certamo mendationem se nonduin reperisse addidit Fortasse locus hoc fere modo corrigi poterit. Et odio uin quido in Scripturn haecce est I breυeniriue rami orbem soliosum, breuesuve timorum orbe folioSum Tectori,ice mi. a bre-υesque iam obres otio1 ramor breves timis obire rambra foliorum. Quod i vocabula uice hic illographia vitiata esse nil miseris, reli sun opti in sen Si ut perlevi ut nulla mutatione ac in ita legenda erunt: fertilem brevem aue iam orbem foliorum tectoriit ieem parietibus plerisque tu locis PaeStant . .
In ipsa Aethiopia friatur, haec tanta est Siccitas, o sarinae modo spissatur in panem crust .
Vocem haec e codd. addidit illigi iis verum interpunctione non mutata. Manifestum S alitem distinguendum esse friatur haec tantia est siccitasu, et rel.
178쪽
223 68 11, 21. Et hanc chartam Aloxandri magni vi moria re
peri Illa auctor est M. Varro, condita in Aegypto Alexandria ante ea non fuisse chartarum Sum, in palmarum soliis primo scriptitatum rel.
Inde a Verbis in pnim sol sermone directo Plinium uti coepisse ac digressionem de ea materie quam latea nil scribendum homines adliibebant, non tamquam n nrrone coeptam proferre, cum tota loci qui sequitur ratio docet tum Prnisertim Verbum inυenimus. um de multa, quum de membranni uin inventione loquitur, Varronem Sesequi testatur Aliter igitur est interpungendum: - Alexandriti antea ita enim potius scribo non fuisse chartarum risum. In pulmarum foliis primo scriptita
Similiter Gesnerus quoque in Chrestona. p. 499. distiti-xit, nisi quod etiam post V Alexandria unctum OSuit.
003 5 m G, T. Insignis est locus de Numae libris a. u. DXXXV a Cn. Τerenti scriba repertis, verum multis vitii inquinatus. quorum lia Silligitis melioribus codd. feliciter usus Sustulit, alia emendanda reliquit. Et perturbatissima quidem Plinii verba iam in nrchetypo fuisSe magia Scri-Pturne, numerorum PraeSertim arietate et lacunis evincitur quibus ne ipse quidem cod. R vacuus est. Priinum Cassii Heminae verti non a voce lapidem, Sicuti voluit Silligitis, sed a Mirabantur incipere tum Plinii oratione tu in infinitivis antiquae sormae arbitrarier significatur, quia verbo reddebat rapti sunt. Scilicet sic loquitur Cassius a Plini liis verbis citatus : ipsius Idem inae Verba ponam.
Mirabantur alii, quomodo illi libri durare potuis-
179쪽
lapidum fuisse rol. - arbitrarior rel. Τum sermone directo ad dii:
In his libris scripta orant philosophia Pythag.H-
CIO OOSque combusto a Q. Petili praetore, quia philosophiae scripta SSent.
Ultima verba ita proferri potuisse nego; qui enim putabimus, Heminae orationem medio sensu ita n lini interrumpi, ut finem ni rationi Obliquo sermone ipSe diiciat, quum praeSertim ullii in Verbum finitum Sequatur, unde accusativus ille cum infinitivo iunctus pendent. Accedit quod in cod. a prorsus desunt, in i mutila leguntur. Quapropter in margine archetypi addita fuisse existimo, undemniaca et impersecta in libro illos recepta Sint. Quodsi quis pro glossemate docti Scribae habere velit, cui prodigii exitum, qualem pud Livium XL. 29. legerat, annotare libuerit, non vehementer repugnabo. Prae Stat tamen ea sortasse ratio qua incera quidem iuuii verba esse arbitremur, Sed importuno loco inserta Scilicet dum ita Pro Sequitur:
Hoc idoni tradit Piso censorius primo commentariorum, sed libros septem iuris pontificii totidem que vili agoricos fuisse;
huc verba illa reiicienda esse Censeo, eosque combustos
rel. Hemina enim nihil de iure pontificio libri retulit, Piso diversae indolis libros suisse monuit , Pergit Plinius:
Tuditanus quarto decimo Numae decretorum fuisse; libros duodecim suis se ipse Varro humanarum antiquitatum Septimo, ni ius Secundo libros fuisse XI pontificales Latinos, totidem Graeco praecepta philosophiae continenteS.
180쪽
Vni in lectioniani discrepantia quae aput Silligium
diligenter enumeratae reperiuntur, oniitto. Nam in uni vel Rum recte a V. D. locum constitutum osso eo quoque
comprobatur, quod otiam in Barbari et Gelonii codicibus en ne una non fuisse putanda est qua plerique eorum quibus illigitis utitur, verba libros duodecim fuisse mi Serunt. Genitivum Vero nSum decretortim, in ut uia Cverba Plinii leguntur, X plicari non OSSO pparet. Qua propter quum in cod. R numerus tantum ill scriptus exstet, uilitani librum a lini non fuisse indicatum legendumque SSe coniici ouatuordecim. Disserentiam enim quam is intor libros pontificios et Pythagoricos Statuit, Τuditanu non videtur gnovisse. Ceterum re vern XXIV libro a Valerio Antiate minae ratos esse Plutarcli testimonio Num. 22. comprobatur. Itaque Livius non iuno auctorem secutus in universum XIV numerasse putandus est, quemadmodum nolim annus De sontib. Livii V. p. 5S. statuit Pisonem dicerem, nisi is quoque Pythagoricos libros suisse addidisset, quod Livius pud Solum, ut videtur, n- tintem legerat.
id om nil porro Plinius tertio ponit, quo comburi eos placuerit.
Satis mirari nequeo, nemini adhuc vocem quo displicuiSSO, quae quoi Sum reserenda Sit, ne cogitari quidem potest. Atqui aliquid deesse Scriptura tertios indicatur quae in codd. reperitur, neque opuS S ut quid supplendum videatur, diu quaeramuS, quum cod. I diserte scribat tertio et s. c. ponit i. e. tertio et Senatu consultum ponit , quod o Valerio Livius trans Rcripsit. Manifestum est igitur, librum secundum Valerii in Numae morte et sepultura desiisse, tertii initium a mirabili librorum orditorum inventione factum SSe. Iam ero en Verba, quae Plinius videtur scripSiSSO: