장음표시 사용
221쪽
Liber XVI. 21Voeabulum praelio unus D s servavit, reliqua in membrani in v. saepe contra et certis Sima mendatione e Theophra8t Supplentur: imielim et quae Xeia campe prope Lebadiam vocatur influente Cephiso.
No ea quidem quae proXime Sequuntur recte Vulgo o. sic eduntur:
Cum igitur anno permansit inundalio, trossiciunt in aucupaloriam riuoque amplitudinem: Oeabantur Zeugfilae. Contra mombyciae, multariuM reciproc0, gracile S semina sum aliores solio atque candidiore, hodie a lanugine mul omnino multa spadonum nomine in Signibus.
Plinius enim eum praeter verba proficiunt, amplitudinuni importuno cita illata ut ad tempus perfectum referantur, Theophrastum accurate Xpre Sserit, e huius verbis IV ll. 3 rei ινε crisa τὸν ii ἐν do DyενT ζευγιTην, ω σαν sta si tinctore ιιείνη αὐ Ddmo Τομμυκίαν colligitur utrumque Substantivum eum verbo coniungendum, itaque Seribendum
Quae onera a Theophrast eum semini eomparantur ὁκω δε θηλυν vj roo croti ει itaque addito quod intereid0rat Oeabulo appellantatryraciles feminarum modo, totiore folio atque candidiore, modica lanustine, qua ab ii distinguuntur quos Theophrastus tradiderat τινας
dum erit. Sic domum perlaeta Si Dei emendatio.
222쪽
Immerit o codicum mendis solicis ut silicis pluratum salices extudit Sili. quem I. Sequitur, cum singulari salicem ut Catonis loco r. rust 6 qui a Plinio laudatur trelativo quo commendo tur similiter . T vulgatam luctionem aliue ei quam o codicibus S. I. recoporunt praefero. Α recto Sili intolloxit, quod vulgo editur,
lieel alui in tutelam ruris Xeubent in aqua Salae eae saeque densius innumero herede prosint
ferri non O880, quoniam densius cum participi satu nullo modo coniungi possit. Logendum est
Stair mutandum est in autem irOXima verba codices scribunt que T d que ut ne corio fiant eodem unde Ianus effecit quae ut nec corio uni eodem se tractatu, Uaequomodo explieanda sint nescio sine iam Salmasius invenit, eodem post atque collocandum aes legendumque quae Sine corio flant , Ic. ii vasis quae tum sint molliora cortice carere debeant, utque odem nium se levi tractatu.
223쪽
transponendi periculum fecit laudabili consilio, sexitu im- pro Spero. Dum enim Voce , quibus detracto corticu proximis et tegulum tegetesque praemittit, contortula in- torprotatione tegulum plantam 88 Vult quae proprie tegulo ut tegetibus sit ostinata. At sero vox togulum inaudita alias si mod aliquid signifieat, iugum0n tecti vel tegulam significar putanda est Plinius autum de petis h. l. propterea non agit, quoniam statim mapalia Maurorum commemorat et quoniam firmiore materia quam fragilibus scirpis ad illa tegenda pii esse ipse affirmat. Itaquo litteris et tegulum similo aliquod segetum vocabulum contineatur neceSSO est. Quod quale fuserit se papyri quam dicit similitudinusadito colligemus. Nam quum XIII. 2 togulos et vestem
Stragulam e papyro teX narraverit, hic quoque Stragulam nominasse putandus est. Et testulum igitur omnino mutandum conso in Stroyulum. Huic quasi fundamento innitor, eum ut cum Silligio rotativum e quibus transponendum et p08 Verbum tegetesque supplendum osse contendo texunt//λ', quod cum in eo dice archetypo 0n operiret, librarius qui nostrorum librorum auetor fuit relativum suo loco movit Scribundum si igitur puluSt PSque, e quibus justulum eoelesque texuntur detracto
Duellium, Scipionum, Catonem commemoravit. H. l. igitur non idem, sed item legendum erit.
224쪽
24 Liber XVI. diriperiis0 venarum ursus bisulosque habeant vel omnino sint pliceS.Τheophrast. V. l. 9: εστι γὰρ h μεν τετραξόο ηδεδίξοος, quo eum consentit codd. sectio si uere, haud dubio recipienda.
Utriusque loci in torpia notio mundetur oportui. Et in altero quidem, in quo montes Iura ut Vosogus a Gallia male vulgo distinguobantur, coniungenda sunt voces in Gollia uiribus o monte Cosmo do plurali enim numero Iure Ι. p. 3 non satis ireum specto dubitaveram, quae IV.l etiam codidis A auctoritato, III 31 ot h. l. reliquorum codicum conssensu dosonditur); in altor Theophrasti locus undo Plinius sua sumpsit . . I ad restituondam codicum lectionem recto adhibori id tur. Qua senim apud Plinium leguntur
ita enim c0dd. non torno per quem quod e vulgata lectione S. servavit cum Theophrasto, qui cum ait τορνεν εσθαι δε ε αντων re κυλικας oικλείους, στε ιι δεναρον διαγνωνα προ Tre κεραι εας , pSam materi Om, non artificem laudat, tam grogi conspirant, ut illi omnino Offensionis remaneat no tuo Iano assentiundum esse identur, qui ea quae Plinius ut v τορνευε τyci in torpretaretur Oniunxit post v iacere in tui pungondo divollit. Contra idem Scriptor . . 1 ἐν ινιανικην abietem cum commem0ret, recto a Barbaro . 9 Aenionico non Aeneotico scriptum osso ossicitur, tum loco . . t corti Asiniam Salmas ii emendati0nem ς 204 pississimo lotos ueris, a lotos a immerito
225쪽
S. I. vulgato siccissima posthabitam esse. Nam πυκνοταταμ εν ουν, Theophrastu inquit, δοκε καὶ 'αουτατα πυξος εἶναι καὶεβενος . . . ων σαλλων --oc.
209 40, 7. 291 in quo sunt genere sici, SaliX, rel.
Non συκῆν, Sed συκύ ιινον nominaverat Theophrastus V. 3. 4 i. o. eum Aegyptiam, cuius matorius utilissimis annum oratur a Plinio XIII. T. In codice archetypo paucae tantum litterae aeque corruptae reperiebantur ut haec in eod. a egregia fide de80riptae, in cod. , qui frutex habet,ingonios interpolatae. Quibus litteris ut haec addita quae puriora syllaba est ipsum illud quod sontentia poscitur umergit Aestulisse.
216 40, 79. 992Nonne simulacrum Veiovis in arce e cupreSSO durat a condita urbe DCLXI. anno diealum r
Corruptum numeruin appellat rellor mythol. Om. p. 36, c. Vulgatum illum quem e c0dicibus corrigor Sili. Ian. negleXerunt, correctum exhibuit Ialinius in communi. Saxonicis 1847. p. 22. LXI 0gitur in id levi orror DLΙ in D, DCLXl in cod. a i. e. salsa nota C Xpuncta. AnnuSautoni DLIV. o fastis Cupitolinis idem est qui o Varronis aura fuit LXII, quo anno dedicatas misso audes duas Iovis in Capitolio, Diiovis ut 0iovis haud dubio, Livius rotulit XXXV. I. urbe omittunt ad quod idcirco m0neo, ne temere archetypum lacunosum appellasse videar.
220 s. 80. 2930 uarium S et e vermiculorum genere, et eorum alii putrescente Sue ipSa materie, alii pariuntur sicut in arboribus ex eo qui cera Sie Vocatur.
226쪽
De generibus animalium arbores iii festantivii loquitur, e quibus postquam teredi nos isti undissimo pro Vrovissim O apite recte alueum pius e Theophr. V. 4. 4 rostituit tineas, thripas commemoravit, quartum describit ex et e d. d habet 0r ditio graphiam, at, unde officitur si , do indu urbum oriuntur ad priorem vocem ulli Ox altorius vicinitato rotrahendum St.
rubri maris insula arbores e SSe, e quibus naves fierent quas CC anuis duraules iuvetitas et si mergerentur ine0rruptus in eadem isse stu
Thoophrastus . . P ἐν TDλω . . . t ναί et φασι ξυλονεξ ob τα πλοῖα ναυπηγουντας ουτ ει ἐν μεν τῆ cii T- εν σχεθον α σηπτον ειναι διαμενε γα ετλὶ πλείω ν διακοσια καταβυθιζομενον. Apparet non nave Sed arbores incorruptas esse, itaque Sic interpungatur oportet arbores esse ex quibus nores ferent, quos rel. De ellipsi orbi f. Grasb0rgo do usu liniano p. 12. - . 222 Subiunetivum rumpuntur S. I. superstitiosius quam religi OSiu e codicibus receperunt. Falsum esse et proximis indicativis et Thoophrasti loco V. . t comprobatur, cuili Verba ἀντωθουσι, ζγνυνται, σι μονται Pliniani renituntur, rumpuntur, curi deseciunt ste- curato resp0ndent. Ceterum errorem archetypi opuli vitis, intorpolando correXerunt , qui ne rumpuntur exhibent.
227쪽
Liber XVI. Ninter se et eum aliis ins0ciabilia lusin i, sicut robur, nec sere c0haerent nisi similia natura, ut
si quis iupidem lignumque coniungit.
Vexatissimum locum Ianus partim interpunctione mutata correXit, nam rectisSime a v. uuedum novum Sensum instituit, partim corruptum reliquit. Primum enim causa non St, cur codicum IIS S leotio stlutinatio desseratur, uinde in fine pro nisi mulio scribendum est dissimi a ut concinnitati Structurae consulatur simul quo Thoophrasti V. T. 2 verba δεῖ deso toto recti εινμι α μελλονZα σ1' iv νεοπι καὶ μὴ ναντία καθαπερανεὶ λίθον κω ξDλον accuratius exprimantur. Ne sic quidem per- Sunatu e S locus. Nam voces et crispa quas Ianus ita divulsit ut pro et Scriberet est, crispo autem ad alterum Sen Sum referret, pariter ac lucunosa stamineae venae opponuntur. Itaque scribendum erit: quoniam lucunosa et rivo in omni enere
vlutinum abdicunt Quoedum rei. g. 22 vulgatam lectionem flexibilis probo, prOXimaScodicum littoras tu ill probabili coniectura in cui mutavit, nisi sorte se praecedentium repetitione orta sunt. g. 231
Ita e codie a Sili. enim e Ian. e codd. TH Hai duinum Secutus, cui tamen ipsa a lectio displicuit, ut elium coniceret. At ver aut nulla aut adversativa particula requiritur quae magnam morum ommutationem factam esse declaret. Prapterea eum modo Plinius narraverit, Neroni Saetate testudinem qua lignum imitaretur pluri venire, aegre Oee contraria mi aremus. Neque tamen testudine sed in testudine lignum emebatur, quae praepositio ultimavorbi littera ab Sorpta St.
228쪽
Non lucus sed oppidum suorunt Caphyae, scribendum est igitur loco, cf. Theophr. IV. '3. 2.
298 239 - 44, 9. Argis lea etiamnunc durare dieitur, ad qua nilo in laurum ululam Argus alligaverit
Sic Ianus o codicibus, melius utiquo quam ill qui vulgata lectione vocum rotinuit, callido tamen bovem a Plini scriptum esse coniecit. Quod autem Ianus non seXum sed cornua respici ait, surrem ortasse, si bovem legerem, at ri/m seminum dici non foro. Pro ourum Scribundum est tesuram, diu ipsa sterilitas, nam mihi quoque argutari licebit, Iunoni placebat. In 00dum loco tumulus Amyci a supremo die i. e. statim post eius mortem lauro
tegi dicitur, quibus verbis nescio quid vitii insesso . Ialinius in libro quo de cista Ficoronia git p. 4 sibi sit illigio
Brevissima visa S - - malis et ex his praecocibus brevior quam Sero linis duleibu quam culis item in vilibus praecipueque ei lilioribus.
Acutis mendosum esse e Theophrasti IV. 13. 2 urbis ἐγλυκεm τῆς ξείας recto collegit Pintianus quod autum obdem substituit acidis usui Plinii opugnat. Nam duleia mala contraria sunt acerbis, es. XV. 2, XXIII. 00, 104, 08, quod hic quoque reponondum ost. In archetypo una Syllaba omissa ACUIS videtur scriptum fuisse, male deinceps
229쪽
Liber VII. 29 in CUTIS pro CERUIS supplotum. Eodem loco Thoophrasti sevius in proximi Verbi mendum domonstratur Qu0d nim illo tradid0rat βραχυβια di καὶ αμπέλων ἐνιαγόν καὶ ι δειστα τα πολυκαρπα id Plinius dativo expr0ssit a v. brevissima vita est apto Dolenda igitur est pra090 siti iti, o proxima littera m repetita.
Copiosissimum in quercu da Sphea Vocant.
ἐν ταῖς ἐλέταις καὶ πευκαι TheophraSt. cauS. l. II. 17. , unde apud Plinium copula et e fine voci praecedontis Videtur repetenda eSse V adasphear Odom loco et altoro hist plant. III 16 1 comparatis in Arcades hyphear eorrigitur, restitutis quae in codice archetypo Xeiderant litiseris circ. Ceterum recte arduinu V. piro e cod. u scriptura primo vulgatae pruno quae a Sili. o Ian. etiamnum servatur, substituit. Sic enim loquitur Dioscoridos III. 93: γίνεται δε καὶ ἐκ μηλέα καὶ πίον rol. Finem libri proximiquo initium in chrestomathia tractavi.
Do Crassi t Domitio iurgio se narraturum osse linius iam . t professus orat. Dum autem domus quam in Palatio Crassus possidebat, montionem sauit, obiter pulchrioros Catuli Aquiliique domus fuisse tradidit, ad Crassum his verbis rediit: cum tamen obiecta Crasso sua est. Quinam igitur ambo illi essent, minime fieri poterat ut quem quam lugentium lateret Aliter tamen is iudicavit qui m0-
230쪽
moriae logontium succurrondum ess putavit, doctus librarius. Cuius glossona in verbo est in unis sto deprehenditur, quod in eod. M lanio utque inseritur.
quando ni aquarum caele Slium Duma est.
Vulgatam hane loetio non a Sili. Ian. recipi potuisse est quod ii Olis, quum cod. a eam qua sontontia flagitatur. ruisi exhibent. Nix 8 enim steri coner in pruinu SOCunilia in Luci otium III. 2s atquo ipsa pruina a Vorgilio Georg. III. 364 appollatur. Eo tantum a pruina differt, quod non ror gulido sed imbre gignitur, optime igitur imbri uni pruinai. e. imber conglaciatu voeatur, uno autem Spum imbrium dicitur a minus etiam quam ipsi imbros Onglaciat. At contra . I iniuria idolii viri docti vulgatum fruuntur aquis negleXerunt atque e levi codicum corruptela fru tura quas a , fruitur aquis, novam sectionum fruitura quis extuderunt, quae cum verbis rasecedentibus minime conciliatur. Neutra enim illa modi terranea, montuo Sa Sunt πνευματα es. Theophr. caus. l. II. ), novum autem Subiectum Sala verbum finitum requirit, ut ab illis nominibus seiusdem generis distinguatur.
303 20 - 2, 2. in Atrida meridiem vinea spectare e vili inutile, colou in Salubre St.
Recte quidem lacunae Signa, quae ante v viii illigiti appo Suit, ab Iano sublata sunt, verum quid O et hilui duino doleta . . sibi velit, n0n est exploratum Smlico hoc loco et in es mutandum, altor omittendulii Si 'omittit enim cod. ω nequo facilius quidquam fieri potuit, quam ut, cum Semel ultera VOX corrupta esSet, ulte in in-